Lögberg - 15.06.1916, Blaðsíða 5

LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 15. JÚNÍ 1916
5
EINVÍGIÐ

Kom á víga-völl, að hasla ’ann Mildi rann, sem lind í fjalli —
— Vopndjörfust að hverjum leiki — “Eg skal, meyja, mæta karli
íþróttin og uppivazlan: Mitt á hólmi,” Egill sagðj,
Egill skáld og Ljótur bleiki. “Tefja honum för til frægðar.”
parna áttu afarmenni Fagur þótti hann þessu sinni,
Einvígi með sér að þreyta. J?ar hann stóð á hólmi búnum.
L/ótur—vargur, bæja-brennir, Var sem afl og íþrótt brynni
Brúðaspillir, fyrst og seinast. Undan skugga-dökkum brúnum.
Hann að minni-máttqr nennir Dró ei grimd, en geð á enni,
Meinalausum bændum leynast. Grópað djúpum hyggju-rúnum —
Egill, til að hlífa henni Lágt er tröll hjá mikil-menni.
Hrakgifting sem kveið að neita — Úfinn gein og roga-reiður
Gestur, fyrir greiðan fúsa, • — Risahönd í skjöldinn undin —
Gestgjafann af hólmi leysa, Ljótur á borð við hryssings-hundinn,
Við þann komna her til húsa Hnakkakýldur, lendabreiður.
Hann sem mátti ei skjöld við reisa. Svall í honum leirskálds-lundin:
Fús að leggja Ljót að velli, Lurkinn með að standa gleiður.
Landið frelsa, að ei sé vakið Var að fólsins grenji og geysi
Níðingsvíg á æsku og elli, Glettu-skáldi létt að spotta.
Ættarspell og frillutakið. Illra gáfna gæfuleysi
Enginn las þó Agli svipinn, Glórði úr vitum ófrýns hrotta.
Að honum blæddi kona hnipin. Dólgur hafði í dauðann riðað,
Harðsnúðugu hetju geði Dalaður bæði á fæti og hausi —
Huglátsemin fór þó svona: Egill gat hvað getulausi
Lét sér ant, í gesta-gleði Gylfi Noregs kunni ekki:
Glúpin hví þar sæti kona, Vörgum landsins verða að hnekki.
Óljúf fyrir Agli að skriftast! Bleikan glópald gat hann siðað,
Um þá nauðung: Ljóti að giftast! Gunnhildinga veldi friðað.
Eður vita frænda feigan
Fyrir það, að neita að eiga ’ann. Stephan G. Stephansson.
Agli um metnað mikilþægðar 8. júní 1916.
AUGLÝSING
Manitoba- st jórninog alþýðumáladeildin
Greinakafli eftir starfsmann alþýðumáladeildarinnar.
Svínarœkt.
Frá griparæktardeildinni við búnaÖarskólann í Manitoba.
Ef mesti gróöi á aö vera í þvi aS
ala upp svín þá veröur að hafa góS-
ar giltur. Giltur til undaneldis ættu
aS vera valdar bæSi meS tilliti til
þess aS þær eigi marga hvolpa og
ali þá vel upp. Mjög þrekvaxnar
giltur eru ekki ávalt beztar til und-
aneldis. Þær sem eru langar og
stórbeinóttar eru venjulega góSar
mæSur og eiga marga hvolpa.
ÞaS er venjulega ekki ráSlegt aS
láta giltur fá fyr en þær eru niu til
tíu mánaSa gamlar; kasta þær þá
fyrstu hvolpunum þegar þær eru
þrettán til fjórtán niánaSa. Giltur
sem ungar kasta eiga venjulega
litla hvolpa og auk þess dregur þaS
oft úr vexti giltanna sjálfra svo
mjög aS l>ær verSa ekki heppilegar
til undaneldis á eftir.
ÁriSandi er aS gæta þess aS
hvolpafullar giltur fái hvorki o'f
lítiS né of mikiS aS éta. Giltur
sem eru of feitar eSa of magrar
reynast ekki vel til undaneldis;
betra er aS giltan sé aS smáfitna
frá þvi hún er látin fá og þangaS
til hún kastar. Korntegundir sem
fita, eins og t.d. bygg, eSa maís',
ætti ekki aS vera gefiS í stórum
stíl. Hafrar meS hveitihrati
fBran eSa Shortj er hollasta fæS-
an handa giltum. Eégar bygg eSa
maís er gefiS, þá ætti þaS ekki aS
vera meira en í mesta lagi / af
þeim kornmat sem gefinn er.
Smári og sykurrófur eru ágætt fóS-
ur meS kornmat. Smárann má
gefa i heygrindum, en rófumar
ætti að brytja eSa merja og annaS-
hvort blanda þvi saman við annaS
eSa gefa þaS sérstakt.
ÞunguS dýr af hvaða tegund
sem eru þurfa mikla hreyfingu. Án
þess aS giltur hafi mikla hreyfingu
þegar þær eru hvolpafullar geta
þær ekki átt hrausta hvolpa.
ÞaS er stundum erfitt aS láta
giltur hafa næga hreyfingu aS vetr-
inum. Ef þær eru látnar sofa eSa
hvílast nokkuS langt þaðan frá sem
þar mætast, þá er hægt að neyða
þær til þess aS ganga á milli þeirra
staða.
Yfir höfuS er það þægilegra aS
eiga viS svinarækt í Manitoba, þar
sem gilturnar ganga meS aSeins aS
sumrintt. Þær giltur þurfa ekki
eins vönduS hús, meS þær er ekki
eins vandfarið og þær eiga venju-
lega stærri og hraustari hvolpa.
Þar sem vetrarkuldi er mikill
þarf til þess mikla þekkingu og at-
hugun aS láta giltur ganga meS aS
vetrinum svo aS vel fari.
Til þess aS fá svinakjöt til sölu,
er þaS mjög áriSandi aS gilturnar
kasti snemma aS vorinu. Þar sem
góðar svínastíur eru, þá ?r apríl
mánuður beztur. Snemma kastaðir
hvolpar geta bjargað sér á grasi aS
s'umrinu betur en hinir, og vaxa því
mest meS minstum kostnaSi;
snemma kastaðir hvolpar verSa lika
fitaSir og seldir áSur en veturinn
dettur á.
Einum eSa tveimur vikum áSur
en giltan kastar ætti aS hafa hana
í stíunni, til þess aS hún venjist viS
breytinguna og alt sem í kring um
hana er áSur en hvolparnir koma.
Stian ætti að vera þur, loftgóð 'og
súglaus.
Engar snöggar breytingar ættti
aö verSa á fóSri giltunnar um þetta
og sól; látiS þau hafa nóg af
hreinu vatni sem þau eiga hægt
meS aS ná í til að drekka.
leyti. Ef nokkur breyting er þá
eetti hún að vera sú aS hún fengi
meiri vökvun og ef hægt er ætti aS
vera i matnum eitthvaS sem er
leysandi og auSmelt eins og t. d.
rófur eða hveitihrat (Bran).
HægðatregSa er mjög tíð ef snögg
breyting verSur á fóSri eða ef mik-
iS er gefiS af byggi eða maís.
Þegar giltan hefir kastaS, ætti
hún ekki aS verSa fyrir neinu ónæöi
Fyrsta dagnn þarf hún ekkert ann-
að en volgt vatn. Tvo næstu dag-
ana þunt gutl meS velmöluðum
höfrum. Smátt og smátt má auka
gjöfina og hafa hana þyngri þang-
aS til hún er orðin fullkomin eftir
viku tíma.
Gott er aö láta sinn helminginn
af hvoru, hafra og “millfeed” (úr-
kast eða sóp) liggja i vatninu á
milli máltiöa og gefa það svo; bezt
er að hella s'aman við þaS áfum, ef
þaS er hægt.
Þegar svínshvolparnir eru þriggja
vikna gamlir hafa þeir lært að éta.
Ef það er hægt er gott aS láta þá
hafa annaS trog sem þeir ná í og
er litið. Þar geta þeir fengið áfir
með svolítlu af “millfeed” lirærðu
í. Svolítiö af heilum höfrum sem
dreift er á gólfið er ágætt fyrir
svínshvolpa, þeir una sér vel viö
þaS og við það fá þeir hreyfingu,
en hún er mjög áríðandi fyrir þá.
Þégar svínshvolpar fá of mikiS aS
éta og Of litla hreyfingit fá þeir
veiki sem kölluð er andarteppa og
er mjög hættuleg.
Svínshvolpana ætti að venja und-
an þegar þeir eru um 8 vikna gaml-
ir eða lítið eitt eldri. Ef þeir hafa
veriS aldir eins og hér hefir veriö
bent á, þá ættu þeir ekki að verSa
fyrir neinum hnekki. Undanrenning
og “millfeed” eru þá ágæt handa
þeim. Dálitlu af sigtuðu hafra-
mjöli mætti bæta viS það. Þegar
hvolparnir hafa ékki undanrenning
á þessurn aldri, þá er þeim hætt við
afturför.
Þégar þeir eru um þriggja mán-
aSa gamlir ætti að gefa þeim tvo
parta af “millfeed” á móti einum
parti af s'amanblönduöum höfrum
og byggi; smám saman ætti aS auka
hafrana og byggiS þangað til við
endi fjórSa mánaðar að hvolparn-
ir ættu aS fá tvo parta af því á móti
einum parti af “millfeed”. Á þessu
ætti aS fæöa þá þangaS til þeir eru
orönir 150 punda þungir lifandi.
'Þá þarf aS auka byggið þangaS til
l>aS er orðið að minsta kosti tveir
þriSju.
Aldrei ætti að ala svínin einungis
á grasi eSa haga, þvi svínsmaginn
er of lítill til þess að geta notaö
svo mikið sem til þess' þarf að fá
af því jióga næringu. AuðvitaS eru
til hagar sem duga einvöröungu í
október og september, þaS er þar
sem sáS hefir veriö höfrum, byggi,
baunum, albalfa, maís o.s.frv. GóS
og þrifleg svin þyngjast um 1/
pund á dag þegar þau eru í mais-
haga, þótt þau fái mjög lítinn fóS-
urbæti.
Svín sem vigta 180 til 225 pund
þegar til markaöar kemur og eru i
góöu lagi, eru verömest.
Altaf er mikill afsláttur á svín-
um sem eru mjög þung og gróf, og
sömuleiSís ef þau eru létt og litil og
illa alin eða fituö.
Verjið svinin fyrir vindi, regni
Islenzkar barnabœkur.
Hneykslanlega lengi hefir þaS
dregist fyrir mér aS mótmæla fregn
einni, sem stóS i Lögbergi fyrir
nokkru síSan. Dráttur sá stafaöi
af því að eg vildi gera itarlegri
grein fyrir máli mínu en eg lengi
vel átti ikost á, og þótt enn sé langt
frá að eg geti gert málinu eins ræki-
leg skil og eg vildi, tel eg það óhæfu
að þegja lengur.
Frá því var skýrt að eg hefði sagt
þaS á opinberri samkomu aS á ís-
lenzku væri ekki néitt til sem bo'S-
legt væri fyrir íslenzka unglinga
eða íslenzk börn að lesa. Mér kom
þetta harla einkennilega fyrir
sjónir, ekki sizt vegna þess að á
mi'g hafði aldrei verið minst í þeirri
deilu um viðhald íslenzks þjóSern-
is sem yfir hefir staöiS, þótt eg
iegöi þar dálitiö orð í belg. Hugði
eg því að eg mætti njóta unaSar
míns eigin samfélags á minni eigin
götu, þar sem enginn vildi vera
samferðamaður minn, þangað til
þessi fregn kom. Þar var mér
fenginn einn samferSamaSur, aS
minsta kosti, Mr. Jóhann G. Jó-
hannsson sem sagt var að hefSi
oröið sömu skoðunar.
Sannleikurinn í þess'it máli er sá,
að eg ekki einungis sagði ekki þetta
sem mér er eignaS, heldur sagöi eg
hiS gagnstæöa; eg sagði að vér ætt-
um ekki eins lítiö af góðum barna-
bókum á íslenzku eins og margur
hugsaSi, og eg gat þess aS stöðugt
hefði verið aS bætast viS þann
forSa á seinni árum. Á þessari
samkomu (sem eg stýröi), gerði eg
mig sekan í þeirri ókurteisi aö mót-
mæla staöhæfingu eins ræöumanns-
ins, sem þar var fenginn til aö
skemta. Staðhæfingin var sú aB
vér ættum ekki neinar góðar barna-
bækur til á íslenzku. Mér fanst
þetta svo óþolandi, aS eg blátt
áfram gat ekki þagað. ÞaS var af-
sökun min fyrir ókurteisinni; en
það var satt að eg gat þess að
barnabækur vorar væru ekki nógu
vel miSaðar viS hinar sérstöku þarf-
ir vestur-islenzkra barna; enda er
slikt ekki hugsanlegt meöan vér
gefum ekki út neinar barnabækur,
hér vestra sjálfir.
Hver vill þá sýna oss Vestur-ís-
lendingum hreinan s'annleikann i
þessu máli? Eru til eða eru ekki
til hentugar bækur fyrir íslenzk
börn hér vestra aS lesa?
Þetta atriði er svo stórfelt að á
því hvilir, i raun og veru, viðhald
islenzkunnar hér vestra.. Fáist
unglingurinn til að lesa íslenzkar
bækur er björninn unninn, fáist
hann með engu móti til að lesa það
sem islenzkt er, virðis't alt vort starf
í þessa átt unniö fyrir gíg. Þetta
er atriðiS sem mér finst aS islenzk-
um foreldrum hér vestra hafi
gengið svo skelfing illa að skilja.
en ef þaS ekki skilst og það veröur
ekki rækt, þá er alt þetta skraf
þeirra um viðhald hins íslenzka hér
vestra tómt, auðvirSilegt munn-
fleipur, sem ekki verSskuldar þaö
að því sé gaumur gefinn.
ViShald íslenzkunnar hér hvílir
á vestur-islenkum foreldrum, og til
þess þeir geri skyldu sína í þessu
efni þurfa þeir aö hafa bæði vit
og vilja til aS leggja í hendur bama
sinna á réttu skeiði hentugar ís-
lenzkar bækur. Þessvegna er þetta
spursmál um íslenzkar barnabækur
svo frábært alvörumál fyrir oss.
HvaS er þá til?
Svo mikiS er til að vel má kom-
ast af, ef notaö er það sem vér eig-
um. Satt er þaö að sumt af því
sem sí<rifaS er fyrir börn á íslandi
er miSaS sérstaklega viS líf þeirra.
og kemur því ekki að sömu notiun
hér, en sumar slíkra lx>ka eru jafnt
viö hæfi barna og unglinga í báðum
löndunum, t. d. Æjintýri Ander-
sons, Dæmisögur Esóps, Þúsund
og ein nótt, smásögur Péturs
biskups, Blómsturkarfan, Robinson
Krúsó, Mjallhvit, Engilbörnin, För
Pílagrímsins. ÞýSing trúarinnar,
Kongurinn í Gullá. Úndína, og
margt fleira. Þessutan er ekki svo
lítiS af æfintýrum annara landa
sem gefiö hefi • verið út á íslandi
á siöari árup%r-4-,’"1t af því sögtir
sem bömin hér lesa á ensku, eins og
,t. d. Öskubuska. Tumi Þumall,
Hans og Gréta, Rauðhetta, Robin
Hood, o.fl.
Ennfremur get eg borið um þaS
að börnum hér hefir þótt mikið
koma til unglingablaSsins Unga ts-
lands, og lí’klegast hefir Æskan átt
,sömu vinsældum að fagna þar sem
hún hefir veriS lesin. Þess utan
eru hinar kristilegu fræðibœkur,
Biblían, bibliusögurnar, lætdóms-
kveriS og sálmabókin aðgengilegar
fyrir börn hér, sem íslenzku skilja,
.ekki siöur en börn á íslandi. Séu
þessar bækur vel notaSar, fara ung-
lingarnir að geta haft unun af þeim
bókum setn eru meir i sérstökum
^kilningi bundnar viS ísland, t. d.
þjóðsögurnar, skólaljóö, og svo ís-
lendingasögur. Og þaö get eg sagt,
lika fyrir eigin reynslu aö furðu
íljótt geta vel læsir unglingar hér
farið að hafa yndi af Grettis sögu,
Gunnlaugssögu ormstungu, Lax-
dælu og fleiri af tslendingasögum
vorum. Langstærsta atriöiS sem
hér kemur til greina er viljinn, vilji
foreldra og vilji unglinga.
Samt neita eg því ekki að bæta
mætti þaS safn sem vér nú höfum
af íslenzkum barnabókum. Eg lít
jafnvel svo á að brýna nauösyn
beri til aS fylla eina sérstaka þörf,
þörf vestur-íslenzkra barna, að því
leyti sem stendur ööruvísi á fyrir
þeim en bömum á íslandi.
Vér þurfum vestur-íslenzkar
lesbœkur.
Stafrófskver höfum vér sem geta
dugað til aS kenna börnum lestur-
inn sjálfan og eins og þegar hefir
verið bent á er mikiS til af bókum
fyrir börn og unglinga aö lesa á
ísienzku þegar þau eru orðin vel
refS í lestri og liafa náö nokkuru
haldi á islenzku máli, en þörfin er
brýn fyrir hentugar bækur til aö
taka viö af stafrófskverinu.
Þá bendir einhver eflaust á les-
bœkumar þrjár sem hafa verið
gefnar út á íslandi beint í þessum
sama tilgangi; en þar er það ein-
mitt sem vér finnum mest til þess
að islenzkar barnabækur séu ekki
við hæfi bama vorra hér. Aö vísu
er sumt i þeim sem börn hér geta
lesiö með ánægju, en mikiö af les-
máli þeirra er svo bundið viö stað-
hætti, luigsunarhátt og líf sem börn
fædd og uppalin hér vestra ekki
þekkja, aö slíkar bækur geta meS
engu móti talist hinar beztu bækur
sem unt væri aS leggja í hendur
bama á ]>essu stigi.
Hér er vor mesta þörf.
Hvernig eiga þær lesbækur að
vera ?
Umfram alt verSa þær að vera á
auSveldu máli, sem aS jsálfsögöu
verður smátt og smátt þyngra, en
eitt höfuSeinkenni þeirra allra
veröur aS vera auSvelt mál.
EfniS í bækur þessar er að mi'klu
leyti til hjá oss, í þeim bamablöð-
um, sem hafa verið gefin út hér
vestra. Sumt af þvi náöi í bezta
skilningi tilgangi sínUm. Sumt
mætti auSvitað fá heiman frá Is-
íandi og sumt nýtt yrði aS skrifa,
og er þaö aöallega tvent: mvndir í
sögum, IjóSum og lýsingum af líf-
inu hér vestra og samskonar mynd-
ir af lifinu á ílsandi, en þetta síð-
ara verSur aS vera skrifaS frá
sjónarmiSi barna sem aldrei hafa
séS ísland.
Eftir minum skilningi er útgáfa
hentugra vestur-íslenzkra barnabóka
stórmál, eitt hiS stærsta mál ef oss
er ant um viðhald íslenzkrar tungu
vestan hafs.
R. Martcinsson.
PANTAGES
“The Divorce Question" er leik-
ur sem snertir alt mannlifið og þar
veröur sýndur næstu viku.
“Black and White" er leikur
tveggja stúlkna frábærlega skemti-
legur. “A Day at Brighton" er
einnig leikur sem mikið er látið af.
Þar leika Freeman og Dunham.
Brooks og Bowen söngmennirn-
ir miklu verSa á Pantages næstu
viku. Þeir eru lika dansarar og
sýna dans er nefnist “The Dark
Spots of Joy”. Brooke syngur
sönginn “Some of these Days”,
“All Night Long” o.fl.
DOMINION
“In Walked Jimmy” er spánýr
leikur sem þar fer frm næstu viku.
Er þaS spennandi gleSileikur ágæt-
lega gerður.
"The Third Floor Back" er nafn
á verzlunarhúsi og fer þar margt
skrítilega fram.
Þessi leikur var fvrst sýndur í
W'ashington í febrúar í vetur og
vakti afarmikla eftirtekt.
Jón Thordarson iátinn
Jón Thordarson á Mountain and-
aöist 24. maí og var jarðsunginn af
séra Fr. J. Bergmanri þann 30.
Jón var um sextugt og dó af
hjartabilun. Hann hafði misf
konu sína þrem vikum áSur en
hann lézt.
ÞAKKLÆTI.
Hér með votta eg mitt innilegasla
þ'akklæti öllum þeint, er aS ein-
hverju leyti réttu mér og konunni
minni sál. hjálparhönd í veikindum
hennar, bæði með fjárgjöfunt og á
annan liátt. Vil eg sérstaklega
nefna þaS fólk sem hér er talið:
J ónas J ónasson á Lóni. sýndi
okkur frábæran höföingsskap;
dvöldum við á heimili hans sumar-
iö 1914 og gaf hann okkur kú aS
.skilnaSi.
Sömuleiðis vil eg nefna séra Jó-
hann Bjarnason, er ekkert vildi taka
fyrir verk sín.
Peningar voru okkur gefnir sem
hér segir:
S. Thorvaldsson...........$10.00
KvenfélagiS............... 10.00
jonni Jónasson............. 5.00
Árni GuSmundsson .. .. 2.00
Snorri Jónsson........... i.oö
Jón Sigvaldason............ x.oo
Matt. Kristjánsson......... 1.00
Jón ThorvarSarson........... .25
Bjarni Sigfússon........... 1.00
Hálfdán.................... 2.00
Bjarni Bjarnason........... 3.00
Mrs. Jórunn Jórisson .. . . 5.00
G. Kolbeinsson............. 1.00
Mr. og Mrs. T. Eyjólfsson 7.00
ThorvarSur................. 3.00
Mrs. H. Austmann .. .. 7.00
Mr. og Mrs. J. Jónasson .. 5.00
Fyrir þetta alt og fleira sem ekki
verður taliS biS eg guð að launa.
p.t. Winnipeg 12. maí 1916.
Þorsteinn Bcrymann.
- I - .... 1 ■"■'I.J.I1...1™;.-11—1— , , .853B
\T e • «. 1 • timbur, fjalviÖur af öllum
Nyjar vorubirgðir tegundum, geirettur og ala-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarin*.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
Limitad
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG
SEGID EKKI
“SK3 GBT MtKl BORGAB TAlTNLJDUn *«."
Vér Tltum, .8 nfl renjur ekkl alt a8 6akum og erfltt er a* elnid
■klldinka. Wt U1 vHl, er oaa þ&8 fyrtr bestu. Pa8 kennlr eea, iw
ver8um a* rlnna fyrlr hverju cenU, a8 meta *lldi penlnsa.
MINNIST þeaa, a8 dalur ■para8nr er dalur unnlnn.
MPTOTBT þeM elnnl*, &8 TENNUK eru oft melra rtrBt en penlnanr.
HSXLBRIOÐI er fyrsta .por U1 h&mlnclu. írl T.r818 þér &8 vemdn
TKNOTTRNAK — N* er tímlnn—hér er etnSurtnn tíl &8 Utn
Mikill sparnaður á vönduðu tannvcrki
KIN8TAKAR TKNOTJR $&.«>• UVKR BBMTA 89 KAR. «8LL
$5.00, 92 KARAT GUUI/TKNNUR
Vee6 Tort árnlt óbreytt. Mðr* hundruS minni not& aér UB lége
HVF.R8 VKGNA KKKI pc r
Fara yðar tilbúnu tennur vel?
e8& *&n*n þmr tBulecn flr akorBum ? Bf þnr *er& þ&6, flnnl* þé
Ueknn, eem *etn *ert vel t18 tennur yS&r fyrtr ntft Ttd.
BG tínnl yflur eJAlfer—NotíS flnatán ára reynMn rora vl8 l..iil.érnl»BM
*8.é0 HVAI.BEIN OPIB A KTðLmHi
DE. PAESONS
MoGRKHVT BIXKJK, PORTAGK AVR. Telnfðnn ML *•*. Uppt yfhr
Grnnd Trank fnrbráfn dtritotofn.
S 6 Ij S K I N.
íslenzkti börnin hlakka líka til
vetrarins. Þá fá þau að ganga á
skólann, og það þykir þeim öllum
gaman, og svo leika sér á snjónum.
Fram af fönnunum í hliöunum fara
þau á sleöum og skíSum. — Smal-
aruir gæta fjárins á skiðum. Ann-
ars verða þeir að vaða snjóinn í
hné. Stundum kemur regn ofan í
snjóinn, þá verður hann aö krapi
og bleytuslabbi. Þá er ekki hægö-
arleikur að komast yfir jörSina —
Á vetrum eru haldnar sveitaskemt-
anir ekki siöur en í kaupstöðum.
Þ’að er mest dans. Honum ætla eg
ekki að hæla. — Mikiö er hlakkað
til jólanna af börnunum hér—þið
þekkið nú víst bezt sjálf hvernig
því er variö.
Margir eru fátækir hér og börnin
þeirra geta aldrei fengiS nægju
sína. Þeim er hjálpað eftir megni.
— Reykjavík er miöstöö (allrar)
menningar hvað skóla og þvílikt
snertir. Víða eru nú í ]>orpum al-
þýðuskólar og bændaskólar. — en í
Reykjavík er háskóli og aðal-
mentaskóli—auk feikilegs fjölda
mentastofnana.
Mérg blöð eru gefin út hérlendis,
og vil eg nú geta um við ykkur og
SólskiniS, þau tvö æskulýðsblöS,
sem gefin eru út hér á íslandi. Þau
heita “Æskan” og “Unga Island”.
— “Æskan” er helzt fyrir smábörn,
en “Unga ísland” fyrir stærri börn.
Mér þykir vænt um bæði og les
þau að jafnaSi. Ritstjórar eru
barnakennarar og barnavinir.
Bæði blöðin koma út mánaSarlega,
8 síSur á góöum pappír, með mynd-
um, sögum, kvæSum og gátum eða
heilabrotum, alt við barnahæfi.
BlöSin eru mikið keypt og gefa þau
kaupbæti..
Nýlega birtist greinarkorn, sem
eg skrifaSi, í Æskunni Var þa5
um ykkur og Sólskinið. Eg sagði
Æskunni frá sögunum ykkar og
hvað þið væruð dugleg og hvað rit-
stjóri Lögbergs heföi veriö hugs-
unarsamur aö eftirláta ykkur hluta
af blaði sinu. — Eg veit aS eg má
skila til ykkar kveSja frá samlönd-
unt og jafnöldrum ykkar sem Æsk-
una lesa. Eg veit aS eg má segja:
“Æskubörnin” á íslandi óska “Sól-
skinsbörnunum" íslenzku í Ame-
ríku farsællar framtíðar og alls
hins bezta!
MikiS langar mig einhverntíma
viö tækifæri að senda ykkur sögu í
Sóls'kiniö, ef ritstjórinn vill taka
liana. ÞáS veröur alt frá íslandi.
— Þeir stóru bræSur og systur hafa
tekið höndum saman yfir hafið;
því ættu litlu barnshöndurnar ekki
að geta það með þvt aö kynnast og
elskast í orði og verki. — Æsku-
lýösblöSin á íslandi og í slenzka
æskúlýðsblaSið i' Ameríku lifi! —
Æska—Sólskin---------.
Með beztu kveðju til Sólskins-
barna.
Frá ykkar elskandi vini,
H. Guðjónsson frá Laxnesi.
Leslie, Sask.
Kæri ritstjóri Sólskins.
Ósköp hlakka eg til þegar Lög-
berg kemur, þá fæ eg aS stafa og
lesa það sem eg víl í sólskini, enda
hefir mér farið mikiS fram í vetur,
og það má eg þakka bles'suöu Sól-
skininu okkar.
Meö beztu óskum til þín og allra
Sólskinsbarnanna.
Valgerður Bjóla, 7. ára
BARNABLAÐ LÖGBERGS
1. ar.
WINNIPEG, 15. JCNI 1916.
NR. 37.
Draumur litlu stúlkunnar.
Ég lúin var að leika
og lagðist út af þreytt;
ég sá í draumi að sjálf ég var í
sólargeisla breytt.
Og mamma mín var sólin,
hún mælti við mig hljótt:
“Ég bið þig, góði geisli minn að
gera nokkuð fljótt”.
Ég svaraði henni og sagði:
“Já, sjálfsagt, mamma mín;
ég lofa því af heilum hug að
að halda boðin þín.”
Hún benti mér á blómrunn
með blöðin hvít og rauð
og sagði: “Líttu á lítil blóm, sem
liggja nærri dauð.
pví frostið fór um runninn
með feigðarkalda hönd
og snerti alt sem veikast var og
vafði í dauða bönd.
Og þú skalt fara þangað;
ég þig til ferða bý,
og vita hvort að visin blóm ei
vaknað geta á ný.”
Ég leit á litla runninn;
þar lágu visin blóm:
“ó, vertu blessuð, mamma mín”, ég
mælti í klökkum róm.
Hún kvaddi mig og kysti
og kynti ljósið glatt;
ég fór af stað og flýtti mér og
fór sem elding hratt.