Lögberg - 27.01.1916, Blaðsíða 2

2
LÖGBKK(i, fcTMTUDAGINN 27. JANUAR 1910
Athugasemd.
Þegar stúdentamir útskrifuS-
ust frá LærtSaskólanum í Reykja íl<
1897 var þaö ákvetSiS atS þeir
kæmu allir saman, sem gætu, í
Reykjavík eftir 15 ár.
Viö þaö tækifæri er þessi flokk-
tir ortur, og sunginn.
Oröatiltæki eru þar mörg, sem
fæstir munu skilja nema þeir, sem
kunnugir eru og eiga þau aöallega
viö hvern einstakan
Til skýringar þeim er ekki vita
skal gerö grein fyrir hverjir þess-
ir menn eru, sem upp eru taldir í
kvæöinu.
Halldór er Halláór leknkir Gunn-
laugsson í Vestmannaeyjum; hann
var umsjónarmaöur bekkjarins í
skóla finspectorL
Sigurjón er Sigurjón Jónsson
frá Klömbrum, sem læknir er í
Svarfaöardal.
Jón borl. er Jón Þorliksson
landsverkfræöingur á Islandi.
Astvaldur er séra Signrbjöm
Astvaldur Gíslason.
Arni er Árni Pálsson frá Gaul-
verjabæ; (sonur séra Páls Sig-
urössonar).
Bggert er Eggert Claessen lög-
fræö:ngur.
Asgeir er Ásgeir Torfason frá
Ólafsral, efnafræöingur.
61. Dan. er Doctor Ófiifur Dan
Daníelsson prófessor viö háskól-
ann.
Sigfús er Sigfús Sveinsson
ver7lunarmaður.
Kjerúlf er Eirikur Kjerúlf
læknir.
Gísli er séra Gísli Skúlason
prestur á Eyrarbakka.
Ól. Briem er séra Ólafur Briem,
sonur séra Valdimars á Núpi.
Böðvar er séra Böövar Bjama-
son frá Reykjahólum.
Einar er Einar Gunnarsson,
sonarsonur'Einars t Nesi; hann
gaf út “Vísi” og gefur nú út
“Fréttir”.
Proppc er Jón Provpé kaup-
maöur í Ólafsvik.
Jóhannes er Jóhannes Jóhann-
esson (af Akranesi), hann er vest-
ur við haf.
Elrnborg er Elinborg Jacobson,
færeyisk í föðurætt, fyrsta íslenzk
kona sem burtfararpróf tók frá
Lærðaskólanum.
Bernhard er Bernhard Lax 'al
frá Akureyri, ritstjóri Gjallar-
lioms Hátinn).
------4—-------
*
Ur bygðum
íslendinga.
Frá Seattle, IVash.
/Framh.).
Sko, hér nú ykkar inspector,
er absolut heimtar respect!
seni “mixtúru” og “pillu” provisor,
ég pranga út i Eyjúnum frekt.
Og nú er ég officier
og konsúll p. p., — vicekongur þar syöra,
og kveð úr þjóö
alt kveifar-blóö, —
þaö deyr enginn drotni hjá mér!
Nú er setinn Svarfaðardalur,
sigrað hef eg skottulækna’ og “klaufa”,
í hlóðöldunum busla’ eg eins og hvalur,
viö bananteinin ekki lengi gaufa, —
1 hendi minni læt eg knífinn leika,
af líkant þjóöar sníö eg alt hiö veika.
Eg rcformeraði’ í Reykjavík
rennusteina’ og pólitik.
Nú brúa eg stórfljót og bæti vegi,
um bjargráð hugsa’ eg á nótt og degi-
Á dáö minni v'eröur og dug ekki stanz
unz dux er ég oröinn mins föðurlands.
Slgnrjón:
Jón |>orl.:
tÞ Flokkur
I.
CHOR.
Heilir, heilir, endur ómar
æskuhljómur skær og hár.
“Kvöldstjarnan” á lofti ljómar
loksins eftir fimmtán ár.
Sæl og blessuð, — söngv'i snjöllum
sértu boöinn velkominn!
Safna þú oss aftur öllum
„ undir geislafánann þinn !
Fagurstilltu strengjataki
stýrir samúö fom og ný, —
• heiðrík er að ára baki-
aöeins fáein gullin ský:
Minning góðra gleðidaga
gliti hjúpar, jafnar braut,
hvergi’ er stundar stríð til baga,
stæling reynzlu leysir þraut.
Út vér héldum, hátt vér stefndum,
hæst i lyfting viljinn stóö.
Hins mun spurt, hve heit vér efndum,
heim að bera þungan sjóð:
Mannvits, þroska, mennta, lista,
megindýrast sigurgull, —
hvort vér söddum svanga, þyrsta,
sýndum skil af megni full?
“Hælumst minnst í máli”, — skeiðið
mjög er enn að baki skammt;
bjartra vona himin heiðið
hvílir yfir vegum samt.
Vel skal enn í horfi halda,
hækka segl og treysta knör, —
þá mun byrjarblær og alda
bera’ oss heim úr sigurför.
Undir rendur gleðin gali
góð og blíð aö fulli’ í dag, —
fríðan leiði sól í sali
sumarljóma’ og fagurbrag!
— Setjum fund að fullum borðum-
fornar rúnar minnumst á,
ungir, kátir eins og forðum
inter sacra pocula!
II.
SOLO OG RECITATIV ("AD LIBITUM).
Halldór.
Þó langt sé síðan að annar
ágúst var jiá .verð eg þó að byrja
þar til þess að skilja ekkert eftir.
Félagið “Vestri” stofnaöi til
samkomu annan ágúst árið sem
leið, en samkoma sú var höfð á
sunnudaginn þann 1. ágúst í til-
efni af því að fólk gæti betur sótt
hana. Komið var saman á gras-
fleti við skógarlund á austurbakka
Washingtons' vatns, sem liggur
meðfram austu rönd Seattle borg-
ar. Miili 80 og 90 manns söfn ð-
ust þangað með matarkörfur sínar
fullar af jiví bezta sem til var.
Séra A. J. Sigurðsson stýrði þessu
móti, sem var hið viröulegasta og
náði fyllilega tilgangi sinum eftir
föngum. Ndíkur minni voru þar
mælt, svo sem Minni íslands, J.
A. Sigurðsson: Minni Vestur-Is-
lendinga, Adam Tho-grimsson;
Minni Islendinga Austanhafs og
fleira i bundnu og óbundhu tnáli,
Thorsteinn Borgfjörð, Olimpia;
Minni Kyrrahafsstrandarbúa, Jak-
ob Bjarnason; Minni Goodtempl-
ara, H. Thorláksson, og síöast tal-
aði ungfrú Th. Jackson frá Sel-
kirk, Man. ('sem stödd var hér um
þær mundirý um kvenfélög, rétt-
indi kvenna og nauðsyn á viðhil ’i
islenzkrar tungu. öllum geðjað-
ist vel að þvi sem hún sagði, því
hún taiaði af brennandi áhuga j
fyrir sínu málefni. Veður var hið
læzta þennan dag og allir skemtu
sér ágætlega.
Sömuleiðis efndi fél. “Vestri”
til annarar stórrar samkomu sem
haldin var jiann n. nóvember síð-
astliðinn og tileinkuð einu stór-
skáldinu okkar íslendinga, séra
Matthíasi Jochumssyni. Hefir sú
samkoma ávalt hér af okkur ís-
lendin"um verið kölluð Matt'.ias-
as samkoma siðan. Samkoma
þessi var haldin að kveldi jæssa
dags til minningar um það að
jrennan dag var skáldið 80 ára
gamall. Fáum dögum fyrir sam-
komu j>essa vakti herra J. A.
Sigurðsson máls á því á “Vestra”
fundi, að samkvæmt grundvallar
lögum og tilgangi fél. "Vestra”,
lw?ri félagsmönnum að veita þess-
um atburði eftirtekt og hvatti til
að hal !in væri afmælishátíð
skáldprestsins á hans áttugasta
Astvaldur: Voði’ er í landi,
vantrúar-andi
mér veldur kvöl, —
ég held á brandi /
og hvassri þjöl:
Ég hegg og sverfi að syndadrótt
í Satans gerfi, hvern dag og nótt!
Dró ég suðr’í Danaveldi
Danskinn upp—og fór svo heim.
Arul: Fer um landið fræðieldi,
fornan opn» sagna-geim.
bjóðólfur!
Andvörp tókstu í örmum mínum,
elli gat ég lyfjað þér. —
A-ha, lngólfur!
Illa geggstu' úr greipum mér!
KRgert: Ég er landsins 'penasti” procurator,
j>au pretta’ engan, “knebin” mín.
Með röggsemi laganna reiði ég hjör
og réttvisin út úr mér skín.
Eg er lifandi allsherjar-lagasafn,
eg leik mér að vinna hvert mál;
v'ið skuldheimtu’ í borginni veldi mitt vex:
mér er veðsett hver einasta sál.
A«gelr: Sýknt og heilagt sýru og “bösum”
sit ég yfir dag og nótt, —
jiegar eitthvað jiarf “að leysa”
þá er vitið í mig sótt.
Kann eg skil á eitri öllu,
enginn <lylst mér jarknasteinn, —
silfrið tek, en sora kasta,
sjálfur er ég “kemisk hreinn”.
Ol. Daii.. £g hef reiknað út með feiknarhraða
himin og jörð í hundstikum,
hvergi’ eru skörð í gáfunum.
0
aldursári. Fékk mál þetta svo
góðar undirtektir að allir sem á
fundi sátu urðti i einum rómi með
|>ví og milina þar með hrundið í
séra Matthías, sem var sungið, tal-
að og lesið. Forseti samkomunnar
hr. Björnsson, byrjaði prógramm-
ið með tilhlýðilegu ávarpi, sem
nefnd. En Jx>tt stuttur væri und-
irbúningur þessarar samkomu má
óhætt fullyrða að íslendingar í
þessiun bœ hafa aldrei haft sam-
komu, sem betur var vandað til
eða tekinn innilegri þáttur í af
öllum, til að leysa verk sitt af
hendi til verðugs sóma. Afmælis-
hátið þessi fór fram í félagshúsi
tslendinga og var stýrt af herra
Sveini Bjömssyni, sem er einn af
íslenzkum frmbyggjum þessa bæj-
ar og félagsmaður “Vestra” frá
byrjun }>ess félags. Prógramm
fyrir jætta kveld samanstóð af 12
atriðum. Innihald prógrammsi is
var að mestu leyti um eða eftir
hann talaði til fólksnis.
Öll vom atriðin 'prýðilega
af hendi leyst, og allir áheyrend-
urnir sátu með ánægjusvip og
veittu nákvæma athygli öllu sem
fram fór i 2)4 klukkutíma. Stór
og góð mynd af séra Matthíasi
hékk á innri enda ræðupallsins og
rafmagnsljós í hulstri var látið
lýsa upp myndina svo hún sæist
skýrt alstaðar úr salnum. Alt
minti á, að þetta var samkoma
eingöngu höfð fyrir stórskáldið
séra Matthias Jochumsson og
þjóðskáld tslendinga.
Ræða séra Jónasar um skáltlið
vakti hina beztu eftirtekt tilheyr-
Sunginn á 1 5 ára afmœli stúdent-
anna frá 1897 til 30. Júní 1912.
Doktórshatt á höfði skratti þungan
heim á kveldi hverju’ eg ber,
höfga veldur þrællinn mér!
Slgfús: Gaman er að una hjá
allskyns búðarglingri;
gyltum sólum geng eg á
og græði’ á tá og fingri.
Guðm. skáld: Srengl'eik knúði’ eg, gígju gnúði’ eg
jglatt og létt ég söng við strengi.
Eldi’ i ljóði’ og eitri spúði’ eg
yfir “lýða heiðið meingi”.
Nú um kónga’ og klerka syng ég,
kann að láta’ í stuðla falla- —
höfuðskáld með Hornstrendinguin,
heimta frið um veröld alla.
Kjcrúir: Að vélum öllum vel ég kann, —
er Vestfjarðanna “gentleman”;
að v'erða Islands Edison
er ætlun mín og frama von.
Og heimsku manna’ og hysteri
ég held ég láti drasla’ úr því!
Gísll: Ég gnæfi við hæsta himinkór
sem háleitur “patriarki”, —
að myndugleika í stólnum stór,
eg stefni’ að því göfga marki
* að senda ljós um Suðurland
en sérstaklega’ yfir Bakkann, —
þar reiði ég lögmálsins logabrand,
á löstunum tek í hnakkann.
<51. Brlem: í stólmiai rennur sem lyndin lygn
mér ljóðhending oft af munni.
Á sóknarbarnanna syndir skygn,
þeim svala’ eg af helgum brunni.
Ég bíð eftir lands míns biskupstign,
svo bæta ég ykkur kunni.
Böðvar: í Arnarfjarðardölum er fornynju fjöld,
ferleg galdraöld;
ég glími þar við sendingar hvert sunnudagskvöld,
en svip minn ekki standast þær lengi.
Á Rafnseyri’ er fagurt, er roða slær á fjöll,
rósir glitra’ um völl, —
er bjarmi gyllir fjörðinn og blikar vetrarmjöll,
ég boða þar kærleik og friðinn.
Kinar: Ég fræði lýðinn um landsins hag
og ljósið mitt skín hvern einasta dag.
Ég frétti’ allan þremilinn í jörð og á,
og öllu jafnharðan segi frá,
Ég er allstaðar kuncugur, öllum kunnur,
ég er alfrœði-lexíkon. Mímisbrunnur.
Ég vona’’ að andmæli engin rísi,
það er áreiðanlegt: hað stendur í Vísi!
Proppó: Ég kneyfa veigar guilnar glaður,
— en gef mig lítt að pólitík, —
er autoritet í Ólafsvík,
umboðsmaður og stórkupmaður.
Ég “fungera” þar sem forsjónin
ev fiskinn leggja þeir blautann inn.
Jóliannes: Um Vesturhcim á fáum árum fló eg,
og íld: i' heldur’en Graves hinn brezka “sló eg”, —
er “ligeglad og ovenpaa” sem áður,
er eina viku snauður, hina fjáður.
Ég kann að sigla’ og sjá við hverju skeri
og síðast verð ég eflaust miljóneri!
Slg. Júl.: Cr stímflbraki Vestur um ver
ég vastir bláar risti, —
að ljóðum vorsins leik ég mér
sem léttur fugl á kvisti.
Klinborg. Heil fyrir handan
hafið djúpa
sit þú, systir vor!
Hlýir hugir, ....
hvar sem ertæ
vitja þín frá vinum.
itemharð. Sæti j>itt autt er í salnum:
til sólheima ljósra
einn ert þú horfinn úr hópnum,
vor hugljúfinn góði
“Kvöldstjarnan” kveður þig, Bernhard, —
í kærleik hér inni
líður sem glófagur geisli
j)íns glaðhuga minning.
III.
CHOR.
Fram, fram til dáða stjarnan stefnir öllum
að styðja sérhvert gott og fagurt mál,
að vera eins og vitar hátt á fjöllum
tneð v'orsins yl í hvgumstórri sál.
Með einutn hug á stokk vér allir stígum
og strengjum heit að bragarfulli’ í kvöld:
að skilja eptir, hvenær sem vér hnigum
i hildi Iífsins, spegilf<agran skjöld.
Þá fylgir liðnum blessun vorra barna
sem bera síðar stjörnu-merkið hátt,
og “Kvöldstjaman” sem mildust morgunstjarna
á mardjúp ljóntar hýrt og fagurblátt.
Vér sjáum röðla fagra fyrir stafni
og framtíð íslands betri’ en horfir nú, —
svo leggjum enn á djúp í drottins nafni
með djörfttng, gleði, sigurvon og trú!
GUÐM. GUÐMUNDSSON.

enda. Enda hefðu fáir í fjarlægð
getað lýst séra Matthiasi betur en
hann gerði í jæirri ræðu. Hann
lýsti skáldinu fyrst sem mikil-'
menni til sálar og líkama og taldi
hann vera skáldkonung sinnar
þjóðar. Hann dValdi lengi við
bjartsýni skáldsins, sem leiftraði ]
eins og rafmagnsstraumur í gegn
um öll hans ljóð og sálma og senui
einkendi allan hans skáldskap.:
Hann talaði um hann sem góðan :
mann með létta lund og þíða og'
sem væri hvers manns hugljúfi. j
Mann hugprúðan og vongóðan, J
sem ávalt gengi í Ijósinu og forö- j
aðist myrkrið. Mann sem væri í
einu orði, einn í sinni röð og stór
sómi sinnar þjóðar.
Óhætt mun mega segja að séra
Jónas lýsti skáldinu fagurlega í
ræðu sinni, og þeim sem ekki höfðu
haft nægileg kynni af séra Mattí-
asi áður en þeir hlustuðu á þá
ræðu, gafst þar gott tækifæri að
vita meira um hann.
Þá má ekki fram hjá því ganga
að minnast sonar skáldsins, herra
G. Matthíassonar, í fáum orðum,
sem er búsettur hér í þessum bæ.
Þegar Gunnar kom fram á
ræðupallinn setti það alla agn-
dofa. Gunnar er hæglátur og
yfirlætislaus maður, stór og mann-
borlegur, með alvarlegt upplit og
hreinan svip. Öllum Islendingum
hér þykir vænt um þann mann, þá
ekki væri nema fyrir sönglist hans
eina. Allir vissu hvað innifyrir
bjó hjá Gunnari, j>egar hann steig
fram til að halda ræðu um föður
sinn. svo það var eins og heilög
■ó færðist yfir alla.
Kaupmannahafnar
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsins
bezta munntóbak.
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu. elstu,
safa- mestu tó-
baksblöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
Hann kvaðst í byrjun enginn
ræðumaður vera en að sér væri
kært að minnast föður síns og
fornra stöðva við þetta hátíðlega
tækifæri, og í þetta sinn talaði
hann lengi í hlýjum róm, bljúgur
eins og bam og fullur af sonar-
legri ást og virðingu til gamla
mannsins.
Allir veittu hverju orði sem
Gunnar hafði að segja hið sterk-
asta athygli. Hann lýsti lyndis
einkunnum föður síns aðdáanlega
vel, og mintist með barnslegtt
hjarta og blíðum róm samverunn-
ar í föðurhúsunum. En liann
söng líka og mælti af munni fram
ljóð nokkur, sem faðir hans hafði
kveðið um og við þau .börn'n á
unga aldri, þá er þau voru öll
heima hjá honum. Svo vel fór
Gunnar með þau kvæði, hvort
heldur sem hann söng þau eða
hann mælti þau af munni fram,
að hjörtu margra hrærðust, þeirra
er hlustuðu á hann. Gunnari
veitist létt að breyta róm sinum i
viðkvæmni og tilfinning, því liann
er söngmaður með afbrigðum og
fer einlægt fram i þeirri list, þvi
hann er altaf að fullkomna sig í
þeirri list hjá æfðum söngmeistara
hér í borg. — Alt sem Gunnar
Matthiasson sagði eða söng við
þetta tækifæri, bar skýran vott
þess að í brjósti hans lifir einlæg
trygð og sonar’elska til gamla
mannsins áttræða, ásamt hlýjum
endurminningum um æskustöðv-
amar heima í föðurgarðinum.
Eitt af því markverðasta við
samkomu þessa var það, að rétt
áður en prógramminu var lokið
fór fram, flestum óafvitandi sem
í salnum voru, bamskírn. Inn að
ræðupallinum gengu i fylkinu, séra
Jónas A. Sigurðsson, skrýddur
prestsskrúða, og herra Gunnar
M atthiasson og frú hans með sex ]
mánaða piltbarn á handlegg sér,
sem var þar vatni ausin og gefið
nafni, Matthías Ámi Þótti. mörg-
um þetta tignarleg athöfn og vel
við eigandi þetta tækifæri. Og
margir munu hafa óskað að við
skim sveinsins hafi verið endur-
reist i honum alt það bezta í,
Matthiasi og Árna, sem hann var I
látinn heita aftir.
Að prógramminu loknu var
sezt að borðum og hinir
beztu réttir fram bornir af körl-
um og konum fél. “Vestri”. Fund-
arsalurinn var allur s'kreyttur með
islenzkum og hérlendum flöggum
og blómasveigum á borði og kring
um mynd Matthiasar. Um hundr-
að manns sóttu samkomu þessa j
ókeypis og fleiri hefðu komfö ef j
til ]>eirra hefði náðst i tima. Sér- !
staklega vantaði á þessa samkomu
heiðursgestinn sjálfan, Matthías
Jochumsson.
Síðasta samkoman var áramáta-
samkoman, sem fél. “Vestri”
stofn^ði einnig til og haldin var á
gamla árs kveld, i stórhýsi einu á
aðalstræti hér i Ballard.
Herra Baldur Guðjónsen stýrði
þeirri samkomu og fórsf það mjög
röggsamlega úr hendi. Sjaldan
hefir betur verið vandað til pró-
gramms á áramótasamkomu en i
þetta sinn. En miður var hún þó
sótt en skvldi. Tæplega hundrað
Tslendingar komu þarua saman til
þess að skemta sér i siðasta sinn
á árinu. og svo til að þakki fyrir
gamla árið og flytja lukkuóskir
hver öðrum á nýja árinu.
Prógramm þessarar samkomu
var ipestpart söngur og hljóðfæra-
sláttur. Tvær ræður fluttu þeir
herrar Sveinbjörn Guðjónsen og
J. A. Sigurðsson, sem báðir eru
snjallir ræðumenn. Próf. Wilson,
einn af söngkennurum þessa bæj-
ar. og kennari fslendinga, söng
mikið á þessari samkomu og af
mikilli iþrótt. Ungfrú .Josephina
Helgason skemti þar einnig með
einsöng, sem var spilað undir af
Próf. Wilson, kenara, hennar.
Þykir mörgum mikið til hennar
söngs koma nú þegar, þó ung sé,
og mun frekar -síðar, ef hún held-
ur áfram að æfa þá l:st. “Holy
City” var þar sungið af hr. Jacobi
Biarnasyni; þótti einnig tilkomu-
mikill söngur. Jakob hefir vold-
uga söngrödd, er bassamaður góð-
ur °g getur einnig tekið ótrúlega
háa tóna og fina. Einnig söng
Matthiasson þar af sinni þektu
snild, og svenskur piltur söng þar
einnig, sem hafði ákaflega fallega
bassa og “barritón” rödd. Fíólín
sólu gaf ungur maður íslenzkur
frá Point Roberts, Samúe'sson,
sem gengur á skóla hér í borginni;
er hann efni í góðan fiðluleikara.
Kvenmanna “seztette” islenzkt
kom þar fram og söng ágætlega.
Ungfrii Dahlstrom gaf nokkrar
pianó sólós og spilaði undir með
söngfólkinu vel æfður píanóleikari.
Allir sungu að lokum: “Ó, guð
vors lands”. — Inngangur að
þessari samkomu kostaði 25 cent
og veitingar 15 cent. Margar
fleiri samkomur voru haldnar hér
í haust og sumar, en í smærri stíl,
og nenni eg því ekki að segja frá
þeím hér.
Bakkus kvaddi Seattle, eða
Seattle kvaddi hann, um leið og
árið kkvaddi. Kl. 12 á miðnætti var
öllum vínsölu knæpum í Seattle
lokað fyrir fult og alt, eins og lög
gerðu ráð fyrir.
Mikil og óútmálanleg umskifti
urðu það fyrir Seattle borg, og
stór atburður, sem aldrei áður
hafði skeð í sögu borgarinnar.
275 vínsöluhús hættu verzlun
jætta kveld, og nokkrum dögum
áður aðeins fá, er leyfistími þeirra
var þá útrunninn. Óvanalega lítið
hafði verið drukkið á sumum þess-
um húsum hinn síðasta dag.
Allir vissu löngu fyrirfram að
tekið yrði fyrir leyfilega vínsölu
um þessi áramót og leit því út
eins og sumir sæktu ekkert eftir
að hafa stóran dag síðasta daginn.
Og við útför Bakkusar hafði orð-
ið tiltölulega lítil sorg! !
DauSsföll Islendinga í Seattle á
árimi 1915.
Dauðraskýrslur Seattle borgar
sýna að á árinu sem leið, 1915,
hafi Seattle borg haft enn færri
dauðsföll, hlutfallslega eftir fólks-
fjölda. en nokkru sinni áður, að-
eins sjö og lítið brot af hverju
þúsundi sem dóu. Aftur á móti
hafa aldrei dáið eins margir ís-
lendingar hér á einu ári, eins og
þetta síðasta ár. Átta hafa dáið
af Jæim á árinu, sem eg man eftir,
og skal eg aðeins nefna nöfn
j>eirra hér og dánardag. — Bjarni
Bjarnason, 2. janúar; konan J. H.
Bergen, 30. júní; Emil Jósefsson,
16. júlí, 23 ára: Victor Bjamason.
22. júlí; Júlía H. Hallsson, 1. okt.,
28 ára; Jóhann Arnason (Ander-
son). 3. okt., 51 árs; Sigríður Þ.
ögmundsson, 19. nóv., 63 ára;
Halldór Sigurðsson, aldraður mað-
ur. Allir Iétust þessir á sínum
dánarbeði.
Af hinurn mörgu bifreiðarslys-
um, sem nrðu hér í borginni árið
sem leið, höfðu Islendingar hér
um bil sinn part af j>eim. Þatvn
28. júlí óku ir manns út um
kveldið i stórum bifreiðarvagni sér
til skemtunar og svölunar í kveld-
kulinu, fimm íslendingar voru í
vagninum. Keyrt var út úr bæn-
um norður að vatni, nokkrar míl-
ur vegar, en djúp hjólför voru í
veginum á einum stað. Misti öku-
maður þar stjóm og allir köstuð-
ust út.‘ Sex meiddust meira og
minna, enginn J>ó til ólífis. Þrír
Landar meiddust. Ein kona ís-
lenzk slasaðist mest og er hún ekki
orðin jafngóð enn.
Kvenréítindi á Hollandi.
Forsætisráðherrann á Hollandi
sem Cort van de Linden heitir
flytur fmmvarp í þinginu í Hague
þess efnis að viðurkendur sé rétt-
ur kvenna til atkvæða og kjör-
gengis. Eru ]>að réttarbætur sem
engum hefðu komið þar til. hugar
fyrir skemstu.
Séra J. A. McClung dáinn.
Iíann var meþódista prestur,
atkvæðamikill maður og gáfaður,
tengdafaðir Ne’lie McClung.
Hann var fæddur á írlandi 1837.