Lögberg - 20.02.1919, Blaðsíða 1

Lögberg - 20.02.1919, Blaðsíða 1
SPÍERS-PARNELLBAKING CO, ábyrgjast yður fulla vigt, beztu vörur fyr- ir lœgsta verð sem verið getur. REYNIÐ ÞAÐ! TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG \ idftef q. Það er til myndasmiður í borginni W. W. ROBSON 490 Main St. Garry 1320 —~r~ 32 ARCANGUR WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 20. FEBRÚAR 1919 NUMER 8 - Alþjóöasambandið (League of Nations). Wilson Bandaríkjaforseti les upp á friðarþinginu hinn 14. j?. m., uþpkast að grund- vallarlögum fyrir Ak þjóða-friðarsamband. Forsendur frumvarpsins. “Til þess að efla á öllum svið- um alþjóðasamvinnu, og tryggja alheimsfrið, lýsa þjóðir þær, er aðhyllast þetta uppkast till grundvallarlaga, yfir því; að hanaið, nauðsynlegt sé, að stofnað verði alþjóðasamiband, er vaki * yfir hegðun og afstöðu einnar þjóðar gagnvart annari, og gæti þess að ■ drengilega séu haldnir allir milliríkja og alþjóðasáttmálar, og að engin þjóð, eða þjóðir, geti í hagsmunaskyni beitt ofbeldi gagnvart öðrum, og fallast' þær því, í öllum meginatriðum á eft- irfylgjandi frumvarp til grund- 'vailarlaga: hefir farið fram, skulu fulltrúar annara ríkja fylla þau sæti í framkvæmdanefndinni. VI. Fulltrúar hlutaðeigandi þjóða, er mál.sín eiga í höndum alþjóða nefndarinnar, skulu njóta sömu réttinda og meðlimir fram- kvæmdanefndarinnar, og eiga jafn frjálsán aðgang að bygging *um þeim, er League of Nations 4 yfir að ráða. I. ‘Tilgángi sínum hyggjast málsaðiljar að ná með ráðstefnu, þar sem fulltrúar mæti f rá öllum VII. Innritun þjóða 1 alþjóðasam- er hvorki hafa undir- skrifað grundvallarlagauppkast þetta, né heldur áður nefndar verið í fundargjörðum friðar- þingsins,- skal háð vera eftirfar- ándi skilyrði: “Til þess að sTík- ar þjóðir geti fengið aðgang að alþjóðasambandinu, þarf að minsta kosti tvo þriðju hluta greiddra atkvæða, af fulltrúum þeirra ríkja, er þegar eiga sæti í alþjóðanefndinni, og gilda á- kvæðin um fullvalda þjóðir, sjálfstjórandi nýlendur og hjá- leigur (Colonies). Engu ríki skal innganga leyfð, nema þvá aðeins, að það hafi lýst yfir eindregnum ásetningi sín- um í því að hlýða grundvallar- JÍSUX? I alWóða samtondsms. og nauðsynHegt kann að þykja, og skal fyrir því gangast þar til kjörin alþjóðaskrifstofa á þeim stað, er aiþjóðasamibandið hefir höfuðaðsetur sitt. II. “Ráðstefnur skulu haldnar, nær sem alþjóðasamibandið telur æskilegt, og einhver þáu mál liggja fyrir, er beirilínis eða ó- beinllínis koma undir hennar ’ verkahring. Slíkar ráðstefnur skulu haldnar, þar sem nefndin hefir 'höfuðaðsetur, • nema sér- stakar ástæður séu fyrir hendi, er mæli frekar með einhverjum öðrum stað, og skulu hinir við- 1CK1£ll UUOLUUU ____ urkendu fulltrúar þjóðanna þa/ig kvæmdanefndinni falið að íhuga að sækja. Serhver þjoð, skal aðeins ráða yfir einu atkvæði á bæði hvað viðvíkur herafla á sjó og landi og í lofti, og öðruiri þeim fyrirmælum, er fram- kvæmdanefndin krefst í' sam- bandi við stefnuskrána. VIII. Hlutaðeigandi samningsaðilj- ar viðurkenna, að eitt af aðal- skilyrðunum fyrir varanlegum friði, sé eins mjkil takmörkun hers og vopnabúnaðar og frek- ast getur hugsast, ári þess að ör- yggi nokkurrar einstakrar þjóð- ar sé þó í hættu stof nað og að tek ið sé í því sambandi sérstakt til- lit til staðhátta og landvarnar- •legrar aðstöðu. — Skall fram- slíkum stefnum, og ekkert ríki má hafa fleiri en þrjá fulltrúa viðstadda. III. Alþjóðasambandið iheldur fundi á þeim tíma og stað, er nauðsyn og gjöra tillögur um það, hvern- ig slíkri takmörkun hers og vopnabúnaðar megi koma í framkvæmd. Framkvæmda- nefndin skal ákveða herstyrk þann, er hverri þjóð um sig telst hæfilegur, samkvæmt uppkasti ð alþjóðasambandslögum um tak mörkun Iherafla, og að engri og skulu- þar tekin til yfirvegun ar öll þau mál, er á einlhvern hátt varða alheimsfriðinn. Bjóða skal. öllum þjóðum, að sækja slíka ráðstefnu, sem þann- ig er ástatt fyrir, að mál þeirra, samkvæmt eðli sínu, heyra und- ir alþjóðanefndina, og skal eng- in ákvörðun téðrar nefndar bind andi, nema því aðeins, að hlutað- eigandi þjóðum hafi fyrst gerð- ur verið þess kostur, að senda málsvara .sína á stefnuna. IV. “Meðferð mála þeirra, er fyr- ir korha, skal veía í höndum framkvæmdanefndar og full- trúa; þó getur einfaldur meiri- hluti viðstaddra fulltrúa skipað fyrir, hvemig með málin skuli fara, kosið rannsóknamefnd o. s. frv. 'Forseti Bandaríkjanna skal boða bæði framkvæmdanefnd og fulltrúa þjóða þeirra, sem í sam- bandinu eru, á hina fyrstu ráð- stefnu. Fast skrifstofuembætti skal sett á fót í borg þeirri, er al- þjóðanefndin (League of Nat- ions) hefir aðsetur sitt. Skrifstofustjórinn útnefnir aðstoðarmenn sína, en þó þarf slík vistráðning að gjörast í samræmi við framkvæmdanefnd ina. Skrifstofustjórinn skal annast um undirbúning allra framkvæmdanefndar- og full- trúafunda, og eiga þar aðgang. Kostnaður við skrifstofuhaldið skal borinn af fulltrúum þeirra ríkja, er ;í alþj óðasambandinu eru, í svipuðu hlutfalli og á sér stað um kostnaðinn við alþjóða- skrifstofu póstmálasambands- ins. Framkvæmdanefndina skulu skipa fulltrúar frá Bandaríkjun- um, Bretlandi, Frakklandi, ftalíu og Japan, ásamt fulltrúum frá einhverjum öðrum fjórum þjóð- um, er teljast til alþj óðasam- bandsins. Val þessara fjögra þjóða fer fram á fulltrúastefnu, með þeim hætti, er ifulltrúamir sjálfir telja bezt við eiga. eigi sé hægt. að jafna með hinni venjulegu samningaleið alþjóða- sambandsins, þá skuli iþó undir engum kringumstæðum gripið til vopna, áður en málin hafi lögð verið í gjörðar- eða rann- sóknardóm, og að mirista kosti eigi fyr en þrem mánuðum efth’ að sá gjörðardómur hefir látið uppi tilögur sínar eða álitsskjal, og hvemig svo sem sá úrskurður kynni að fara, þá skuli engu að síður gjörðar allar hugsanlegar tilraunir til þess, að koma í veg iyrir það, að stríð sé hafið gegn ríki í alþjóðasambandinu, sem haldið hefir orð sín og eiða. Einkanefnd sú, er fjalla á um misklíðarefnin, skal Ijúka störf- um sínum eins fljótt og auðið er, og framkvæmdanefnd al- þjóðasambandsins skal hafa gef- ið út tillögur sínar, eigi síðar en sex mánuðum eftir að deilumál- in komu upp. XIII. Málsaðiljar fállast enrifremur á að hvenær er misklíðarefni rísa upp, er þeir viðurkenna að heyrt geti undir einkanefnd (sátta- nefnd), og sem eigi er hægt að jafna með hinum venjulegu samningatilraunum, þá skuli slík atriði tafarlaust ganga fyrir nýjan, þar til kjörinn rannsókn- arrétt, og að þeir, er að deilum standa, skuli undirgangast að hlíta úrskurði þess dómstóls. En fari svo, að einhver aðilja, eða hve margir sem eru, óhlýðn- ist úrskurðinum, þá hefir fram- kvæmdanefnd alþjóðasamabands ins óbundnar hendur, og getur gripið til þeirra ráða, er hún tel ur þar bezt til fallin. XIV. . Framkvæmdanefndin skal semja reglugjörð um alþjóða- dómstól, og skal sá dómstóll, eft- ir að stofnður hefir verið, fjalla um og skera úr þeim málum, er fyrir hann verða lögð, og nefnd hafa verið hér að framan. framkvæmdanefnd bandsins. XVI. “Fari svo að einhver málsað- ilja brjóti XII. gr. frumvarps þessa, þá verður þáð að skoðast skýlaust brot gagnvart öllum öðrum þjóðum, sem í alþjóða- sambandinu eru, og skulu pá þær þj'óðir, allar fyrir eina og ein fyr ir allar, tilkynna hinni brotlegu þjóð, að við hana verði tafarlaust slitin öll fulltrúa og fjármála- vsambönd, ibæði af þjóðum Al- þjóðasamibandsins og eins þeim, er utan iþess standa. alþjóðasam- j sem áður lutu hinii tyrkneska veldi, eru nú óðum að komast á það menningarstig, að þau verða innan skams fær um að ráða sjáif málum sínum. pangað til þau geta tekist á hendur fulla sjálfstjórn, skulu þau njóta tryggingar forráðaþjóðar. En við val forráðaþjóðarinnar, verð- ur að taka fult tillit til óska fólksins í því sambandi. ■ Aðrir þjóðflokkar, svo sem í- búar Mið-Afríku, eru enn á því stigi, að forráðaþjóðin verður að bera fulla ábyrgð á háttsemi þeirra. En trygt skal þeim trú “pað skal vera skylda fram- arbragða- og samvizkuf-relsi. — kvæmdarnefndarinnar, að" mæla Forráðaþjóðin skal annast um með og ákveða í hvaða formi lög og reglur, koma i veg fyrir hinar einstöku þjóðir í alþjóða- ofdrykkju og níðingslega með- sambandinu skuli grípa til vopna íerð kvenna, og banna íbúum að gagnvart hinni brotlegu þjóð, reisa ihervirki, eða æfa menn til ef til þess þyrfti að taka. i herþjónustu á annan hátt, en til “Málsaðiljar játast undir, að,löggæzlu í landinu sjálfu; hún hjálpa hver öðrum fjárhagslega, i skal einnig sjá um að fólki þessu til þess að draga úr fjártjóni, verði trygð full viðskiftarétt- hverrar þjóðar um sig, ef til þess indi. kemur að þær yrðu sameiginlega að grípa til vopna, gagnvart brot legri þjóð, og til þess að verja friðsamlegt öryggi Alþjóðasam- bandsins í heild sinni. — Máls- aðiljar heita því enn fremur, að ef nauðsyn krefur, þá skuli her- flutningur leyfast um löud þeirra hvers um sig — svo mikill her- pá eru enn einstök landsvæði, svo sem Suðvestur-Afríka og cokkrar af sijður Kyrrahafseyj- unum, þar sem fólksfæð og fjar- lægð frá menningarlöndunum, veldur því, að heppilegast getur verið, að þeim sé stjómað undir lögum forráðaþjóðarinnar, eins og hluta af henni, þó á þann hátt, krefur, _og skal að minsta kosti j þjöð skuli líðast að fara út fyrir haldin ein ráðstefna á ári hverju | þau takmörk, án samþykkis framkvæmdanefndarinnar. Málsaðiljar líta svo á, að fram leiðsla vopna og annara stríðs- tækja, einkum þó samkepni á meðal ríkjaog ríkishluta í þessa átt, sé mjög hættulegt atriði, og beinir því jafnframt til fram- kvæmdanefndarinnar, að koma í veg fyrir sllíka framleiðslu, eða að minsta kosti að sjá um, að hún verði aldrei meiri en svo, sem skoðast gæti nauðsynlegt til varnar þjóðarörygginu. Málsaðiljar — ríkin í alþjóða- sambandinu, gangast undir að halda engu leyndu, hvað viðkem- ur framleiðslu vopna og öðrum þeim iðnaði, er nota má til stríðs þarfa, og játast ennfremur und- ir það, að veita nær sem óskað er, sannar og fullnægjandi upp- lýsingar um hermálaráðstafanir á sjó og landj. ' IX. Föst nefnd skal sett, er veita skal framkvæmdanefnd álþjóða- sambandsinS ráðgefandi leið- beiningar í sambandi við atriði þau, er tekin eru fram í VIII. gr. þessa ftumvarps, og um meðferð her- og flotamála yfirleitt. X. ✓ ( Málsaðiljar játast undir, einn fyrir alla og allir fyrir einn, að verja fé og frelsi hvers ríkis, er telst til álþjóðasamibandsins, og ef til yfirgangs kynni að koma, þá að grípa tafarlaust til þeirra ráða, er hagkvæmlegast þætti, til þess að gjöra út um misklíð- arefnin. XI. ófriður, eða hótanir um ófrið, hyort heldur að snertir málsað- ilja beinlínis eða ekki, skal heyra undir verksvið aTþjóða- sambandsins, og skal fram- kvæmdanefndin, í samræmi við fulltrúa hinna ýrnsu þjóða hafa fuilt vald til þess, að skerast jafn skjótt í leikinn og takaþá 'leið, er æskilegust kynni að þykja til verndar innbyrðisfriði. afli sem nauðsynlegur telst til eins og áður hefir verið bent á, varnar alþjóðasambandinu.” áð séreinkenni hlutaðeigandi íólks séu trygð, eins og frekast XVII. má. “1 því falli, að deilumál kynni | par sem um forráð er að ræða, að rísa upp milli ríkis í alþjóða- skal forráðaþjóðin gefa alþjóða- sambandinu og ríkis eða ríkja, sambandinu árlega skýrslu, er XII. Málsaðiljar fállast a í emu XV. Ef að upp kynni að rísa mis- klíðarefni milli fulltrúa ihinna ýmsu ríkja, sem í alþjóðasam- bandinu eru, svo að til vandræða kynni að horfa, þá játast hlut- aðeigendur undir að fela mál sitt frakvæmdanefndinni til frekari meðferðar; hlutaðeigendur skulu tilkynna allsherjar skrifstofu- stjóranum frá ágreiningsatrið- um, er síðan býr málin undir rannsóknarréttinn. Og til þes's að hinum tilætlaða árangri rann- sókarinnar verði náð sem fyrst og glegst, heita málsaðiljar því, að leggja fram tafarlaúst ’skjöl öll og skilríki, er deilumálin snerta, ásamt öllum skýringum, sem kann að verða krafist,/— Ef að nú tilraunir framkvæmda- nefndarinnar leiða til sátta og samkomulags, þá skal gera mál- skjölin þegar heyrin kunn — skýra frá miskiíðarefninu, með- ferð málsins, skilyrðum þeim, er sæzt hefir verið á. En hafi samkomulag eigi náðst, þá skal framkvæmda- nefndin þó engu að síður birta deiluatriðin, ásamt tillögum þeiim, er hún álítur réttmætar til samkomulags. Fari svo að allir meðlimir framkvæmdanefndarinnar fáll- ist á tillögur rannsóknarréttar- ins, að undanteknum þeim mönnum, er að deilunum standa, þá skulu iþ<5 hinir síðarnefndu heita því, að grípa eigi til vopna gegn þeim aðiíja, er gjört hefir sig ánægðan með úrskurðinn og lofast til að hlýða ihonum; en neiti hinn aðiljinn að beygja sig undir réttan dóm, skal fram- kvæmdanefnd álþjóðasambands- ins grípa til þeirra ráða, er hún telur heppilegust. " En náist ekkert samkomulag, skal vera skylda meirihlutans, en forrétt- indi minnihlutans, að gefa út op- inbera skýrslu, hvor um sig, um ágreiningsatriðin, er sýni greini- lega allar þær ástæður, er þeir hafa fram að færa og telja máli pkifta. — Framkvæmdanefndin getur hvenær sem vera skal, kvatt saman fulltrúastefnu til þess að gjöra út um slík mál. Og getur annar málsaðija, eða báðir, lagt mál sín fyrir hana; en þó verður slík krafa að vera gjörð, áður en liðnir eru fjórtán dagar frá því, er misMíðarefnin risu upp. — Séu nú slík mál lögð fyrir full- trúastefnu, þá gilda um meðferð iþeirra öll atriði XII. greinar — sem utan sambandsins standa, þá játast hlutaðeigendur undir, áð ríki því, eða ríkjum, er eigi heyra til sabandinu, en eiga þátt í deilunni, skuli kostur gjör á, að ganga í alþj óðasambandið tafar- laust, gegn þeim skilyrðum, er Iþamkvæmdanefndin telur trygg Komi til slíks, skal fram- kvæmdanefndin láta fara fram rannsókn á misklíðarefninu í því formi, er hún telur. bezf eúxa við. í því tilfelli, að þjóö sé undir þannig löguðum skilyrðum, boð- in upptaka í alþjóðasambandið, en hún neiti að gangast undir þær skyldur, er því fylgja, þá skal afstaða hennar dæmast sem brot á XII. gr., og fyrirmæli XVI. greinar, skulu þá gilda um málið úr því. ErCfari svo, að báðir aðiljar deilunnar, neiti að gangast und- ir skýldur þær, er alþjóðasam- bandið, samkvæmt tilgangi sín- um, krefst, þá getur fyam- sýni ljóslega hve stór landflæmi hún hefir til eftirlits, og hve háa íbúatölu þau hafa til samans. Hafi eigi áður verið um það samið, á hvern hátt forráðaþjóð skuli stjóma fólki því, er henni hefir falið verið til umsjár, í hin- um einstöku tilfellum, þá skal framkvæmdamefnd álþjóðasam- bandsins ákveða reglur í því efni.' — Málsaðiljar fallast á, að þar sem alþjóðasambándið hefir að- setur sitt, skuli sett á fót Iföst nefnd; sem endurskoða Iskuli hinar árlegu skýrslur for- ráðsþjóðanna, og aðstoða al- þjóðasambandið í öllu því, er að því Iýtur, að forráðaþjóðimar ræki samvizkuisamlega allar skyldur sínar við fólk það, er þeim hefir falið verið til umsjár. XX. Málsaðiljar gangakt undir, að reyria að tryggja réttlát vinnu- skilýrði fyrir karlmenn, konur og börn, í heimalöndum sínum og öllum öðrum* löndum, er iþeir geta náð til, með verzlunar- eða iðnaðaráhrifum, og til þess að ná þe#m tilgangi, fallast þær á, að stofnsetja í ráði við alþjóða- sambandið, f asta verkamála- skrifstofu. kvæmdanefndin gripið til hverra þeirVa ráða-, er hún telur líklegt, að komið geti í veg fyrir vánd- ræði, og leitt deilumálin til lykta á þann hátt, að báðir megi vel við una. XVIII. Málsaðiljar fallast á það, að eftirlit méð vopnákaupum öllum, ef á slikuVþyrfti að 'halda, tiíj XXI. varnar, skuli vera í höndum al- Málsaðiljar fallast á, að undir- búningur sé hafinn í þeim til- gangi, að greiða fyrir sámgöng þj óðasambandsins. hljóði, að þótt deiluefni kynnu fíultrúastefnan skal háð vera Fangað til að slik útnefning að rísa upp á meðal þeirra, sem sömu fyrirmælum og gilda um XIX. ófulilveðja þjóðir, eða þjóðabrot, sem af völdum ófriðarins hafa losnað undan yfirráðum þjóða þeirra, er þær áður Tutu, en sem þó er svo ástatt hjá inn- byrðis, að íbúarnir eru enn eigi það þroskaðir, að geta spilað upp á eigin spítur, í hinni miklu sam- kepni nútíðarinnar, skal þannig með farið, að framtíð þeirra skal trygð vera með skýrum ákvæð- um í grundVallarlögum alþjóða- sambandsins, og skal þar fyrst og síðast tekið tillit til sérein- kenna fólksins, og á hvem hátt það geti bezt notið sín. — Á þessu sviði tekst alþjóðasam- bandið á hendur heilagt trúnað- arstarf í þarfir siðmenningarinn ar. í framkvæmdinni mun sú að- ferð reynast affarasælust, að forráð slíkra þjóða, eða þjóðar-j brota, sé fenginn í hendur ein- hverri af þeim þjóðum, sem lengst eru komriar á menningar- brautinni, og sem vegna land- fræðilegrar afstöðu, standa bezt að vígi, til þess að geta leyst sM'kt vandastarf vel af hendi; en þjóðir þær, sem við slíkum for- ráðum taka, verða áður að hafa fengið til þess samþykki, eða kröfu alþjóðasambandsins. Sama forráðsaðferð á vitan- lega ekki allstaðar við, og verður í hinum einstöku tilfellum að taka sérstákt tillit til einstaM- ingseinkenna og þroska fólks- ins yfinleitt, ásamt staðháttum, f járhagsástandi, og öðru því um líku. Einstök héruð og bygðarlög, Sir Wilfrid Laurier látinn þetta voru orðin sem ritsíminn flutti út um alt þetta land og til fjarlægra landa 4 mánudaginn kl. 2.50 e. h., og hvar sem borg- arar þessa landis voru staddir þá setti þá hljóða, það var héldur ekki að furða, því einn sterkasti strengurinn í lífi þess- arar þjóðar hafði brost\ð. Á laugardaginn var Sir Wilfrid heill heilsu, var í samsæti Can- adian dlúbbsins í Ottawa um miðjan daginn; þaðan fór hann á skrifstofu sína og vann þar eins og hann var vanur. En þessir undirbúningsdágar undir þingið sem í hönd fer, voru mjög þreyt- andi fyrir hann, því auk undir- búningsmálana, þurfti hann að sinna gestum frá morgni til kvelds. Að vísu var þetta ekki r.ýtt fyrir Sir Wilfrid — hann hafði gjört þetta áður. — En kraftarnir voru nú ekki eins miklir og þeir áður voru. Um kveldið kl. 5 fór Sir Wil- frid með sþorvagni heim til sín og kendi sér ekki neins meins. Á sunnuda^smorguninn var hann vel frískur og kl. að ganga 11 fó» hann að búa sig til kirkju og að þvj var hann þegar að hann hné meðvitundarlaus niður á gólfið í svefnherberginu sínu. Eftir tvær klukkustundir raknaði hann aftur við, talaði þá við læknana ogjþá sem hjá honum voru, og menn höfðu góðar vonir um að harjn mundi ná sér aftur. En þá fékk hann heilablóðfall, sem tók fyrir alla von. Síðustu orðin sem Sir Wilfrid sagði voru: “petta er endirinn” og það varð. Hann féll aftur í dvala og endirinn kom eins og tekið var fram kl. 2.50 á mánu- daginn e. h. Og nú lýtur þjóðin þögul við börur þessa fallna mikilmennis, sem hvílist eftir 50 ára starf í þarfir hennar. Leiðtogans mál- snjalla, hrein hjartaða og hugum stóra, sem með mannkostum sín- um og hæfileikum hafði unnið sér ást hennar og virðingu. Umsjón á jarðarför Sir Wil- frids hefir ríkið tekið að sér og líkið verður flutt í dag frá heim- ilinu og í þinghússalinn þar sem það stendur uppi til laugardags kvelds. *Sir Wilfrids verður nánar minst í Lögbergi við fyrsta tæki- færi. um og viðskif tum meðal þjóða þeirra, er í sámbandinu eru, haf- andi meðal annars í huga sér- stakt tillit, sem taka þarf til nauðsynja héraða þeirra og land flæma, er verstri meðferð sættu á stríðstímabilinu frá 1914— 1919. XXII. Málsaðiljar ákveða ennfrém- ur, að setja undir umsjón- al- þjóðasamibandsins, allar alþjóða- skrifstofur, sem þegar hafa stofnsettar verið, með viður- kendum samningum, ef hlfltað- eigendur samþykkja slíkar ráð- stafanir. — Og leiðirþá einnig af sjálfu sér, að allar slíkar skrif- stofur, sem hér eftir verða stofn aðar, hljóta að renna inn í alls- herj arskrif stof u alþjóðasam- bandsins. XXIII. Málsaðiljar fallast á, að samn- ingar allir, er ríki þau gera, sem teljast til alþjóðasambandsins, skuli skrásetjast hjá aðalskrif- stofustjóra sambandsins, og skúli hann birta innihald slíkra i samninga, eins fljótt ogþví ve'rð-j ur við komið, og skal enginn samningur bindandi, fyr en birt- ur hefir verið og skrásettur á téðan hátt. XXIV. Fulltrúaráð alþjóðasambands- ins skal hafa ótakmarkaðan rétt til þess að mæla með endurskoð- un samninga, sem orðnir eru á eftir tímanum, og líMegir gætu orðið til þess, að heimsfriðinum gæti hætta stafað af. XXV. Málsaðiljar Ifta svo á^ að með undirskrift þessa grundvallar- lagasamnings, séu úr gildi numd ir aliir innbyrðis samningar þeirra á miMi, er fara í bága við samning þenna, og lofa því há- tíðlega, að hefja aldrei rieinar samningatilraunir, sem séu í ó- samrsémi við frumvarp þetta til grundvallárlaga. Fari svo að einhver þjóð, sem undirritað hefir samning þenna, og þar af leiðandi verið tekin upp í alþjóðasambandið, hafi áður verið háð einhverjum þeim kvöðum, er stríða á móti anda og tilgangi þessa frumvarps, þá ber slíkri þjóð heilög skylda til þess, að losa sig tafarlaust und- an slíkri kvöð eða kvöðum. XXVI. Breytingar á samningi þess- um ganga í gildi, er þær hafa hlotið samþykki ríkja þeirra, er fulltmáa eiga í framkvæmda nefnd alþjóðasambandsins, og einnig hTotið samþykki þriggja fjórðu hluta af þeim hinum öðr um ríkjum, er erindreka hafa í fulltrúaráðinu. — Björn M. Olsen dáinn. (Skautakappi Manitoba Skautakappleikur var háður hér í bænúm á Arena skautahringnum á mánudags- kvöldið var. í honum tóku þátt beztu skautamenn Manitoba- fylkis, og ennfremur bezti skautamaður Ontariofyjkis, sá er sigur hefir borið þar úr být- um í allri samkepni, og hlotið En Danska blaðið Politiken getur 1 þess 18 jariúar að próf., Dr. phil Björn Magnúsison Olsen sé ný- gaðstu verðlaun í þeirri list. látinn, 68 ára,að aldri. Próf. , . , , , 8 , Bjöm Olsen var útskrifaður af h llst ha ah g haldl’ Kaupmannahafnar háskóla og *7V1 íslendmgurmn Magnus Gisla hafði stundað nám um nokkur ár son Goodman, eða eins og hann bæði í ítalíu og á Grikklandi.Jer vanalega kallaður Mike Good- Hann varð kennari við Latínu-, man, bar ægishjálm yfir alla skólann í Reykjavík árið 1879 óg keppin^ta sína, svo greinilega, yfirkennari við sama skóla 1895 pegar háslkóli fslands var stofn- að ekki varð um deilt, enginn aður varð hann prófessor í sögu rieirra stóð hpnum á sporði

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.