Lögberg - 08.07.1915, Blaðsíða 3

Lögberg - 08.07.1915, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 8. JÚLÍ 1915. 3 Brot úr hestavísum Fjósa-Páls gamla. ]\Iér finst all-flest munuö frá: Marsins stallinn auöan sjá, Kveðju varla framar fá Fyrst ei kallar linegg mig á. Leitt varö gnauöið galta nóg — Gekk með trauð-viljugri ró Fram hjá dauða-þögnum þó, Þegar auð varð grísa-kró. Blakkur stóð hér, búgnll manns! Bás er hljóður léttfetans. Útá blóðvöll bardagans Ber eg móð af sölu hans. Verða harm-leið verkin móls, Viknar barmur Fjósa-Páls. Sviða í hvarrna, kökk í háls Kosta 'garminn stökur sjálfs. Eignar-ráð með ófengin Ekkert tjáði viljinn minn, Ef þar náöi í arðinn sinn Aura-gáður húsbóndinn. i Teymdi eg kvikan Blakk úr bygð Burt — Það stryk í mína dygð Er svo mikil. afbrots-hrygð : Eins og sviki vin í trygð. I Vinna sending verkamanns Varð, að bending húsbóndans, Bera úr hendi brallarans Blóðugt endur-gjaldið hans. Tjóðrin slitið hefði hann Hefð’ ’ann vitað kaupmálann. Hönd mín titra á hlýra vann Hans, við bitran skilnað þann. I Kveðju-tal í augum er Eygðum kalalaust að mér: “Farga í dvalir svo frá sér, Sízt i kvalir, ætla eg þér.” Hef’ eg fundið huga i, Hvað ’ann mundi líða af því Hrekjast bundinn hers við gný; Hver ein stundin skelfing ný. Með hann skeiða, skynd við eim, Skutur og reið um ferða-geim, Tuggum eyðir tregt frá þeim, Tórir á leiða sínum heim. / » Þá mun rænan þögul-stríð Þrá hjá bænum engin víð, Völlu græna, heima-hlið, 1 Hagann væna og gróðurtíð. Vetrar-hríð um hjömin gljá Heima-blíð er minning þá, Skjól — sem tíðast tókst að ná —: Taglið síða og skeflan há. Gruna eg lotinn langdreginn, Lifi þrotinn drösulinn Biltu nota, er bregðst á kinn Bana-skotinn riddarinn. Fljótt hefir skipasí foli úr klár — Fótinn lipra kenni eg skár! Er sem gripi á sig frár Æsku-svip við banasár. / Finst eg sjái fáksins neyð Fældur þá hann snýr af leið, — Sundur-táin brjóstin breið Brokkar náinn hinzta skeið. Flest sem þótti fegra hest Fékk mér ótta, að spilt er verst — Að mér sóttu augun mest Ofboðs-flóttaleg og hvest. 27. júní 1915. Stephan G. Stephansson. Skotfæraskortur og stjórnarskifti. Framh. En þegar kom fram i nóvember, kbm annað ‘fratn, sem miklu varð- aði, en það var að tujidurkúlna úshells) var þörf um, fram idt annað. Stórbyssu skot eru tvenns- konar í hernaði á landi. — ‘shrap- nel’ og ‘shells’. Hið fyrnefnda vigtól er aflangur hólkur úr steypumálmi, fullur af lcúlum. Þegar skotið hittir fyrirstöðu springur hólkurinn, en kúlurnar tvístrast. Þessi skot hafa tíðkast mest í undanförnum stríðum. Þau vora afar mannskæö gegn fylkingum á víöavangi,, er ekkert skýli höfðu. Ekkert er á við það, til að stöðva áhlaup. En við menn, sem í vígskurðum hafast við, er það ekki áhrifameira, heldur en grjótflug, af hendi kastað. Til hernaðar gegn liði i vígskurðum þarf sprengikúlur með afar sterku sprengiefni, þykkan hólk með miklu dynamite eða öðru enn sterkara sprengiefni, sem í kvikn- ar á tilsettum tima og rífur sundur hvað sem fyrir verður, þegar það springu'r. Ermfremur hafa gaddavírs girðingai flókar verið meir og meir viðhafðir til varnar og reynslan hefir sýnt, að ‘shrapnel’ vinnur ekki á gadd'a- virs girðingum. Til þess þarf líka sterkar sprengikúlur. I stuttu máli sagt, i vígskurða hernaði er ‘shrapnel’ varnar vopn en ‘shells’ eða sprengikúlur sókn- ar vopn. Meðan staðið ef fyrir, mótstaða veitt áhlaupum, þá er shrapnel’ gott og nauðsynlegt, en ]>egar til sóknar er tekið, verður aö beita ‘shells’, eða sprengiskot- um. Þegar voraði, ætluðu banda- menn sér að hefja sóknina og reyna að reka þýzkara á stað, því var það að Sir John French og allir hans menn, sefn með honum stjórna herförinni, brýndu fyrir hermála ráðaneytinu að senda meira af sprengiskotum. Eftir margra mánaða bið, kom aldrei eins mikið og með þurfti Hvað af beiðnum herstjóranna varð, á leiðinni til þeirra sem réðu miestu í hermála ráðaneytinu, hvar þeim var snúið af réttri leið, veit enginn um. Hitt er víst, að her- málastjórnin hélt sér við þá reglu senr fengist hafði í orustuimi til forna og hélt áfram að senda ‘shrapnel’. Suhnudaginn þann 9. maí var fréttaritari blaðsins Times staddur hjá yfirstjóra hersins í Flandri, og sá dagur sýndí sorglega hversu Bretar voru illa undirbúnir. Þá var yfirstaðin sókn Þjóðverja eft- ir seinni orustuna við Ypres. Þeir höfðu rofið fylkingar bandámanna með því skyndilega að l>eita eitur- lofti fyrir sig; Bretar höfðu orðið að skipa fylkingum sínum með öðrum hætti en fyr — en það tákn- ar, að þeir höfðu orðið að< hopa undan, Nú var tími kominn fyrir þá að hefja sóknina á ný. Við La Bassée er sterklega víggirtur fleygur af þýzkum fylkingum, fram úr aðalfylkingum þeirra. Hægra megin við þann fleyg eru franskar fyMvingar, brezkar vinstra megin. Það var ráðið, að hvorir tveggja skyldu gera áh'laup á þenna þýzka fylkinga fleyg og kljúfa hann frá hinu þýzka fiði. Frakkar réðu þessu, og Bretar gátu ekki annað gert en farið að þeirra dæmi, með því að á þann hátt hindruðu þeir þýzka frá því að draga lið af þeim parti vígvall- ar, gegn Frökkum, er þeir gerðu áhlaupið. Frakkar byrjuðu með ógurlegri sprengikúlna hrið. Þeir sundruðu gaddavírs girðingunum. brutu og eyðilögðu steingrafir þýzkra, þar- sem lið þeirra hafðist við og hlífði sér. og unnu á í þeirri hríð meir en áður voru dæmi til síðan skot- grafa stríðið hófst á vestri víg- velli. Brezka liðið hóf sókn með sprengiskotum, er stóð í klukku- stund og voru þá búnir að eyða öllum sprengiskotum, er þeir máttu án vera. Eftir það var áhlaup þeirra bráðstöðvað, en mörg þús- und brezk líf fórast til einskis. Ef satt er það semi milli manna gengur, þá skutu Bretar aðelns tuttugasta parti af þvi sem af franska liðinu var skotið 1 áhlaupi þessu. Fréttaritari Times sendi blaði sínu frétt það sama kveld, á þá leið, að Bretar hafi orðið sigur- vana og týnt nxiklu liði af sprengi- skota skorti. Þessari frétt var hleyft alla leið af þeim sem þess áttu að gæta, að ekki væru fréttir sagðar, er óvinunum mætti að gagni koma, og ritstjóri blaðsins áréttaði þær með skorinorðri á- drepu um skotfæra skort lúns brezka liðs. Tafnskjótt og þetta komst á loft, afréð stjórnin brezka, að breyta til og hleypa að landstjóm öllum flokkum; hún hafði sjálf reynst Bretlandi hin þarfasta, en gaf nú hlutdeild i ábyrgðinni hinum con- servativa flokk og unionista flokknum. Meðan það stóð til, haldið, til þess að hafa hann í við- lögum, því að hann getur tekið að sér hvaða embætti í ráðaneytinu, sem vera skal og stjómað því vel. A. J. Balfour tekur við stjóm flotamálanna, en hann hefir litið Iátið ti'l sín taka í seinni tíð. Hann er einn sá mesti spekingur sem nú er uppi, allra manna færastur að skilja hvaða efni sem að honum kemur, og mundi sóma sér vel og láta mikið til sín taKa í hverri stjórn sem væri, þó af hinum mestu skörangum væn saman sett, en það mun hann bresta, sem marga aðra lærða gáfumenn, að ilir bænum. menn oft að spilum langt frarn á nótt og eru stöðugustu og nota- drýgstu viðskiftamenn gestgjafans. Flestir bæjarstjóranna eiga fand- spildui sem þeir yrkja og verja. flytja þeir plóginn heim á hverju kveldi, því annars mætti búast við að honum yrði stolið. Plógarnir eru að mestu leyti úr tré, stórir og óliðlegir og svo þungir, að sum múldýrin virðast eiga fullerfitt nieð að bera þá til akursins og frá honum. Einn eða tveir úr bæjar- stjórninni sleikja þó sólskinið áll- an daginn og hreyfa sig hvergi út kunna að stjóma mörgum mönn um með skörungsskap. — Það ]x)tli mörgum undarlegt, að Car- son var tekinn í ráðaneytið, mað- ur sem nýlega var við riðinn upp- reisnar undirbúning gegn heima- stjórnar lögum írlands, en hvað sem annað má um þann mann segja, þá er víst, að hanm er dug- mikill. í broddi þessa nýja ráðaneytis stendur sem áður hinn þróttugi og afar vel færi Asquith, er þegar hefir komið á meiri breytingum á stjórn Bretlands en nokkur annar maður. ITann og Lloyd George em vafalaust mestir allra land- stjórnarmanna á Bretfandi á vor- um dögum. | Borgin á múlanum Niðurl. .. Eg dvaldi löngum á sölutorginu, þegar gott var veður; það var andsj>ænis dálítilli vínbúð. Eng- unn datt i hug að reyna að fara með vagn eftir grýtta sTóðanum, sem lá frá þjóðveginum upp í bœ- inn, nema ]>eim sem flutti vín til bæjarins. Hann hafði þrjú múl- dýr fyrir vagninum, og í hvert skifti sem liann kom, flýtti skó- smiðurinn sér ofan til að heilsa ökumanni og hjálpa til að; losa Hann virtist gera þetta vagninn. --------- pau sioo ni, | ^el bl gamans, en ekki er óhugs þóttust allir vita, að takmarkað,andl aS ökumaðurinn eða vínsal yrði vald Kitcheners, með því að! 1Iln eSa baðir Ilafi laumað honum var umi kent, að hafa ekki honum htilsháttar greiða, þó h!\rff ' v._ . Koiri Á __1-_i . t hlýtt þeim ráðum, sem honum höfðu gefin verið af þeim sem liði stýrðu á vigvelli. Það var nú orðið merkilegast af ötlu að smíða hæfileg skotfæri. Til þess var bþið til nýtt embætti, skotfæra- ráðaneyti, er merkilegast þótti og mest áriðandi af öllum embættum í hinni nýju stjórn. Til þess að stjórna því, þurfti ekki hermann, heldur business mann, eða að að , lítð Iwen á. Dýralæknir bæjarins framdi lækningar sínar á torginii', ef hestarnir voru ekki veikari en svo að hægt væri að koma með þá til bæjar. Gamla konu hafði hann sér til aöstoðar. Átti hún að halda höfði hestanna svo þeir hvorki bitu lækninn sjálfan né hesta eða menn sem nálægt stóðu. L’rðu oft harðar sviftingar með hestunum og konunni og skemtu rnrnsta kosti mann sem kunni a?T áhorfendur sér vel við aö horfa á stjórna og skipa fyrir um þá hluti, sem gera þurfti innanlands. Frá uj>phafi var aðeins einn maður nefndur í |>ennan vand’a — Lloyd George. Til þessa "litla Taga- snáps frá Wales”, er hinar auð- ugu og tign.11' stéttir höfðir lagt svo beizkt hatur á að undanfömu, snéru Bretar sér, þegar mest lá við. Þetta er merkilegt tákn þess sem nú er að gerast og svnir ljóst, hversu hemaður hefir breyzt. Það kemur framt alt í einu, að það er ekki lengur mest um vert. að fara á vígvöll og skjóta á fjandmanna fylkingar, heldur hitt aðv koma þjóðunum til að beita Öllu afli sínu til að smíða hernaðár tól til að berjast með’. Og úr því embætti gengur hinn mikli, þöguli her- stjóri, er allir höfðu við brugðið, og við tekijr Iögfræðingur, ættað- ur úr smáþorpi í Wales; i hans hendi tjáist nú gæfa og gengi hins brezka rikis liggja. Kitchener er ennþá hermála ráðgjafi og hefir ennþá yfir hef- safnaði og æfingu liðsins að ráða. Það þykir líklegt, að herþjónustu skylda verði bráðlega lögtekin. Liðsafnaður sjálfboða liða hefirj tekizt vel á Englandi, piýðilega vel, ekki iniður en í norðurhluta Bandaríkja, meðan borgara strto- ið stóð; en Norðanmenn urðu taka til herskyldu á endanurrt og í þessu stríði, er enginn væntir nú °rðlð> að standa niiuni skamt, kemur að því, að Bretar muni \erða að taka hið sama ráð. Það halda að minsta kosti margir fram- sýnir, brezkir menn. Kitchener þegir einsog vant er, og talar ekki orö, í þessu fyrsta mótkasti sem mætir honum á hans frægðarbraut. Það er vafalaust, að almenningur fær ekki að vita hvemig Kitchener er skapi farinn, meðan hann er á lífi, og allra sízt mun það komast upj> að stöddu, hvernig á þessu skotfæra máli stóð, og hvað undir því bjó. Það er sumra ætlan, að hann hafi færzt meira í fang, en jafnvel hans rniklu kraftar gátu orKao. Af öðrum breytingum á stjórn landsins, ma nefna það sem mörg- um verður skrafdrjúgt um, en það er, að hinum eldfjöruga og ákafa Winston Churchill var Tx>lað frá stjóm flotamála, en með því að sá maður er vafalaust vel fær, þá var honum haldið i ráðaneytinu. Hann hefir nú smáu embætti að gegná, en í rauninni er honum þann leik. Þegar eg var búinn að dvelja vikutíma í bæsum og allir seinl dvöldu t gistihúsinu hötðu vand- lega skoðað teikuibók mína, gat eg fengið suma til'að lofa mér að teikna af þeim myndir. Lnglings maður kom iðulega i gistihúsið, semi mér lék mjög hug- ur á að teikna; lét hann tilleiðast eftir langar fortölur. Augun voru jafnan. eins og hann væri fokreið- iir, hanni hniklaði brúnimar og hélt höndunum í fellingT.un á mittisskýlu sinni, ems og hann héldi þar um ’hulinn hníf. Hann var úr öllu hófi illilegur og var ekki árennilegur; en jafnan hým- aði yfir honum þegar honum varð litið á mig eða eg talaði til hans. Forstjóri gistihússins fræddi ^gestina á því, að þessi unglingur væri trálofaöur vinnukonu aðstoð- arprestsins! en vegna þess að ]>resturinn vildi ekki missa hana úr þjónustu sinni og hún virtist una ser vel í vistinni, neitaði prestur að gifta þau. Þess vegna var pilt- urinn orðinn svona súr á svipinn °g áhyggjufullur. Margir slógu upp á því við mig-, bæði í gamni og alvöru, aö eg skykli teikna skripamyndir af pdtinum og öðrum. En, eg sagði þeun skýrt og skorinort, að eg hefði ekki komið til Anso til að særa folk eða gera því neitt til miska. Þess vegna þýddi ekki að nefna þetta við mig. “Hann hefir fulla ástæðu til að fara varlega,” sagði læknirinn mjog alvariega. Þetta vakti traust bæjarbúa mér og brátt tóku konur að koma til mín og biðja mig að'taka mynd- ir af börnum sínum. Vegna þess að eg gat ekki tekið mjög margar myndir, setti eg þau skilyrði, uð ef eg ætti að taka mynd áf barni, SXO há yrði nióðir ]>ess að vera á spjaldiniu. Margar lofuðu því og nefndu stað og stund er þær ætl- uðu að.koma; en oftast svikust tfj um það. Fullorðna fólkið bjóst við því versta af mér, ef eg næði myndum af því. Ekki er nema eitt vatnsból i bænum, brunnur með gamalli og hálfbrotinni dælu. Sækir kven- fólk vatnið og ber það í ’keflu- miynduðuiu tréfötum á höfðinu, Fötumar eru gyrtar spegilfögrum málmgjörðum. Ráðhús bæjarins er örskamt frá gistihúsinu. Sitja bæjarstjórnar- Annar þeirra var unglingur sem kallaði sig skrifara borgarstjóra. Hann fræddi mig talsvert um sögu bæjarins. Geymdi hann í stórum skáp allmikið af gömlum skjölum °g lagaboðum og páfabréfum. Mátti af mörgu ráða, að einna erfiðast hafa valdhafamir átt með að koma í veg fyrir tollsvik. Vmsir ósiðir sem bannaðir voru á sextándu öld, hafa enn ekki ver- ið lagðir niður. Þá var meðal ann- ars bannað að kasta rusli út um glugga niður á göturnar. Þexman sið> hefir enn ekki tekst að upp- ræta. Varð mér næsta hverft vlð þegar helt var úr skolpfötum rétt fyrir framan tærnar á mér. Reyna bæjarbúar að fara eins stutt með þennan ósið og þeir geta. Er því hættulegast að fara um göturnar snemma morguns og seint á kveldin. Fangaglefi er i einu homi ráð- hússins. Þarf sjaldan að hneppa menn i fangelsi og er klefinn því oftast notaður fyrir eldhús. Þrir vegir liggja inni í bæinn. Stendur sinn járn- eða steinkross- inn við hVem þeirra á bæjartak- mörkum. Við einn þeirra stend- ur einsetumannaklefi og andspæn- is honum hinumegin við veginn er stórt hesthús. Fjallshlíðarnar fyrir ofan bæinn eru brattar. Þar sem ekki er mjög grýtt og gróður er nokkur. hafa pallar verið grafnir í hlíð- arnar og ýmsir ávextir og kom- tegundir ræktaðar á þeim. Þeir fáu bændur sem búa í grend við bæinn selja allar vörur sem þeir geta við sig losað, jafnvel þó þeir þurfi þeirra sjálfir með. Þeir flytja eldivið jafnt sem ung- lömb inn í bæinn til að eignast skildinga fyrir hvorttveggja. Lömb flytja þejir í þverpokum: sem ekki era dýpri en svo að höf- uð lambanna standa upp úr pok- anum sitt hvora megin við bakið á asnanum, því fáir eiga hesta. Nokkrum sinnum kom: eg í kirkjuna, og hafði sinn leiðsögu- manni í hvert skifti. Enginn þeirra vissi hve gömul hún var og enginn gat frætt núg um aldnr nótnabóka. sem þar voru geymdar og hafðar til synis. Þger voru í træ, Ieður og járn-bandi. Nokkr- ar myndir héngu á vggjununt. Þótti fylgdarmönnum mjög mikið til þeirra koma og eg varð að hrósa þeini líka, til að styggja þá ekki. En þær voru því nær svart- ar af rvki og elli og léreftsræmur höfðu verið límdar á rifur og gljákvoðu klínt á bletti, þar sem litimir voru máðir af. ÁN sunnudags morgnum þegar konur gengu í kirkju, þvi karl- menn eru ekki kirkjuræknir, fara þær sem nýlega hafa mist ástvini sína í sorgarbúning. Þ'aer hafa h\íta hettui á höfði sem því nær hylur andlitið. Hinn hluti fatanna er svartur, en pilsin eru brvráduð að neðan með hvítum borða. Einu sinni fór eg ásarnt lyfsal- anum og skrifara borgarstjórans á dansskemtun. Maður og kona leku þar á hljóðfæri. Bæði voru þau blind, en höfðu þó farið um endilangt landið. Þau sögðust eiga erfitt með að ferðast' 'iun lanclið þar sem það var veglaust, hrjóstrugt og strjálbygt; en á þeun slóðum væri mest effirspurn- in og bezt borgað. Eg tók eftir því, að flest sem gera þurfti innan húss, var unnið í eldhúsinu. Þar, rökuðu karl- mennimir sig og þar greiddi kven- folkíð sér; þar var bömunum þvegið og gefið að borða; þar „ voru hæusni reitt, fiskur slægður og kartóflur þvegnar. Lftir þvi sem eg gat komast næst. dvelja hér um bil 1 ijoo manneskjur í Anso. Hefir þeim Kaupið ELDSPÍTUR eins og þér munduð kaupa aðrar nauðsynja- vörur-með tilliti til hagnaðar. Þegar þér kaupið Eddy’s Eldspítur þá fáið þér fullan kassa af áreiðan- legu kveikiefni. Biðjið um EDDY'S “SILENT PARLOR” ELDSPÍTUR _ SEGID EKKI “EG GET EKKI BOKGAÐ TANNLÆKNI NÚ.“ Vér vitum, að nú gengur ekkl alt að óskum og erfitt er a8 eignast skildinga. Ef til vill, er oss það fyrir beztu. J>aS kennir oss, sem vercum aS vlnna fyrir hverju centi, að meta gildi peninga. MINNIST þess, aC dalur sparaCur er dalur unninn. MINNIST þess einnig, aS TENNUR eru oft meira virSi en peningar. HEIUBRIGÐI er fyrsta spor til hamingju. pvl verSiS þér aS vernda TENNURNAR — Nú er tímlnn—hér er staðurlnn Ul að láta gera við tennur yðar. Mikill sparnaður á vönduðu tannverki EINSTAKAR TENNUR $5.00 HVER BESTA 22 KAR. GUUIi $5.00, 22 KARAT GULLiTENNUR Verð vort ávalt óbreytt. Mörg hundruð manns nota sér hið lága verð HVERS VEGNA EKKI píl ? Fara yðar tilbúnu.tennur vel? eSa ganga þær iSulega úr skorSum? Ef þær gera það, finniS þá tann- lækna, sem geta gert vel viS tennur ySar fyrir vægt verð. EG sinnl yður sjálfur—Notið fimtán ára reynslu vora við tannlæknlngar $8.00 HVALBEIN , OPIÐ A KVðLDUM ID dR. dP Á-,IR s O N S McGREEVY BLOCK, PORTAGE AVE. Telefónn M. 699. Uppi yflr Grand Trunk farbréfa skrifstofu. víst, aS eg fer um þaS leyti sem sól. er hæst á lofti. Frá Islandi, Seyðisfirði i.j’úní. Hér er farið að‘ fiskasfc allvel á vélbáta. — Varð fyrst vart fyrir eitthvaS viku síSan. , Reykjavík i. júní. E^s. “Nora” — eign Wf “Is- bjömsins” hér í bæ — hefir stund- ab sildarveiSi í vor ,eins og und- anfarin ár. Hefir skipið fengiö ágætan afla vestur í jökuJjúpi* — um hundrað tunnur í maí. Skip- stjóri á skipinu er Geir Sigurðs- son bæjarfulltrúi. — Annað skip hefir einnig verið að síldveiðum vestur í djúpi. Heitir það “Reso- lut”, er eign H. P. Duusverzlun- ar og er kútter. Hefir það einnig aflað vel — um 500 tunnur. Sildin er sögð væn — ágætis beita. Agætur afli er sagður i Garði, bæði á línu og færi. Vænn þorsk- ur og stútungur. Stutt sótt. Reykjavík 2. júní Þeir sem að hafnargerðinni yinna hafa tilkynt Kirk verkfræð- ingi það, að þeir heimti 5 auram liærra kauj) á kl.t., að öðnim kosti leggi þeir niður vinnuna. Kirk var eigi viðbúinn að svara þeim þegar, og bað þá að vinna næstu daga, meðan hann væri að semja við Monlærg. — Gerðu þeir það víst flestir og stendur nú í þessu þófi. Pistill úr Húnaþingi. Nú er veturinn genginn um garð, góður og mildur, að heita má. í desem- ber gerði lognfönn mikla og ískyggilegt útlit, en breyttist brátt til batnaðar. Fóðurbirgðir manna með minna móti, en sökum hag- kvæmrar tíðar komst alt af. Kaup- staöurinn á Blönduósi stóð sig vel með nauðsynjavörur, bæði kaupfé- Iagið og Höefnersverzlun; sagt að hún fengi í marzmánuði í vetur um 70 tonn. — Búnaðamámskeið var haldið- á Blönduósi í vetur, var það fjölsótt, einkum síðustu dag- ana (á. þriðja hundrað manns). Það var fjörugt, einkum á kveld- fundum. Fyrirlestrar aTIgóðir. SveitajDÓlitíkin hefir verið fjör- ug í sumurn hreppum, t. d. Ása- hreppnum; frést hefir þaðan um fjölmenna fundi í vetur. Verkeíni þeirra hefir verið að ræða um kjallara. sem einhverjir vildu hafa undir Undirfellskirkju. Sam- komulag náðist að sögn ekki, en kjallarinn átti að verða samkomu- bús fyrir Áshrepp, og farskóla- stofu í einu horninu. Ehihverjir af fundarmönnum hafa fullyrt að landssjóður borgaði þriðjunginn af öllum kostnaði við kjallara þennan, og hafa jafnvel boðist til að sjá því máli borgið. — Sýslu- fundur er um gatð genginn. Fundur Austur-Húnvetninga stöð yfir með lengra móti. Nokkuð af nymælum kom fyrir á fundinum, t. d. bryggjumál o. fl. Smærri málin vora mörg. Eitt af út- svarskærumálifnum. sem fyrir Guðmundur Jónsson á Bóndhól ______________SC1U 1 Borgarlireppi hefir nýlega fyrir- fundinn kom, vakti almenna aðdá iariiy^ér. Lík hans tanst 1. júní i flæðarmálinu skamt frá bænum. Guðm. heit. var tengdabróðir Hjartar Snorrasonar stjóra á Hvanneyri. fyrv. skóla- Frá Akureyri 6. júni. “Firda” og “Pollux” liggja föst inni á Siglufirði, en “Flora” við Flatey á Skjálfanda. — ‘Tsa- fold kom inn á Blönduós í fyrra- dag snemma og fór þaðan kl 5 ftd:(Z « I*í~ •« ■»- Óskandi I I, . ' SeT11.V;ir ''leri franl arKsælt sumar landinu. Sagði mjog mikinn ís á Húnaflóa, einkum vestan til. ______ “Stralsund” kom inn á Þórshöfn- í gær og sagði alt fult af ís við . — Dr' Williams var skotinn Tjörnes. Er nú á sveimi þar úti|,”a. af un^im manni, er leitai fyrir. Fiskiskip frá Akureyri læ':rnn£a hjá honum. i Hamilto1 bggjai við Skagaströnd, og eru að un. Fjárhæðin, sem um var af ræða. báfði verið mjög óveruleg en rökin, sem Iækkunarkrafar studdist við, svo smásálarleg, at ósköp voru á að heyra. Nokkuð hefir verið selt oj keypt her af lifandi jæningi; verf allhátt. ær yfir 30 kr., kýr vfir >oc kr. Búist við háu ullarverði og hrossaverði í sumar. — Tíð hefii verið ffcemur góð síðan á sumar- máhim, hæg suðvestanátt, næstiur að menn fengjr -Lögrétta. verða nestislaus,.— birgja sig ekki upp nema til vikunnar að jafnaði. Er belzt í ráði, að láta flest af skipshöfnunum fara gangandi til Akureyraf. hvorki fjölgað né fækkað frá því fyrst var tekið þar manntal svo sogur fari af. Um morguninn þegar eg lagði a strtð, safnaðist múgur og marg- menni kringum gistihúsið til að kveðjal niig og áma mér farar- heil'Ia. Margir óskuðu þess, að eg léti þá sjá mig aftur sem allra fyrst. Þegar eg loksins var búinn að kevðja hópinn. steig eg upp á gamlan kassa, þakkaði þeim fyrir velvild og gestrisni og sagði þeim að þeir mættu reiða sig á, að ef eg lifði eins lengi og eg byggist viö, þá kæmi eg aftur til Anso áður en eg flytti úr heimi ]>essum. — Ef eg efni það loforð, þá er svo mikið Reykjavik 10. jðnl. \ isir hefir hitt Sigurgeir Ein- arsson ullarmatsmann, -og er hann nýkominn til bæjarins úr slörku- ferð allmikilli. Hann var sem sé farþegi á “ísafold”, er hún braust út af Eyjafirði fyrir mánaðamót- in síðustu og vestur um til Skaga- fjarðar. En er skipið komst eng- ar leiðir út þaðan aftur. fór sum- nm að leiðast þófið, þótt skip- stjóri væri hinn ötulasti. Gekk fernt af skipinu við Hvalnes á Skaga, stúlka ein, er fór vestur á Strandir og þrír karlmenn, Sigur- geir. Páll Oddgeirsson frá Vest- mannaeyjum og einn Englending- ur. Fóru þeir svo allir landveg suður og komu hingað með Ingólfi i gær. —Visir. Enginn vissi af að annað . gott hefði á mi'lli ]>eirra farif Hinn ungi maður var veikur a tæringu og hafði frétt eftir læknin um. hjá systur sinni, að honuji væri enginn bati væntanlegut Pilturinn drap sig strax á eftir. — Þann fyrsta júlí varð jörð al hvit í Emerson af snjó og hagl er snérist upp í rigningar. Ekk varð skaði að því éli. EIGNIST BÚJÖRÐ BORGIST A 20 ARUM EF VILI, Jörðin framfleytir jður og borsar si sjálf. Stórniikið svieðl nf bezta landi Vestur Canada tii sölu með lá« verði og sanngjörnunt skilmálum, fr $11 tii $30 fyrir þau löntl. sem nægi ar úrkoniu njóta, áveitulöml $35 o yfir. Skilmálar: 20. partnr verf út í hönd, afsrangur á 20 árum. f íi veitusvæðum lán veltt tll bygglnga < s. frv. alt að $2.000, er endurborgist 20 árum með aðeins 6 pret. Hér gef< færi U1 að aukn vlð búlönd vðar hinui næstu löndum eða fá vini yðar fyri nágranna. Leitíð upplýsinga hjá F. \\. RUSSELL .... Land Ager Dept. Natural Resources, C.P.R. Dcsk 40, C.P.R. Depot - WTNNIPEt

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.