Lögberg - 14.12.1916, Síða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGTÍSN 14. DESEMBER 1916
3
Pollyanna
Eftir Eleanor H. Porter.
Ungfrú Polly sneri sér vitS. Henni fanst hún hafa
gert nóg fyrir móttöku systurdóttur sinnar. Fyllilega
nóg, frá öllum hliðum skoöaS.
En frammi í eldhúsinu ýtti Nancy línboltanum fram
og aftur um eldhúsblæjuna, sem hún var aS strjúka,
svo þaö leit út eins og blæjan ætti aS sviSna frá enda
til enda.
“Ljóst hár, rauSan og hvítrúSóttan bómullarkjól of
stráhatt — meira veit hún ekki! — Nei, þaS er mjög
líklegt aS hún viti ekki meira. En eg mundi nú skamm
ast mín fyrir aS segja þaS, ef eg væri i hennar spor-
tun — já, þaS gerSi eg sannarlega. Og þetta er hennai
eina systurbam, sem kemur til hennar þvert yfii
Ameríku 1”
Réttum tuttugu minútum fyrir fjögur óku Timotlv
og Nancy af staS, til aS taka á móti hinum eftirvænta
gesti. Timothy var sonur gamla Toms. Og fólkiS i
nágrenninu sagSi stundum, aö væri gamli Tom hægri
hönd ungfrú Pollys, þá væri Timothy sú vinstri.
Timothy var góömannlegur ungur piltur og lagleg-
ur drengur var hann líka. Og þó aS Nancy væri ekki
búin aS vera lengi á heimili ungfrú Polly, þá voru hún
og hann orönir góöir vinir. En í dag þurfti Nancy aS
hugsa svo mikiB um sitt áriSandi starf, aS hún var
ekki eins skrafgjöm og hún var vön aB vera. Hún
sat kyr og talaSi naumast eitt orS á leiBinni á stöBina.
Og þegar þau komu þangaS, sté hún út úr vagninum
og gekk upp á pallinn, og skildi Timothy einan eftir í
honum.
Aftur og aftur hugsaöi hún meS sjálfri sér: “Ljóst
hár, rauöan og hvítrúSóttan bómul’.arkjól og stráhatt.’’
Og aftur og aftur hugsaSi hún, hvers konar bam ætli
þessi Pollyanna sé.
“Eg ætla aS vona, sjálfrar hennar vegna, aS hún
sé kyrlát og skynsöm, skelli ekki hurSunum og missi
ekki hnífana á gólfiö,” sagSi hún alt í einu vif
Timoth, sem haföi bundiS hestinn og kom til hennar.
“Já, sé hún þaS ekki, þá er ekki auSvelt aS vita
hvemig okkur muni líSa,” sagSi Timothy hlæjandi.
“Þ ví aS hugsa sér ungfrú Polly meS órólegt hávaSa-
gjamt bam í húsinu. Já, þaS veröur gaman. Hana-
nú, þar blæs eimreiöin.”
“Ó, Timothy — þaS var leitt af henni aS senda
mig aS eins,” sagöi Nancy upp og hljóp langs meS
lestinni, til þess aS líta eftir jreim sem komu út úr
vögnunum.
ÞaS liSu heldur ekki margar sekúndur þangaS til
hún sá hana, sem hún leitaSi aS — grannvaxna, litla
stúlku, meS tvær gildar hárfléttur, ljósar á lit, sem
féllu niSur eftir bakinu á rauSa og hvítrúSótta bóm-
ullarkjólnum hennar; undir stráhattinum skimaSi,
fjörugt, fréknótt, lítiS andlit til hægri og vinstri,
sjáanlega lítandi eftir einhverjum.
Nancy þekti barniS undir eins, en hún skalf svo
mikiö aö hún orkaSi ekki strax aS fara til hennar.
Svo litla stúlkan stóö alveg einmana á stöSvarpallin-
um, þegar Nancy kom loksins til hennar.
“EruS þér — ungfrú Pollyanna?” spurSi Nancy
fremur feimin. En á sama augnabliki fann hún tvo
litla handleggi lagöa fasta utan um sig.
“Ó, eg er svo glöö, svo glöö, svo innilega glöS yfir
því, aS þú ert hér,” hrópaSi skýr bamsrödd í eyraö á
henni. Já, auövitaS er eg Pollyanna, og mér þykir
svo undur vænt um aS þú komst aS sækja mig, eg
hafSi búist viS því, eins og eg veit þú skilur.” ;
“GerSuS — gerSuS þér J>aS ?” stamaöi Nancy
vandræSaleg; hún gat alls ekki s'kiliö hvers vegna
Pollyanna gat vænst eftir |>ví — né hvemig hún eat
J>ekt sig. “GeröuS þér þaS?” endurtók hún um leiS
og hún lagaSi hattinn sinn, sem Pollyanna hafSi
næstum ]>ví rifiö af henni um leiS og hún faSmaSi
hana aö sér.
“Já, ]>aö geröi eg, og alla leiSina hingaö hefi eg
veriS aS hugsa um hvernig þú mundir líta út,” hrópaSi
hún. Hún var svo glöö og áköf, aS henni var ómögu-
legt aS standa kyr, en dansaöi og hoppaöi í sífellu,
meSan hún leit spyrjandi og rannsakandi augum, al-
veg hiklaust, hátt og látt á Nancy, “en nú veit eg þaS,
og mér þykir svo vænt um aö þú lítur út eins og þú
lítur út.”
Nancy varö því afar fegin aS Timothy kom til
Jæirra rétt í þessu. OrS Pollyönnu ollu henni meiri
og meiri vandræöa.
“Héma er Timothy, drengurinn,” sagSi hún. “Þér
hafiö máske koffort?”
“Já, }>aö hefi eg,” svaraöi Pollyanna hreykin.
“Alveg nýtt líka, kvenmanna hjálparfélagiS keypti J>aS
handa mér — og var J>aö ekki vel gert af J>eim, þegar
þær ætluöu aS verja sömu peningunum fyrir gólfdúk?
Já, þaS er nú ekki af því, aö eg viti hve stóran gólf-
dúk ]>ær gátu íengiö fyrir þessa peninga, en nokkuö
af honum gátu þær þó keypt — hálfa leiS eftir kirkju-
ganginum máske, heldur þú þaö ekki? En hin'kraBu
viö. Eg hefi dálítinn seSil héma i töskunni minni,
sem hr. Gray sagöi aS eg yröi aö skila um leiS og eg
beiddi um koffortiS. Hr. Gray er maSurinn hennar
frú Gray, þau eru systkinaböm prestkonunnar. Eg
varö þeim samferSa ningaö. Ó, þau voru svo góö og
viSfeldin. Já, sko —- héma er hann.” MeSan hún
talaöi, leitaöi hún meS ákafa í litlu töskunni, og nú tók
hún upp koffortsnúmeriö.
Nancy andaöi þur.gt. Hún fann aS einhver varö
aS gera þaS eftir svo langa tölu Svo leit hún til
Timothy, en hann staröi í alt aSra áttt og hreyföi sig
ekki.
Svo lögSu ]>au loksins af staö heim öll þrjú, meS
koffortiö hcnnar Pollyönnu aftast á, vagninum og
Pollyönnu sjálfa á milli Nancy og Timothy. Alt af,
á meöan þau voru aS koma koffortinu fyrir og sjálf-
um sér, og aS leggja af staö, hafSi unga stúlkan flutt
viSstöSulausan straum af spumingum, upplýsmgum
og skjýringum, svo Nancy var oröin alveg ringluö og
átti bágt meö aö svara skynsamlaga.
“Hana þá. Nú fer vel um okkur. Nei, en hvaS
þetta er gaman. Er vegurinn Iangur? En vona aS
hann sé langur, þvi mér þykir svo gaman aö aka,”
hrópaSi Pollyanna, þegar hestamir röltu af staS. “En
þó þaS sé nú ekki mjög langt, þá gerir þaS auövitaö
ekkert; ]>vi þá komum viS þvi fyr heim, og til ]>ess
hlakka eg líka. En hvaö vegurinn er góöur. Já, eg
vissi nú raunar aS hann var þaö, því pabbi sagöi —”
Hún þagnaSi alt í einu og stundi þungan. Nancy
leit til hennar dálítiS skelkuS og sá aö litla hakan
hennar skalf, og augu hennar fyltust támm. En
augnabliki siöar harkaSi hún af sér og byrjaöi afttrr:
“Pabbi hefir sagt mér frá öllu hérna, skal eg segja
þér. Ilann rnundi svo vel eftir öllu. Og — já, eg
íeföi líklega átt aö segja þaS fyr. Frú Gray sagSi aö
•g ætti aö geta þess—hvers vegna eg er í þessum rauS-
lekkótta kjól en efcki svörtum. Því hún sagSi aS þér
cynni aö þykja þaö undarlegt. En þaö er af því, aö
í síSustu trúboSsfélags sendingunni var ekkert svart;
>ar var aS eins einn svartur flauelskjóll, og þaö sagöi
frá Deakon, kona hringjarans, aS væri ékki viöeigandi
fyrir mig. Og auk þess, þá var pilsiö meS hvitum
>lettum, — af því þaö var slitiS, eins og þiS skiljiö —
i báöum olnbogunum og bakinu. ÞaS voru raunar
iumar i kvenmanna styrktarfélaginu, sem vildu kaupa
íýjan svartan kjól handa mér, og hatt í viSbót, en
'>á álitu hinar, aS þaö væri betra aS verja peningunum
til aS kaupa rauSan gólfdúk i kirkjuna, sem þær lang-
iSi svo mikiS til aS fá, eins og þiS skiljiS. Og frú
White sagSi, aS þaS væri líklega gezt, þvi hún kynni
>kki viS svaríklædd böm — nei, eg meina aS henni
líkaSi bömin, en ekki fatnaSurinn.”
Pollyanna þagnaSi til aS draga andann, svo Nancy
gat sagt:
“Ó, já, þaS — þaö gerir liklega ekkert.”
“Jæja? Mér þykir vænt um aö hevra þaS, því mér
finst þaö heldur ekkert gera,” sagSi Pollyanna skiálf-
•ödduö og- kinkaöi kolli. “AuSvitaS væri mér miklu
erfiöara aö vera kát, ef eg væri svartklædd —”
“Kát,” spurSi Nancy, hún var svo hissa, aö hún
varS aö gripa fram í.
“Já, — af þvi pabbi er farinn til himins, til aS
vera hjá mömmu og hinum, eins og þú skilur. Hann
sagSi aS eg ætti aS gleöjast yfir þvi, en mér hefir veitt
erfitt aö geta þaö — jafn vel þótt eg væri í rauSflekk-
óttum bómullarkjól, af því eg — þráSi fööur minn
svo mjög. Og svo fanst mér eins og eg þyrfti aö
bafa hann hjá mér, fvrst aö mamma haföi guS, hin
bömin og alla englana hjá sér, en eg haföi enga aSra
en kvenmanna styrktarfélagiS. En nú er eg viss um
aS mér veitir þaS hægra, fyrst eg hefi fengiö þig.
Polly frænka. Ó, eg er svo glöö yfir því aB hafa þig.”
Nancv. sem bókstafleea skalf af hluttelcningu í
kjörum litlu, einmanalegu stúlkunnar, varö nú skyndi-
lega gripin af skelfingu.
“Nei, nei — ungfrú Pollyanna — þaS — þaS er
misskilningur,” stamaBi hún. “Eg er aS eins Nancy,
eg. Eg er ekki Polly frænka yöar, eins og þér skiliið.”
“Ert þú ekki—Polly frænka?” sagöi bamiS alveg
hissa.
“Nei, nei. Eg er aS eins Nancy. Mér kom ekki
til hugar aS þér munduð taka mig fyrir hana. ViS —
:mm alveg ólíkar — já, alveg ólíkar.
Timothy gat naumast varist hlátri; herðar hans
voru famar aS hristast. En Nancy átti of erfitt ti!
þess, aS geta sent honum eldingar angna sinna, fyrir
hina óviBeigandi kátínu hans.
“Já, en hver ertu þá?” spurSi Pollyanna. “Þú litur
ekki út fyrir aS vera nein af kvenmanna styrktar-
félaginu.”
Nú hló Timothy hátt og hiklaust.
“Eg er Nancy — vinnukona ungfrú Pollys,” svar-
aöi Nancy, sem enn átti of annríkt til þess aS geta
sint Timothy. “Eg er eina vinnukonan þar á heimil-
inu, og annast alla vinnuna nema fataþvott og lín-
stroku, sem frú Durgins gerir.”
“Já, en þaö er þó til þessi Polly frænka?” spuröi
litla stúlkan áköf.
“Já, þér megiS vera alveg visSar um aS hún er til,”
svaraði l imothy.
Pollyanna hallaöi sér aftur á bak í sætinu með
rólegum svip.
“Tæja, þaS er þá ?ott,” sagöi hún. Nú varð ofur-
stutt þögn. Svo sagöi hún glaölega: “Vitið þiö hvaö ?
Mér þykir mjög vænt um aS hún kom ekki aS sækja
mig, því þá hefi eg hana ti! aö gleöjast yfir auk ykkar,
sem eg hefi þegar kynst.”
Nancy blóðroSnaöi; Timothy sneri sér aö henni
brosandi.
“Eg verS aS segja aS þetta var fallega sagt,” mælti
hann og hló. “Hvers vegna þakkar þú ékki litlu ung-
frúnni ?”
“Eg—eg—eg var aS hugsa um ungfrú Pollv/’ stam-
aði Nancy, hún var enn þá jafn feimin og vandræSaleg.
Pollyanna dró andann ánægjulega.
“Já, eg geröi þaö líka,” sagöi hún. Eg hlakka svo
mikið til aS sjá hana. Hún er eina móöursysturin
sem eg á, sjáiS þiS, og eg hefi í öll þessi ár ekki vitaS
aS hún var til, en svo sagöi pabbi mér frá henni, og
hann sagSi aS hún ætti heima í stóru og fallegu húsi,
efst á dálítilli hæö, sem umkringt væri af grænum
trjám.”
“Já, hún á þar líka heima. Nú getiS þér séS húsiS.
Þáö heitir Lindarbakki,” sagSi Nancy. “ÞaS er stóra,
hvíta húsiS meS grænu gluggaljóshlífunum þarna uppi
á hæöinni.”
“Ó, hve ]xiö er yndislegt; og sá grúi af stóru trján-
um, og kafloðiö af grænu grasi í kring. Eg held eg
hafi aldrei séö jafnmikið af grænu grasi í einu. Er
Polly frænka'rílc, Nancy?”
“Já, ungfrú.”
“Ó, þaS er ágætt. Þaö hlýtOr aS vera yndislegt aS
eiga mikiS af peningum. Eg hefi aldrei þekt neinn
sem átti milkiS af þeim, nema White; þau eru býsna
rík. Þau hafa dúka á gólfinu í öllum herbergjunum
og ísrjóma á sunnudögum. Er Polly frænka vön aö
hafa ísrjóma á sunnudögum ?’’
Nancy hristi höfuðiS og leit kýmileit til Timothv.
“Nei, ungfrú. Isrjóma hefi eg aldrei séð þar i
húsinu. Frænku ySar geSjast líklega ekki aS ísrjóma,
því hann hefir aldrei sést þar á boröum.”
“Ó”, sagöi Pollyanna og brá i brún, “geöjast henni
ekki aö ísrjóma? ÞaS er leiöinlegt. Eg get ekki skiliö
hvers vegna henni líkar ekki ísrjómi. En, samt sem
áður — eg má máske gleðjast yfir því, af því sá ís-
rjómi, sem maður borSar ekki, orsakar ekki veikindi í
maganum, sem frú White svo oft kvaldist af. Jafnvel
þó — eg borSaði ávalt hennar isrjóma, þegar eg fékk
hann — og þaö allmikið, eins og þú skilur. En kann-
ske Polly frænka hafi dúka á gólfunum?”
“Já, dúka hefir hún.”
“í öllum herbergjunum ?”
‘.‘Já, hér um bil í öllum,” svaraöi Nancy, og skugga
brá yfir :svip hennar, þegar hún fór aS hugsa um litla,
nakta loftherbergiS, þar sem enginn dúlcur var á
gólfinu.
“Ó, hve mér þykir vænt um þaö,” hrópaöi Poily-
anna. “Mér ]>ykir svo vænt um og mikið varið i gólf-
dúkia. Heima áttum við ekki nema tvö lítil skinn,
sem koniu einu sinni með trúboðsfélags sendingu, og
á öðru voru blekblettir. Frú Wliite hafði myndir á
veggjunum og — meö stórum trjám sumar, nokkrar
með yndislegum blómum, og eina af lítilli stúlku,
sem lá á hnjánum og lék við ketling — já, og svo af
lambi og ljóni, sitt á hvorri mynd, eins og þú skilur,
lambiS og ljónið. Já, eg veit nú raunar aS þaö er sagt
í biblíunni aö þau eigi að mætast einhvern tima, en þaö
hefir ekki átt sér staö enn þá — já, eg á ekki viö frú
Whites ljón og lamb. Þykir þér ekki líka gaman aS
myndum ?”
“Ó, mér — eg veit ekki,” svaraði Nancy, hún var
'komin aö því að gráta aftur.
VÉR
KENNUM
GREGG
Hraðritun
SUCCESS
VÉR
KENNUM
PITMAN
Hraðritun
BUSINESS COLLEGE
Limited
HORNI PORTAGE OG EDMOMON ST.
WINNIPEG, - MANITOBA
ÚÍIRUvSKOI AR FRÁ HAFI TIL HAFS
TÆKIFÆRI
pað er mikil eftirsókn
eftir nemendum, sem út-
skrifast af skóla vorum.
— Hundruð bókhaldara,
hraðritara, skrifara og
búðarmanna er þörf fyr-
ir. Búið yður undir þau
störf. Verið tilbúin að
nota tækifærin, er þau
berja á dyr hjá yður.
Látið nám koma yður á
hillu hagnaðar. Ef þér
gerið það, munu ekki að
eins þér, heldur foreldr-
ar og vinir njóta góðs af.
— The Success College
getur leitt yður á þann
veg. Skrifist í skólann
nú þegar.
YFIRBURÐIR
Beztu meðmæli eru með-
mæli fjöldans. Hinn ár-
legi nemendafjöldi í Suc-
cess skóla fer langt
fram yfir alla aðra verzl-
unarskóla í Winnipeg til
samans. Kensla vor er
bygð á háum hugmynd-
um og nýjustu aðferð-
um. ódýrir prívatskólar
eru dýrastir að lokum.
Hjá oss eru námsgreinar
kendar af hæfustu kenn-
urum og skólastofur og
áhöld eru hin beztu. —
Lærið á Success skólan-
um. Sá skóli hefir lifað
nafn sitt. Success verð-
ur fremst í flokki.
SUCCESS-XKMANDI HEUDUR IIAMARRI I VJELRITUN
INNRITIST HVENÆR SEM ER
Skrifið eftir bæklingi
SUCCESS BUSINESS COLLEGE
Limited
F. G. Garbutt, Pres.
D. F. Ferguson, Prin.
TRÖLL
STERK
Hið mikla meisfaraverk
GALLOWAY’S
„SEX“
pesar þú kaupfr Iiestafl, þá vertn
viss nm að þú ffilr þaS. þessi afar-
sterka “Sex” Galloway gasolln vél
hefir heljarafl til vinnu. T>a8 er
ábyrgrst aS hún framlelði flelri hest-
öfl en hún er skrásett fyrir, og hún
er send hvert sem vera vill til reynslu
I 30 daga. Kauptu ekki hinar léttu
vélar sem skrásettar eru fyrir fleiri
hestöflum en þœr hafa, sem nú fylla
markaðinn fyrir látt verð. Galloway
vélin er alstaðar viðurkend sem sú er
megi til fyrirmyndar i visinda-
samsetningu og beita vel til allrar
bændavinnu. Tfir 20.000 ánægðir bændur,
sem keypt hafa Galloways vélina, rita þetta.
SÉRSTÖK ATRIÐI: Herkules sivalnings höfuð, löng sveif,
ágætur aflvaki, sparsamur brennari, engin ofhitun, full-
kominn oliuáburður, endurbættur eldsneytisgjafi og mikill
eldiviðarsparnaður.—StærS til hvers- sem er frá 1% hest-
afii til 16 hestafla, og allar seldar þannig að reyna megi
úkeypis I 30 daga með 5 ára ábyrgS.
ÖKEYPIS BÆKUINGUR segir alt um Galloways vélina,
hvernig hún er búin til, seinasta verSskrá og söluskilmál-
ar. SömuleiSis eru þar prentaSar mikiisverSar upplýs-
ingar um alt er búnaSi heyrir til. um áhöld og verkfærl
fyrir lægra verS en dæmi séu tii; föt handa mönnum, kon-
um og börnum, skór, stlgvél, vetlingar o. s. frv. SkrlfiB
eftir verSIistanum I dag. HANN KOSTAR EKKERT.
The William Gallcway Company
of Canada Limited
Dtird 29
WINNIPEO, MAN.
\T' • .. I • timbur, fjalviður af öllum
Nyjar vorubirgðir tegundum, geirettur og al»-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarins.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
Limited
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG
Lesið auglýsingarnar með athygli
<————
EDDY’S
ELDSPITUR
Jafnvel þó þær hafi hækkað í verði, sem stafar af
því að ýmislegt sem til þeirra þarf hefir stigið upp, eru
þær þó eins góðar og áreiðanlegar og að undanförnu —
eins og þær hafa fengið orð fyrir.
Biðjið ætíð um
EDDY’S ELDSPÝTUR.
/" 1 ................................
Canadian Northern Járnbrautin
RAILWAY
TIL
DESEMBE R
EXCURSIONS
1916
' 8AILWAY
AUSTUR CANADA
Daglega frá Desember l. til 31. og sem gildir fyrir 3 mántíi.
ViðstaSa leyfÖ. Fyr.ta flckks íaifeMer. Víl á Irt ulun . C ttui «tl f ritur,
Raflýstir svefnvagnar. Otsj6nar-vagnar fiá V in ipe g til loicrto.
FERÐAMANNA-VAGN/^ R n eð rýjusiu tizku
Mjög lágt fargjald til hafanra og má ef vill farB pait af Ieiðinrii með akipum
Farbréf með öllum eimakipalfnum til
GAMLA LANDSINS
Daglega frá Nóv. 23. til Dea, 3t. Farbréfin pi'da I 5 már.uði eg eina fiá öðrum
atrandböfnum ef æskt er.
Upp’ýsingar og farbréf fást t jé bvaða Canedian Nortbern pn tcf irrarni sem er
eða skrifið R. CREELMAN, General Passenger Agént, Wl. nip< g
4
• •;
Skraddara-saumuð Föt
•: H.. . • /í «• 'U . <: , •
Vér getum búið til handa yð-
ur föt, sem fara vel og eru í alla
staði vönduð, en gleymið ekki
að vér biðjum aðeins um lítið
meira en helming Við það, sem
þér þurfið að borga annars stað-
ar — vorii* prísar eru:
YFIRHAFNIR
$20. til $25.
og alfatnaðir fyrir sama verð.
Vandað efni, sem þér megið
sjálfur velja hjá oss.
Co-Operative Tailoring Co'
Limfted
432 Main Street, Winnipeg
/riORE BREAD
AND
0ETTER 0READ
140«.
“Mamma, þetta erhveit- .
ið sem frú B. K. D. sagði
að væri gott, ;Látum okk-
ur reyna það.“
PURITV
FLOUR
Mr. Gray er í kosningum sem
talsmaður sparseminnar. Hann
hefir þá skoðun að þegar Saska-
toon, Lethbridge og aðrir bæir
fyrir vestan oss geta minkað
skuldir sínar og lækkað skatta
sína, þá gæti bæjarstjórnin í
Winnipeg að einhverju leyti með
praktiskum ráðum orðið við hin-
um alvarlegu óskum fólksins á
meðan stríðið stendur yfir, lífs-
nauðsynjar eru dýrar og harð-
indi í landinu.
Ef þér viljið fá óháða fram-
sóknarmenn, hugdjarfa og hag-
fróða, þá kjósið
Charles F. Gray
aðstoðar verkfræðing.
FYFIR “D” SÆTI.