Lögberg - 14.10.1920, Blaðsíða 3

LOGBEHUV FIMTUDAGINN 14. OKTOBER 1020 •
Bhs. S
Nelly
frá Shorne Mills.
Eftir Charles Garvice.
Nelly heyrði þetta, og að hálfu leyti ósjálf-
rátt gekk hún bak við myndastyttuna, og enn þá
lengra í hlé, þegar Drake talaði og lagði hendi
sína á kalda marmarann til að styðja sig. Því
hún skalf frá hvirfli til ilja og fanst hún ætla
að hníga niður. Hjallinn og þessar tvær per-
sónur hurfu í þoku fyrir augum hennar, og
hljóðfæraslátturinn frá danssalnum var sem arg
í eyrum hennar. Blóðið streymdi stundum sem
logandi eldur og stundum sem ís um æðar
hennar.
Hana langaði til að hlaupa úr felunum og
inn í húsið, en hún gat ekki hreyft sig. Var
hún að deyja — eða var að líða yfir hana? Hún
þrýsti enninu að marmaranum og það hafði góð
áhrif á hana. Hún heyrði hvert orð sem þau
töluðu.
“Þetta voru mikil viðbrigði,” sagði lafði
Luce og lyfti vasaklútnum sínum upp að enninu
og augunum. Svn leit liún á liann með töfrandi
brosi.
“Eg'er hjá Chesney — þú þekkir líklega
Chesney ? Ekki ? Þar eru fáeánir gestir —
og sumir af þeim fóru hingað í kvöld — þau eru
gamlir vinir Maltbys — Drake — eg get næst-
um ekki trúað því að þetta sért þú.”
Hann stóð við hlið hennar þolinmóður að
útliti, en í huganum afar óþolinmóður. Hann
hugsaði um hvar Nelly væri og hvort hann gæti
ekki bráðlega losnað við lafði Luce, til þess að
leita að heitmey sinni.
“Átt þú heima hér?” spurði hún og kink-
aði í áttina til hússins.
Hann kinkaði, því hann áleit bezt að lofn
henni að trúa því.
“Þetta er allmerkilegt, Drake — það er
eins og það sé verk forsjónarinnar,” tautaði
hún og það var álit hennar.
“Eins og stjórn foirlaganna?” spurði hann
skilningslaust.
“ Já, að við skyldum mætast hér á þessum
afvikna stað. Ó, Drake, þú ættir að eins að
vita, hve glöð eg er.”
Hún rétti fram hendi sína með kvíðandi,
næstum biðjandi svip.
Drake leit kvíðandi til opna gluggans. Ef
að Nelly eða einhver annar'kæmi að glugganum
og sæi hann hér —
“Eigum við ekki að ganga yfir á hinn enda
hjallans?” sagði hann. “Þú getur orðið inn-
kulsa hér —• ’ ’
Hann leit niður á beru axlirnar hennar, en
í augum hans var aðeins kurteis umhyggjusvip-
ur. En Nelly, sem horfði á hann með kveljandi
eftirtekt, hélt sig lesa blíðu og ást í augum hans.
“Jú, það skulum við gera,” sagði Luce á-
köf. “Það gæti einhver komið, og við höfum
svo mikið að tala um — er það ekki, Drake?”
Hann lagði ósjálfrátt handlegg hennar á
sinn, og þau gengu svo langt burt, að Nelly gat
ekki heyrt til þeirra.
Drake beit á vörina og leit til hússins.
Hvað gat hún haft að segja honum? Og hvað
átti þessi blíða og auðmjúkt að þýða?
Svo datt honum í hug að hún hefði máske
talað við frænda sinn og heyrt tilboð hans. Tíu
þúsund pund um árið, eru ekki miklar tekjur
fyrir slíka stúlku og lafði Lucille Turfligh, en
samt gátu þau freistað hennar. Andlit hans
varð alt í einu svo hörkulegt og kalt, að Nelly
hafði aldrei slíkt séð.
“Hvað getum við haft að tala um, Luce?”
spurði hann. “Eg hélt, að daginn sem við skild-
um, hefðum við ekki meira að segja um þau efni,
sem snerta okkur sameiginlega.”
Hún stundi og leit ásakandi augum til
hans, eins og hann hefði sagt eitthvað, sem olli
henni hrygðar.
“Ó, hvað þú ert hörkulegur, Drake!” taut-
aði hún. “Eins og eg hafi ekki þjáðst nóg.”
“Þjáðst?”
“Hann brosti til hennar, næstum því háðs-
lega.
“Já. Heldur þú, Drake, að eg hafi ekkert
hjarta? Ó, nei, það getur þú ekki haldð, þú
þekkir mig betur en svo.”
Dirfska hennar framleiddi aftur háðsbros
á vörum hans. Honum lá við að hlæja hátt.
Það var einmitt eftir að hann hafði þekt hana
rógu vel, að liann fann til engrar sorgar yfir
heitrofi þeirra — að minsta kosti ekki síðan
hann kyntist Nelly og elskaði hana.
Mig furðar hvar Nelly er? Hvernig gat
hann losnað við þessa stúlku, sem snéri andliti
sínu að honum með bænarsvip?
“Hefir þú nýlega talað við frænda minn?”
spurði hann dálítið beiskjulega.
“Nei — ” svaraði hún, og þessi ósannindi
sagði liún svo trúanlega, að Drake skammaðist
sín yfir vantraustinu á henni.
Hún hafði þá ekki heyrt um tilboð frænda
hans ? Hvers vegna komst hún þá í slíka geðs-
hræringu af því að sjá hann? Hvers vegna
voru augu hennar rök af tárum, og hvers vegna
skalf hendi hennar, sem lá á handlegg hans?
“Nei,” sagði hún. “Eg hefi næstum því
hvergi komið; jeg hefi ekki verið vel hraust.
Eg fór hingað til Chesnys til þess að fela mig
fyrir heiminum, Drake—eg hefi verið svo hrygg
—svo hrygg.”
“Mér þykir það leitt, en hvers vegna?”
spurði hann.
Hún leit ávítandi á hann.
“Getur þú ekki skilið það—ekki getið þess,
Drake ? Horfðu ekki á mig með þessu augnatil-
M'* •• !• timbur, fialviður af öllum
Njrjar vorubirgöir ttgundum,
geirettur og als-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erum ætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
■ Limited. ......-
HENRY AVE. EAST - WINNIPEG
liti og þessu brosi. Það er ekki þér líkt að vera
svona kaldur.”
“Við karlmennirnir erum bæði kaldir og
heitir, eftir því hvernigþið gerið okkur, Luco,”
svaraði hann rólegur. “Mundu eftir reynsl-
unni, sem eg hefi orðið fyrir. Áður fyr var eg
hvorki kaldur né harður.”
Það var ekki hyggilegt af honum að segja
þetta. Bosseau segir, að þgar maaður skeytir
ekki lengur um einhverja stúlku, eigi maður
aldrei að láta hana verða vara við tilfinningar
eða viðkvæmni. Þetta var óklókt af Drake, af
því það flutti málsbæturnar yfir til hennar.
“ Já, eg veit þetta vel—það var aðeins mér
að kenna, Drake. Heldur þú ekki að eg viti
það? Heldur þú ekki að eg hafi sagt mér það
sjálfri á hverri stundu dagsins, hverri stundu
næturinnar, þegar eg lá vakandi og hugsaði um
hið umliðna?”
“Liðni tíminn er glejundur, Luce,” sagði
hann hlæjandi. “Við skulum ekki endurkalla
hann í minnið aftur. Þú breyttir aðeins skyn-
samlega —”
“Eg breytti eins og heimskingi!” sagði
hún—og henni var það alvara líka. “Ef eg
aðeins hefði hlustað á rödd hjarta míns — ef eg
aðeins hefði neitað að lilýða pabba!—En, Drake
—þú álítur mig án hjarta — tog lítur á mig með
háði—”
“Það ver ekki ætlun mín, Luce,” sagði
hann. ‘ ‘ Fyrirgefðu mér hafi eg gert það ósjálf-
rátt. Eg skil vel þína erfiðu stöðu—og eins og
eg hefi sagt þér—eg afsaka þig. Þú gerðir það,
sem flestar stúlkur í þinni stöðu mundu hafa
gert. undir þeim kringumstæðum.”
“Mundu þær? En máske þær hafi ekkert
hjarta, og eg—Ó, Drake, þú veizt alls ekki hve
mjög eg hafi þjáðst—hve sárt eg hefi saknað
þín! Eg—eg ætla að segja þér hreinan sann-
leikann, Drake. Eg skal segja þér, Drake, að
eg hefi ásett mér að segja þér sannleikann,
þegar eg fyndi þig aftur, hvort sem það yrði
'bráðlega, eða fyrst eftir mörg ár—og það þótt
þú sem maður mundir fyrirlíta mig fyrir það.”
“Það er ekki sennilegt að eg vilji fyrirlíta
þig, Luce,” sagði hann.
Meðan hann talaði kom lafði Chesney út á
hjallann. Hún leit í kring um sig til allra hliða,
og þegar hún sá þau, snéri hún við brosandi og
gekk aftur inn í danssalinn.
“Nei, þú ert of mikið göfugmenni til þess,
Drake—og að þó eg viðurkenni að eg hefi ekki
átt eina einustu glaða stund—að eg hafi verið
svo takanaí-kalaust hrygg, alt af síðan við skild-
um þenna dag—”
Svipur hans varð alvarlegur, næstum því
hörkulegur.
“Mér þykir það leitt,” sagði hann rólegur.
“Eg hélt í rauninni ekki—”
“ Nei, eg veit það. Þá hélzt að eg vildi
þig aðeins af því, að þú varst erfingi frænda
þíns—þú manst líklega, Drake, að þú sagðir mig
vera tilfinningalausa og elska peninga! En það
er ekki satt. Eg er alin upp við lélegar kenn-
ingar og lélegar skoðanir, eins og þú veizt. Eg
hefi lært, að það er fyrsta skylda ungrar stúlku,
sem er jafn fátæk og eg, að sjá um að fá góðan
ráðahag. Og eg hélt líka—getur þú séð hve
hreinskilin eg er?—að eg gæti skiið við þig,
ekki með hægu móti, en án þess að hryggjast
um of, en mér skjátlaði.
* ‘ Það er ekki einn einasti maður í himinum,
sem eg skeyti um, eða mun geta skeytt um—eg
sakna þín svo mikið, svo voðalega mikið—”
“Uss!” sagði hann hörkulega.
Það var eitthvað mennilegt og skipandi við
Drake — eitthvað karlmannlegt, sem kvenfólk
finnur og hlýðir strax, og lafði Luce varð dálít-
ið skelkuð. En hendi hennar tók fastara taki
um handlegg hans, og brúnu augun hennar geisl-
uðu gegn um heiðarleg tár—hún var nefnilega
hrædd um árangurinn af þessu, og elskaði harm
með einlægni—og hún leit bænaraugum á hann.
“Drake, þú trúir mér líklega, er það ekki?
Hegndu mér ekki svona vægðarlaust. Þú sérð
að eg auðmýki mig fyrir þér—eg—kvenmaður,
Drake—” hún talaði svo lágt að varla heyrð'st,
og höfuð hennar hné niður á bringuna. ‘ ‘ Drnke
—fyrirgefðu mér—og—”
Hún misti vald yfir rómnum sínum.
Hann fann til meðaumkunar. Hvaða mnð-
ur getur veitt snertingu og bæn kvenmanns mót-
stöðu—einkum þegar það er kvenmaður sem
hann hefir eitt sinn elskað. Drake gat það að
minsta kosti ekki.
“Uss!” sagað hann aftur með blíðari róm.
“Guð veit, að eg eskaði þig, Luce—”
Hún hljóðaði mjög lágt—naumast hærra en
stunur kvöldgolunnar á milli trjánna.
“Drake—Drake—Ó, Drake!” sagði hún og
leit á hann með hendi sína hvílandi á brjósti
hans. “Segðu það aftur! Þetta eru þau feg-
urstu orð, sem eg hefi nokkuru sinni heyrt, síðan
—síðan við skildum. Segðu þau aftur Drake—
svo skal eg ekki biðja þig um meira—”
“Þegiðu, Luce!” sagði hann hásum róm.
Snerting hendi hennar gerði hann hnugginn —
ástaratlot hennar höfðu engin áhrif á hann.
“Eg verð að segja þér, Luce — ”
“Nei, nei!” greip hún fram í áköf. “Ávít-
aðu mig ekki í kvöld—eg er svo glöð. Það er
eins og eg hafi fengið lífð aftur. Seg þú þetta
einu sinni enn, Drake—Segðu: “Eg fyrirgef
þér!”
“Já, Luce, eg fyrirgef þér—en, hlustaðu á
mig—eg verð að segja þér—” bætti hann við
fljótlega.
Hún lagði handlegginn um háls hans, dróg
höfuð hans niður til sín og kysti hann. En áður
en hann gat sagt eitt orð, f jarlægðist hún hann.
“Far þú inn—eg kem strax á eftir þér,”
sagði hún. “Þarna kemur einhver—það eru
dyr—”
Utan við sig, gramur og ringlaður yfir
kossnum, sem hún hafði stolið, gekk hann inn í
húsið gegnum dyrnar, sem hún benti á. Hugs-
unin um Nelly fylti huga hans.
Luce stóð kyr eitt augnablik, svo gekk hún
til lafði Chesney, sem var kominn út á hjíillann
aftur. Hún var föl, en bros lék um varir henn-
ar og sigurhróss glampi í augunum, þegar hún
stóð kyr í birtunni sem barst út um gluggana.
Lafði Chesney leit á hana og hló.
“Þú sýuist mikið umbreytt, góða Luce!
Var þetta—ren það var auðvitað hann. Maður
þarf ekki að spyrja. Andlit þitt segir frá öllu”
Luce hló og þurkaði varir sínar með vasa-
klútnum.
“Já, þetta var Drake!” sagði hún. “En
sú hepni—en sú óviðjafnanleg hepni! Og svo
eru sumir sem halda því fram, að engin forsjón
sé til.”
“Nú—og lagaðist alt aftur?” spurði lafði
Chesney hálf kvíðandi.
Lafði Luce hló lágt.
“ Já, sagði eg þér ekki, að eg þyrfti aðeins
að hafa hann út af fyrir mig í tíu mínútur—og
við höfum líklega verið lengur tvö ein—vorum
við það ekki? Honum þótti mjög vænt um mig
—Ó, komdu með mér yfir um hjallann snöggv-
ast—”
Lafði Chesney hikaði.
“Heldur þú ekki að það sé hyggilegra að
farainn? Menn munu sakna þín. ”
Lafði Luce ypti öxlum kæruleysislega.
“Eg skeyti ekkert um þessar manneskjur,”
sagði hún háðslega. “Þær mega halda og
hugsa hvað sem þær vilja. Og nú skeyti eg
ekki um neitt, fyrst eg hefi fengið Drake aftor.
Komdu nú! Já, nú er eg gæfurík stúlka.”
Þær gengu þvers yfir hjallann, og Nelly
hné niður á bekkinn og huldi andlitið með hönd-
um sínum. Það var eins og hún vaknaði úr á-
lögum.
---------o--------
16. KAPITULI.
Litlu síðar lét hún hendurnar síga niður og
leit í kring um sig með hnyklaðar brýr, eins og
hún byggist við nýrri sorg. Hún leit í áttina
til Shome Mills—ljósin í fiskiþorpinu voru slök-
knuð, eins og alt ljós í hennar lífi virtist vera.
Hún reyndi að gera sér grein fyrir því, sem
skeð hafði, en það var svo erfitt. Fyrir stuttri
stundu síðan hafði hún verið svo yfirburða glöð
yfir því, að Drake elskaði sig. Hún hafði átt
bann—hann var kærasti hennar, hennar eigin;
hann ætlaði að verða maður hennar og hún
kona hans.
Og nú—hvað hafði skeð? Var hann dáinn
—hafði hún gert nokkuð rangt, sem breytti ást
hans í hatur og hreif hann frá henni?—Smátt
og smátt hvarf þessi deyfð og sinnuleysi, sem
ráðist hafði á hana, og sannleikurinrív-eins og
hún hugsaði sér hann—rann upp fyrir Kfenni og
kom henni til að þrýsta hendinni að hjartanu.
Drake elskaði hana ekki lengur. Hann hafði
aldrei elskað liana. Stúlkan, sem hann elskaði
var sú fegursta sem guð hafði skapað, og Drake
hafði aðeins trúlofast henni—Nelly—af augna-
bliks sorg og móðgun. 0g þessi stúlka með hið
undurfagra andlit og blíðu, tempruðu röddina
—þessi stúlka, með yndislegu hreyfingarnar,
sem hagaði sér eins og drotning með vald feg-
urðar sinnar, hafði nú skift um skoðun og kallað
liann aftur til sín. Og hann kom til hennar.
Sorg hennar var svo stór, að reiðin hafði
þar ekkert pláss. Á þessari stundu var hvorki
beiskja eða reiði í huga Nellys, aðeins svo sár
og tilfinnanleg sorg, að hún gat ekki um annað
hugsað.>
Henni fanst það svo sanngjarnt, svo eðli-
legt, að hann yrði að yfirgefa hana, þegar
þessi stúlka með töfrandi augun, svæfandi hlátr-
inum, benti honum að koma til sín; hver gat
veitt henni mótstöðu? Ekki sá maður, sem eitt
smn hafði elskað hana.
Nelly ruggaði höfðinu með hægð, eins og
menn gera af sárum líkamlegum kvölum. Háls-
inn var eins og hann væri reyrður saman, aug-
un brennandi, sífeld suða og brestir fyrir eyrum
hennar, en^hún gat ekki grátið. Hún hélt að
hún mundi aldrei geta grátið hér eftir. Hún
leit utan við sig á eftir þessum tveimur stúlkum
sem gengu yfir á hinn enda hjallans, og hún
skalf eins og af hræðslu. Það var eitthvað sem^
\akti undarlega hræðslu við þessa stúlku, sem
hafði tekið Drake frá henni, eitthvað marg-
ógurlegt í andliti hennar, hreyfingum og rödd.
Litlu síðar gengu þessar skrautklæddu
stúlkur inn í salinn, og Nelly stóð upp og studdi
sig við líkneskið* Um leið og hún gerðiþað,
leit hún á það, því þá barst ljósbirtan á það, og
hið hörkulega andlit þess með tómu augun, virt-
ist brosa háðslega til hennar. Henni sýndist
líta út fyrir að þessar dauðu varir ætluðu að
hrópa hörð og háðsleg orð til hennar.
Nú ómaði hljóðfærasöngurinn — ginnandi
vals—út til hennar, og ögraði henni með því að
minna hana á ánægjuna, sem hún naut fyrir
stundu—eða máske hálfri stundu—síðan. Hún
reikaði til randar hjallans, fól andlit sitt með
höndunum og lokaði augunum. Mesta furða
hvort þetta var ekki draumur, draumur sem hún
mundi vakna af með hryllingu yfir þessari hug-
arburðar ógæfu, og á næsta augnabliki hlæja að
gerðaleysi hans?
En það var satt. Gæfa hennar hinar síð-
ustu vikur hafði verið draumur, og það var ver-
ulegur sannleikur. Fyrir innri sjón hennar liðu
síðustu ánægjulegu dagarnir eins og hringsýn
—til þess eftir á að hegna henni enn þá grimmi-
legar, af því hún hafði verið svo gæfurík. Já,
hún hafði oft huírsað um hvaða heimild hún,
Nellv frá Shorne Mills, hefði til svo mikular á-
nægju? Hvað hafði hún gert til að verðskulda
hana ?
Nú mundi hún eftir því, hve kvíðandi hún
Automobile og Gas Tractor Sérfræðinga
verður meiri þörf en nokkru sinni áður í sögu þessa lands.
Hví ekki að búa sig undir tafarlaust?
Vér kennum yður Garage og Tractor vinnu. Allar tegundir
véla — L head, T head, I head, Valve in the head 8-6-4-2-1
Cylinder vélar eru notaðar við kensluna, einnig yfir 20 raf-
magnsaðferðir. Vér höfum einnig Automobile og Tractor
Garage, hvat ver getið fengið að njóta allra mögulegra æfinga.
Skóli vor er sa eini, sem býr til Batteries, er fullnægja kröfum
tímans. Vulcan.'aing verksmiðja vor er talin að vera sú lang-
fullkomnasta í Canada á allan hátt..
Árangurinn af kenslu vorri hefir oss til mikillar ánægju sann-
fært bæði sjálfa oss og aðra um að kenslan er sú rétta og sanna.
—Skrifið eftir upplýsingum—allir hjartanlega velkomnir til <
þess að skoða skóla vorn og áhöld.
Electric Washing Machine
Það borgar sig að leita upplýsinga
City Light & Power
54 King Street
hafði verið yfir að missa þessa gæfu. Da.rriun,
sem Drake sagði henni að hann elskaði hana,
þegar hann tók hana í faðm sinn og kysti hana,
hafði litið í augu hennar og svarið þess eið, að
enginn maður í öllum heiminum gæti elskað eins
og hann elskaði hana—Ó, hún mundi þetta alt
saman með örvilnuðum huga. Hún hafði ekki
verðskuldað þetta, hafði enga heimild til slíkrar
gæfu, og nú hegndi guð henni, af því hún hafði
verið svo frek að álíta sig svo gæfuríka.
En hvað átti hún nú að gera? Hún spurði
sjálfa sig að þessu með mikilli örvilnan.
Henni kom ekki til hugar að ásaka Drake
fyrir ótrygð, eða neitt annað. Hvaða gagn var
að því? Gat hún—almenn og fávís stúlka—að-
eins Nelly frá Shorne Mills—hugsað sér, að
jafnast við slíka stúlku og lafði Luce?
Luce—Luce! Nú mundi hún í fyrsta skifti
að hann, þegar hann lá veikur með óráði, hafði
tautað þetta nafn. Hún hafði alveg gleymt því,
ekkert um það hugsað, og hafði ekki spurt hann
hver þessi stúlka væri, sem hann nefndi svo oft
í óráðinu.
Ef hún aðeins hefði gert það; hann hefði
sagt henni það, því Drake var heiðarlegur;
hann hefði sagt henni frá öllu, og þá hefði hún
reynt að forðast að verða ástfangin af honum.
Hún hafði líka barist gegn því, en sú tilraun
varð árangurslaus. Hún hafði elskað hann frá
því hún sá hann fyrst.
Og nú hafði hún mist hann fyrir fult og alt.
“Drake, Drake, Drake!”
Hjarta hennar hrópaðl á hann, þó varirnar
væru þöglar. Hvað átti hún að gera?
Nei, hún vildi ekki ávíta hann. Milli þeirra
skyldi ekkert rifrildi eiga sér stað; hún fann
það ósjálfrátt, að hann hataði rifrildi. Hún
ætlaði að segja honum—hvað'þá? Að þetta
hefði verið misgrip — að hún elskaði hann
ekki — og biðja hann að rjúfa trúlofanina.
Meira ekki. Á lafði Luce ætlaði hún ekki að
minnast. Þá mundi hann yfirgefa hana orða-
lcust—það vissi hún.
Nú varð hún að fara aftur inn í danssalinn,
og reyna að láta ekki bera á því, að neitt hafi
skeðj_
En hún var mjög föl. Henni fanst helzt að
hún væri dauð, að hún gæti hvorki fundið sorg
eða gleði lengur. Líf hennar var á enda. Koss-
inn hans Drakes—henni virtist hann hafa gefið
hann, en lafði Luce ekki hafa stolið honum—
þessi koss hafði deytt hana.
Mikilhæft skáld hefir sagt, að sá sem deyðir
ástatilfinningar karls eða konu, sé morðingi—•
og þao er sannleikur. Ástin hennar Nelly lá
dauð við fætur bennar, og Drake hafði óafvit-
andi deytt hana.
Hún þurkaði varir sínar, þó þær væri þurr-
ar og eldheitar, slétti hárið sitt með skjálfandi
höndunum, hárið sem Drake hafði kyst svo oft
cg hrósað—og eftir að hafa af öllu megni reynt
að ná sjálfstjórn sinni og ró, gekk hún aftur
inn í danssalinn.
GARBUTT MOTOR SCHOOL, Ltd.
City Public Market Building. CALGARY, ALTA.
w^mm—mm^—mmmmm—mmmmmmmm
Komið til 5^4 King Street
og skoðið
V