Lögberg - 08.05.1919, Blaðsíða 2

Síða 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 8. MAí 1919
Athugið þetta vel!
Veitið því at’hygli hvernig
kaupverð—og peningaverð—
þessara Sparimerkja hækkar
á mánuði hverjum, þangað til
síðasta janúar 1924, þegar
Canadastjórnin greiðir $5.00
fyrir hvert W—S.S.
Œfiminning
Mrs. Ástu Sigmundson-
Eftir
pórð Sigmundson,
Garðar N. D.
]?. í. apríl þ. á. lézt að heimili
sínu að Garðar N D., Mrs. Ásta
Sigmundson, eftir langvinnan
sjúkdóm, og var jarðsungin af
séra Páli Sigurðssyni 5. s. m.
Nokkur minningarorð.
Ásta sál. var fædd 1. ágúst
1874 á Halldórsstöðum í Köldu-
kinn í pingeyjarsýslu á íslandi,
dóttir hjónanna ólafs Jónasson-
ar og Elínar Magnúsdóttur, móð
ur Magnúsar sál. Magnússonar
og þeirra^ bræðra. Á öðru ári
flyzt hún með foreldrum sínum
vestur um haf árið 1876, og
komu þau til Bandaríkjanna og
settust að á Garðar N. D. 1881.
Ásta sál. ólst því að mestu leyti
upp í þessari bygð og lifði þar
alla æfi.
1897 missir hún föður sinn,
og er hún þá ein hjá aldraðri
móður og tveimur ungum drengj
um, sem foreldrar hennar höfðu,
með aðstoð hennar, tekið til fóst-
urs, á öðru og þriðja ári. Heita
þeir Höskuldur Steinþórsson og
Arthur Lawrence Young, báðir
á lífi, en fóru að heiman eftir að
þeir voru upp komnir.
Ásta sál. giftist eftirlifandi
manni sínum, J?9rði Sigmund-
syni, sem þetta ritar, árð 1899,
og lifðum við saman, í farsælu
hjónabandi í nærfelt 20 ár. Á
því 'tímabi'li hefir Guð blessað
okkur ríkulega, og veitt okkur
margar friðar- og fagnaðar-
stundir, enda þótt við einnig,
undir grátsikýjum, yrðum að
bergja ákaleik hrygðarinnar. En
Guð gaf okkur þó ætíð náð til að
eygja lífsins sól á bak við grát-
skýin öll. í geislabrotum hinnar
eilífu kærleikssólar fundum við
ætíð tárin þoma.
1904 missir hún móður sína,
sem hún tók sér nærri mjög. En
þá var þegár farið að votta fyrir
heilsuleysi hennar, sem sífelt á-
gjörðist up^» fró því Hvemig
sem reynt var að mýkja-mein
hennar og græða sár hennar, þá
tóku þau sig altaf upp, aftur og
aftur, og voru ógróin enn þeg-
ar krabbameinið bættist þar við,
og leiddi hana að síðustu
dauða.
Ásta sál. var mjög vel gefin,
og fórst alt vel úr hendL Hús-
stjóm lét henni vel, og var sér
ast hennar dularfulla sálarlífi.
En aðallega var það Guð í henn-
ar sál, sem hafði sett hið leynd-
ardómsfulla innsigli á hennar
innri mann; ofe það var stafur-
inn, sem studdi hana í gegnum
blindsker og boða hins veraldlega
hugsuparháttar nútímans, sem
og í ^eim stríða straumi, sem hún
mátti leggja út í og varð að
standa í.
Til 'handanna var hún prýðis
vel að "sér, og alt sem hún lagði-
hönd á, bar vott um snyrti-
mensku og vandvirkni; og fyr-
irhyggjan var frábær í hverju
sem vár; t. d. var hún ibúin að
saurtia sjálf sín eigin líkklæði.
En hún var og einnig bókelsk
kona, sem valdi sér það einna
helzt að lesa, sem að einlhverju
leyti fékk út víkkað hennar and/
lega sjóndeildarhring og varpað
einhverri birtu yfir ráðgátur
lífsins. En þó að hún við slíkan
lestur fyndi einhverja ráðningu
fyrir sjálfa si.gr, fór hún mjög
dult með það, því hún kannaðist
mjög vel við það að skilningur
hennar væri að ýmsu leyti ófull-
kominn. pó að hún hefði á-
nægju af að hlýða á mál manna
um þau efni, væri það laust við
hóflausan ákafa, lagði hún þess
vegna mjög lítið til þeirra mála
sjálf. Og þetta veit sá, sem átti
einkum kost á að þekkja hennar
bljúgu og viðkvæmu lund.
Ljósmóðurfræði > háfði hún
numið á yngri árum og var gagn
kunnug íslezkum lækningabók-
um, enda átti hún mikið af þeim
sjálf. Var hún því gagnkunn-
ug þeim sjúkdómum, sem hún
þjáðist af, og vissi því glöj?t að
þeir voru ólæknandi, enda fékk
hún það staðfest með læknisúr-
skurði.
Fyrir Guðs orði bar Ásta sál.
djúpa lotningu. Hafði það ó-
þvingaðann og ákveðinn boðskap
að færa henni; en alt alvörulaust
hjal um það, sem ekkert erindi
átti til syndþjáðrar sálar, var
henni mjög á móti skapi. Allar
deilur og þrætur um trúarbrögð
og trúarjátningar voru henni ó-
geðfeldar mjög, og trúarhroki
átti ekki heima hjá henni. En
í bamslegri auðmýkt og undir-
gefni hélt hún fast við kjarna
kristindómsins, frelsarann Jesú
Krist —. því hjartað í hans boð-
skap til syndugra manna var líf-
akkeri sálar hennar. Boðskap-
ur Krists auðgaði hjartá hennar
af kristilegum 'dygðum. og kendi
henni í kyrþey, og í sárum sínum
að krjúpa að fótum frelsarans,
og biðja hann ásjár, og að taka
á móti sér sem veiku og hjálp-
arlausu bami, í sinn blessaða
Fermingardegimum sínum
gleymdi hún aldrei, og það gladdi
hana mjög að vita til þess, að
hún yrði látin flutt í það drott
á allar lundir, að varðveita litla
mustarðskomið, sem hún hafði
verið að reyna að sá í hjörtu
þeirra í æsku, í þeirri von að
það yrði þeim hjálp og hvöt til
að verða að nothæfum og upp-
byggilegum mönnum í *manmfé-
laginu, en sjálfum þeim til bless-
unar.
Dásamlegt var það sálarþrek,
sem Ástu sál. var gefið, og sú
þróttmikla staðfesta og rósemi,
sem hún sýndi á banabeði mán-
uðum saman, allan þann tíma,
sem hún beið þar dauða síns.
pað var eins og hún væri altaf
að vaxa við hverja' þraut, sem
Guð gaf henni náð til að vinna
bug á.
Svo er þá og maður hennar
Guði sínum þakklátur fyrir að
hafa átt kost á að kynnast þess-
ari þrekmiblu og saklausu sál,
sem hjálpaði honum einnig til
að standa sem bjarg í hinum
þung* straumi tímans. Og sann-
arlega verður sú pílagrímsför
honum til blessunar, þegar að
því kemur að hann þarf að ýta
frá landi út á úthaf eilífðarinn-
ar, með frelsara vorn Jesú Krist
við stjórn á sínu veika lífsfleyi.
'
Ljósbrot og andlátsstund.
#
Ásta sál. er að deyja. Henni
er þungt um andardráttinn, en
þð með fullri rænu og talar við
mig með mestú ró um það, sem
þá er í vændum: að skilja við.
stóra, hvort heldur þeir eru
heimafuglar eða farfuglar.
Friðunartími fyrir gæsir,
andir og aðra fugla sem veidflir
eru hefir verið ákveðinn frá 15-
des. til 31. ágúst, að báðum þeim
dögum meðtöldum.
Að drepa, snara eða meiða
fugla, sem á skorkvikindum lifa
eða ræna hreiður þeirra er
stranglega bannað á hvaða tíma
ársins sem er, nema þegar sér-
stakt leyfi er fehgið til þess frá
hlutaðeigandi yfirvöldum og um
þörf er að ræða, eða vísindaleg-
ar rannsóknir.
Á meðal þeirra fugja, sem á
skorkvikindum lifa og hér er um
að ræða eru: Robin, Wood-
pickers, Meadow Larks, Hum-
ming Birds, Whippoorwills,
Thrushers og aðra fugla sem í
trjám sitja og lifa á möðkum,
flugum og öðrum skorkvikind-
um. Crows og Svanir 'hafa ver-
ið friðaðir til níu ára og flestir
landfuglar og skógarandir og
æðarfugl til fimm ára.
} Sigfús Salomon (
andaðist á St. Joseph’s Hospital,
Bellingham, Wash. þann 13.
apríl 1919, kl. 9.30 f. h., eftir
langvarandi sjúklóm. Hann var
jarðsettur 15. sama ménaðar í
AÍtaf er h^nníað v”erða erfiðara ^afreit safnaðarins á Point
ins hús, sem hún hafði gjört Guði
heit sitt í- Að vísu kannaðist
hún við, að hafa saurgað skírn-
arklæði sín, en treysti frelsara
sínum til að lauga þau í fórnar-
laug síns eilífa kærleika. Ferm-
ingarkransinn sinn hafði hún alt
af geymt, til þess að láta leggja
hann á höfuð sár, þegar hún væyi
orðin liðið lík á börum.
Sérhvað það, sem laut að Guðs
trú hennar, átti þannig alveg
til | sérstakt ítak í hennar barnslega
hjarta.
Sem bezta móðir reyndjst hún
drengjunum tveimur, sem for-
eldrar hennar höfðu tekið til
um andardráttinn, og eíns og
svefndrungi sæki að henni. Eg
spyr hana hvort hún þekki mig,
og kvað hún nei við, en að fáum
augnablikum liðnum þekti hún
mig, og glöddumst við þá bæði.
Eg tek þá PassíusálmaTía og les
44. sálminn hægt og stilt: “Hróp
aði Jesús hátt í stað —”, og síð-
ustu orðin heyrði eg glögt, að
hún las með mér, nefnilega: “Eg
fel minn anda, frelsarinn kvað,
faðir, í þínar hendur”. ,Les eg
svo allan sálminn og hún ein-
stöku orð með mér, sem bar vott
um að hún fylgdist með. pá les
eg 48. sálminn allan, og hefir hún
ennþá full'a rænu. En í þessu
kemur hópur af vorfuglum, setj-
ast á tré fyrir utan gluggann og
taka að syngja- Eg spyr hana
hvort hún heyri fuglasönginn,
og svarar hún því játandi og með
brosi. En skömmu eftir bar alt
vott um, að nú væri stundin
komin. Beygi eg mig þá niður
að ásjónu hennar og kveð hana
í síðasta sinni, og var það endur-
tekning á mörgum kveðjum, er
okkur höfðu farið á milli um æf-
ina. En á þeirri stundu veit
enginn hvað gjörðist í minni sál,
nema Guð einn. Enda verður
því ekki með orðum lýst, sem
gjörist í helgidómi hins innra
manns, þegar hann finnur sig
staddan í návist Guðs.
Ásta p. Sigmundson var rni
liðin fram og komin í frelsarans
faðm, en það var það sem hún
þráði.
Sé nafnið Drottins vegsamað
að eilífu.
önd mín miklar drottinn, og
andi minfl hefir glaðst í Guði,
lrelsara sínum.
Kveðja.
Einlæga ástin mín unga,
eilífan hofin í geim; .
frá draumlandsins deyfandi
4runga.
Drottinn þér fylgt hefir heim.
•
pökk fyrir trygðina traustu,
og tállausa hjartað þitt blítt.
geigvæna brotsjóa brauztu,
á bátinn þó gæfi hér lítt.
Lífsins að ströndu þig leiddi,
Iausnarinn, Jesús, vor kær;
straumþungu öldunum eyddi,
er eilífðin brosti við skær.
Pú þektiY ei vonzkunnar veldi,
er varst svo saklaus og hrein; -
og fordilá und fáguðum feldi
fékk hjá þér ítök ei nein.
pví lífsins á vegum hér vakti,
þinn veglyndi hugur og mál,
og friðarins fáni þinn blakti,
svo fagur frá einlægri sál.
Eg kveð þig, en kem til þín aftur
og kýs mér þá bústað hjá þér;
því frelsarans frelsandi kraftur
flytur þar náð sína mér.
Friðun.
lega ant um að alt væri í röð og fósturs, og reyndi hún á allann
reglu utan húss og innan. Sér-1 hátt að. vanda uppeldi þeirra.
staka nákvæmni og umhyggju- 'Tók hún sér það mjög nærri, ef
semi sýndi hún í smáu og stóru.' þeir breyttu út af því„ sem hún
Vissu það fáir eins og var, því
margir áttu ekki kost á að kynn-
sá að þeim var fyrir beztu, og
seint og snemma áminti hún þá
Can-
Að ræna fuglahreiður í
ada er bannað með lögum.
Sá gamli og ljóti siður, sem
tíðkast hefir á meðal drengja,
að ræna fuglahreiður og safna
saman mismunandi tegundum
af. eggjum, er nú bannaður með
lögum, og hver sem uppvíg verð-
ur að því að gjöra slíkt, verður
að sæta hegningu. Lögin, sem
um þetta atriði fjalla hafa verið
samþykt og samin, samkvæmt
heimildum sem farfuglalögin
veita og sem gengu í gildi síð-
astliðið ár. pessi nýju lög snerta
alla fugla sem má veiða, og eins
þá sem ekki má veiða, smáa sem
Roberts af séra S. ólafssyni, að
viðs'töddu fjölmenni.
Sigfús var fæddur í pórunar-
seli í Kelduhverfi í pingeyjar-
sýslu á íslandi, 20. nóv. 1854;
var því 64 ára, 4 mán. og 23ja
daga gamall. Hann var sonur
heiðurshjónanna Jónasar Kort-
son og Margrétar Sveinsdóttur,
sem lengi bjuggu á Sandi í Að-
alreykjadal Árið 1876 fluttist
hann, foreldrar hans og systur
til Ameríku og settust að í
Nýja íslandi, Can. Að afstað-
inni bóluveikinni fór Sigfús að
vinna fyrir aðra, ýmist suður j
Minnesöta eða í Manitoba, því
efni voru lítil hjá þeirri fjöl-
skyldu, sem flestum öðrum ís-
lenzkum innflytjen^ium. Vetur-
inn 1879—80 vann hann út á
járnbraut austur af Winnipeg,
sem þá var kallað 14, og varð
þá fyrir því slysi, sem hann beið
aldrei bætur á. pað varð með
þeim hætti, að hellubjarg féll
ofan á hann, svo að hann varð
alveg undir því. Að það varð
honum ekki að bráðum bana
sýndist kraftaverk. Tveir sam-
landar hans stóðu rétt hjá hon-
um, Einar Sigurðson frá Bót í
Hróarstungu í Norður-Múla-
sýslu, bóndi hér í Mountain bygð
og Pétur Jónsson frá sama bæ.
peim isýndist höfuðið á Sigfúsi
klemt á miili hellubjargsins og
annars, sem undir var, en lausa-
grjót sem (þar var befir hjálpað
að hann varð ekki að klessu.
Verkstjórinn og hinir aðrir, sem
þar voru, álitu ómöögulegt að
ná bjarginu ofan af ' honum,
nema með tálíum. Einar sagði
þá við Pétur: “í það gengur of
íangur tími, reynum að taka
tréð em þarna liggur og koma
því undir bjargið meðfram Sig-
fúsi”. pað gjörðu þeir, og einn
enskur maður, sem hjá þéim
stóð og spöruðu þá ekki sína fs-
lenzku krafta og harðneskju og
veltu bjarginu. Var þá Sigfús
meðvitundarlaus. Einar og
verkstjórinn báru hann á hurð
heim í verustað þeirra. Læknir
var fenginn, en 'hann gjörði lítið
gagn, ekki einu sinni að ná
vinstri öxlinni í liðinn, sem úr
hafði gengið. pama lá hann í
þrjár vikur, og bezta aðhlynn-
ingin mun hafa verið, sem
Jóhannes Jónasson (sem nú yfir
30 ár hefir verið sem næst aðal-
læknir í íslenzku bygðinni í
Pembina County, N. Dak., og
lukkast mæta vel) veitti honum.
Svo fór hann með Sigfús inn til
Winnipeg (því miður var Jó-
hannes ekki farinn að stunda
lækningar þá). Lengi lá Sigfús
á sjúkrahúsi í Winnipeg, en al-
drei var öxlinni komið í liðinn,
varð því hendin honum stirð
alla æfi, og að likindum hefir
þessi mikli skjálfti eða riða, sem
hann hafði nú síðustu 11 árin,
stafað af þessu tilfelli. pegar
hann varð rólfær fór hann suð-
ur til Dakota til föður síns, sem
þá var kominn suður og sestur
ð á landi skamt frá Mountain.
par tók Sigfús land, en seldi
það skjótlega aftur, stundaði
svo útivinnu hjá bændum, þar
til hann fór vestur til Seattle
árið 1888. Var hann þar tæpt ár,
en hvarf svo til N. Dakota aftur;
en hugurinn var vestur, svo eftir
liðuga árs dvöl fór hann vestur
til SeattJe aftur- par giftist
hann 16. des. 1892, Guðrúnu
Andrésdóttur (ekkju Björri sál.
Stefánssonar; þau ættuð úr
Húnavatnssýslu). Með henni
eignaðist hann einn son, en
hann dó fjögra ára gamall. Eftir
honuim sá Sigfús mikið, enda
var hann sagður frábærlega
myndarlegur og greindarlegt
bam. Frá SeattJe fluttust þau
lijón til Marrietta What Come
County, Wash., dvöldu þar
skamma stund og fluttu til
Point Roberts (sama' Co.), tók
hann þar land, bygði þar jog bjó
til dauðadags, eða þar til nokkr-
um mánuðum fyrir andlátið að
hann mátti til með að fara á
sjúkrahúsið í Bellingham. Til
langs tíma var riðan svo mikil
að hann gat naumast klætt sig
sjálfur eða matast, og að sið-
ustu fékk hann steinSótt.
Eiginleikar Sigfúsar voru þeir
að vilja öðrum hjálpa, já, oft
um megn fram. Og þó hann
væri stundum hvass í orði við
mótstöðumenn sína, þá var bann
eins vís til ao taka málstað
þeirra á bak, því sérstaklega
umtalsfrómur var hann. Hann
varð snemma hneigður fyrir
bókina, fljótur að læra og góður
að muna, enda víða vel heima í
íslenzkum bókmentum, því ís-
lendingur var hann í húð og hár
og ekki var fyrir alla að fara í
or^akast við hann, til að bera
hærri hlut. Hagyrðingur var
hann góður, en lét lítið á bera.
Nokkur kvæði hafði hann upp
fvrir iþeim, sem skrifar þessar
línur, og í þeim kom svo dýrð-
lega fram hin guðinnbJásna trú
á okkar allmáttuga himneska
föður. pað var með hann, eins
og svo marga aðra, að þeir
þurfa að sitja á rangri hyllu í
mahnfélaginu, fátæktar vegna.
peim sem hann vann fyrir,
reyndist hann ávalt trúr þjónn;
hin síðari árin var hann vöku-
maður fyrir fiskifélag, og yfir
maður þeirrar deildar sagði: “Á
meðan Salomon getúr borðað og
iólt um plássið, skal hann þalda
stöðunni, ef eg er hér, því hpn-
um má trúa”. SJíkan vitnisburð
ættu allir áð kefopa æftir að fá.
Kjör Sigfúsar voiti oft erfið,
heilsu'bilun og fáraekt, og það í
sambandi við nýbyggjara lif; en
Guð leggur sínum bömum líkn
með þraut, hann gaf Sigfúsi sál.
góða konu og indæl stjúpböm,
s#m nú syrgja, en gleðjast þó,
yfir lausninni sem hann fékk
frá þessu veráldar volki. Hann
hafði líka þráð að fara, enda
fögur ró Ihvílt yfir andliti hins
látna
Vel getur maður skilið erfið-
leika þá, sem Mrs. Salomon
hafði við að stríða, en Guð hefir
gefið henni mikið þrek og sterk-
an vilja, og hvorutveggja hefir
hún vel brúkað. Sama má segja
um stjúpböm Sigfúsar, þau
reyndust honum sem elskuleg-
ustu eiginibörn, segja líka að
stjúpi sinn hafi reynst þeim
ungum og ávalt sem bezti faðir;
þau eru tvö: Jolhn B. Salomon
(hann tók seinna nafn stjúpa
síns) bóndi og verzlunarmaður á
Point Roberts, og Júlía kona Dr.
Coffins, þau búa4 fylkinu Brit-
ish Columbia, Can.
Af nánustu skyldmennum Sig-
fúsar eru á lífi tvær systur hans,
^?órvör Marcellina, kona þess
sem þessar línur skrifar og
Jónína Helga, kona Eggerts
ThorJaciu'sar, báðar búsettar í
íslenzku bygðinni Pembina Co.,
N. Dak.
Ekki má gleymast að minnast
á nágranna Sigfúsar á Point
Roberts, allir vildu þeir honum
gott gjöra og honum þótti líka
vænt um þá alla. Eg veit að
hann hefði viljað Játa nefna þá
alla og færa þeim sína síðustu
þakklætis kveðju, en það yrði
of langt mál. Og allir sem
þekkja Point Roberts íslendinga
og margá af annara þjóða kyni
vita, að erfitt ér að finna sam-
úðarfyllra og hjálplegra fólk;
persónulega reynslu þess hefir
undirskrifaður, og þakka vil eg
þeim öllum þá velvild, sem þeir
sýndu mági mínum.
Guð blessi og styrki ekkjuna
og böm hennar, ásamt alla vin-
ina fjær og nær.
Thomas Halldorson.
Copenhagen
Vér ábyrgj-
umst það að
vera algjörlega
hreint, og það
bezta tóbak í
heimi.
Ljúffengt og
endingar gott,
af því það er
búið til úr safa
miklu en mildu
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
Plione Sher. 3631
KONRÁÐ GOODMAN A. HUTCHINSON
G. & H. Tire Supply Co.
Corner McGee and Sargent
Hin bezta aðgerSarverkstofa '1 Winnipeg
RJETREAHING, REIvINERS, REPAIRS
I öll vinna ábyrgst
Utanbwjarpöntunum sint fljótt og vel
Allar fullkomnustu og beztu tegundir af Tires viS hendina.
Einnig brúkaSir Tires
Imperial Oils and Greases Accessories
Kamið, fónið eSa skrifið
SJSI3

The Campell Studio
Nafnkunnir ljósmyndasmiðir
Scott Btock, Main Street South
Simi M. 1127 gagnvart Iðnaðarhöllinni
Stœrsta og elzta Ijósmyndastofan í Winnipeg og
ein af þeim stærsta og beztu í Canada.
Áreiðanleg og lipur afgreiðsla.
Verð við allra hœfi.
YéY. ÝéX' :?á\. foVi
Tobak, Vindlar
Og
Vindlingar
Sérstaklega gott boð.
Ágætur Frystiskápur og Sumars forði af ÍS á
HÆGUM MÁNAÐAR AFBORGUNUM
No. 1.—“Little Arcfic” (Galvanized) ........$24.50
$3.50 niðuhborgun og $3.50 mánaðarlega.
No. 2—“Arctic” (Galvanized) .,..............$28.00 _
$4.00 niðurborgun og $4.00 mánaðarlega.
No. 3—“Superior” (Wbite Enamel) ............$35.00
$5.00 niðurborgun og $5.00 mánaðarlega.
Vor 35 ára orðstír er yður fullnægjandi trygging.
Dragið ekki pantanir yðar.
Allar upplýsingar fást og sýnishom skápanna að
156 Bell Avenue og 201 Lindsay Bldg.
THE ARCTIC ICE CO., LTD.
Phone : Ft. Rouge 981
BLUE DIBBON
TEA
Þar er bragðið á undan öllu!
Leyndardómurinu,sem orsakar hina miklu
eftirspurn eftir Bliie Ribbon Te, er af því
að það er í samræmi við það te sem er
reglulega gott.
Vér vitum yður þykir það gott.
Þar er bragðið á undan öllu!
Innflutt og heimaunnið.
! Vraliquette, canadlska tóbaklð nafn-
I fræga, óblandaö meö öllu, aíelns
ekta tóbakslauf.
í Fimm tegundir um áð velja. |
j Reynið þœr allar. I
| Eftir að þér hafiö reynt þær, mun-|
uð þér tæplega reykja aðrar |
tegundir. ' í
The Rlchðrd Beliveau Co.!
Stofnsett 1880. I
Heiidsölu og smásölukaupmenn/ j
330 Main St., Winnipeg. j
...j.
Leggurðu nokkra peninga fyrir?
Vér greiðum 4% um árið af Sparisjóðsfé, sem draga
má út með ávísunum, nær sem vera vill. -4um árið af
peningum, sem standa ósnertir um ákveðinn tírna.
The Home Investment and Savings Association
S. E. Cor. Portage and Main.
(Next Bank of Montreal)
M. Bull W. A. Windatt
President Managing Director
Sparið peninga yðar
með því að kaupa þá fæðutegund, sem
þér fáið mesta næringu úr. I allar bakn-
ingar yðar ættuð þér að nota
PURITÍIFCOUR
(Govemment Standard)
Cáral License No. 2-009.
Flour License No. 15, 16, 17, 18.