Lögberg - 29.07.1920, Blaðsíða 2

hts. 2
LÖGBERG FIMTUADGÚliN 29. JÚLÍ 1920
iia!:in

i 11,1
ií
STINSON”
|‘Hér má sjá
| Tractor
l er bændur treysta
" af góðri raun, 1 8-
| 36 hesta afl. All-
■ ir hjólásar í olíu.
■ Auðvelt að kom-
ast að öllum sam-
skeytum. Hver
1 “Stinson’
byrgð.
ITINSON
' "■ . * ...
;>'» r : Tfcj ís.

- - X
i ■ X
# -4-,
: *•% -ír .
- 'Æ,
DRATTARVEL
Hér segir hví Stinson
Tractor er vinsæll.
Stinson Tractor hefir reynst svo
vel í verki, að bændur hafa feng-
ið fulla sönnun fyrir því, að það
er sú traustasta drátiarvél, sem
hægt er að fá—að það er satt, sem
vér seg-.jum þar um. pað er hægt
að ná til allra parta í Stinson
Tractor. Allir ásar snúast í olíu
ogr í umgerð, sem ryk kemst ekki L
Hún er eyðs/ulítil og sterk. Hefir
staðist mikla áreynslu. Hver sem
kaupir Stinson og notar lýkur lofs
orði á áhaldið, af því þeir eru all-
ir ánægðir með kaupjn. Hvenær
sem Stinson kaupandi þarf vinnu
aðstoð, þá er til okkar að leita.
Vér nefnum kostina þrenna: —
prír í einu: óflókin — polin —
Aðgönguhæg.
er í a-
1.1 NOTRE OAME COR.TACHt AVE.
STBONijACE MAK.
OlSTRIBU ftlRS AND SEftVICE STATION
for MANITDöA.
:
18-36
H. P.
MED NÆGUM AUKA KRAFTI
pA Á pARF AD HALDA
, yiTNISBURDIR NOKKURRA EIGENDA.
Cupar, Sask., 4. des. 1919.
Messrs. Tractioneers, Ltd., Winnipeg, Maií.
Eg fékk bréf yðar um Stinson Tractor og til svars vildi eg segja
að eg á eina af þeim dráttvélum; eg er ritari í Grain Growers fé-
lagisdeild hér og sem slíkur vildi eg reyna þá vél og tók ‘það upp
hjá sjálfum mér að panta hana. -— Mig langaði að sjá hvernig
hún reyndist og plægði nokkrar ekrur með henni á býli mínu.
Hún dugði sannarlega vel. Við létum hana draga sex diskplóga,
eins djúpt og þeir vildu ganga á summerfallow meö kerosene.
Kann ekki að segja, 'hve mikið hún muni brúka á dag, en þykist
vita, að þess'i dráttvél muni ryðja sér ti] rúms. Hún brennir kero-
sene og eyðir litlu í áburð. (Signed) W. H. Newking.
Ven
skóla
Oakvllle, Man.. 15. jan. 1920
Meesrs. Tractloneers, Ltdi.
11 Notre Dame, East St. Bonlface, Man.
GENiTLEMEN:—
Eg brúkaðl Stlnson Tractor. 18-36 h. p. I mánuB seinasta haust, í einhverju þvl
versta veðrJ, sem eg hefl komið út í þau 21 ár, sem eg hefi búið. Egr hafðl fjúra
14-þuml. Stubble Plóga í togl, plaeRði 6—7 þuml. djúpt á erviðu landi, og er vel
ánægður með þann Tractor. Sýnist hafa nóg: af kröftum og vinnur vel og liðlega.
Mlg furðar sannarlega á. hve litlu kerosene hún eyddi, eg álit hana brúka lítið,
þó eg beítti henni í leðju og frosti.
Plógar voru i talsverðu ólagi og því er ekki auðgert fyrir mig að segja ná-
kvæmlega til um olíubrúkun. Mér llkar vélin af þvl hún er svo óbrotin og svo
tsaust, auðsjáanlega smlðuð til vinnu en ekki til prjáls. Eg ætla mér að beita
tvennum I vor.
Yðar einlægur,
(Signed) COLIN H. BURNELL.
Athugas.—Mr. Burnell hefir búnast vel og hepnast akrar vel, er llka öflugur
stuðningsmaður U. G. G. félagslns.
Myrtle, Man„ 20. Nov. 1919.
Meesrs. Tractioneers. Ltd.,
11 Notre Dame, East St. Boniface, Man.
GENTLEMEN:—
Þegar \ér fluttum Stlnson Tractor til Hr. Waines 1 haust. þá lofaðlst eg til að
láta yður vita, hvernig útkoman varð, og er mér ánægja að geta sagt yður, að vér
höfum yfir engu að kvarta og að vélin reyndist mæta vel. Eftir að byrjað var að
piægja, settum við hana fyrir 23-52 Nichols Shepherd Separator, settum 1 tvær
auka-skákir og lokuðum þeim, þresktum hör og höfðum tvo til a kasta í feederinn,
og þó gat vélin orkað meiru.
Að þreskingu afstaðinni tökum að plægja á ný og höfðum vélina vinhandl
náiega dag og nótt, unz lokið var tveim sinnura, með 30-35 ekrum að meðaltali
I hvoru lagi. ^
Við lukum líka 16 ekrum á 10 stundum og aldrei varð að vélinni, er llka spar-
neytin á eldsneyti; landið var torsótt, brotið 1 fyrra 1 fyrsta sinn.
Við erum vel ánægðir og álítum það satt vera, að Stinson sé fremrl en allar
g aðrar smáar dráttýélar, sem I sveit notast, sem við þekkjum til. Það sér enginn
fg eftir þeim kaupum, og við getum með sanni sagt, að Stinson dugar vel til allrar
B *veita- og belta vlnnu.
■ - Með öskum beztu,
* E. E. PFRIAJMER
| Tractioneer Automatic Dynometer
Tractor Hitch
HVAD TILRAUN SANNAR
enjuleg sýnisvél úr búðinni var reynd við Saskatchewan há-
í Saskatoon í júní 1919, og sýndi sig þannig:
Á brake beitti hún 37.8 h. p. með 1000 revolutions á mínútu.
Motorinn hafði 6-þuml. stroke, og því samsvarar sá flýtir
1000 feta bulluferð á mínútu. Tölur kraftmælis, sem seinna, má
lesa, komu fraim á jörð með 3 þml. lagi af þurru, hörðu ryki, og
þar fyrir neðan var moldin næsta hörð. — Tölurnar komu fram á
% mílu skára, og átakið á dráttjálka var 21, eða 162.3 prct.
fram yfir áætlun.
Tractor er ámóta góður og ábyrgð hans.
ÁBYRGD TEKIN AF OSS
Heilt ár eftir að keyptur er, skulum vér senda stykki í Stinson
Tractor, F.O.B. Winnipeg, án endurgjalds, sem reynast illa gerð
að efni eða frágangi. Að eins með því skilyrði að stykkin, sem
gölluð eru, séu oss send til rannsóknar, hvort krafan er sanngjörn.
Grindin í heilu líki er í ábyrgð tekin án varnagla, fyrir broti
meían vélin er í brúki, nema slys hendi, og með þleim fyrirvara
skulum vér leggja til nýja grind F.O.B. Winnipeg, fyrir hverja
brotna, sem er tií baka send. ,
Það er hyggilegt að kaupa Stinson Tractor.
Sá, sem kaupir Stinson’s, er forsjáll. Sá fer ekki villistig.
Lesið hvað eigendur segja um vélina. Að eins bezta efni er brúk-
að í Stinson Tractor og hvert stykki í henni tekið í sterkustu á-
byrgT. Vélin hefir hinn fræga Stinson Beaver Motor, sem er
þolinn og traustur. pað er forsjált far.
Stinson Hefir Sjálfkrafa Stýris-tól.
Tractor dugar betur, ef vélstóri er ekki rígbundinn við
sæti sitt. Stinson sterka dráttvél er sjálffara, svo að sá sem með
henni fer getur farið til plógs og vélar eftir vild.
Vér Höfum öll Áhöld og preskitól, sem Tractórs Toga.
pær hyrgðir vorar eru stórar, líka mikið af þreskivélum.
Lesið iþar um seinna hér í blaðinu.
Skrifið Eftir Catalog og öðrum Prentuðum Upplýsingum.
Stinson Tractor hefir marga kosti, sem ekki eru nefndir hér.
Skrifið eftir bókum um Tractorinn.
Peir sem Eiga Stinson, Hafa Gagn bæði Nótt og Dag.
Vér vitum að þeir, sem eignast Stinson, þurfa skjótra og dug-
andi úrræða hvenær sem er, á degi eða nóttu, því höfum vér kom-
ið því svo fyrir, að vera til taks hvenær sólarhringisins sem er.—
Notið Long Dist. á nóttunni: N 1387 (Automatic).
Skoffið og Reynið STINSON, áður en þér kaupið TRACTOR.
Það sýndist engin
von um hana.
EN
’FRUIT-A-TIVES” FLUTTU
HEILSU OG MÁTT.
“29. St. Rose St., Montreal.
Eg skrifa til að láta yður vita,
að eg á líf mitt að launa “Fruit-a-
tives”, þessu óviðjafnanlega með-
ali, þegar allar aðrar tilraunir
höfðu brugðist. — Eg þjáðist mjög
af Dyspepsia í mörg ár, og engin
ráð dugðu. Eg las í blöðunum. um
“Fruit-autives” og afréð að reyna
þær. Eftir að hafa lokið úr fá-
einum öskjum af þessu fágæta
ávaxtalyfi, varð eg alheil.
Madaem Rozina Foisiz.
Hylkið á 50 cent, 6 fyrir $2.50,
reynsluskamtur 25c. Fæst í öllum
lyfjabúðum eða foeint frá Fruit-a-
tives, Limited, Ottawa.
■
Eg hálf hneykslaðist því á
þessu andatrúar stagli, sérstak-
lega guðfræðinganna, af þvií að
þeirra sérþekking og sérstaka
lífsstarf byggist alt á bókinni
sean mest getur um anda fyrir-
brigði, og sem þeim fremur en
öllum öðrum mönnum, ber skylda
til að gera alþýðu manna skiljan-
lega ef þeir geta það. Sérstak-
lega er áhangendum bókstafsins,
sem ekkert meiga vefengja, og
engu kasta, nauðsynlegt að gera
COPENHAGEN
Munntóhak
Búið til úr hin-
lum beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
Þetta er tóbaks-askjan sem ubyfgSt að Vefa
hefir að innibalda heimsin algjörlega hfeint
bezta munntóbpk ..., ....
Hja olium tobakssolum
um að kenna glímutök á létt-
úðinni. En til þess hefi eg
ymprað á málinu að meira verði
um það hugsað, og máske tekið
til umræðu á næsta trúmálafundi.
Aldrei hefi eg komið á skemti-
samkomu sem hefir betur svarað
tilganginum en skemtisamkoman
í Leslie. Frá mínu sjónarmiði
svaraði hún á andlegu sviði, til
Hockey leiksins í líkamlegri list-
fengi.
Margir af kirkjuþings mönnum,
einkum prestarnir köstuðust þar
á andlegum kúlum, sem í fljótu
bragði leit út fyrir að ekki yrði
af sér slegnar og iþví síður svarað
i sömu mynd. En þar var ekkert
af vanefnum tekið, og ekki gat
eg fundið út að neinn ætti hjá
ger grein fyrir andafyrirbrigð-
um Ritningarinnar og leiða á þeim öðrum að leikslokum, og hefði eg
sviðum áhangendúr sína slysa-'þó síst viljað verða fyrir kúlum
( petta Hitch hefir lengi þráð verið, það er svo lagað, að það
g fyrirbyggir að plógur brotni eða annað dráttaráJhald, þó að steinn
J verði fyrir því eða önnur fyrirstaða. Ef plógur rekst á, þá losnar
B hann frá velinni þegar í stað. — petta Hitch má greiðlega setja á
■ hvern dráttarþunga sem vera skal, svo að ef rétt er sett á plóg eða
gí annan dráttarþunga, þá losar það dráttinn frá vélinni á einu
1 augnabliki, áður en brot eða bilun kemur fyrir.
■ petta er Patent, uppfundið af Mr. George H. Heuring,,aðal-
I3 Manager Tractioineers, Ltd., sem nákunugur er öllum dráttartól-
um, eimknúnum og gasknúnum, frábær hugvitsmaður og einn sá
| slyngasti að finna galla á hvaða dráttartóli sem vera skal. Hann
g sá, að svona Hitch mundi spara tíma og fyrirhöfn.
Á voru Nýja Model Clevis höfum vér nýtt áhald, sem vinnur
i eins og Dynamometer, sýnir alla tíð hve mikill þungi dreginn er.
8 SELJENDUR í SASKATKCHEWAN
: SASKATCHEWIN GftAIN GROWERS ASSOCIATION
* REGINA, - SASK.
VERZLUN að 445 MAIN STREET, WINNIPEG, MAN.
Phone: N 8569 (Automatic)
Verkstæði að: Notre Dame andTache St.
* St. Bonicace, Man.
111!«

■ i
II
!!IH!!mnilH!inM!l!mnH!lllHN!!H!IIll
Fáeinar hugleiðingar
í tilefni af hinu nýaftsaðna
kirkjuþingi.
Eins og auglýst hafði verið og
til stóð, var hið nýafstaðna kirkju-
þing íslendinga í Ameriku haldið
hér í Vatnabygðinni i bænum Kan-
dahar og Wynyard. pað er í
fyrsta sinn að kirkjuþingið er háð
hér á silóðum. Bygðin er ung og
ekki nema ihálfþroskuð, svo þess
var naumast að vænta, að hún
hefði (þannig lagað heimiboð fyr.
pykist eg vita að margir af prest-
um og fulltrúum þingsins hafi
hlakkað til að koma hér, og sjá
þessa nýustu og stærstu íslendinga
bygð í Canada. En eg er líka sann-
færður um að fjöldinn alur af bygð
arbúum hafði mikið hlakkað til að
sjá og heyra þessa góðu íslenzku
gesti. Eg segi góðu íslenzku
gesti, ekki til að kjassa nokkurn
mann, heldur af því, að óefað ættu
i hverjum söfnuði, að vera valdir
hæfustu mennirnir á þing þétta.
Og þó eg annarsvegar minnist
eundurlyndis og breyskleika mann.
»nna barna, þá geng eg fyrir mitt
leyti út frá því, að kirkjuþiugsfull
trúarnir séu úr hópi okkar álitleg-
ustu manna.
pað vildi svo heppilega til að
veðrið var jþurt og gott allan tím-
ann, og því hægðarleikur að skjót-
ast á bifreiðum bæjarleið, en þær
eru hér til orðnar nokkurnvegin á
hverjum bæ. Enginn þurfti því
að fara öldungis á mis við atburð-
ina.
En svo hefi eg ekki myndugleika
til að ákveða um áhrif viðburð-
anna innávið eða útávið nema fyr-
ir sjálfan mig. En þó þykist eg
vera svo kunnugur í nágrenni
mínu, að það muni vera kallað, a$
kasta galli í grautinn, að senda
gestum okkar slíka kveðju á bakið,
eins og lýst er í síðasta blaði Heims
kringlu, frá Wynyard undirskrif-
að S. pað er ósæmileg sletta og eg
býst við foún sé öllum foygðarþúum
ógeðfeld, ihvort sem þeir tilheyra
kirkjufélagi eða ekki. pá er og
íslenzkri gestrisni of mikið hrósað,
ef hún nær ekki útyfir skoðana
bræður í hverju sem er.
Ef að höfundur þessarar litlu
ritsmíðar tilheyrir okkur hinum
svonefndu nýguðfræðingum, sem
mun eiga að skiljast svo, þá er
hann að tileinka okkur þá ósæmi—
legu léttúð, sem gerir gys að við-
leitni mannanna til að halda uppi
kristilegum félagsskap, þó sá fé-
lagsskapur sé ekki að öllu leyti
að okkar óskum. En slíkt má ekki
vera óátalið, ,því eg er sannfærður
leiðingum mínum í itilefni ‘af
kirkjuþinginu.
Mjög fáa þekti eg af fulltrú-
um og prestum kirkjuþingsins,
enda var eg ekki viðstaddur nema
á trúmálafundinum á Mozart og
skemtisamkomunni í Leslie degi
seinna, þó eg ihefði nokkuð ná-
kvæmar fréttir af aðgjörðum
þingsins.
Mér fanst tími þingsins svo
takmarkaður að það líkist mest
klunnalegri árás, að reyna til að
kynnast mönnutn persónulega
nokkuð til gagns eða gamans, og
þareð eg hinsvegar tilheyrði ekki
þeirra félagsskap, þá réði eg af
að lá/ta sem minst á mér bera.
En ekki get eg gert að því, þó eg
sem heyrandi í holti, væri ekki
alt af ánægður með það sem fram
fór, enda mun eg ekki 'hreyfa því
frekar nema hvað almenningi við-
kemur.
Trúmiálafundurinn var opinn
fyrir alla sem að komust, þó for-
setinn tæki það fram að ekki
hefðu aðrir en kirkjuþingsmenn
málfrelsi, nema með sérstökum
skilyrðum. Enda var það að öll-
um líkindum réttast, og sjálf-
sagt, úr því fundurinn var skoð-
um, að syndsamleg léttúð er engu aSur sem framhaldsgjörð þings
fremur einkunn okkar félagsskap-
ar yfirleitt en hinna sem seinna
fara, og bjóða nú sættir, sem að
öllum líkindum verður gengið að.
ef laglega er áhaldið.
Sný eg mér þá aftur að hug-
ins. pað er svo bágt að treysta
mönnum, að ekki lendi út í
heimskulegar, óþarfar og óupp-
byggilegar stælur. En frjáls-
legt var þetta ekki, af því umræðu
efnið var ekki eingöngu kirkjan,
heldur og vandaínál mannfélags-
ins í sanrbandi við hana. Ekki
vandamál kirkjufélagsins.
Málshefjandinn, féra S. Ólafs-
son^ leiddi og alveg ;hjá sér að
minnast á mestu vandamálin í
sambandi við kirkjuna. Hann
minntist á palladóma manna um
kirkjuna, starfsvið hennar og
starfrækslu. En hann ályktaði
sjálfur að þetta væri ekki svo
hættulegt. Og eg skildi hann
svo, að kirkjan ætti sem minst að
skifta sér af mannfélagsmálum
utan við kirkjudyrnar. Seinna
tók Gunnar Björnsson það heppi-
lega fram, að kirkjunni bæri hei-
lög skylda til að uppala fólkið í
þeirri réttlætis hugsjón sem gerði
mennina æ hæfari og hæfari til
heppilegra framkvæmda í öllum
mannfélagsmálum.
pá taldi málshefjandinn anda-
trúna sem eitt aðal vandamál
mannfélagsins, og var auðheyrt
að hann var áhyggjufullur yfir
þeim vogesti, og áJhrifum þeim
sem hann kynni að bafa á mann-
félagið.
Eg hefi ekki verið persónulega
samtíða einum einasta manni sem
tiliheyrir sálarrannsöknar tilraun.
um, eða haft nokkurt tækifæri til
að kynnast þeim félagsskap, nema
hvað eg hefi lesið um anda fyrir-
brygði á ótal stöðum í ritning-
unni, og smá tilraunjr seinni
tíma.
laust yfir ihneikslishelluna. En
svo er það annað. Vísvitandi og
villandi stagast margir á andatrú
sem auðvitað er enginn til, í þeirri
merkingu sem um það er rætt og
ritað, og við varað sem háskalegri
hjátrú. pað vitum við öll að
sálarrannsóknar áhangendur trúa
ekki á anda þá, sem þeir segjast
komast í samband við, heldur
rannsaka þeir og hafa fréttir af
framliðnum, sér og öðrum til trú-
arstyrkingar á einn saman guð
og mannkyns frelsarann Jesúm
Krist. Og við vitum meira þó
við tilheyrum ekki þeirra félags-
skap. Við vitum að fyrir þeirra
tilraunir hafa margir snúist til
sannrar trúar. Ef eg mætti nefna
Einar Hjörleifsson Kvaran sem
dæmi. Sá sem hefir með gaum.
gæfni lesið eftir ihann fyrri ára
sögur og kvæði11. d. “Hvern eið-
inn á eg að rjúfa,” og lesi hann
svo senni tíðar rit hans, þar sem
alt er hugsað og framsett til að
göfga og bæta samtíðina. Eg
sé ekki hvernig hin svokallaða
andatrú verður talin til vanda-
mála mannfélagsins í þeim skiln-
ingi að vara við 'henni sem stór-
hættulegri. Og hvernig er ekki
kirkjufélagið í sjálfu sér sundur
þykt í þessu máli?
Lesið í Sameiningunni, april
heftinu seinasta, á bl. 101 og 102,
ritstjórnargrein með fyrirsögn-
inni “Kjartan prófastur Helga-
son. par segir meðal annars:
“Hann (séra Kjartan) er áhuga-
samur mjög um málefni kristin-
dómsins, og einlægur trúmaður,
sannur ísraeliti sem enginn svik
búa í, eins og Kristur sagði um
Natanel.
“Séra Kjartan hefir samhygð
með rannsóknum dularfullra and-
legra fyrirbrigða, þó ekki sé hann
“andatrúar”, segir hann að þvi
tjái ekki að neita, að fyrirbrigðin
e'gi sér stað, og enginn sennilegri
útskýring hafi en fengist en sú,
að þau séu af völdum anda fram-
liðinna manna.”
Hér er séra Kjartan að dómi
niálgagns kirkjufélagsins, maður
sem enginn svik búa í, og þó hef-
ir hann samhygð með rannsóknum
dularfullra andlegra fyrirbrigða.
pannig lítur ritsj. Sameining-
arinnar, og eg leyfi mér að segja
hæfasti maður kirkjufélagsins á
þetta mál.
í maí hefti Sameiningarinnar,
á bl. 142, segir séra Björn: “Mér
finst viturlegast, að láta sálar-
fræðinga og aðra visindamenp
eiga við þessi efni, og bíða úrslit-
anna rólegir.”
pessa málsgrein undirskrifa eg
af heilum huga, og sé þá heldur
ekki að prestar kirkjufélagsins
hafi neina knýjandi ástæðu til að
nota hvert tækifæri til að vara
við rannsókn anda fyrirbrigða,
eða vara við þeim félagsskap sem
einu hættulegasta nútíðar vanda-
máli.
En hvert er þá hættulegasta
vandamálið I sambandi við kirkj-
una? Vandamálið sem eg bjóst
við að yrði hreyft við á trúmála-
fundi kirkjuþingsins í Mozart?
Hin sívaxandi ókristilega léttúð,
er vandamálið mesta í sambandi
við kirkjuna. Og þó enginn einn
sé því vaxinn að lama afl^iennar
og yfirgang, þá er þó komið rriál
til að ihreyfa því máli, og engum
stendur það hær en þjónum kirkj-
unnar. pað vitum við öll jafnvel,
að rótgrónum vana verður ekki
sársaukalaust, eða ihæglega hrund
ið af stóli, og allr%*íöt er eg fær
Gunnars Björnssonar á séra Carl
Olson. En sagt var að Carl
hefði ekki sakað, því hann hefði
seinna um daginn forðað sér inn
í kirkjufélagið, sem hann hefir
staðið utan við nú um tíma, eins
og allir vita.
Eg hefi hér engu við að bæta,
nema þakka gestunum fyrir kom-
una, og fuljvissa þá um að þeir
eru margir hér, og þár á meðal
eg, sem hefði viljað sjá þá og
heyra hér á 'hverjum júní jafn-
dægrum.
Mozart 3. júlí 1920.
Fr Guðmundsson.
Gullbrúðkaup.
Pað var fjölment samsæitið, sem
haldið var í samkomu'húsinu að
Hallson í Norður Dakota, að
kvöldi þess 28. júní s. 1. Fyrir
samsætinu stóð kvennfélag bygð-
arinnar, til að zheiðra hin valin-
kunnu hjón Guðbrand Ehlendsson
og Sigríði Hávarðardóttir, er áttur
gulLbrúðkaup sitt um þetta leyti.
Gullbrúðkaupsdagurinn var eigin-
lega 17. júní, en vegna þess að
ekki var hægt að koma við samsæt
inu á þeim degi, var það haldið
þann 28., sem var afmælisdagur
Guðbrandar. Hann var þá 75 ára
gamall. Sjélfsagt var það milli
fjögur og fimm hunduð manns
sem samsætið sóttu, og voru marg-
ir langt að komnir. Er óhætt að
segja að hjá öllum vakti það fyr-
ir að á viðeigandi hátt mætti
heiðra þessi hjón, sem notið hafa
svo mikilla vinsælda, ög það að
maklegleikum.
pau Guðbrandur og( Sigríður,
eru svo mörgum kunn að vér sjá-
um ekki ástæðu að rekja ætt þeirra
eða æfileið ihér. í almanaki ó.
Thorgeirssonar 1915, er æfiágrip
Guðbrandar, og ættartala hans er
prentuð aftan við rit hans ‘Mark-
land’. pau fluttust til Ameriku
1875, dvöldu fyrst í Nova Scotia,
svo eitt ár í Dulutb, og síðan á-
valt í Hallsonbygð í N. Dakota.
Ellefu börn hafa iþau eignast, og
eru sex þeirra á Mfi. Tuttugu eru
barnabörn þeirra, en eitt lézt í
æsku.
í Hallson bygðinni eru þau bú-
in að vera til heimilis í 37 ár.
Hafa átt mikinn og góðan þátt í
öllu því er til heilla horfir. Guð-
brandur hefir verið hjálpsamur
maður mjög, og hefir hann átt
marga vökunótt til að koma fólki
til hjálpar í veikindum og ervið-
Icikum. í félagsskap bygðarinn-
ar hefir hann ætíð tekið mikinn
og góðan þátt. Ekki sízt á söfn-
uðurinn þar, sem hann veitti for-
stöðu í mörg ár, honum mikið upp
að unna. Og í allri framkomU
hafa þau ihjón verið þekt fyrif
prúðmensku, og mannkosti. Ern
og ung í anda eru gullbrúðhjónin
enn, og er bjart yfir elli þeirra,
eins og bjart hefir verið yfir Lífi
þeirra.
iSamsætið hófst með því að
sunginn var (brúðkaupssáimur/
Lesinn 13. kapítulinn í fyrra Kor-
intuibréfinu, og flutt stutt ræða
af presti bygðarinnar séra K. K,
Ólafssyni. Settist svo fólk að
vel framreiddri máltíð, og að því
loknu var skemt með söng og ræðil
höldum. Á meðal þeirra sem töl-'
uðu voru séra Pál.1 Sigurðsson ftá
Gardar, Geo. Peterson lögmaður
frá Pembina, J. J. Mýres frá Mourt
tain, Stígur Tihorvaldsson frá
Akra, og Björn Eastman frá HaLlj
son, Afhenti sá síðastnefndi gulU
brúð'hjónunum 423 dali sem iheið-
ursgjöf frá vinum þeirra. Auk:
þess flutti Mrs Kristín D. Jóns-
son kvæði þa& er hér fer 'á eftir,
Guðbrandur þakkaði með lipUrrí
ræðu.
í lok samkomunnar voru skirð’
tvö barnaböm gullbrúðhjónanna,
voru það börn Mrs. Helgu Snædal
er kom alla leið frá Colorado til
að vera viðstödd gulllibrúðkaup
foreldra sinna.
Allir munu minnast isamkom-
unnar með mestu ánægju, og
árna gulLbrúðhjónunum farsællar
elli.
K. K. ó.
GULLBRÚÐKAUPSKVÆÐI
til Mr. og Mrs. G. Erlendsson.
Fólkið bað mig að binda, brúð-
arkrans,
af blómum og gulli kærleikans,
að sæma þannig silfurhár
um sólarlagsdýrð við liðin ár;
nú heildir fólksins hérna inní,
Iheiðra í dag með návist sinni.
brúði aldna, og öldung mæran,
sem allir virða og hafa kæran,
í æsku'blóma um árdags stund,
þau ^ttu sinn fyrsta kærleiks-
fund;
þá var lífssólin (björt og blíð
brautin vonanna ljúf og fríð;
í fari prúð með fagra brá,
fullþroskuð unga mærin þá
trúlynd með dygðum auðga önd
unnusta sínum gekk á hönd.
Framsóknar gjarn með þrek og
þor,
þá hyrjaði ’ann sín manndóms-
spor,
hreinn í hjarta með öflgan arm
og andlega skarpan sjónar-
hvarm;
þau fylgdust að um farna leið,
og fundu að göfugt hlutverk
beið,
þeirra að foæta böl og þraut,
blessun leiða í fólksins skaut.
pau hafa lýðsins hjörtu hylt
og heimilin mörgu gleði fylt.
pau hafa sigrað storm og stríð
og staðist tímans ýmsu hríð,
fimtíu ára sæmdarsól,
signir 'hér þenna brúðarstól,
heiðrar nú vina 'hjarta og mál
hjónanna gullnu brqðarskál.
Herra Guðbrandur þannig þér,
þetta tileinkað gildi er;
fagran blessunar færir arf,
þitt frama rika æfistarf,
Húsfrú Sigríður hýr og djörf
hagsýn á tímans ýmsu þörf,
sæmd og folessun við sólarlag,
sveipar nú ykkar iheiðursdag,
Kristín D. Johnson.
BLUE MBBON
TEA.
Það er auðvelt að segja eitt-
hvað vera gott, en það er annað
að sanna það. Blue Ribhon Te
stenzt reynsluna.
REYNIÐ ÞAÐ.