Lögberg - 15.09.1921, Blaðsíða 5

\
LÖGBERG, FlMTUDAGim, 15. SEPTEMBER 1921
Bls. 5
f

/
ir þeir, er að þeim standa eru í fullu
eamræmi og >að er áform allra, að
thalda alla samninga, sem gerðir
eru í eambandi við þau. Orð-
heldni og trúmenska kemur þar
betur í ljós en í nokkru öðru, sem
menn aðhafast í sambandi við til-
veru sína. peim omönnum, sem
eru trúir og orðheldnir í viðskift-
um, smáum sem stórum, má
treysta til alls, því þeir hafa ætíð
hugfast, að þau loforð, og samn-
ingar sem þeir gefa í sambandi við
viðskifti sín við aðra, er ekki gefið
þeim, sem hlut eiga að málum,
heldur gefið hinum æðsta dómara.
Eins og allir vita, eru engin
samnings-viðskifti fullkláruð, fyr
en eiður er gefinn að því, að þau
séu rétt og öll iloforð þeim við-
komandi, gefin í einlægni og af
fúsum vilja. En eiðurinn er ekki
gefinn þeim manni, sem tekur
hann, heldur er sá maður að eins
til þess starfa kvaddur af stjórn
landanna, en stjórnir Jandanna
eru hið æðsta jarðneska vald, sem
þó ætíð miðar ,sitt réttlæti við það,
hvað hinu andlega valdi myndi
rétt finnast, svo í sannleika eru
öll viðskifti staðfest af hinu and-
lega valdi, en ekki af mönnum
pví er miður, að allir munu ekki
skoða þetta í þessu íjósi, og þess
vegna eru viðskifti gerð, sem eru
röng og óeðlileg. Oft heyrir mað-
ur, þegar eitthvað óhreint kemur í
ljós, eftir að viðskifti hafa verið
gerð, þessi ensku orðatiltæki:
“business is business and nothing
but business”. — viðskifti eru við-
skifti og ekkert annað en við-
■skifti. Fljótt á að líta er ekkert
athugavert við þessi orð, en þegar
maður brýtur þau til mergjar.
verður maður var við hugsunar-
háttinn, ,sem í þeim felst, og mað-,
ur rekur sig á hann dags daglega.
Hann er sá, að viðskifti, í hvaða
helst áformi, sem þau eru gerð,
séu réttmæt og heiðarleg. Að þau
séu ekkert annað en jarðneskur
verknaður, sem ekkert andlegt
hafi í sambandi við sig. Röng
viðskifti séu eins réttþá og heið-
arleg, eins og hrein og sönn við
skifti bygð á þeim eina rétta
grundvelli, sem öll viðskifti, í
hvaða formi sem þau eru, skyldu
vera bygð á. Að aldrei eigi að slá
af eða gefa eftir. Járnhörð, stein
köld viðskifti, með enga glætu af
hróðurþeli eða samúð eru í aug-
um þeirra manna, sem þessum
hugsunarhætti hampa, í rauninni,
hin eðlilegustu viðskifti. peim
finst að til þe&s að hafa nokkujð
upp úr sínum viðskiftum, þurfi
þeir að vera “krókóttir” og brögð-
óttir—vera “smart”. Flækja og
fleka menn á allan hátt, sem unt
er.
En þetta er hin mesta fjarstæða
og svo óeðlilegt, að furðu gegnir
að nokkrtim manni, með ó'brjálaðri
skynsemi, tskuli geta fundist að
slíkt geti til lengdar staðist. Ekk-
ert það, af hvaða helst tagi sem
það er, getur til lengdar þrifist, er
það er rangt og á óeðlilegan hátt
framkvæmt.
Óskert tiltrú er það dýrmæt-
asta, sem maður á í eigu sinni og
er tæplega hægt að leggja of mikla
áherzlu á það. pegar tiltrú manna
er vanbrúkuð, hefir það mjög víð.
tæk, en ill áhrif. Trúmenskunni
og ótrúmenskunni er ólíkt farið að
því leyti. Einn maður, sem brýt-
ur traust annars, flytur grun-
semd og vantraust yfir á fjölda
manna sem eru saklausir, því það
er ætíð tekið meira eftir því illa
í fari manna heldur en því góða,
og því ér brot á tiltrú annara mjög
skaðlegt fyrir alt samkomulag,
Menn verða að geta treyst hverir
öðrum, ef lífið á að verða bærilegt
og ná tilgangi sínum. Sé grunur
um ótrúmensku, er tiltrúnni mis-
boðið og samkomulagið verður kalt
og ömurlegt. í vandræðum sínum
leita menn oft til laganna, en lög
geta ekki tengt menn saman með
einu bróðurbandi heldur skera
þau ætíð á allar þær taugar, sem
binda menn saman sem bræður.
Ef mannfélagið á að geta verið
g)atii.og ánægt, þarf hugur þess að
vera laus vvið hræðslu um ótrú-
mensku og prakkaraskap í öllum
greinum.
Sem betur fer, er hópur þeirra
manna ekki stór, sem eru krókótt-
ir og brögðóttir, svo alþýða manna
getur lifað í þeirri fullvissu, að
þeim sama mæli og hún mælir öðr-1 að hugsa sér hvað fólkið hefði
um.” En þá þarf hún einnig að getað gjört meira en það gjörði til
vera réttlát, ef mælirinn á að vera að hlynna að vellíðan og ánægju
hinn góði, rétti og sanni mælir. I minni. Fólk mætti mér á vagn-
1 sjálfu sér eru viðskifti mjög ó. stöðinni, ók með mig í bifreiðum
brotin og opinská, ef þau eru rek-1 til að .sýna mér bygðirnar, og á
m á eðlilegan hátt. En séu þau heimilunum var alt hugsanlegt
rekin á rangan hátt, verða þau gjört til að láta mér á allan hátt
erfið og óþjál. Á bak við öll við- líða vel. Alt þetta var gjört af
skifti liggur þörf eða hagnaðar- svo hlýjum hug, af svo sannri vin-
von og því eru þau verknaður, sem semd, með svo nákvæmri umönn-
er gerður í beggja ,eða allra, þágu. un, að mér verður hlýrra um
J?að er því mjög óeðlilegt, %ð nokk- hjartarætur í hvert sinn er eg
ur rangsleitni þurfi að eiga sér hugsa um viðtökúrnar hjá þessu
stað í sambandi við þau, og á sér
heldur aldrei stað, nema þar, sem
gerð eru óeðlileg viðskifti.
Menn skulu því varast öll við-
skifti, sem ekki eru lj&s og hrein
og skiljanleg. pví séu þau það
ekki, eru brögð í tafli.
Alb. Johnson.
--------o—--------
Grænar grundir.
eftir
séra Rúnólf Marteinsson.
"par sem að una bændabýlin
þekku, dreifð yfir blómguð tún og
grænar' grundir.”
Unaðsrík er mynd þessi, snertir
hjartastrengina með því að minna
á líf mannanna þar sem það er
eðlilegast, þar sem það er dreift i
fegurð náttúrunnar eins og" gim-
steinn í gull'baug.
Grundin, sem var “snævi sniv-
in” og veðrum barin, meðan vet-
urinn var konungur, afklæðist
hjarninu, þegar brúðsöngur vors-
ins berst til hennar, og íklæðist
sólarskartinu, grænum grösum,
laufum og blöðum. Já, grænar
grundir eru fagrar og unaðslegt
að líða yfir vengi, þegar sumarið
ríkir, en það, sem er unaðslegast
í öllu þessu, er lífsvotturinn, sem
þar kemur í Ijós.
Líf, hver skilur þig? Engin
mannleg visindi hafa lesið leynd-
ardóm þinn. En vér finnum þig,
þú slær í .brjósti voru, vér sjáum
þig í umhverfinu, vér snertum þig
með hönd vorri. Og þú, eilífa líf-
ið, í skauti þínu hvílum vér, því
“í þér lifum, hrærumst og erum
vér”. Vér finnum þig, þótt vér
skiljumþig ekki, eins og vér finn-
um rafmagnsstrauminn og sjáum
rafmagnsljósin þótt vér skiljum
ekki rafmagnið sjálft.
Grænar grundir vekja eðlilega
umhugsun um lífið.
pað varð hlutskifti mitt, að
ferðast um grænar grundir alla
leið vestur í Aliberta-fylki í síðast-
liðnum mánuði. Ferðin færði mér
feiknin öll af unaði, því hún sýndi
mér svo mikið af hinu yndislega
lífi náttúrunnar og kærleikslífi
mannanna.
Eg get því tæpast látið hjá líða
að segja fáin orð um þessa ferð
mína. Um .leið vil eg geta þess,
að sömu tilfinningar hafði eg í
fyrra, en þar áður hafði eg um
stund látið af ferðalagi út um
bygðir. í fyrra ferðaðist eg um
Reykjavíkurbygð og As.hern, í
Norður Dakota og fyrir vestan
Manitoba-vatn, í prestaköllum
þeirra séra Adams porgrímsson-
ar, séra Kristins K. Ólafssonar og
séra Sigurðar Christopherssonar.
Fékk eg hinar alúðarfylstu viðtök-
ur á öllum þessum stöðum. Prest-
arnir spöruðu ekkert, hvorki fyr-
irhöfn eða fé, Díma eða nákvæmni,
sem þeir gátu framast lagt til, að
greiða götu mína og skólans, og
gjöra mér ferðina í hverju tilfelli
sem ánægjulegasta og gagnleg-
asta. Hjá öðru fólki var yfir höf-
uð sami andinn, menn bæði hlupu
með drenglyndi undir bagga og
eins var fúslega í té látin gest-
risni og góðvilji.
1 þetta sinn ferðaðist eg til Cal-
gary, Markerville og Burnt Lake
bygðarinnar, Red Deer, Edmonton
og Camrose í Alberta; Saskatoon,
Gerald og Tantallon í Saskatche-
wan, og Brown í Manitoba.
í Calgary gisti eg hjá Mr. og
Mrs. S. Reykjalín, í Markerville
hjá séra Pétri og Jónínu Hjálms-
son, í Burnt Lake hjá Mr. og Mrs
S. Grímsson, í Edmonton hjá Mr.
og Mr.s. J. Johnson, í Saskatoon
hjá Mr. og Mrs. K.S. Thordarson,
Gerald hjá Mr. og Mrs. C. Paul-
son, í Tatallon hjá Mr. og Mrs. N.
Vigfússon, og i Brown hjá Mr. og
Mrs. Th. J. Gíslason:
_____ _____ . r____ _____________ Hjá öllu þessu fólki mætti eg frá-
henni jafnaðarlega verði “rrfælt íjbærum góðvilja. pað væri erfitt
Inniheldur enga fitu, olíu,
litunarefni, ellegar vínanda.
NotaÖ að kveldi. Koreen
vinnur hægt, en ábyggilega
og sigrar ára vanrœkslu.það
er ekki venjulegt hármeðal.
Það er óbrigðult við kvillum í hársverðinum.
Verð $2.00, eða sent með pósti $2.25. Burðargjald borgað ef
5 flöskur eru pantaðar í einu.
Koreen Sales Co., 2140 Broad St., Regina
Einkasalar fyrir Canada
ágæta og drenglundaða fólki.
1 Calgary heimsótti eg alla þá
ísléndinga, sem eg náði til, og
guðsþjónustu hafði eg með þeim í
húsi gamals vinar míns og léikfé-
laga frá æskuárunum, Sigurðar S
Reykjalíns fimtudaginn 11. ágúst.
Voru þar flestir íslendingar bæj-
arins saman komnir. Um bæinn
fylgdi mér Mrs. Reykjalín og síð-
ar gamall kunningi minn frá N,-
Dak., Mr. G. S. Grímsson. —Var
dvölin í Calgary hin ánægjuleg-
asta.
Á vagnstöðinni í Innnisfail mætti
séra Pétur Hjálmsson mér ásamt
pórði Húnford, og var svo ekið í
bifrið heim til séra Péturs. Er
séra Pétur einn hinn drenglynd-
asti maður, sem eg hefi þekt á
lífsleiðinni. Hann er fráibærlega
vel að sér ií öllu því sem íslenzkt
er, og mörgu öðru, og ákveðnari
kristindómsmann væri óefað erf-
itt að finna, enda hefir hann tekið
sér nærri þann glundroða, sem
þar hefir orðið í safnaðarmálun-
um. Hann vinnur fúslega og
samvizkusamlega öll þau prests-
verk, sem menn æskja eftir. Væri
Iþað sómi Alberta-íslendinga að
þeir sameinuðu silg um öflugt
kristilegt starf, með séra Pétur í
broddi fylkingar.:
Daginn eftir að eg kom í bygð-
ina, heimsótti eg skáldið Stephan
G. Stephansson. Oft hafði eg
komið til þeirra hjóna áður, þegar
eg var á trúboðsferðum mínum um
Alberta og ætíð mætt þar gest-
risni og mannúð. Nú var nærri
21 ár Hðið frá því eg kom þar síð-
ast, enda var .heimilið og umhverf-
io orðið meira prýtt en þá, en það
var sama alúðin í viðtökunum.
Að dæma um skáldskap hans er
hvorki hlutverk mitt né meðfæri.
Gegn mörgum skoðunum hans
rís eg öndverður, en margt finst
mér aðdáanlegt af því sem hann
hefir sagt. Um mannúð hans og
listfengi efast víst enginn, sem til
þekkir. Hann var að sinna úti-
störfum, er eg kom, og, er eg beið
hans í skrifstofunni hans, gat eg
ekki annað en hugsað um það efni,
sem til er í íslendingnm. Steph-
an var dæmið, hann, sem aldrei
hefir komið inn fyrir dyr á nokk-
urri hærri mentastofnun sem nem-
andi, en flýgur þó með þeim
hæstu í mentaheiminum.
pann dag heimsótti eg einnig
Mrs. A. K. Maxon, sem hefir unnið
svo snildarlega fyrir Jóns Bjarna-
sonar skóla þar í bygðinni, og síð-
ar Jóhann Björnsson, gamlan vin
og velgjörðamann minn, og bafði
eg ánægju af því að hitta hann og
minnast á gamalt og nýtt.
Sunuudaginn 14. ág. prédikaði
eg í kirkjunni í Markerville, en
séra Pétur stýrði guðsþjónusfc-'
unni. Var allmargt fólk saman
komið Auðvitað var skólamálið
borið fram hvar sem eg talaði. Að
guðsþjóustunni lokinni kom vinur
minn Sigurður Grímsson til mín og
bauð mér mann og bifreið til að
flytja mig um bygðina. páði eg
það boð rtieð þökkum. Fleiri buðu
mér flutning, svo sem Hannes
Christvinsson og Ófeigur Sigurðs-
son, og fékk eg fleiri boð en eg
gat þegið.
pangað til á föstudaginn var eg
á sífeldu ferðalagi, að heimsækja
fólk og frá því á mánudag var
Júlíus Grím&son, nemandi í lækn-
isfræði við háskólann í Edmonton,
sá sem flutti mig. Var hann
mér bæði nýtur og að öllu leyti -á-
nægjulegur samferðámaður. Mikla
ánægju hafði eg af því að hitta
gamla vini á þessu ferðalagi og
eignast nýja. Eg hitti þar fólk
sem eg hafði fermt. Mér fór því
að skiljast að eg væri farinn eitt-
hvað að eldast þegar giftar konur
sögðu mér að eg hefði sfeírt sig,
en það var líka eins og þegar er
sagt nærri 21 ár liðið síðan eg
kom þar næst áður.
Bygðin hefir á þessum tíma tek-
ið miklum stakkaskiftum, sérstak-
lega að því leyti að hjarðlandinu
hefir verið breytt í fagurt akur-
lendi og viða komin upp ný og
falleg hús. En eg var ekki svo
iheppinn að hitta á gott árferði:
grasbrestur tilfinnanlegur og al-
mennur og markaður fyrir gripi
sá allra lélegasti, sem þar hefir
nokkurntíma verið. - Kornið leit
samt vel út, og hafði frostið ekki
náð því, verður það til mikilla bóta.
Mig hefði langað til að nefna
alla , sérstaklega .gömlu vinina,
sem eg kom til í bygðinni; eg átti
svo góða komu til þeirra allra, en
það yrði of langt mál. Eg ætla
samt að nefna einn, fróðan og
prýðilega ritfæran bónda, Jónas
’Húnford. Hann tók mér með
opnum örmum og hjá honum átti
eg skemtilega en alt of stutta
stund.
Siðasta kvöldið sem eg var í
bygðinni var eg nokkra stund hjá
Ófeigi Sigurðssyni. Auk sam-
ferðamanns míns voru þar aðrir
ungir menn, sonur Ófeffes, sonur
Jósefs Stefánssonar sem lengi var
bóndi í bygðinni og &onur Jóhanns
Sveinssonar. Allir voru þeir
mentaðir á búnaðarskóla í fylkinu
og ágætlega að sér í ensku, en all-
ir töluðu þeir svo hreina og fall-
ega íslenzku að eg fyltist aðdáim.
Sýnir það, hve vel er hægt að halda
við báðum málunum.
Eins enn vil eg minnast í sam-
bandi við bygðina. Kennari þar
Mrs. Plummer, tók á sig stórkost-
legt auka ómak til að kenna skóla-
börnum ’íslenzku. petta var
stórra virðinga vert; en eg efast
um að almenningur hafi metið
þetta eins og skyldi. Ber alt af
ao sama brunni í þessu máli. Menn
segjast vilja viðhald íslenzkrar
tungu, en hvað vilja þeir gjöra og
hvað vilja þeir styrkja þá sem eitt-
hvað eru að reyna að gjöra?
Framh.
Indverskt skáld.
íslendingur f Khöfn getur
komu indverska skáldsins Tagore
til Danmerkur i sumar, eftir því
sem Dagur skýrir frá:
Laugardaginn 21. maí steig ind-
verska skáldið Tagore í fyrsta
sinni fæti sínum á danska grund,
og lá nærri að það ætlaði að kosta
hfcnn líf eða limi. pað var þó ekki
germja yfir komu hans, .sem þessu
alli, heldur gleði, líkleg er þó rétt-
ara að segja forvitnin. Stúdenta-
félagið hafði sent formann sinn á
móti honum, og helztu blöðin
ihöfðu gert það sama. pegar svo
skáldið kom á brautarstöðina, var
múgur og margmenni saman kom
ið þar, til þess að fagna hinum ind-
verska gesti. Gullu þá við húrra
hróp og blómum rigndi yfir öld-
unginn. Sunnudaginn 22. maí las
hann upp nokkur af kvæðum sínum
í stúdentafélagnu, og um kvöldið
fóru stúdentar blysför heim til
hans. Á mánudaginn -hélt hann
fyrirlestur við háskólann, er hann
nefndi “östens og Vestens Möde”.
Var þar vitanlega húsfyllir, og lá
við að fólk ryddist inn. pegar Ta-
gore kom, gullu við fagnaðaróp,
sem aldrei ætlaði að linna;. stóð þá
upp úr þvögunni maður einn og
skoraði á fólkið að krfjast þess,
að það fengi Tagore að heyra. Var
þá .send nefnd manna á fund há-
3kólarektors, og lofaði hann að
sjá um að Tagore talaði af svölum
háskólans þegar erindi hans væri
Iokið. Varð þetta úr, og þegar
hann bafði talað til fólksins af
svölnnum, voru fagnaðaróþin
hálfu meira en áður,enda þótt full-
yrða megi, að fæstir skildi mál
hans Um kvöldið fór Tagore svo
yfir til Stokkhólms, til þess að
þakka fyrir Nóbelsverðlaunin. Ta-
gore hefir verið í heimsferðalagi,
sem staðið hefir yfir nær því heilt
ár. Hér var hann gestur hjá Poul
Branner bóksala, sem hefir gefið
út nokkrar af bókum hans
Svía, jafnvel að það gæti orðið til
þess, að Finnar gerðu bandalag
við Rússa. Á hinn bóginn er
Álandseyjum trygt töluvert sjálf-
ræði í sambandinu við Finnland
og skorður reistar við ásælni og
yfirgangí af Finna hálfu.
Álendingar eru ekki herþjón-
ustuskyldir. ]7eir þurfa ekkert að
leggja til annara skóla en þeirra,
sem sænska er kend í. Sveitafélög
eyjanna og einstaklingar eiga for-
kaupsrétt og endurkaupsrétt að
öllum fasteignum, sem framvegis
kunna að verða eigendaskifti að í
eyjunum. Útlendingar, þar með
taldir Finnar úr öðrum héruðum
ríkisin.s, sem flytja til eyjanna, fá
ekki atkvæðisrétt í sveitarstjórn-
armálum fyr en þeir hafa verið
þar búsettir í fimm ár. Eyjarnar
mega nota til sinna þarfa helm-
inginn af fasteignaskattinum. —
Löks er svo ákveðið, að forseti
finska lýðveldsins skuli skipa
landsböfðingja á Álandseyjum í
samráði við forseta landsþingsins
í eyjunum. Ef þeir geti ekki orð-
ið á eitt sáttir, tilnefnir lands-
þingið fimm menn og skal lýðveld-
isforsetinn skipar einhvern þeirra
í embættið. Hefir þetta ákvæði
mælst misjafnlega fyrir í Finn-
landi.
Álandseyjarnar eru um 300 að
tölu; af þeim eru um 80 bygðar og
allar smáar. Svo er um þær sam-
ið að þar má engin hernaðarvirki
reisa. Um miðja síðustu öld reistu
Rússar þar einhver vígi, en Frakk-
um ar sendu þangað herskip og létu
rífa þau niður aftur. — fbúar
eyjanna eru um 20 þús.
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
COPENHAGEN
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllum tóbakssölum
Frá íslandi.
Veðrátta á Norðurlandi hefir
verið vond nú að undanförnu, sí-
feldir norðanæðingar og kuldar.
gærmorgun var sagt frá Hólum í
Hjaltadal, að þar hefði snjóað í
fjöll nóttina áður og gránað í rót
niðri í bygð. Gras&pretta er frem-
ur rýr. Inflúensan hefir hagað
sér þannig í Húnavatns og Skaga
fjarðar sýslu að á suuium bæjum
þar hafa allir lagst í einu, en á
aðra bæi hefir hún ekki komið, og
hvergi Kefir hún lagst þar mjög
þungt á.
8. ág. andaðist að heimili sínu
Heimaskaga á Akranesi, Guðrún
Halldórsdóttir, kona Ólafe Magn-
ússonar skipstjóra. Var að eins
27 ára að aldri.
Álandseyjarnar.
Sem kunnugt er, hefir staðið
í stímabraki milli Finna og Svía
út af Álandseyjunum og var
þrætumálið lagt undir úrskurð
þjóðbandalagsins, sem úrskurðað
hefir að Finnland skuli halda
eyjunum, sm skoðaðar eru fram-
hald af suðvestur odda Finn-
lands og heyrði þvi landi til fyrr
á tíðum, enda þá mestmegnis bygð-
ar Finnlendingum. Um mál þetta
segir í fréttum í Vísi nýlega:
pjóðbadalagið hefir úrskurðað,
að Finnland skuli halda Álands-
eyjum. Landsþing Álendinga hef-
ir mótmælt þeim úrskurði, en þar
við verður þó væntanlega látið
sitja, þó að hér sé um brot á sjálfs-
ákvörðunarréttinum að ræða, þess-
um helgasta rétti þjóðanna, sem
um eitt skeið var svo mjög í há-
vegum hafður af stórþjóðunm, að
minsta kosti í orði.
Álandseyjabúar* eru því nær
allir sænskir að uppruna, og
vildu sameinast Svíþjóð, allir sem
einn að hpita má. En eyjarnar.hafa
verið “innlimaðar” Finnlandi um
langan aldur, voru “látnar af
hendi” af Svíum árið 1809, við
Rússa, og eiga því sennilega ekki
frekari lagarétt til þess að -skiljast
nú frá Finnlandi, en ýms hérð
þess á landi, sem aðallega eru bygð
af sænskum mönnum. Enn frem-
ur hefir þjóðbandalagið vafalaust
óttast það, að meiri vandræði gætu
af því hlotist, ef eyjarnar yrðu
teknar af Finnlandi, heldur en af
vonbrigðum eyjaskeggja sjálfra og
Kaupendur
Lögbergs
Vér höfum verið
að undanförnu að
senda út reikninga til
yðar viðvíkjandi á-
skriftargjaldi yðarvið
blaðið. Og vonumst
vér eftir góðum og
greiðum skilum.
^InhágeÍ^
' SNUFF
Kvœði úr Óðni.
eftir G. O. Fells.
BROTABROT.
öll mannanna störf eru brotabrot
og búskapur vor kemst oft í þrot
á andans jafnt sem á öðrum svæðum.
Oss árangurslaust finst oft vort strit,
í áframhaldi þess líjtið vit,
fyrst svona grátlega lítið við græðum.
En eitt er þó víst, að alt er geymt
og engu smáræði verður gleymt,
og margt, sem hvarf eins og gufa út í
geíminn,
það kemur aftur í einhverri mynd,
hver örsmá dygð, hver minsta synd—
verður alt af til — skilur aldrei við heim-
inn.
Margt andlegt ljós, sem er alt of bjart
og augun húmvön þola vart
og ýmsir vildu fegnir flýja,
'þó magnar og skapar minna ljós
við manna hæfi, — og sérhver rós
er sótt til himins í hallir skýja!
Og þegar vér skiljum að alt er eitt
•og aldrei í rauninni glatast neitt,
þá hættum vér loks að smá hið smáa.
Er samband alls verður öllum ljóst,
þá andar léttar um þjakað brjóst;
þá berum vér skyn á hið litla og lága.
SORGIN.
Vonimar vængléttu þegja;
vel jeg það skil
og sorgin — hún er mér að segja
syndanna til!
Fyrst jeg hef mig bundið og brunnið,
á blindninnar glóð,
get jeg eins gleðina unnið
gæfunnar sjóð!
Róleg því sála mín sértu:
sorgin þér ann.
Hreinni og 'hraustari ertu.
Hismið — það brann.
STENST A.
Margt sem ör jeg eftir beið,
elskaði mest og þráði,
brást mér alveg — sárt mér sveið
og sálarstríð jeg háði.
Én mörg varð og til láns mér leið,
sem litlum höppum spáði.
Af mörgu því, sem mest jeg kveið,
jeg mestar heillir þáði.
UPP — AFRAM.
IJpp — úr myrkri og svefni synda;
sigraðu illan vættaher.
Upp — á ljóssins tignartindá ,
tilveran þar brosandi er.
1 guðmóö áttu göngu að skynda,
gæfan biður eftir þjer!
Vér erum meðmæltir nákvœmum saman-
burði á verði, vörugæðin koma þá beztíljós
DIVANETTE
Afbragðs eik, klætt ramsterkri Ieðurlíking. Ásamt góðri og
vel gerðri matressu. a r a
Vanaverð $79.50. Kjörkaup . .:..$ jy.oo
CRETONNES
Mjög vel fallið fyrir yfir-
gluggatjöld.
Hafið tízkublæ á heimilinu.
Vér höfum stórt úrval af
fallegu Cretomnes, sem er á-
gætt í húskjóla og millipils,
36 þuml. breitt. Kjörkaups-
verð '
Yardið á ............... 45c.
Lagt við reiknig yðar á
þessu verði
* MÓMULLARLÖK
Vandlega ofin úr hreinni
baðmull. Hemstitched. Vana
verð $8.50 parið.
Hálfsár&salan ..... $4.95
RUGGUSTÓLL
Bæði sterkur, fallegur og
þægilegufr, ireyklituð eikar,
birki eða mahógany'
áferð. Kjörkaup .... $10.95
J. A. BANFIELD, 492P£Nsr
The Reliable Home Furnishers. Lán veitt skilrík” folki.