Lögberg - 21.09.1916, Blaðsíða 6

6
LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 21. SEPTEMBER 1916
DAVID BOWMAN
COAL & SUPPLY CO.
Limited
Við seljum eftirfylgjandi #
kolategundir
SCRANTON harð kol, YOUGHIOGHENY fyrir gufuvélar,
POCOHONTAS reyklaus, VIRGINIA og LILY járnsmiðju kol
Kol frá Canada fyrir gufuhitun:
GREEN HILL, reykjarlaus kol tekin úr námum nálægt
Crow’s Nest Pass.
Til brúkunar í heimahúsum:
Lethbridge Imperial Lump Kol
Pembina Peerless Kol og|
Maple Leaf Souris Kol
Aðalskrifstofa: Yards:
Confederation Life Bldg. 667 Henry Ave,
461 Main 3t. Tals. Main 3326
Tals. Garry ?486
Ræða
flutt x Spanish Fork, 2. ág. 1916.
„ af Halldóri Jónssyni.
HeiðraSa samkoma.
ViíS erum hér samankomin í dag
til þess aö minnast merkisviðburS-
ar í sögu lands vors og þjóðar, viS-
bur8ar sem öllum öSrum fremur
hefir haft mikla og varanlega þýtS-
ingu fyrir vöxt vorn og viSgang,
vibburtSar sem markar tímamót í
^ögu landsins, því með stjómar-
skránni, sem þjótSin eignaöist ann-
an ágúst áritS 1874 hefst nýtt tima-
bil i sögu íslands. Annar ágúst er
ekki einungis sögulegur merkisdag-
ur fyrir oss, hann er hreint og beint
upprisudagur þjóSar vorrar, því
þennan dag endurfæddist hún frá
andlegum dauða til andlegrar starf-
semi, frá margra ára þrælkun til
frelsis og framfara, frá vonlausu
bölsýni til heilbrigSrar bjartsýni,
frá verklegu framkvæmdaleysi til
verklegra framkvæmda.
Nokkrir þeirra sem hér eru sam-
an komnir í dag til þess að minnast
feSralandsins, yfirgáfu þaS snemma
á þessu viSreisnar tímabili og sum-
um ykkar gengur ef til vill illa aS
skilja aS fullu eSa mestu rétt þær
umbætur, sem gerSar hafa veriS
heima á siSast liSnum 40 árum.
Sumir hafa beinlinis þá trú aS alls
engar framfarir hafi átt sér staS,
vegna þess aS þær geti ekki átt sér
staS á íslandi. Eru ekki islenzku
fjöllin jafn gróSurlaus? eru ekki
islenzku öræfin eins hrjóstug eins
°g þegar viS vorum heima? ís-
lenzkar framfarir, en sú hugmynd!
Eins og Islandi geti fariS fram, eins
og lifiS á íslandi geti breyst.
Og svo lesa þeir í íslandsfréttun-
um í siSasta Lögbergi aS Einar
Benediktsson hafi komiS austun úr
sveitum á bifreiS f“automobi.le”ý,
til þess' aS ná í íslenzka póst-gufu-
skipiS Gullfoss sem liggi ferSbúiS
viS nýju hafnarbryggjuna í Rvik
og átti aS leggja af staS til New
York meS morgninum, meS full-
fermi af islenzkri síld, veiddri af
islenzkum sildarveiSar gufuskipum,
og áburSarefnum frá áburSarverk-
^miSjunni í HafnarfirSi. En i
bakaleiSinni er búist viS aS hann
flytji til landsins 100 sláttu-vélar til
bændanna á suSurlandi, iooö tunn-
ur af olíu til Eyfirskra vélabáta út-
gerSarmanna, og ennfremur raf-
magns útbúnaS til framleiSslu ljóss
og hita x þremur nýjustu steinsteypu
húsunum norSur á Fjöllum og ýms
áhöld til háskólans í Reykjavík.
Þéss vár ennfremur getiS í þessari
frétt aS umboSsmaSur Eimskipafé-
lagsins í Winnipeg, hafi fengiS sím-
skeyti frá Islandi þess efnis aS
BúnaSarfélag Islands' ætlaSi aS
senda 20.000 pund af smjöri frá
rjómabúunum í BorgarfirSi meS
næsta skipi.
HeyrSuS þiS nokkurn tíman get-
iS um þaS í ykkar ungdæmi aS
menn ferSuSust á sjálfhreyfivögn-
um á íslandi? HvaS langt haldiS
þiS aS afar ykkar og ömmur hefSu
komist á þessu nýtizku farartæki
hefSu þau reynt aS nota þaS?
ísland var, áriS 1874, veglaust
land. Menn tví- og þrimentu á
hverri dró, þræddu i löngum
krókum fyrir fenin og keldurnar,
klungruSust yfir holt og hæSir eft-
ir krókóttum fjárgötum og sund-
riSu hverja á. Nú er búiS aS brúa
flestar árnar og leggja vegi um
mýrar og móa, og þar sem ekkert
voru nema troSningar og hesta-
slóSar, eru nú komnir meir en 700
/sjö hundruS) kílómetrar af góSum
vagnvegum.
ÞettaS er þó ekkert nema byrjun,
því engum skynsömum manni getur
komiS til hugar aS þjóSin láti hér
staSar numiS, og þó mikiS hafi ver-
iS gert, þá er þó ennþá meira ógert.
ViS byrjuSum í smáum stíl fyrst
meS því aS leggja þrönga reiSvegi
í gegnum verstu torfærumar, sem
gerSi þær nokkum veginn slarkfær-
ar í góSu veSri. En smámsaman
breikkaSi reiSgatan og varS loks aS
vagnbraut, og vagnbraut á fyrir
höndum aS verSa aS járnbraut—aS
islenzkri jámbraut.
íslenzk járnbraut, 'en sá draum-
ur, heyri eg menn segja. Já, hún
er auSvitaS ekkert nema draumur,
ekkert nema hugmynd ennþá, is-
lenzka járnbrautin okkar heima. En
í slíkum draumsjónum hafa öll
gagnsemdar fyrirtæki sem mann-
kyninu hafa orSiS til gagns og
gróSa byrjaS tilveru sína. Löngu
áSur en fyrsta járnbrautarlestin
hóf ferSir urrt lönd, var hún til í
draumum í hugsjónum hugvits-
mannsins, löngu áSur en fyrsta
gufuskipiS klauf bylgjur hafsins
dvaldi mynd þess í huga uppfund-
ingamannsins. Já, íslenzka járn-
brautin er aSeins draumur eSa hug-
sjón, sem stendur. FortíSarmann-
inn hefir dreymt um hana, en í
draumum feSranna finna vaxandi
kynslóSir upp verkefni, og íslenzka
jámbrautin er/verkefni þessarar
kynslóSar, því hún verSur aS koma,
koma til þess aS flytja heimsmenn-
inguna út í afskektar sveitir, til
þess aS tengja héruSin saman
traustum samúSar og félags bönd-
um, til þess aS flytja íslenzku
bænduma mörgum dagleiSum nær
heimsmarkaSinum og til þess a®
gera íslenzku fjalladalina og ís-
lenzku heiSa-löndin aS byggilegri
jörS. Jjá, hún kemur íslenzka járn-
brautin vegna þess aS landiS þarf
hennar viS, vegna þess aS hún er
eina samgöngufteriS sem fullnægir
nútíSarþörfum siSaSra manna í siS-
uSum löndum.
Fregnin getur einnig um íslenzkt
póstgufuskip, bygt fyrir íslenzkt fé
fyrir islenzka menn. Hvemig held-
urSu aS honum afa þínum hefSi
orSiS viS ef einhver hefSi komiS
fram meS þá hugmynd, á hans dög-
um, aS þjóSin ætti aS skjóta saman
300,000 éþrjú hundruS þúsund)
krónum í íslenzkt gufuskip? Eg
man aS þetta þótti fremur glanna-
lega af staS fariS, þegar forstöSu-
nefnd fyrirtækisins bar þessa fjár-
bón fram fyrir þjóSina. En reynsl-
an hefir orSiS sú, aS meira en tvö-
föld þessi upphæS hefir fengist
meS frjálsum samskotum heima á
íslandi og þessi draumur um is-
lenzkt eimskipafélag er orSinn aS
virkileika.
Já, viS höfum byrjaS íslenzkan
verzlunarflota meS tveimur nýjum
og vönduSum gufuskipum, og þaS
er gert ráS fyrir aS kaupa eSa
byggja þrjú eSa fjögur ný í ná-
lægri framtiS, en stofnféS hefir
veriS aukiS úr 700,000 kr. upp i
2,000,000 kr.
íslenzka eimskipafélagiS er í
byrjun, en þaS hefir byrjaS vel og
spáir góSri framtíS. Innan skamms
vona eg þaS verSi nógu ríkt og nógu
öflugt til þess aS annast alla flutn-
inga frá og til landsins og hafna á
milli á íslandi.
Og þaS liggur viS hafnarbryggj-
una nýju í Reykjavík, þetta nýja ís-
lenzka gufuskip. Svo er áætlaS aS
þegar höfnin sem nú er veriS aS
gera í Reykjavik, verSur fullger, þá
muni hún hafa kostaS landiS um
2,000,000 kr.
Þegar þjóSin fékk stjórnarskrána
áriS 1874 hugsuSu menn ekki um
miljóna fyrirtæki á Islandi. Menn
hugsuSu smátt og framkvæmdu
smátt, en nú eru menn farnir aS
hugsa djarft og starfa aS stór-
virkjum. Tveggja miljón króna
höfn , þaS þóttu undur á mínum
tíma. En nú eru menn farnir aS
tala um 6,000,000 kr. járnbraut.
Sumum finst þaS máske gifurleg
hugsun, en gleymum ekki aS þjóS-
in á meira en þrefalda þessa upp-
hæS i bönkum og sparisjóSum.
Og Gullfoss flytur til útlanda ís-
lenzka sild, veidda af íslenzkum
gufuskipum.
Ef vér athugum þilskipa útveg
íslendinga áriS 1874, verSa fyrir
oss nokkrar einmastraSar fiskiskút-
ur og fáeinir hákarlabátar. Alt
voru þetta smáskip, ófær meS öllu
til þess aS standast veSur á opnu
hafi. Þó er sagt aS eitt þessara
skipa hafi vakiS svo mikla aSdáun
hjá Skagfirskri kerlingu, sem í
fyrsta sinn sá Eyfirska hákarla-
skútu, aS hún 'hafi hrópaS undr-
andi: “Já, mikil eru verkin guSs,
en hvaS eru þau hjá þessum ósköp-
um?” HvaS mundi henni verSa aS
orSi gæti hún litiS upp úr gröf sinni
á eitt af þessum liSugt tuttugu ís-
lenzku fiskiveiSa gufuskipum, sem
meS allra nýjasta útbúnaSi kosta
hvert um sig um 140,000 kr. Auk
þessara botnvörpunga á heimaþjóS-
in á annaS hundraS fiskiveiSa skiþ,
sem stundaS geta veiSar á opnu
hafi og mörg af þessum skipum,
eins og til dæmis Faxaflóa skipin,
jafnast fullkomlega aS stærS og út-
búnaSi.viS samskonar skip hjá öSr-
um fiskiveiSa þjóSum.
SkipiS flutti einnig til útlanda
áburSarefni—íslenzkan verksmiSju
varning.
Hvemig var því fariS nxeS ís-
lenzkan iSnaS fyrir liSugum 40 ár-
um og hverjar breytingar hafa orS-
iS á honum síSan?
ÞiS muniS víst flest eftir íslenzku
tóvinnunni á löngum vetrarkveldum
þegar hún mamma spann og ‘pabbi'
prjónaSi islenzka sjóvetlinga og is-
lenzkar duggarapeisur til þess aS
kaupa fyrir til jólanna sína ögnina
af hverju, kaffi og sykri og svolitla
pínu af tóbaki fyrir afganginn.
Þau urSu aS vinna hart í hálfan
fFramh. á 7. bls.)
Bókmentir
MARKLAND.
Endurminningar frá árunum
1875—1881.
Eftir GuSbrand Erlendson.
NiSurlag.
ErfiSleikar nýbyggjanna eins og
þeim er lýst í þessu riti eru miklir
og margir og stundpm átakanlegir.
Fátæktin keyrSi svo fram úr hófi
aS stundum vissu menn ekki hvaS
leggja átti til munns næsta dag.
Bændumir urSu aS fara fótgang-
andi langar leiSir, jafnvel tugi
mílna yfir villiskóga og vegleysur
til þess aS leita sér atvinnu í því
skyni aS innvinna sér nokkra dali
til bjargar, en konur sátu þeima í
lítt gistilegum bjálkakofum meS
bamahópinn og heimilisstörfin.
Mundi þaS þykja miSur glæsileg
æfi nú á dögum og þeim rísa hugur
viS er slikt yrSu aS þola.
En samt kemur þaS í ljós, svo aS
segja í hverri opnu bókarinnar
hversu heimilissælan var þessu
fólki djúp og fjölskyldulifiS heil-
agt.,
Lýsing á því þegar bóndinn
hefir veriS í fjarlægS aS afla fjár
og er á ferSinni heim meS afla sinnt
þótt lítill væri, er stundum átakan-
lega bamsleg og hrífandi. MaSur
getur séS í huga sínum þennau’
starflúna, bláfátæka útlending þar
sem hann brýst í gegn um skógana
og vegleysurnar meS gleSi í huga
þrátt fyrir alt; meS gleSi yfir því
aS hafa aflaS til næsta máls handa
því sem heima dvelur.
Höfundurinn lýsir því meS
barnslegri einlægni þegar heim var
komiS hvílíkur þá var fögnuSurinn.
Og þaS má sjá í hverri línu aS þeir
lifSu þá saman sælli stundir frum-
byggjamir viS hinn óbreytta og lát-
lausa kost en vér gerum nú meS
allri þeirri tilbreytni sem líf þe,ss-
arar aldar hefir aS bjóSa.
Einhverju sinni segir höfundur-
■inn frá því aS hann átti fáeina dali
og lánaSi þá. En lánþeginn annaS-
hvort gat ekki borgaS eSa kærSi sig
ekki um þaS, og varS þá höfundur-
inn aS veSsetja giftingahring sinn
til þess aS geta staSiS viS loforS
sitt viS annan mann.
Til þess aS gefa lesendanum hug-
mynd um þaS hversu blátt áfram
þessi bók er rituS skulu hér teknar
upp fáeinar linur sem sýnishorn.
Þær lýsa svo einkennilega vel til-
finningum og óspiltu hugarfari
frumbyggjanna. Höfundur er hér
aS lýsa heimkomu sinni eftir fjar-
veru í vinnu og farast þannig orS:
“Skilvíslega var mér goldiS fyrir
sex vikur er eg hafSi unniS viS
gullsleitina. GlaSur í anda flýtti
eg ferS minni heim ; hvert sporiS,
er færSi mig nær heimilinu fanst
mér léttara; eg vissi hverju eg átti
þar aS mæta; fyrst stúlkunum min-
um yndislegu, sem æfinlega voru
vissar aS sjá til /ferSa minna þegar
eg kom heim aS degi til, til þess aS
ná í fyrsta kossinn hjá pabba. Sá
siSur barna minna (hélst fram til
ullorSinsáranna; svo sömu elsku at-
læti þegar í húsiS kom hjá konu
minni og systur.”
Þótt bók þessi sé ekki stór né
tilþrifa mikil, þá má vænta þess aS
hún verSi vel keypt og mönnum
þyki skemtilegt aS lesa hana. ÞaS
er vel gert aS koma sem flestum
frásögnum frá nýlendulífi Islend-
inga fyrir almenningssjónir og þaS
er vel aS þér kynnist sem bezt sögu
jæirra er þær brautir hafa rutt sem
vér nú ökum eftir—stundum 'hugs-
unarlítiS.
FYRIRLESTRAR.
Gefnir tít af Sigurði Vilhjálmssyni.
Þessarar bókar var minst síSast.
hún er 70 blaSsíSur aS stærS í
stóru broti og kostar sjötíu og
fimm cent. Kennir þar ekki
fárra grasa. ASalatriSiS i bókinni
eru 2 fyrirlestrar sem SigurSur
flutti hér í bænum; heitir annar “Á
leiS til sannleikans” en hinn “Kraft-
ur og efni”.
Auk þess eru í bókinni nokkur
ljóS og fáeinir smákaflar um hitt
og annaS.
ÞáS má óhætt fullyrSa aS þetta
er einkennilegasta rit sem nokkru
sinni hefir birst á islenzkri tungu—
eSa nokkurri annari tungu. Höf-
undurinn fylgir svo sérkennilegri
framsetningu og rithætti aS hann
getur sannarlega tekiS undir meS
þeim sem þakkaSi fyrir þaS aS hann
íværi ekki eins og aSrir menn.
^ Allar kenningar sem bókin flytur
koma gersamlega í bága viS hverja
'einustu reglu sem til grundvallar er
lögS núverandi þjóSfélags fyrir-
2
SðLSEIN
SðLSEIN
abc 1 dSe 1 fgh
_______i j k | 1 m n | o p r_____
s t u | v y z | þæ ö
ÞiS sjáiS aS þaS eru þrír stafir
'af stafrófinu í hverju plássi. Staf-
rófiS er skrifaS í röS eins og þiS
sjáiS. ÞiS takiS eftir laginu á pláss-
inu sem hverjir þrir stafir eru í og
hvar þeir eru. Sumir eru fremst i
plássinu, aSrir aftast og enn aSrir
i miSjunni. ÞiS sjáiS t.d. aS staf-
urinn d er fremstur í miSkaflanum
/
efsta, stafurinn ð í miSjunni á
sama kafla og stafurinn e aftast.
Fyrsti kaflinn er svona í laginu
|; fyrsti stafurinn i þeim
kafla er a; i staSinn fyrir aS skrifa
a skrifar þú því _________|, og af
því a er fremst í kaflanum þá
skrifaSu svona _ settu
punktinn þar í kaflann sem stafur-
inn er, a verSur því - |; b
verSur - | og c verSur - |.
Ef við tökum svo miðkaflann þá
verSur l | - |; m verður|
og n verður | - |. Galdurinn
er enginn annar en aS skrifa kafl-
ann og punkt þar í hann sem staf-
urinn á heima. Svo á aS setja
punkt fyrir aftan hvert orS og þrjá
punkta fyrir aftan hverja setningu.
Svona má skrifa heila bák.
Til litla frœnda míns.
Hann er sonur Mr. og Mrs. Thor
Rafnson, Markerville, Alta.
Símon Óskar, heill og hrós
hjartkær frændi græSi,
þess eg óska, lukkuljós
leiði þig um svæði.
Þín er myndin muna kær
mér sem glaður sendir,
veitir yndi æskublær
eins og geislavendir.
Senn er ára frændi fimm
fríðleiksvafinn greinum,
angurs bára engin dimm
ollaS befir meinum.
Vel eg ungur unni ment
órfátt þó eg lærSi,
móður tunga’ og kver var kent
kristna trú er nærSi.
Blómgast nú á betri tíS
blíði og góði Vinur,
verðir þú meS lof hjá lýS
lista og menta hlinur.
Foreldranna unun ert
eykur mér þaS gleði,
manndygðanna vinur vert
í verki bæði og geSi.
Foreldrana elska átt,
er til góðs þig leiða;
ljósgeislana ei myrkva mátt
meini og sorg þeir eySa.
Vorsins blómið indælt er
Einsog bernskan fríða,
lán og sómi lýsi þér
leiðir seinni tíða.
Frændi mæti mundu hvaS
meina stefin þessi:
biS eg gæti guS þér aS
í göngu bæSi og sessi.
Sv. Simonsson.
Hvers vegna svalan byggir hreið-
ur sín á veggjum.
Fyrir löngu, löngu síSan þegar
fyrsta svalan flaug yfir heiðar og
flóa var hún ákafltega stolt af
fallega fiðrinu sinu, og langa, tví-
skifta stélinu sínu. Og svo varð
hún hégómagjörn aS hún hugsaSi
um ekkert annað en þaS hvernig
hún gæti látiS alla fugla taka sem
bezt eftir sér. Svo vildi þaS til,
einmitt af þessu, aS hún stein-
gleymdi hvemig hún átti aS fara aS
þvi aS byggja hreiSur.
Eftir aS hún hafSx1 reynt lengi
árangurslaust, hugsaði hún sér aS
fá hjálp frá öSrurn fuglum. Hún
fór því til þrastarins', því henni
sýndist hann vera geðbeztur, og bað
hann um liS til þess aS byggja fyrir
sig hreiSur.
“ÞaS er velkomiS” sagSi þröstur-
inn, “eg skal gera það með ánægju.
Fyrst tekurSu nokkpr af þessum
stifu stráum.”
“Já”, sagði sválan.
“Svo tekurSu leirstykki og límir
þau saman”, sagSi þrösturinn.
“Já, eg veit þaS”, svaraSi svalan.
“Límdu þau saman alveg svona”.
“Já, eg veit hvemig á aS fara að
því.”
“Svo snýrSu því við svona.”
“Já, eg kann þaS”, sagði svalan.
“Og svo læturðu-------------”
En áður en þrösturinn komst
lengra meS setninguna, tók svalan
fram í og sagði:
“Já, auðvitað; eg veit það.”
Nú Vl^rS þrösturinn reiður;
“Jæja, kelli mín”, sagði hann,
“fyrst þú veizt alt, til hvers ertu þá
að eyða mínum tíma með spurning-
um þínum?”
Um leiS og hann sagði þetta flaug
hann í burtu, til þess að lita eftir
eggjunum sínum.
ASeins helmingurinn af hreiðr-
inu hafði veriS bygður; og þegar
þrösturinn vár farinn vissi sválan
ekki þvernig hún átti aS fullgera
það. Hún reyndi hvaS eftir annaS,
en alt mishepnaSist. Loksins tók
hún það ráS að byggja þann helm-
inginn af hreiðrinu sem hún kunni
að bvggja utan á vegg og léf þaS
duga.
Svona stendur á því aS svalan
hefir enn þann dag í dag aSeins
hálft hreiður. ÞaS er af því aS hún
þóttist kunna þaS, sem hún kunni
ekki.
Edinburg, N.-D. 12. sept. 1916.
Kæri ritstjóri Sólskins:—
Eg þakka þér fyrir litla Sólskins-
blaðið. Eg hefi gaman af aS lesa
þaS sem börnin skrifa í Sóls'kin.
Mig langar aS senda Sólskini
skritlu, hún er á þesja leiS.
AuSugur maður gekk um stræti
og sá fuglabúr með páfagauk í
hanga úti fyrir búSarglugga, og var
ritað á búriS, aS fuglinn kofetaSi 100
krónur. Honum 'þótti þaS býsna
dýrt og hugsaði meS sér, aS fuglinn
hlyti aS vera fyrirtaks afbragS.
“Ertu nú í rauninni hundraS
krónu virSi?” sagði hann viS páfa-
gaukinn.
“Hver efast um þaS?” svaraSi
páfagaukurinn. AuSmanninum fanst
svo mikiS til um þetta svar fuglsins,
að hann fór inn og keypti hann, og
fór hann meS hann heim til sín. —
En brátt komst hann aS raun um
aS páfagaukurinn kunní ekkert ann-
að aS segja, en þessi fjögttr orð.
Þá gramdist honum að hann skyldi

Hið ljúffenga
Matar - Síróp
Hafið: pað til
þess að gera
sœtar kökur
Pie og Pastry
Hjá öllum
kaupmönnum
í 2, 5, 10, og 20 pd
könnum.
komulagi.
Ef kenningar höf. yrSu aS álhrins-
orðum þá hryndi hver einasta
kirkjustofnun til grunna, öllum
völdum yrði hrundið af stóli og
heimurinn yrSi umskapaður eða að
minsta kosti afskapaður.
Og ekki er nóg með þaS aS höf-
fari svo langt í árásum sínum á alt
þjóSskipulag sem nú tíSkast, held-
ur gengur hann fram hjá almenn-
um rímreglum þar sem um ljóS er
aS gera og telur þaS kreddur einar
aS skeyta um stuðla eða höfuðstafi.
Innan um bókina hér og þar eru
ágætar setningar ýmist frumsamd-
ar eSa þýddar.
Sem dæmi um þetta má nefna
þessa vísu, sem höf. hefir þýtt eftir
Shakespeare.
“Allsherjar keisari dauSur orSinn
leir,
getur fylt gat svo haldist frá kul
þeir.
Ó, þú jörS, sem heimur óttast vann,
móti vetrar kulsins notaS getur
hann”.
Bókin er alveg sérstök í sinni röð
og þeir sem lesa fá vissulega 75
centa virði af skemtun.
Jón Hrafndal.
Eg hitti þig í flýti ferðalagsins
— Með fálund njinni tók eg eftir þér —
pú ranst mér upp sem hvíta hversdags-dagsins,
Sem hvað býr hjá ei lætur merkja á sér.
par er sú hægð og hvergi skýjabakki,
Að hugboð manns það óvissunni fól:
Hvort undir loftsins lygnuslétta stakki
Að leynast muni skuggar eða sól.
En það er sem sú hula í unað hjaðni,
Og hærra vonum ljómi dagur sá,
Og sérhver stund á götu okkar glaðni
Við góðan dag, því meir’ sem líður á.
Og hvernig vafði ’ann vorblæ svona í róminn
Og víðsýn gaf, þar maður þoku kveið?
Og hvaðan fékk hann fræ í öll þau blómin
Við fætur hans sem sprungu út á leið?
Og þú varðst, Jón, á götu minni gleði.
— Að grafreit þínum eg með hugann næ —
Og það var skáld og skin í þínu geði,
Svo skírt og rótt, með íslands heiða blæ.
Og einn á bát þú hittir hinsta miðið
Og háðir stríðið út með glaðri ró,
Er dauðinn þér, með blíðu, benti á hliðið
Að banasæng í værum kyrra-sjó.
Eg minnist þín með hug til heilla-dagsins
Sem hjá mér gekk með vorsins frjálsa yl,
Frá morguns-ári út til sólarlagsins
Sem enga hrollstund bjó, að muna til.
Stephan G. Stephansson.
5. sept. 1916.
SEGID EKKI
MICG GET KKKI BOKGAD TANNIÆKNI NÚ.”
Vér vitum, aS nú (jengur ekkl alt aB öskum og erfltt er aB elgnast
■klldlnga. Ef tll vlll. er on þafc fyrlr beatu. þafc kennlr oaa. eem
verfcum afc vlnna fyrlr hverju centl, afc meta gildi penlnga.
MINNIST þeas, afc dalur sparafcur er dalur unninn.
MINNI8T þeee einnlg, aB TENNCB eru oft meira vlrfci en penlngar.
HEIÍiBRIGDI er fyrsta apor til hamingju. þvl verfctfc þér afc vernda
TENNURNAR — Né er tíminn—hér er ■tafcurtnn U1 aO láta gera vlfl
| tennur yfcar.
Mikill sparnaöur á vönduðu tannverki
KINSTAKAlt TKNNUR $5.00 HVER BE6TA $3 KAR. GULL
«5.00, 22 KARAT GUUUTENNUR
Verfl vort Avalt ébreytt. Mörg hundrufc manna nota eér hlB lAca vea6.
HVEKS VEGNA EKKI pO T
Fara yðar tilbúnu tennur vel?
eCa ganga þaer lCulega úr akorCum ? Bf þœr gera þaC, flnnlC þA tann-
leekna, eem geta gert vel vlC tennur yCar fyrir vurgt vtrf.
PG ainni yCur ej&lfur—NotiC flmtán Ara reynaln vora viC tannlarknlagnr
«8.00 HVAI.BEIN OPIB A KVOLDUM
DK. FAESONS
McGRRBVT BLOCK, PORTAGE AVBL Telefónn M. Uppl yflr
Grand Trunk farbréfa akrlfatofa.
t------------------------------
SEXTÍU og FIMM ÁRA LJÓSIN
Sextíu og fimm ára ljósin vinna enn
þar sem er að ræða um
EDDY’S ELDSPYTUR
Fyrir sextíu og fimm árum voru fyrstu eldspýt-
ur í Canada búnar til í Hullaf Eddy og síðan hafa
þær verið viðurkendar þær beztu sem kveikiefni.
Þegar þér kaupið eldspýtur þá biðjið um
EDDY’S
N