Lögberg - 20.03.1919, Blaðsíða 5

böGBEKG, FIMTUDAGINN 20. MARZ 1919
Þetta er það
sem þú þarfnast:
„Bjartar og ánægjulegar stundir
í eldhúsinu“
Góður bœklingur sem allir geta f engið ókeypis
The Cíty Light &Power
54 King St.
Fái'S ySur bæklinginn strax.
■»r ^ • .. | • timbur, fjalviður af öllum
Nyjar VorllDir^Oir tegundum, geirettur og al*-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ékkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
ar stéttar teljist áttatíu og fjög-
úr prósent af öHum landslýð.
petta kemur bezt í ljós, þegar
íesin er reglugerðin um alls-
iherjar- soviet, eða þjóðþing Bol-
sjevika. par fær verkamaðurinn
fimmfalt vald við bóndann, mið-
að við höfðatölu. pað stendur
svart á hvítu í “Stjómarskrá”
flokksins:
“Á allsherjar.-ráðstefnu hinna
rússnesku soviet-a skulu sitja
erindrekar frá borgar-soviet-un-
um (einn fyrir hverja 25,000 at-
kvæðisbæra meðlimi); ennfrem-
u.r fulltrúar frá ráðstefnum
sveitáhéraðanna (einn fyrir hver
125,000 afkvæði).”
pessi skilríki frá Bolsjevikum
sjálfum eru beztu vitnin, og þau
bera það alls ekki með sér, að sá
flokkur hafi komist fram úr öðr-
um lýðveldismönnum, í áttina til
frelsis og jafnréttis.
“Sameiningin” G. G.
Limited
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG
Sökum þess að partur úr þess-
ari ritgjörð var tekinn upp í
“Voröld”, slitinn úr sambandi,
og látinm tákna þar alt ahnað
en höfundurinn vildi sýna með
honum, og allri greininni í heild
sinni, prentum vér greinina upp
eftir ósk höfundarins, og þá geta
inenn sjálfir séð hversu langt að
sumir blaðamenn ganga í því að
snúa viti í vitleysu. — Ritstj-
þess að láta ekkert trúarlegt kom
ast að í neinum stjórmarathöín-
um. Trúarfólög mega vera til
og dýrka guð, eftir skoðunum
sínum og venjum, ef þau láta
stjómmálin hlutlaus; en lengra
nær frelsið ekki. Enginn trúar-
flokkur má koma upp “prívat”-
skólum og kenna þar trúarbrögð
með öðrum fræðum. Enginn
trúarflokkur má leggja fastá-
kveðin gjöld á meðlimi sína, eins
og mörg félög gera hér í landi.
Og þeim er algerlega bannað, að
eiga nokkrar eignir; mega ekki
stofna sjóði til útbreiðslu trú
sinni; ekki koma upp skýli yfir
sig, né hafa umráð yfir þeim
húsum, sem þau áður áttu. Ríkið
slær eign sinni á allar kirkjur og
guösþjónustuhús, ásamt öllu
öðru, sem kirkju- og trúarfélögin
áttu áður, ,en undirstjómir rík-
isins lána þær mildilega hinum
fyrri eigendum þeirra. pær taka
taka auðvitað algerlega undir sig
það, sem þeim sýnist af öllum
kirkjueignum, og útbýta afgang-
inum eftir eigin geðþótta.
pegar að er gáð, þá fær til-
beiðslufrelsið sömu útreið í “dó-
kúmenti” þessu, eins og sam-
vizkufrelsið. Engum trúarflokki
er trygð notkun eignanna, sem
hann átti áður. Ráðstafanir um
húslán, og annað því um líkt til
guðsþjónustuhús, ásamt öllu
lega í höndum undirstjómanna.
Sé til dæmis kaþólskir í meiri-
hluta í Sovietl), eða verkamanna
ráði einhvers þorps, þá getur sú
undirstjórn orðið svo ósanngjöm
við Mótmæléndur eða Gyðinga,
að hún láni þeim ekkert gúðs-
þjónustúhús. Við slíku ofríki
setja Bolsjevikar engar skorður
í “stjómarskrá” sinni, að því er
séð verður. peir fara þar mörg-
um fögrum orðum um algert trú-
frelsi og jafnrétti, en svo, þegar
að því kemur, að tryggja með
föstum ákvæðum og ráðstöfun-
um réttindi, sem heyra því frelsi
til, þá smeygja þeir vandanum
yfir á undirstjórninnar, svo að
frelsið verður í reyndinni komið
undir dutlungum ráðandi flokks-
ins 1 hverju soviet-
Merkilegt er það, hve varfæm-
in í trúmálúm er einhliða hjá
Bolsjevikum. Ekkert, sem ber
nokkum keim af trú, má koma
nokkursstaðar nálægt opinber-
um störfum eða ríkismálúm. En
þó fær ríkisvaldið að ganga svo
nærri sérréttindum trúarinnar
að hún má ekki eiga skýli yfir
sig, og verður að þiggja bæði
húsnæði og helgiáhöld að láni
hjá verzlegri stjóm.
önnur yfirlýsing Bolsjevika
er um “réttindi verkalýðs og und
irokaðrar aiþýðu”. pau rétt-
indi vilja þeir tryggja bænda-
fólki og verkalýð með því, að
gera aðrar stéttir réttlausar og
álhrifalausar í stjómmálum. Eign
arréttur einstaklinga og “prívat”
félaga er afnuminn; bankar upp-
tækir, landið gert að ríkiseign.
Og til þess að koma þessu í kring
sikipa Bolsjevikar svo fyrir, að
verkalýðúrinn sé vopnaður og
stofni “nauðan”2) her, til vam-
ar réttindum sínum, en auð-
mannaflokkurinn sé sviftur öll-
um vopnum. Auðvitað fær sá
flokkur ekki að sitja í samkund-
um þeim, eða soviet-um, sem alt
stjómarfar Bolsjevika er bygt á.
petta er nú gott og hlessað, að
svifta þannig auðkífingana eign-
um og áhrifum, ef ekki drægi
það þann dilk á eftir sér, að allir
eru taldir auðmenn, sem eitthvað
ofurlítið hafa handa á milli.
Jafnvel verkamenn og smábænd-
ur, sem með eiginkröftum hafa
nælt ofurlítið, og komist í bjarg-
álnir, eru gerðir atkvæðislausir í
soviet-unum, og sviftir vopnum.
Að alþýða manna vor á meðal
muni kæra sig um að stæla eftir
Bolsjevikum í þessu, það er harla
ólíklegt. pað er að vísu satt, að
með feignarréttinn hafa orðið ill
og ömurleg mistök í flestum þjóð
félögum, fram á vora daga. Eig-
ingirni mannanna hefir gert sér
úr honum ræningjabæli og skálka
skjól, og safnað-í það vígið marg
víslegri kúgun og rangsleitni,
sem ílt er að útrýma. petta
hlýtur hver sanngjarni maður að
játa. En hins er líka að gæta,
að eignarrétturinn telzt til þeirra
réttinda, sem öll menning hvílir
á. “Verður er verkamaðurinn
launanna.” Að mega sjálfur ráða
yfir sanngjömum ávexti erfiðis
þess, andlegs eða líkamlegs, sem
maður hefir lagt á sig í þarfir
þjóðfélagsins; að mega nota
hann til stuðnings hugsjónum
sínum, hvort sem þær eru vin-
sælar eða ekki; að mega ganga í
félag með öðrum og mynda sam-
eign, til eflingar sameiginlegum
hugsjónum, það eru grundvallar-
réttindi, sem ekki verða skert að
ósekju. Sé í þau höggvið, þá er
Sigmundur Johannsson.
F 1857; D. 1918.
Sigmundur Jóhannsson and-
aðist að Elfros, Sask., 30. ágúst
1918. Hann var fæddur á Húsa-
baka í Skagafirði 15. apríl 1857.
Foreldrar Sigmundar voru:
Jóhann Guðmundsson bóndi á
Húsabakka og kona hans Helga
Pálsdóttir. Bjuggu þau hjón
efna- og rausnarbúi miklú á
Húsabakka. Var heimili þeirra
orðlágt fyrir gestri!sni, og sæmd-
arheimili í hvívetna.
Jóhann var mikill búmaður og
framkvæmdamaður og var kona
hanis honum samhent “í hvers
jkyns rausn og dáð”. Jóhann
öxin lögð að rótum frelsis og; 1876. Helga fór” til
framfara. pessi sannleikur er
skráður skýru lefri í sögu mann-
anna. Hvar, sem los er á eigna-
réttinum, eða hann er í litlum
metum hafður, eins og á meðal
hirðingja, eða með þjóðflokkum
þeim sem lifa á sífeldum ránum
og gripdeildum, þar er framför-
in sárælítil, öld eftir öld- En þar
sem tryggilega íhefir verið búið
um þenna rétt, þar hefir þjóð-
lunum skilað djúgum áfram; þó
því aðeins, að úr honum hafi orð-
ið vígi frelsis, fremur en kúg
unar.
Hér er viðfangsefnið, sem ligg
ur framundan: að fara viturlegar
með eignarréttinn, en gert hefir
verið, gera úr honum tryggingu
Ameríku 1887. Hún andaðist
29. marz 1903, hjá þeim hjónum
Önniu dóttur sinni og manni
hennar, Bjarna Tómassyni, að
Wild Oak, Man. Hélga var skyn
semdarkona mikil og fróð um
margt, gervileg og vel að sér
gjör.
pau Húsabakkahjón, Jóhann
og Helga, eignuðust 16 börn. Af
þeim eru fjögur á Mfi: Anna,
kona Bjarna bónda Tómassonar
að Langruth Man.; Guðmundína
kona Kristófers Ingjaldssonar í
Winnipeg; Indriði að Amaranth,
Man.; Jóhann.
Foreldrara Jóhanns, föður
Sigmundar, voru: Guðmundur
bóndi Sigurðsson í Egg á Hegra-
1) OrðiS soviet þýðir: ráS e?5a rátS-
stefna. Svo heita samkUndur þœr,
sem eru máttarviBirnir i stjðrnarfyr-
irkomuiagi‘Bolsjevika. þær eiga at5
vera skipaðar verkamönnum og bsend-
um.
2) Fáni Bolsjevika er rautSur a8 lit.
, . , . nesi og kona hans Ragnheiður
sannarlegs frelsis og þjoðþnfa, Árnadóttir, systir séra Sigurðar
an þess að sneiða af honum nokk-1 ,-t ]yiælifelli
uð það, sem ekki má rnissa sig. j Foreldrar Guðmundar Sigurðs
Bolsjevikar vilja raða bót a van-1 sonar á Egg voru: Sigurður Sig-
kvæðum, og grípa ;svo til þeirrar
hrossalækningar, að afnema eign
arréttinn. peir vija eyða lík-
þornunum, og saga svo fótinn af
Einkennilega ferst Bolsjevik-
um við bændalýðinn. Svo sem
kunnugt er, þá náðu þeir yfir-
höndinni á Rússlandi með því að
lofast til að skifta tafarlaust upp
á milli alþýðunnar landflákum,
sem aðallinn hafði áður átt. Með
landloforðum náðu þeir miklum
hluta hersins á sitt vald, að sagt
er, og brutu svo mótstöðu alla á
bak aftur með hervaldi. En svo,
þegar landinu var skift, þá tókst
ekki sem bezt að gerá búalýðinn
ánægðan. Sagt að bændastéttin
hafi snúist mjög á móti Bolsje-
vikum út úr öllu saman, og sé til
þess búin að steypa þéim úr
völdum, ef ekki væri <“rauða”
hemum að mæta, sem þeir ala
með mestu rausn, á herfangi frá
mótstöðumönnum sínum. petta
ee-gja þeir, sem lítið er um Bol-
sjevika gefið. Að sú saga sé
ekki algerlega uppspuni, á það
benda reglugerðir þess flokks
um stjómarfarið. Á fylkis-soviet
geta bændur sent tvo menn úr
hverju sveitarumdæmi, en verka
lýðurinn úr borgunum einn mann
frá hverri iðnaðarstofnun, sem
gefur hundrað manns atvinnu.
Mikill hluti bænda er í raun
réttri atkvæðislaus, þótt til þeirr
urðsson bóndi á Egg og kona
hans Björg Bjömsdóttir frá Ási
á Hegranesi Kona Sigurðar
eldra á Egg, og móðir Sigurðar
yngra á Egg, var pómnn, dóttir
Gunnars Jónssonar á Hvalsnesi á
Skaga; bjó Gunnar sá á Hvals-
nesi 1757. Ætt pórunnar Gunn-
arsdóttur er rakin til Hrólfs
sterka lögréttumanns á Álf-
geirsvöllum. Kona Hrólfs sterka
á Álfgeirsvöllum var Ingibjörg
Bjamadóttir frá Stokkseyri;
Bjami faðir hennar var sonur
Torfa ríka Jónssonar (d. 1504),
sýslumanns í Klofa á Landi. Frá
Torfa í Klofa er ætt þessi rakin
til Lofts ríka Guttormssonar á
Möðnuvöllum.
Foreldrar Helgu móður Sig-
mundar. vom: Pál Sigfússon
bóndi á Miklahóli í Skagafirði og
kona hans Ingibjörg, dóttir
Sölva porkélssonar prestp í Flugu
mýrarþingum (d. 1850).
Foreldrar Sölva prests voru:
porkell óláfsson stiftsprófastur
(d. 1820) og Ingigerður dóttir
Sveins lögmanns (d. 6. ágúst
1782), Sölvasonar. Kona Sveins
lögmannis og móðir Ingigerðar
var Málífríður dóttir Jóns Jóns-
sonar sýslumanns í Grenivík.
Málfríður var systir pórarins
sýslumanns á Gmiid í Eyjafirði,
föður þeirra pórarinssona, Ste-
fáns amtmanns á Möðruvöllum
og bræðra hans; vora allir þeir
bræður þjóðkunnir menn. Frá
þeim er komin Thorarensens
ættin, sem kennir sig við pórar-
inn sýsluimann á Grund.
Faðir porkels stiftsprófasts
var ólafur )d. 1753) biskup í
Skálholti. Faðir ólafs biskups
var Gísli lögréttumaður í Njarð-
vík syðra. Kona Gísla í Njarð-
vík og móðir ólafs biskups, var
Guðbjörg, dóttir Jóns Halldórs-
sonar í Njarðvík. Jón sá var
sonur Halldórs hertekna Jóns-
sonar á Hvaleyri. Halldór her-
tekni var fæddur 1586, dó á Hval
eyri 9- rnarz 1648. Hann var
hertekinn í Grindavík af Tyrkj-
um 1627. Halldór kom heim
aftur úr herleiðingunni 1628.
Frá Halldóri hertekna eru
komnar miklar ættir og merki-
legar. Eru margir afkomendur
Halldórs hertekna þjóðkunnir
menn; t. d. meistari Benedikt
Gröndal (d. 1907). pórhallur
biskup Bjarnarson (d. 1916).
Dr. Bjöm M. Olsen (d. 1919).
porvaldur prófastur . Jónsson
frá Eyri við Gkutulsfjörð, og
bræður ihans : Ámi cand, theql.
kaupmáður á ísafirði; Grímur
eand. theol. kennari á fsafirði,
og Hjörtur (d. 1894) læknir í
Stykkishólmi. peir bræður, syn-
ir Jóns Borgfirðings; Dr- Finnur
í Kaupmannahöfn og Klemens
fyrv. landritari. Og margir
fieiri. Greinileg skýrsla um af-
komendur Halldórs hertekna er í
‘‘Æfisögu Jóns porkelssonar
skólameistara í Skálholti”,
Reykjavík 1910; í.; bls. 1—5.
Við lát föður síns, 1876, tók
Sigmundur við búsforráðum á
Iíúsabakka með móður sinni, og
var við þau urn nokkur ár.
Búið var stórt og umfangs-
mikið. Sigmundur var stórhuga
á þeim árum, sem mörgum ung-
um mönnum er títt, um það ald-
ursleyti. Bygði hann stómn og
vandaðan bæ á Húsabakka og
gjörði miklar uimbætur á pen-
ingshúsum. Sparaði hann hvorki
fé né fyrirhöfn, til þess að allar
þær byggingar og umbætur, er
hann gjörði þar, væru vel af
hendi leystar.
Sigmundur kvæntist 1883 og
gekk að eiga Sigurbjörgu, dótt-
ur Friðriks Stefánssonar alþing-
ismanns í Vallholti og konu hans
Guðríðar Gísladóttur frá Húsey.
Guðríður andaðist í vetur í
Winnipeg. Sigurbjörg lifir
mann sinn. Hún er vel mentuð
og gáfuð kona.
pau hjón, Sigmundur og Sig-
urbjörg, fluttu til Ameríku 1894.
Settust þau fyrst að í Winnipeg
og voru þar í 3 ár. Síðan tóku
þau land í Morden nýlendunni í
Man., og fluttu þangað. par
bjuggu þau, þar til fyrir rúmum
2 árum, að þau fluttu til Elfros,
Sask- par andaðist Sigmundur
30. ágúst s. 1., sem fyrr greinir.
Hafði hann um þrjú undanfarin
ár verið farinn að heilsu.
peim hjónum varð 5 bama
auðið; af þeim eru 3 á lífi: 1.
Ingibjörg, gift Guðmundi Egils-
syni Gíslason í Elfros, Sask.;
2. Friðrik. í her Breta; 3. Jó-
hann Amór, heiima hjá móður
sinni. Hafa þau flutt aftur til
Morden nýlendunnar í Manitoba
og búa þar.
pau hjón komust vel af og
voru efnalega sjálfstæð.
Sigmundur var prýðis vel
greindur maður að náttúrufari,
og nant talsverðrar fræðslu í
uppvexti sínum. Hann var tvo
vetur við nám alþýðlegra fræða,
annan þenna vetur hjá Jóni Norð
mann, síðar kaupmanni, sem þá
hafði á hendi kenslu, er fór fram
að Eyhildarholti. Hinn veturinn
var hann hjá ,séra Árna por-
eteinssyni á Ríp. Um eitt skeið
var hann verzlunarmaður innan-
búðar, við verzlun Stefáns kaup-
manns Jónssonar á Sauðárkróki.
í hreppsnefnd var ihann frá því
hann hafði aldur til, og til þess
er hann flutti frá íslandi, og við
fleiri opinber störf.
Sigmundur var vel að sér ger
um rnargt. Hann var fríður sýn
um og að vallarsýn; fremur stór
vexti og sómdi sér mjög vel í
hvívetna. Gætinn og stiltur í
framgöngu. Karlmenskumaður
að burðum og góður glímumaður-
Hlaut tvisvar verðíaun fyrir
glímur: á sýningu að Reynistað
og í Winnipeg á fslendingadegi,! um
sumarið sem hann kom hingað |
til Ameríku. )
Hans er saknað, ekki einungis
af eftirlifandi konu og börnum
og systkinum, heldur einnig af
mörgum vinum ’og kunningjum.
Langrath 4. marz 1919.
Halldór Daníelsson.
‘Jil ritstjóra Voraldar
v
Ymsra orsaka vegna hefir það
dregist fyrir mér, að gjöra
stutta athugasemd við greinina
með fyrirsögninni “Neðan sjáv-
ar”, sem birtist í Voröld þann
11. febr. síðastliðinn.
Að svo miklu leyti sem þessi
grein er stíluð í minn garð, skal
eg ekki vera margorður, þesS
gjörist engin þörf. Sú grein er
rituð í sama anda og nákvæm-
lega af sömu hvötum, sem svo
margt annað er hinn heiðraði!!
ritstjóri Voraldar gæðir lesend-
um blaðs síns á um þessar mund-
ir. í áminstri grein er gefið í
skyn, að eg, ásarnt öðrum fleiri,
séu að vinna að eyðileggingu Vor
aldar.# Eins og gefur að skilja,
er þetta eintómur heilaspuni.
Mér hefir aldrei komið til hugar
að vinna á móti hagsmunum Vor
aldar; en hitt er satt og skal f ús-
lega játað, eg er ándstæður ýmsu
sem Voröld hefir flutt, og sem al-
gjörlega kemur í bága við þá
stefnu, sem blaðið var stofnað
fyrir, enda fjölgar þeim nú óð-
um, sem eru mér samdóma í
þessu efni. pessa skoðun mina
á ritstjóra Voraldar hefi eg látið
í Ijós á einarðlegan og opinber-
an hátt, hvar sem eg hefi verið
staddur, því eg hefi ætíð haft
þann kost til bruns að bera, að
þora að segja það, sem mér býr
í skapi, og engum er það kunn-
ugra er einmitt Voraldarritstjór-
anum sjálfum. Fyrir skömmu
síðan átti eg tal við bónda, sem
óeíað hefir meiri þekking og
reynslu á ýmsum opinberum mál
um meðal ísiendinga en alment
gjörist; honum fórust orð á
þessa leið:
“Eg var einn af þeim mörgu,
sem áleit að stofnun óháðs blaðs
meðal íslendinga væri æskileg,
og jafnvel nauðsynleg, og þess
vegna styrkti eg Vöjröld eftir
mætti; en nú er svo komið, að eg
er orðinn sárleiður á ýmsu því,
sem folaðið hefir inni að halda,
sénstaklega það sem allan hringl-
andan og stefnuleysi þess snert-
ir í okkar stjórnmálum; þannig
er það til dæmis, að af því Dr.
Sig. Júl. Jóhannessyni er í nöp
við Lögberg, lætur hann Norris-
stjórnina og frjálslynda flokk-
inn gjalda þess.”
pað er satt, sem ritstjóri Vor-
aldar segir í ofannefndri grein,
eg var andstæðun þeirri stefnu,
sem sumir af ráðgjöfum í Nor-
isstjóminni tóku í síðustu sam-
bandskosningum, og mig brast
fovorki hug né hreinskilni til að
vinna samkvæmt sannfæring
minni við það tækifæri, jafnvel
þótt eg ætti atvinnu mína að
sækja undir stjórnina á því
tímabili. par sýndi eg mig meiri
mann, og trúrri minni eigin
stefnu, en Voraldarritstjórinn
forðum, þegar hann eftir rúma
eins árs útlegð frá Lögbergi, fyr-
ir ýms afglöp og annað verra,
hröklast þangað aftur og sezt í
ritstjórastól þess blaðs, með
hjartað úr réttum skorðum, og
hendumar fyrir aftan bakið, og
þar væri hann að öllum líkindum
að kúfvenast enn þann dag í dag,
ef stjómamefnd Lögbergs ekki
hefði fundið sig knúða til að los-
ast við hann fyrir fult og alt-
í niðurlagi áminstrar greinar
gjörir Voraldarritstjórinn þá há-
tíðlegu yfirlýsing, að hann sé
vinur herra S. Sigfússonar, þing-
mannsins fyrir St. George kjör-1
dæmið, og að Voröld muni styðja
hanni til þingmensku í næstu
kosningum, méð því skilyrði þó
að herra S. Sigfússon fylgi
stefnu Voraldarritstjórans. Hver
sú stefna kann að verða, er eng-
um unt að vita enn sem komið er.
Á meðan verður herra S. Sigfús-
son að sigla sinn eigin sjó, án
nokkurrar vissu um það, hvort
hann getur hlotið fylgi Vorald-
ar-ritstjóans í næstu kosning-
M. Markússon.
BLUE ftlBBON
TEA
Biðjið um Blue Ribbou te og
sjáið um að þér táið það — það
er ekkert annað te alveg eins gott
Reynið það.
Kveðjuminning
við úíför Björns Jósefssonar.
Svo þú hefir sigrað, og fullkominn frið,
á fjarlægu ströndinni hlotið.
Því kveðjuna síðustu klökkvandi við
þér kveðum, fyrst skeiðið er þrotið.
Við þökkum þér samfvlgd og samstritið alt,
jafnt sólskin og myrkari daga,
eins meðlætis byrinn og mótlætið kalt,
er mannlifsins gleði vill baga.
En lund þín var ætíð svo létt og svo ung,
að líf þitt var hamingju saga.
Hver áfanginn léttari, aldrei of þung
varð umhyggja komandi daga.
Úr frumbýlis þrautum í fullbýlis sæld
þú framandi landi sást snúið;
með reynslu þín sjálfs var sú mannraunin mæld
að misjöfnu hafirðu búið.
Frá móðurstorð erfðurðu eld þann og ís,
sem íslenzkan heiðursmann prýða.
Sá ís hressir þreyttan til erfiðis nýs.
Sá eldur kann lífshjam að þýða.
Sá eldur er vegljós á aldimri braut;
sá ís brúar torfærur margar.
Sá eldur þann vermir, er útivist hlaut;
Sá ís kæním minningum bjargar.
Þú íslenzka gestrisni ágættir mest.
Úr aina — er liönd þín var lúin;
ef þá bar að garði þér góðkunnan gest,
— varð gleði, en þreytan var flúin.
Þín hjálpsama mund var ei handtaka sein,
ef hrjáður þig aðstoðar foeiddi;
þín hjarta-þrá inst var að mýkja öll mein,
þeim miðla, er skorturinn neyddi.
Og tímanna rás gaf st þá athygli æ,
og ættlandsins fræðunum góðu.
Og gladdist af hjarta, er sollinn um sæ,
þér samlendu kaupförin vóðu.
í’rá barnslegu trúnni ei bifaðist þú,
sem byggir á einlægnis kletti.
Úr sannleikans stáli þeim brúðguma brú,
er bróðurást mönnum til-setti.
Því «'ízt skal oss furða að sigraðir þú,
þín saga varð hamingju kafli.
Þín samfylgd, í isérhverri torfæru, trú
var tengd þér með skyldunnar afli.
' Og því varð þér æfikveld unaðarríkt,
au enduðu stríði og þrautum ;
svo fá munu dæmi um fegra en slíkt
á fallvöltum mannlífsins brautum.
Að ejga á lífskvöldi öruggast hlé,
hve indælt að meta þann gróðann.
1 aldingarð lífs síns að annast um tré, \
,sem ávöxtinn færa svo góðann. \
A líkbörur þínar eg legg engin blóm,
r en laufblöðum þessum eg strái,'
af viljanum einlægum — vindborið hjóm;
að votta þér hug minn eg þrái.
Þinn draumur nú rætist, minn vinur, far vel,
á vængjum hún foer þig í faðmi
um ókunna landið, þar engin hrjá él,
að eilífa kærleikans baðmi.
*
Kveðja hins látna til vinanna.
Þökk fyrir samfylgd, samverk alt og eitt,
af ást og skyldu mér til handa veitt;
og grátið ei, því gleðin sönn er mín,
á glaðheims ströndum eygi fagra sýn,
þar ástvinirnir undangengnu bíða;
á engla vængjum, gulli fegri, líða.
Mér opna faðm, á unaðs strönd mig bera,
sem ungbarn þreytt í móðurfaðmi vera
— er ósk mér veitt. Svo aftur hjartans klökk
til allra! allra! kveðjan hinsta, þökk!
J. A. R.
FURS!
FURS!
FURS!
Sendið oss strax skinnavöru yðar, hæzta verð greitt og
flokkun sanngjörn. Enginn dráttur neinstaðar.
Félag vor-t er skrásett og viðurkent af The United States
War Trade Board, and all of the Colleotors of Customs under
licence P. B. F. 30, og þér getið sent skinnavöruna beint til
vor, með hvaða flutningslest sem yður þóknast, ef á sending-
unni stendur “Furs of Canadian Origin,” þá fer alt í gegn
íyrirstöðulaust.
Sanngjörn Hokkun
Viðskifta aðferð vor ér því til fyrirstöðu að vér sendum
út verðskrá, en þér getið reitt yður á, að vér flokkum
vöruna rétt, og greiðum yður að minsta kosti frá fimm til
tuttugu og fimm centum hærra af hverjum dollar, en flest
önnur félög, sean auglýsa, með því að vér losum yður við
millimennina og hagnað þeirra, en skiftum beint við yður
sjálfa.
St. Louis Fur Exchange
7th & CHESTNUT, ST. LOUIS, MO U. S. A.