Lögberg - 17.02.1916, Blaðsíða 7

LÖGBEEG. FIMTUDAGINN 17. FEBRGAB 1916.
f
Dagbók stríðsins 1915
~i-
('Framh.)
Septembcr.
1. sept. Rumenar neita kröfum
Austurríkism. og T’jóSverja um
það að leyfa hervöruflutning til
Tyrklands yfir lönd sín. Austur-
ríkismenn hertaka Lutsk. Von
Bemstorf greifi fullvissar Band-
aríkin um þaS skriflega, aö væg-
ari verði árásir neSansjávarbát-
anna en veriS hafi.
2. sept. George Breta konungur
fagnar Canadiskum hermönnum
viS Shomchliffe. Rússar gefast
upp og yfirgefa bæinn Croduo.
3. sept. Rússar hörfa undan Þjóð-
verjum yfir fljótið Dvina.
Serbia lýsir þvi yfir aö hún sé
viljug að láta af hendi landskika
til Bulgara ef þeir komi i stríðið
með bandamönnum.
4. sept. Neðansjávarbátur ræðst á
“Hesperian”, skip Allan línunn-
ar.
5. ept. Balfour á Englandi lýsir því
yfir að neðansjávar hernaður
Þjóðverja sé ékkert annað en
stóreflis hégómi. Og bendir á
hversu miklu þjóðvefjar hafi
sjálfir tapað við það.
6. sept. Loftskip bandamanna
skjóta sprengikúlum á Sea-
brugge. Þjóðverjar endurnýja
árásir á Rússa við Riga, bæði á
sjó og landi.
7. sept. Verkamanna þing á Bret-
landi samþykkir mótmæli gegn
herskyldu. Dr. Dumb’a, sendi-
herra Austurríkis til Bandaríkj-
anna, gefur skýringu á bréfi til
Vínarborgar, þar sem talað er
um ráð til þess að hindra útlenda
verkamenn í Ameríku, sem á
hervörtrverkstæðum vinna. Rússa
keisari tekur sjálfur við yfirher-
stjórn; en Nikulás stórhertogi
tekur við herforustu i Kákasus
héraðum.
•8. sept. Rússneska þingið krefst
þess að veittaar séu yfirgrips-
miklar réttarbætur innanrikis.
Loftskip frá Þjóðverum herja á
Lundúnaborg. Rússar vinna sig-
ur á Austurrikismönnum og
Þjóðverjum hjá Tarnopol.
9. sept. Þjóðverjar senda Banda-
ríkjrmiun skjal viðvikjandi því
að “Arabic” var sökt.
10. sept. Fulltrúanefnd frá Frakk-
landi og Bretlandi kemur til
Bandaríkjanna t því skyni að
siemja um $1,000,000,000 lán.
11. sept. Ríkisstjórinn í Canada
kannar lið við Sewell herbúðim-
ar.
12. sept. Rússar gefa út opinbera
skýrslu þar sem þvi er lýst yfir
að betur gangi á austurkanti vig-
vallarins.
L3' sept. Ekkert markvert.
14- sept. Skýrslur sýna að til 21.
ágúst hefir mannfall Breta verið
381,983. Þ.ýzkum neðansjávar-
báti sökt í TEgina hafinu.
15. sept. Bretar skjóta niður þrjá
loftbáta í Flandern. 3,000,000
manna komnir i herinn á Bret-
landi. Þing Breta veitir $1,250,-
000,000 til striðsins.
16. sept. Rússneska þinginu slitið
af keisaranum. Rússar hrekja
Austurrikismenu til baka yfir
ána Stripa.
17. sept. Þjóðverjar hertaka Vidzy
nálægt Vilna. Rússar hertaka bæ
nálægt Pinsk.
18. sept. Bandamenn senda Búl-
gariu skjal, þar sem þess er far-
ið á leit að Búlgarar geri grein
fyrir afstöðu sinni. Þjóðverjar
liertaka Vilna.
20. sept. Lið Rússa i hættu á flótta
undan Þjóðverjmn. Búlgaria
d'regur saman lið i Macedóniu.
21. sept. Bandamenn vinna talsvert
á á vesturkantinum. McKenna
les upp fjármálaáætlun Breta,
þar sem gert er ráð fyrir nýjum
sköttum. Áætlaður striðskostn-
aður $25,000,000 á dag.
22. sept. Loftbátar bandamanna
skjóta á Stuttgart. Serbia krefst
skýringar á því að Búlgarar
draga saman lið á landamærum
þeirra fSerba). \
23. sept. Rússar flýja fyrir fult og
alt frá Vilna.
24. sept. Brezlc loftskip skjóta á
Valenciennes'. Grikkir safna liði
, á sjó og landi.
25. sept. Frakknesk loftskip
skjóta á Metz. Bandamenn sækja
fast áfram á vesturkanti stríðs-
vallarins.
26. sept. Frakkar vinna þriggja
rnílna spildu í Champagne hér-
aðinu. Bretar hertaka Loose og
ryðjast áfram nálægt Lens. taka
þar 20,000 fanga. Fulltrúanefnd
Englendinga og Frakka semur
um $500,000,000 lán í Bandaríkj-
unum. Búlgaria segir stárveld-
unum að hún sé að halda við
vppnuðum friði eða hlutleysi, og
hugsi sér engar árásir að gera
eða ofsóknir. Rússar reka af
höndum sér öll áhlaup í Dvinsk
hóraðinu.
27. sept. Rússar endurtaka Koel á
suðaustur vígvellinum.
28. sept. Bretar halda áfram að
vinna rétt hjá Loose.
29. sept. Frakkar hertaka talsvert
þýðingarmikið svæði nálægt
Vimy. Bretar lýsa yfir ósigri
Tyrkja hjá Tigris ánni, suður af
Bagdad.
30. sept. Frakkar segja frá stór-
kostlegum rigningum í Champ-
agne héraði, fyrír norðan Mesnil.
Þjóðverjar hraktir til baka í
Dvinsk héraði.
Hj<
Vík.
onm 1
(Úr ljóðasafninu “Bóndinn", eft-
ir Anders Hovden.)
1. Morgunljóð.
Nú glóir döggin við glaða sól
er geislum hlýjum á foldu stráir;
vor er um vengi, fuglar fráir
nú fvlla ljóði sin bjarkarskjól.
Og andans þráin
vill út í bláinn
og sigla sjáinn
í landaleit.
En létt er þraut fyrir landsins son
til lífsins skyldu með rögg að ganga,
er grundin hlær og glóir von,
og grösin skreyta foldarvanga.
Og sólin seiðir,
og blómin breiðir
á braut og leiðir
sinn auð og arð.
Guðs himinn sendir signing þá,
er sál og líkami f jöri rnagnar
með von og trú yfir land og lá,
svo lífið nýjum sigri fagnar.
Þótt móðir sáum,
vér mikið fáum;
í haust vér sjáum
er hlaðan full.
j og elju höfðu drengirnir hennar sig
áfarm til efnalegs sjálfstæðis. Eitt
^ var það sem gladdi Sigríði heitina
1 mikið, var það að Kristinn, elzti
j drengurinn hennar, sem hún elsk-
! aði, fékk góða konu, sem hann býr
nú með á lándi sínu í góöum kring-
umstæðum þar í sveit.
Sigurbjörn og Ágúst héldu bú
j með móðtir sinni til dauðadags, ó-
gift- . . . , , ,
Sigríður heitin var hrem 1 lund
og ráðvönd til orða og verka og
framúrskaradni trygg, umhyggju-
j söm og elskuverð móðir. Hún var
svo hjartagóð að jafnvel skepnum-
ar sýndust elska hana, hún gat ekk-
ert aumt vitað eða séð, sem skepn-
um eða mönnum viðkont. Þess
| vegna var hún elskuð og virt af
\ skyldum og vandalausum. Mann
S sinn annaðist hún og virti á hans
1 sjúkdómsstundum, er hann þjóðist
---- af krabbameini.
Hún andaðist eftir stutta sjúk- Er hennar nú sárt saknað af eft-
dómslegu að heimili sinu i íslenzku irilfandi háöldruðum eiginmanni,
bygðinni við Kandahar, Sask. elskuðu litlu stúlkunni sinni, sem
Veiktist hún af hastarlegri lungna- í er bam að aldri og ekki lengur fær
bólgu 4. ágúst 1915, sem leiddi hana hallast upp að móðurbrjóstinu. Um-
til bana á f jórða degi. Hún var hyggjusömu drengjunum sínum,
jarðsungin af séra H. Sigmar 10. j vitium og frændum.
s. m. að viðstöddum fjölda vina Friður drottins hvili yfir mold-
og vandamanna, og hvílir hún nú í um þinum. Blessuð sé minning
grafreit Kandahar safnaðar. j þín.
Sigriður sál. var fædd að Bratts- Ritaö 27. desember 1915 af
holti við Eyrarbakka i Árnessýsul á Vini þeirrar látnu.
Suðurlafldi á íslandi árið 1858. Dó ,(guöurland„ er vinsamlegast beð-
8. agust 1915, f'mtiu og sjo ara faka þessa dánarfregn.
Foreldrar hennar voru Þorour i "
Pálsson hreppstjóri lengi þar í sveit1
og silfur og gullsmiður, og Guðrún j
Magnúsdóttir. Bjuggu þau hjón j
og verða við hann að skilja.
í dag fer i burt hún Branda.
Þau bjölluna taka, sem hafði hún
í haganum látið syngja;
kýrin er gröm og byrst um brán,
og bömunum fer að þyngja. .
1 dag fer í burtu hún Branda.
Svo kemur maður, sem kúna fær
og keyrir í burt með státi,
en krakkana stríð og sturlun slær,
þau standa eftir með gráti.
því nú er í burtu hún Branda.
Og kalt er orðið kýrlaust bú;
en Knútur hinn litli segir:
“Eg skal, manuna mín, kaupa kú,
svo kusu nýja þú eigir.”
Þvi nú var i burt hun Branda.
Matthías Jochumsson.
Mrs. Sigríður Goodmann
drauma sem óbrigðula fýirrboða
einhvers er þeir tákni, en aðrir
neita gildi þeirra með öllu. Það
mun þó sanni nær að hvorirtveggja
fari of langt. — Ritstj.
SALTIÐ
sem hjálpar
CANADA
2. Streita.
Sem hestur þrælkar hann Þórir i
Vík,
því þung er vinnan í gríttum món-
um;
við heyskap var sjaldan hetja slik,
en hæstan vetur býr hann á sjónum.
Á bænum liamaðist hver sem gat,
því hópurinn vex, sem þráir mat.
Og Ingá er hvorki hölt né sein
i liúsi og f jósi gagn að vinna,
•en börnin skrölta með sköll og kvein
svo sker í eyrtmi; vefa, spinna
í hvíldár stað skal hrundin skír,
því hart er árið, og stund hver dýr.
Á fætur er stigið fyrir dag,
og fimur er Þórir til allra sniíða
og hefir á öllu handarlag,
eins liús að bæta sem net að ríða.
Hann forðast lánin lengra að,
ljúft er—segir hann—heima hvað.
Og' börnin öll eru búin til
að bjóða hjálp og létta undir;
þau vita að öll eru orðin til
að iðja gagn um lífsins stundir;
þau vita að sá er versta hrak,
sem vinnur aldrei handartak.
Þau skuldirnar óttast öll sem pest.
og óska heldur að sakna’ og bíða,
en sýslumanninn að sjá sem gfest
og síðan minkun og fjámám líða.
Þau hyggja það hvers manns
heilsubrunn
að hafa sinn eigin frjálsa grunn.
hann
greiða skuld í
er
En nú skal
skatt —
í skatt, og heldur um fátt að velja,
er vetraraflinn fór svo flatt.
“Við fögru Bröndii megum sélja.
Um jól verður báglegt búið mitt,
er beljan fer. En kongur vill sitt
BORD SALT
3. Branda.
Á hlaðinu drúpir kýrin kyr,
því kaupandi birtist engi,
og Ixjrnin hýma við bæjardyr,
því Bröndu unnu þau lengi.
í dag fer í burt hún Branda.
Og enginn fæst til að fara inn,
þó fáleik sinn vilji dylja
að kveðja hinn væna vininn sinn
stórefna búi og sköruðu fram úr !
öðrum með framsýni og hyggindi.
Börn þeirra voru Ingibjörg nú dá-
in, Mrs. Sigríður Guðnason dáin
1915 i Ameríku, Páll sem bjó í
Brattsliolti eftir föður sinn, nú dá-
inn. Katrín sem nú býr í Bratts-
holtshjáleigu, Katrín María i Borg-
arholti og Guðrún i Kakkarhjá-
leigu.
Sigríður heitín ólst upp hjá for-
eldrum sínum og vann þeim með
dug og dáð til þess lnin var 23 ára.
Sýndi hiin í æsku að hún var list-
feng og gáfuð, og gáfu foreldrar
hennar henni fremur hinum böm-
unum tækifæri til undirstöðu ment-
unar, sem hún var svo meðtækileg
fyrir að læra og sem var hennar
mesta yndi til dauðadags. Skrift
og reikning lærði hún i Gaulverja-
bæ og tungumálanám. Sigríður
heitin þótti skara frarn úr öðrum
með listfengi i ísaumi, sérstaklega
eftir að hún kom til þessa lands.
Henni var ekki svo skapi farið að
hún vildi auglýsa list sína, en fékst
þó til er góðkunningjar hennar
bentu henni á að aðrir mættu læra
a fað sjá verk hennar. Lét hún því
á sýningar nokkrum sinnum verk
sín. Sköruðu þau þar fram úr
öðrtun og hlaut hún fyrstu verðlaun
fyrir. Þó eru margir lista og tit-
saumsmunir hjá vinum hennar og
vandamönnum, sem geymdir eru
til dýrra menja um hana. Fra þeim
er svo vel gengið að list og srnekk
að þeir geyma í huga ástvina henn-
ar skíra mynd hennar um ókomna
daga.
Nokkru áður en Sigríður sáluga
flutti frá foreldrum sínum feldi hún
ástarhug til fátæks ungs pilts har
i sveit, sem Eyjólfur hét. Var það
í móti vilja foreldra hennar, þvi eft-
ir þátíðar anda var litið lágt á fá-
tæklingana. Átti hún piltbarn með
þessum manni áður en hún fór frá
foreidrum sínum. Barnið lét hún
heita Kristinn, og hefir hann fylgt
móður sinni og verið henni ástríkur
sonnr til hennar enda dægurs.
Stuttu eftir fæðingu j>essa barns
var henni vísað burt úr foreldra
húsum. Átti Sigríður heitin þá
tnarga erfiða stund. Leitaði hún
nú til unnusta sins Eyjólfs, sem þá
hafði heimili í Reykjavik. Fór nú
lifið að verða Sigriði heit. þung-
bært, því unnusti hennar var henni
ekki sem hún treysti honum ttl.
SUtnaði þvi upp úr sambúð þeirra
og mátti hún sjá fyrir sér og barn-
inu.
Árið 1886 gekk hún að eiga
ekkjumann Björn Guðnason, sem
var nokkru eldri en hún og heima
átti í Hólmabúðum undir Voga-
staba, er lengi var sveitar oddviti
i sinni sveit, og sem nú lifir sína
sárt söknuðu eiginkonu. Með
honum eignaðist hún 5 börn. Fjóra
drengi fædda á íslandi; tvo af þeim
misti hún á unga aldri á fóstur-
jörðinni. Fimta barnið er stúlka
fædd hér i landi, ix ára gömul.
Eftirlifandi börn hennar eru Krist-
inn Eyjólfsson, Þóröur, Ágúst og
Sigurbjörn og Mónika Guðnason,
öll í íslenzku bygðinni í Kandahar.
Sigríður heitin og Björn bjuggu
fyrst að Hólmabúðum i Vogum, en
fíuttu til Ameríku á árunum 1901
til 1002. Hann fór fyrst með eldri
son sinn Þórö, en ári síðar kom hún
með Kristinn og Sigurbjörn til
þessa alnds. Staðnæmdust þau
fyrst í Isafoldar bygðinni í Mani-
tóba í eitt ár. Ári síðar fluttu þau
til Glenboro og dvöldu þar í fimm
ár. Seint um haustið 1907 fluttu
þau með fjölskyldu sína vestur til
Kandahar.
naut Sigríður heitin fleiri sólskins-
daga, því með dugnaði, samheldni
Brqt
Eftir Þorstein Björnsosn.
Að miða gildi mentunar við arð
er sama og dæma ldæðá verð eftir
þyktinni, bækur eftir bandi eða
þyngd1; og manngildi eftir hæð eða
—auði.
fSkóla-) lærdómurinn er eins og
flíkur, sem maðurinn íjlæðist í; en
hans .eigin skoðanir Og skynjanir
eins og börn, sem hann hefir getið
af sér og upp fóstrað.
Fjölmargar “framfarir manna
eru áþekkastar glanzandi málning á
gömlum og gisnum húshjalli.
Sálir manna eru jafn mis-djúpar
og snjórinn; sumar þröngar og
grunnar eins og f jarðaroddi;
aðrar heimsvíðar og himindjúpar
eins og úthafið í allri sinni dýrð.
Smámennin elta hvert annað eins
og búféð. — Mikli maSurinn fer
einn sér eins og björninn. Enda ótt-
ast hann ílestir og förðast.
Þorskurinn líður þyngsla kvalir,
þegar hann sé'r sólarljósið. — Jafn
illa virðist heimskingjanum við
liregða, þegar hann sér framan i
sannleikann.
Skáldskapurinn er angandi andi
upp af lífsins lundi, sem töframað-
tir nær tökum á, og seiðir niður i
skrautker orðatnálmsins.
Heldur vildi eg vera alfrjáls ó-
vinur allra manna, en þræll eins ein-
asta, — jafnvel þótt allir aðrir væru
jafnframt mínir ]>rælar.
Eg er oft undrandi á þvi óviti
minu að fleygja sálarmradum mín-
um fyrir múginn. En ekki saurg-
ast geisli þótt á sorp falli. Og svo
bezt verður blómið numið sjónurn
himins, að það leynist hvorki uxa
né asna.
Fjallið sætir sama dónti og ntað-
urinn.
Fyrst er horft á hæö þess. svo á
útlitssvipinn; því næst spurt eftir
“fjárhögunum” þar. — löngu sið-
ar dettur ef til vill einhverjum i hug
að grafa þar eftir gulli.
Arfleifö er algengur ránsfengur,
setn ríkið tekur skatt af.
Aðal-afrek fjöldans er að geta af
sér — í ógáti — vænglausa unga;
kenna þeim að skrikja eftir nótum
og skriða í “takt” um vissa götu-
slóða. Einstöku fæða af sér vængj-
aðar verur. En þær (og foreldrar
þeirra) eru einskis virtar af þeim
vænglausu: af því þær séu svo létt-
ar í lofti!
Draumur.
Nóttina milli 15. og 16. janúar
var eg veikur af beinverkjum i öll-
um útlimum og illkynjuðu kvefi,
sem hér gekk þá. Eg háttaði kl.
hálf tólf og sofnaði um kl. 1. En
vaknaði aftur þegar klukkan sló 2
og vakti úr því til kl. 7.
En á meðan eg svaf dreymdi
mig eftirfylgjandi'draum.
Eg þóttist vera staddur á víð-
áttu mikilli sléttu. Þar var saman
kominn svo mikill mannfjöldi að
eg liefi aldrei séð jafnmargt fólk
í. einum hóp saman. Lika sá eg
hús sem var miklu stærra um sig á
alla kanta og liæð, en eg hefi áður
séð. Fólkið stóð alt að austan-
verðu við húsið. Ekki þótti mér
landslagið neitt fallegt. Það voru
smá berja brúskar og mér fanst
hálf dimt yfir, eins og hálfrökkur
væri. Ekki sá eg neinn glugga á
húsinu og ekki gat eg séð úr hverju
það var bygt. En á austur hliðinni
var hvítur blettur, sem tók yfir
mikinn part af hliðinni, og var að
öllu eins í laginu sem Islandskort-
in, en margtfalt stærra en eg hefi
þau séð.. Ég þóttist standa undan
norðaustan horninu á húsinu, fyrir
utan mannhringinn. Þá tók eg
eftir að maður stóð við kortið.
Hann var fremur lágvaxinn, en
þrekinn, með gráhvítt hár og skegg.
Hann rétti öllum miða sem til hans
komu, sem mér sýndist hanti taka
af kortinu, þó gat eg ekki séð þá á
þvi. Eg sá að sumir urðu tnjög
glaðir, en sumir fóru að gráta, og
sumir urðu reiðir, er þeir tóku við
miðanum. Þá sá eg fremur háan
mantt og mjög þrekinn, hann var
í ljósfagurbláum frakka sem gljáði
á, og nteð háan silki pipuhatt á
höfðinu, eins og heldri menn nota
heinta. Hann fékk sér miða, en
þegar hann tók við honum, þá
hoppaði hann upp og barði sig all-
an utan, og þá sem næstir voru.
Svo vildi hann fleygja miðanum,
en gat það ekki, þá reyndi hann
að rífa hann i sundur, en gat það
ekki heldur. En auðséð var að
hann var mjög reiður. Aldrei gat
eg séð framan í manninn, en }x>tt
ist þó kannast við ltann eða svip
hans. Dyr voru á norðurkanti
hússins, og altaf voru ntenn að
fara þar inn. Við dyrnar stóð
gantall maður með gráhvítt hár og
skegg. Hann var fremur hár og
mjög ellilegur. Hann lauk upp
fyrir öllum sem að komu, en lét alt
af aftur á eftir hverjum, svo hurð
in gekk likast og þegar óðast er
klift með skærum. Mér datt í hug
að skjótast inn. En þegar eg kom
að dyrunum spurði dyravörðurinn
hvort eg hefði miða, og sagði eg
“Nei’\ “Farðu og fáðu miða’’ seg-
ir hann. Svo eg fór, en mætti þá
manni og spurði eg hann hvað hér
stæði til. Hann svaraði mér ekki
Þá segi eg “Er hér enginn íslend-
ingur?” Hann segir: “Þetta eru
alt íslendingar.” “Því gegna þeir
mér ekki?” segi eg. “Þeim er ekki
leyft það” segir hann. Svo fór
eg að fá iniða og fór til dyravarð-
ar. sem óðar hleypti mér inn og
vísaði mér til sætis á bak við hurð-
ina. En mér sýndist þar ekkert
rúm fyirr mig og húsið alt troð-
fult. Samt settist eg niður, og var
þá vel rúmt um mig. Undir eins
og eg kom, sá eg manninn með
pípuhattinn rétt fyrir innan mig.
Ilann stóð þar, en snéri að mér
bakinti, eins og fyr. Enga mann-
eskju sá eg með höfuðfat utan
hann. Hann reyndi að komast
lengra inn, en gat það ekki, og ekki
settist hann. Nú fór eg að horfa
um húsið, og sá eg þá að itinvið
gaflinn voru allir í hvítum klæð-
um. Ljósbirta var mikil og fögur,
sem lýsti mjög vel ttpp húsið, eink-
um inst, en smá dofnaði, eftir þvi
sem að dyrunum dró. Og ]>ar sem
eg og þþeir sem sátu næst mér,
vorum í hálfgerðtt myrkri. Þar
var heldur ekkert á borðum, utan
brauðskorpttr og vatn, að mér
sýndist. En innar á borðinu sá eg j
að var allskyns sælgæti, af ýmsum
réttum og blómtim. Nú fór eg að
líta á seðla þá er menn-höfðu í
höndunum. Fyrst hjá }>eim með
hattinn, því ltann hélt sínum seðli
á l>ak við sig, svo eg sá vel á hann.
Á honum sá eg að stóð: “Þú varst
settur í hátt embætti og áttir að
gera mikið gott, hafðir bæði góða
Dr. R. L. HUR5T,
Member of Royal Coll. of Surgeona,
Eng., útskrlfaCur af Royal College of
Physlclans. London. SérfræMngur 1
brjðst- tauga- og kven-ajúkdðmum.
—Skrlfst. SOS Kennedy Bldg., Portage
Ave. (& mötl Eaton'e). Tals. M. 814.
Helmlli M 269«. Tlmi tll viCtals:
kl. 2—5 og 7—8 e.h.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
íslenzkir lógfræOiaear,
Skrifstofa:— Room 811 McArthnr
Buiiding, Portage Avenue
áritun: P. O. Box 1658.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
Dr. B. J. BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
Tei.epiionk garry 380
Offick-Tímar: 2—3
Heimili: 776 VictorSt.
Tei.ephone garry 381
Winnipeg, Man.
Dr. O. BJ0RN80M
Office: Cor. Sherbrooke & William
rKl-EPHONEl GARRV
Officetímar: 2—3
HEIMILI:
764 Victor atroct
rELEPUONEi GARRY 763
Winnipeg, Man.
J. G. SNÆDAL,
tTANNLŒKNIR
ENDERTON BUiLDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BLDG.
Cor. Portage and Eklmonten
Stundar eingöngu augna, eyrna.
nef og kverka sjúkdóma. — Er
aC hitta frft kl. 10—12 f. h. og
2—5 e. h. — Talsími: Main 4748.
Heimili: 105 OUvla St. Talsiml:
Garry 2315.
Joseph T. Thorson
íslenzkur Iögfræðingur
Aritun:
CAMPBELL, PITBLABQ It CQMPANY
Farmer Building. " Winnipeg Man.
„ Phone Mairt 7640
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Korni Toronto og Notre Dame
Ptaone —;
Oarry 2088
Heimllis
Garry 880
J. J. BILDFELL
fasteignasali
Room 520 Union Banx
TEL. 2085 !
Selur hús og lóðir og annast
alt þar aölútandi. Peningalán
J. J. Swanson & Co.
Verzla með fasteignír. SjA um
leigu A húsum. Annaat lAn og
eldsábyrgðir o. fL
504 Tlse KeiiHÍngton.Port.ASmltti
Phone Maln 2U7
Mrs. E. Coates-Coleman,
Sérfræðingur
Eyðir hári á andliti, vörtum og
fæðingarblettum, styrkir veikar
taugar með rafmagni o. s. frv.
Nuddar andlit og hársvörð.
Biðjið um bækling
Phone M. 996. 224 Smith St.
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
selnr líkkistur og annast
um útfarir. Allur útbún-
aður sá bézti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina
r*ls. He mili Garry 2151
n Offlce ,, 300 og 378
Tals. G. 2292
McFarlane & Cairns
æfðustu skraddarar í Wiunipeg
335 (iotre ðamt Avs.
* dyr fyrir vestan Winnipcg Ieikhns
var
eftir
þess
Rit-
Draumur sá sem hér fer á
Ivögbergi sendur og til
mælst að hann yrði birtur.
stjórinn fékk bréf með honum frá
þeim er dreymdi og óskar hann
eftir að nafns síns' sé ekki getið.
Maðurinn á heima vestur í Sask-
atchewan, er ráðinn, roskinn og
gáfaður maður og sérlega sann-
orður. Um það er því ekki að
efast að hann hefir drevmt þetta,
og er endurtekning sú sem hann
talar um einkar einkennileg.
Eftir* að þangað kom Draumar og ýmsir atburðir sem
þeim eru skyldir er gáfa sem ekki
er fyllilega ráðin, taka sumir, alla
andlega hæfileika og .veraldar auð.
En varst drykkfeldur og breittir
illa. Hafðir af öllum sérdeiils fá-
tækum, en þegar þú varst ungling-
ur, þá hjálpaðiTðu barni munaðar-
lausu, og fyrir það færðu að koma
inn. Líkt þessu sá eg á mörgum
öðram seðlum, sem kringum mig
voru. En á meðan eg var úti, sá
eg ekkert hvaÖ á seðlunum var, þó
eg liti á þá, og þess vegna leit eg
ekki á minn. Nú fór eg að líta
eftir hvað á honum stóð. Það var
þetta. “Þú varst altaf fátæk-
ur, en þú gast gert fátækum meira
gott en þú gerðir. Samt færðu að
fara inn.” Um þetta leyti sá eg
stúlku um io—12 ára gamla koma
inn, mjög háa. Hún var illa til
fara og veikluleg og hún hélt seðl-
inum yfir öxlinni. Á honum stóð:
“Þú varst fátæk og veik, en gerðir
öllum gott sem þú gast, og fyrir
það áttu að fara inn að háborðinu.”
Eg sá að hún var að leita að ein-
hverju innan um fólkið, þar til
hún fann aldraða konu, sem eg
þóttist vita að væri móöir hennar.
Á hennar seðli var hér um bil hið
sama.
Að lítilli stundu liðinni sá eg þær
báðar við háboðrið í hvítum skráða. j
Því þótt langt væri inn að gaflin-1
um, gat eg eins vel greint andlit >
manna sem þar voru, og þeirra sem
nær mér voru. En engan gat eg
reglulega þekt. Enda hefi eg alla;
tíð verið ómannglöggur. Allir!
virtust mér vera fremur unglegir
til að sjá. Maður var á gangi um
salinn til og frá, og virtist mér
hann vera að líta eftir að alt væri
í röð og reglu. Eg spurði hann
um ýmislegt. og meðal annars
hvort frsendfólk mitt eða systkini
væri hér ekki. Og sagði hann þau
vera hér. “Því sé eg- þau ekki?”
sagði eg. “Þér er ekki leyft það”
segir hann. “En hvað þýðir þetta
alt?” segi eg. “Þú ættir að skilja
það” segir liáhn. Nú datt mér í
hug að líta út. Og stóð upp og
ætlaði út. En dyravörðurinn sagði
að eg fengi ekki að fara út, því það
| væri svo dimt úti að eg rataði ekki
inn aftur. Eg gerði mig ánægðan
(með þaö og settist aftur niður, því
mér fanst fara vel um mig, og
þótti mjög skemtilegt að hlíða á
mannamál og söng innan úr húsinu
og allskyns glaðværð. Þá heyrði
eg dyravörðinn kalla: “Það koma
inn stórir liópar af fólki". Þá var
ansað innan frá háborðinu með
hljómfagurri og þíðri rödd:
“Láttu j>á koma inn. Iiúsið rúm-
ar alla.” En það var strax og eg
kom inn að mér sýndist húsið
troðfult. En livað margir sem inn
komu gátu allir sest, nema maður
inn með hattinn. Hann var alla
tíð að reyna aö komast innar, en
komst ekkert.
Nú er draumurinn búinn. En
það þótti mér undarlegt, að í hvert
sinn sem eg lagði aftur augun, var
sama sýnin fyrir þeim alla nóttina.
Vér leggjum aérataka Aherzlu 4 aS
selja meCöl eftlr forskrlftum læknA^
Hln beztu melöL sem hægrt er aC tt,
eru notuC emgöngfu. Pegar þér kom-
1C meS forskriftlna til vor, megiC þév
vera vlss um aC fA rétt þaC sem
læknirina tekur tll.
COI.CLEUGH & CO.
Notre Dame Ave. og Sherbrooke H.
Phone Garry 2S90 og 2#91.
atftlngaleyflsbréf se!4.
Agætur aflvaki.
Dálítill aflvaki er stund-
um nauðsynlegur, jafnvel
þótt heilsan virðist vera í
góðu lagi. Enginn ætti að
bíða þangað til heilsa hans
er á þrotum, heldur vernda
hana og styrkja með því
að taka öðru hvoru skamt
af Triners American Elixir
of BitterWine. Þettameð-
al hreinsar meltingarfærin
og styrkir þau. Reynið
þetta meðal undir cins
þegar þér verðið einhvers
lasleika varir eða lystar-
leysis eða taugasleppu eða
svefnleysis. Reynið það
þegar meltingarfærin eru
veikluð og takið eftir hve
fljótt það læknar. Fæst í
lyfjabúðum, Verð $1.30
Jos. Triner Manufacturer,
1333-1339 SjAshland Ave
Chicago.
Og þó sat eg lengi tvlsvar framan
á rúminu, af því eg þoldi ekki að
liggja. Undir eins og eg lagðist út
af aftur, var sama sýnin fyrir
þeim. Og mig minnir fastlega eins
pg hvíslað væri að mér að skrifa
drauminn og senda hann. En hvert
man eg ekki að nefnt væri.
Séu vöðvarnir stirðir eða
liðamót þá er gott að bera
á Jos. Triners Liniment.
Það læknar tafarlaust gigt
og langar þrautir. Verð
70c, póstgjald borgað fyr-
irfram af oss.
Meðöl þau sem að ofan eru auglýst
—Joseph Trieners Remedies—fást
hjá The Gordon Mitchell Drug Co.,
Winnipeg.