Lögberg - 02.08.1917, Side 5

LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 2. ÁGúST 1917
o
einn hólinn, sem Helgahóll heitir og
er þar svo víösýnt í allar áttir aö
tugi mílna sést. Höllin er skamt frá
kírkjunni og hinum forna bústaö
sóknarprestsins; var oss sagt aö séra
Hafsteinn Pétursson heföi haft þaö
fyrir siö aö ganga þangaö þegar
hann þurfti á því að halda aö and-
inn kæmi yfir hann. Þar haföi hann
setið löngum stundum og mörgum og
drukkið innblástur í ræður sínar og
rit. Þar haföi hann samið ræöurn-
ar “Miss Canada” og “Jónatan”, sem
flestir munu kannast við.
Hér skal ekki lýst gestrisni Argyle-
búa; hún er öllum þekt og þaö væri
móðgunarefni aö geta hennar, eins
og þaö væri ekki öllum ljóst aö hún
þekkir svo aö segja engin takmörk,
og aö nefna einhverja sérstaka væri
aö gera öörum rangt, því svo var sem
allir keptust hver viö annan að tara
þar sem lengst.
Hópur manna úr bygðinni fór með
okkur út til Ninette. Þangað hefi eg
aldrei komið fyr og er staöurinn alt
annaö, en eg haföi gert mér í hugar-
lund. Landslagið er undur fagurt;
eru byggingarnar utan í brattri hliö
í Pembinadalnum, þar sem útsýni er
hiö allra fegursta yfir Pelican vatn.
Sumir halda ef til vill aö sjúkrahælið
sé einn kofi eöa bygging og ekkert
annaö; en því fer fjarri aö svo sé;
þar er stór þyrping fagurra húsa,
rétt eins og þaö væri dálítil borg.
“En dapur er leikur og dauflegur þar
sem dauðinn og læknarnir búa”, segir
Þorsteinn Erlingsson, og ekki get eg
að því gert aö margar daprar hugs-
anir flugu í gegn um huga minn,
þegar eg var aö skoöa þessa stofnun.
En mikil blessun er þó aö eiga slíka
stofnun, því margur hefir sótt þang-
aö bót meina sinna.
Á hælinu eru um 144 sjúklingar,
en veriö er aö bæta við það bygg-
ingum til þess aö þaö rúmi 220.
Dr. Stewart, forstöðumaður hælis-
ins, hefir auðsjáanlega miklu meira
aö gera en hann kemst yfir; verkið
viö slíka stofnun er afskaplegt, ef
þaö á aö vera gert fullkomlega vel.
Séra Friörik Hallgrímsson var meö
í þessari ferð, er hann öllum kunnur
á hælinu og var þar sem heimamaður.
Séra Friörik er lífið og sálin í fé-
lagsskap þeirra bygöarbúa; jafn
reiöubúinn til þess aö taka fullan
þátt í því sem veraldlegt er og hinu,
sem beinlinis hevrir til hans verka-
hring. “Svona eiga sýslumenn að
vera”, sagöi Skuggasveinn gamli.
Svona eiga prestar einmitt aö vera.
Þaö er méira virði en margur gerir
sér grein fyrir að presturinn í sveit-
inni sé alþýölegur maður, sem ekki
veigri spr við aö fara úr treyjunni og
taka á meö hínum drengjunum. Þetta
gerir séra Friörik auðsjáanlega.
Vér erum kvenfélögunum í Argyle
bygöarbúum í heild sinni mjög
þakklátir fyrir þessa sönnu • gleði
stund.
Jórunn Jóosdóttir
ljósmóöir
F. 20. sept. 1843. D. 27. apríl 1917.
Kveöja héraösbúa.-
Guö stýrði happahendi þinni
til hjálpar, líknar þjáöri drótt.
Og kraft hans fanst þú sérhvert sinni
í sálu þinni vekja þrótt.
Hann stóð þér alt af, alt af hjá,
er allra mest á styrk þér lá.
í stríöi dauðans stóð hann síðast
í stöfuni ljóssins rúm þitt við,
og einmitt þá hans elsku blíðast
þú anda fanst í brjóst þér friö.
Meö bæn á vör þú brostir rótt,
er bauðst þó öllum góöa nótt'.
í auðmýkt hjartans, hugurn klökkum
vér hneigjum þögul elsku hans,
og fyrir ævi þína þökkum
og þrótt í starfi kærleikans,
er alt til dauöans entist þir,
og aldrei gleyma skulum vér.
Þín minning hvetji drótt til dáða
að duga vel og reynast trú,
aö styöja alla auma, þjáða
í ástúð, trygö og rækt sem þú.
í glaðheim ljóssins glöð þú fer,
þar góöur ástvin fagnar þér.
Guðm. Guðmundsson.
Minni Vatnabygða
Framh.
Eg sagöi að bændur ættu aö skera
og greiða skegg sitt og hár, þegar svo
langt væri komiö dagsverkinu aö tími
gæfist til stundar hvíldar og sigurinn
væri orðinn vís.
Tilgangur lifsins er ekki einungis
sá að afla daglegs viðurværis, þótt
þaö verði aö ganga fyrir ööru. Mað-
ur lifir ekki af brauði einu saman;
sálin verður að hafa annað fóður,
annars er hætt v'iö að hún hrörni og
jafnvel veslist upp.
Bóndastaöan í blómlegri l)ygð eins
og þessari er sjálfstæöari og heið-
virðari en nokkur önnur staöa, en
hún er eins og alt annaö aö vandfar-
ið er með hana. Bóndinn má ekki
láta þá flugu komast inn í höfuð sitt
að hann sé til þess eins skapaður aö
stýra plógi og stjórna reku; hann má
ekki halda þaö að líkaminn heyri
honum til, en sáfm fina fólkinu. Nei,
heilbrigö sál kann bezt viö sig i heil-
brigðum líkama og hans er hvergi
fremur aö leita en hjá bændastéttinni.
Kyröin á landinu; fegurö skóganna
og heiöblámi himinsins, suöa lækj-
anna og söngur fuglanna, litskrúö
fiðrildanna og brosmildj blómanna,
lífrósir sumarsins og jafnvel frost-
rósir vetrarins — alt þetta getur
bóndinn gert sér að innblástursefni
á meöan hann vinnur að störfum sín-
um, og haldiö þannig við sálinni í
hlutfalli við líkamann. Náttúran er
honum fjölbreytt bók, sem hann lærir
að skilja betur meö degi hverjum.
Og bóndi, sem þannig hefir komið ár
sinni fyrir borð aö hann hefir stigiö
sjálfstæöum fótum á jörð, sem hann
sjálfur ræktaöi eigin höndum, en hef-
ir þó ekki gleymt því að hann er ein
stjarnan á himni félags'.ifsins, einn
hlekkurinn í keöju samtakanna, einn
lærisveinninn i skóla náttúrunnar,
einn kennarinn í musteri eigin reynslu
og sjálfsaflaðar þekkingar — sá bóndi
sem þessu takmarki nær — og þeir
geta það margir, er eins og sá er
Einar Benediktsson segir um:
“Hann horfir djarft á hvern sem er,
hjá horjum á enginn neitt’.
Hver einasta bygö hefir sinn sér-
staka blæ; sitt sérstaka einkenni, al-
veg eins og hver einstaklingur hefir
sinn sérstaka svip.
Þaö er æsku-blærinn og fjör-ein-
kennið, sem þessi bygö á að tileinka
sér. Þetta er yngsta bygö Islendinga
v'estanhafs; yngsta bygð að árum og
eg vildi einnig mega segja yngsta
bygð í hugsun og framkvæmdum.
Þessi bygö á því aö vera forustu-
mær annara systra sinna í hvívetna;
hjá henni eiga að koma fram, fæöast
og þroskast nýjar hugsjónir, nýjar
stefnur; nýjar byltingar og breyting-
artillögur. Þessi bygö á að verja sig
þvi aö þar komist á nokkur útkjálka-
bragur eða eyðimerkurblær. Hér í
bygö æskunnar; hér hjá yngstu dótt-
ur þjóðarinanr á aö vera spriklandi
fjör og uppspretta ailrar saklausrar
gleði.
En þaö er ekki einungis gleöin og
fjöriö og frelsið, sem hér á aö eiga
helgistað og hlíföarhendur; ættjarö-
arástin, þjóöræknin og varöveizla
tungunnar á að vera hér á hæsta stigi.
Eg eggja ykkur ekki á það aö van-
rækja canadiskar þegpiskyldur; þér
eigið aö elska þetta land, en það er
samt ættjörð vor, sem ávalt á aö hafa
heitasta blettinn í hjörtum yöar.
Þiö minnist þess aö eg nefndi Þor-
móö Kolbrúnarskáld. Saga þess
manns er einkennileg. Þess er þar
getið meöal annars aö hann orti heit
og hjartfólgin ástarljóö um Þor-
björgu ástmey sína, en aö hann við-
hafði síðar þetta sama ljóö um aöra
konu, og segir þá sagan aö Þormóð
sótti augnaveiki svo mögnuö aö' hon-
um íanst sem fingurgómar væru í
höfði sér, er þrýstu augunutn út; og
hann vissi það aö þetta Voru áhrif
Þorbjargar, því áöur en hann veikt-
ist dreymdi hann hana og var hún
honum afarreið; þótti sér vanehiötir
og fyrirlitning gerö með því að taka
þaö kvæöi er hann haföi ort henni,
og senda annari konu. Þormóöur
fékk ekki linun þessarar hörmungar
fyr en hann játaði opinberlega yfir-
sjón sína og iðraðist.
Ef íslendingar bregöast ættjöröu
sinni, ef þeir syngja þau ástarljóö,
sem þeir hafa henni sungiö viö aöra
konu; ef þeir vanhelga þau bönd og
þær minningar, sem við hana eru
tengdar, þá mun þeim' eins fara og
Þormóði Kolbrúnarskáldi; andi iör-
tinarinnar mun þá þrýsta sínum kvelj-
atidi fingurgómum á sjón þeirra inn-
an frá svo að hvergi fæst friöut fyr
en syndin er játuö og fyrir hana bætt
— syndin sú aö týna málinu, glejma
ættjöröunni.
Engin þjóö á fleiri né fegri ástar
kvæöi til ættjjarðar sinnar en vér;
þeim eigum vér aldrei aö gleyma; viö
]>au eigum vér stöðugt aö bæta og þau
eigum vér ætíð að hafa á v'örum vjr-
um, en ekki þannig aö þau séu til
einkuð öörum konum en Fjallkon-
unni.
Vér munutn öll eftir Gísla Súrssyni,
hkiu velgeína, ógæfusftma íslenzka
skáldi. Hann var 13 ár í útlegð og
lifði viö alls konar hörmungar. Svo
segir sagan að hann ltafi jafnan séö
í draumi tvær konur; önnur ofsótti
liann en hin varði.
Eftir því sem tímar liðu fratn varð
strjálla á milli heimsókna þeirrar
Konunnar setn varði, en hin kom stöö-
ugt; loksins hætti varökonan með
öllu komum sínum og þá varö Gísla
lífiö óbærilegt.
Vér getum likt oss hér við Gísla
Súrsson í útlegðinni; vér verðum hér
æfinlega útlagar — vér sem hingað
komum fullorðnir. Og i útlegðinni
ofsækir oss tröllkona tómleikans, en
minningin um vora kæru ættjörö ver
oss og verndar. Látum ekki heim-
sóknir þeirra minninga Verða strjálli
eftir því sem árin líða; höldum minn-
ingu íslands óafmáanlegri í hugum
vorum; annars veröur vistin oss
óbærileg, eins og Gísla; föðurlands-
svikarinn eins og ástrofinn hefir al-
drei friö á samvizku sinni.
Og það er frá þessari bygö, sem
vér væntum bjartra þjóðernis ljósa.
sterkra og heitra verndarstrauma.
Þaö er yðar hlutverk sem hér búiö
aö ala svo upp bömin yðar aö þau
veröi íslendingar, sannir og heilir,
en ekki vesturheimskir kvnblending-
ár og ættlerar meö gleymda sögu og
gleymdar ættir; sem yngsta bygð
þjóöar vorrar eigiö þér aö vera börn
umbótanna og nýmælanna; börn íram-
sóknarinnar og kappgirninnar — já,
um fram alt kappgirninnar, láta það
aldrei spyrjast aö vér veröum dropinn
en hinir hafiö.
('Niöurl. næst).
Forsetaskiftin á Þýzka-
landi.
Eins og kunnugt er heitir sá Bet-
mann-Hollweg sem.veriö hefir stjórn-
arráðsformaður á Þýzkalandi alllengi.
Hann hefir verið mikill maöur fyrir
sér. Nú hafa orðið þau tíöindi ný-
lega, eins og frá hefir v'erið skýrt, aö
Hollweg lagði niður stöðu sína eða
var látinn hætta, en sá tók við er Dr.
Georg Michaelis heitir. Hann flutti
ræöu þegar hann tók viö embætti sínu
og þótti hún vera býsna svæsin. SÞ.vt
haföi veriö spáð þegar Hollwtg fór
frá aö þessi nýi maður mundi flytja
einhvern friðarboðskap, en þegar til
kom varö tónninn annar; hann flutti
einhverja ákveönustu og grimmustu
ræöu, sem heyrst hefir siöan stríöið
hófst og lýsti því yfir aö nú væri um
engan friö að ræöa nema þannig aö
Þjóöverjar settu friðarkostina einir,
þeir heföu boðið sanngjarna samn-
inga hvað eftir annaö, en bandamenn
heföu neitað og gert gys aö öllurr.
friöarboöum. Þeir heföu reynt aö
láta líta svo út sem friöartillögur væru
sama sem yfirlýsing um ósigur og
haldiö því fram aö enginn friöur gæti
komið til ntála fyr en Þjóðverjar
væru með öllu upprættis sem stórv'eldi.
Þannig hefðu þeir tekiö öilum
sanngjörnum boðum, en nú væri tími
til að láta þá vita þaö — og með
þessari ræöu væru þeir látnir vita
þaö — aö Þjóðverjar væru reiöubún-
ir aö berjast þangaö til sigur væri
fenginn og héðan af yröu það banda-
menn, sem yröu að hafa upptökin að
friðarboði.
Skömmu eftir þetta hélt Lloyd
George forsætisráöherra Breta heljar
mikla ræðu og snerist hún aðallega
um þaö, sem Dr. Michaelis haföi
sagt. Hann kvaö það satt vera aö
friðarboðin hefðu átt upptök sín hjá
Þ jóðverjum, en um ástæöurnar kvaöst
hann ekki vera á sama máli. Hann
kvaöst ekki í neinum efa um aö Oþjóð-
verjar heföu boöið frið einungis
vegna þess að þeir væru aö þrotum
komnr og héldu að einmitt nú væri
seinasta færi aö semja friö, þannig
að út liti sem þeir hefðu ekki tapað
— hefðu jafnvel sigraö. — En friðut
sem þannig væri til stofnað gæti al-
drei oröiö tryggur; hann v’æri aðeins
til þess að leyfa hinum uppgefnu
Þjóöverjum að kasta mæöinni, búa
sig í stríð á ný og leggja siðan út i
ófriö á eftir. Hann kvað Bretland
nú vera svo vel við því búiö aö halda
áfram að engu þyrfti að kvíða og
friður kæmi ekki til greina fyr er
Þjóðverjar væru meö öllu brotnir á
bak aftur. Hann kvaö England nú
hafa útvegaö sér nægar vistir í heilt
ár, en Þjóðverjar sagöi hann að
horfðust í augu viö uppskerubrest og
hungurdauða. Hann baö þjóö sína
að horfa á framtíöina með sigurvissu
og mundi öllu veröa vel borgið.
Annar skrípaleikur
Allir muna eftir rannsókn Galt
dómara á búnaðarskólabyggingunni
og því hvernig hann lýsti fjárdráttar-
sekt á hendur Robert Rogers. í stað
þess að taka Rogers fastan sem ann-
an kærðan mann, þar sem um svíviröi-
legan glæp var að ræöa, rannsaka
máliö þannig og dæma hann annað-
hvort sýknan eða sekan, voru skipað-
ir tveir aðrir dómarar til þess aö
rannsaka þaö hvort Galt dómari hefði
haft heimild eöa ástæður til þess að
finna það út að Rogers væri glæpa-
maður. Mun fæstum blandast hugur
um þaö hver sé tilgangur stjórnar-
innar meö þessari síðari rannsókr.
eöa krókavegum.
Nýlega var skipaður maöur sem
O’Connor heitir til þess aö rannsaka
hvort dýrtýöin væri ekki auöfélögun-
um að kenna; komst hann að þeirri
niðurstöðu aö félag eitt sem Flavell
er formaöur fyrir; eins og skýjt vai
frá í siðasta Lögbergi, heföi grætt
$5,000,000 á ári á því að setja upp
hverja eggjatylft um 16 cent.
í staö þess að taka nú þenann mann
og aöra embættismenn okurfélagsins
og kæra þá meö skýrslum rannsóknar-
dómarans og öðrum gögnum fvrir
vitni tekur stjórnin sama króka-
veginn og skipar þrjá menn til þess
að rannsaka hvort hin rannsóknin
hafi veriö á rökum bygð. Þessi nýja
regla, sem Bordenstjórnin hefir inn-
leitt er í því fólgin, að þegar ein-
hverjir rannsóknardómarar eru nógti
einlægir til þess að benda á sannleik-
'ann í skýrslutn sínum í staö þess aö
hvítþvo alla skálka blindandi, þá er
sjálfsagt aö rengja skýrslur þeirra og
láta þá hætta rannsókn, en skipa aðra,
sem “betur sé treystandi” til þess aö
finna þaö út aö ekkert sé athugavert.
En þegar sá er fyrst rannsakar hvít-
þvær auöfélög eöa fjárdráttarmenn,
þá eru ekki skipaöir aðrir rnenn, þá
þarf ekki að efast um að niöurstaöan
sé rétt.
Húsfrú Lára Tómasson.
Láts þessarar konu var nýlega get-
ið i Lögbergi; en hér skal farið um
hana nokkrum orðum.
Hún var fædd 23. október 1883 í
Akrabygð í Norður Dakota. For-
eldrar hennar eru þau Jónas Stur-
laugsson og Ásgeröur Björnsdóttir
kona hans t Svoldar-bygö; átti hún
fjóra bræöur: Ásbjörn og Ásgeir báöa
að Svold; Sigurð og Jónas, báöir i
Elfros, Saskatchewan; en fööurbróö-
ir hennar er Bjarni Sturlaugsson í
Kandahar-bygð og föðursystir Mrs.
J. G. Dalmann aö Mountain N. D.
Lára sál. giítist eftirlifandi manni
sínum stefáni Tómassyni frænda B.
L. Baldwinssonar fyrir 14 árum og
áttu þau saman 5 börn, fjögur þeirra
eru á lífi, þrír piltar og ein stúlka.
Samfarir þeirra hjóna voru fyrir-
mynd, og saknar ekkjumaöurinn lát-
ins maka, enda v'ar hún hvers manns
hugljúfi og er sárt treguö af öllum,
er hana þektu. Þau sem þetta skrifa
minnast þess meö innilegu þakklæti
hversu mikilla vináttu merkja og
mannkærleika þau nutu hjá hinni
framliðnu.
Lára sál. var á bezta aldri þegar
hún var kölltiö burt frá bömum sín-
um og jnanni. Hún andaðist á
sjúkrahúsinu í Winnipeg 21. júní
1917, eftir uppskurö.
Blessuð sé minning hinnar látnu.
Vinur og vina.
101 árs gömul.
Kona nokkur dó í bænum Lindsay
i Ontario á föstudaginn, sem Eliza-
beth Hopkins hét; hún var 101 árs
aö aldri, sex mánaöa og 12 daga.
Hún v'ar fædd í Arundal i Sussex á
Englandi og hafði átt heima í Lindsay
i 50 ár.
Kennari í verziunarfræði.
„Háskólaráöiö í Manitoba hefir á-
kvfcöið aö bæta viö kennaraembætti,
sem ekki hefir veriö þar áöur; það er
í verzlunarfræöi; kaupmenn í Winni-
peg hafa lagt þaö til að þetta verði
gert og skólaráöiö fallist á þaö.
Skjóta sína eigin menn.
Þær fréttir bárust frá Rússlandi á
fimtudaginn var aö Kormiloff lí?rs-
höföingi Rússa heföi látið skjóta meö
fallbyssum heila herdeild af sinum
eigin mönnum, fyrir það aö hemienn-
irinr vildu ekki berjast.
Walker.
Það byrjar aftur á mánudaginn og
veröa þar þá New Ýork leikfélag
meö “Flora Bella”. Þetta fer fram i
heila viku á hverjum degi og síðdeg-
is á miövikudaginn og laugardaginn.
“Flora Bella er söngleikur mjög aö-
laðandi. Það er saga, þar sem kona
rússnesks aðalsmanns reynir að halda
ástum manns síns. Hún hefir veriö
leikkona, en af því hefir hann ekki
vitað, þau lifa saman i misskilningi;
er leikurinn bæöi sorglegur og hlægi-
legur.
'WS
ALLA NÆSTU VIKU
Siödegisleikir miövikudag og laugard.
John Cort sýnir hinn æöisgengna leik
t Casino leikhúsinu
FLORA BELLA
Hinn áhrifamesti söngflokkur sem
hér hefir komið í mörg ár.
Verð aö kveldinu: $2.00, $1.50, $1.00,
75c, 50c, og 25c.
Verð siödegis: $1.50, $1.00,
75c, 50c, og 25c.
Huog":UU LODSKtNN
Ef þú bskar eftir fljótri afgre.Sslu og htcsta verði fyrirull og loðskinu, skrifið
Frank Massin, Brandon, Man.
Skrifið eftir verði og áritanaspjöldum.
/
iðiiiii ir
reiðu, en áður en eg hætti verð eg að biðja ykkur
að bera forstöðukonunum ykkar hjartkæra kveðju
mína, með þökk fyrir gamalt og gott, og sannar-
lega er eg glöð meðan þið njótið þeirra umönn-
unar.
Mér og mínum líður vel og vona eg að sjá
ykkur seinna í sumar, öll glöð og heilbrigð.
Maðurinn minn og1 litlu stúljkurnar mínar
biðja kærlega að heilsa ykkur.
Verið þið svo öll blessuð, í orðsins fylsta skiln-
ingi. og megi sólargeislar Guðs náðar og kærleiki
mannanna lýsa ykkur, viiiir, alla leiðina til enda.
Svo klappa eg í anda á þreyttu kinnamar og
strýk gráu vangana, eg nefni engin nöfn, en þeir
taki það til sín sem eiga.
Ykkar einlæg.
Eugenie Fjeldsted.
LESIÐ.
Ágæt saga frá Jakob Briem barst Sólskini, en
komst ekki í þetta skifti, því blaðið var sett,
þegar hún kom.
Sömuleiðis hafa mörg böm sent stutt bréf
með gjöfum í Sólskinssjóðinn. pau bréf birtast
næst.
í dag komu sendingar í Sólskinssjóðinn úr
öllum áttum, $20 alls; sá listi kemur næst; komst
ekki núna.
Wynyard, Sask. 26. júlí 1917.
Kæri ritstjóri Sólskins:—
Mig hefir altaf langað tii að senda Sólskini
eitthvað, en eg er svoddan klaufi að skrifa íslenzku
að eg treysti mér ekki til þess að skrifa mikið, svo
eg skrifa bara nokkrar línur með centunum, sem
eg sendi í Sólskinssjóð gamla fólksins, og svo
sendir Alma systir mín annað eins. pað sem Alma
sendir fékk hún sem verðlaun fyrir að hlaupa á
skemtisamkomu, og hún segist ætla að hlaupa
fyrir gamla fólkið á hverju ári.
Með beztu óskum til ritstjóra Sólskins og allra
Sólskinsbamanna.
Laufey og Alma Bjamason.
Sólskins-sjóðurinn
„Mtrft smátt gerir eitt stórt.”
í síðasta Sólskini var stungið upp á því að
ungu bömin söfnuði í sjóð handa gömlu bömun-
um á Betel og kölluðu það “Sólskinssjóð”.
Síðan blaðið kom út hafa komið peningar
úr öllum áttum í þennan sjóð. Upphaflega var
ætlast til að hvert bam gæfi ekki nema 10 cent,
en svo mörg hafa sent meira að ómögulegt verð-
ur að setja neina vissa upphæð.
Sólskin er mjög þakkátt bömunum fyrir
það hvað vel þau hafa tekið þessu. í hverju blaði
verða birt nöfn bamanna sem gefa og gjaldkera
Betel verða afhentir peningamir jafnótt. Hér
eru nöfn þeirra sem sent hafa peninga.
Haraldur G. P. Jóhannsson, 572 Agnes St. $ .25
Fanny Julius, 752 Elgin Av«..................25
Evelyn Julius, 752 Elgin Ave............. .10
Stefan Paulson, 694 Agnes St............. 1.00
Elenóra Margrét Júlíus, 1288 Downing S“t. .10
Guðrún Emely Julius, 1288 Downing St. .. .10
pórunn Norma Julius, 1288 Dáwning St. .. .10
Jón Kristján Julius,1288 Downing St..........10
Clarence Amór Julius.........................10
Guðrún Thorwaldson, 1288 Downing St. . . .10
Björn Hjörleifsson, Winnipeg Beach .... $1,00
CÍara Fjeldsted, 646 Simcoe St...............25
Burdie Fjeldsted, 646 Simcoe St..............25
Guðrún Fjeldsted, 646 Simcoe St..............25
Jónína Fjeldsted, 646 Simcoe St..............25
Margrét Magnússon, 919 Banning St........ ,25
Friðrik W. Magnússon, 919 Banning St..........25
Ingibjörg S. Bjarnason, 309 Simcoe St. . . .10
Halldór S. Bjamason. 309 Simcoe St...........10
Jón Sigurðsson Bjamason, 309 Simcoe St. . . .10
S. Steinunn Bjamason, 309 Simcoe St. . . .10
G. Sólveig Bjarnason, 309 Simcoe St..........10
“Sólskinsstúlka í Mozart”....................50
Gísli A. Thordarson, Beckwille...............50
Olafur Thordarson, BeBckwille................50
Snorri Thordarson, Beckwille.................50
Laufey Bjamason, Wynyard.................. 1.00
Alma Bjamason, Wynyard.................... 1.00
Elin B. Guðmundsson, Foam Lake............ 1.00
Alls.................$10.00
I
*
SOLSKIN
Barnablaö Lögbergs.
n. ÁB. WINNIPEG, MAN. 2. ÁGÚST 1917 NR.43
Jón Sigurðsson,
Flestar þjóðir eiga mikla menn í veraldar-
sögunni, og hver þjóð heldur uppi minningu hinna
mætu manna sinnar eigin þjóðar, fæðingardagar
þeirra eru settir í tímatalið ár hvert. Minning
þeirra er geymd með ást og virðingu.
Bandaríkjaþjóðin hefir átt tvo slíka menn,
sem langt hafa skarað fram úr öllum öðrum með
þeirri þjóð. Beittu þeir menn öllum sínum vits-
munum til virðingar landi og lýð, það var ættjarð-
arástin, sem knúði þá til að vera merkisbera þjóð-
arinnar. Hverju skólabarni í landinu er kent að
þekkja frelsishetjumar og ættjarðarvinina Wash-
ington og Lincoln, sem báðir voru forsetar Banda-
ríkjanna og fæðingardaga þeirra, 22. febr. og 12.
febr. þekkja öll börn í landinu. Eru þeir dagar oft
aðgreindir frá öðrum dögum með rauðu letri á
veggjaspjöldum, sem út eru gefin á hverju ári
með dagatalinu. Bömum er kent að þekkja sögu
þessara manna, og þeim er innrætt ást og virðing
fyrir þessum góðu og göfugu mikilmennum, sem
enn þann dag í dag gnæfa yfir það volduga
lýðveldi.
En, bömin góð, við íslendingar eigum líka
einn merkan dag í árinu, sem nú er nýlega liðinn,
sem sannarlega ætti að vera aðgreindur frá öðrum
dögum með rauðu letri og innsiglaður í huga allra
íslenzkra bama, hvar sem þau eru á hnettinum.
þessi dagur er 17. júní. pið hafið líklega
flest heyrt það að þann dag er fæddur mesti og
undr eins göfugasti maðurinn sem íslenzka þjóðin
hefir átt, Jón Sigurðsson. pegar talað er um Jón
Sigurðsson, þá vita allir eldri menn við hvaða
mann er átt, þó Jón Sigurðsson sé eitt af algeng-
ustu nöfrium á íslandi, er eins og enginn hafi haft
það nafn nema þessi eini maður. Hann er svo
kunnur hinni íslenzu þjóð.
pið hafið áreyðanlega heyrt pabba ykkar og
mömmu tala um Jón Sigurðsson og heyrt þau tala
um það hvað íslenzka þjóðin hafi átt honum mikið
að þakka, væri því fróðlegt fyrir ykkur unga fólkið
að vita meira um hann, uppmna hans og ættemi,
hvemig maður hann var og hvað hann afrekaði í
lífinu.
Á vestanverðu íslandi eru all margir firðir, sem
skerast inn í landið, eru þeir einu nafni kallaðir
Vestfirðir. Einn af þeim fjörðum heitir Amar-
fjörður. Fram með þeim firði stendur eitt nafn-
kent höfuðból. sem Rafnseyri heitir. í fomöld var
þessi jörð kölluð Eyri í Arnarfirði.
Um aldamótin 1200 bjó á Eyri einn mætur og
merkur höfðingi, sem Rafn Sveinbjarnarson hét.
Var hann á’ þeirri tíð talinn einn hinn allra merk-
asti og bezti maðurinn í landinu, og einn af beztu
mönnum sem ísland hefir átt.
Rafn Sveinbjamarson var veginn með öllu sak-
laus á næturþeli aðfaranóttina 4 marz 1213, af
einum manni. sem porvaldur hét Snorrason úr
Vatnsfirði. Hafði þó Rafn sýnt porvaldi meiri
góðvild og meiri göfugmensku, en á þeirri öld voru
dæmi til. Mun slíkt ódáðaverk aldrei gleymast
hinni sögufróðu íslenzku þjóð.
Eftir daga Rafns, var þessi jörð kend við hann
og kölluð Rafnseyri. f sambandi við þessa jörð
muna allir fróðir menn á íslandi eftir þessum góða
göfuga og glæsilega höfðingja Sturlunga aldar-
innar.
En Rafnseyri átti eftir að verða enn frægari í
sögu íslands, þar átti eftir að fæðast mesti maður-
inn sem fsland hefir átt, maðurinn sem ruddi
brautina að endurreisn þjóðarinnar, maðurinn sem
leiddi sól frelsisins yfir landið, maðurinn sem vakti
þjóðina af dvala og leysti hana úr álögum, sem
hún hafði verið í um sex hundruð ár, maðurinn
sem gæddur var meiri hæfilegleikum. göfuglyndi
og glæsimensku, en nokkur annar maður fyrir og
um hans daga, og þessi maður var Jón Sigurðsson
Hann var fæddur á Rafnseyri 17. júní 1811. Voru
foreldrar hans Sigurður prestur jónsson á Rafns-
eyri og kona hans pórdís Jónsdóttir, prests Ás-
geirssonar í Holti í önundarfirði, gáfuð kona og
góð. Faðir Sigurðar prests var Jón prestur á
Rafnseyri, Sigurðssonar, Ásmundssonar bónda í
Ásgarði í Grímsnesi, er það kölluð Ásgarðsætt.