Lögberg - 15.03.1917, Síða 4

4
LÖGBEKG, FIMTUDAGINN 15..MARZ 1917
iCoqbeiq
Gefið út Kvern Fimtudag af The Col-
umbia Press, Ltd.,Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
TALSIMI: CARRY 2156
SIG. JUL. JÓHANNESSON, Editor
J. J. VOPNI, Business Manatíer
Utanáskrift til blaðsins:
THE C0LUM3IA PRtSS, Ltd., Box 3172, Winnipsg, M&n-
Utanáskrift ritstjórans:
EOITOR LOCBERC, 8ox 3172 Winnipeg, N[an.
VERÐ BLAÐSINS: $2.00 um árið.
Y f irumboðsstaðan.
Fólkið í Canada, að örfáum hræðum undan-
teknum, mundi skoða útnefningu Roberts Rogers
í yfirumboðsstöðu, sem þjóðarsmán.
petta hlýtur Ottawastjómin að vita og skilja.
Og samt er engin vissa fyrir því að hann verði
ekki útnefndur.
Rogers er óútmálanlega mikið áfram um það
að ná í þessa stöðu. Hann hefir haft augastað á <
henni altaf síðan hún losnaði við dauða Strathcona
lávarðar.
Fyrir meira en ári voru pólitískir vinir Rogers
sannfærðir um að staðan væri honum ætluð og að
hann þyrfti ekki annað en flytja sig austur til
Lundúnaborgar þegar honum sýndist.
Sú skoðun hefir þó ekki verið tímabær; heldur
hefir hún aðeins birt löngun Rogers sjálfs.
Rogers skoðar yfirumboðsstöðuna sem trygga
höfn til þess að flýja inn á úr þeim pólitísku vand-
ræðum, sem yfir honum vofa. Hann vonast eftir
að geta komið ár sinni fyrir borð á sama hátt og
McBride, sem slapp við algerða pólitíska eyðilegg-
ingu í British Columbia með því að fara yfir til
Englands og gera sjálfan sig að aðalumboðsmanni
fyrir fylkið.
Rogers hlýtur að sjá það að hann getur ekki
haldið áfram að vera í opinberri stöðu, sem full-
trúi Manitoba. Kjósendumir bíða eftir því að ná
sér niðri á honum og fara í enga launkofa moð
það.
Allir félagar hans í hinum alræmda flokki,
sem rændu vesalings fólkið í þessu fylki, eru nú
komnir út í myrkur almennrar fyrirlitningar,
vonlausir og eyðilagðir og þaktir smán, frá hvirfli
til ilja. Sjálfur slapp hann frá sömu vanvirðu,
sem hann þó sannarlega verðskuldaði með réttu,
með því að smeygja sér á brott og hverfa héðan
og koma síðan fram á öðmm svæðum. — pessar
sömu brellur hugsar hann sér að leika aftur.
Framferði hans í Ottawa þau 5 ár, sem hann
. hefir verið þar, hefir staðfest það álit, sem hann
hafði hlotið hér, að hann sé svo gjörspiltur og
æfður í pólitískum klækjum að engin von sé bata
né afturhvarfs.
prátt fyrir þetta má vel vera að sú trú vina
hans að hann geti náð yfirumboðsstöðunni, hafi
við eitthvað að styðjast.
Kænsku Rogers þarf ekki að efa né rýra.
Honum hefir gengið ótrúlega vel hingað til að
koma fram áformum sínum. Hann veit æfinlega
hvað hann vill, og hefir venjulega klækjaráð undir
rifi hverju til þess að ná því. Hann er óviðjafn-
anlegur í því að hafa áhrif á og vald yfir mönn-
um. Hann er jafn leikinn í mjúkleik og laðandi
aðferðum sem ósvífnum og hótunum og óvönduð-
um meðulum.
Hvaða aðferð hann beitir við Robert Borden
vita menn ekki; en það hefir áhrif hvað sem það
er. Honum hefir aldrei mistekist enn sem komið
er að hafa Borden í hendi sér.
Robert Borden er enn þá nokkurs konar póli-
tísk gáta í Canada. Allir sem kynnast honum
persónulega fá þá hugmynd um hann að hann sé
sanngjam, óhlutdrægur og góðum kostum gædd-
ur. En samt er ómögulegt að samþýða þetta
þeirri óhæfu að hann skuli líða Robert Rogers og
því hundfylgi sem hann veitir kröfum Nationa-
listanna í Quebec.
Óefað er það af pólitískum ástæðum, sem hann
hagar sér þannig, að einhverju leyti. Borden
hefir látið til þess leiðast að láta Rogers fara með
sér til Englands, og það er mjög sennilegt að hann
láti einnig undan þeirri kröfu hans að hann fái
yfir umboðsstöðuna.
Ef þetta skyldi koma fyrir, þá ætti canadiska
þjóðin ekki að taka því með þögn og þolinmæði,
eins og líklega verður búist við að hún geri, heldur
ætti hún að grípa fyrsta tækifæri sem gefst til
þess að grelsa landið og þjóðina frá þeirri svívirð-
ingu að hafa Rogers sem fulltrúa sinn í Lundúna-
borg.
Robert Borden og stjórn hans verður látin bera
ábyrgð á þeirri útnefningu, og mundi það verða
þeim býsna þung aukabyrði í viðbót við alt, sem
þegar hvílir þeim á herðum.
Undir þjóðstjómar fyrirkomulagi vom höfum
vér ýms réttindi, sem vér getum gripið til þegar
í nauðir rekur; þar á meðal höfum vér þann rétt
að neita útnefningu í embætti, sem gerð er þannig
að þjóðartilfinningin er fyrir borð borin.”
(pýtt úr “Free Press”).
Snjöll rœða.
Margar ræður og snjallar hafa verið fluttar á
fundum liberal klúbbsins í vetur og margt hefir
mönnum orðið þar til vakninga og umhugsana.
Ein hinna beztu ræða þar var sú er Amgrímur
Johnson flutti á fimtudaginn var.
Hann skýrði öll þau óskapa svik og þann dóma-
dags þjófnað, sem altaf væri að komast upp í
stærri og stærri stíl frá dögum fylkisstjómarinn-
ar gömlu.
Hann fór nokkrum orðum um þær óhæfur og
þau svik, sem í frammi hefðu verið höfð við nýaf-
staðnar bæjarkosningar í Winnipeg.
Svona kvað hann alt þjóðlíf þessa lands vera
rotið inn að rótum. pað að slíkt gæti átt sér stað,
sem fram hefði komið á þessum síðustu og verstu
tímum, og einkum það með hversu miklu alvöru-
leysi því væri tekið af þjóðinni yfir höfuð, það
væri þess ljós vottur hversu víðtæk og rótgróin
spillingin væri.
Á meðan það þætti ekki virkilega ljótt að stela
og ræna, ef það væri aðeins gert af fulltrúum
þjóðarinnar, á meðan væri ekki við góðu að búast.
pess konar þjófnaður og rán ætti að verða í aug-
um allra sá glæpur, sem ekki væri með neinu
fegraður og fyrir hann ætti að hegna hlífðarlaust.
pað að sjá í gegn um fingur við slíka óbóta-
menn væri órækur vottur um spilta þjóðartil-
finningu.
Hann kvað hina pólitíska þjófa og ræningja
vera stórseka og enga afsökun gætu þeir haft;
en fólkið væri engu betra, þegar það léti slíkt við-
gangast árum saman, ýmist með hluttöku í ódæð-
isverkunum, eða hagnaði einstakra manna af
þeim, eða með afskiftaleysi, þögn og tómlæti.
“pjóðin hefir vitað þetta lengi,” sagði hann,
“en hún hefir horft og hlustað á það með þögn og
þolinmæði — þegjandi samþykki. í því skjóli hafa
skálkarnir skákað.”
Heygulskap þjóðarinnar kvað ræðumaður vera
svo mikinn að einstaklingamir hefðu ekki viljað
styggja þá, sem komist hefðu í háar stöður. Sá
heygulsháttur og þögnin sagði hann að væru
glæpur—blátt áfram glæpur.
Hér kvað hann svo að segja alla vera samseka.
Bað hann hvem einstakan að þreifa í sinn eiginn
barm, lesa sína eigin samvizku og vita hvort hann
fyndi ekki að hann hefði einhverju sinni vanrækt
borgaraskyldur sínar með þögn yfir pólitískum
glapráðum og þjófnaði eða fjárdrætti.
Hver einstaklingur sem um það væri sekur
drýgði synd gegn þjóðfélaginu.
Talað var á fundinum um það að kosningar
mundu fram fara í sumar og væri það vel að kom-
ið væri fram með þau atriði, sem koma þyrfti í
framkvæmdir. Var talað um að skora á liberal-
flokkinn að taka upp ýms mál, ný og gömul, á
stefnuskrá sína, og voru þau sem hér fylgir þar
á meðal.
1. Algert verzlunarfrelsi og afnám allra tolla.
2. Algert bann gegn sölu, tilbúningi og neyzlu
áfengra drykkja í allri Canada.
3. Algert jafnrétti kvenna við karla í öllum
málum í öllu ríkinu.
4. Bein löggjöf í sambandsmálum.
5. pjóðeign allra járnbrauta, þannig að jám-
brautirnar séu keyptar af félögum fyrir sann-
gjamt verð, að frádregnu því fé í löndum og öðru,
sem félögin hafa fengið.
6. Kosning dómara, en ekki skipun.
7. Að kosnir séu efrideildarmenn en ekki
skipaðir.
8. Ákveðinn kosningadagur fjórða hvert ár,
eins og í Bandaríkjunum.
9. Að altaf sé kosið þegar þingsæti verður
autt svo ekki séu fulltrúalaus mörg kjördæmi eins
og nú.
10. Að enginn geti sagt upp þingmensku
nema fyrir gildar ástæður.
11. Eftirlaun gamals fólks, sem ekki er sjálf-
bjarga.
12. Að séð sé um að allir, sem nenna að vinna
og geti unnið, fái atvinnu.
13. Að fylkið fái umráð allra landsnytja.
14. Afnám dauðadóma.
Hvað verður af því?
“Herra ritstjóri Lögbergs! Viltu gera svo vel
og skýra í blaði þínu eftirfarandi atriði?
223. herdeildin lætur flokk manna ferðast um
öll vesturfylkin — fjögur — til þess að safna
saman peningum. Á þessum ferðum hafa safnast
mörg þúsund. Jafnvel skift þúsundum hér í þess-
ari einu bygð.
Hvað verður af þessu fé? Borgar ekki stjórn-
in allan kostnað deildanna? Borgar hún ekki
fæði, húsnæði, föt og jámbrautargjald? Fá her-
mennirnir nokkuð af þessu fé eða er það sent
austur til Ottawa til þess að leggjast í herkostn-
aðarsjóðinn?”
Fáfróður í Vatnabygð.
petta atriði, sem “fáfróður” skrifar um er
mikilsvarðandi málefni og höfum vér oft áður
fengið svipaðar fyrirspurnir, þótt vér höfum ekki
rætt þær í blaðinu.
peir eru nú orðnir svo margir, sem slíkar
spumingar bera fram bæði munnlega og skriflega
að oss finst rangt að leiða þær hjá oss með öllu.
pað er satt að þessi sérstaka deild hefir safn-
að saman ógrynni fjár frá því fyrsta, og það ekki
sízt meðal fslendinga. Landar hafa Iagt henni til
þúsundir — mörg þúsundir — dala.
Oss hefir satt að segja ekki hugkvæmst að
veita því neina sérstaka athygli hvemig á þessari
fjárþörf deildarinnar gæti staðið og vér verðum
að játa það að oss er um megn að svara fyrir-
spurninni.
Aðrar deildir hér hafa safnað Iiði víðsvegar
um Canada, án þess að afla fjár á þennan hátt.
par á meðal safnaði hin skandinaviska deildin
mönnum í öllum vesturfylkjunum, eins og þessi
gerir, án þess að vér munum eftir að hún kæmi
svona nærri vasa almennings.
Eftir því sem vér bezt vitum borgar stjórnin
að sjálfsögðu alt fæði, hús og klæðnað, sömuleiðis
alt kaup og járnbrautarkostnað allra hermanna.
Enda er það sjálfsagt, til þess eru allar þær álögur
og skattar, sem þjóðin borgar í því skyni.
Hver deild hefir verzlun með ýmsa muni, fær
vörumar með heildsöluverði og selur þær með
miklum ábata og kostnaður er enginn við það,
því stjórnin borgar vinnulaunin.
Hlýtur þetta að vera stórkostleg tekjugrein
fyrir deildimar.
Sem sagt höfum vér enga hugmynd um til
hvers féð fer. pví var haldið fram fyrst af sum-
um að það væri fyrir lúðrana og hljómleika áhöld-
in, en nú getur það ekki verið lengur.
Og það að þessi sérstaka deild skuli þurfa að
safna fé fremur en aðrar deildir hlýtur að vera
annaðhvort vegna þess að hún hafi einhvem auka-
kostnað eða hún sé höfð útundan hjá stjóminni,
og verði að bæta það upp.
Áhugi almennings er orðinn svo mikill fyrir
því að fá að vita til hvers féð fer að svar verður
að koma einhversstaðar frá. Fólkið hefir gefið
af fúsum vilja og margir tekið nærri sér af því
þeir héldu það án verulegrar íhugunar að um nauð-
syn væri að ræða.
pegar þeir athuga það vel, að stjórain borgar
alt, sem þeim getur dottið í hug að deildin kosti,
þá fara þeir auðvitað að spyrja sjálfa sig fyrst og
svo aðra til hvers peningamir fari — allar þessar
mörgu aukaþúsundir.
Vér álítum að deildin sé háð einhverjum auka-
kostnaði, sem oss sé ekki ljóst um né almenningi,
og teljum vér sjálfsagt að foringjarnir verði góð-
fúslega við þeim sanngjörnu tilmælum fólksins að
birta í blöðunum glögga og fullkomna skýrslu yfir
það, sem deildin hefir fengið í gjöfum og á annan
hátt og sundurliðaða skrá yfir það hvemig fénu
hefir verið varið.
petta blað hefir lagt fram sinn skerf til þess
að efla liðsafnað og hag þessarar sérstöku deildar;
í gegnum það hafa foringjar hennar talað til fólks-
ins og í gegn um það er eðlilegt að fólkið vilji tala
við þá.
Fólkið hefir svarað í verki áskorunum þeirra
og það rækilega; nú svara þeir væntanlega hinum
hógværu tilmælum fólksins, sem fram eru bomar
gegn um þetta blað.
Hér er um enga tortrygging að ræða; engum
hefir komið til hugar nein óráðvendni í sambandi
við þessa miklu fjársöfnun, en af því þjóðin veit
ekki til hvers þessum hluta fjár hennar er varið
sérstaklega, mælist hún til þessarar skýringar.
Verkfall líklegt á öllum brautum
í Bandaríkjunum.
Tíl íslenzku bændanna
í Vesturfylkjunum.
Við tölum um kúgun, urn dýrtíð og deyfð,
sem drepi’ okkur bænduma niður.
Að óhindruð verzlun sé lýðum ei leyfð.
Um löggjöf, sem auðvaldið Styður.
Við finnum það kreppir að fætinum skór,
en framar ei reynum að gæta
né skilja til fulls, hvað sá skerfur er stór,
sem skyldukvöð þess á að mæta.
Við höldum við fáum ei framkvæmt hér neitt,
sent framtíðarheil! megi glæða.
í>að kosti of mikið, það verði okkur veitt,
sv'o vert sé ei þar tim að ræða.
En þetta er vandræða afsökun ein. —
Sá óboðni hugleysis gestur. —
Því við getum sigrað i sérhverri grein,
ef samtök og viljann ei brestur.
Að kvarta og bíða, er lítilsigld lund,
sem leiðir í kúgarans helsi.
Að vinna og stríða með staðfastri mund,
er stefnan að manndónt og frelsi.
Ef viljann við höfum að gera alt það gagn,
sem göfugum borgurunt sæmir;
við finnum v'ið eigum þann manndóm og niagn,
sem mótspyrnu hv'erja burt flæmir.
Ef samtaka vinnum og viljum það eitt,
sem vellíðun almennings styður;
við hjálpum því áfram að brátt fáist breytt
og bætt það sem nú fer svo miður.
Að standa og hýma, og hafast ei að,
en horfa á er nágrannar sveitast,
er dauðýflis einkenni; dáðleysi það
í dugandi starf á að breytast.
Við þurfum að skilja að samvinna er sæmd,
og sjálfra’ okkar vissasti hagur.
Er síngirni og þröngsýni fást burtu flæmd,
þá fyrst Ijómar menningar dagur.
Við þurfum að skilja það skyldunnar hróp,
sem skýrt við oss bændurna innir:
“Nú rísið á fætur og fyllið þann hóp,
sem framtíðarmálunum sinnir.”
Það reynir á staðfestu, og mannd'óm hvers manns
að menningar braut nú sé gengin;
því viðreisn hins kúgaða og velferðin hans
ei verður án baráttu fengin.
B. b.
THE DOMINION BANK
-♦-
-♦
♦-
♦-
4-
♦
-♦
♦
♦
♦
♦
STOFNSEl’TUIt J871
Uppborgaður höfuðstóll og varasjóður $13.000,000
AUar eignlr - - - 87,000,000
Bankastöif öll fliótt og samvizkusamlega af hendl leyst. Dg
áherzla lögð á að gera skiftavlnum sem þægilegust viðskiftin.
Sparisj óðsdeild.
Vextir borgaSir eSa þeim bætt viS innstæSur frá $1.00 eSa meira,
tvisvar á ári—30. Júnl og 31. Desember. 384
Notre Danie Branch—W. M. HAMH/TON, Manager.
Seiklrk Bra.nc.ii—M. 8. BURGER, Manager.
NORTHERN CROWN BANK
Höfuðstóll löggiltur $6,000,000 Höfuðstóll greiddur $1,431,200
Varasjóðu..... $ 715,600
Formaður ........ Sir 11. H. McMII,I,.\.\, K.O.M.Q.
Vara-formaður ......... Capt. WM. ROBINSON
Sir D. C. CAMERON, K.C.M.G. J. H. ASHDOWN, W. R. BAWI,F
E. F. HUTCHINGS, A. McTAVISH CAMPBELb, JOHN STOVKÞ
Aliskonar bankastörf afgreldd. Vér byrjum reikninga viS einstaklinga
eða félög og sanngjarnir skilmálar veittir. Avlsanir seldar til hvaSa
staSar sem er á lslandi. Sérstakur gaumur gefinn sparisjéSsinnlögum,
sem byrja má meS einum dollar. Rentur lagðar viS á hverjum sex
sem byrja má meS 1 dollar. Rentur lagSar viS á hverjum 6 mánuSum.
T- E. THORSTEINSSON, Ráðsmaður
Cor. William Ave. og Sherbrooke St, - Winnipeg, Man.
•i 'fs a as sai íúí a; si íSí' íQí íSí íQi æi s'a rfg ai íSí asa-i gfi &
♦uwtv flouitV
Hvaða meiningu
leggið þér í nafn?
Spyrjið- matreið>l-
umanninn,
PURITi/ FLOUR
More Bread and Better Bread
Manitobastjórnin og Alþýðumáladeildin
Greinarkafli eftir starísmar.n alþýðumáladeildarinnar.
Kornsót.
Það borgar sig fyrir hvern einasta
bónda að verja þannig útsæði sitt
áður en því er sáð að ekki verði sót
í uppskerunni?
Hv'að er sót? Til eru ýntsar teg-
undir sóts í komi hér í Vestur
Canada, en sú lýsing sem hér fylgir
er nokkurn veginn viðeigandi unt
það alt. •
Sót í korni kemur fram um upp-
skerutímann. í þeim stöngum sem
sjúkar eru eru hausarnir fullir af
smágerðu, svörtu dufti í stað korns.
Stundum er þetta duft í hulstri, en
í hinu alþekta þefilla sóti, sem veld-
ur stórtjóni árlega hjá þeim bændum,
sem ekki varna vexti þess, vex safn
af sóti í hulstri, sem kallast sótbolti,
þar sem hveitið átti að vaxa.
iÞlessir sótboltar eru í hýtðinu á
sama hátt og hv'eitikornið væri ef
stangarhöfuðið væri heilbrigt. Þess-
ir sótboltar verða að vera brotnir og
eyðilagðir áður en sótið nær að
dreifast eða lífsfræ þess. Þetta
skeður venjulega þegar kornið er
handleikið eða þreskt og dreifist þá
hið svarta sót út um alt kornið.
Þegar mikið er af sóti í korninu má
finna það á lyktinni eða á því að
kornið er dökkleitt í annan endann.
Svarta sótið er í raun réttri frjó-
korn eða útsæði sótsins.
Þegar þessi frjókorn eru í korn-
inu um sáðtímann og eru lifandi,
hyrja þau aö vaxa þar í jurtinni.
Þegar hveitið, hafrarnir eða bvggið
þroskast, vex frá sótinu örmj'ó pípa
eins og þráður í gegn um plöntuna
og dregur frá henni næringuna. Þeg-
ar því uppskerutími kemur er þetta
svarta sót þar sem hveitið, hafrarnir
og byggið ætti að vera.
Ráðið til þess að varna sóti er að
drepa sæðið eða frjókorn sótsins áð-
ur en sáð er að vorinu. Þetta er
gert með formalíni.
Formalín má kaupa í lvfjabúðum.
Hellið einni mörk fpintý af formalini
í 40 gall. af vatni og hrærið það vel
saman. Látið kornið sem á að
hreinsa í hreinan vagnkassa eða í
hreinan dúk eða á gölf og látið það
v'era þar í nokkurra Jninilunga þykku
lagi. Dreifið leginum vfir kornið
og mokið síðan korninu til og frá svo
að það vökni alt jafnt. Hellið svo á
kornið aftur og farið eins að og áð-
ur. Haldið þessu áfram þangað til
kornið er alt orðið vott; mokið því
þá í hrúgu og breiðið poka ofan á
það til næsta dags.
Sá hluti formalinsiíl^ sem vinnur,
er gas, og eftir að það er látið í
kornið fer þetta gas að vinna. Pok-
arnir eru hafðir ofan á því til þess
að verja gasinu frá þvi að gufa upp.
Ef eitthvað er því til fyrirstöðu
að korninu verði sáð eftir fáa
klukkutíma eftir að þannig hefir ver-
ið farið með það, ætti að dreifa því
út og þurka það. Gætið þess að
komið frjósi ekki eftir að formilín
hefir verið látið í það, á meðan það
er rakt. Gætið þess einnig vel að
ekkert sót komist i kornið eftir að
formalínið hefir v'erið látið í það.
Pokarnir sem hafðir em til þess
að flytja kornið í út á akurinn ættu
að vera vel hreinsaðir og síðar renn-
vættir i formalinsblöndunni. Sáð-
vélina ætti að þvo með sterkri forma-
linsblöndu.
Ejörutiu gallon af formalínsblíndu
er nóg í hér um bil 50 gallon af
hveiti; meira þarf í hafra og bygg.
Þegar sáð er verður að gera fyrir
því að kornið þrútnar. Það þrútnar
oQ: um einn þriðja eða meira.
Blásteinn hefir verið notaður af
mörgum bændum til þess að v'erjast
sóti og er kvartað um það í ár að
svo litið sé til af blátseini og að
hann sé sfo dýr. Það er bæði ódýr-
ara og betra að öllu leyti að nota
formalin en blástein. Formalin
drepur sumar tegundir af sóti, sem
blásteinn drepur ekki.
Bændur sem hreinsa vel útsæði sitt
með blástursvél eiga í minna stríði
með sót. Ef útsæðið er ekki þannig
hreinsað evðileggjast sótkúlurnar ef
til vill ekki af formalin gasinu,
heldur brotna þær í sáðvélinni og
dreifast út um alt kornið. Með því
að sótkúlumar eru léttari en kornið,
blæs v'élin þeim innan um alt kornið
áður en formalinið er notað.
Það borgar sig að nota blásturs-
vélina, til þess að fá bezta útsæði sem
hægt er.
Or bœnum og grend.
Um 50 manns söfnuðust heim til
þeirra hjóna Mr. og Mrs. Carson
fyrra laugardagskveld í tilefni af því
að þá v'oru þau búin að vera gift i
20 ár. Voru þeim færðar góðar
gjafir og fluttar margar ræður. Að-
allega mælti séra F. J. Bergmann
fyrir þessu tækifæri. Skemtu menn
sér við ýmislegt fram á nótt og fóru
heim í bezta skapi.
Jóns Sigurðssonar félagið lieldur
saumakvekl heima hjá Mrs. E. Han-
son i Suite 5 að 393 Graham Ave. á
mánudaginn 19. marz. Allar félags-
konur komi og hafi saumaefni með
sér. — Félagið þakkar innilega fyrir
tvenna sokka sem Mrs. S. G. Nordal
frá Bifröst sendi því og fyrir $1,
sem Mrs. Sigríður Oddson frá Thorn-
hill gaf því.
J. H. Jónsson frá Amaruth var á
ferð um helgina í verzlunarerindum.
Lætur vel yfir líðan rnanna í sínu
bygðarlagi.
Háöldruð kona i Selkirk, Sigur-
björg JÓnsdóttir var jarðsungin af
séra N. Stgr. Thorlákssyní þ. 27.
síðastl. mán. Var fædd 25. Marz
1817, dó 24. febr. 1917. Var hún
rrióðir Mrs. Guðbjargar Goodman í
Selkirk, ekkju Guðmundar heitins
Guðmundssonar- frá Manaskál í
Húnavatnssýslu, og föðursystir Ara
Jónssonar á Point Douglas í Win-
■nipeg. Kom með dóttur sinni og
tengdasyni frá íslandi fyrir 30 árum.
Hjá dóttur sinni v'ar hún í Selkirk öll
þessi ár. Guðhrædd og góð kona.
Munið eftir kappræðunni á Gimli
i kvöld ffimtudagj.
Antóníus Eiríksson, 92 ára gamall,
andaðist að Fagraskógi í grend v'ið
Riverton hér í fylkinu þann 17. febr.
s.l. Hann var Austfirðingur að ætt,
fæddur í Hærukollsnesi í Álftafirði í
Suður-Múlasýslu. Voru foreldrar
hans Eiríkur Árnason og Katrín
Eiríksdóttir. Kona Antoníusar var
Ingveldur Jóhannesdóttir. Bjuggtt
þau lengi á Steinahorg á Berufjarð-
arströnd í Suður-Múlasýslu. Fluttu
vestur um haf 1878 og settust að og