Lögberg - 20.02.1919, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. FEBRÚAR 1919
5
Það er auðvelt
afarauðvelt að elda
við
Raf magn
Heimsœkið
The Clty Light &Power
Sýning á Rafmagns-eldavélum
54 King St.
Svo þakka eg einlæiglegia öllum
þeim, sem þegar haía orðið við
áskorun minni, og einnig ‘hinum,
er 'síðar hefðu Játið til sín heyra
í gegnum ‘Ljúfar raddir’ ef tími
hefði til uinnist. Og eg efast
ekki um að þeir eru margir, því
“fslendingar viljum vér allir
vera.”
JJjóðrækinn.
F réttabréf.
\T / • •• I • *fi* timbur, fjalviður af öllum
Nyjar vorubirgöir tegunaum, geirettur^og als-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar. N
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
' að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Oo.
Limitéd
HENRY AVE. EAST
WLNMPEG
Ljúfar raddir.
pessa vikuna hefir þjóðræknis
raddbyilgjan fengið öfluga aukn-
ingu úr ýmsum áttum, og þar
sem “Ávarpið’’ þrítug-studda er
nú á ferð bæði í bréfum og blöð-
um til íslendinganna allra í Vest-
urheimi, má búast við ys miklum
úr sérhverri átt. Undirtektim-
ar þarf ekki að efa, um það bera
aðsvífandi raddir Ijósastan vott-
inm. Allar eiga þær sömu söguna
lýsa sama kærdeikanum, er í
hjörtunum bálar þá við er hreyft,
sömu þránni um verndun og við-
hald “vorrar tungu í Vestur-
heimi.” Aðeins þarf nú að ala
eldinn, svo ekki slokkmi; kulni
hann út eða dofni um of í þetta
sinn, verður erfiðari afturkveikj-
an. Og þótt allar dætur karls,
Ása, Signý og Helga, séu þá send
ar í glóðarleit, mun eldsóknin sú
örðug reynast. Biásum því að
neistunum, meðan tími er til.
pað er einróma söngur “radd-
anna.”
Frá Reykjavík, Man. kemur
þessi:
“Mér er íslenzkan kær,—vildi
helzt heyra hvert mannsfcarn,
sem af íslenzku bergi er brotið,
taia málið lýtalaust. Vil gera
alt, sem í mínu valdi stendur,
því til stuðnings.—Söfnuðir og
lestrafélög út um alt land ættu
að hafa málið með höndum. —
Áfram í iherrans nafni! Gjör-
um málið að voru hjartamáli og
fylgjum iþví sem einn maður.
Allir eitt—eitt.
Ingim. ólafsson.”
Tvær ‘raddir’ bárust frá Gimlí
sem segja til hver söngurinn er
þeiim ljúfastur þar í hinu fyrsta
höf uðbóli Vestur - íslendinga.
Slíks var að vænta. Hin fyrri
segir:
“Við undirskrifaðir safnaðar-
nefndarmenn á Gimlli, erum að
öllu leyti samþykkir stofnun ís-
lenzks fðlagsskapar, er styðji
móðurmál vort og ísienzkt þjóð-
erni, og lofumst til að leggja því
málefni lið að svo miklu leyti,
sem kraftar leyfa. — Sv. Bjöms-
son, G. Paulson, G. N. Narfason,
Ásbj. Eggertsson.’’
Að tiihlutun lestrafélagsins
“Gimli”, tala þeir Hj. porsteins-
son (fors.) og Stef. Eldjámsson
(rit.), og segja meðal annars:
“önnur grein í lögum félags
vors segir: ‘Aðal tilgangur fé-
lagsins ér, að viðhllda íslenzkum
bókmentum og ísl. þjóðemi, með
því fyrst og fremst að kaupa ís-
lenzkar bækur.’ — Af þessu má
l.jóslega merkja, að félagið muni
fúslega taka höndum saman við
hvem þann einstakling eða fé-
lagsskap, sem af einlægni vill
vinna að því er tilfærð lagagrein
leggur áherzlu á. — Með innileg-
um hlýhuig til hins íslezka þjóð-
emis.”
inni, sem vér búum með, til hug-
þekkni og uppbyggingar.”
Enn fremur lætur Jón í ljósi í
bréfi til undirritaðs, þá von, að
óeining meðai íslenzku blaðanna
hér verði ekki þjóðræknishreyf-
ingunni að farartálma, og segir
sem er, að “þ a u ættu að vera
aðal-samlímisandinn í félaginu
—og félagslífinu yfir höfuð, og
verða æ aðal samúðar-keðjan
þar sem annarsstaðar.” Vill
vona að keðjan þessi verði ekki
háð því lögmáli er enska máltæk-
ið bendir tii,-áð “styrkur hverr-
ar keðju er fólginn í veikasta
hlekk hennar.*’
Lítur hann þar dögg
dýrra tára
væta viðu smáa.
Gróa upp af rústum
gamalla trjáa %
fagurt friðarkjarr.
Sér hann þar vin
sverði girðan
sækja í fylking fram.
Er það minn vinur,
er ann eg heitast,
sem of heljarslóð hvatar.
j hærð, horfum á alt þetta fara | Æ, lát oss reyna að létta þraut,
■ fram hjá, enn sem komið er, ogj og lina böl og kíf,
kunnum ekki að meta og þakka! að velta steini úr bróðurbraut,
eins og skyldi. Til dæmis get að bæta mannlegt Mf.
eg sagt um mig:4 pann tíma, er
spánski óvinurinn gekk um sem i ó„ gef oss, Drottinn, mikin mátt,
ákafast, og skar hér og þar á j já, megn að starfa rétt,
hina Ijómandi og hljómfögru I að aldrei verði oss orkufátt
strengi — þá var eg um kvöld-! við endað takmark sett.
Mma inn á ferð, í koldimmu j f nafni konungs kærleikans
Lýðhvöt ljúf og hreimþýð
berst norðan af Siglunesi í bréfi
til “pjóðrækins” frá Jóni Jóns-
syni (Sleðbrjót). Bréf þetta birt-
ist nú í Hjeimskringlu í heilu lagi
og þar er til þess vísað. Svo sem
við mátti búast er þjóðemisand-’
inn þarna einlægur og hreinn, og
þar ihreyft nýrri stefnu' um starf
svið þjóðernisfélags meðal vor.
Vill höf. að slíkt fél. sé starfandi
á íslandi engu síður en hér og því
atþjóðar-félag. Áherzlu leggur
hann á útgáfu tímarits, er hver
meðlimur félagsins fái ókeypis
líkt og venja hefir verið í Bók-
menltaféiaginu íslenzka. Að sjálf
sögðu þó gengið út frá ársgjaldi
til félagsins, frá öllum þeim,, er
í því villja standa.
Hivort hugmyndirnar,' er fram
koma í tveim síðasttöldu “rödd-
unum’’, geti orðið að fram-
kvæmd, skal engu um spáð. Að
Þjálfsögðu koma þær fram á aðal-
fundinum 25. marz og verða þar
ræddar ásamt öðru, er fyrirhug-
uðu félagi má til gegnis verða.
þá er að minnast á “röddina’’
frá Foam Lake. — Hún kemur
frá Jóni Einarssyni, forseta ís-
lenzka Kornyrkjufélagsins þar,
og hljóðar svo:
“Á fundi, sem haldinn var í ísl.
Komyrkjumanna félags deildinni
(Bertdale G. G. A.) 11. feb. s.l.,
var samþykt í einu hljóði og án
nokkurs andmælis, að tilkynna
skyldi forvígismönnum hins fyr-
irhugaða þjóðemisfélags Vestur-
ur-fslendinga eindreginn velvild-
ariiug nefndrar deildar til fyrir-
tækisins, með ósk og von um, að
samúð og farsæld verði þess fé-
lagsskapar aðal-einkenni, og að
hopum megi langur aldur auðn-
ast íslenzka þjóðbrotinu hér í
landi til.vegs og gengis og þjóð-
Allir þeir, sem eitthvað minn-
ast á þjóðræknisfélagið með oss,
virðast einihuga um, að málgagn
þurfi félagið að hafa, eigi það að
geta náð til meðlima sinna og
annara með þau mál, er það vilji
fjaMa um og koma í framkvæmd.
Enda mundi slíkt bezta samteng
ingartaugin. petta sjá allir. Ein
rödd hefir jafnvel opiniberlega
hreyft þeirri djörfu hugmynd, að
öll íslenzku vikublöðin hér ættu
að renna saman í eitt myndar-
iegt tímarit með bamablaði.
Til athugunar:
þar sem “Ávarp til íslendinga
í Vesturheimi” er nú, svo sem
áður er ávikið, kornið til fjöl-
margra einstaklinga um bygðir
vorar, og í því áskorun um að til
starfa sé tekið félagsstofnun til
undirbúnings, þá virðist ef til
óþarfi, að verið sé að safna “Ijúf-
ur röddum” sérstaklega. Enda
var ætlun mín með radda-bálki
þessum að eins sú, að halda þjóð
ræknismálinu “volgu’’ á meðan
þrjátíumanna nefndin væri að
undirbúa “ávarpið” og koma því
fyrir almennings sjónir. Nú er
þetta/orðið að framkvæmd, og
þeir, er málinu vilja sinna, sem
vonandi verða margir—helzt all-
ir—» geta snúið sér til auglýstra
embættismanna nefndarinnar
með það, er þeir segja og lýsa
yfir því til efiingar. Engin þörf
lengur á neinum “skuggasveini”
til að safna slíku. “þjóðrækinn”
dregur sig því inn í hópinn aftur
og reynir þar grímulaus að leggja
fram sinn litla skerf þessu hjarta
máli vor ailra til eflingar. Berist
honum þó eiphverjar “raddir” í
framtíðinni mun hann koma þeim
á framfæri við rétta Mutaðeig-
endur. Til blaðanna mætti líka
senda yfirlýsingar um málið frá
hinum ýmsu félögum, og væri
sú aðferð ef-til vill hentugust.
til
Langruth, Man. 12. febr. 1919
Heiðraði ritstj. Lögbergs!
Bg hefi ekki oft þreytt Lög-
berg qieð fréttum héðan úr þess-
ari bygð undanfarið. En nú
langar mig til að níðast á þolin-
mæði þinni dáiitla stund.
Hér er að sönnu ekki margt,
sem við ber, er til stórtíðinda
megi telja. En þó er þessi bygð
ekkert frábrugðin öðr.um bygð-
um í daglegum viðburðum. Hér
skeður aitaf eitthvað, eins og
annarsstaðar, því fólk hér er alt
eins vakandi og starfandi og í
öðrum bygðum.
pað, sem eg hefi helzt í frá-
sögn að færa, er samkomur þsér,
sem haldnar hafa verið hér á
vetrinum af kvenfélaginu ‘Fjall-
konan”.
pann 30. jan. síðastliðinn hélt
Fjallkonan samkomu að “Herðu-
breið”, samkomuhúsi Big Point
bygðar, til að taka á móti og
fagna fjórum heimkomnum her-
mönnum. peir voru Sófonías
Helgason, fyrum kaupmaður í
Langruth; Amór Tórpasson,
Gestur Austmann og Guðmund-
ur I. ólafsson. þar voru marg-
ir saman komnir, og skemtanir
þær beztu. Voru hermönnun-
um afhentar gjafir frá kvenfé-
laginu. Gjörði þorsteinn ólson
það fyrir hönd félagsins með fall
egri ræðu. Auk hans töluðu þar
Magnús Pétursson vel og sköru-
lega, ‘Ólafur G. Johnson frá
Marskland, Halldór Daníelsson,
séra Sigurður Christophersson.
Sömuleiðis fluttu þar kvæði, ól-
afur G. Johnson og undirskrif-
aður. Svo vár eitthvað fleira
smávegis flutt þar. Veitingar
voru ríflegar og fjörugur dans á
eftir. Aðgangur að samkom-
unni var ókeypis.
pað lýsti sér innileg gleði yfir
heimkomu piltanna, og var sam-
koman í alla staði hin skemti-
legasta. petta félag á miklar
þakkir skilið fyrir starfsemi sína
í garð hermanna og þjóðræknis.
Er þaðdjós vottur þess, hve mik-
ið má gjöra ef vel vill.
petta félag samanstendur af
um 50 konum og stúlkum bygð-
arinnar, og hafa þær unnið
undra mikið verk frá því félagið
var stofnað. Er það óneitan-
lega tilkomumesti félagsskapur
þessarar bygðar og vinsælt að
sama skapi. Og fyrir utan þjóð-
ræknisstörf sín, hafa þær gjört '
mikið gott. Er vonandi að það
félag eigi langa framtíð fyrir
höndum. Slíkur félagsskapur
ætti að vera til á hverri 'bygð á
öllum tímum.
Stpfnandi þessa félags mun
aðallega, vera húsfrú póra Finn-
bogason. Hefir hún verið for-
seti þess frá byrjun.
Svo stofnaði Fjallkonan til
annarar samkomu þann 7. febr.
Voru þar aðalskemtanir ‘Fishing
Pound” og. dans. pessi sam-
koma gaf af sér yfir $90.00. Sýn-
ir það ljóslega vinsæld félagsins,
— að þegar félagið þarfnast
centa ,þá koma þau. Að sjóður
félagsins sé ibezta stofnunin hér
til að ávaxta í honum peninga
sína til góðgjörða, kemur öllum
saman um, og hafa menn hér
sýnt þá skoðun í verkinu eftir
mætti.
Aðrar fréttir nenni eg ei að
skrifa að sinni. En þó mætti
geta þess, hvað bændum hefir
þótt vænt um hið góða tíðarfar á
vetrinum. Aftur hefir það gert
fiskimönnunum tilfinnanlegan
skaða, því margir munu hafa all-
mikið af fiski óseldum.
Hingað hefir “Flúin’’ sama
sem ekki komið, og er heilsufar
manna hér almént gott.
pinn einlægur
S. B. Benedictsson.
Hvort áttir þú
óvina fjöld,
er hlauzt í mót að herja,
Eða hreif þungur
örlagastraumur
þig viljaiausan til víga?
Til hermanns á Frakklandj.
(Undir nafni konu hans.)
Flýgur minn andi
á fögru skýi
yfir láð og lög.
Og um árris
í austurvegum
leikur í ljósibrotum.
Stanzar hann of fríðri
Frakka grundu,
skygnist um og skimar.
Sér hann þar svipi
sárra harma
svífa of liðinna leiðum.
Sér hann þar leiftur
liðinna vona
iblakta á bláskari.
Ástar rósir
roða sviftar
hneigja höfuð við fold.
Uni eg einmani,
angrað hjarta
tregar trygðavin.
prái eg aftur
þig að líta
heim úr hjörva sennu.
Bið eg (jaggeisla
dýrrar sóiar
blessun mína bera
ástvini kærum
á austurhveli,
er stendur við dauðans dyr.
Megi hvert andvarp
angraðs hjarta
hug þinn fögnuði fylla.
Megi hvert tár,
er titrar á auga,
leiðir þínar lýsa.
Vertu sæll, kæri,
og kom þú bráðum
heili frá helju leiddur.
Fagnandi breiðir
faðm þér mót
ástglöð unnusta.^
S; B. Benedictsson.
Kveðja
íslenzkra hermanna við burt-
för þeirra í stríðið, flutt að
Big Point 5. apríl 1915.
Farið vel, bræður,
til fólkorustu,
bregðið þar brandi
og banið fjöndum.
Látið glymja
í gráu stáli
jörmun-djarfir
af jötunmóði.
Látið pórdunur
þuhgar dynja
and-skotum mót
í orra sennu.
Látið kúlna
kólgu dimma
reka úr landi
rama dólga.
- Áfram til orustu,
fslendingar,
íslenzkum sóma
uppi að halda.
Fylgi yður hvers manns
heilla óskir,
íslenzkum sonum
í íslands nafni.
Fylgi yður gæfa,*
frægð og sigur,
íslenzku, framgjömu
íturmenni.
Og komið heim heilir
frá hildarleiknum,
í fagnandi faðm
fríðrar Canada.
S. B. Benedictsson.
W
ONDERLAN
THEATRE
myrkri tekinn fastur og settur í
70 daga gæzluvarðhald (fór ekki
út í sjötíu daga eftir að eg
meiddi mig í fætinum). —
Eg var fullur með uppistand
og ónot við hinn mikla og dular-
fulla kraft, fyrir að hafa gjört
þetta. “Hvað hafði eg unnið
til, fram yfir aðra, að eg skyldi
nú þurfa að verða fyrir þessu,
og mega ekki veraá fótum og úti
eins og aðrir?” spurði eg stund-
um með sjálfum mér. En btíð
og góð rödd — rödd Guðs —
svaraði mér: “pú, vanþakkláta
bam, eg tek eins vægilega á þér fJ .
og mögulegt er. pú voðaíega ó-j lltan
þekka bamið mitt, eg hefi ein-
lægt svo mikið hlýft þér, en
hvað hefir þú goldið mér Lstað-
inn ? Hefðir þú verið á fótum,
gaztu fengið umgangsveikina,
og hefðir þú leikið lausum hala,
hefðir þú máske orðið orsök að
því að aðrir veiktust, eða máske
haidið það, og þannig orðið óró-
legur.” —
vér keppum svo af stað
í trú að vinna verkið háns.
Ó, veit oss, Drottinn, það!
S. B. Benedictsson.
Fossalandið.
Miðvikudag og Fimtudag
VIOLA DANA
í leiknum
“Flower of the Dusk”
a eharming Star in an Emotional.
Roie
einnig
“The Geezer of Berlin”
! Föstudag og laugardag
í PRINCILLA DEAN
í leiknum
I “She Hired a Husband”
Fyrirlestur um framtíðarhorfur Wiiliam Lowes, Quill Lake Sask.
v íslands. '■ jlngibjörg Jónsdóttir, ekkja eft-
Frímann sál. Ágústsson, lát-
í verkfræðisfélaginu norska
flutti herra Sætersmoen verk-
fræðingur nýlega fyrirlestur úm
ísland og hinar fyrirhuguðu
framkvæmdir fossafélagsins
sem hygst að nota - - —
vatnsafl pjórsár til rafmagns- Eoreldrar hennar voru hjonm
framleiðslu. En eins og kunn- Jón Jónsson og Ragnhildur Er-
ugt er hefir Sætersmoen verið í! lendsdóttrir, ættuð úr Axarfirði.
þjónustu þess félags síðustu 3—(Foreldrar Jóns voru Jón Guð-
4 árin. j mundsson bóndi í Kelduskógum
Honum telst svo til — segir og kona hans Guðrún Guðmunds
“Morgenbladet” norska — að , dóttir prests í Berufirði, Skafta-
hægt sé að ná úr pjórsá 600,000 sonar. Systir Ingibjargar var
I ir
inn að Akra N. D. 1907.
j Ingibjörg sál. var fædd á
Kelduskógum á Berufjarðar-
strönd í Suður-Múlasýslu, í júlí-
mánuði 1843, og var eftir því 75
ára og þriggja mánaða gömul.
hestöflum þá mánuðina þegar
vatnið errminst, en 1,114,000
hestöflum aðra tíma. Til sam-
Eg sá fljótt að þetta alt var i
satt, og meðgekk það hátíðlega, {anúurðar má geta þess, að Rju-
eigi nema
að eg hefðLgíla tíð, frá því fyrsta kanf°ssmn
og þar til nú, verið mjög óþekt
barn, og verðskuldaði alla hina
mjög svo vægu hegningu, sem
mór hafði verið úthlutað, frá því
fyrsta að eg á þrettánda árinu,
var sem væpgbrotinn fugl, og
gat ekki flogið samhliða hinum
fuglunum. Föðúrkærleiki Guðs
og umhyggja fyrir mér hefir
verið svo mikil, aðt hirtingin hef-
ir ekki verið það hálfa á móti því
er eg átti skilið. — Og fyrst nú,
að eg, sem er Íaklega verstur og
óþekkastur allra okak'r karlanna
— get gjört þessa játningu ekki
neitt hikandi, heldur af heilum
hefir
sonar.
Guðrún, seinni kona undirritaðs,
cíáin að Kristnes, Sask., 24. marz
1912.
Foreldrar Ingibjargar biuggu
mestallain búskap sinn í Urðar-
250,000 hestafla kraft. i teigi á Berufjarðarströnd, og þar
pegar pjórsá hefir verið ólst Ingibjörg upp, að undan:
bygð út, er ætlunin að flytja all- jteknu einu ári, sem hún var þjón
an þenna mikla kraft tii Reykja-: ustustúlka að Djúpavogi hjá
víkur. Og að sögn Sætersmoen . verzlunarstjóra Waywatt. Árið
hefir höfuðborgin ágæt hafnar- '■ 1862 giftist hún Frímanni Á-
skilyrði fyrir innflutning' og út- \ gústssyni homöopata á Vopna-
flutning. Vegalengdin frá pjórsá
til Reykjavíkur er 145 kílómetr-
ar(og verður þar lögð járnbraut
á milli, vegna þess að það er nauð
syn fyrir rekstur rafmagnsiðn-
aðarins. Telur Sætersmoen
engin tormerki á því, að leggja
þá járnbraut og það kosti ekki
svo ákaflega mikið, og telur
firði, Jónsspnar prests á öxna-
felli Jónssonar prests hins lærða
á Möðrufelli.
pau Frímann og Ingibjörg
bjuggu í Berufjarðarsveit 9 ár,
fluttust svo árið 1871 norður í
Vopnafjörð og bjuggu á Ljóts-
stöðum í tvíbýli við Ágúst, föður
Frímanns, þar til árið 1893, að
msiLL Jimcuiui, mjiuur a± neiiunii ~ ~ ------........,
hu» - hvað munu H hin ueta H- rafmaKniS ekki verða dýr-, Þa«i fluttu t,l Amer.k^ pau
og gjora.
Einn aðaikosturinn við þetta
b'lessað heimili er það, að þurfa
ekki að vera að flækjast — skifta
ara þar heldur en þar sem það er
ódýrast í Noregi, og mikið ódýr-
ara heldur en annarsstaðar í
Norðurálfunni. Býst hann við
Frá Gimli.
Hver má þig kenna, kraftur hár,
— í kólguskýjum lífsins dulinn,
sem átt þar bú við eymd og tár,
en ýmist í gleðihjúp ert hulinn?
Runninn af háum himinslóðum,
halir ei kenna þína braut.
Veitir þú líf, og leyfir móðum,
að leggjast að hvílt í jarðar-
skaut. —
petta gúllfallega ljóð eftir B.
Gr. hefir aldrei átt eins vel við
eins og einmitt nú, þessa dular-
fullu og breytilegu tíma, sem við
lifum nú á. —
Sendiiboðar hins hulda kraftar
þehja hina breiðu vængi sína yf-
ir geiminn. Frá einu landi til
annars — frá einu héraði til
hins — frá einni borg til annar-
ar — og frá manni til manns.
Sendiboðar stríðs og friðar —
hrygðar og gleði. Sendiboðar
haturs og kærleika strjúkast
hver fram hjá öðrum á fluginu.
Lífið er kveikt hér og þar, og ná-
kvæmni og alúð kemur svífandi
á hvítum vængjum, til að hlúa
að því og blynna. Svo er stund-
um alt í einu skorið á einhvem
hljómfagran streng. Sæti hljóm-
urinn þagnar, en sár, titrandi
ómur af hinum brostna streng
smýgur loftið. — Og þá er það,
við slík tækifæri, að hinar feg-
urstu períur með öllum regnbog-
ans litum verða til. pær perlur,
er án efa guði skína fegurstar af
öllum jarðneskum perlum — því
þær eru búnar til af kærieikan-
um, sorginni og þakklátssenv
inni.
Við hér á Betel, gömul og grá-
um verustaði.
á sama stað. pað út af fyrir
sig, fyrir utan alt annað, er ekki
lítils virði, að geta áhyggjulaust
kvöld eftir kvöld háttað niður í
sama rúmið, í sama herberginu,
sem maður getur átt von á að
deyja í. Auðvitað er ált breyt-
ingu undirorpið, en kærleikurinn
breytist ekki. Trúarbrögð mann-
anna, hugmyndin um Guð er
breytileg, en hann sjálfur er ó-
umbreytanlegur, einlægt sá‘
sami, góðgjami, miskunnsami
og kærieiksríki. pað er hann,
sem með sprota kærleikans hefir
snortið hjörtu bamanna og full-
orðna fólksins, svo að ylur og
góðleiki hefir streymt til þessa
Heimilis, Qg snortið aftur, oft
persónulega, hjörtu okkar gam-
almennanna.
Hinar aðrar ýmsu fréttir frá
Gimli, um framför bæjarins,
breytingar, byggingar og at-
vinnuaukningu, ætla eg ekki að
taka frá fréttariturunum hér.
En læt staðar numið með kærri
kveðju til allra, sem eru svo lítil-
látir og hugljúfir að lesa þenna
greinarstúf með velþóknun.
Gimli 15. febr. 1919.
J. Briem.
Geta verið kyr! aÓ það kosti her 20.00-
30.70 kr. hestaflið.
(Ort
Flvíta bandið.
fyrir W. C. T. U. konu að
Baldur, Man., 1918.)
pað eru lög, sem bjarga bezt,
ei búksorg eða völd,
því Mammon skapar meinin flest
og myndar ráðin köld.
pars gróðahyggjan galar hæst
er guðdóms eðlið fjgerst.
Hvar okraranna afl er næst
er eyðilegging stærst.
Vort starf er ei að styrkja völd
né strita fyrir-auð,
né semja öðrum synda gjöld,
þó semdi ’böl og nauð,
því dóminn hefir hver með sér.
Og hvers manns býr í sál
það réttarfar, sem einhlítt er
við andans metaskál.
Vort starf er íhér að mýkja mein
af mildri kærieiks mund;
að vita hvar sé visin grein
og veik á fölri grund;
að efla líf og auka þrótt,
þvi auma styrk að ljá,
að boða dag, hvar dimm er nótt
og duga hvar sem má.
Vér, konur, hyllum konung þann
sem kærleik nefnum vér.
og öllu metum æðra hann
og á hann trúa ber.
pað boð, er oss var ölium sent:
— að elska náungann,
í vorum reit skal rækt og kent
í réttri trú á hann.
Vér sjáum ávalt sorg og böl
og söknuð, hrygð og tár,
pg fátækt, harm og hjartakvöl
og hvers kyns blóðug sár.
Eftir að haífa rakið þessa
hlið málsins, fór Sætersmoen
nokkrum orðum um það, til hvers
ætti að nota þetta mikla afl og
hvert gagn ísland mundi af því
hafa. Benti hann þar á það, að
ísland væri ekki svo út úr skotið,
eins og menn alment ihéldu, því
það væri ekki lengra frá Aber-
deen til Raykjavíkur, heldur.en
til Álasunds. Mikilí hluti fs-
land-s sé mjög vel fallinn til rækt
unar og komi því tilbúinn áburð-
ur að góðu gagni. En ísland
skorti vinnukraft og þess vegna
verði að flytja þangað útiendan
vinnulýð.
Sætersmoen mintist og á það,
að hjá pjórsá væru brennisteins-
námur, er nota mætti til Sulfit-
framleiðslu, og ennfremur mint-
ist hann á það, að vinna mætti úr
jörðu zink, aluminium, jám og
fleira. Enn gat hann um það,
að Reykjavík ætti í framtíðinni
að verða geymsfustöð fyrir kom-
vörur frá Canada, og þá kæmi
það í góðar þarfir að hafa nóg til
þess að reka svö stórar mylnur,
að hægt verði að mala alt ame-
ríska komið. Austur-Asíufé-
lagið hefði þegar afráðið a koma
á fót beinum gufuskipaferðum
milli Reykjavíkur og Port Nel-
son.-----
Segir “Mbrgenbladet” að fyr-
irlesturinn hafi verið hipn fróð-
legasti og hafi áheyrendur gert
að honum ágætan róm.
Morguniblaðið.
í nótt andaðist að heimili sínu
að Markerville, Alta, (aðfara-
nótt 17. febr. 1919), bóndinn
Gísli Eiríksson, 68 ára. Merkur
maður og vel látinn. Nánar síð-
ar.
Jóh. Bjömsson.
Dánarfregn.
pann 6. október 1918 andað-
jst að heimili tengdasonar sína,
settust að í Akrabygð í Norður-
Dakota, og bjuggu þar til þess
er Frímann lézt sem áður er get-
ið. Eftir það var Ingibjörg á
vegum Tómasar sonar sins, þar
til hún flutti norður til Canada,
til barna sinna þar.
Ingibjörg sál. eignaðist 12
börn. 7 dóu unig. pau, sem
lifa, eru: 1. Kristinn Ágúst,
bóndi að Quill Lake; 2. María
Ragnhildur, gift Ingólfi Áma-
syni að Skálholt P. O.; 3. Guðrún
Margrét, gift Edward Monty að
Bedworth, Ontario; 4. Margrét
Haildóra, gift William Lowes
að Quill Lake, Sask.; 5. Tómas,
verkmaður að Akra N. D.
Ingibjörg sál. var trúkona og
hafði aítaf óbilandi traust á guði
i baráttu Mfsins, sem háð var
við fátækt og annað mótlæti, er
marga konu í hennar sporum
hefði skort þrek til að ganga í
gegnum.
Hún var skyldurækin gagn-
vart manni sínum og bömum, er
rnunu ávalt minnst hennar sem
góðrar móður.
Ingibjörg sál. var lögð til
hvíldar í grafreit Quill I>ake
bæjar. En sökum umgangsveik-
innar, var engin húskveðja hald-
in. En margir fylgdu hinni
látnu til grafar, og vottuðu
bömum hennar samúð sína.
í meðvitund barna Ingnbjarg-
ar sál. ihljóma orðin: “Fagnið
og verið glöð, því verðkaup móð-
ur ykkar er mikið á himnum.”
porleifur Jackson.
Orpheum.
Ef þér ætlið að skemta yður
á annað borð, þá væri ekM úr
vegi, að fara niður á Orpheum.
par verður óvenjulega fjöl-
breytt skemtiskrá, það sem eft-
ir er vikunnar. Söngvar, skraut-
dansar, smáleikir o. s. frv.
Wonderland.
Engu síður nú en að undan-
förnu, verður Wonderland þægi-
legasti skemtistaðurinn, þegar
alt kemur til alls. Eins og aiug-
lýsingin í blaði þessu sýnir, þá
eru myndimar þessa viku hrein-
asta fyrirtak. pess vegna er
bezt að nota tækifærið.
BLUE MBBON
TEA
Annaðhvort verðið þér að
trúa orðum vorum eða reyna
sjálíir, en þér munuð fljótt
sanntœrast um að
BLUE RIBBON TE
er ávalt eins -- Reynið það.