Lögberg - 17.08.1916, Page 1

Peerless Bakeries !
Heildsöluverzlun
Búa til beztu tegundir af sætabrauÖi. Ekkert sparað
til að bafa það sem ljúffengast. Giftingar kökur búnar
og prýddar sérstaklega vel af manni sem er meistari íþeirri
ðn. Kringlur og tvíbökur einnig til sölu. Pantanir frá
verzlunarmönnum út um landið fljótt afgreiddar.
C. HJALMARSON, Eigandi,
1 1 B6-8 Ingersoll 8t. - Tals. G. 4-140
ÞETTA PLÁSS ER
TIL SÖLU
29. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FFMTUDAGINN 17. AGÚST 1916
NÚMER 33
Italir vinna hvern stórsig-
urinn á fætur öðrum og
Rússinn rekur Austur-
ríkismenn á undan sér
semfé í fjallgöngum.
Bandamenn vinna á allar hliöar.
Italir hafa gert mest skurk sí'ðan
blaðið kom út seinast. Á föstudag-
inn komust þeir svo að segja aS
bænum Gorizia í Austurríki, og ér
ekki taliÖ nema stundarspursmál að
þeir taki þann bæ, en hann er mik-
ils virði sökum þess að hann er
nokkurs konar lykill að borginni
Trieste, sem er aðalborg Austur-
ríkismanna við Adriahafið. Italir
tóku io.ooo fanga skamt frá bæn-
um og allmikið af vistum og skot-
færum. Leizt Austurríkismönnum
ekki betur á blikuna en svo að þeir
fóru burt með flota sinn frá Triest,
en þar eru aðalflotastöðvar þeirra.
Á mánudaginn tóku ítalir 2,000
fanga í viðbót og komust enn þá
nær borginni. Aftur urðu ítalir
fyrir því slysi að sprenging varð í
herskipi Sem þeir áttu og Leonardo
de Vinci het; var það 22,000 smá-
lestir, 575 feta langt og 92 feta
breitt, með 957 manns og 12 stórar
byssur. Fórust 300 manns og mest
af farangri. Þetta var á höfninni
í Taranto á ítalíu.
Rússar hafa einnig hamrað á
Þjóðverjum og Austurríkismönn-
um ; tóku þeir á f östudaginn 15,-
000 fanga skamt frá bænum
Stanislau. Fóru Rús'sar yfir ána
Koropice í Austurríki á föstudag-
inn og tóku bæina Slobindkagurna
og Fulvarki; sömuleiðis járnbraut-
ina milli Montastzyska og Cyovt-
koff. Mariampole í Galiciu tóku
þeir á inánudaginn og hröktu Aust-
urríkismenn á löngu svæði hjá ánni
Bystritza.
Á milli 4. og 11. ágúst hefir
Scherbatchoff hershöfðingi Rússa
tekið 367 herforingja, 16,594 her-
menn, fjórar fallbyssur og 47 véla-
byssur. Sami herforingi tók frá 5.
júní til þessa tíma 1,263 herfor-
ingja, 55,154 hermenn, 55 fallbyss-
ur og 211 vélabyssur, en Latchitzky
hershöfðingi Rússa tók frá 1. til 10
ágúst 171 hershöfðingja, 10,450
hermenn og 9 fallbyssur og 77 véla-
byssur.
Aftur á móti biðu Rússar lægra
hlut í orustu við Tyrki á nokkrum
stöðum þessa síðustu daga og urðu
að láta þeim eftir bæina Mush og
Bitly í Armeniu.
Á vesturkantinum hafa Frakkar
og Englendingar þokast áfram
jafnt og*þétt og unnið áfram á öl'lu
hersvæðinu. Þó unnu Þjóðverjar
í orustu hjá Pozieres á mánudaginn,
en l’retar unnu jiað aftur á þriðju-
daginn sem þeir töpuðu daginn áð-
ur.
Canadamenn hafa verið færðir
frá Ypress til Somme, þar sem að-
alorustan stendur nú yfir og eru
þeir þar 80,000.
Verkamannafélögin og stríðið.
Nýútkomnar skýrslur verka-
manna félaganna i Canada sýna það
að árið- sem leið hafa 120 deildir
lagst niður og meölimatala hefir
fækkað um 22,820 manns. Við lok
ársins 1915 voru 143,348 manns,. en
árinu áður 166,163.
I mörgum héruðum er svo fátt
orðið í sumum verkamannadeild-
unum að þær eru tæpast til. En
það eru dkki verkamanna félögin
ein sem þessa sögu hafa að segja,
nálega öll félög landsins eru ann-
aðhvort sofandi eða aðgerðalítil
nema þau sem að einhverju leyti
hafa það fyrir stafni að vinna að
hersafnaöi eða 'einhverju stríðinu
til styrktar. Meira að segja kven-
fclögin hafa mörg lagt niður starf
sitt sem slík og snúist í bráðina úpp
i stríðshjálparfélög.
Hveitikaup.
Hveiti hlefir skemst afarmikið í
ýmsum pörtum Bandaríkjanna bæði
af ryði og hagli. Af því leiðir það
að Bandaríkin mundu þarfnast alls
þess hveitis er Canada gæti selt.
Þétta hefir það í för með sér aftur
á móti að Englendingar fengju ekki
það hveiti sem þeir þyrftu héðan,
ef ekki væri tekið til nýrra ráða.
Hefir það því Weyrst að Englend-
ingar muni taka alt það hveiti er
Canada geti selt fyrir ákveðið verð.
Að sjálfsögðu verður það verð hátt,
en illa er sagt að þeim sé við þetta,
sem hveitiverzlun hafa og eru sum-
ir afarhugsjúkir yfir.
Bænarskrá eða áskorun hefir
verið send til þingsins í Washing-
ton um það að banna allan útflutn-
ing hvieitís frá Bandaríkjunum.
Skipum sökt.
Á fimtudaginn var sökti einn
þýzkur neðansjávarbátur sjö skip-
um. Eitt skipið var fransikt, eitt
norskt, tvö ítölsk, eitt japanskt og
tvö ensk. Öllum mönnum var
bjargað.
Þjóðverjar sekta Dani
Sú frétt stendur í “Ugebladet”
11. ágúst að Þjóðverjar hafi sektað
Dani um $80,000,000 og Danir þori
ekki annað en greiða sektina.
Ástæðan er sögð sú að Þjóðverj-
ar hafi haldið því fram að Danir
levfðu Englendingum að fara ó-
hindraö á neðansjávarbátum í fyrra
vietur inn í Eystrasalt eftir Eyrar-
sundi eða Stórabelti. Telja Þjóð-
verjar það ómögulegt að Englend-
ingar hafi komist það hvað eftir
annað nema með leyTi eða að
minsta kosti afskiftaleysi Dana.
Til þess að komast að raun um
hvort iþetta væri svo í raun og veru
eða ekki, komu enskumælandi menn
til dönsku stjórnarinnar, búnir í
ensk sjómanna föt og báðust þess
að mega fara óhindrað á neðansjáv-
arbáti í gegn um Eyrarsund. Þetta
leyfi segja þeir að hafi fengist taf-
arlaust. Sögðu þeir Dönum að þeir
ætluðu til Kiel á Þýzkalandi, og
töldu því þetta greinilegt hlutleys-
isbrot. Þ'egar neðansjávarbáturinn
var kominn fram hjá Danmörku
köstuðu skipverjar dularklæðum og
tilkyntu svo þýzku stjöminni árang-
urinn af njósnum sínum.
Þarna kváðu Þjóðverjar Dam
staðna að hlutleysisbroti og kröfð-
ust þess að þeir greiddu $80,000,000
fyrir. Segir fréttin að Danir hafi
ekki getað borið á móti kærunni og
lofað að greiða sektina.
Þetta hefði átt að fara leynilega,
en þó borist út, eftir þvi sem frétt-
in segir.
Smuts hershöfðingi látinn.
Flestir kannast við Tobias Smuts
i Suður-Afríku. Hann sótti um
forsetastöðu ]iar i landi á móti Paul
gamla K rúgcr árið 1897 og var
mjög framarlega í Búastríðinu.
Smuts var þingmaður í Transwal
og atkvæðamaður mikill í hvívetna.
Hann andaðist nýlega eftir skamma
legu.
Vínsölubann-
Atkvæði á að greilja um vínsölu-
bann í British Columbia í haust 13.
september. Ákvæði voru gerð um
það að hermenn í Evrópu greiddu
atkvæði um það og er W. D. Railev
swidur til Englands sem 'fulltrúi
bannmanna við atkvæðagreiðsluna.
Bailey er kennari hér frá Winnipeg
og mikill siðbótamaður; hann vann
frábærlega vel i vor við atkvæða-
greiðsluna i Manitoba, og er til ]>ess
trúandi að líta vel eftir því sem
fram fer.
Enskar konur vakna.
Eins og allif muna stóð yfir deila
mikil á Englandi núlli stjórnarinn-
ar og kvenfólksins' þegar stríðið
hófst. En þegar ófriðurinn byrjaði
hættu konur öllum kröfum i bráð-
ina og sneru sér að því að vinna
fyrir stríðið eða í sambandi við
það.
Mrs. Pankhurst og fylgjendur
hennar lýstu því þó yfir að sömu
kröfum yrði haldið fram að stríð-
inu afstöðnu, aðeins með meira afli.
Nú hefir það komið til orða að
kosningarlögunum á Englandi verði
breytt til þess' að veita mönnum at-
kvæðisrétt er líf sitt séu að leggja
í sölurnar fyrir þjóðina, en ekki
hafa rétt til atkvæða eftir núverandi
lögum.
Þetta tækifæri kúeðast konur
ætla að gríþa, og hefir Mrs. Fawcett
lýst því yfir að ef kosningalögun-
um sé breytt á annað borð verði
það heimtað hlífðarlaust að konum
sé veitt atkvæði um leið. Mrs.
Fawcett þessi er ein allra helzta for-
stöðukona kvenréttindamálsins á
Englandi í þeim flokki sem var á
móti því að beita ofbeldi. Hún
segir að sumir haldi þvi fram að
enskar konur ættu að fá atkvæði
í launaskyni fyrir það hversu vel
þær hafi komið fram i striðinu; en
það kveður hún fjarstæðu; þar
hafi konur aðeins komið fram eins
og skyldan bauð þeim og eigi þær
engin laun fyrir: “Vér þiggjum
aldrei atkvæði sem laun fyrir netit”,
segir hún, “en vér heimtum þau eins
og það sem oss ber með réttu, eða
öllu hfeldur, eins og eign sem vér
höfum verið rændar með hnefarétti.
Vér heimtum þau og hættum því
aldrei fyr en þau eru fengin.”
Plágan heldur áfram.
Ungbarnaveikin í New York
geysar enn og deyja frá 40 og upp
í 50 l>öm á hverjum degi — stund-
um meira. Alls hafa veikst 6,310
börn en 1,493 dáið. Læknarnir
standa ráðalausir og geta ekkert að
gert' _
Lík grafin upp.
Þrir Kínverjar vort^ grafnir upp
úr Brookside kirkjugarðinum í
vikunni sem leið og fluttir austur til
Kína til greftrunar. Einn hafði
verið grafinn þar 1884, annar 1897
og sá þriðji 1899. Samkvæmt trú
Kínverja verða þeir allir að graf-
ast heima.
pjóðverjar taka vistaskip.
A föstudaginn var tóku Þjóð-
verjar danska gufuskipið Stórabelti
á leið til Newcastle á Englandi með
1700 tunnur af smjöri, 2000 tunnur
af svínakjöti og afarmikið af eggj-
um og fóru með það til Swine-
munde.
$70 pundið.
Liturinn sem þýzka skipið
Deutchland flutti til Bandaríkjanna
er sagður svo góður að pundið af
sumum tegundum er $70 virði.
JÞað er sá litur, sem hvergi er bú-
inn til nema á Þýzkalandi.
Búnaðarskólarannsóknin.
Galt dómari hefir verið útnefnd-
ur til þess að rannsaka búnaðarskól-
ann, en Hugh Philipps lögmaður
fyrir stjórnarinnar hönd. Rann-
sóknn byrjaði í vikunni sem leið og
er búist við að þar komi margt
sögulegt fram.
5000 húsviltra manna.
Fellibylur kom í Coal River daln-
um í Vestur Virginia fyrra mið-
vikudag, með ofsaregni. Áin og
lækir sem i hana renna uxu svo
sikjótt að furðu sætti og fór yfir
landið eins' og fossandi flóð; sópaði
burtti með sér húsum og öllu sem
fyrir varð. Er skaðinn metinn á
$1,000,000 og að minsta kosti biðu
100 manns bana en 5000 hafa orðið
húsviltir og fjöldi manna limlestir.
Séra Baisler hækkar í tign.
Margir íslendingar kannast við
séra P. E. Baisler, prest í lútersku
kij"kjunni ensku á horninu á Ellice
Ave. og Maryland St. Hann hefir
unnið upp söfnuð sinn hér með frá-
bærum dugnaöi og hefir nú verið
gerður að umsjónarmanni ensku
kirkjunnar lútersku i Vestur Can-
ada milli Fort William og Kyrra-
hafsins.
Séra Baisler byrjaði þennan söfn-
uð hér með 14 manns fyrir átta ár-
um, en nú er í söfnuðinum á þriðja
hundrað manns.
Cocaine- og opiumbann.
Enska stjórnn bannaði á föstu-
daginn allan innflutning á cocain
og opium til brezku eyjanna. Er
sagt að opium og cocaine nautn hafi
aukist ]iar svo mjög upp á síðkast-
ið að til vandræða horfi.
"---”
HINN FYRSTI ÍSLENZKI
HEIÐINGJA TRÚBOÐI
■.... *
Scra S. 0. Thorlaksson.
Séra S. 0. Thorláksson
Þess var getið nýlega í Lögbergi
að hann hefði útskrifast í guðfræði
af lúterska prestaskólanum i
Chicago í vor.
Hann las guðfræði i því augna-
miði að gerast heiðingjatrúboði að
afloknu námi og það efndi hann.
Steingrimur Octavius Thorláks-
son er fæddur 26. mai 1890 í Minne-
ota í Minne’sota. Er hann sonur
séra Steingríms N. Thorlákssonar
prests í Selkirk og konu hans sem
Erika heitir Rynúng og er norsk að
ættum.
Undirbúningsmentun fékk hann
í Selkirk og gekk einn vetur á
Westley College í Winnipeg. Þrjú
sumur kendi hann á skólum i
Manitoba, en haustið 1910 byrjaði
hann nám á Gustavus Adolphus
skólanum í St. Peter í Minnesota
ríki og útskri'faðist þaðan 1913;
byrjaði sama ár á guðfræðisnámi
í Chicago og útskrifaðist þaðan í
vor sem ileið.
Tvö ár að undanförnu hefir hann
unnið að heimatrúboðsstörfum fyr-
ir kirkjufélagið.
12. mai síðastliðinn kvæntist hann
ungfrú Karolínu Kristínu Thomas
frá Winnipeg.
25. júní var hann vígður til
prests af forseta kirkjufélagsins
séra B. B. Jónssyni, en séra Stein-
grímur faðir hans flutti vígsluræð-
una.
Þrítugasta júní var honum hátið-
lega afhent heiðingjatrúboðsem-
bættið. Gerði það séra B. B. Jóns-
son fvrir hönd heiðingjatrúboðs
General Counrils í fjarveru Dr. L.
G. Abrahamsonar frá Rock Island,
sem það átti að gera, en gat ekki
komið því við.
Allir prestar kirkjufélagsins voru
viðstaddir og héldu fjórir prestar
ræður. Séra B. B. Jónsson, séra
K. K. Ólafsson, sé'ra Steingr. Thor-
láksson og séra Baisler fá ensku).
Séra Steingrímur stýrði guðsþjón-
ustunni.
Séra Octavius flutti ræðu að at-
höfninni afstaðinni og fór alt fram
hið hátíðkgasta og í viðurvist f jölda
fólks.
Daginn eftir lagði hinn ungi trú-
boði af stað austur til Asíu ásamt
konu sinni. Komu þau við í Wyn-
yard og dvöldu þar þangað til um
síðustu helgi.
Þau sigldu frá Yancouver 24.
ágúst og fylgja þeim hamingjuósk-
ir allra Islendinga.
Fréttir hindraðar.
Þjóðverjar hafa farið þess á leit
við Bandarvkin að þeir hlutuðust
til um að Englendingar hættu að
hindra,fréttir. sem sendar væru frá
Berlin til Bandaríkjanna og fara
yrðu gegn um London. Þessu svar-
ar Robert OeCil lávarðurf á þá leið
að fréttir frá Berlin séu svo ósann-
ar og óáreiöanlegar að ef þær væru
ekki hindraðar kæmust þær út um
alt og gæfu ranga hugmynd um
stríðið yfirleitt og einstakar orustur
sérstaklega, nenva því aðeins að
Englendingar gæfu þá út fréttir
jafnótt i mótmælaformi, en það
vilja þeir ekki gera; telja það ein-
faldara að hleypa ekki út þýzkum
fréttum, þegar þær geti veriö vill-
andi og haft ill áhrif.
Frost í Vestur Canada.
10. og 11. þ.m. var frost í ýmsum
pörtum vesturfylkjanna. Mest var
það i Wainwright í Alberta ^ stig
og 1 til 3 stig viða annarsstaðar.
William J. Burns
tekinn fastur
Hann er einhver frægasti leyni-
lögreglumaður sem Bandaríkin eiga
—-og jafnvel sá snjallasti i heimi.
Hann hefir hvað eftir annað þótt
ganga svo nærri persónufrelsi
manna og beita svo ósvífnum að-
ferðum að glæpsamlegt hefir verið
talið. En hann hefir afsakað svg
með því að atferli hans væri til
þess að konva sannleikanum í ljós,
enda hefir lögreglan hlíft honum
svo að hneyksli hefir þótt ganga
næst.
Nú hefir þessi syndaselur loks-
ins verið tekinn fastur í New York
fyrir ódæði sem hann er sakaður
um. Hefir dómsmálastjórnin í
New Yonk kært hann fyrir það aö
hafa brotist inn í lögmanns skrif-
stofu og stolið bréfum og skjölum,
og enn fnemur um það að hafa náð
með svikum upplýsingum i gegn um
talsima með því að hlusta á prívat-
tal manna.
Rurns á marga óvini eins og
vænta má og gleðjast þeir yfir
þesSu; enda hefir hann oft verið
svo miskunnarlaus við aðra, að fá-
ir munu syrgja það þótt hann verði
að taka skamt af eigin meðulum.
Jóns Bjarnasonar skóli.
Fyrir þeim, sem komast vill
áfram og verða að verulegum not-
um, ier leiðin vanalegast torsótt
fjallganga. Hann klífur upp emn
hjallann eftir annan, og sæll er sá
sem kemst upp á hinn örðugasta.
Þéssu er eins farið með skóla og
einstaklinga.
Ekki vil eg staðhæfa, að skólinn
sé kominn ypp á “örðugasta hjall-
ann”, svo eg noti líkingamál úr
einni sögu Einars Hjörleifssonar;
•til þess er hann alt of ungur, og má
vera að fastur f járhagslegur grund-
völlur sé örðugasti hjallinn fyrir
hann, en jafnvel þéim hjalla verð-
ur náð ef fólk vort fær nógu sterka
frú á fyrirtækinu.
Hitt vil eg staðhæfa að í þessari
litlu sögu, sem skólinn hefir nú
eignast, hafi hann náð að minsta
kosti all-örðugum hjöllum, og vert
er fyrir alla, bæði meðmælendur og
mótmælendur skólans, að athuga
þetta, svo það verði sem bezt skilið
hvert hann er kominn á þessum
þremur árum, sem hann hefir lifað.
“Enginn veit að hvaða barni
gagn verður”, segir máltækið. Hinn
pnga verður að reyna áður en hann
getur hlotið viðurkenningu. Því
er eins farið með skóla. Reynslan
ein gettrr áunnið honum fult rtaust.
Hegar skóli vor hóf göngu sina,
höfðu sannaríega mjög fáir trú á
fyrirtækinu. Fyrsti örðugi hjallinn
var sá að fá nemendur. En reynsla
fyrsta ársins sannaði að nemendur
gátum vér fengið, ef vér gerðum
ekki ver en aðrir. Fólk vort vildi
gefa oss kost á að sýna hvað vér
gætum, en ekki hafna oss að
óreyndu. Og nemendafjöldi hefir
aukist árlega. Fyrsta árið voru
þeir 18, annað árið 28, en Jiriðja
árið 34.
Næsti örðugi hjallinn var námið
sjálft eða prófsteinn þess, sem nem-
endur vorir, eins og allir aörir nem-
endur i sömu hekkjum í fvlkinu
þurfa að standast, hjá mentamála-
deildinni.
Gat skóli vor kent hinar innlendu
námsgreinir eins vel og aörir skólar
í fvlkinu? Gátu nemendur fengið
sömu mentastig með því að ganga
á skóla vom eins og aðra skóla í
þvi ríki? Gátu nemendur vorir
staðist eins vel hið opinbera próf
eins og aðrir nemendur? Um þetta
var efast, og ekkert nema revnslan
gat gefið fullnægjandi svar við þess-
um spurningum.
Hver er þá reynslan?
Fyrsta árið gengu nemendur vor-
ir ekki undir neitt opinbert próf.
Háskólinn hafði fram að þeim tíma
annast þetta próf og ekki krafist
prófs fyr en að loknu tveggja ára
námi. Einnútt það vor komst sú
breyting á, að mentaskóladeild
fvlkisins tók að annast alt mið-
skólaprófið að vorinu, en þá voru
nemendur vorir í þann veginn að
fara heim, þvi vér höfðum þann
vetur styttri skólatíma en vér höf-
um siðan haft og þeir gátu tekið
próf í öllu sem heyröi til fvrsta og
annars árs námi næsta vor.
Annað árið stigu þeir fram á or-
ustuvöllinn í fyrsta sinn og sann-
gjamlega verður sagt að þeim hafi
tekist sæmilega.
En þá er að athuga prófið síðast-
li'ðið vor, í lok þriðja skólaársins.
Þrátt fyrir það að skólinn, siðast-
liðinn vetur, misti nokkra hinna
ágætustu nemenda sinna í herinn,
og þrátt fyrir það að engum nem-
anda sem var á skóla í skólalok var
bannaö að ganga undir próf (sem
er tiöast gjört í skólum hér) stóð-
ust þó prófið 18 nemendur af þeim
20 sem undir það gengu. Og þessi
útkoma hygg eg að muni vera með-
al hins allra bezta í þessu fylki.
Verð eg því að skjóta því undir álit
almennings hvort vér getum ekki
kent hinar innlendu námsgreinar
eins vel og aðrir.
Þeir nemendur, sem fóru frá oss
j herinn, fengu viðurkenningu frá
háskólanum fyrir árs námi, sem
jafngildir prófi.
Þess skal ennfremur getið, að
skóli vor var í þetta sinn eini mið-
skóli í Manitoba, sem sendi nem-
endur til prófs hjá mentaskóla-
deildinni í íslenzku.
Og vér erum eini skólinn af þeim
er senda nemendur til þessa prófs,
sem veitir nokkra tilsögn í kristin-
dómi.
Hér birtast svo myndir og stutt
æfiágrip þeirra er útskrifuðust við
prófið og eins hinna er gengu i
herinn og fengu viðurkenningu
fvrir fullnaðar (11. bekkjar) prófi.
Sifturbj. Kinarsson. Agnes Jónsson.
Gilb. J. Jónsson. Sig'. J. Kiríksson.
Jóh. 6. Olson. Karl H. Tliorkolsson.
SiR'nrbjörg' Kinarsson
er fæúd í Sayreville i New Jersey-
riki 22. Marz 1898. Foreldrar henn-
ar eru Jón Einarsson og IngrigerÖur
Hannesdóttir. pegar hún var eins
árs gömul flutist hún meö foreldrum
slnum til Winnipeg og hefir átt þar
heima stöan. VoriÖ 1912 lauk hún
barnaskólanám, en haustiö 1913 inn-
ritaöist hún 1 Jóns Bjarnasonar skóla
og hefir nú útskrifast þaðan. Hún
hefir I hyggju kennarastarf eins fljótt
og auMÖ verður.
Agnes Jónsson
er fæd.d 25. Júlí 1898 I Minneota I
Minnesota-ríki, dótttr séra BJörns B.
Jónssonar og fyrri konu hans Sigur-
Bjargar Stefánsdðttur. Gekk á barna
skóla í Minneta og lauk þar námi
voriö 1912 og var svo tvö ár á miti-
skóla þar I bæ. Vorið 1914 flutist
hún með föður sínum til Winnipeg,
stundaði þar nám við einn miðskóla
Winnipegbæjar næsta vetur. en var
síð&stliðinn vetur á Jðns Bjarnason-
ar skóla og útskrifaSist nú þaöan.
Karl Baklvin Thorkelsson
er fæddur 1. Febr. 1896 í Winnipeg
og er sonur Gufijóns heitins Thor-
kelssonar og konu hans Lilju Sezelju
Jðnsdóttur. pegar Karl var fjögra
ára fiuttist hann með foreidrum sín-
um til Marshland og þar fékk hann
alþýðuskólamentum HaustfS 1913
innritaðist hann I Jóns Bjarnasonar
skóla og var meðal fyrstu nemenda
þar. Hefir hann nú lokið námi þar
og hygst I framtíðtnni að stunda
læknaskólanám.
Jóhannes 6lafnr Olson
er fæddur 2. Marz 1894 I Winnipeg.
Foreldrar hans eru Haraldur Olson
og kona hans Karítas Hanslna Ein-
arsdóttir. 1 Winnipeg hefir hann á-
valt átt. heima. Hann útskrifaðist úr
barnaskóla vorið 1908, stundaði nám
á miðskóla I bænum um stund, svo
á verzlunarskóla, vann svo á banka
hálft þriðja ár. Tvo síðustu vetur
stundaði hann nám við Jóns Bjarna-
sonar skóla. Hinn 25. Marz gekk
hann I 223. herdelld, en fékkk við-
urkenningu háskólans fyrir fullnað-
ar (11. bekkjar) prófi.
Sigurður Jónsson Kiríksson
er fæddur 23. Júnl 1893 I Mýrasýsiu
á íslandi. Faðir hans, Jón Eirlksson,
kom frá íslandi árið 1900 og býr nú
I Grunnavatnsbygð I Manitoba, en
móðir hans, Ingibjörg porkelsdóttir,
er dáin. Sigurður hefir notið tilsagn-
ar I barnaskólanum að Vestfold, slð-
ar I Wesley Coliege og nú slðast 1
Jóns Bjarnasonar skóla. innritaðist
þar haustið 1914, tók próf annars
bekkjar næsta vor með 1B einkunn.
Síðastliðinn vetur var hann þar
þangað til hann gekk I 107. herdeild,
en fékk viðurkenningu háskðlians
fyrir fullnaðar (11. bekkjar) prófi.
Gilbert J. Jónsson
er fæddur 15. Sept. 1899. þar sem
foreldrar hans, Filippus Jónsson og
pórdís þorsteinsdóttir. þá áttu heima,
fau komu frá Islandi fyrir meir en
25 árum, en hafa nú allmörg ár búið
I grend við Stony Hill pósthús I
Grunnavatnsbygð. Fékk Gilbert
fræðslu I Stony Lake skólanum og
stðan I Jóns Bjarnasonar skóla. þar
innritaðist hann haustið 1913 einn
hinna fyrstu nemenda. Vorið 1915
lauk hann annars bekkjar prófi með
1B einkunn. Laust eftir miðjan slð-
asta vetur gekk hann I 107. herdeild
en fékk viðurkenningu fyrir fulln&ð-
ar (11. bekkjar) prófi.
Bæklingnr til fræðslu um skól-
ann sendir undirritaður hværjum
sem óskar.
Sendið allar fyrirskurnir um
skólann á skrifstofu hans, 720
Beverly St., Winnipeg.
Skólinn byrjar fjórða starfsár
sitt, ef g. 1. föstudaginn 22. sept.
Allir væntanlegir nemendur ættu
að láta undirritaðan vita hið fljót-
asta.
A skrifstofu Jóns Bjarnasonar
skóla, 14. ág., 1916.
Rúnóljur Marteinsson.
skólastjóri.
Bæjarfréttir.
Mrs. L. H. J. Laxdal frá Kanda-
har, ásamt tveim börnum sínum,
fór heim til sín í gærkveldi eftir
nokkra dvöl í Norður Dakota og
Argyle, þar sem hún hefir verið
að heimsækja kunningja og frænd-
fólk.
Þórður Kolbeinsson, sem getið
var um að látizt hefði á Akureyri
14. maí var sonur Kolbeins Ama-
sonar kaupmanns á Akureyri.
Miss Knstín J. Pétursson frá
Gimli, lagði af stað vestur til Kyrra-
hafsstrandar á fimtudaginn var.
Kemur hún fyrst við í Wancouver,
en fer síðan suður til Seattle, þar
sem hún býst við að dvelja um
lengri tíma. Fylgja henni heilla-
óskir margra kunningja og vina.
Asgeir Fjeldsted undirforingi í
223. deildinni var skorinn upp á
sunudaginn við Ixitnlangabólgu. Yar
hann fluttur dáuðveikur norðan frá
Árborg og kom kona hans með hon-
um. — Dr. Brandson skar hann
upp og liður honum nú eftir vonum,
Sigurjón Sigurðsson kaupmaður
frá Árborg var á ferð í bænum
á mánudaginn í verzlunarerindum.
Samsœti.
Dr. Sveinn Rjörnsson, sem getið
var um síðast að farið hefðti vestur
til Leslie, kom aftur á fimtudaginn
með konu sína. Hann fór vestur
til Jiess að kvongast. Kona hans
er Maria Laxdal, dóttir Grims
Laxdals bonda að Kristnesi, en
brcðurdóttur Jóns Laxdals tón-
skálds i Reykjavik. — A fimtudags-
kveldið var þeim hjónum haldið
samsæti í Tjaldbúðarkirk juiini.
Sveinn hefir lieyrt til þeim sÓfnuði
og verið þar ötull starfsmaður.
Voru á samsætinu staddir ýmsir
vinir og kunningjar þeirra lijóna.
Séra F riðrik Bergmann flutti
^a£ra °S skýrði skyldur og
köllun læknisins. og það mikils-
verða verk sem góður og samvizku-
samur læknir gerði. Hann lagði
áherzlu á það að læknirinn mætti
með engu móti og undir engum
kringumstæðum láta hugfallast,
hversu sem gengi og hvernig sem
þakkðð væri; jafn vel þótt andvök-
ur og áreynsla og samvizkusemi
værti launuð með vanþakklæti. Og
hann minti konuna á að vera hug-
hrevstingar ljós manni sínum heima
fyrir þegar hann kæmi úr ferðum
sínum, ýmislega fyrir kallaður. —
Dr. Sig. Júl. Jóhannesson talaðí
e nnig nokkur orð til heiðursgest-
anna. Mrs. P. Dalmann söng kvæð-
ið “Sólskríkjan” eftir Þ. Erlings-
son með lagi Jóns Laxdals, föður-
bróður brúðarinnar. Var hún köll-
uð fram aftur. Bjöm Metusalems
söng þriggja erinda kvæði, sem
nokkrir lögðu saman að yrkja þar
í kirkjunni á meðan verið var að
biöa eftir heiðursgestunum. — Að
endingu ávarpaði læknirinn og
brúðguminn gestina ; þakkaði söfn-
uðinum fyrir samvinntt og vinar-
þel og hét honum framtíðar fylgi
sinu og sömuleiðis þakkaði hann
heimsóknina. Samsætið var í alla
stáði skemtilegt og stóð það yfir
til klukkan 11.30. Á föstudágs-
morguninn fóru iingu lijónin heim
til sín norður að Gimli og hafa í
fylgd með sér hamingjuóskr allra.