Lögberg - 08.12.1921, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 8. DESEMBER 1921
þjóðar hrygð s1na og hluttekning
út af fráfalli Baron Mayor des
Planohes, Isem var forseti á
fumdi vorum sem haldinn var í
Genoa, og stjórnaði honum með
svo mikilli lipurð.
Eg þekti hann, og mér fanst
hann ávalt vera ímynd þess frið-
aranda, sem er sameiginlegur hjá
hinni ítölsku þjóð. Minning hans
mun ekki fyrnast.
Og þegar vér tölum um ítaliu,
þá finnum vér sannarlega til þess
með hluttekning, hve mikið hún
verður að líða sökum iskorts á
eldsneyti og málmum innan sinna
eigin landamæra, og hve hart og
þolinmóðlega fólk hennar verður
að vinna til iþess að geta notið
nauðsynlegustu þarfa lífsins.
Svissneska sambandinu vil eg
votta þakklæti vort og viðurkenn-
ingu fyrir kurteisi þeirra og við-
tökur. Vér höfum hlustað á hina
fögru ræðu, er forseti þessa sam-
bands flutti, og vér viðurkennum,
eins og hann sagði, að Sviss er
vöggustaður alþjóða samninga,
að því samninga ^til mannfélags-
betrunar snertir. ; það fullnægir
líka annari skyldu. Skáldið okk-
Vér erum dómsmálastjóra Mani- ar góða, Milton, sagði einu sinni,
tobafylkis, Hon. Thos. H. Jobn- j “the mansion praiise h ouse of
son, mjög þakklátir fyrir, að hann liberty” (Hin volduga höll frels-
hefir sent oss blað, sem flytur js tilbeiðslunnar). Eg vona, að
fréttir frá alheims verkamanna- j það enn verðskuldi slíkt lof.
þinginu í Geneva, og þar á meðal j Mætti eg segja um Svissland, að
ræðu forseta þess þings, Burn- j það sé “Gesta-(hús menningarinn-
ham lávarðar, er hann flutti £eg- ar”?
ar hann tók við stjórn þingsins,
“Fruit-a-tives
björguðu lífi hennar
PETTA ÁVAXTALYF VEITIR A-
VALT HEILSUBÓT.
917 Dorion Street, Montreal.
“Eg þjáðist alt af af Dyspepsia.
Hafði þjáðst árum saman og ekk-
ert meðal gerði mér vitund gott.
Las svo um “Fruit-a-tives”, hve
vel þær reyndust við magasjúk-
dómum og meltingarleysi, svo eg
ákvað að reyna þær. — Eftir að
hafa lokið úr nokkrum öskjum,
var heilsa min komin í ágætt lag.
Eg rita þetta því til þess að kunn-
gera, að eg á líf mitt að launa
“Fruit-a-tives.”
Mlle. Antoniette Boucher,
50 cent hylkið, € fyrir $2.50 og
reynsluskerfur 25c Fæst hjá öll-
um lyfsölum, eða beint frá Fruit-
a-tives, Ltd., Ottawa.
Frá binginu í Geneva.
; j Umboðsmaður borgar þessarar,
og birtum vér ræðuna í íslenzkri lSem vér erum saman komnir í og
þyðingu. I Sem er rétt nýbúinn að ávarpa
pegar M. Fodtaine, umboðs-. y^ur) er forseti Conseil d’État, sem
maður Frakklands, sem hafði bent hefjr langa og merkilega frelsis- ’að hjarta punkti allra eamvinnu-
a Burnham lávarð sem heppilegt
forsetaefni og búið var að kjósa
hann í einu hljóði með því að all-
ir þingmenn stóðu á fætur og til-
kyntu honum að hann væri lög-
lega kosinn forgeti þingsins, tók
Burnham lávarður til máls
þessa leið:
“M. Fontaine, Kæru þingmenn,
Herrar mínir og frúr!
pað er mér ánægja, eins og
fyrsta skylda, að þakka yður inni-
lega fyrir þau vinahót, er þér haf-
ið sýnt mér. Sérstaklega er eg
þakklátur hinum háttvirtu herr-
,um, sem stungu upp á mér í þetta
embætti. Góðvild þeirra gjörir
mig hikandi sökum þess, að þeir
hafa máske gjört sér einhverjar
vonir, sem verður erfitt og má-
ske ómögulegt að uppfylla. Mig
eins og martröð og þeir sem svo
er ástatt fyrir, eru ekki eins og
á síðustu öld skildir eftir til að
deyja drotni sínum, ef þeir eru
ekki færir um að sjá fyrir sér
sjá lifir.
í löndum iþeim, sem gangverð
peninganna er hæst, þar er vinnu-
leysið mezt, en í löndum þar sem
gangverð þeirra er lægst, hefir
það þau einkennilegu áhrif að
auka framleiðsluna stórkostlega.
Fólk um allan heim, er að leit-
ast við að létta erfiðleikum þeim,
sem millilanda verzlunin á við að
stríða.
En viðleitni vor, þrátt fyrir
tryggingar fyrirkomulag sem á
sér stað hjá osis og fleiri þjóðum,
svo sem Belgiumönnum, er ónóg
til þess að ráða fram úr vandræð-
unum. Eg segi, og eg trúi að eg
tali í nafni þessa þings, að vér
þurfum á öllum þeim upplýsing-
um að halda, sem hægt er að fá,
og á þeirri beztu leiðsögn, sem
til er þegar ræða er um ástæður,
cg kringumstæður þær, sem þjá
mannfólkið, villa þeim sjónir,
sem fyrir iðnaðar fyrirtækjum
standa og gjöra stjórnmálamenn-
ina ráðþrota. pað er skylda
ritara yðar að afla sér þekkingar
á málunum frá alþjóða sjónarmiði,
og það er ekkert í víðri veröld,
sem vér þörfnumst eins með og
þekkingar,; sem er bygð á víðtæk-
um grundvelli, og reynslu, sem
Getta friðarþing, með öllum sín-
um sérfræðingum getur látið oss
í té við athugun mála vorra.
En þegar alt er sagt og gert,
þá komum ver þó ávalt til baka,
og sjáifstæðis sögu. í huga vor- mála, góðvild og samvinna,, sem
um getum vér ekki annað en séð
hér í Geneva hinn ákveðna, sterka
og mikla þrótt alvins, og hvaða
trúarbragða deildum sem þér til-
heyrið, eða trúarskoðanir, is'em þér
a ’ bafið, þá er mikið fyrir oss að
læra, bæði af fyrirmynd þeirri,
sem hann gaf, og aðvörun þeirri,
sem hið alvöruþrungna lif hans
gefur. Sannsöglin ákveðna og
áformin djörfu, sem einkendu
hann i sókn sinni til framkvæmda
kenningum sínum og hugsjónum,
kenna oss þann .sannleika, að trú-
arbrögð mannkynsins þarfnast
þeirra eiginleika ekkert síður en
calvinska kenningin. Vissulega
sjáum vér líka, að hugsjónir
frjálsrar mannfélagsskipunar ná
aldrei fram að ganga með of-
langar til að láta í ljós þakklæti aóknum, hvort heldur dogmurnar
mitt fyrir, að þið hafið sýnt mér
þá virðingu, að kjósa mig fyrir for-
seta þessa * alheims þings, sem
meir en fjörutíu þjóðir hafa sent
umboðsmenn sína til og hér hafa
safnast saman til þess að ráða
fram úr vandamálum sínum, bæði
menn og konur, umboðsmenn
stjórna, vinnuveitenda og verka-
manna.
Eftir þessari virðingarstöðu
sóttist eg ekki, en hún er tilkomu-
meiri einmitt fyrir það. Eg finn
sárt til ófullkomleika minna til
þess að gegna skyldum þeim, er
staða þessi krefst, eins og vera
ber, en eg get að eins lofað yður
því, að gjöra mitt ítrasta til þess
að verðskulda traust yðar. Einu
lofa eg, og það er, að tala á meðan
eg er hér, með einurð og án nokk-
urrar hlutdrægni.
Leyfist mér, herrar mínir og
frúr að álíta, að heiður sá sem
sýndur er með þessari kosningu,
sé ekki sýndur mér persónulega,
heldur þjóð þeirri, sem á enska
íungu mælír, sem eins og þér allir
tekur nærri sér, að hin mikla iðn-
aðarþjóð, máske mesta iðnaðar-
þjóð í heimi, Bandaríkin, skuli
ekki eiga neina þátttöku í þessu
þingi. Bandaríkin studdu að og
lýstu velþóknan sinni á hinum
fyrsta fundi vorum, sem haldinn
var í Washington eins og nokkurs
konar tilraunafundur. Leyfist
mér að segja, að frá mínu sjónar-
miði er það með öllu óhugsiandi,
þegar árin líða, að Bandaríkin
eru trúfæðilegs eða hagfæðilegs
eðlis, þá geta þær aldrei þroskast
og borið ávöxt nema i heimi víð-
sýnis og umburðarlyndis.
pegar eg stend frammi fyrir
þessum þingheimi með tilhlýði-
legri lotningu, þá vil eg stíga
-spori lengra og segja í valdi því
sem hin víðtæku lög þess leyfa, iþá
er það ríkt í huga mínum, ekki að
eins hvað þing þetta er hér og nú,
heldur hvað það getur orðið hér
eftir, ef leiðsögn þess er holl og
ef því er haldið í lifandi sam-
ibandi við viðfangsefni vor í þess-
um óslétta og ófullkomna heimi.
pað er að vísu satt, að þing
þetta er ekki enn löggjafarþing
eða alþjóða samband, én það er
næst því að vera það, af því sem
komist hefir verið, og þeir af yð-
ur, sem kunnugir eru sögunni,
mun þykja einkennilegt um það
að hugsa, að vér höfum hér eins
og á hinum fornu þingum og enn
á sér stað að nokkru leyti í þing-
inu á Bretlandi, aðeigna umboðs-
menn, eða eins og vér mundum
segja það nú, að hér séu saman
komnir umbosmenn hagsmuna
miklu fremur en einstaklinga á
sameiginlega ráðstefnu. Eg við-
urkenni, að eftir því sem eg bezt
veit, þegar um er að ræða iskort
á samþyktarvaldi, því sem forseti
af Counceil d’Administration
minstist á, þá verðum vér að
láta sem minst bera á vonbrigðum
vor á meðal, því þau eru straff
brautryðjendanna, og eg leyfi mér
þeim eina ábyggilega grundvelli
til endurbóta og framfara.
Ef það er ekki hornsteinn sá,
sem vér byggju má — ef vér get-
um ekki bygt á honum með sam-
eiginlegu trausti, þá hlýtur bygg-
ing vor að hrynja, því þá er ekk-
ert til að halda henni saman.
Petta er sannleikur, að þVí er al-
þjóða stjórnmál snertir; það er
og sannleikur í sambandi við
stjórnmál hinna einstöku landa.
Ef enga tryggingu er að fá í
Evrópu eins og nú er ástatt, þá
hljóta þeir tímar að koma yfir
hana, isem hún kemst ekki út
nema með angist og harmkvælum.
í sambandi við kröfur og íiags-
muni innan ríkjanna sjálfra, er
sú þörf ekki síður auðsæ.
Ti'Ilögur þínar verða máske
samþyktar, þingi þessu máske
veitt löggjafarvald, sendinefndir
yðar geta ferðast land úr landi til
endimarka veraldarinnar, en ef
þið njótið ekki stuðnings almenn-
ingsálitsins og gjöðir þingsins
framkvæmdar með fulltingi þess,
þá kemur/gagn þess ekki að hálfu
liði og framkvæmdir þess verða
mönnum ógeðfeldar.
petta á ekki síður við, hina al-
gengu reglu verkamanna en hið
vanalega fyrirkomulag verkveit-
anda. Föður umhyggja, eins og
það er nefnt í Bandaríkjunum,
eða skylduákvæði verkveitenda
um að verkamenn verði að ná
vissu afkaetatakmarki við iðnað-
ar framleiðsluna, hefir oft valdið
þverúð, sem hefir á endanum
oráið sjálfri sér að falli.
pað þarf samfélags anda í
hans beztu mynd og frá hreinum
rótum runninn til þess að auka
og vernda fyrirkomulagið, ef það
á að geta reist ánægju og velliðan
mannanna upp í hærra veldi
fái, eða ætti eg að segja geti leitt! a® að þið séuð brautryðj-
hjá sér, að taka þátt eða ábyrgð á
hinni víðtækari þroskun þjóðmála
vorra.
Eg er, eins og flestir í þessum
sal, óbrotinn borgari. Eg hefi
aldrei stýrt rikismálum og aldrei
talað með valdi þeirra, er fyrir
ríkismálum ráða. pó eg hafi ver-
ið þingmaður í brezka þinginu í
tuttugu og fimm ár, og mest af
i^eim tíma var eg þingmaður fyT-
ír fátækasta kjördæmið í Lund-
únaborg. — Eitt get eg sagt, og
það er, að eg hefi verið verkamað-
ur alla mina æfi, prentari og
blaðamaður, og að eg ber allgott
skyn á iðnaðarmál. Eg krefst að
eiga í ríkum mæli þann áhuga
fyrir almenhingg heill, án hvers
að eamfundur eins og þessi væri
þýðingarlaus á rauna og erýið-
leikatímum heimsims, sem enn
hefir ekki náð sér eftir hinar ægi-
legu afleiðingar stríðsins mikla.
Herrarmínir og frúr, eg trúi
að eg tali máli allra á þessu þingú
þegar eg segi að þing þetta vottar
umboðsmönnum hinnar ítölsku
endhr.
Merkur enskur rithöfundur,
John Ruskin, sagði einu sinni:
“það er ekki sjórinn sem gerir
fjarlægðina á milli landtí mikla,
heldur þekkingarleysið og að að-
skilnaður þeirra eV ekki ákvarð-
aður af isérkennilegum tungumál-
um, heldur einingum.” Og eft-
ir því sem við drögum úr þekking-
arleysinu og aukum við einingarn-
ar, þá reisum við mílusteina með
fram aðalbraut mannlegs þroska.
Heimurinn líður af sameiginlegu
böli og gjaldmiðill þjóðanna er
spegill af ástandinu eins og það
er hjá Evrópuþjóðunum. pað er
óhugsandi að þjóðirnar geti und-
ir núverandi fyrirkomulagi verið
sjálfum sér nógar án samneytis
hver við aðra. Velmeigun þjóð-
anna er undir hagstæðum viðskift-
um þeirra hver við aðra komin.
Enginn okkar getur lengi búið
að s'ínu eigin, né 'heldur getum vér
haldið þrótti vorum með því að
útfloka oss frá viðskiftum við
við sanngjarna vinnuveitendur, á
Iíka við þjóna stjórnanna.
Reglur og fyrirskipanir í iðn-
aðar framkvæmdum vorum geta
þá fyrst komið að tilætluðum
notum þegar vinnufólk, jafnt sem
vinnuveitendur ásetja tsór a ð
fara eftir þeim við hið daglega
starf sitt. Mér var sagt af til-
felli, sem .kom fyrir 'í Englandi
um daginn, og sem snertir eitt
af málum þeim, sem eru á dagskrá
þessa þings og sem ykkur verður
falið að athuga.
Maður nokkur, sem vann á húða-
verkstæði, fékk ígerð svo illkynj-
aða að hann dó af, en ígerðina
fékk hann af því að fara höndum
um húðir af sjúkum gripum.
ranmsókn var hafin út af dauða
þessa manns og var einn af sam-
verkamönnum þess látna eitt
vitnið, hann sagði að prentaðar
reglugjörðir viðvíkjandi sótt-
hreinsun og vörn gegn veikindum
væru festar upp víðsvegar um
verkstæðið, en að þær væru aldr-
ei lesnar. petta er aðvörun til
hugsandi manna eða eins og Róm-
verjar sögðu: “Verbum Sapenti”
Almennigsálitið á götum borg-
anna, í verkismiðjum landanna, í
verzlunarhúsum þjóðanna, þarf
að vera vakandi og hluttekningar-
ríkt, þá, og þá fyrst getur mann-
félagið notið til fulls hlunninda
þeirra, sem lögin heimila bví.
pað er á yðar valdi að útbreiða
þekkinguna á almenningsálitinu,
meir en þér hafið en gert og með
veldi hugsjónir mannanna. pað er
ekki að eins með beinni löggjöf að
tilfinning og ábyrgð mannanna
er vakin og aukin fyrir almennri
heilbrigði og einstaklings vellíð-
an. pað er ekki auðunnið verk
undir þeim breytilegu kringum-
stæðum, sem eiga sér stað á meðal
þjóðanna og mismunandi fyrir-
komulagi að framfýlgja lögum
isem ekki njóta styrktar almenn-
ings. álitsins, að þar finnur fólk-
ið meiri ánægju í að brjóta þau
en halda. 1 öðrum löndum er
meiri virðing borin fyrir siðum
og venjum, heldur en lögunum.
Trúið mérf að eftir mörgum götum
getið þið gengið til þess að ná til
borgardrauma yðar. Sérkenni
eru ekki efnið sjálft og það kemur
oft fyrir að efnið er miklu betra
en einkennin. Reikningsfróðir
menn segja, að hlutir sem eru
jafngildir sumum h'lutum, séu líka
jafngildir sjálfum 'sér.
En fyrirætlanir yðar eru vald
yðar. Að þing þetta er hér
saman komið felur í sér vald og
möguleika komandi tíma. Ein-
hver höfundur hefir sagt: “að þeir
sem fylgja skímunni veitist ávalt
birta til að isjá veginn.” Birtan
getur verið óstöðug, en hún fylgir
þessu þingi, og leiðir oss á sín-
um tíma framhjá erfiðleikum,
yfir mörg mer-de-Glare, eða íshöf
til toppsins sólbjarta, þar sem
vorblær hins nýja dags, leikur
mönnum á vanga. Eg get ekki
vikið til sætis og lokið máli mínu,
án þess að láta i ljós aðdáun mína
og þökk, til vinar míns Alberts
Thomas, hins mikilsvirta for-
manns alheims verkamanna skrif-
stofunnar. Hr. Albert Thomas
er þektur um alla Evrópu, ihann
hefir gengt köllun sinni með
dugnaði er eykur álit hams og
virðingu sem forstöðumannis skrif-
stofu. Um hann vil eg segja
þetta, að aldrei á æfi sinni hefir
Albert Thomas sýnt smásálarlega
drottnunargirni, og eg vil leyfa
mér að bæta þar við um hann:
Að hann er einmitt maðurinn, sem
kringumstæður nútímans krefjast,
og svo er með hr. Fontain, sem
tekur eftirtektaverðan þátt í að
skapa framtíðarörlöig þcþsarar
stofnunar. peir eru báðir er-
inrekar frá hinu mikla og hug-
prúða lýðveldi, sem á svæði hugs-
ananna og þekkingarinnar, hefir
svo oft verið í fararbroddi á braut
þjóðanna, til meiri þroska — full-
komnara takmarks, megi þeim
auðnast að skipa þau sæti sem
lengst.
Að endingu, vil eg sjálfur segja
að eg vil samkvæmt gömlum isið
er vér viðhöfum í þinginu á Bret-
landi og leggja mig í auðmýkt á
yðar vald og fel mig yðar umsjá,
leyfið mér að segja: '‘Je me confie
vous.”
---------o--------
Frá Gimli.
iSvo er það, og satt er það, að oft
fæ eg kveðju og bréf frá ýmsum;
ekkert frekar frá vinum mínum en
fólki, sem eg hefi aldrei séð, —
með þakklæti fyrir greinarstúfana
mína. Og er það ekki sagt mér til
heiðurs, heldur miklu fremur þeim
hinum sömu, sem að sýna það lít-
iilæti að hafa gaman af þeim. pví
lítillæti fylgja vanalega tvær
aðrar dygðir: sakleysi og góðheit.
Oft fæ eg kveðju frá einhverjum
bónda (giftum) manni), sjaldnar
frá piltum. peir hafa eitthvað
annað að hugsa, en hvað helzt
góðu drengirnir eru að hugsa um,
Cía haf, qom t —.i. j- - ®r gata til að raða fyrir stulkur.
ug pao sem í þessu sambandi a 'ntt- „ u 1 t - ■ i. • ,
Oft er kveðjan fra einhvern konu,
aðra. Vinnu<leysið legst á oss Því skerpa og hefja upp í æðra
sjaldnast frá stúlku. par er aft
úr gáta fyrir pilta að ráða.
Ef eg væri rithöfundur og skrif-
aði fyrirlestur eða bók, um “kon-
una,” skyldi eg láta bókina heita:
“Góðar taugar”. Jafnvel þó taug-
ar bili stundum fyr hjá konunni
en hjá okkur karlmanna lurkun-
um, getur það komið til af mörgu ;
engu síður af andlegri áreynslu en
líkamlegri.
Smíði mannanna á öllum hlut-
um er eftirstæling af handaverk-
um alt-skapandans. Eftir því sem
smíði'Sgripurinn er fegurri og smá-
gjörðari, eftir því er hann oft
veikbygðari, jafnvel þó hann sé
sterkur eða sterkari að tiltölu við I
hina grófari og stærri hluti. Feg- j
ursta blómið er oft veikast og við-1
kvæmast.
En nú sný eg aftur að efninu
Stundum með bréfi og kveðju hefi
eg fengið snuprur eða aðfinn- j
ingar fjrrir greinarstúfa mína, j
helzt úr þeirri áttinni, sem eg j
vildi heldur og get betur fyrir- j
gefið. Aðfinslurnar eru þessar: t
“pú skrifar ekki nógu mikið um
heimilið, eða fólkið, isæm á heim-
ilinu er og hefir verið” Svo fólk
hér og heima á íslandi geti fengið
að vita um þá ýmsu vini sína, sem
ef til vill eru á Betel.
Af því nú að góður maður
(bóndi) fer oftast að góðum ráð-
um góðrar konu sinnar, af þeirri
ástæðu að konan (góð kona) ráð-
leggur jafnan hið bezta, þá ætla eg j
—þó eg sé ekki bóndi—, að fara
að igóðra ráðum, og set því eftir-
fylgjandi yfirlit yfir fólkið, sem
dáið hefir hér og þá, sem lifa enn
hér á Betel.
Gimli, 21. nóv. 1921.
J. Briem.
pessir, hverra nöfn koma hér á
eftir, Jiafa komið til veru á heim-
iiið Betel, síðan það var stofnað 1.
marz 1915:—
1. Elísabet Jónisdóttir, ættuð úr
Norðurmúlasýslu, kom á heimllið
4. marz 1915. Hún dó á Betel 18.
júlí 1916, 84 ára gömul.
2. Sigurveig Eiríksdóttir John-
son, ættuð úr pingeyjarsýslu, kom
á heimilið 8. mars 1915. Hún dó á
Betel 3. september 1919, 76 ára.
3. Ólöf Kernested, ættuð úr Snæ-
fejlsnessýslu, kom á heimilið 30.
marz -1915. Hún dó á Betel 24.
janúar 1916, 86 ára gömul.
4. Guðbjörg Bjarnadóttir, ætt-
uð úr Austur-Skaftafellssýslu, kom
á heimilið 31. marz 1915. Hún dó
á Betel 28. október 1920, 91 árs
gömul.
5. Jón Eiríksson Holm, ættaður
úr pingeyjarsýslu, var lengi í
Stykkishólmi, kom á heimilið 21.
apríl 1915. Hann dó á Betel 8.
janúar 1920', 84 ára gamall.
6. Sveinn Sölvason, ættaður úr
Skagafjarðarsýslu, kom á heimilið
15. maí 1915. Hann dó á Betel
23. janúar 1916, 83 ára gamall.
7. Monika Sölvason, ættuð úr
Skagafjarðansýslu, kom á heimilið
15. maí 1915. Hún dó á Betel 20.
desember 1918, 83 ára gömul.
8. Jakob Briem, ættaður úr
Eyjafirði, kom á heimilið. 9. júní
1915. og er þar ennþá, nú 64 ára
gamall.
9. Sigurður Eyjólfsson, ættaður
j úr Vestur Skaftafellssýslu, kom
á heimilið 1. júlí 1915. Hann er á
I Betel nú, 90 ára gamall.
j 10. Ólafur Jónsson, ættaður, úr
i Dálasýslu. Hann kom á heimilið
j 16. júlí 1915; hann er á Betel nú,
83 ára gamall.
11. Friðbjörn Sigurðsson, ættað-
ur úr Skagafirði, kom á heimilið
1. september 191iLHann dó á Bet-
el 3. marz 1920, 8& ára gamall.
12. Margrét G. Bergmann, ætt-
uð úr V.-Skaftafellssýsilu, kom á
heimilið 1. september 1915. Hún
dó á Betel 22. mai 1920, 73 ára að
aldri.
13. Ragnheiður Guðmundsdóttir
Johnson< ættuð úr Mýrasýslu, kom
á heimilið 17. september 1915.
Hún dó á Betel 28. janúar 1921, þá
77 ára gömul.
14. Jón Jóhannesson, æítaður
úr Skagafjarðarsýslu, kom á heim-
ilið 1. O'któber 1915. Hann dó á
Betel 25. febrúar 1920, þá 86 ára
gamall.
15. Benóní Guðmundsson, ætt-
aður úr Suðurmúlasýslu, kom á
heimilið 18.iseptember 1915. Hann
dó á Betel 12. nóvember sama ár,
82 ára gamall,
16. Björn Magnússon, ættaður
úr NorðurmúÍasýsiu, kom á heim-
ilið 30. nóember 1915. Hann er
nú á Betel, 82 ára gamall.
17. María Gísladóttir, ættuð úr
pingeyjarsýslu, kom á heimilið 13.
október 1915. Hún er á Betel nú,
64 ára gömul.
18. Sigvaldi Gíslason, ættaður
úr Suðurmúlasýslu, kom á heimil-
íð 30. október 1915. Hann er nú
á Betel, 92 ára gamall.
* 19. Guðrún Rósa Skúladóttir.
ættuð úr Húnaatnssýslu, kom á
heimilið 30. október 1915. Hún dó
á Betel 21. nóvember 1920, 84 ára
gömul.
20. Guðlaug Pálsdóttir Skag-
fjörð, ættuð úr Skagafjarðaraýs 1 u,
kom á heimilið 1. desember 1915.
Hún dó á Betel 17. júní 1921, þá
82 ára gömul.
21. Herborg Jónsdóttir, ættuð
úr Norðurmú'iasýslu, kom á heim-
ilið 21. desember 1915. Hún dó á
Betel 6. otkóber 1918, þá 80 ár^t
gömul.
22. ólafur Björnsson, ættaður
úr Norðurmúlasýslu, kom á heim-
ilið 25. marz 1916. Hann dó á
Betel 14. september 1920, 79 ára
gamall.
23. Ingibjörg Einarsdóttir por-
vaidsson, ættuð úr Skagafjarðar-
sýslu, kom á heimilið 26. marz
1916. Hún dó á Bete'l 26. marz
1918, þá 90 ára gömul.
24. Jónas Jóhannesson, ættaður
úr Skagafjarðarsýslu, kom á heim-
ilið 16. desember 1916. Hann er
nú á Betel, 88 ára gamall.
25. Lárus Árnason, ættaður úr
Borgarfjarðarsýslu, kom á heimil-^
ið 14. ágúst 1916. Hann er nú á
Betel, 65 ára gamall.
26. Hlíf Guðmundsdóttir, ættuð
úr Húnavatnssýslu, kom á heim-
ilið 23. september 1916. Hún er
enn á Betél, 78 ára gömul.
27. Sigurgeir, Pálsson Bardal,
ættaður úr pingeyjarsýsJu, kom á
neimilið 24. ágúst 1917. Hann er
á Betel nú, 92 ára gamall.
28. Oddur Jónsson, ættaður úr
Reykjavik, kom á heimilið 16. júní
1917. Hann dó á Betel 17. janúar
1920, 71 árs gamall.
29. Halldóra Tómasdóttir, ætt-
uð úr Eyjafjarðarsýslu, kom á
heimilið 1. september 1917. Hún
er nú á Betel, 80' ára gömul.
30. Jón Jónsson (kafteinn), ætt-
aður úr Ejg'afjarðarsýslu, kom á
heimilið 5. september 1919. Hann
er nú á Betel, 82 ára gamail.
31. Anton Kristjánsson, ættað-
ur úr pingeyjansýsiu, kom á heim-
ilið 16. desember 1917. Hann dó á
Betel 26. apríl 1915, 77 ára gamall.
32. Sigurður G. Thorarensen,
ættáður úr Vest.-Skaftafel'lssýslu,
kom á heimilið 29. desember 1917.
Hann er nú á Betel, 72 ára gamall.
133. Guðrún Einarsdóttir Good-
mpn, ættuð úr Borgarfjarðarsýslu,
kom á heimilið 31. desember 1917.
Hún er nú á Betel, 72 ára gömul.
34. puríður Sigurðard. Guðna-
son, ættuð úr Borgarfjarðarsýslu,
kom á heimilið 14. janúar 1918.
Hún er nú á Betel, 90 ára gömul.
35. Margrét Jaocbsen, ættuð úr
Dalasýslu, kom á heimilið 14. jan-
úar 1918. Hún er á Betel nú, 88
ára gömul.
36. Áisgerður Sturlaugsson, ætt-
uð úr Dalasýslu, kom á heimilið
25. marz 1918. Hún er nú á Betel,
82 ára gömul.
37. Solveig Bjarnadóttir, ættuð
úr Snfæellsnesisýslu, kom á heim-
ilið 2. apríl 1918. Hún dó á Bet-
el 30. ágúst 1919, 76 ára gömul.
38. porsteinn Jónsson, ættaður
úr Húnavatnssýslu (frá Hæli),
kom á heimilið 3. apríl 1918. Hann
dó á Betel 28. febrúar 1920, 78
ára að aldri.
39. Jóhanna Ölafsdóttir John-
son, ættuð úr Norðurmúlasýslu,
kom á heimilið 27. febrúar 1918.
Hún er nú á Betei, 66 ára gömul.
40. pórunn Jósepsdóttir, ættuð
úr Mýrasýslu, kom á heímilið 23.
íebrúar 1918. Hún er nú á Betel,
63 ára gömu'l.
41. Guðbjörg Erlendsdóttir,
ættuð úr Skagafjarðarsýslu, kom
á heimilið 7. marz 1918. Hún dó
á Betel 29. júní sama ár, 85 ára
gömul.
42. Kristján Jónsson, ættaður
úr Gullbringusýslu, kom á heimil-
ið 7. maí 1918. Hann er þar enn,
61 árs gamall.
43. Ragnheiður Sigvaldadóttir
Anderson, kom á heimilið 15. maí
1918. Hún dó á Betel 26. sama
rránaðar og sama ár, 71 árs gömul.
44. Jódís Einarsdóttir, ættuð úr
Rangárvallasýslu, kom á heimilið
7. maí 1918. Hún dó á Betel 18.
janúar 1920, þá 76 ára gömul.
45. Pétur Pálsson, ættaður úr
Norðurmúlasýslu, kom á heimilið
J. júní 1918. Hann er nú á Betel,
78 ára gamall.
46. Jóhann Ó. Jónsson, ættaður
úr Norðurmúlasýslu, kom á heim-
ilið 18. júní 1918. Hann dó á Betel
2. júní 1920, 83 ára gamall.
47. Ásta póra/Johnson, ættuð'
úr Eyjafjarðarsýslu, kom á heim-
ilið 6. júlí 1918. Hún er nú á Bet-
el, 87 ára gömul.
48. Runólfur Sigurðs^on) ættað-
ur úr Suðurmúlasýslu, kom á
heimilið 25. maí, 1918. Hann er
þar enn, 76 ára gamall.
49. Kristín Bjarnadóttir, ættuð
úr Dalasýslu, kom á heimilið 16.
nóvember 1918. Hún er nú á Betel
88 ára gömul.
50. Vigfús porsteinsson, ættað-
ur úr Norðurmúlasýslu, kom á
heimilið 17. febrúar 1919. Hann
er á Betel nú, 89 ára gamall.
51. Steinunn Eiríksson, ættuð
úr Eyjafjarðarsýslu, kom á heim-
lið 12. ágúst 1919. Hún dó 8. des-
ember sama ár, 67 ára gömul.
52. Guðrún M. Guðnason, ættuð
úr Suðurmúlasýslu, kom á heim-
ilið 90. ágúst 1919. Hún dó á Bet-
el 11. september sama ár, 75 árá
gömul.
53. Jón August Johnson, ættað-
ur úr Snæfellsnessýslu, kom á
heimilið 8. september 1919. Hann
er nú á Betel, 64 ára gamall.
54. Hólmfríður Björnsdóttir
Byron, ættuð úr Húnavatnssýslu,
kom á heimilið 25. október 1919.
Hún dó á Betel 18. októer 1920,
79 ára gömul.
55 Sigríður Jónsdóttir Vigfús-
son, ættuð úr Húnavatnssýslu,
kom á heimilið 17. janúar 1920.
Hún er nú á Betel, 70 ára gömul.
56. Guðrún Hildibrandsdóttir,
ættuð úr Norðurmúlasýslu, kom á
heimilið 28. janúar 1920. Hún dó
á Betel 28. apríl 1921, 73 ára
gömul.
57. Alexander D. Westman, ætt-
aður úr Strandasýslu, kom á heim-
ilið 11. marz 1920. Hann er nú á
Betel, 67 ára gamall.
58. Jónas Magnússon, ættaður
úr Árnessýslu, kom á heimilið 24.
marz 1920. Hann er nú á Betel,
67 ára gamall.
59. Tómas I. Thorsteinsson, ætt-
aður úr Árnessýslu, kom á heim-
ilið 24. marz 1920. Hann er nú á
Betel, 67 ára gamall.
6C1. Málfríður Sigurðardóttir
Pálsison, ættuð úr Mýrasýslu, kom
á heimilið 26. marz 1920, og qr þar
enn, nú 69 ára gömul.
61. Sigurður Pálsson, ættaður
EF það er kuldi eða þá
kvef, taktu eina eða
tvær Peps og láttu þær
leysast upp í munnin-
um; þá berst oní lung-
un læknandi gufa, sem
sigrar kvefið fljótlega.
pessi Pep,s innöndun-
ar meðöl mýkja allar
loftpípur og reka brott
toólgu og hósta. Um
sömu mundir
'Styrkja Peps Brjóstið
og hálsinn.
verja kvefi hósta og
um. Engin betri meðöl
til en Peps. Heilnæm
handa börnum.
50c hjá öllum lyfsöl-
um eða frá The Peps
Co., Toronto
úr Mýrasýslu, kom á heimilið 1.
marz 1921, 65 ára gamall.
62. Rósa Jónsdóttir Johnson,
ættuð úr Húnavatnssýslu, kom á
heimilið 12. júní 1920. Hún er nú
á Betel, 73 ára gömul.
63. Jóhannes Fríman Gíslason,
] ættaður úr Húnaatnssýslu, kom á
j heimilfð 1. júli 1920. Hann er
nú á Betel, 75 ára gamall.
64. Sigríður Salómonsdóttir,
1 ættuð úr Snæfellsnesýslu, kom á
J heimilið 8. júní 1920. Hún er er á
! Betel, 65 ára gömul.
65., Sigurbjörn Sigurðsson, ætt-
! aður úr Norðurmúlasýslu, kom á
heimilið 10. september 1920. Hann
dó á Betel 16. apríl 1921, þá 81
árs gamall.
66. Grímur Jóhannesson Breið-
í fjörð, ættaður úr Snæfellsnes-
I sýslu, kom á heimilið 15. septem-
ber 1920. Hann er enn á Betel,
nú 86 ára gamall.
67. Guðrún porgrímisd. Árna-
son, ættuð úr piugeyjarsýslu, kom
á heimilið 1. október 1920. Hún
er nú á Betel, 74 ára gömul
68. Helga Jóhannsdóttir Steph-
ansson, ættuð úr pingeyjarsýslu,
kom á heimilið 3. desember 1920.
Hún er á Betel nú, 68 ára gömul.
69. Baldvin Sveinbjörnsson, ætt-
aður úr pingeyjarsýslu, kom á
heimilið 6. desember 1920. Hann
er nú á Betel, 70 ára gamall.
70. Magrét Sigurðardóttir And-
erson, ættuð úr pingeyjarsýslu,
kom á heimilið 27. ágúst 1921.
Hún er nú á Betel, 87 ára gömul.
71. Margét Sigurðardóttir, ætt-
uð úr Húnavatnssýslu, kom á heim-
ilið 30. seþtember 1921. Hún er á
Betel nú, 69 ára gömul.
72. Sigríður Oddsdóttir Thorar-
Insson, ættuð úr pingeyjarsýslu,
kom á heimilið 30. september
1921. Hún er nú á Betel, 85 ára
gömul.
73. Hólmfriður Bjarnad. Da-
víðsson, ættuð úr Húnavatnssýslu,
kom á heimilið 30. iseptember 1921.
Hún er nú á Betel, 84 ára.
74. Hjálmar Hjálmarsson, ætt-
aður úr Snæfellsnessýslu, kom á
neimilið 16. nóvember 1921. Hann
er nú á Betel, 81 árs gamall.
75. Jófríður Jósefsdóttir Hjálm-
arssoh, ættuð úr Snæfellsnesýslu,
kom á heimilið 16, nóvember
1921. Hún er nú á Betel 71 árs
gömul.
Deo. 12, Moiulay—Brandon at VVin-
nipcg.
Won by ......................
Dec. 15, Thursday—Falcons vs. Sel-
kirk.
Won by ......................
Dec. 19, Monday—VVinbipeg vs. Fal-
eons.
Won by ......................
Dec. 23, Frday—Selkirk at Brandon.
Wón by ...................
Dec. 27, Tuesday—Winnipes vs. Sel
kirk.
Won by ......................
•Jan. 16. Moiulay—Brandon at VV^In-
nipeg.
Won by .
Dee. 29. Tlmrsday—Brandon at Fat-
cons.
Won by ......................
Jan. 3, Tuesday—Winnijjeg' vs. Fal-
cons.
Won by ......................
Jan. 5, Thursday—Falcons vs. Sel-
kirk.
Won by ....'■................
Jan. 6, Frkiay—Winnlpeg at Brair
don.
Won by ......................
Jan. 9, Monday—Brandon at Selkirk.
Won by ......................
Jan. 12, Thursday—VVinniiieg vs. Sel-
kirk. t
Won by ......................
Jan. 13.—Friday—Faleons at Bran-
don.
Won by ......................
Jan. 19, Thursday—Falcons vs. Sel-
kirk.
Won by -r^rv...............:....
Jan. 23, Monday—Winnijjeg ,vs. Sél-
kirk,
Won by .................:....
Jan. 26, Thursday—Wlnnipeg vs. Fal-
i'ons.
Won by ..........\...........
Jan. 27, Friday—Selkirk at Brandou.
Won by ......................
Jan. 30, Monday—Brandon at Fal-
cons.
Won by ......................
Feb. 2, Thursday—Falcons vs. Selkirk.
Won by ......................
Feb. 3, Friday—VVUunipeg at Brandon.
Won by ....-.................
Feb. 6., Monday—Brandon at Selkirk.
Won by ......................
Feb. 9, Thursday—Falcons vs. VVin-
nijieg.
Won by .„....................
Feb. 13, Monday—VVinnipeg vs. Sel-
kirk.
Won by ......................
Feb. 17, Friday—Falcons n( Brandon.
Won by ......................-
/