Lögberg - 14.10.1920, Page 5

LÓGBERG, FIMTUDAGINN 14. OKTOBER 1920
5
JÓNÍNA SIGRlÐUR STEVENS
f. 1. júní 1920, d. 22. sept 1920
(Undir nafni móðurinnar)
Brjóst mitt sært nú bifar þung-
ur tregi,
blæSir sorgar und á nótt og degi.
ÁstarblómiS bjarta,
bezt sem kunni skarta,
dauSinn reif af rót frá mínu
hjarta.
Ei eg skynja alvalds hulda vegi;
undir vilja hans þó sinnið beygi.
Sælt hans mildi sá mér,
sæta blómið ljá mér;
að hans boði er það tekið frá mér.
En líf, sem gaf hann, lifir í hans
hendi,
líikamann þó hel til moldar sendi.
Blómið mitt hið bjarta,
betur enn mun skarta,
á æðri fold, við yl frá Drottins
hjarta
Ó, eg fagna aftur það að finna
eftir mæðu jarðardaga minna;
leyst frá hrygð og harmi,
hlýtt að mínum barmi
vefja það, hjá Drottins dýrðar-
armi.
R. V-
Bréf frá Frakklandi.
166 Boulevard, Mont. Parnasse,
Paris, 26. sept. 1920.
Kæri ritstjóri Lögbergs.
Eftirfylgjandi grein er tilraun
til þess að draga upp mynd af
því, sem fyrir augu mín bar frá
6. til 9. þ. m. Á því tímabili gafst
mér og Miss Harold, ásamt fimm
ameriskum vinum tækifæri á því
að ferðast í bifreið yfir meiri-
hlutann af bardagavellinum, sem
varinn var af Frökkum og Ame-
ríkumönnum, alla leið frá Chat-
eau-Terry til Verdun.
Chateau Terry var “Rubicon”
pjóðverja. pað var að eins sá
munurinn á þeim og Cesar forð-
um, að þeir komust ekki yfir um.
J>ar fóru þeir um 1914 og þar var
þaS, sem þeir urðu undan að
halda 1918, þegar barist var á
götum bæjarins og mælt var að
áin Marne hafi litast blóði.
Við tókum lest frá Paris til
Chateau Therry, og sáum við þar
fyrstu eyðileggingar mérkin.
Húsin mega samt heita að standa
óhögguð, bara brennimerkt af
kúlum hér og þar. Marne áin
skiftir bænum í tvent og höfðu
pjóðverjar um tíma annan hlut-
ann, en Frakkar hinn, þegar verst
leit út fyrir Frökkum, sprengdu
hinir síðarnefndu þá upp brúna
yfir ána, og að lokum máttu pjóð-
verjar undan síga.
Að morgni þess 7. sept. lögðum
við af stað frá Chateau-Therry í
tveimur bifreiðum áleiðis til
Reims. ökumenn okkar voru
franskir hermenn, sem gengið
höfðu í gegn um alt stríðið, og
gátu þeir vel skýrt hlutina, þar
að auki höfðum við amerískan leið-
sögumann.
Landið í grend við Chateau-
Therry er ekki til muna eyðilagt.
porp og bæir eru auðvitað skemd-
ir, en fólkið er að þyrpast að aft-
ur og reyna eftir mætti að byggja
upp á nýtt. “Belleau Woods” og
þar í grendinni, var eitt af pláss-
um þeim, sem Ameríkumenn tóku
þátt í stríðinu, og er þar stór
ameríkanskur grafreitur.
Hinn fyrsti stanz okkar var
þar sem pjóðverjar höfðu fall-
byssuna, sem kölluð var “Big
Bertha.,” er þeir skutu með á PariS
í 67 mílna fjarlægð. Byssan var
í svo nefndum “Chatelet Woods”.
Undirstöðurnar eru þar enn, en
byssuna sjálfa tóku pjóðverjar á
burt með sér.
Nokkrar mílur frá Chatelet-
skóginum á hárri hæð, gefur að
líta einfalt hvítt grindaverk, sem
umkringir einmana gröf. Á hvíta
krossinum stendur nafnið Lieut-
enant Quentin Roosevelt. Hann
var grafinn þar af pjóðverjum á
þeim stað sem hann féll, þegar
Ioftfar hans var skotið niður í
september 1918.
pess lengra sem við fórum, þess
gleggri urðu eyðileggingar merk-
in. Nokkrar mílur frá gröf Quen-
tin Roosevelts komum við að byrj-
un Hindenburgs línunnar svo-
nefndu, og á svæði það, sem var
bardaga völlur frá 1914 til 1918.
pað duldist heldur ekki, að eyði-
leggingaröflin höfðu verið þar í
plmætti sínu; engin lífsmerki,
ekki fugl á flögri; eiturgasið drap
þá alla; ekkert gras, bara grá-
svartar, sundurgrafnar hæðirnar.
Okkur skildist enn betur kraftur
eyðileggingarinnar, þegar leið-
sögumaður dró- athygli okkar að
því, að nú værum við að fara í
gegn, þar sem bærinn Fismes
hefði staðið, bær sem hafði um
þrjú til fimm hundruð íbúa fyrir
stríðið. Alt er molað í sundur.
Við fórum fram hjá fjölda af þess
konar vegsummerkjum. par
blöktu að eins flögg með nafni
bæjanna, er þar höfðu verið.
Á þessu svæði er hæð ein, sem
tengd er við eitt af hinum hræði-
legustu atvikum stríðsins. Af ein-
hverri ástæðu var hún kölluð
“Dead Men’s Hill” löngu fyrir
stríðið pað var eitt sinn, að
pjóðverjar vörðu hæðina, en
Frakkar sóttu. Mitt í áhlaupinu
létust pjóðverjar undan síga og
yfirgáfu hæðina. pustu Frakkar
þá áfram og 2—45000 fóru upp á
hæðina; alt í einu varð voðaleg
sprenging, svo að allir þeir, sem
upp höfðu farið, tættust í sundur.
Óvinirnir höfðu haft sprengiefni
undir hæðinni og kveiktu í úr
fjarlægð. Hæðin er öll umhverfð,
í miðjunni er hyldýpis gjá, og í
henni og umhverfi|S eru leifar
þessara hugdjörfu Frakka.
ktum Gmgá urðurþyað, akhup b
Við komum að kvöldi til hinn-
ar söguríku Reims borgar, sem
heita má öll sundur flakandi eftir
skothríðina. Hallarkirkjan fagra,
sem byrjað var að byggja 1211,
þar sem Karl VII. var krýndur
1429 fyrir tilstilli Jeanne d’Arc,
er sorglegt merki þess, hvað stríð
hefir í för með sér. Nú á tuttug-
ustu öldinni er Reims í rústum,
eins og eftir að Húnar höfðu eyði-
lagt hana 406, en vegfarandinn
sér vonarljós blakta í rústum
hínnar öldnu borgar, og enn sem
fyr eru fúsar hendur og hug-
djörf hjörtu að vinna að því að
breyta niðurhrundu veggjunum í
glæsileg híbýli; þar af leiðandi
nær ekki eyðileggjandinn, hvort
sem hann heitir Attila eða Hohen-
zollern, ekki nema að nokkru leyti
tilgangi sínum.
pann 8. sept. yfirgáfum við
Reims og héldum áleiðis til Ver-
dun. Leið okkar lá lengi í gegn
um Argonne skóginn. Á þeirri
leið sáum við stærsta grafreit
Bandaríkjamanna í “Romagnu
sous Montfaucon”. par hvíla
milli 20 og 30 þusund Bandaríkja-
menn. — Við fórum fram hjá
fjölda af frönskum grafreitum, og
aftur öðrum þar sem pjóðverjar
og Frakkar hvila hlið við hlið.
Aðal grafreitir pjóðverja eru
lengra frá aðal bardagavellinum,
og létu þeir -hertekna fólkið (the
civilian population) vinna að því
að gera þá sem fegursta Grafíet-
ur pjóðverja er ávalt: “Hier Ruht
im Gott” (hér hvílir í guði), en
Frakka er: “Mort pour la France”
(dáinn fyrir Frakkland).
í Montfaucon, nokkrar mílur frá
Verdun, komum við í hús það,
sem krónprinzinn, eða öllu heldur
hershöfðingjar hans höfðu aðset-
ur sitt í frá 3. sept. 1914 til 26.
sept. 1918. Húsið hafði verið
stórt og vandað. Eigandi þess,
Victor Laluch, fyrmeir velmeg-
andi heldri maður í þorpinu, er
nú tötrum klæddur, haldandi út
hendinni eftir skildingum frá
ferðamönnum. Eg spurði hann,
hvort hann byggist ekki við að
stjórnin myndi hjálpa honum að
endurreisa heimili hans, og hristi
hann höfuðið og sagði: “Kannske
þegar pjóðverjar borga.” Frá
hæð þessari var stjórnað aðal á-
sókninni á Verdun.
1916 ásettu pjóðverjar sér að
taka Verdun, hvað sem það kost-
aði. Borgin var sérlega vel víg-
girt og voru Fort Vaux og Fort
Dumont í tólf mílna fjarlægð, með
helztu vaníartöðunum. pýzkir
lögðu til aðsóknar þessarar með
nær miljón menn, ógrynni af skot-
færum o.s.frv., en Frakkar voru
fámennari og illa undir búnir.
pað er mælt, að hér hafi þeir
staðið ákveðnir með bakið að borg-
inni, og þegar póðverjar hrópuðu
með þrumandi fallbyssum: “Vík-
ið úr vegi,” þá kom svarið einbeitt
og ótvírætt: “On ne passe pas”
(engin brapt). Fort Vaux og
Fort Dumont virtust mér vera
einhverjir hræðilegustu bardaga-
staðirnir. Hér og þar eru merki,
sem biðja ferðafólkið að sýna ekki
óvirðingu mannabeinunum, sem
þar liggja. púsundir af bæði
pjóðverjum og Frökkum voru
tættir þar í sundur og aldrei
grafnir. Nú er verið að hreinsa
bardagavöllinn, en það tekur
langan tíma. Fort Vaux var tek-
ið af pjóðverjum snemma á árinu
1916, og féll svo aftur í hendur
Frakka seint á sama ári. Annar
ökumaðurinn okkar var í þeirri
viðureign, og sagði hann, að þeg-
ar Frakkar brutust inn og ofan í
undirgöngin, því virkið er aðal-
lega neðan jarðar, þá börðust þeir
í þrjá daga matarlausir í myrkr-
inu, Allir rafljósaþræðir slitn-
uðu. peir börðust oft með stein-
um og hnefum, en á endanum gáf-
ust pjóðverjar upp.
Skamt frá Fort Dumont er stað-
ur, sem kallaður er “byssustingja
skotgröf”. par voru 90 Frakkar
grafnir Iifandi í sprengingu, sem
dundi yfir gröfina. pað hefir ekk-
ert verið hreyft við þessari gröf,
og standa sumir byssustingirnir
enn upp úr.
Borgin Verdun er mikið til í
rústum, en útlit er fyrir, að það
verði ekki lengi, því hvar sem lit-
ið er, sér maður merki þess, að
verið er að bæta sundurskotnu
steinveggina og byggja á ný.
Kring um börgina er enn partur
af forna rómverska veginum, og
aðal hliðið, “Roman Arch”, er frá
tíð Rómverja.
Frá Verdun snerum við aftur
áleiðis til Parisar, og fórum þá
ekki eftir bardagasvæðinu, held-
ur styttri leið gegn um Chalons-
sur-Marne, þar sem Atilla var
yfirunninn árið 450. Leið okkar
lá um vel yrkt land, þar sem þorp
og bæir brostu við vegfarandan-
um. Eyðileggingin í nokkurra
mílna fjarlægð virtist enn þá á-
takanlegri, í samanburði við hið
friðsama sveitalíf, sem fyrir aug-
un bar; sérstaklega þegar maður
hugsaði til þess, að fyrir rúmum
sex árum var alt Frakkland
þannig. Mjög eru franskir bæir
og þorp ólík því, sem maður á að
venjast í Ameríku. Bakpartar
húsanna snúa venjulega út að
brautunum, og sést að eins brydda
á trjám og blómum, sem eru fyrir
framan þau. Flest eru húsin úr
steini, látlaus en sterkleg. Eftir-
tektarvert er það, að jafnvel fá-
tæklegustu þorpin hafa skraut-
legar kirkjur, sem bygðar voru á
miðöldunum, þegar mælt var að
Evrópa hefði skráð sögu sína á
steintöflur, með því að reisa allar
þær veglegu kirkjur.
iSeinna meir vonast eg eftir að
ferðast um brezku og belgisku
bardagavellina á sama hátt.
pegar maður ferðast um þéssa
staði dauða og eyðileggingar virð-
ist manni jafnvel tíminn, sá
mikli læknir, muni aldrei geta
grætt þau stóru sár, sem náttúr-
an og mannlífið hefir hlotið á
þessum stöðum, og að von og kær-
leikur geti aldrei dafnað þar.
Einn daginn, þegar við höfðum
farið tugi mílna gegn um pláss,
þar sem ekkert lífsmerki sást, alt
var sundur grafið og hrúgurnar
af hinum voðalega gaddavír lágu
allsstaðar með fram veginum,
komum við að rústum lítils þorps;
þar sáum við dálítið hreysi, hrúg-
að upp úr grjóti og mold, og fyrir
utan það stóð stálpuð stúlka og
lítill drengur. pau brostu glað-
lega og veifuðu til okkar.
Okkur skildist þá, að þarna væri
von og viðreisn Frakklands, bros-
andi börnin mitt í eyðilegging-
unni. Einnig mátti sjá gamalt
fólk bogið og beygt, sem var að
leggja fram sína veiku krafta til
þess að bæta úr bölinu. Fólk
þetta á sannarlega skilið, að hend-
ur og hjörtu meðbræðra þeirra
hjálpi þeim að vekja líf og gleði
þar sem dauði og sorg hafa rist
rúnir sínar.
pórstína S. Jackson.
------o-----
Lagarfoss hinn nýi.
pegar Eimskipafélagið keypti
“Lagarfoss”, var skipið nokkurra
ára gamalt og að sumu leyti ekki
sem hentugast til siglinga hér við
land. En þá var ekki kostur á
hentugra skipi, í stað “Goðafoss”,
og var “Lagarfoss” því keyptur,
þó með það fyrir augum, að selja
hann aftur, ef svo vildi verkast,
og fá nýtt skip í staðinn. En er
að því kom, að aðal viðgerð þurfti
að gera á skipinu, vegna vátrygg-
ingar, var það ráð tekið, að halda
því, en láta gera á því þær breyt-
ingar, sem nauðsynlegt var talið
til þess að það gæti komið að full-
um notum.
í febrúar síðastl. var skipið
sent til Kaupmannahafnar og er
nú loks komið aftur að lokinni
viðgerð og svo stórkostlega um-
bætt, að það er nú sem nýtt að
öllu leyti. Hvar sem galli fanst á
skipsskrokknum, var nýtt sett í
staðinn, og eins var með vélina
farið. Farþegarúm var áður fyrir
12 manns á fyrsta farrými, en
það var stækkað svo að nú geta
verið þar 24 til 30. Svefnklefarn-
,ir eru á þilfari, matar- og reyk-
salir á öðru þilfari. Er þar mjög
vistlegt og vel frá öllu gengið. Á
2. farrými er rúm fyrir 12 manns,
svefnklefar fyrir tvo og fjóra sam-
an. pað er líka á pilfari, og þrátt
fyrir stækkun farrýmanna hefir
lestarrúm skipsins því ekkert
minkað. — Á stjórnpalli eru her-
bergi skipstjóra og loftskeyta-
stöð. Er loftskeytastöðin sterk-
ari en á öðrum skipum vorum, og
dregur 700—800 mílur enskar.
Tveir loftskeytamenn gæta henn-
ar og eru á verði dag og nótt.
En dýr hefir þessi aðgerð og
umbætur orðið, og líklega ekki
langt undir 700 þús. kr. pað var
gott skipsverð fyr á árum.—Vísir.
Eyjan hans Rabinsons.
“Róbinson Krúsó” var um eitt
skeið sú 'bók, sem flestum drengj-
um hér á landi mun hafa þótt
skemtilegasta bók, sem þeir þektu,
en síðan hefir mikið verið prentað
af barnabókum, og má vera, að
Robinson sé nú minna lesinn en
fyrir 25—30 árum. Hvað um það,
þá kannast margir við bókina, og
hefir hún verið þýdd á fjölda
mörg tungumál.
Sagan styðst við söguleg sann-
indi. Robinson Krúso hét réttu
nafni Alexander Selkirk og var
fjögur ár einn síns á eynni Juan
Fernandes í Kyrrahafinu. Hún
liggur 420 enskar mílur vestur af
Valparaiso, og er nú eign Chile
í Suður Ameríku. Stjórnin í Chile
hefir nú í hyggju að koma þar á
fót heilsuhæli' eða dvalarstað
handa þeim, sem þarfnast hvíldar
og læknishjálpar.
Eyjan er 13 milna löng og 4
mílna breið, talið í enskum míl-
um. Hún er klettótt nokkuð, en
frjósöm. Hæsti fjallstindur þar
er 3,000 fet.
Jurtagróðurinn er furðulegur.
Stórvaxinn burkni var upphaflega
útbreiddasti gróður þar, en perur,
vínber, plómur og aðrir slíkir á-
vextir vaxa þar nú ósártir og sáði
Alexander Selkirk og aðrir frum-
herjar til þeirra.
pá er þar og mikið af dýrum.
Geitur, svín og hestar eru þar vilt
en hver fjörður fullur af fiski.
Einkum er þar mikið af einni
þorsktegund, sem góð er til átu.
Selur er þar og mikill.
Fyrir eitthvað 50 árum átti að
byggja eyna frá Chile, og fengu
margir landnemar ókeypis far
þangað. En sú ráðagerð mistókst
og eru þar nú ekki fleiri en 50
menn, flestir af þýzkum ættum.
Löngu áður var eyjan höfð að
dvalarstað óbótamanna frá Chile,
en skipagöngur voru strjálar, svo
að bæði fangar og fangaverðir
urðu oftar en einu sinni vist
lausir.
Alexander Selkirk — eða Rób-
inson — var sjálfur sjóræningi
Hann varð ósáttur við skipstjóra
sinn og var skilinn eftir á eynni,
samkvæmt beiðni sinni. pað var
árið 1704. Hann var í eynni fjög
ur ár og fjóra mánuði, en þá
bjargaði honum skipstjóri, sem
Rogers hét, og lýsti hann honum
svo, að það hefði verið “maður í
geitarskir.ns-fötum, og viltari en
sjálfar geiturnar.”
Alexander Selkirk hafði hjá sér
mann, sem hét Frjádagur, eins og
segir í sögu Róbínsons, og hafði
fundið hann í skógunum og bjarg-
að lífi hans, en svo slysalega vildi
til, að hann druknaði við veiði-
skap.
Hellirinn, sem Alexander bjó í,
sést enn. Á veggnum eru enn
skápar og hillur, sem hann smíð-
aði. í eynni er og klettur eða
sjónarhæð, ber mjög hátt, og er
sagt að þangað upp hafi hann
klifrað á hverjum degi til að
skygnast eftir skipum, og þaðan
hafi hann reynt að vekja eftir-
tekt á sér.
Landmælingamenn frá Chile
fundu þar flaggstangarenda djúpt
í jörðu fyrir nokkrum árum og
þykir líklegt, að Alexander hafi
reist þá stöng.
Árið 1886 kom enskt herskip til
eyjarinnar og setti þar þá minn-
ingarspjald um Alexander Sel-
kirk, söguhetjuna í Róbínson
Krúsó.—Vísir.
Frá Danmörku.
leiðréttingar.
Siglunes P. O. 7. okt. 1920.
Hra. Jón J. Bildfell, ritstjóri,
Heiðraði vinur;
Það eru nokkrar slæmar prent-
villur í greininni, sem eg sendi þér
um Samvinnufélag mjólkurfram-
leiðenda í Manitoba, óg sem prent-
uð er í Lögbergi 30. sept.
Ofarlega í öðrum dálki stendur:
“Hver hlutur á $525 dollara” en á
að vera “hver hlutur á $25 dollara”
“30% af borguðu hluta bréfi” á að
vera 30% af borguðu hlutafé”
í eftirmálanum Stendur: “er-
lendu blöðin 'gjörðu því vel” á að
vera “íslenzku blöðin gjörðu því
vel.”
Þetta vona eg þú leiðréttir hið
allra fyrsta, því upphæð sú sem
talin er á hlutunum $525.00 i stað
$25.00 getur fælt ýmsa frá hluttöku
i félaginu.
Vinsamlega,
JÓN JÓNSSON,
frá SlcSbrjót
Dánarfregn.
paðap hefir Vísir frá 7. Sept.
þetta að segja: pjóðar atkvæða-
greiðsla um grundvallarlögin nýju
átti að fara fram í Danmörku í
gær. Ná' breytingar þær, sem á
grundvallarlögunum hafa verið
gerðar, því að eins fram að ganga,
að 45 af hverju hundraði atkvæð-
isbærra manna greiði þeim at-
kvæði, en það verða 581,286 at-
kvæði, því að á kjörskrám eru alls
1,291,745. — Nú hafa jafnaðar-
menn haft í hótunum, að taka alls
ekki þátt í atkvæðagreiðslunni
vegna þess, að þeir fengu ekki
framgengt þeim breytingum, sem
þeir vildu, og er því nokkur vafi
á því, að atkvæðamagnið verði
nóg. En þá færi^svo, að fullnað-
arsameining Suður-Jótlands og
Danmerkur og þátttöku Suður-
Jóta í löggjafarstarfinu yrði enn
frestað um nokkra mánuði, en á
hinn bóginn vafasamt, hvort jafn-
aðarmenn hefðu sínar kröfur um
grundvallaralagabreytingar fram.
Ef grundvallarlögin verða sam-
þykt, eiga nýjar kosningar til
þingsins að fara fram á næstunni
um alla Danmörku, einnig í Suð-
ur-Jótlandi. Höfðu Suður-Jótar,
eða helztu forvígismenn þeirra,
ráðgert að mynda fyrst um sinn
sérstakan flokk, en fyrir undirróð-
ur og mótstöðu I. C. Christensens
hefir það farist fyrir, og hefir I.
C. C. með því tekist að bola tveim
helztu forvígismönnum Suður-
Jóta. H. P. Hansen og Nis Nissen,
frá þingmensku að svo stöddu.
peir fyltu flokk frjálislyndra
vinstrimanna og studdu Zalhe-
ráðuneytið, en fyrir það leggur I.
C. C. á þá takmarkalaust hatur.
En alveg óskiljanlegt er hitt, að
Suður-Jótar skuli þannig yfirgefa
sina gömlu foringja og beztu tals-
menn gegn yfirgangi pjóðverja á
kúgunartímabilinu.
KENNARA vantar fyrir Osland
skóla til 30. júní 1921. Gott kaup.
Lysthafendur haldi annars eða
þriðja stigs kennaraleyfi. Snúi
sér nú þegar til G. S. Snædal,
Osland P.O., B. C.
Eignist stœrra
Land
EINHVERSTA»AR, ekki
laiiul frá því, sem þér nú
eijcitt heima i Sléttofylkj-
onuni. eru »enniieg:a RÚfi 6-
nnnin lönd, sem HURSON’S
BAY COMI’ANY býtSur ytSur
á þetta frá $10 OO tll $25.00
ekruna, meÖ sjö ára af-
borfcunom.
Þessi frjósömu lönd liggja
mestmeKnis í SectionH 8 oic
26 í Townships South of
North Branehes of Saskat-
cheivan River í Saskatche-
wan, Alberta ogr Manitoba.
Þaii STicti orbib ytior til stór-
hagrnattar a« eiffnast ettt af
þeaRiim grótiu löndum. Eins
off marffir atirir framtaks
bændur, gretitS þér autíveld-
lefca aflaati y«ur aukinna
landa, metS litlum tilkostn-
atii.
Hudson’n Bay fompany’s
lönd seljast á hverjum degri,
svo vissara er ati kaupa í
tæka tíB.
SkrifitS eftir 6KEYPIS bök,
“OpportunitieB in Canada’a
Success Belt” and Map of
Lands.
Utanftskrift:
T.and Commissioner, Des-k 24
Iludson’s Bay CompaJiy
WINNIFEG
“Desk 33’*
iiiiii
Notið
HIN FULLRO.MNi; AIi-CANA-
DISKTJ FARpEGA SKIP
til og frá
dverpool, Glasgow, Soutliampton,
Antwerp, Ilavre, IjoiuIoii.
“Vlctorlan” “Empress of Britain”
“Empress of France” “Corsican”
“Melita” “Mimuilosa”
“Metagama” “Tnnisian”
“Pretorian’ “Sicilian”
“Seandinavian” “Grampian”
“Scotian”
Allar upplýsingar viSvíkjandi
ferSum þessara skipa og fargjöld-
um veitir
II. S. BARDAB, 894 Slierbrooke St.
22. sept. síðastl. urðu þau hjón-
in, Mr. og Mrs. William Stevens,
í Selkirk, fyrir þeirri sorg að missa
dóttur sína Jónínu Sigríði; hún
var að eins tæpra fjögra mánaða
gömul, mesta efnisbarn. Hún var
jarðsungin af séra N. Stgr. Thor-
lákssyni. — Mörgum finst það
lítið sorgarefni, þó að ungbörn
deyi, en mannlegu hjarta er nú
einu sinni svona varið, að for-
eldrar elska börnin oft heitast,
þegar þau eru ung, og sorgarefnið
þar af leiðandi oft lang sárast,
þegar dauðinn er að slíta blessuð
börnin úr faðmi móðurinnar, og
því eru hugsanir móðurinnar eitt-
hvað á þessa leið:
Ó, hvað vorið var elskulegt,
með angandi blóm og margskyns
gæði,
þá grundin skrýddist grænu klæði,
en grösin huldu jarðar nekt.
Ó, hve þá var ljúft að lifav
því lífið sýndist öllu bifa,
og sólin brosti björt og hrein,
en blómið óx á hverri grein.
Og drottinn sendi mér dýrðlegt
blóm,
það dafnaði vel í skauti mínu,
eg forðaði því við frosti og pínu,
en fékk eigi rofið skapadóm:
því rósin unga, rjóða og bjarta,
var rifin burt frá mínu hjarta;
og síðan eg leit það sólarlag,
séð hefi .eg aldrei glaðan dag.
f nóvember 1919 gerði sambandsstjóm Canada lög, sem eru
ætluð til þess að sjá fyrir innkaupi á áfengum drykkjum, en
þessi lög verða að vera samþykt í hverju fylki út af fyrir sig áður
en þau geta orðið að Iögum í því fylki. í þessu fylki verður gengið
til atkvæða um þetta 25. október.
Shall the importation or
bringing of intoxicating
liquors into the Prov-
ince be forbidden?
Shall the importation or
bringing of intoxicating
liquors into the Prov-
ince be forbidden?
No
Yes
Ef fleiri en helmingur allra greiddra atkvæða er með, verða
þessi lög gildandi fyrir Manitoba.
a) Engin persóna skal mega kaupa, senda, taka eða flytja
inn í fylkið nokkurn áfengan drykk.
b) Engin persóna skal mega beinlínis eða óbeinlínis búa til
eða selja, eða gera ráð fyrir eða hafa umsjón yfir að búin sé til
eða seldur nokkur áfengurdrykkur sem skuli ólöglega innkeyptur,
sendur, tekin eða fluttur inn í fylkið.
Jletta gjörir samt ekki ómögulegt að fá vín til sacramentis,
meðala, verklegra eóa vísindalegra nota. Séð er fyrir því í “The
Manitoba Temperance Act.”

puRiry fcour
^VlRlxy FC0U(l
98Lbs.
----
j ®Ranoon ** eomO** %
Húsmóðirin hefir
vissu fyrir
“MEIRA BRAUÐI
og
BETRA BRAUÐI”
Brúkið það í næstu bakning yðar
The Famons Manniqnins of Bagdad in “Cliu Chin Chow”
Tilkynning
Vér leyfum oss að tilkynna lesendum Lögbergs að hinir
gömlu sjúkdómar sem taldir hafa verið lítt læknandi, svo
sem gigt, mjaðmagigt, lendagigt, maga kvillar, lifrar og
nýrna veiki, ásamt öllum tegund kven-sjúkdóma, láta fljótt
undan og læknast án uppskurða við vora nýju
Nature Cure Method oí Treatment
í fjölda tilfellum hefir fólk þannig læknast, sem talið
var gersamlega ólæknaandi. Vor nýja lækningaraðferð
inniheldur alt það bezta úr Osteopathy, Chiropractic, Newre-
pathy, vatnslækningum, nuddi, fæðuvísindum og rafmagns-
aðferð við Gylliniæð og Gigt, hefir reynst frábærlegaa vel.
Öllum fyrirspurnum svarað fljótt og kurteysislega.
Viðtal ókeypis.
Gerið boð fyrir Dr. Simpson, hann talar íslenzku.
Skrifstofutími: 10 til 12 f.m., 2 til 4 e.h. og 7 til 9 á
kveldin, aö undanteknum sunnudögum.
Einnig má gera mót við oss í síma með því að hringja
upp A 3620.
Dr. J. NICHDHN Nature Cure Institute,
Office: Room2, 602 Main Street, nálægt Alexander Ave.
Winnipeg, Man.