Lögberg - 23.08.1917, Blaðsíða 6

LÖGBEBG, FTMTLÍJL»AG1««
23. ÁGÚST 1917

Larsen’s Rheumatism Sanitorium
449 Main St.
Phone: M. 4574.
Arkansan hvera aðferð er höfð við liðagigt, bakgigt og
húðsjúkdómum.
Gigt orsakast af þvagsjúkdómum í blóðinu; þig losnið
við það á þenr\an hátt.
Fimm ára reynsla við Arkansas hverina.
Hér eru taldir fáeinir af hinum mörgu sjúklingum, sem
geta sagt ykkur um lækninguna, sem þeir fengu í Larsen’s
gigtarhælinu.
Mrs. J. L. Knight, Ph. G. 399.
Mrs. A. H. Hoskings, 712 Portage Ave.
Mr. A. Corbett, Shipman Court, Suite 15.
Mr. W. H. Steadman, C.N.R. Weightmaster, Fort Rouge
Mr. A. W. Arnott, Transcona.
Auglýsið í Lögbergi það sem selja þarf.
timbur, fjalviður af öllum
iNyjar VOrilbir^Oir tegundum, geirettur og ala-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarins.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
Limltad
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG
GÓDAR VÖRUR!
/.. SANNGJARNT VERÐ!
Áreiðanlegir verkamenn
Petta er það sem hvern mann og konu
varðar mestu á þessum tímum. Heim-
sœkið verkstœði vort og þér sannfærist
um alt þetta. Nýjustu snið, lægsta verð
í bœnum. Velsniðin föt sem ætíð fara vel
H. SCHWARTZ & CO.
The Popular Tailors 563 Portafi:e Ave.
Phone Sh. 5574
gagns, en mörgum til óhagræðis og þegar striöiö væri úti og friður sam-
skaprauna.
Benedikt Sveinsson.
Heilbrigði.
fFramh.).
Afarnauðsynlegt er aö tyggja mat-
inn vel, eins og áöur er sagt. Mat-
urinn nýtist á þann hátt miklu betur,
og illa tuggin matur veldur mjög oft
meltingarkvillum. Varast skal aö
súpa á mjólk eða öörum vökva, meö-
an annar matur er í munninum, held-
ur láta munnvatnið sjálft þynna mat-
inn. Góðar tennur eru vitanlega
nauðsynlegar. Skyldu menn bursta
þær og skola nægilega oft, helzt eftir
hverja máltið, og láta tannlækni gera
við þær ef þarf.
Annars gengur venjulegíf vel að
Tíftia, ef menn að öllu leyti lifa eftir
heilsuhælisreglum. Offitun er ekki
að eins ónauðsynleg, heldur einnig
skaðleg. Til skamms tíma var lögð
alt of njikil áhersla á fituna. Nú vita
menn að offitun tefur fyrir batanum,
þreytir um of hjarta og lungu og veik-
ir allan líkamann. Það er fullkom-
lega nóg að ná mcðalþyngd. Hún fer
eftir hæðinni. Reynslan sýnir, að
meðalþyngd fullorðins manns er h. u.
b. eins m'órg kílógrömm, eins og hœd-
iti er tnargir sentimetrar fratn yfir
metcr. F.f maður er t. d. 170 senti-
metrar á hæð, þá á hann áð vera 70
kílógrömm að þyngd, og hann á ekki
að gera sér ngitt far um að verða
þyngri.
Munaðarvara. Eg vil að eins drepa
á áferigi kaffi og tóbak.
Afengi er að vísu frábrugðið hin-
um tveim tegundunum að þvi leyti,
að það hefir ekki alllítið næringar-
gildi. 1 grm. af hreinu alkóhóli sam-
svarar 7 hitaeiningum, en sá galli er
á gjöf Njarðar, að eiturverkanir þess
koma fram ef neytt er svo mikils, að
nokkru næringargildi nemur, og er
það þv'i óhæfilegt næringarmeðal. Sem
lystarlyf getur það einstöku sinnum
komið til greina, sérstaklega ef sjúkl-
ingurinn er vanur hóflegri vínnautn
áður, en sjaldan gerir það mikið gagn
Hitt er vitanlegt, að ofnautn víns et
afar skaðleg bæði sjúkum mönnum og
heilbrigðum og er varla ástæða til áð
fara frekari orðum um það/ síst í
“þurru” bannlandi! Kaffi er að vísu
ónauðsynlegur drykkur og skaðlegur,
ef mikils er neytt, en venjulegast
skaðlaust að drekka 1—2 bolla á dag
ef ekki er hiti, blóðuppgan^ur eða sér-
stök sjúkdómsfrábrigði. Tóbaksnautn
er varhugaverð fyrir brjóstveika
menn, ef hún er mikil, þá er hún á-
reiðanlega skaðleg — veikir slímhúð-
ir, hjarta og taugar. Sérstaklega er
hún skaðleg ef sjúklingurinn hefir
hálskvilla. Neftóbaks- og munntó-
baksnautn er þar að auki ó^jrifleg.
Neftóbak veldur stundum stiflu í nefi
og munntóbak oft miklu munnvatns-
rensli. Enginn brjóstveikur maður
skyldi reykja í húsum inni, og helzt
ekki dvelja í herbergi, þar sem aðrir
reykja. Bezt er að venja sig af allri
tóbaksnautn.
Hvtld.
Allir þarfnast hvildar, og ef sjúk-
dóm ber að höndum, finna menn
venjulega sjálfir að hvíldin þarf að
veraj meiri en ella. Eitt af algeng-
ustu einkennum berklaveikinnar er
máttleysi, þreyta og yfirleitt minna
vinnuþol en áður. Þetta er oft eitt
af fyrstu einkennum sjúkdómsins sem
vart verður við. Þessu /náttleysi
valda eiturverkanir gerlanna og óeðli-
leg efnabreyting, stundum sótthiti og
megrun.
Sú hvíld, sem hér kemur sérstaklega
til greina, er legan — rúmlega fyrir
opnum glugga, eða lega á legubekk í
leguskála. Hún er einn þáttur í úti-
loftslœkningunni. Ef sjúklingurinn
er magur og þarf að fitna, hjálpar
hún til þess. Eins hvílir hún hjarta
sjúklingsins, sem oft er veiklaö. Það
reynir minna á hjartað að dæla blóð-
inu um líkamann þegar maður liggur
flatur, en þegar hann stendur upp-
réttur, enda verður við leguna blóð-
sókn til lungnabroddanna, en þar
byrjar brjóstveikin venjulegast, en
aukin blóðsókn til hins sjúka staðar
styður að lækningu. Berklaskemdin
á líka hægra með að gróa, þegar hinn
sjúki líkamshluti hvílist. Rauna/
hreyfast lungun ætíð nokkuð við and-
ardrátt, en hréyfingin er þó erfiðari
og meiri. við gang og vinnu. Legan
hvílir því sjálf lungun, og við legu
berast síður eiturefni og óhollir vess-
ar út í blóðið. Likaminn á hægra
með að takmarka sjúkdóminn. Enda
sést, að hitinn lœknar ef legið er.
Það er ekki ætíð þörf á jafnmik-
illi hvild. Þegar sótthiti er, þá verð-
ur sjúklingurinu. líærri undantekning-
arlaust að liggja í rúminu. Sótthiti
ber vott um það, að sjúkdómurinn sé
í einfiverri framsókn, en aftur á móti
er eðlilegur líkamshiti vottur þess, að
sjúkdómnum sé haldið í skefjum.
Á heilsuhælum mæla sjúklingar hit-
ann (i endaþarminum) oft á dag.
Sumum kann að þykja það óþarfi, en
svo er ekki. Hitamælingin sker oft
og einatt úr því, hvort sjúklingurinn
þolir hreyfingu eða ekki. Það er því
afarnauðsynlegt að mæla hitann sam-
vizkusamlega.
Eðlilegur hiti er að morgni, þegar
maðurinn er nývaknaður, 36,5 til 37,
hækkar svo seinna um daginn og verð-
ur hæðst 37,5. Ef hann fer fram úr
því, þá er hann hærri en hann á að
vera, það er að segja ef mælt er eftir
fullkomna hvíld Hegu) í —/4
klukkustund. Þó hitinn verði eitt-
hvað hærri þegar eftir göngu eða
erfiði, þarf elcki að saka, ef hann
lækkar aftur nægilega eftir _y2
stund. Ef hann gerir það ekki, þá er
það stundum vottur þess, að gangan
hefir Verið of löng eða erfiðið of
mikið, og getur þá stundum lagast ef
sjúklingurirm hreyfir sig minna. Ef
hitahækkunin er veruleg, þá verður
sjúklingurinn að liggja í rúminu og
einatt Iangan tíma á eftir að hitinn
er horfínn. “ÞaS ber sjaldan við”
segir nafnkendur heilsuhælislæknir,
“að læknir sjái eftir því að hafa hald-
Ið sjúkling of lengi i rúminu. Hitt
ber oft við, að hann sér eftir því að
haf^látið undan þrábeiðni og óþol-
inmæði sjúklingsins og leyft honum
of snemma á fætur.”
Á heilsuhælinu liggja þeir, sem
engan sótthita hafa, í leguskála eða
undir beru lofti vissar stundir á dag,
stundum allan daginn ef þrótturinn
er lítill, eða einhver tákn eru þessi,
að sjúkdómurinn sé að einhveiju leyti
í framsókn. Legan verður að vera
fyllileg hvíld, andleg og likamleg.
Liggjaaskal á bakinu, helzt sem næst
láréttu. Engar kappræður, söngur eða
háreyst má eiga sér stað. Bkki ætti
það að saka að lesa við og við í
góðri bók, sem ekki er of “spennandi”
eða æsandi. Það er lítið gagyi að
legutímanum ef sjúklingurinn er stöð-
ugt að hreyfa sig, setjast eða standa
upp o. s. frv.' Það má líkja þeirri
hvíld við svefn, sem sífelt er verið að
trufla.
Hreyfing og stœling.
Hreyfing. Of mikið má af öllu
gera. Of langvinn hvild getur veikl-
að líkamann, sérstaklega hjarta og
vöðva, enda getur fitan orðið of mikil
við sífelda legu. Þegar sjúklingur-
inn er hitalaus og hefir verið það
nægilega lengi, þá fer að veroa þörf
á að styrkja og stæla líkamann með
hæfilegri hreyfingu.
Sú hreyfing, sem fyrst og fremst
kemur til greina, er gangan úti. Hún
er hin eðlilegasta og hollasta vöðva-
stæling. Enda er fátt betur lagað,
ekki að eins til þess að hressa líkafn-
ann, heldur einnig sálina. Þeim, sem
hafa opið auga fyrir fegurð og marg-
breytni náttúrunnar, þarf aldrei að
leiðast. Sérhver ganga getur orðið
skemtiganga. Menn mega þó ekki
missa sjónar á því, að gangan er einn
liðurinn í lækningu berklaveikinnar.
Ef menn fara óvarlega og þreyta sig
um of, getur gangan gert ógagn í stað
gagns — sjúkdómurinn getur vaknað
til nýs lífs. Hér sem oftar er undir
því komið að rata meðalhófið. Sá
sjúklingur, sem legið hefir rúmfastur,
verður að byrja gætilega — ganga
fyrstu dagana í hægðum sínum 10—15
mínútur á sléttum vegi, og auka svo
gönguna smám saman, eftir því sem
þróttur og heilsa leyfir, þangað til
gengið er 1—2 stundir tvisvar til
þrisv'ar _á dag og stundum i nokkrum
halla. oft og einatt getur sjúklingur-
urinn ekki sjálfur dæmt um, hve mik-
ið hann má bjóða sér — hann ætlar
sig hraustari en hann í raun og veru
er og ofbýður kröftunum. Þar er
því afarnauðsynegt að fara nákvæm-
lega eftir ráðum læknisins, sem
þekkir útbreiðslu veikinnar og ein-
kenni. Einnig getur hitamælingin
gefið góðar bendingar, eins og áður
er sagt. Varast skal að svitna, þreyt-
ast eða mæðast. Getur því verið gott
að setja sig niður við og við. Afl-
raunir, hlaup og stökk, dans og glímur
hjólrefðar og þess konar eiga brjóst-
veikir menn að varast. Eins ber að
varast að tala mikið á göngu, sérstak-
)ega ef gengið er upp í móti. Það,
getur þreytt lungun um of. Hins veg-
ar getur gangan orðið of hæg og leti-
leg. Það er meiri hressing í því að
ganga í greiðara lagi. Ganga skal
vel beinn, með framseté brjóst.
Sjaldan þarf veður að aftra mönn-
um frá göngu. Þó skulu menn vera
varkárir í stormi og gæta þess að
þreyta sig ekki. Sjálfsagt er að klæða
sið eftir v'eðrinu og gæta þess að
verða ekki votur. Klaeðin eiga að
vera sem léttust en þó nægilega skjól-
góð og þrer.gja hvergi að líkamanum.
Að dúða sig of mikið er óholt. Hör-
undið veik)ast, þegar líkaminn er
stöðugt í eins konar gufubaði. Skinn-
vesti og skinntreyjur hindra útguf-
unina frá líkamanum og eru því ó-
heppileg.
Þegar menn eru orðnir tiltölulega
hraustir og farnir að þola mikinn
gang, getur verið nytsamlegt að stæla
þá vöðva, sem sízt koma til greina
við ganginn. Á sumum heilsuhælum
iðka sjúklingar ýmsa vinnu, svo sem
garðyrkju og handavinnu, áður en þeir
fara heim frá hælinu. Getur það
verið gott að prófa vinnuþolið áður
en heim er farið.
* Sólskinsböð. Áður mintist eg á að
sólskinið drepur sóttkveikjur. Allir
þekkja einnig hin lifgandi og fjörg-
andi áhrif sem það hefir. Það ligg-
ur því nærri að nota sólargeislana til
lækninga, enda er það mjög iðkað hin
síðari árin — eftir að landi vor,
Niels Finsen, kendi mönnum að lækna
hörundsberkla með ljósgeislum.
Raunar þektu menn lækningarkraft
sólarljóssins þegar í fornöld, hjá
Grikkjum og Rómverjum. Heródót,
sem lifði á 5. öld fyrir Krists burð,
mintist á sólskinslækningar ogPlinius
cldri (dó 79 e. Kr.) kallar sólina allra
meðala bezta f“Sol est remediorum
maximum”). í myrkri miðaldanna
mistu menn svo sjónar á þessum sann-
leika.
Eins og sést á regnboganum, er
sólarljósið samsett af ýmsum litum.
Ef ljósgeisli er látinn falla í gegn um
þrístrent gler (prisma), þá brotna
geislalitirnir misjafnlega, og við það
kemur fram hið svokallaða litaband
(spektrum) og eru höfuðlitirnir þess-
ir: rautt, gult, grœnt, blátt og fjólu-
blátt. En báðu megin við þetta sýni-
lega litaband eru hinir ósýnilegu
geislar: infra-rautt og ultra-fjólublátt
sitt hvoru megin. Þessar geislateg-
undir hafa ýmiskonar áhrif. Infra-
rauðu, rauðu og gulu geislarnir eru
hitandi. Bláu, fjólu-bláu og ultra-
fjólubláu hafa önnur áhrif. Það eru
þeir, sem drepa sóttkveikjur og valda
sólbruna og móleitum hörundslit, og
eru hinir ultra-fjólubláu geislar á-
hrifamestir til þeirra hluta. Þeir eru
því sterkari því þynnra sem loftið er,
og því sérstaklega áhrifamiklir á f jöll-
um uppi, en hafa allmikla verkun
éinnig á láglendinu.
Ef nota á sólskin til lækninga,
verður það að falla á bert hörundið,
og áhjj^famest er það, ef líkaminn er
nakinn. Verkum slíkra sólskinsbaða
er þessi:
1) Blóðrauðinn eykst og rauðu
blóðkornunum fjölgar. Blóðið leit-
ar til húðarinnar og léttir það undir
starfi hjartans.
2) Efnabreytingin verður örari.
Blóðið tekur á móti meira súrefni og
gefur frá sér meiri kolsýru. Majar-
lyst eykst.
3) SólsLin hreinsar hörundið og
drepur gerla, sem þar kunna að vera,
styrkir og stælir hörundið og eykur
útgöfun óhollra efna. Litarefni húð-
arinnar eykst.
4) Sólargeislarnir hafa örfandi og
lífgandi áhrif á taugakerfið. Þrótt-
ur og lífsfjör eykst. Menn verða
léttari í lund.
Sólskinsböð eru víða erlendis not-
uð við margs konar berklaveiki og þá
einnig við brjóstveiki. En varúðar
skyldu menn gæta, þvi menn þola þau
misjafnlega. Skyldi læknir hlafa til-
sjón með þeim.
Póstávísanaseudingar
milli Islands og Vesturheims.
Póstávísanasendingar, sem ganga
milli íslands og Vesturheims, verða
allar að ganga í gegnum greipar
póststjórnarinnar í Kaupmannahöfn,
og hefir svo verið frá því, er fyrst
var tekið að nota slíkar ávisanir.
fyrir þennan mikla útúrkrók tefjast
þær mjög, en ekki hefir þó verið
gerð breyting á þessu, líklega með-
fram vegna þess, að notkun ávísan-
anna hefir ekki verið mjög almenn.
Þó mun varla sú póstferð frá útlönd-
um, að ekki komi nokkrar ávísanir
að vestan, helzt frá Islendingum þar
til ættingja sinna hér á landi. Stund-
um er einnig fé sent vestur á sama
hátt.
Drátturinn, sem stafar af útúr-
króknum, hefir valdið ýmsum mönn-
um baga og óþæginda, og hefði þvi
verið full ástæða til, að kippa þessu
í lag fyrir löngu.
Nú er þó nauðsynin á því að fá
lagfæring á þessu gamla sleifarlagi
miklu ríkari en fyrr hefir verið.
Til skamms tima hefir fjöldi manna
keypt ýmsan varning frá Þýzkalandi,
Hollandi, Norðurlöndum og Englandi
gegn greiðslu í póstávísunum. Nú
eru slík viðskefti heft með öllu, og
alls engar samgöngur við önnur lönd
Norðurálfunnar. — Aftur aukast nú
óðfluga skifti vor við Vesturheim og
þangað eru beinar skipaferðir einatt
við og við. Margir mundu því kaupa
þaðan ýmsa þá þarflega hluti, er áð-
ur hafa verið keyptir austan hafsins
og greiddir hafa verið með póstávís-
unum eða með póetkröfum. Mundi þvt
notkun póstávísana vestur aukast
íeikilega, því fremur sem póstkröfum
verður ekki komið við hér frá Vest-
urheimi.
En fyrir þessi viíSsliifti er alveg
girt, meðan ávísanirnar þurfa að
leggja lykkju á leiíS sína til Kaup-
mannahafnar. Jafnvel þótt samgöng-
ur þangað væru í sæmilegu lagi, tefö-
ust ávisanirnar svo, að þær kæmu ekki
fram vestra fyrr en löngu á eftir
“pöjitununum”, sem fara beint, og í
annan stað er nú alls ekki unt að
koma neinum póstávísunum til Dan-
merkur.
Það er í augum uppi, að gamla
venjan þvergirðir fyrir það, að hægt
sé að nota póstávísanagreiðslur héð-
an til Vesturheims. Að vísu er ekki
varnað að koma fésendingum vestur
á annan hátt, en það er þó öllu ó-
greiðara, er um lítið er að gera og
menn vanari hinni aðferðinni.
Gamla ávísana fyrirkomulagið hef-
ir aldrei verið íslendingum til gagns,
heldur ávalt til óhags og tafa. Nú
er það með öllu óframkvœmanlegt.
þótt einhverjir vildu halda í það, en
mörgum óhagræði, að ekki er komið
á beinu ávísana-sambandi.
Eg geri ráð fyrir, að póststjórn og
landsstjórn yrði auðsótt að nema aí
gömlu óvenjuna og koma nýrri og
eðlilegrí skipan á í staðinn og það
mjög bráíSlega.
Það er mælt að nauðsyn brjóti lög,
og ætti hún þá ekki siður að hrinda
gömlum óv'enjum, sem engum er tii
—“Landið”.
Framtíðar ráðagerðir.
Sjómanna þing var haldið í Lund-
únaborg 16. þ. m. Þar voru saman-
komnir sjómenn frá flestum stríðs-
þjóðum bandamanna og nokkrum
hlutlausum þjóðum. Var þar talað
um það að hefna sín á Þjóðverjum
inn með því að allir sjómenn hinna
þjóðanna neituðu að vinna á nokkru
skipi þar sem nokkur Þjóðverji væri
innnaborðs.
Þetta virðist oss alleinkennilegt;
að berjast gegn óvini sínum af alefli
meðan á striði stendur er sjálfsagt,
en að hafa í heitingum að beita hnefa-
rétti þegar alt er úti, þá siðfræði
skiljum vér ekki.
1 » IðLíKIH
leysi þeirra og einlægni.
En brúin sem þau bygðu er vetrarbrautin.
petta er náttúrlega tilbúin saga, en hún er
fjarska fatleg.
Ritstjóri Sólskins þýddi þetta kvæði þegar
hann var ungur, og partur úr því er svona:
“Á blárri stjörnu bjó hún ein
í björtum himingeim;
en áttstöð hans var önnur sól,
hann annan bygði heim;
og Súlamit var heiti hans,
en hennar Salami.
pau tengdi saman einlæg ást,
og ekkert breytti því.
J?au áðyr lifað höfðu hér,
og höfðu unnast þá;
þau skilið hafði synd og sorg
og sverð, er dauðinn á.
pau hinu megin fengu flug,
í för þeim skipað var,, • \
en sínu á hvora stjömu stefnt
og staður búinn þar.
En hvort til annars hugði þó
í hæð þar ljósið skein
um djúp, sem ei fær auga mælt
og ekki hugsun nein;
því faðir tíma falls og rúms
\ þeim fjarlægð slíka bjó
með ótal sólna undra mergð '
sem enginn vængur fló.
En Súlamit um aftan einn
— hann eilíf kvaldi þrá -<-
• úr Ijósi tók að byggja brú,
svo brúði mætti ná;
og Salami hið sama kveld
tók sama ráð og vann
að brúargerð frá sinni sól
úr sama efni og harm.
Svo unnu þau í þúsund ár
með þrek og sterka trú; * *
og vetrarbrautin var þá bygð
— sjá vegleg stjömubrú
sem liggur hátt of himin djúp
er himin guða braut
og tengir öflugt strönd við strönd
með stjömudýrð og skraut.
En freistarinn í fölskum hjúp
við föður alheims kvað:
“ó, herra, sjá hvað Súlamit
og Salami’ hefst að!”
En drottinn hló; og leiftur ljós
þá leið um himinveg:
“Hvað helzt sem tengir einlæg ást,
því aldrei raska ég!”
Og Súlamit og Salami
— þá sólbraut fullgerð var —
þau hnigu’ í faðmlög, friðsæl, \6ng
og föst til eilífðar.
En björtust stjama um himinhvel
í heiði birtist þar,
sem eftir þúsund ára sorg
var ást til helgunar.”
» ---------------- 1 ----------
--------------------------------------------------
3$ Bréf frá bömunum fe
*------------------.------------------------------
Dafoe, Sask. 10. ágúst. 1917
Kæri herra.
Viö sendum 25 cent hvor í Sólskinssjóöinn handa
gamla fólkinu á Gimli. Annar okkar er hjá ömmu
okkar en hinn hjá móöursystur okkar. Mamma okkar
er dáin. Okkur langar til aö gefa þessu heimili af því
það getur skeð að við þurfum einhverntíma að vera
þar sjálfir. •
Með góðri kveðju.
Carl og Franklín Gunnlaugssynir.
Walhalla N. Dak. 11. ágúst 1917.
Dr. Sig Júl. Jóhannesson.
Kæri herra.
Systir mín og eg sendum 10 cent hvor handa Betel.
Við þökkum þér fyrir Sólskinið, sem þú sendir oss
altaf í hverri viku. Eg er búin að læra að lesa íslenzku
á því að reyna að lesa blaðið þitt, svo nú get eg lesið
það alt án þess að fá nokkra hjálp, og eg vona að eg
geti bráðum skrifað íslenzku líka Eg er í 5 bekk í
skólanum. Eg verð 10 ára gömul 30. október, en systir
mín verður 5 ára 14. september. Við erum bara tvær
systur og enginn bróðir.
Afi okkar og amma kaupa blaðið þitt, og svoleiðis
stendur á að eg fór að lesa það. Við erum hjá afa og
i ömmu og mamma okkar líka., Afi okkar heitir Sigurð-
ur Anderson. Eg ætla að reyna að í senda þér betra
bréf seinna og kannske stutta sögu, en eg vil ekki að þú
látir þetta bréf í blaðið, því það er ekki nógu gott. Eg
þakka þér aftur fyrir blaðið þitt.
Þínir litlu vinir.
Sigríður Helga Hjálmarsson
Margrct Ruby Hjálmarsson.
*
%
\
IðLSKIN
Þetta bréf er skrifað á ensku, en það er gaman að
heyra að Sigríður litla hefir lært að lesa málið okkar
á Sólskini og bréfið er svo gott að Sólskin verður að
. birta það. — Ritstj.
Wynyard, Sask. 15. ágúst 1917.
Kæri ritstjóri Sólskins.
Við systurnar höfum verið að safna nokkrum
centum fyrir Sólskinssjóð Betels frá sólskinsbörnum
hér í Wynvard og sendum við þér hér alls $3.50 og
nöfn gefenda. Vonum við af öllu hjarta að þessi sjóð-
ur okkar Sólskinsbarna geti orðið sem stærstur og til
• sem mest gagns fyrir gömlu börnin sem komin eru á
Betel til að njóta værðar og hvíldar seinustu daga lífsins
Með vinsemd.
Anna og Sigurveig Guðjónson.
Svold, N. Dakota 13. ágúst 1917.
Háttvirti ritstjóri Sólskins.
Hér með sendi eg póstávísun upp á $9.00 sem sunnu-
dagaskóli Péturssafnaðar hefir gefið í Sólskinssjóðinn.
Upphæðin er smá, en margt smátt gerir eitt stórt, Guð
gefi að þessi sjóður sem Sólskinsbörnin safna, geti orðið
' svo stór, að hægt verði að stækka heimili gömlu Sólskns-
barnanna svo mikið að allir geti fengið þar aðgang sem
þurfa.
Með innilegri kveðju til allra Sólskinsbarnanna.
/ Jón Hannesson.
Wild Oak, 10. ágúst 1917
Kæri ritstjóri Sólskins.
Hér með sendast tillög í Sólskinssjóð gamla fólksins.
Með þakklæti fyrir Sólskin og einnig fyrir að minna
ungu börnin á að gleðja gömlu börnin.
Virðingarfylst.
María S- Hannesson.
Silver Bay, Man., 10. ágúst 1917
Heiðraði ritstjori Lögbergs.
Hjartans þakkiir fyrir Sólskin og alla gleðina sem
það flytur okkur börnunum. Við erum 5 bræður, föður-
lausir, synir Páls Guðmundssonar, sem dó á.almenna spít-
alanum í Winnipeg fyrir 4 árum. Við látum $1.25 með
þessum miða og vónum að þú takir viljan fyrir verkið.
Það er lítið til gamalmennaheimilinsins.
Með vinsemd og virðingu.
Svavar, Benjanún, Lúis, Jón, Páll.
Blaine 10 ágúst 1917
Kæri ritstjóri Sólskins.
Eg ætla að skrifa nokkrar línur með 25 centum sem
eg sendi gömlu Sólskinsbörnunum. Eg á þrjár systur,
þær senda sömu upphæð.
Með beztu óskum til þín og gömlu Sólskinsbarnanna.
Jóhanna R. Hafliðason
Sólskins -s j óðurinn
„Margt smátt gerir eitt stórt.”
Alvin Guðmundgson, Ivanhoe, Minn.................$ .25
Pétur Guðmundsson, Ivanhoe, Minn....................25
Lilja Guðmundsson, Ivanhoe, Minn................ .,. .25
Elizabeth Guðmundsson, Ivanhoe, Minn................25
Vilborg Bjarnason, Markerville.................... 50
Guðmundur Bjarnason, Markerville ...................25
Guðfinna Bjarnason, Markerville.....................10
Jónía Ingveldur Bjarnason, Markerville..............10
Svanborg Bjarnason, Markerville.....................10
Bjarna Bjarnason, Markerville ......................10
Lára Bjarnason, Markerville............................
Margrét Jóhanna Bjarnason, Markerville..............10
Aron Albert Bjarnason, MarkerviIIe .................10
Elent Vikson Bjarnason, Markerville.................10
Jóhann Bjarnason, Markerville.......................59
Alfred Edvin Beck, ^larkerville.................... jo
Þorbjörg Búason, Wynyard......................... ' "20
Einar Johnson, Wynyard..............................05
Helgi Brynjólfsson, Wynyard........................ .25
Guðrún Brynjólfsson, Wynyard........................25
Sigurveig Brynjólfsson, Wynyard.....................25
Jóhanna Brynjólfsson, Wynyard...................... .25
María Búason, Wynyard................!. “ 25
Þórlaug Búason, Wynyard.............................25
Guðrún Axdal, Wynyard.............................. 10
Ólöf Axdal, Wynyard.......................j..........yo
Jakobína Axdal, Wynyard........................... .10
Guðjón Guðjónsson, Wynyard .. .. .................. 05
Aðalbjörg Juðjónsson, Wynyard...................... .25
25
25
25
25
25
25
Sigurveig Guðjónsson, Wynyard
Anna Guðjónsson, Wynyard.......................
Runie GoodmundssonYfrá WinnipegJ Wynyard
Ingólfur Stanlev Kristjánsson, Hólar, Sask......
Sveinn Guðmundur Kristjánsson, Hólar, Sask ....
Carl Gunnlaugsson, Dafoe, Sask..................
Franklin Gunnlaugsson, Dafoe, Sask..............
líaraldur S. Danielsson, Otto, Man..............
Anna S. Danielsson, Otto, Man................
Guðrún Jónasson, Wild Oak ......................
Helga Jónasson, Wild Oak...................
Þiðrik Jónasson, Wild Oak......................
Árni Hannesson, Wild Oak........................
Arthur Hannesson, Wild Oak
Svavar P. Guðmundsson, Silver Bay
Benjamín P. Guðmundsson. Silver Bay.............
Lúðvík P. Guðmundsson, Silver Bay...............
Jón P. Guðmundsson, Silver Bay..................
Páll P. Guðmundsson, Silver Bay ................
Gísli S. Gíslason, Gerald, Sask. .. .„ .. {.... 1.00
25
25
25
25
25
25
25
25
25
25
95