Lögberg - 09.08.1917, Blaðsíða 3

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 9. ÁGÚST 1917
3
Dœtur Oakburns
lávarðar.
Eftir MRS. HENRY WOOD.
Fyrsti kafli.
“Af þeirri ögn sem eftir er í flöskunni, er það
sjáanlegt, að það hefir verið blandað fáeinum drop-
um í lyfið, nógu mörgum til að eyðileggja líf, en
ekki fleirum”, sagði John. “Stephen”, bætti hann
við um leið og hann lækkaði röddina og talaði
nokkuð hikandi, “eftu viss um—fyrirgefðu spum-
ingu mína—en ertu alveg viss um að þú hafir ekki,
í einhverri óskiljanlegri leiðslu blandað sjálfur blá-
sýrunnií ?”
John Grey hafði heilbrigða og raunhæfa skyn-
semi, en gat samt ómögulega skilið þetta atvik.
pegar hann stóð við banabeð hinnar látnu, hafði
hann íhugað þetta nákvæmlega, og sú eina sann-
gjarna niðurstaða sem hann komst að var, að eitrið
hefði af vangá verið blandað í lyfið við tilbúning
þess. Og þó sýndist þetta vera afar ósanngjamt,
því hann vissi hve aðgætinn bróðir hans var.
“Eg hefi ekki búið til lyf í tuttugu ár, John,
til þess að síðustu að framkvæma jafn ógæfusama
vangá”, svaraði Stephen. “Nei lyfið var nákvæm-
lega og rétt tilbúið”.
“Eg stóð hjá pabba og horfði á hann búa það
til, John frændi, og eg er viss um að það var ná-
kvæmlega rétt tilbúið”, sagði Friðrik fremur
gramur yfir efa föðurbróður síns. “Heldur þú að
hann í einhver skonar leiðslu hafi tekið krukkuna
með blásýrunni ofan úr hillukróknum ? Hann
hefði einu sinni ekki getað náð henni án lausastig-
ans, og hann hefir ekik verið í læknastofunni í dag.
Hr.Ficher sá hann líka blanda lyfið”.
“Sá hr. Ficher það?”
“Að Ficher sá það, skeði á þann hátt”, sagði
Stephen. “pegar eg yfirgaf frú Crane, strax á
eftir að klukkan var sjö í kvöld, sá eg Ficher
standa í götudyrunum sínum, og hann kom mér til
að ganga inn. pað var afmælisdagur frú Ficher,
og hann hafði kampavínsflösku á borðinu; hann
ætlaði einmitt að fara að opna hana og eg hjálpaði
honum að drekka úr henni; svo gekk Ficher út
með mér í því skyni að hreyfa sig sér til hressing-
ar, en fór fyrst með mér inn í lyfjastofuna og beið
þar á meðan eg blandaði lyfið fyrir frú Crane”.
“Og var Di^k fengin flaskan strax?”
“Ekki alveg strax”, sagði Friðrik, “Hún stóð
litla stund á borðinu á meðan Dick var að borða
kvöldmatinn. En það var ekki litið af henni eitt
augnablik á meðan, eins og hr. Whittaker gétur
borið vitni um”, bætti hann við, eins og hann grun-
aði hver næsta spuming frænda hans yrði. “Whit-
taker kom inn áður en pabbi var búin með lyfið
— það er að segja, áður en hann límdi seðilinn á
flöskuna — og hvorki Whittaker eða eg fórum út
úr stofunni fyr en Dick var farinn með hana”.
“petta virðist vera alveg óskiljanlegt”, sagði
John Grey.
pað fyrsta sem þeir gerðu, þegar þeir komu
heim, var að spyrja Dick spjörunum úr. Hann
svaf í kvistherberginu í húsi Johns; þeir gengu
upp til hans og vöktu hann; Dick var bráðlyndur
fjórtán ára gamall herramaður, sem spriklaði í
rúminu og starði tryllingslega á þá af undrun.
“Vaknaðu, Dick”, sagði húsbóndi hans.
“Eg er vaknaður, hr.”, svaraði Dick. “Á eg að
fara á fætur. Á eg að fara með lyf ?”
“Nei, þess þarftu ekki”, svaraði John. “Eg ætla
að eins að spyrja þig um nokkuð. Fórst þú með
nokkurt lyf til frú Gould í kveld ?”
“Eg fór með nokkuð þangað, hr., litla flösku”.
“Hver fékk þér hana?”
“Friðrik fékk mér hana, hr. Eg fór með hana
og afhenti hana hinni digru Pepperfly, því það
var hún sem opnaði dymar”.
“Fórstu beint þangað, eða varstu einn að slaap-
ast um gótuna og settir körfuna frá þér ?”
“Eg fór beint þangað”, svaraði drengurinn al-
varlega. “Eg slæptist alls ekkert annarstaðar og
skildi aldrei körfuna við mig. Hefir þdesi Pepper-
fly sagt, að eg hafi ekki skilað henni, hr. — eða
að eg hafi komið með hana brotna?” bætti hann
við, af því hann hélt að þessar óvanalegu flækju-
spurningar væru ásökun gegn honum sjálfum. “Ef
hún hefir sagt þetta, þá er hún lygari”.
“Hún hefir ekkert sagt um þig”, svaraði hús-
bóndi hans; “eg vil að eins vita, hvort litla lyfja-
flaskan var afhent hjá frú Gould, ósnert og í sama
ásigkomulagi og þú tókst við henni ?”
" “Já það var hún, hr.”, svaraði drengurinn
frjálslega, svo þeir vissu að hann talaði sannleika.
peir sögðu honum að hann mætti sofna aftur,
og gengu svo ofan í læknastofuna. par var enginn
á þessu augnabliki og gasljósið var dauft. Stepnen
skrúfaði ljósið upp og sóttí lausastigann út í skáp-
inn, þar sem hann var geymdur. í afviknu horni
á efstu hiílunni stóð glerkrukka með seðli á, sem
á var skrifað “blásýra”; hann gekk upp stigann
og tók hana ofan.
* “Sjáið þið!” sagði hann, “það er raunar kóngu-
lóarvefur, ofinn frá tappanum og niður um krukk-
una, og rykið er næstum þumlungsþykt. pað
sannar að hún hefir ekki verið snert um langan
tíma. pað hljóta að vera að minstá kosti sex vikur,
síðan við höfðum tækifæri til að nota þetta eitur”.
petta var sú eina blásýra sem þeir höfðu af
nokkuru tagi, enga aðra, hvorki þynta né á annan
hátt, og við að sjá þessa krukku hvarf efinn að
öllu leyti í huga Johns með tilliti til bróðursins —
hann sá að hann gat ekki hafa notað hana. peir
studdu olnbogum sínum á háa borðið, þar sem lyf-
in voru vanalega búin til og blönduð, og töluðu
saman um þetta málefni án þess að koma með
nokkrar tilgátur eða gruna, hvernig mögulegt
væri að fá nokkra upplýsingu um þetta.
í þessu ásigkomulagi tóku þeir ekki eftir hreyf-
ingum Friðriks. Hann, sem var eirðarlaus og
reyndi alt af að gera eitthvað, eins og flestir dreng
ir á hans aldri eru, tók hvítu léreftsþurkuna sem
var í læknastofunni, og þurkaði rykið af gler-
krukkunni, sem eitrið var í. John varð litið á
starf hans um leið og hann var búinn.
ó, Friðrik, hvað hefir þú gert?”
“Að eins þurkað kóngulóarvefinn og rykið af
krukkunni, frændi”, svaraði drengurinn undrandi
yfir hinni hræðsluríku rödd frænda síns.
“Veizt þú”, hrópaði John Grey, sem í Geðs-
hræringu sinni talaði afar hörkulega, “að þetta
getur kostað líf föður þíns? eða að minsta kosti
hans góða mannorð ?”
Friðrik stokkroðnaði en svaraði engu.
“Á meðan rykið var kyrt á krukkunni, var það
óhrekjandi sönnun þess, að hún hefði ekki verið
opnuð. Sást þú kóngulóarvefinn sem var spunn-
inn frá tappanum og niður eftir krukkunni ? Hvað
gat verið betri sönnun þess, að tappinn hefði ekki
verið tekinn úr? pessi kóngulóarvefur hefði get-
að frelsað föður þinn”.
Friðrik Grey fanst eins og eitthvað stæði í sér,
svo að hann ætlaði að kafna, eða eins og hann yrði
alla æfi sína að líða fyrir þessa óforsjálni, sem
hann hafði gert sig sekan um.
“pað er ekki sennilegt að þeir vilji gruna föður
minn”, sagði hann, “og hvað snertir að kæra
hann — nei, frændi, það gerið þér ekki”.
“Hver heldur þú að vilji kæra hann? pú eða
eg? Lyfið kom frá þessu húsi og var afhent í
sama ásigkomulagi til hjúkrunarkonunnar Pep-
perfly, var svo gefið sjúklingnum ósnert, að svo
miklu leyti við vitum, eða getum gizkað á. Hr.
Carlton, maður í heiðarlegri stöðu eins og við,
vottar að lyfið lyktaði af blásýru, þegar hjúkrun-
arkonan rétti honum það; hann gat þess strax,
segir hjúkrunarkonan. Til hvers á þá grunur
manna að snúa sér, ef ekki til hans, sem bjó lyfið
til ? pú berð traust til föður þíns, og eg ber traust
til bróður míns, að hann geti ekki verið og sé ekki
sekur um slíka yfirsjón, að blanda eitri í sefandi
drykk; en krukkan með rykinu og kóngulóarvefn- ^
um gat verið næg sönnun fyrir þá, sem ekki
treysta honum. Og þú hefir þá eyðilagt þessa
sönnun. Farðu heim og háttaðu, drengur. pú
hefir gert nóg ógagn í kveld”.
Friðrik sárnaði ósegjanlega mikið að heyra
þessi orð. Samvizkubit er líktist sálarangist greip
huga hans yfir þessari óforsjálni, sem hann hafði
framkvæmt. Hann svaraði ekki, hann var alveg
sundurmarinn; hann þráði að komast burt frá
augum allra, þar sem hann gæti verið einn með
sorg sína og iðrun — þar sem hann gæti hugsað
um aðferðina, ef hún annars væri til, til að bæta
úr yfirsjón sinni og biðja guð að koma í veg fyrir
hið illa. Hann óskaði frænda sínuln'góðrar nætur
með auðmjúkri rödd og sneri sér svo að föður-
sínum.
“Góða nótt og'guð blessi þig. kæri sonur minn”,
saðgi Stephen innilega. “pú gerðir ekki rangt
með ásettu ráði. Vert þú að eins rólegur; eg veit
að eg er saklaus, og eg ber fult traust til guðs, að
hann opinberi sannleikann”.
Friðrik Grey fór heim og lagðist í rúmið, hann
grét og skalf af ekka eins og hjarta hans ætlaði
að springa, þótt hann væri sextán ára. Hann hafði
engan, sem hann gat leitað huggunar hjá. Hann
var eina barnið, og móðir hans, sem hann elskaði
heitara en alt annað á jörðunni, hún var farin til
útlandaí því skyni að styrkja heilsu sína við breytt
loftslag.
John Grey og bróðir hans, ásamt aðstoðar-
manni þeirra, hr. Whittaker, sem var duglegur
læknir, voru kyrrir í læknastofunni. peir töluðu
um málefnið við hann, án þess að komast að nokk-
urri niðurstöðu.
“Að lyfið var afhent drengnum, eins og hr.
Stephen skidi við það, getum við Friðrik borið
vitni um”, sagði aðstoðarlæknirinn. “Að því er
séð verður, þá afhenti Dick það í sama ásigkomu-
lagi til frú Pepperfly, sem fór með það beina leið
til hr. Carlton, er strax fann blásýrulyktina. Eg
skil þetta ekki. Eg hefi heyrt getið um galdra-
listir; þetta virðist vera af því tagi. pað var
slæmt að hr. Carlton tók ekki lyfið með sér, þegar
hann kom hingað”.
“Töluðuð þér við hann, Whittaker?” spurði
Stephen Grey.
“Já, eg gerði það. pað var enginn annar en eg
til staðar, þegar hann kom; hann spurði hvort
hann gæti fengið að tala við hr. Stephen Grey.
Eg sagði honum að hr. Stephen væri ekki heima
og hann fór aftur”.
“Já”, sagði Stephen Grey, “það sýnist alveg
óskiljanlegt, en tíminn mun leiða sannleikann í ljós
eins og hann gerir við flest annað”.
IX. KAPÍTULI.
Almenningsálitið í South Wennock
priðjudagsmorguninn rann upp. Morguninn
næsti eftir dauða frú Crane, og allir í South
Wennock voru í æsingi, það er að segja, líkinga-
lega talað. Allir voru að tala um þenna óhappa-
viðburð. Fólk dróg sig alls staðar saman í hópa;
á gangstígunum, á aðalbrautinni, við búðardyrnar,
í götudyrum húsanna, og á öllum mögulegum stöð-
um komu menn saman, og allir Jiöfðu sama um-
talsefnið. Daginn áður, á mánudaginn, hafði all-
mikið verið talað um óhappið, sem Carlton varð
fyrir. vinnumaður hans og hestur; en sú nýung
var ekkert í samanburði við þessa. Lesarinn veit
vel hve gráðugir við erum eftir öllum nýungum,
og því sólgnari sem nýungamar eru dularfyllri;
hvernig við rannsökum allar slíkar tilviljanir og
reynum að skilja þær hvíldarlaust; menn geta því
hugsað sér hvílík sælgæti þessi sorglega nýung
hlýtur að hafa verið fyrir South Wennock íbúana,
umkringd jafn óskiljanlegum leyndardómum og
hún var.
John Grey hafði rétt fyrir sér þegar hann á-
leit, að aðal þyngsli þessa ógæfusama máls myndi
lenda á bróður sínum. Hin almenna skoðun var
sú, að Stephen Grey hefði gert þetta glappaskot
af kæruleysi, þegar hann bjó til þenna sefandi
drykk. Sú staðreynd, að hann hefði verið ná-
kvæmur og umhyggjsamur með lyfjatilbúning
sinn alla æfi sína, féll nú úr gildi.
“Eg hefi ekið með hestum mínum í fimtán ár
núna, og aldrei velt farþegum mínum úr vagnin-
um; en það sannar alls ekki að slíkt óhapp geti ekki
viljað mér til einhvern daginn”, sagði ökumaður
sá er fór með póstvagninn með fjórum hestum
fyrir daglega milli tveggja bæja, og hvíldi þá í
gestgj afahúsinu Rauðaljónið í South Wennock.
“Og það get eg vel skilið að er tilfellið með hr.
Stephen Grey; hann hefir blandað lyfin rétt þang-
að til núna; en nú getur honum hafa skjáltað.
Bezti matreiðslumaður getur af vangá látið graut-
inn brenna við, það vitum við allir”.
pað var stór hópur manna sem var saman kom-
inn hjá ökumannahliði Rauða ljónsins. Hópurinn
samanstóð af .fólki af mismunandi nafntign og
stöðu — höfðingjum, iðnaðarmönnum og verka-
mönnum. f smá bæjum þar sem allir íbúarnir
þekkja hver annan, eru menn vanir að tala alúð-
lega saman án tillits til stétta mismunar.
“Eins og fyrir mér”, sagði járnsmiðurinn. “Eg
rak nagla beina leið inn í fótinn á hesti í vikunni
sem leið, svo hann varð haltur, og eg get svarið
það, að slíkt óhapp hefir mér ekki viljað til í
mörg ár”.
“Mér þykir þetta leitt vegna Stephen Greys”,
sagði einn heldri maður. “Ef það hefir skeð af
misgripum hans, mun hann iðrast þess alla æfi
sína. Stephen Grey er viðkvæmur maður”.
“Mér finst þetta málefni alveg óskiljanlegt”,
sagði hinn velæruverði séra Jónas, sem var prest-
ur við St. Markús kirkjuna, og sem var komin til
að taka þátt í hinum almennu umræðum og æs-
ingi — máské af því að hann stóð í fjölskyldu-
sambandi við Greys bræðurna á þann hátt, að kona
hans og kona John Greys voru systur. “Eg hefi
heyrt, að það væru órækar sannanir fyrir því. að
krukkan, sem sem blásýran var í — og þeir höfðu
aðeins þá einu í læknastofunni, að því er séð verð-
ur — hafi ekki verið snert”.
“Hr. John Grey sagði mér það sjálfur”, greip
önnur áköf rödd fram í. “Sem sönnun þess, að
glerkrukkan þeirra hefði ekki verið snert, var hún
þakin með kóngulóarvef, sagði hann, og var þannig
á sig komin eftir að konan var dáin; en svo fór
Friðrik litli og þurkaði ruslið af henni af eintómri
greiðasemi”.
Nú varð augnabliks þögn. Hópurinn hugsaði
nú um þessa síðustu nýung. pað var í fyrsta
skifti sem þeir heyrðu hana. Lyfsali nokkur,
Plumstead að nafni, fór nú að tala. Hann var ekki
hlyntur Greys bræðrunum, því þeir verzluðu með
sömu vörur; rómur hans var háðslegur.
“pað hefði þá verið betra að þeir hefðu látið
kóngulóarvefinn vera kyrran, svo að líkskoðunar-
maðurinn og hinir eiðsvörnu hefðu getað séð
hann”.
“John Grey er heiðarlegur maður. Hann mun
ekki segja ósatt”.
“En heyrið þið nú!” byrjaði ný rödd. “Hvem-
ig gat eitrið komist í lyfið nema við tilbúning
þess? Og hvernig gat hr. Carlton fundið lyktina
af þv’, ef það hefði ekki verið í lyfinu?”
“Auðvitað var það í lyfinu. Hún hefði alls
ekki dáið, ef eitrið hefði ekki verið í lyfinu”.
pað er sönnunin. Lyfið var sent beina leið
frá læknastofu Greys til Palace Street, og svo eru
þau hr. Carlton og hjúkrunarkonan Pepperfly til
að vitna um það, að blásýru lyktin af því var eins
mikil og hún gat verið. Já, hr. Carlton hafði,
eins og í ljós kom, jafnvel grun um að það mundi
valda baga, og fór inn til Greys til að spyrja um
þetta ; en Stephen Grey var ekki heima, svo hann
fékk ekki að tala við hann. Eg heyri nú sagt að
hann ásaki sjálfan sig fyrir það, að hann tók ekki
lyfið burt með sér”.
“Hann hefir auðvitað ekki álitið að það væri
eins slæmt og það reyndist. Og það er sagt að
hann hafi beðið veiku konuna að taka ekki lyfið”.
“Hver segir það?”
“Eg hefi heyrt það”.
“Hvernig sem þessu er varið”, sagði maður,
sem hingað til hafði þagað, “þá sýnist það liggja
opið fyrir öllum, að þegar lyfið fór út úr lækna-
stofu Greys bræðranna, hefir verið eitur í þvi. Og
þar eð hr. Stephen Grey bjó sjálfur lyfið til, get
eg ekki séð hvernig hann losnar við ábyrgðina”.
“Hann getur ekki losnað við hana, hr.”, sagði
annar í slæmum tilgangi. “pað getur verið nógu
gott að segja, að Friðrik litli hafi þurkað kóngu-
lóarvefinn af krukkunni, og hann hefir máske
gert það; en ekki, það þori eg að veðja um, fyr en
búið var að rífa hann í sundur af öðrum”.
“Fyrst við minnumst á unga Friðrik”, sagði
lyfsalinn; “hann gekk fram hjá búðinni minni áð-
an, og eg spurði hann um þetta. ‘Faðir minn bjó
lyfið til nákvæmlega rétt, sagði hann. Eg get
lagt við drengskap minn að þetta er satt, því eg
sá hann búa það til’. “porið þér að sverja það, hr.
Friðrik?” sagði eg, til að vita hvort eg gæti ekki
komið honum á óvart. ‘Já, það get eg, ef það er
nauðsynlegt að gera það’, sagði hann og kerti
hnakkann óhræddur og drembilega eins og hans
er siður og horfði beint í augu mín; ‘en mitt orð
er hið sama og eiður minn, hr. Plumstead? Og
hann fór burt jafn státinn og hann gat verið”.
“Friðrik er tryggur drengur eins og Greys fjöl-
skyldan, hreinskilinn og áreiðanlegur”, hrópaði
Jítill rakari. “Hann hefir ekki orðið var við nein
rangindi, og þegar drengurinn segir nei, þá veit
eg að hann hefir ekkert rangt séð”.
“Menn segja”, sagði annar, um leið og hanr
lækkaði rödd sína, “að hr. Stephen hafi drukkið
sig fullan af kampavíni, og ekki þekt eina flösku
frá annari; að hann og Ficher, ármaðurinn, hefðu
drukkið það í félagsskap”.
“Fjas”, sagði hinn geistlegi ásakandi. “Hr.
Stephen Grey er ekki sá maður, sem drekkur of
mikið.
“Ja7 hr.”, hrópaði ökumaður, fús til að styðja
sönnun hans; því þetta baknag geðjaðist honum
og flestum. sem til staðar voru, mjög illa — “eg
hefi heyrt að hr. Fich gæti borið vitni til hags-
muna fyrir hr. Stephen, því hann stóð við hlið
hans á meðan hann bjó til þetta margnefnda lyf”.
Á þessu augnabliki kom frú Fitch út í dymar.
r

MÁ VERA að þér hafi aldrei komið til hugar að það
að kaupa eldspýtur væri verk sem útheimti varúð og þekk-
ingu í þeim efnum. En svo er nú samt.
pað er áríðandi að þú kaupir engar aðrar eldspýtur en
EDDYS
EFNAFRÆÐISLEGA SJÁLFSLttKKVANDI
“HIJÓÐLAUSAR 500”
Eddyspýturnar, sem engin glóð er eftir af. Eddy er
sá eini, sem býr þessar eldspýtur til í Canada og hefir
hverri einustu eldspýtu verið difið ofan í efnafræðisblöndu,
sem alveg tryggir það að ekki lifi í viðnum eftir að slökt er.
Gáið að orðunum “Efnafræðislega sjálfslökkvandi,
hljóðlausar 500” á eldspýtnastokknum.

Whaleys blóðbyggjandi
lyf
Vorif er kopiið; um þaö leyti er
altaf áríöandi aö vernda og styrkja
líkamann svo hann geti staðiö gegn
sjúkdómum. Það veröur bezt gert
meö því að byggja upp blóöið.
Whaleys blóðbyggjandi meðal gerir
þaö.
Whaleys lyfjabúð
Horni Sargent Ave. og Agnes St.
Gemm við Húsbúnað
pólerum, gerum upp að nýju; sláum
utan um hann ef sendur burtu. Gam-
all húsbúnaður keyptur.
J. LALONDE, 108 Marion St.
Phone Main 4786 N0RW00D
Art Craft Studios
Montgomery Bldg. 215J PortageAv
í gamla Queens Hotal
G. F. PENNY, Artist
Skrifatofu talsimi ..Main 2065
Heimilis talafmi ... Garry 2821
Innvortis bað.
Eina örugga aðferðiá til þess að
lækna magasjúkdóma og innýflaveiki.
Til þess að sannfærast um að þessi
staðhæfing sé rétt, þarf ekki annað
en skrifa Harry Mitchell D. P., 466
Portage Ave. í Winnipeg. Hann er
eini umboðsmaðurinn, sem getur sagt
yður alt um “J. B. L. Cascade”. Hann
gefur yður sérstakar upplýsingar og
ráðleggingar, sem gera yður það
mögulegt að lækna alla læknanlega
sjúkdóma. Biðjið um ókeypis bók
eftir Charles A. Tyrrell M.D., sem
heitir “Hvers vegna nútíðarmaðurinn
er ekki nema 50% að dugnaði. —
Bókin kostar ekkert.
Meiri þörf fyrir
Hraðritara og Bókhaldara
pað er alt of lítið af vel
færu skrifstofufólki hér í
Winnipeg. — peir sem hata
útskrifast frá The Success
Business College eru ætíð
látnir setja fyrir. — Suc-
cess er sá stærsti og áreið-
anlegasti; hann æfir fleira
námsfólk en allir aðrir skól-
ar af því tagi til samans.
hefir tíu útibú og kennir
yfir 5,000 stúdentum ár-
lega, hefir aðeins vel færa
og kurteisa kennara. Kom-
ið hvenær sem er. Skrifið
eftjr upplýsingum-
SUCCESS BUSINESS COILEGE
LIMITED
WINNIPEG, MAN.
Rex Cleaners
LITA, HRElNSAog
PRESSA FÖT
Búa til ný föt, gera við föt
Föt prusuð meðan þér
standið við................S5c.
Karla og kvenna fatnaður
hreinsaður fyrir........$1.50
Einnig viðgcrðir á loðskinnsfötum
332] Notre Dame Ave.
Ta.ls. G. 67 Wlnnipes
Vér ábyrgjumst ekki föt sem ei
er vitjað innan 30 daga
..
JOSIE & McLEOD
Gera við vatns og hitavélar
, í húsum. Fljót afgreiðsla.
353 Notre Dame Tals. G. 4921
TAROLEMA iœknar ECZEMA
Gylliniaeð, geitur, útbrot, hring-
orm, kláða ög aðra húðsjúkdóma
Laeknar hösuðskóf og varnar hár-
fallii. 50c. hjá öllum lyfsölum.
CLARK CHEMICAL COM
309 Somerset Block, Winnipeg
Silki-afklippur
61 að búa 61 úr duluteppr. Vér höfum
ágætt úrvel af stórum pjötlum meðalls-
konar Iitum
Stór pakki fyrir 25c
5 pakkar fyrir $1.00
Embroidery silki
af ýmsum tegundum og ýmsum litum
1 unzu pakki aðeins 25c
Peoples Specialties Co.
P.O. Box 1836 |Winnipeg, Man.
Williams & Lee
Reiðhjól og bifhjóla stykki og á-
höld, Allskonar viðgerðir.
Bifreiðar skoðaðar og endurnýjað-
ar fyrir sanngjarnt verð. Barna-
vagnar og hjólhringar á reiðum
höndum.
764 Sherbrooke St. Horni Notre Oame
Wm. H. McPherson,
Uppboðshaldari Og
Virðingamaður . .
Selur við uppboð Laróbúrsðaiáhöld. a.s-
konar verzlunarvöiur, húsbúnað og fjeira.
264- Smith St. Tals. M.1781
FINST PÉR SEM pú
J70LIR EKKI SLfKA
ÁREYNZLU L E N G-
UR?
SÉ SVO, ÞÁ ER TIMI
til KOMINN FYRIR///^
ÞIG AÐ BYRJA -AD
NOTA
Dynamic Tonic
Ef þú t lýist af þínum daglegu störfum; ef líkami
þinn og taugakerfi eru slöpp og veikluð, þá getur þú
reynt Penslar Dynamic Tonic með fullri vissu um
það að þú munir hressast og frískast og fá nýjan
taugastyrk. Samsetning þessa áreiðanlega lyfs er á
meðanum, og er það notað af fjölda mörgum við-
skiftavinum vorum. Vér viljum fá yður til þess að
njóta hinna góðu áhrifa af þessu ágæta meðali. pað
er skylda þín sjálfs þín vegna að nota þetta tauga-
styrkjandi lyf og byrja það tafarlaust. Vér höfum
tvær stærðir, á sjötíu og fimm cent og einn dollar
og fimmtíu cent.
|the sargent pharmacy,
724 Sargent Ave. Sími: Sherbr. 4630