Lögberg - 26.08.1920, Blaðsíða 5

LÓGBERG, FIMTUDAGINN 26. ÁGÚST 1920.
S
Komið til S4 King Street
og skoðið
ElectricWashing Machine
Það borgar sig að leita upplýsinga
City Light & Power
54 King Street
Til bænda er selja rjóma!
Vér getum nú boðið allra hæzta verð út í hönd fyrir rjóma
og greiðum allan kostnað, er af flutningnum leiðir. Vér leggj-
um oss í framkróka með að gera viðskiftavini vora ánægða;
eigum líka í vissum skilningi hægra með það, þar sem vér fá-
umst einungis við smjörgerð, og þrjátíu ára reynsla vor í þeirri
grein ætti að gefa bændum hvöt til þess að senda rjóma sinn
beint til
THE MANITOBA CREAMERY COMPANY, LIMITED
846 Sherbrooke Street
WINNIPEG
A. McKay, framkvæmdarstjóri
MANITOBA
Meðmæli Bank of Toronto
Manitoba Creamery Co. Ltd.
petta er myndin af hinu nýja stórhýsi, sem Manitoba Cream.
ery Co., Ltd., lét reisa að 846 Sherbrooke Street síðastliðið vor,
beint á móti Columbia Press byggingunni. Rjómabú þetta
hóf göngu sína hér í borg árið 1914, byrjaði þá í smáum stíl,
en hefir fyrir dugnað og ráðvendni forstjórans, hr. A. McKay,
vaxið svo með ári hverju, að nú er það orðin ein af stærstu
stofnunum þeirrar tegundar í Manitoba fylki. Mr. McKay
stundað’i áður en hann kom til Winnipeg smjörbúaiðnað í
Ontario svo áratugum skifti og hefir því langa reynslu að
baki í iðnaðargrein sinni. Viðskifti hans við tslendinga hafa
aukist stórlega ár frá ári.
Fáein orð um Rússland.
Af mjög miklu sem ritað er um
Rússland virðist eftir farandi lýs-
ing, líklegust til að vera öfga-
minst, og gefa glögga hugmynd
um meginatriði á ástandi þjóðar-
innar, fyrir utan Ihleypidóma og
hlutdrægni. Mörgum mun vera
forvitni á að vita, þó ekki væri
nema dálítil skil á því sem þar
gerist, og því eru eftirfylgjandi
atriði hér birt.
Byltingin á Rússlandi gekk
greiðlega, meðan verið var að
velta um koll hinni fyrri stjórn
og því öllu 'kem þún studdist við,
og hafði bygt upp með miklum
erviðismunum. Til þess voru
öflug samtök, saman rekin um
langan tíma, meðal 'hinna eigna-
lausu, þeirra sem vinna fyrir
kaupi í borgunum séstaklega og
þeirra líka sem í sveitum' bjuggu.
En þeir lærðu tog upplýstu menn
sem komu þesspm samtökum á og
héldu þeim við, og ætluðu að beita
þeim til að knýja fram breytingar
á stjórnarfari og skipa því eftir
dæmi annara landa, eru alveg úr
sögunni, að svo komnu. peirra
gætir ekkert hjá þeim gjörbreyt-
inga forkólfum sem völdin tóku
að lokum og skipuðu öllu eftir
ýtrustu hugmyndum sameignar-
manna. þeir settu þau lög, að
“ríkið” þ. e. þau samtök til land-
stjórnar, sem þeir settu á stofn
og stjórna, skyldi eiga allt sem
til framleiðslu væri notað, verk-
smiðjur og vinnutól til bæja og
sveita, flutninga færi, svo og
verzlun með þessa hluti, ekki síð-
ur en verzlun með afrakstur bú-
skapar og akuryrkju áhöld, pen-
ing1 og (hvað annað sem nöfnum
tjáir að nefna. Allt þetta skyldi
vera eign hins opinbera, og rekið
fyrir þess reikning. Ágóðanum
skyldi síðan skifta sanngjarnlega
meðal þeirra sem verkin ynnu.
pessar ráðagerðir féllu fjöldanum
vel í geð. Allir voru til í, að ná
sér niðri á þeim ríku, sern “rök-
uðu saman fé á annara sveita,”
gerðu hvorki að vinna né spinna,
og það gekk glatt og greiðlega að
gera þeirra eignir upptækar.
Síðan eru þau atvinnufyrirtæki í
borgum sem rekin voru í nafni
einstakra manna, verksmiðjur t.
a. m., rekin fyrir ríkisins reikn-
ing, og stjórnað að mestu leyti um, ökrum og
af verkafólkinu sjálfu. Sum iþau
fyrirtæki ganga ekki greiðlega, að
frásögn sjónarvotta, en það fcnun-
ar mestu, hve stórum betri kjör
þeir hafa sem þar vinna, á borð
við það sem áður var.
Sum af þessum verkefnum hafa
reynst afarervið. Verðlag nauð-
synja og annara hluta, sem ganga
kaupum og sölum, er úr öllu lagi.
Að vísu er þetta svo í öllum lönd-
um, meira og minna, en á Rúss-
landi kennir þess einna mest, að
sögn. par var gamla ráðið, að
bæta úr viðskiftaþröng með því að
búa til bréfpeninga, brúkað frek-
lega af^iþeim sem sátu við stjórn
og þeim sem reistu flokka I móti
henni unz sá gjaldmiðill varð svo
lítils virði að áhæfur varð til verð-
mætis innanlands, enda viðskifti
við útlönd með öllu niðurlögð.
Flutningar stopulir, með því að
skipuleg veykatilhögun á braut-
um, aðgerðir og einhuga fyrirsögn
skorti. pað mundi t. a. m. litlu
orka til batnaðar, þó togreiðar
væru nægilega margar fengnar,
með því að þeim mundi, hvenær
sem eitthvað yrði að þeim, þegar
lagt upp á næstu hliðarspor og
mundi þess þá skamt að bíða, að
þær yrðu rúnar öllu, sem unt væri
af þeim að tæta. petta er tekið
til dæmis um hve tilhögun flutn-
inga er þar úr lagi gengin.
Hinir allslausu í bæjunum
stóðu vel undir byltinguna og
henni er haldið uppi með lögum
er reynt er að koma í framkvæmd
með atbeina hermanna og með for-
tölum. pví að svo er að sjá, sem
bændurnir hafi brugðist, þegar
fram í sótti. peir voru ötulir
byltingamenn meðan hinum stóru
jarðeignum var eftir að sækja,
studdu rösklega að því að reka
burtu eigendur eða drepa og voru
ólmir með því að jörðum skyldi
( skifta milli sín. En er það var um
garð gengið, öll stórbúin eydd,
sem rekin voru með vélum og ný-
týsku útbúnaði, þá létu bændurnir
sér hægt um frekari byltingar,
kærðu sig ekki um, að gera sín bú
að sameign, þeir vildu gjarnan
skifta annara eignum á milli sin,
en ekki leggja sín lönd til skifta
með þeim sem lítið höfðu eða ekk-
ert. Á þessu hafa ráðagerðir
stjórnarinnar strandað, að sögn.
Hver bóndi hýr ekki sér á Rúss-
landi, heldur í hverfum eða þorp-
engjum er skift í
skákir, er þorpinu tilheyra, sem
þorpstjórnin skiftir upp á milli í-
búanna, eftir getu hvers eins til
afkomu. 1 'hverju slíku þorpi
eru margir sem engin áhöld hafa
til jarðyrkju, hvorki hross né
vagna eða önnur jarðvinnutól;
þeim er heldur ekkert land fengið,
heldur hafa þeir ofan af fyrir sér
með því að vinna fyrir þá sem
burðugri eru í þorpinu, og eink-
um á stórbúunum og fóru stund-
um langar leiðir í atvinnuleit.
petta er alslausi flokkurinn, sem
mjög er margt af í hernum og þeir
fylgdu stjórninni að málum,
Næstir að fjölda eru þeir bænd-
ur sem nokkra jarðrækt hafa, en
mest er undir þeim komið sem
ríkastir eru, þeir eru kallaðir Ku-
lak, sem þýðir hnefi, voru þegar
fyrir stríðið alþektir sem stétt með
sérstökum einkennúm, sérstaklega
fyrir að lána peninga með háum
rentum, kunna vel að koma ár
sinni fyrir borð í viðskiftum, eins-
konar hverfis eða hreppakóngar.
pessir snérust ihart á móti ráða-
gerðum stjórnarinnar til sam-
eignar á landi, dugðu vel til að
ganga í skrokk á stórbúunum, en
er þeir með tilstyrk og forgöngu
hinna alslausu í bæjum og sveit-
um voru svo langt komnir með
stjórnarbyltinguna, vildu þeir
ekki fara lengra, og urðu ekki
kúgaðir því að meiri hluti mikill
þorpsbænda um allt landið, hlýddi
þeirra forsjá. Sakir virðast því
standa svo, að verkamenn í bæj-
um hafa komið á sameignar til-
högun, en skipunin eigi ervitt upp-
dráttar vegna þess að mikill meiri
hluti bænda heldur á sínum efn-
um sem séreign. Og ekki nóg
með það, heldur hefir gest stjórn-
inni og hennar forkólfum ervitt
fyrir með ýmsu móti. Bændum
verður ekki ekið úr stað, það hjól
byltingarinnar sem þeir snéru, er
fast orðið og kemst hvorki aftur
né fram, að svo stöddu. En fyr-
ir því er ekki talið líklegt, að þeir
snúist gegn þeirri stjórn sem nú
ræður, vegna þess, að hún ein
s'tendur í móti afturkastinu, því að
þær stéttir, sem sviftar hafa ver-
ið eignum og ráðum,, lotið í lægra
haldi, komi bolmagni við og beiti
sér á að sækja í hið forna horf.
Bændurnir hafa eignast löndin
undir forystu þeirrar stjórnar
sem nú ræður; löndunum vilja
þeir ekki sleppa, heldur halda til
hins ýtrasta, og það má ætla ein-
hverja þá sterkustu taug til við-
urhalds þeirrar tilhögunar svo bú-
innar, sem þjóðin nú býr við.
Hvernig sem málum vindur fram
að öðru leyti, þykir kunnugum lík-
legt, að þó margt sé óvíst og ná-
lega á hverfanda hveli, þá muni
stórbændur og gróðabrallsmenn
pg “okrarar” '(sem þar i landi er
alltítt nafn á vissum flokki
manna) haldast í hendur við þá
eignalausu til að verjast því að
hinir fyrri ráðamenn komist aftur
til valda. peir sem hafa borið
mest úr býtum í landaskiftum,
eru sagðir líklegastir til að ráða
mestu um hverju framvindur í
landsmálum þeir sem komið hafa
í stað gósseigendanna, en það eru
einmitt þeir sem fyrmeir dugðu
bezt til að draga sér maura í hverju
þorpi, og mikill ýmigustur var
hafður á. pessir hafa þegar
snúið af sér framkvæmd þeirra
ráðstafana er lögbjóða sameign
jarða, og helzt víðast gamla lagið,
að hverfisbændur ráða jörðum, án
íhlutunar frá landstjórn. En um
það, hvernig þeim viðskiftum lýk-
ur, þykist enginn fær um að dæma,
þó sumir telji líklegt, að til þess
dragi að hver bóndi hokri sér.
Yrðu þá tvær stefnur í landi,
sameign með verkalýð, séreign
með sveitafólki. En hið sanna
mun vera, að búnaðarmál lands-
ins eiga langt í land, að komast í
skipulegt horf, og kann margt að
breytast áður því lýkur.
Að svo stöddu virðist stjórn
in með aðstoð hinna eignalausu og
heimsendra hermanna, ekki hafa
unnið á þá sem mest græddu á
skiftunum, til samvinnu við borg-
arlýðinn. Sumpart af því er
skortur í borgum, er bændur búa
fyrir sig og segja sem svo við
borgarlýðinn, að sá skuli ekki
mat fá sem vill ekki vinna. En
hitt munar mestu, að stórbúin eru
ekki lengur rekin og afrakstur af
landinu því stórum minni en áður.
Af stónbúunum var s\to mikill af-
rakstur, að fullvel nægði til þarfa
borgarbúa og til útflutnings til
jafns við öll þau áhöld til iðnaðar,
sem í landið voru keypt frá öðrum
þjóðum. pó ekki næðu stórbúin
yfir meir en tíunda part ræktaðs
búlands, þá var eftirtekjan þetta
miklu meiri en af smábýlunum.
pegar stórbýlunum var skift upp
meðal smábændanna, var búskap-
urinn rekinn með þeim vanefnum
og áhaldaskorti sem í landi ihefir
legið frá fornu fari, tók þá fyrir
matvælagnægð, en til útfíutnings
var lítið eða ekki neitt, þó ekki
þefði verið með öllu tept um langa
stund af viðskiftabanni.
Gert hefir þegar berlega vart
við sig, að sameignarkenningin:
að ríkið eigi alt land, að enginn
megi hafa meira land undir hendi,
en hann sjálfur getur ræktað, og
megi hvork selja né leigja, né
veðsetja, er ervið í framkvæmd,
og því spáð að þeir hinir sömu
fjárdráttarmenn, sem áður drógu
undir sig jarðeignir með útsjón,
og mestu réðu um sundrun góss-
anna, muni þegar fbá líður láta
til sín taka um að festa einkaeign
á jörðum í landinu, hvenær sem
stjórnin slakar á þeim stríðu tök-
um sem hún nú hefir á framfylgd
laga.
Frá Islandi.
Engin konungskoma.
í síðustu símfregnum er sagt
frá því, að konungur hafi meiðst í
Suður-Jótlandsferð sinni, hrotið af
hestbaki af því ístaðsólin slitnaði.
f fyrstu héldu menn, að ekkert ætl-
aði að verða úr þessu meiðsli, en
nú hefir það þó ágerst svo, að
hnéð má heita óbeygjanlegt, og
svo segir læknir konungs, að hann
verði ekki góður innan þriggja
vikna og ræður honum frá öllum
ferðalögum til ágústloka.
Út af þessu ihefir konungurinn
sent Jóni Magnússyni forsætis-
ráðherra símskeyti í morgun,
3vo' hljóðandi:
Mér til mikilla leiðinda sé eg
nú, að mér verður ekki unt að
heimsækja ísland í sumar, vegna
beinmeiðslis þess, sem eg hefi
hlotið.
Drotningin og eg hormum
þetta því fremur, sem við höfum
heyrt um þann viðbúnað, sem þér
hafið þegar gert vegna komu okk-
aldraður mentamaður, og verður
náhar getið síðar.
Jarðarför Jóns J. Aðils fór fram
hér 20. þ. m., og var fjölmenn og
óvenjuhátíðleg. Fyrst var skiln-
aðarathöfn í húsi guðspekinga,
sem alt var blómskreytt kring um
kistuna og reykelsi brent. Léku
þar saman á orgel og fiðlu, þeir
Eggert og pór. Guðmundssynir, en
frú Aðalbjörg Sigurðardóttir og
Steinþ. Guðmundsson skólastjóri
frá Akureyri, fluttu ræður. Guð-
spekingar báru kistuna þaðan út.
í Fríkirkjunni, sem Öll var tjölduð
svörtu og vafin lifandi blómum
og háir pálmar við altarið og mik-
ið af öðrum blómum, spilaði kirkju
organleikarinn og Bernburg sam-
an á orgel og fiðlu, en söngflokk-
urinn söng sálmana og Pétur
Jónsson einn einsöng. Séra Ól-
afur Ólafsson flutti ræðuna. Há-
skólakennarar báru kistuna inn,
en frimúrar út, og gengu síðan í
| fylkingu á undan líkvagninum
suður í garð. -h Kona Jóns J. Að-
iis, Ingileif Snæbjarnardóttir Að-
ils, lifir mann sinn ásamt fjórum
börnum þeirra, og er það elsta í
3. bekk mentaskólans.
Einar Jónssön, myndhöggvari,
er nýkominn til bæjarins. Und-
vetna, af þeim, er hann þektu.
Annan dag hvítasunnu síðast-
liðinn andaðist Eiríkur Jóhanns-
son, hjá syni sinum Eiríki í Sperla
hlíð við Arnarfjörð. Hann var
fæddur 1833, því 87 ára, þegar
hann dó. Hann ibjó lengi á
Helgastöðum í Biskupstungum.
Sorgarguðsþjónusta verður hald
in í dómkirkjunni kl. 2 á morgun,
yfir séra Jóni prófasti Jónssyni
frá Stafafelli. Líkið verður flutt
virðingarfullu hugarfari.
Görðum, Vestmanneyjum,
20. júlí 1920.
J. Benediktsson.
SKÓLASTOFNUN
Gimli, Man., 15. ágúst 1920.
Háskóli (Junior and Senior
High School) er nýstofnaður sem
deild af skólahéraði Gimlibæiar.
Hann byrjar 1. September og
verða við hann þrír kennarar,
Guðm. O. Thorsteinsson B. A.,
austur á E. s. Suðurlandi á þriðju-' yfirkennari, Major S. S. Bryan og
daginn.
Lík Pálma Pálssonar yfirkenn-
ara, kom á Gullfossi í gær. Kenn-
arar mentaskólans, þeir sem hér
eru staddir, og aðrir vinir hins
látna, hófu kistuna af skipsfjöl
og báru hana á líkvagninn. Út-
farardagurinn mun ekki ákveðinn
enn.
Ferðin til tslands,
sem loks var 'byrjuð 13. júní frá
Winnipeg, Man., á heitum og sól-
fögrum sumardegi, éndaði í Rvík-
urihöfn á íslandi 3. júlí, varð eftir
alt gott og farsælt ferðalag.
Hinn vestur-íslenzki ferða-
manna hópur, um 30 manns, hafði
Miss Ingibjörg Pétursson aðstoð-
ankennarar. Sjöundi og áttundi
bekkur alþýðuskólans verða tald-
ir undirbúningsdeildir háskólans
(Junior High School) og verð-
ur nemendunum yeitt inn-
ganga úr þeim bekkjum í háskól-
ann eftir meðmælum eftirlits-
manns (Inspectors) og kennara,
og án skriflegs prófs. í efri deild
(Senior Higih School) verða 9., 10.
11. og ef nauðsyn krefur 12. bekk-
ur (Combined Course). pessi
skóli hefir verið stofnaður í því
skyni, að veita ibetra tækifæri þeim
unglingum, er háskólanam vilja
stunda. pað er æslkilegt, að sem
flestir noti tækifærið. Upplýs
ingar m(i fá hjá forseta nefndar-
mK E. S. Jónassyni, eða
ci ujfAuiuiiiu tn uŒjain.a. vim-, ástæðu til að vera glaður og hæstjinnar .
anfarin tvö ár hefir hann dvalið í! ánægður með langan leiðangur,; s rl ara e anl ^ _^^SS^nl‘
Ameriku, til að sjá um styttu sína jafnvel þótt hömlur nokkrar sýndu
af porfinni karlsefni, sem mynd sig, bæi í Qhebec og þVí meir á
S. Eldjárnsson.
hefir komið af í Óðni, og afhjúpuð! Skotlandi, í garð ferðafólksins.
var nú í maí. Síðast avaldi hann | En þær urðu máttlausar og að
þó
um
• MUNIR
mótteknir og seldir af undirritaðri
í Kaupmannahöfn, til að sjá engu fyrir dugnað og framtaks- j til arðs fvrir Jóns Bjarnasonar
undirbúning heimflutnings 1 semi A. S. Bardals, er ávalt mætti ^ skólann, 10. ág. 1920, í Leslie,
listaverka sinna, því safnhús hans j hverju því, er vildi til hindrunar |6ask. Sömuleiðis peningrr í
verða, og lét sér svo' ant um allan i sama sjóð:
Mrs. H. Josephson gaf 4 stykki,
seld fyrir $3.65; Mrs. Th. Thor-
er ,nú nærri fullgert.
! hag ferðafólksins eins og væri
Galdra-Loftur hefur að sögn ný- j bans eigin frændur og venzla-
lega verið leikinn í Paris, í leik-1 fólk. petta gjörði hann alt á þann
ar og að við af framangremdum húsÍMU Comédie des Chamos El- bátt, að öllum hlaut að verða vel
ástæðum getum ekki orðið við lof-
orðum okkar, eins og við höfðum
þó bæði óskað og vonað.
Christian R.
—Lögrétta frá 21 — 28 jiilí 1920.
ysees.
Botnvörpuútgerðarfélög tvö eru
nýstofnuð hér, Atlanta og Óðin.
Eldur kviknaði á mánudaginn í
húsi Jónatans porsteinssonar
stórkaupmanns við Vatnsstíg og
Laugarveg. Voru þar miklar
byggingar, bæði úr steini og
tibmri, og er sagt, að kviknað hafi
fyrst í trésmiðju, sem Loftur Sig-
urðsson rak þar í einu húsinu.
Læstist eldurinn brátt í aðalhúsið,
sem að Laugaveginum snýr og
brann það síðan á skömmum tíma,
en húsunum í kring var bjargað.
Enginn mannskaði varð, en ýmsir
leigjendur ihússins mistu þarna
megnið af búslóð sinni og yfirleitt
er víst mikið fjártap að þessu þVí
vátryggingar voru ekki háar, en
mikið í húsinu af allskonar varn-
irigi, sem sumum varð þó bjargað.
Og annað aðalhús verzlunarinnar,
sem er steinhús neðan við götuna
skemdist tiltölulega lítið. pað
sem þó má segja, að bjargað hafi
heilu bæjarkerfi þarna, var logn-
ið, sem á var og að þetta var um
bjartan dag. Margir menn í
slökkviliðinu gengu vasklega fram
þegar liðið var á annað borð “búið
að jafna sig.” En því gengur
stundum nokkuð seint að koma
sér fyrir, svo að það geti tekið til
fullra starfa, og íþetta sinn bar
í fyrstunni mikið á vatnsskortin-
um. Virðist það þó auðsætt, að
við tækifæri eins og þetta, þarf
stjórn brunam'álanna og stjórn
vatnsæðakerfis bæjarins að vera í
sömu höndum — og þær að standa
fram úr ermum. Annars tíðk-
ast hér einn ámælisverður ósiður
við eldsvoða, sem því betur eru hér
orðnir sjaldgæfir, og það er eins
konar björgunaræði, sem grípur
annanhvorn mann. Menn ryðj-
ast inn í húsin og róta út öllu,
sem hönd á festir, að húsráðend-
um fornspurðum og þeyta því út1
um 'hvippinn og hvappinn, svo að j
sumt skemmist og annað týnist, |
eða frómleiki náungans skýtur
yfir það skjólshúsi, það sem eftir
er. pað er auðvitað ekki nema
þakklætisvert, að menn vilji hjálpa j
til við svona tækifæri, en eitthvert
sérstakt skipuiág og stjórn þarf á
því að vera, helzt sérstakur, æfð-
ur flokkur undir sérstakri stjórn, j
því brunamálastjórinn hefur oft-1
ast nóg að gera annað.
Árni Sigurðsson cand. theol., j
var meðal farþega á Gullfossi síð-;
ast, til útlanda. Hann hefir fyr-!
ir nokkru lokið guðfræðisprófi
við háskólann 'hér, með einni j
hæstu einkunn, sem hér hefir ver-
ið gefin. Nú ætlar hann aðj
dvelja næstu missiri við háskóla í,
Danmörku, Svíþjóð og sennilega
pýzkalandi og leggja aðallega
stund á samanburðartrúfræði og
trúarheimspeki. Má merkilegt
heita, að enginn íslenzkur guð-í
fræðingur skuli fyr hafa lagt sér-
staka stund á þessar greinar, og
var því þörf á því, enda ætti eig-
inlega að vera til sérstakur kenn-
arastóll í þessum fræðum innan
guðfræðisdeildar háskólans, ef vel
ætti að vera.
Séra Jón Jónsson, sagnfræðing-
ur, á Stafafelli, andaðist hér í
bænum aðfaranótt 21. þ. m., há-
Síldveiðin er að byrja og sagt,
að uppgrip sóu þegar orðin sum-
staðar.
Helgi Hermann Eiríksson námu
fræðingur, er ráðinn fyrst um sinn
í eitt ár, í þjónustu stjórnarinnar,
til að ferðast um og rannsaka
námur og bergtegundir hér á
landi.
Guhnar Benediktsson, cand. the-
ol., er settur prestur í Grundar-
þingum, og er nýfarinn norður
þangað.
Jón Teitsson á Brekku á Hval-
fjarðarströnd — fyr bóndi þar
um langt skeið — andaðist að
heimili sínu 9. júlí þ. á., eftir
langa vaníheilsu, rúmlega 80 ára
gamall, fæddur 1. maí 1840. Jón
var búihöldur góður, framúrskar-
andi starfsmaður og smiður, mörg-
umað góðu kunnur fyrir .gestrisni
og hjálpfýsi, og með réttu talinn
yið hann, ekki að eins í svipinn,
j heldur ávalt, því maðurinn er svo
ríkur af mannúð, dugnaði og
drengskap, samfara hyggindum,
,«em í hag koma, að manni verður
talsverð leit að jafnoka hans. Og
þar sem bæði eg og fleiri Islend-
ingar erum óvanir ferðalögum,
klaufar í máli og fleiru, þá er það
óreiknanlegur hagur, að hafa góð-
an leiðsögumann. Og stórhepna
kalla eg þá ísl. ferðamenn, sem
steinsson, 4 st. og 50c, $3.85; Mrs.
Th. Paulson, 4 st., $5.75; Mrs. L.
Nordal $1.00; Mrs. St. Anderson,
6 st., $4.50; Mrs. H. G. Nordal $1;
Mrs. P. Magnusson, 1 st., 65c.;
Mrs. C. G. Johnson $1; Mrs. S.
Sigbjörnsson, 3 st., $2.35; Mr. F.
Newbold, 2 st., 25c.; Mrs. S. Bof-
kosky, 29 st., 15 seld, $2.95; Miss
J G. S. Sigbjörnsson, 1 st., 75c.;
Mrs. S. Sigbjörnsson, 15 st., $16;
Mr. J. ólafsson, 5 st., óseld; Mrs.
B. Johnson, $l;(Mrs. S. Árnason,
1 st., óselt; Mrs. P. Howe, 2 st.,
$1.85; Mrs. Th. Björnsson, 2 st.,
$2.00; Mrs. Rev. H. Johnson, $1;
geta orðið i fylgi með A. S. Bardal j kv.fél. Kristnes safn., 5 st., $3.75;
‘I
og mun nafn hans verða greypt
stóru letri í minnisbók ferða-
mannsins.
Enn fremur get eg þess, að ekki
ikann eg að álíta annað, en að H. j
S. Bardal, sem milliliður um
Mrs. J. Peterson, 2 st., $2.50; Miss
Ólöf Sigurðsson, 2 8t., $1.50; The
T. Eaton Co., silkipjötlur, $5.20
Henry Birks and Sons, 6 st., $5
Mrs. Rev. R. Marteinsson, 2 st., $1
i Mrs. P. Anderson, 2 st., $1.50.—
, - , . . , ,. . I Samtals fyrir útsölu og peninga
(ferðaaætlun og farkost, hafi »ert j tii i'hennar................ $70.00
og sagt alt rétt og sanngjarnlega Kvenfél Zíöns safn’, Leslie.
'9H 11.55
25.25
fyrir kaffi selt á samk.
Inngangseyrir ........
frá, eins langt og hans verk náði
og honum bar. pótt eg leiti að
þVí með ljósi minnar litlu skyn-
semi, finn eg ckki annað. En fá-
ir, sem mörgum þurfa að gefa ráð
og bendingar, hljóta einróma þökk
fjöldans. - pessa yiðurkenningu I Afgangur ....$90.80
er e* a'í e^in fyrir skyraihér meS gendur Jóng Bjarna90nar
reynslu knúður til að gefa þeim j ^5]^^ ]yfeg kærri þökk til allra,
Bardals bræðrum, ihvorum fyrir j sem fojálpuðu á einhvern hátt.
Inntektir samtals .... $106.80
Húsaleiga $10, fargjald
ræðumanns $6. alls........ $16.00
ábyggilegur sæmdarmaður í hví- sig, í ferðalok, af kærleika og
Mrs. S. Sigurbjörnsson.
SANNLEIKURINN
AÐVÖRUN TIL FÓLKSINS
Það er satt að Manitoba Public Utilities Commission befir
veitt oss leyfi til að bœkka verð á gasi svo vér getum stað-
ist aukin útgjöld.
Hækkunin nemur 25 cents á hver í,000 teningsfet, og með því á að
* greiða hækkun kolaverSs og vinnulauna. Lessi 25 centa hækkun á
1,000 teningsfetum gerir eíkki mikið vart við sig á mánaðareyðslu yðar,
en hjálpar oss mikið til þess að maéta hinum stóranknu ntgjöldufn.
Það hefir verið stungið upp á því, að þér skylduð fleygja frá vð-
ur hinni gömlu og góðu gaiseldavél, sem mikið kostaði að halda við, og
útvega vður rafeldavél í staðinn.
Hugsið yður tvisvar um, áður en ’þér gerið nokkuð sífkt, hvort-
vatns-raforkustöð margar mílur frá Winnipeg borg, með óviðráðan-
legum samibandsslitum, eins og nýlega hefir átt sér stað, myndi geta
veitt yður árciðanlega þjónustu.
ÞAÐ ER SATT, að verð á gasi hefrr oltið á ýmsu undanfarið,
stundum liækkað, stundum lækkað, mikið eftir breyttum kringumstæð-
um. En gasframleiðsla vor og þjónusta hefir ávalt verið áreiðanleg.
A'flstöð vor er svo ábyggUeg, að hún þvi nar aldrei hregzt(
Ef 'þér á hinn ibóginn áikveðið að skifta um og nota rafmagn í stað-
inn fyrir gas, þá 'hafið ]>að hugfast, að vér getum selt yður afbragðs
rafeldavélar og óbrigðula aflleiðslu, með því að vér höfum fullkonma
nýtízku aflstöð í Winnieg, skamt frá Portage og Main stradum, sem
er ávalt reiðubúin að vernda hag viðskiftaviwi vorra.
Winnipeg Electric Street Railway
Vice-President.