Lögberg - 26.09.1918, Qupperneq 1

SPIERS-PARNELLBAKING CO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verð sem verið
getur. REYNIÐ ÞA!
TALSlMI: Garry 2346 - WINNIPEG
Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
490 Main St.
Garry 1320
31. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 26. SEPTEMBER 1918
NUMER 39
INNRITAÐIST 1 ÁGÖST
1914 ER NÚ FALLINN
smiðja, einhverstaðar í Canada til
þess að búa til hörtvinna, að þessum
tíma hefir Canada oröið að kaupa all-
an slíkan þrá’S annaðhvort frá Bret-
landi eöa Bandaríkjunum. En meS
því aS hörræktin í Canada hefir gefist
vel v'irSist engin ástæSa til þess aS
flytja árlega úr landi alla höruppsker-
una og kaupa hana svo aftur til baka;
unna af erlendu fólki. Þykir þvi rétt
aS koma hér upp verksmiSju til tvinna
gerSar.
frorstcinn G. ÓÍhfsson
Símskeyti liafa borist foreldrum
hans aS hann hafi særst 6. sept., og
dáiS samdægurs af sárum. Þorsteinn
innritaSist í herinn, 34. Fort Garry
Horse deildina, hér í Winnipeg í
ágúst mánuSi 1914, og mun hafa veriS
einn af hinum fyrstu mönnum, sem
gengu í herinn hér i Winnipeg. Deild
hans lagSi af staS 30. áúgst til Valcar-
tier og stanzaSi þar um tima, og fór
síSan til Englands. í septembermán-
uSi 1915 fór Þorsteinn sálugi til
Frakklands, og var hann þar stöðugt
í ýmsum herdeildum þangaS til 6. þ.
m. er hann féll. Hann mun hafa tek-
iS þátt í flestum, ef ekki öllum þeim
mörgu bardögum, sem Canadamenn
hafa háS á Frakklandi síSan stríSiS
byrjaSi. í gegnum þaS alt saman
hafSi hann ætíS ágæta heilsu líkam-
lega og óbilandi sálarþrek hvaS sem
aS kallaSi. Bréf hans voru ætíS full
af glaSværS og sýndu 'hversu glöggt
hann sá skyldu sína og allra í þessu
voða heims stríSi. Aldrei kvartaSf
hann öll J)essi ár og baS foreldra og
systkini aS vera vongóS og bera eng-
an kvíSboga fyrir sér. En samt get-
ur maður séS aS mikiS hafi hann lang-
aS til aS komast heim. 1 sumar var
honum gefinn kostur á annaShvort aS
taka hærri stöSu — verSa Lieutenant,
eSa fá frí i október til aS fara til
Canada. Hann kaus hiS siðara og
hefði siglt heim í október, maklega
búinn aS fylla skyldu sína hefði hann
sIoppiS i síðasta bardaganum. En
svo má meS sanni segja aS hann sé
kominn heim; nú er hann laus viS
þjáningar þessa lífs og hinar þungpi
skyldu sem féll á herSar hans og sem
hann uppfylti svo rækilega sérhlífnis-
laust.
Þorsteinn sálugi var fæddur
Winnipeg 6. nóv. 1894. Hann er son-
ur þeirra hjónanna Áslaugar Hans-
dóttir og Guðlaugs trésmiSs Ólafsson-
ar. Þótt harmur sá sem foreldrar og
systkini bera í brjósti sé þungur og
söknuðurinn mikill, þá er þaS huggun
samt aS vita aS hinn fallni hafi í öll
þessi ár ótvírætt gert skyldu sína og
aS síSustu gefiS það dýrmætasta sem
maSurinn á til — hans eigiS lif —
fyrir hið mikla málefni sem barist er
fyrir til þess aS aðrir þyrftu eigi aS
líða það sem hann leiS.
Lengi- lifi minning hinnar föllnu
hetju.
VerkamannaþingiS, sem staðiö hef-
yfir i Quebeec undanfarna daga,
hefir aS mörgu leyti veriS stórmerki-
legt. Málefnin, sem á dagskrá voru,
hafa bersýnilega veriS bæSi mörg og
mikilvæg. MeSál annars, er þing
jetta gjörSi var þaS aS samþykkja
skorun til allra verkamanna í land-
ími, um aS kaupa hluti í hinu nýja
sigurláni Canada, sem boðiS mun
verða út innan skamms.
Önnur þýSingarmikil þjóSræknis-
uppástunga var born fram á þinginu
af Axel Lyon, Toronto, þess efnis aS
hvetja sambandsstjórnina til þess a'S
greiSa enga vexti af þessu fyrirhug-
aSa sigurláni — aðeins endurborga
höfuSstólinn. KvaS hann aS viS
letta ,koma mundi glöggar i ljós föS-
urlandsást fólksins í heild sinni, qg af
)ví mætti skýrt marka, hve mikiS
menn væru fúsir á aS leggja í sölurn-
ar fyrir “drengina” á orustuvöllum
Frakklands.
bAKKARAVARP.
Vort innilegasta hjartans þakklæti
flytjum viS hór meS öllum þeim, er
er sýndu okkur hluttekningu i okkar
djúpu sorg út af fráfalli elskulegs son
ar og bróSurs Þorsteins G. Ólafssonar
sem féll í orustu á Frakklandi 6. sept.
síðastl. Sérstaklega v'iljum viS þó
Jjakka séra Birni B. Jónssyni fyrir
hans huggandi heimsókn og hin hlýju
og innilegu minningarorS, er hann
mælti um hinn látna í Fyrstu lút
kirkjunni. — Enn fremur þökkum viS
hjartanlega Miss SigriSi Jónsson, er
færSi okkur fagran blómsveig frá her-
málanefnd hins 10. hersöfnunarhéraðs
og biSjum hana aS skila hjartans þökk
tii réttra hlutaðeigenda.
Öllu öSru fólki, er auSsýndi oss ást-
úS og samhug i sorginni þökkum við
einnig hér meS, og biSjum algóðann
guS aS launa þvi af ríkdómi sinnar
náSar.
Winnipeg, 24. sept 1918.
Foreldrar og systkini hins látna
CANADA
Tala mótorvagna í Manitöba hefir
ú s.I. 12 mánuðum aukist um nálega
10 þúsundir. — I fyrra voru hér
fylkinu 21 þús. slikir vagnar, nú eru
l>eir nálægt 31 þús.
í ráði er aS Canadastjórn gangist
fvrir aS bráSIega verði sett upp verk

Einar Jónsson myndhögfTari.
frá Galtafelli.
Frá smalaþúfunni horfði ’ann hátt
til himins yfir fjöll og velli,
meS von og traust og viljans mátt,
þá var hann drengur á Galtafelli.
1 bæn til guSs hann bar sitt mál,
og birtan skein á fjöll og velli;
hann kendi líf og kraft í sál,
svo kvaddi hann alt á Galtafelli.
Og drenginn leiddi lífsins hönd
viS ljós og trú, sem halda velli,
svo komst hann út í önnur lönd,
sem æskuna dreymdi á Galtafelli.
1 grjóti og málmi sá hann sjóS,
og svo var sköpuS mynd á velli.
Nú horfir meS lotning land og þjóS
á listamanninn frá Galtafelli.
En listin geisli af lífsins sól,
slær ljómanum yfir fjöll og v'elli,
og frægir landiS, sem á og ól
hann Einar Jónsson frá Galtafelli.
M. Markússon.
'lll!llllilllllllll!llllll!llllllllllllllll!lllllll!lllllllllllllllllllllllllllllll!lllll!llllllllllll!llllllllll!lllllllll!III
BANDARIKIN
Þrír karlmenn og einn kvenmaSur
biðu bana og um 20 meiddust, þegar
sprengikúla, sem látin hafSi veriS viS
einar dyrnar á pósthúsinu í Chicago,
sprakk. Auk þessa mannskaSa varS
mikill skaði á byggingunni. Menn
hafa veriS aS brjóta heilann um á-
stæðuna fyrir þessu tiltæki; en finna
enga aSra en þá, að á sjötta lofti í
byggingunni fór fram yfirheyrsla
sökudólga I. W. W., og va,r I.andis
dómari þar inni ásamt mörgum fleiri,
cr þetta ódáSaverk var framiS.
HershöfSinga Peyton C. March
segir aS 31. ágúst s. 1. hafi 1.600.000
Bandaríkjahermenn veriS «farnir til
vígvallanna.
Eignir félags í Bandaríkjunum, sem
kallaS er hið útlenda flutninga- og
verzlunarfélag, sem eru álitnar að
vera $ 7.500.000, hafa veriS gjörSar
upptækar af ríkinu sökum þess aS eig-
endur þess eru þýzkir.
Útgjöld Bandarikjanna í sambandi
viS striðið voru yfir ágústmánuS
meira en $ 40.046 á hverri mínútu.
AðalupphæSin var $ 1.805.513.000, og
er þaS 200.000.000 meira heldur en á
nokkrum mánuSi undanfarandi,
að Bandaríkin fóru i stri'ðiS.
siðan
Eldsneytissikrifstofa Bandaríkjanna
áætlar aS á hverjum sunnudegi spar-
ist þjóSinni 8.000.000 gallons af gas-
olin, meS því að banna notkun bifreiSa
á þeim dögum.
Póstmálastjórnin i Chicago hefir
lagt hald á meira en 2.000.000 bréfa
og böggla, er hafa haft inni aS halda
grunsamleg, eða þá beinlínis opinber
landráSaummæli.
William D. Haywood og aðrir fjór-
ir af háttstandandi mönnum, tilheyr-
findi I. W. W. hafa nýlega veriS
dæmdir af K. M. Landis dómara til
fangelsisvistar i Leavenworth hegn-
ingarhúsinu, Kansas. Þrjátiu for-
ingjar i óaldaflokki þessum hafa
dæmdir veriS í tíu ára fangelsisvist
þrjátíu og þrir dæmdir til fimm ára,
en öm fjörutíu til eins árs. Hay-
wodd hlaut auk þess $ 20.000 fésekt,
en fjórir samverkamenn hans $ 5.000
hver.
Opinber rannsókn af hálfu Banda-
FRAKKLAND
Samherjar halda áfram sigurvinn-
mgum sinum í Frakklandi jafnt og
þétt og hefir veðráttan þó veriS óhag-
stæS mjög sökum storma og rigninga.
HarSar orustur standa yfir suSur
af St. Quentin og hafa Frakkar kom-
ist alla leiS til Oise-árinnar á milli
bæjanna Vendeuil og Travecy og
halda nú hinum fyrnefnda bæ á valdi
sínu. Sækir her sambandsmanna á
þrjá vegu aS St. Quentin borginni, en
þó einna fastast aS sunnan. ASfara-
nótt mánudagsins hófu Bretar snarpa
atlögu gegn hersveitum óvinanna á
tnilli Cambrai og St. Quentin og tók
íar bæ einn er Tombols nefnist og
nokkrar raSir af skotgröfum, ásamt
miklu herfangi. Seinni part mánu-
dagsins hófu ÞjóSverjar gagnsókn á
allbreiSu svæSi skamt frá Cambrai,
létu skothríSina dynja þindarlaust og
spöruSu hvergi menn sina, en Bretar
tóku hrauetlega á ntóti og hrcktu J)á
til ba'ka á öllum stöðum, og varS mann
falliS á ltliS óvinanna stórkostlegt.
Allar tilraunir ÞjóSverja til þess aS
vinna aftur landflæmi þau, er J>eir
hafa orSiS aS gefa upp, hafa reynst
gjörsamlega árangurslausar. Einnig
er sagt aS glundroSi allmikill sé far-
inn að komast á stjóm hins þýzka
hers í Frakklandi; og munu ófarirnar*
valda þar mestu um, því hversu vand-
lega sem hinir þýzku hershöfSingjar
hafa reynt aS hylja sannleikann og
telja hernum trú um aS undanhaldið
væri gjört af eintómri herkænsku, þá
mun samt hermönnunum sjálfum vera
fariS aS skiljast hvernig í öllu liggur,
og sigurvonirnar því teknar aS kulna
út. Og er mælt aS jafnvel heilar
þýzkar hersveitir hafi gjört uppreisn
gegn foringjum sínum og neitaS aS
berjast.
Á þriSjudaginn gerSu Bretar áhlaup
á fjögra mílna breiSu svæði fyrir
vestan St. Quentin og tóku 800 fanga
og litlu austar sóttu Frakkar fram af
kappi miklu og tóku 600 ÞjóSverja til
fanga. ViSurkenna nú allar opinber-
ar fregnir frá Berlín, aS hinn þýzki
her hafi látiS undan síga all-víða.
Nýjistu fregnir frá Heljarslóð.
BæSi í Macedoniu og Palestinu
heldur her samherja áfram stöSugum
sigurSnningum, og gefst óvinunum nú
ekkert færi til þess aS koma sikipulagi
á liðsveitir sínar, sem komnar eru í
hina mestu óreiðu. Á sama tima eru
Bretar og Frakkar jafnt og þétt aS
ríkjastjórnarinnar hefir leitt í ljös, þoka liði sínu nær St. Quentin á Frakk
aS fyrv'erandi sendiherra ÞjóSverja í landi og er búist viS aS borg sú muni
Washington, Count von Bernstorf,
var einkaeigandi árin 1915—1916 aS
málgagni einu, er nefndist Fair Play
og gefiS var út i New York borg, og
hafSi þaS fyrir aBalstefnu aS fegra
athafnir ÞjóSverja á allar lundir.
Ritstjóri blaðsins hét Marcus Braun.
í suður- og austurhluta New York
og norSurpartinum af New Jersey,
hafa lögreglumenn hermálastjórnar-
innar nýlega tínt saman um 20,000
menn á aldrnum milli 21—31, er reynt
höfðu til þess að smeygja sér undan
skrásetningu til herþjónustu.
Landi vor, John B. Gíslason, Lyon
Caunty, Minn., hefir boðið sig fram
til þingmensku, og eftir því, sem blöS-
unum suSur frá farast orS, ætti hann
aS eiga víst sæti á þingi. Mr. Gisla-
son hefir búiS búi sínu í síSastliSin
* • A
40 ár og er i alla staSi vel kjörinn til
aS mæta fyrir hönd bænda á þingi, og
ekki er hann síSur vinur v'erkamanns-
ins og mun líta vel eftir þeirra hagj
ekki síSur en 'bændanna.
falla í hendur þeirra einhvern hinna
næstu daga. En í Palestínu vinna
Bretar með aðstoð Araba, sem hlynt-
ir eru málstaS samherja, hvern stór-
sigurinn á fætur öðrum, og litur helzt
út fyrir aS innan skamms muni þeir
eySileggja allan hinn tyrkneska her
}>ar í landi, beggja megin Jórdanar
Sagt er að Bretar hafi á orustustöSv-
um }>essum tekiS um 40,000 tyrkneska
menn til fanga.
Þá hefir og liS sambandsmanna
sótt fast fram í Macedoniu, á meira en
100 mílna breiðu svæði, norðan frá
Monastir og alla leiS til Doiran vatns-
ins og hafa Búlgariumenn hröklast
undan og mist fjölda manna. Hafa
Bretar meS tilstyrk Serba tekiS bæ-
inn Prilep norður af Monastir, sem
hefr mikla hernaSarþýðingu, því þaS-
an liggja allir vegir, sem á þarf aS
halda til þess aS ná sambandi viS ridd
araliðiS franska. Samkvæmt síSustu
fregnum hafa Búlgarar tapaS í viður-
eign þessari 12,000 manna og 150 stór
bvssum.
Æfimioning Jóns Björnssonar frá Héðinshöfða.
Jón Björnsson.
Hinn 27 ágúst síðastliðinn andaðist að Bald-
ur, Man. öldungurinn Jón Björnsson, tæplega 86
ára að aldri.
Hann var fæddur á jTverá í Fnjóskadal í
Suður-pingeyjarsýslu 20. nóvember 1832. For-
eldrar hans voru Bjöm bóndi Kristjánsson frá
Jllugastöðum, Jónssonar “Lalla”, og kona hans
Alfhéiður Einarsdóttir, föðursystir Helga lek-
tors Hálfánarsonar. þjóðkunnir bræður Bjöms
voru þeir Kristján amtmaður, séra Jón er var í
Yzta-Felli, og séra Benedikt er var í Múla.
pegar Jón var þriggja ára gamall, fór
hann í fóstur til Jóns Einarssonar, móðurbróð-
ur síns, að Vöglum í Fnjóskadal, og þuríðar
pórarinsdóttur, konu hans. Tveim árum síðar
misti hann fóstra sinn. pá fluttist að Vöglum
séra porsteinn Pálsson, er síðar var á Hálsi.
Hjá honum var puríðúr í húsmensku með Jón
þangað til hann var 14 ára. J?á fór hann að Sig-
ríðarstöðum til Kristjáns Amgrímssonar og
Helgu Skúladóttur (frá Múla), konu hans, og
var hjá þeim smali 4 ár. paðan fór hann að Yzta
Felli til séra Jóns Kristjánssonar, föðurbróður
síns.
Haustið 1853 gekk hann að eiga Margréti
Sigríði Bjarnadóttur frá Fellsseli í Köldukinn.
pau voru fyrst í Fellsseli í 5 ár, síðan 19 ár á
Héðinshöfða, og fluttu svo þaðan að Tröllakoti.
Er þau höfðu dvalið 'þar eitt ár, misti Jón konu
sína árið 1878^og fluttist svo ári síðar til Vest-
urheims; en þangað vora þrjú elztu böm hans
komin á undan. Um allmörg ár gegndi Jón
hreppstjórastörfum í Húsavíkurhreppi.
Böm þeirra Jóns og Margrétar voru þessi:
1. Kristján, kaupmaður í Baldur, Man.
2. Jónína puríður, fyrri kona Sigurjóns Snæ-
dals í Winnipeg; hún andaðist árið 1887.
3. Amgrímur, er lengi átti heima í Victoria, B.
C., en er nú búsettur í Winnipeg.
4. Jón, er dó í Smithers, B. C: í fyrra sumar.
5. Kristín Sigríður, er ðó í Winnipeg árið 1886.
6. Björn, er dó í Winnipeg árið 1885.
7. Bjarni Benedikt, er dó ársgamall á íslandi.
8. Halldór Geir, bóndi í Argyle-bygð.
9. Tómas Hermann, dómsmálaráðherra í Wpg.
Jón kom vestur um haf sumarið 1879.
Fyrst dvaldi hann að Lundi í Nýja fslandi sunn-
arlega (nálægt Winnipeg Beach) hjá Kristjáni
syni sínum hálft annað ár.
par kvæntist hann í annað sinn í marzmán-
uði 1880 Helgu Gísladóttur. Hún var fædd 18.
janúar 1842 að Stóm-Reykjum í Reykjahverfi
í Suður-pingeyjarsýslu. Foreldrar hennar voru
Gísli Sigurðsson og kona hans Guðbjörg Sigurð-
ardóttir. Árið 1866 gekk hún að eiga Benedikt
Andrésson á Bakka á Tjömesi, er var bróðir
þeirra Andrésar og Bjöms Andréssona, er
báðir eru bændur j. Argyle-bygð. Benedikt var
stýrimaður á hákarlaskipi, og druknaði vorið
1870. peirra sonur er Kristján Benediktsson
verzlunarstjóri í Baldur, Man. Með hann fór
Helga til vesturheims árið 1879.
Árið eftir að þau Jón og Helga giftust, sett-
ust þau að í Winnipeg og áttu þar heþpa,hálft
sjötta ár; höfðu þau þar mjólkurverzlqn og
seldu mönnum einnig fæði. Haustið 1886 tóku
þau sig upp þaðan og fóru vestur til Argyle-
bygðar. pau voru þar fyrst hjá Bimi Andrés-
syni og síðan hjá Halldóri syni Jóns. En árið
1892 settust þau að í Baldur, er Kristján, sonur
Helgu hafði fengið þar verzlunarstöðu, og vom
eftir það hjá honum.
Jón sál var rúmlega hálf fimtugur, er hann
kom heiman af íslandi, og fylgdist hann altaf af
mesta áhuga með því er á ættjörðinni gjörðist.
Hann las alt sem hann náði í af íslenzkum bók-
um og blöðum og hafði mestu unun af að tala
um þau mál, er ísland snertu.' Á efri árum var
heyrnin töluvert biluð, svo að hann átti erfitt
með að taka þátt í samtali þar sem margir voru
saman komnir; en sjón hafði hann ágæta, og
var öllum stundum lesandi er hann mátti. Hann
lét sér mjög ant um útbreiðslu íslenzkra fræða,
og hafði um mörg ár á hendi útsölu íslenzkra
bóka og blaða á Baldur.
Hann var einkar félagslyndur maður, og á-
hugamaður í hverjum þeim félagsskap er hann
var viðriðinn. Mest gaf hann sig hér vestra við
kirkjulegum félagsmálum. pegar undirbúnings-
fundurinn undir stofnun kirkjufélagsins var
haldinn að Mountain, N. Dak. í janúar 1885, var
hann þar einn af erindrekum Winnipeg-safnað-
ar; og oft sat hann eftir það á kirkjuþingum.
pegar hann kom til Argyle-bygtíar, var safnað-
arstarf að kalla má ný hafið þar, og tók hann
þegar þátt í þeirri starfsemi af miklum áhuga.
Sérstaklega lét hann sér ant um kristilega upp-
fræðslu æskulýðsins; sunnudagsskolakennari
var hann lengi, og veitti unglingum auk þess oft
tilsögn í kristnum fræðum til und’rbúnings und-
ir fermingu. pegar Frelsissöfnuður hélt 30 ára
afmælishátíð sína fyrir þrem árum, mintist einn
ræðumaðurinn þess mikla og góða verks, er
Jón sál. hefði unnið í þarfir sunnudagsskóla
safnaðariixs, og kvaðst geyma margar góöar
enduminningar frá þeim árum, er hann hafði
þar notið tilsagnar háns.
Frábærlega kirkjurækinn maður var hann.
Frá því er safnaðarstarf hófst meðal íslendinga
í Baldur, er óhætt að segja, að hann lét sig aldrei
að sjálfráðu vanta við guðsþjónustu, meðan
heilsan leyfði honum kirkjuferðir. Altaf las
hann líka lesturinn heima á helgum dögum.
Kristindómurinn var honum hjartans alvörumál
Glaðlyndur var hann og manna skemtileg-
astur í viðræðum. Gamanyrði hafði hann jafn-
an á reiðum höndum við vini sína. Hann var
greindur vel og hafði gott minni, og var oft
skemtilegt að heyra hann segja frá ýmsu er á
dagana hafði drifið; hann var glöggur á það sem
einkennilegt var í fari þeirra er hann kyntist og
sagði vel frá.
Hann var fremur lágur vexti, grannvaxinn
og lotinn nokkuð síðustu árin, frár á fæti og
hreyfingar allar fjörlegar, þar til er hann varð
fyrir því slysi fyrir nokkrum ámm, að hann fót-
brotnaði; eftir það var hann altaf haltur og gekk
við staf. Svipurinn var góðlegur, augun gáfu-
leg og fjörleg, og framkoman prúðmannleg.
Síðasta árið kom hann sjaldan á mannamót
en hvíldist heima og las eða ræddi við þá er til
hans komu; rúmfastur var hann síðustu mán-
uðina f jóra. Yfir æfikveldi hans var friður trú-
aðs mannis, og ástrík umönnun hans góðu og
mikilhæfu eiginkonu og annara nákominna ást-
vina var honum daglegt gleði og þakklætisefni.
Margir vinir blessa minningu öldungsins
bjartsýna og glaðlynda. f
F. HaUgrímsson.
Á mánudaginn skutu Bretar niður
8 óvinaloftför á vestur-vígstöðvunum
og sendu sprengikúlur á járnbrautar-
stöðvar Þjóðverja í Alsac-Loraine.
kom þar víða eldur upp og munu óvin-
irnir hafa beðið af því tjón all-mikið.
Það er nú orðið alment viðurkent að
loftflotaútbúnaður Breta skari mikið
fram úr hinum þýzku flugdrekum.
Framhald Lichnowsky málsins.
Nýlega var sagt frá þvi i símskeyti,
að Lichnowsky fursti, fyrv. sendi-
herra Þjóðverja í Lundúnum, hefði
verð gerður rækur af þingi Þjóðverja
fyrir fult og alt. Er ekki óliklegt að
það hafi staðið í sambandt við fram-
hald Lichnowsky-málsins, sem sagt er
frá í enskum blöðum um síðustu mát*-
aðamót.
Eins og kunnugt er, þá hafði Lich-
nowsky ritfeð endurminningar sinar
um upptök ófriðarins og gefið Þjóð-
verjum alla sök á. þeim. sjálfur birti
hann ekki rit sitt, heldur varð til þess
annar maður, von Beerfelde, fyrv.
kafteinp í her Þjóðverja. Sá maður
hefir nú sent þýzka þinginu allskorin-
ort ávarp i framhaldi af þessum end-
urminningum Lichnowskys, og krefst
þess að leiðréttingar verði gerðar á
“hvitu bók”Þjóðverja í verulegum at-
riðum og vægðarlausar rannsóknar
gegn Jjeim mönnum, sem fóru með
stjórnina í Þýzkalandi um það leyti
sem ófrðurinn hófst. í skjalinu talar
hann um “glæpsamlegar falsanir” og
aðra “stórglæpi”, “hræðilegar blekk-
ingar” og “þrællyndi”, sem þessir
“svikarar” og “glæpamenn” hafi orð-
ið uppv’isir að.
Loks krefst 'hann þess afdráttarlaust
að fyrv. ríkiskanslari, von Bethmann-
Hollweg, verði }>egar í stað hneptur í
fangelsi. Ef þingið verði ekki við
þessari kröfu og öðrum kröfum er
hann gerir í þessu skjali, segir von
Beerfelde að núlifandi kynslóð Þýzka
lands og afkomendur hennar í marga
liði, muni bölva því, fyrir það,að það
hafi af bleyðiskap vanrækt að gera
skyldu sína, og sjálfur segist hann
þá krefjast þess fyrir sitt leyti, að fá
fararleyfi fyrir sig og sína fjölskyldu
til Sviss, þvi að þá sé ólift orðið í
“hinu þýzka föðurlandi”, enda vilji
hann ekki gerast samsekur í smáninni
og svivirðingunni.
Þetta er haft eftir fréttapistli i
Þýzka blaðinu “Kölnische Volkszei-
tung”, en fréttaritari blaðsins bætir
því við, að það sé augljóst, að von
Beerfelde sé ekki með fullu ráði og
beri því ekki að taka ákæruskjal þetta
alvarlega.
Mál hefir verið höfðað gegn Lich-
nowsky út af endurminningunum og
Beerfelde er jafnframt kærður fyrir
að hafa breitt þær út.
—Vísir.
Faliinn.
Sú sorgarfregn hefir ný-
lega Ijorist hingað, að fall-
inn sé á Frakklandi Lieut.
Hallgrímur Jónsson, sonur
Jóns frá Mýri, til heimilis í
Kandahar. Hallgrímur var
í flugliðinu. Hans verður
nánar getið í næsta blaði.