Lögberg - 28.10.1920, Blaðsíða 1

SPEIRS-PARNELL BAKINGCO.
ábyrgjast yður
íulla vigt, beztu vörur fyr-
tr lœgsta vtr3 sem verið
getur. R E Y N iÐ Þ AÐ!
TALSlMI: Garry 2346 - WINNIPEG
iii
Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
490 Main St.
Garry 1320
33. AKCANGUR
WfNNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 26. OKTÓBER 1920
NUMER 43
i
fA —— \ iin nafnfrœga íslenz ka 1 >v eikkona
am wmammm. taMH
helmingi tjárhagsársins
þeir gerðu árið áður.
1920, en
Yerzlunarnefnd Canada fBöard
of Commerce) hefir sagt af sér, og
er ákveSiö að birta á prentí bréfa-
viðskfti stjórnarinnar og nefndar-
mannanna áður en þeir sögðu af
sér; — ástæðan fyrir þessu tiltæki
nefndarinnar er víst ákvæði stjórn-
arinnar í sambandi við úrskurð eða
dóni nefndarinnar í sykufmálinu.
lýsa hvor öðrum persónulega.
í öðrum eins hita, og venjuleg-
ast fylgir forsetakosningum í
liandaríkjunum, mundi margur
halda, að lýsingar íorsetaefnanna
hvors á öðrum hlytu oð vera nokk-
uð öfgafullar og ósanngjarnar
með köflum, en þessu er þó
hvergi nærri alt af þannig farið.
Það, sem þeir Cox og Harding
hafa-haft aö segja hvor um ann-
an, hefir verið allsendis kalalaust,
! meira að segja hreint ekki svo lítið
| hól á hvora hlið.
Aðflutningsbann hafa Japemtai
sett á inntlutning ýmsra tegunda
ávaxta frá Canada, Bandaríkjun
um, Evrójiu, Suður Afríku, Ástral- , Harding viðurkennir að glæsi-
íu, Tasmaníu, Nýja Sjálandi og j menska Cox og harðfylgi hljóti á-
}>razilíu. Ástæðan segja Japanítar j valt ,að afla honum nokkurs fylg-
is. en Cox telur Harding vera
að se, að varna því að bakteríur, er
etyðileggi ávexti, t'lytjist inn í land
þeirra.
Hon. h. B. Carvell, formaður
j járnbrautanefndar Canada, var
I staddur hér í bænum um síðustu
j lielgi. Vildi hann lítið tala um
j hækkun á flutningsgjöldum, og
j kvað lítil likindi til að mál það yrði
af nefndmni tekið til íjhugunar
fyrst um 'sinn.
samyizkusaman mann, sem byggi
störf sín og ályktanir á heiðarleg-
um hvötum. — En engin rós er
án þyrna. — Harding fordæmir
þjóðasambandið og afstöðu Wil-
sons forseta í því máli og ber
Cox það á brýn, að hann sé tals-
maður þeirrar jvólitiskn játningar,
— muni mestu ráða um skipun og
framkvæmdir stjórnarinnar. Að
miklu leyti hefir hann á réttu að
standa. Sérhver forseti þarfnast
ráðgefenda. Og hvaða stofnun
ætti að vera betur til þess fallin,
einkum að því er viðkemur með-
ferð utanríkismálanna, en einmitt
Senatið, skipað níutíu og sex leið-
andi mönnum lýðveldisins, kosn-
um af fólkinu sjálfu i fjörutiu og
átta ríkjum, samkvæmt fyrirmæi-
um grundvallarlaga vorra? Mér
þykir vænt um, að ríkisstjórinn a a® kynnast
skyldi einmitt gera þetta atriði
svo rækilega að umtalsefni, því
það er beinlínis mergurinn máls-
ins i kosningabardaganum. Á af-
stöðu Senatsins hlýtur það lað
hvila, hvort þjóðasambands sátt-
málinn nær fram að ganga eða ekki
og eg fæ ekki betur séð, en að
samþykt 'hans mundi hafa i för
með sér þjóðernislega tortíming
fyrir Bandaríkin.
Cox heitir því, að daufheyrast
við röddum Sénatsins, ef hann
nai
kosningu. Eftir hvaða rödd-
að fara ?
Frú Stefanía Guðmundsdóttir.
Eins og lauslega var getið um í Lögbergi, þá kom að heiman
frá fslandi með síðustu ferð Lagarfoss, frú Stefanía Guðmunds-
dóttir leikkona frá Reykjavík, ásamt þremur mannvænlegum
börnum sínum uppkomnum, Emilíu, önnu og óskari.
Sökum þess, að frú Stefanía er ein af þeim íslenzku konum,
sem getið hefir sér ódauðlegan orðstír fyrir hæfileika og list
Mr. D. B. Ilanna,- förmaður
Canadian National járnbrautanna,
liefir gefið út skipun um, að allir
þeir, sem við þær brautir vinna,
skoli láta stjórnmál hlutlaus og
ekki taka annan þátt í þeim en
þann. sem öllum atkvæðisbjerum
mönnum er heimilað með atkvæð-
um sínum. Þykir verkamönnum
þetta þivngar búsifjar og vilja ekki
jvið una. — Tveir af verkamönnum
þeirra brauta náöu kosningu vjg
síðustu fvlkiskosningar í Manitoba
siðast, G. H. Palmer frá Dauphin
og A. E. Moore i Springfield.
er stofm fullveldi Bandarikjanna ! , . ,
... r* , ... . . 1 um ætlar hann þa
1 liættu, en Cox aftur a moti nudd- 1 . , , , . v. v
. T 1 • 1 vi : r lokkskonganna, sem stuðluðu að
ar Uarding þvi um nasir, að haith . , . &. „v
A„ ,.í; , J utnefnmgu hans, eða hvað? Eða
ætlar hann að þiggja ráð af þeim
mönnum, sem vegna persónulegra
bitlingavona hafa unnið dyggast
að kosningu hans? Eða hefir hann
ÁHt t'orseta efnanna hvors á j kannske þá óbifandi tröllatrú á ó-
öðrum. eins og þeir létu það í j skeikulleik sinufn, að hann þurfi
l jos i viðtali við King Feature | engra leiðbeininga við?
Syndicate,' New York, fylgir hér Kyrir mitt leyti skal eg játa með
Harding, farast Cox ríkisstjóra
þannig orð:
ar, var ekki um annað að gera, en
senda þau i bæina, þar sem betri
“Eg hefi, eins og gefur að i skilyrði voru < fyrir hendi. Nýju
skilja, sem samtíðar blaðaeigandi , skólalögin gerbreyttu þessu á stutt-
og ritstjóri í Ohio, þekt Senator j llm tirna- Nú geta unglingarnir
Harding í allmörg ár, þó aldrei ! fengið jafngóða mentun i sveitar-
verulega náið. Blaö hans, Marion | béruðunum og í hinum stærstu
Star, er eitt af dagblaða keðju í
Ohio, sem mín blöð, Dayton News
og Springfield News, standa utan
við, og þess vegna hafa starfs-
leiðir vorar ekki legið nákvæmlega
saman. Hefi eg því ekki átt kost
til
borgum, jafnframt því, sem þar
með er komið í veg fyrir, að sveit-
irnar leggist í eyði sökum fólks-
fækkunar. Ef framfara skilyrðin
i sveitum aö eins eru fyrir hendi,
sækist fólkið ekki lengur eftir að
hlítar blaða- þyrpast til borganna.
menskuferli lians, að öðru leyti 1 Ekki var Senator Harding fáau-
en þvi, sem eg veit með vissu að j legur til að leggja oss lið í barátt-
hann öll þessi ár hefir skrifað unni fyrir Workmen’s Compensa-
flestar ritstjórnargreinar í blað j tion lögunum, en þó er nú samt svo
sitt sjálfur. Hann skrifar ljóm- j komið, að sú löggjöf nýtur því
andi fallegar ritstjórnargj-einar, j nær undantekningarlaust viður-
skemtilegar aflestrar, með einkar j kenningar allra flokka og sté*:fa
fögru formi. j Ohio ríki. Eg veit ekki með vissu
Marion Star er í rauninni að- j hver afstaða Senator Hardings er
dáanlegt dagblað, og þegar tekið nn í dag gagnvart löggjöf þessari.
er tillit til þess, hve smá borgin er ; eftir að hún hefir sýnt sig í fram-
þar sem það er gefið út, verður kvmdinni, en hann var á móti allri
ekki annað sagt, en að fyrirtækið j nýbreytni þegar lögin voru samin,
hafi þroskast óvenju vel. — Má var Þa8 sjálfsagt af sannfæringu,
sé “holdi klætt afturhald”, lifi 1
j liðna timanum og skilji ekki 1
! skyldur þjóðarinnar gagnvart um- j
heiminum
at-
á eftir í lauslegri þýðing
"Það lítið, sem eg hefi að
segja i sambandi við Cox ríkis-
stjóra,” mælti Senator Harding,
i “er þetta: Auðvitað hefi eg þekt
bann nokkur ár, sem samtíðar
blaða eiganda og útgefanda í
! Ohio. Fundum
glöðu
fremur
geöi.
að
það eingöngu þakka, að því er
mér hefir verið skýrt frá, skap-
ferlis einkennum
vinsældum þeim
og mun\því að líkindum sigla í
sama kjölfarið enn, að því er um-
eigandans óg bóta nýjungar áhrærir.
hinum miklu, j A þeirn tímum sýndist Senator
sent hann nýtur hjá samborgurum j Harding kunnastur að því, að sitj;
hygni hans í vali
sinum, sem og
þjóna sinna.
Þótt nú Senator Harding og
eg eigum margt sameiginlegt og
eg virði hann persónulega mjög
mikils, þá er hyldýpið á milli
eg vil_ margfalt j stjórnmálaskoðana vorra engu
vilja hins þjóðkjörna Senats, en
allra kosninga- og flokka-konga
til samans.
Mér finst, að í þessari kosn-
ingahrið ætti aðal áherzlan að vera
ökkar ”hefir oft|I°g» á það, hvers -þjóð vor þarfn
ast sjálf — að
hlita leiðbeiningum og j grynnra, en f jarlægðin milli heim-
, Eins og til stóð, fór fram
kvæðagreiðslaámánudagnnvarum boriö saman> eirtkum á mótum, a«t sjalf — að fullnægja eins
það, hvort banna skyldi innf’.utn- bkðaféiagsms “The Ohio Associ- og framast ma verða, henn-
fengi, þykir oss við eiga, að Lögberg flyt.ji lesendum sínum mynd : Manitnba uted Dailies", og höfum við eins ar eigm heimakrofum. — að lata
af henni. ! wfn‘ Albefta. og í Novk Scotia. og | °S gefttr a« skilja skifst þar orð- j l«>gin stjórna . í staö þess að fá
fékk Bakkus hina verstu útreið.
skautanna er löng. Hverjar svo
sem orsakirnar kunna að hafa
verið í fyrstu, þá er hitt víst, að
við höfum alla jafna gengið sína
leiðina hvor. Skoðanir han’s eru
í öllum grundvallar atriðum svo
ólikar mínum , að fólki hlýtur að
skiljast hvað í milli ber.
á löngum ráðstefnum fyrir luktum
dyrum, við hina og þessa menn,
sem kjörið höfðu sjálfa sig til for-
ingja. Menn þessir komu því til
leiðar, að hrint var af stokkum
blaði, er Ohio Star nefndist og
virtist hafa það aö aðal takmarki.
að hindra framgang hinna ýmsu
nýju umbóta tilrauna; var blaðið
gefið út í sama staN og Senator
Hardings eigið málgagn, Marion
Star. Mér er ekki nákvæmlega
kunnugt um hvern þátt hann átti
í útgáfu og stefnu liins nýja blaðs,
en samt hefi eg alt af haft það á
tilfinningunni, að flestar ritstjórn-
íslendingar hafa fengið orð fyrir að vera gáfaðir og listfeng
ir og þeir hafa líka sýnt í verkinu, að það er ekki orðagjálfur j
um á. Hann á tvö dagblöð, ann-
j Manitoba menn samþyktu aðflutn- . aís i.l)ayt«>n en hitt i Springfield.
‘ofurmennum
una, og kjósa
alla
mann
| sem blö$ hans eru gefin út, eru j heldur er einn af oss eða sem allra*
J miklu stærri en heimkynni blaðs næst oss sjálfum.
handlleiðsl
forsetasæt-
eitt. í verki, í ræðu og riti hefir þessi'afskek’ta, fátæka og fá- j jnt,ó bann' áHni. méð'eitthva«“yfir i en sÍalfur er e« eigalldi eins daS' i iS’,seni ■ ekkiv hyglgnr sig. standa
menna þjoð synt, að hun stendur ekki öðrum smáþjóðum að baki tiu in-lslm(i meri hluta o» Sas- i b,aðs 1 Mari°n- — Borgirnar, þar; einhvers staðar langt fvrir ofan,
í listfengi, og jafnvel ekki sumum hinna stærri þjóða heldur. katchewan sömuleiðis Nova Scotia
Ein list er það samt, sem ervitt hefir átt uppdráttar á ís- me6 40 000 atkvæöum og Alberta
landi, og það er leiklistin. Fyrir tiltölulega fáúm árum var hún s niiöi1irn atkvæðamun
naumast þekt þar. það lítið, sem undir hana hefir lyft, gerðu
stúdentar. þeir léku stöku sinnum á vetrum í höfuðstað lands- Hon. Arthur Meighen, t'orsætis-
ins, og þó var og er leiklistin ein af þeim listum, sem djúpar Iráðherra Canada. og Hon. J. A.
rætur á í lífi þjóðanna, og sem getur haft og hefir haft óseg.jan- Calder, innflutningamála ráðgjafi,
leg áhrif á líf þeirra ein af listum listanna. j fluttu ræSur j. wínnipeg á mánu-
mtns, þess vegna er viðskiftavelt-; Samhugur fólksins skapar stór-
an í sambandi við hans tvö blöð j borgir; hann hefir einnig þrosk-
Fyrir mitt leyti trúi eg þvi, að j argreinarnar hafi farið í gegn um
fólkið hafi bæði hæfileika og rétt j héndur hans. En hvað sem er um
til að stjórna. Senator Harding ! það. Þa varð blaðið aldrei áhrifa-
viðurkennr, að það hafi réttinn,
en þó vill hann nema úr gildi
primary kosningarnar. Hann er
ör á fé og telur ekki heldur eftir,
þó liann gefi öðrum talsvert
inikið af vinnutíma sínum, en á-
valt þegar til þess kemur, að hann
á að beita áhrifum í sambandi við
aö sjálfsögðu nokkru meiri. Þó j að litlu borgina, sem eg hefi þann
held eg að áhrifin, sem “Marion heiður að teljast til. Sama er að
Star” hefir í sínu umhverfi, séu j s?gja um allar aðrar borgir Banda-
tiltölulega engu minni. Cox fór áj ríkjanna; ekkert “ofurmenni
ungum /aldri til stórra borga og'reisti þasf, enginn einn maður
fékk þar fullkomna æfingu i gsti afkastaö nokkru þvi urn líku. 1 fef)a peS á skákborði.
starfrækslu dagblaða, þar sem egj'Vér hu^suðum saman, störfuðum 1
Tórnuðum saman og það
mikið og gat ekki haldið lífstór-
unni án utanaðkomandi fjárstyrks.
Á ótal aðra vegu mætti sýna og
sanna, að Senator Harding hefir
jafnan skipað sér i fylkingu aftur-
haldsins, en rúmsins vegna yrði
slíkt of langt upp að telja. Hann
krýpur i lotningu fyrir liðna tím-
Leikfélag fslands var myndað í Reykjavík í janúar 1897, og
hefir það, með dálitlum styrk af almehnu fé, haldið uppi leikjum 1 agí> vo (( var’
þar í höfuðstað fslands síðan, og hefir átt og á enn við marga , Samkoman var lialdin i stærsta
erfiðleiða að stríða.. j sattikomusal bæjarins og \ai liann 1 hefi á hinn bóginn stöðugt dvalið j saman
Tilveru sína á félag þetta og leiklistin á fslandi að þakka j alsMpaður. Stundvíslega klukkan ij sama bænum, að undanteknum ‘reið baggamuninn.
einstaklingum — listfengum konum og körlum, sem hafa með atta komit- ræðumennirnir og tund- ,fjarvistum þeiin, er stjómmála- Hið dásamlega land vort, er
stakri elju og óeigingirni lagt krafta sína fram í þarfir þess og urinn var settur af Isaac Pitblado. j störfin haia krafist af mér, og eg samsett aí mörgum mismunandi
f'yrst talaði Hon. J. A. Calder og 1 jtefi meS fcígin augum séð Marion sveita og bæjafélögum, borgum,
fór hann yfir sögu samsteyptT- j vaxa ag fólksfjölda úr tæpuqi bæjum, þorpum og bændaþýlum.
stjórnarinnar ab nokkrú leyti, sér- ; firnni þúsundum upp í þrjátíu ; Allar þessar einingar skapa þjóð-
J þúsundir. ina, og 'eigi framtíð hennar að
ten ættaöi, j „ , . j blómgast verða þær alldr að starfa
Vér eigum ekki að
til “ofurmennisins
listarinnar. Ein af þeim er frú Stefanía Guðmundsdóttir, og á
hún ekki minstan þátinn í því, að leiklistin hefir lifað og dafnað
í höfuðsfað fslands. , . . , .
Á leiksviði hefir frú Stefanía sýnt margar hliðar lífsins — staklega 1 sambandi við striðið. •
gleði og sorg, unað þess og ófarsæld, velmegun og vonleysis ör- | Hon. Arthur Meighen ætlaði,
birgð, og hlotið lof þeirra, sem vit hafa á, fyrir verk sitt. | eftir þvi sem forseti fundarins j Cox riklsstJ.ori ei kaPPsmatU1 : í samræmi.
þessi kona hefir nú heimsótt Vestur-íslendinga, og vérlsagði, áð tala um landsmál ogj'..nnc na og gæsin'uini 1 , ran’ j leita ráða
fögnum henni og börnum hennar, sem og hverjum góðum gesti stefnu hins nýjaf?J flokks — Na- gongu og a ar ,)a „lonum os,a ‘1 heldur að
tional-Liberal-Conservative flokks-I ratt nokkurs Dlgls' meðbrœður
frá íslandi, sem heimsækir oss.
En frú Stefanía er ekki algengur gestur — Vestur-íslend-
ingar eiga ekki að eins þvi láni að fagna að kynnast frúnni sjálfri,
sem er hógvær í framgöngu, alúðleg í viðmóti og yfirlætislaus,
heldur líka list hennar, sem allir þeir, er meta kunna, munu hafa
unun af.
petta er í annað sinn, sem leikkona frá íslandi heimsækir
Vestur-íslendinga. Eins og mönnum mun enn í fersku minni,
kom frú Guðrún Indriðadóttir hingað vestur í janúar 1913, og lék
Höllu í Fjalla-Eyvindi.
Vér vildum að slíkar heimsóknir af nafnfrægum leikendum
frá ættlandi voru, yrðu sem tíðastar, því um leið og þær eru hin
öruggasta þjóðernisleg vakning, þá líka eru þær ósegjanleg hjálp
til þess að glæða smekk vorn fyrir listinni sjálfri.
Frú Stefanía og börn hennar eru til heimilis h.já Mr. og Mrs.
J. Clemens, G60 Home street.
ráðgast um alt við
vora. er hagsnnini
snertir.
ins, en meiri parturinn af ræðu | Eftir að hafa minst þannig á j þjóðarinnar
lians gekk út á að skamma leiðtoga j persónukosti hans, sýnist ekki Mikill meiri hluti vor ber djúpa
frjálslynda flokksins — mótstöðu- j vera úr végi að bera ögn saman j lotningu fyrir stjórn og grundvall-
mann sinn, MacKenzie-King, sem skoöanir! vorar á höfuðmálum j arlögum þjóðar vorrar. Guð gefi
kjósendurna varðaði miklu minna þeim, sem kiósendur lýðveldisins ! að sú lotning megi festa enn þá
um, en hvernig hann sjálfur ætlaði j innan skamms/eiga að skera úr. ; diýpri rætur, þvi á henni-hvílir
að -ráða fram úr vandamalum Cox rikisstjóri hefir lýst þvi 'lD’Sd1 lýHveldisins. (datist su
þjóðarinnar. Fundúrinn var frem- j opinberlegíi, að hann ætli sér, svo lotnmg, hrynur jijóðartilvera vor
ur óvinveittur báðum rseðumönn- 1 framarlega a5 hann vinni kosn-!<ins °S spilaborg.
unum, sérstaklega Hon. J. A. Cald- J inguna, að íylgja stjórnarstefnu 1 111 le'ð og einhver maður kemst
er, sem varð að hætta að tala og j Wilsons forseta og þá einkum í: tH valda, fellur þung ábyrgð á ___________,
setjast niður á nteðan fundarstjóri tilliti til þjóðasambandsins. Tcl- herðar hans. Sé eitthvað verulegt j fjöijjnn. ejg| ag raga.
reyndi að koma kvrð a folksfjöld- j n,- imnn nrlno> ii->ii>íSarínnar nnHir i i manninn spunnið, vex hann
ann.
hin stjórnarfarslegu stórmál, þá 1 anum, vildi helzt mega færa klukk-
sýnist hann kaldur vera og af-; una aftur á bak. Með öðrum orð-
skiftalítill gagnvart kröfum fjöld- I um, hann vill reyna að fá oss til
ans, engu síður en urn væd að j að glevma því, að nú sé árið 1920,
en hverfa aftur í tímann til ársins
Þessi lýsing er tekin eftir 1896. Mundi vera hægt að telja
rnanni, sem verið hafði i Wash- ! fólki með heilbrigðri skynsemi trú
ington og kvnst starfsemi hans í um, aö nokkuð slikt gæti átt sér
Senatinu. “Senatorinn”, sagði'stað?
þessi sami maður, “má ekkcrt Senator Harding mundi það
auiut sja; mæti hann betlara á ; vafalaust kært, ef hægt væli að fá
strætinu, tæmir hann óðara pyngj-; a]menmng til að trúa því, að eitt af
una og heitir jafnvel framhalds- j aðal málunum, eða helzt áðal rnál-
hjálp; en fáutn minútum síðar,1 jg sjálft, í yfirstandandi kosninga-
( þcgar hann er seztur á þingbekk, ■ hríð, væri óbeit sú, er hann og
, j er bann jafit v>s til að greiða at- nokkrir embættisbræður hans t
kvæði með hinu eða þessu frum- ; Senatinu hafa á Mr. Wilson. En
varpinu, sem ekki miðar til þess,þarna er Senatorinn enn Éominn
að hjálpa fjöldanum. t ' 1 aftur í timann eins og honum sýn-
Ef eg *tti að lýsa Scnator jst svo meistaralega lagið. Það rná
Harding, eftir þvi sem eg hefi undarlegt heita, ef hann hefir ekki
bezt getao kynst hæfileikum hans j enn gert sér grein fyrir því, að í
og lyndiseinkunnum, gegn um j þetta sinn er enginn Mr. Wilson a«
ræður og opinbera framkomu, j keppa um forsetatign. Hvernig
mundi niðurstaðan verða þessi: ! sem næstu kosningar fara, þá er
Maðurinn er hjartagóður, gjaf-
mildur, og sannur vinur vina
sinna, en liann sýnist einhvern
veginn hafa fengið þá flugu inn 1
höfuðið, að “fáir útvaldir” en
Mér
Helztu Viðburðir
Síðustu Viku
fyrra, en útfluttu vörurnar $30,-
66^,923 minna, sem er ein ástæðan
Canada.
Þngið í British Columbia hefir
verið uppleyst og eiga kosningar að
fara fram þar miðvikudaginn 1.
desember, en útnefning þingmanna
efna á miðvikudaginn 10. nóvem-
ber. Á þqssu síðasta þing sátu 31
sem tilheyröu frjálslynda flokkn-
um, 9 afturhaldsmenn, 4 sósíalistar
og ein kona, Mrs. Ralph Smith,
er taldi sig óháða.
fyrir því, hve lágt er gjaldverð
canadiska dollarsins í Bandaríkjun-
um. v. /
Fyrra liluta fjárhagsársins 1919
voru fluttar inn i Canada skatt-
gildar vörur, sem námu $259,029,-
! 844, en á sama tíma árið 1920
| námu þær $475,090.155, og er mis-
Verzlunarskýrslur Canada sýna,
að innfluttar vörur á þeim sex
mánuðum, sem af eru þessu fjár-
hagsári, nema $261,251,781 meira,
’munurinn um $180,060,311.
Fyrstu sex mánuðina af síðast-
liðnu fjárhagsári voru fluttar inn i
Canada vörur, sem enginn skattur
var á, upp á $156,730,566. Á sama
tímabili 1920 námu innfluttar vör-
ur af sömtt teghnd $237,922,036.
Mismunurinn $81,191,470.
Á fyrstu sex mánuðum af fjár-
hagsárinu 1919 námu tolltekjur
ríkisins $81,954,137 af innfluttum
vörum. En fyrri hlutann af þessu
yfirstandandi fjárhagsári námu
þær $105.859,820. og hafa lands-
menn því borgað $23,905,673 meira
Félag mSð $200,000,000 höfuð-
stól, er i fæðingu í Ontario. Á bak
viö það standa Canada Kyrrahafs-
brautar félagið, Pennsylvania járn-
brautarfél., Essex járnbrautarfél.’
og Canadiska stálfélagð. Aðallega
stendur til að setja upp feikilega
miklar járnþræðslu stöövar og
stálverksmiðjur.
Skýrslur um fiskiveiðar i Can-
ada nýútkomnar sýna, að fiskiveið-
ar hafa verið miklu minni en siö-
astliðið ár, svo nemur $4,000,000.
111- hann örlög þj^ðarinnar undir j 1 manninn spunnið, vex uaim i vitaniega ber hann engan óvildar
úrslitum þess máls komin. Eg j bæði að_ viti og þrotti við abyrgö- j hllg tjl fjöldans, en hann veitir
get verið honum samdóma um
það þó vist, að Mr. Wilson verður
ekki næsti forseti; það sýnist því
ekki ósanngjarnt, fólksins, vegna,
að fremur yrði ögn athugað, hvað
nauðsynlegast þvrfti að gera næstu
árin, en einblína á það sem liðið er.
Eg skil fosetastöðuna þannig.
það, en samt í alveg gagnstæðum
skilningi. Eg veit, að frambúð-
arhagur þjóðarinnar hvílir að
miklu leyti á úrslitum þlóðasam-
bands deilunnnar. Mér skilst. að
Norðurálfan sé beinlínis upp
a
111:1 'ef ekki verður bvrðin honum «? • •> * ! a« hún þarfnist sistai fandi, glað
ofurefli J stuðnmg þeim malum fyrst og vakandi manns, með opin augu
Hversu oft hafið þér eigi séð /reniSt',.Sem m,Sa,tl1 ^ss.aS v?ld- fyrir kröfum samtíðarinnar. Hinn
ín haldist 1 hondum hmna fau. ■ ráttf magur j forseta embættinu er
útvöldu”. Þess vegna er hann j ag eins sá> sem avaU er reiðubúinn
andvígur pnmary kosninga kerf- j; hva8 sem slæsti og festir aldrei
mu, sem eg _ hefi ávalt fylgt og bhmd á brá fyr en réttmætum á-
mun fylgja í framtíðinni. Flest- j
um þeim umbóta nýjyngum, sem fara vigleitni er ná8
komið hafa fram í löggjöf síðari j ur á móti hjkandj(
ifið þér eigi scu | jn haldjst ;
fyrirtæki, sem snogglega nusti
framkvæmdarstjóra sinn, fá ann-
an jafnskjótt, kannske miklu hæf-
ári.
staðinn, og það jafnvel svo
Ameríku komin, en að Ameríka ! að se&ja ur einhverju skúmaskot-
þurfi engrar Norðurálfu-hjálpar j 1UU> þaðan sem slíks var sizt að
við. Mér finst sáttmáli forsetans ! vænta ? Alveg eins er með þjóð-
i rangri hverrar heilbrigðrar fram-
Sé hann aft-
- stöðugt að
Álit forsetaefnanna,
Cox og Hardings
hvors á öðrum.
Forsetaefnin bæði, þeir Cox og
Harding, hafa að minsta kosti
einu sinni í yfirstandandi kosn-
en þær gjörðu á sama tímabili í í skatt af innfluttum vörum á fyrra ingahríð, komist beinlínis út i að
, , ,•„ , ■ ,, ina he„ar hun er j vanda stödd í ara’ og Þa ekki bvaö slzt þ t)bio" j hrjóta heilann um, hvað forfeðurn-
t,nl þjoðasambandið, vera beinhn- na, Þegar un er 'anda .st0<w’; ríki, hefir háhn verið andvigur,— . J d hafa t j hans sporUm
is saminn i þeim tilgangi, að láta j l>a vekJast henm upp fonngjar, ef j Tjl þess aft rökstvðja orö min, i"J™™" ‘ honum oTui-eTll
aðrar þjóöir hagnast á Ameriku,; til v.ll hka ur skumaskoti, e svo : ska) eg benda á tvær laga „ýjung- j hann lifaÍT
ems og frekast ma veröa. an þess j mnetti að orði k\eða, sent hætir ar ef öeluhust ^ldi j rikjsst;órti- ,tiArnski
að húrf fái nokkuð í aöra hond ! œvnasl til að styra þjoðajrfleymu (artið minni> er ekki fundu náö j i
annað en heimspekikenningar, sem j gegn um brnngaröinn. Hvar fal- a m hans. sem sé Worknten’s j
á falsaðan hátt hafa nefndar verið j ’« karm^að vera toringjaefm, veit; Compensafion lögin, og lögin um
umbætur á sveitaskóla -kerfimi. i
Eg mundi engan minnisvarða j
"siðferðisskyklur."
Eftir mínttm bezta skilningi,
virðast mér ýms atriði þjóða-
sáttmálans þannig vaxin, að fram-
tið Ameríku hljóti, ef þau fengju
framgang, að verða á ntargan hátt
komin undir afskiftum hinna
ýmsu stjórna Norðurálfunnar.
Cox er þar alveg á öðru máli.
Eitt? af mörgu. sent Cox óttast,
ef eg verði kosinn til forseta, er
það, 'að öldungadeildin —Senatið
I enginn tyr en a reymr.
Þjóðarinnar vegna veVður heið-
j n r forsetaembættisins að ganga á
undan dýrð mannsins, er það
! skipar í það og það skiftið, en
j mannsins fyrsta og síðasta óhuga-
j mál skal vera það, að beita sam-
1 vizkusamlega því valdi, sent sant-
I éinaður vilji meiri hluta þjóðar-
! innar hefir fengið honutn í
hendur.”
Þrískifting stjórnskipulagsins,
eins og hún er ákveðin í grundvall-
arlögum vorurn, finst mér eðlileg
og hárrétt. Vildi eg þar engu um
breyta. —
Frumreglur framkvæmdarvalds-
l j ins, löggjafarvaldsins og dómstofn-
ananna, eiga að haldast eins og
geta kosið mér betri, en þessi tvenn j .
lög. Þegar eg á fyrri árum va:
f ferðast um ríkiS hraus Mr ( En aíferíirnar, sem nota
Jutgur viít htntt storkostlega ut-! ^ „„frskslu hitma marg-
streymi ungs folks ur sveitunum
og inn í bæina. Skildist mér þá j
! víslegu stjórnarathafna. þarfnast
L'm keppinaut sinn.
þegar, að ein af höfuð ástæðunum j
var sú, hve sveitaskólunum var á-
| bótavant. Ef foreldrar vildu afla
Senator börnum sínum haldgóðrar mentun-
að því er mér virðist fremur
manns, sem lifir i áhugamálum
! samtíðarinnar, en einhvers annars,
1 með hugann aftnr í liðnum öldum.”

1