Lögberg - 01.06.1922, Síða 1

SPEIRS-PARNELL BAKINGCO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta vtrð sem verið
getur. R E Y N IÐ Þ AÐ!
TALSÍMI: N6617 - WINNIPEG

Það er til myndeLsmiður
í borginni
W. W. ROBSON
Athu-gið nýja staSinn.
KENNEDY BLDG. 317 Portage Ave. Mót Eatons
34. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN I. JÚNÍ 1922
NUMER 22
Helztu Viðburðir
Síðustu Viku
Canada.
priðjudaginn þann 23. maí, síð-'
astliðinn, lagði Hon. W. S. Field- j
ing, fjármálaráðgjafi sambands-
stjórnarinnar, fram fjáukiga j
frumvarp sitt, og flutti vío það j
tækifæri langa og snjalla ræðu. 1
Svo að segja hver einasti þing-
maður var í sæti sínu og fylgdi
jþingheimur allur erindi ráðgjaf-
ans með hinni mestu athygli. Mr.
Fielding er ekkert barn í lögum,
að því er viðkemur undirbúningi
fjárlaga frumvarps og framsögu-
siíkra mála á þingi. Hann gengdi
eins og kunnugt er, fjármáiaráð-
gjafa embætti í ráðuneyti Sir
Wilfrid Laurier um fimtán ára
skeið, eða frá 1896 til 1811 óg
hefir um langan aldur verið tal-
inn einn hinn allra vitrasti fjár-
hagsfræðingur hinnar canadisku
þjóðar. Mr. Fielding er nú
kominn yfir sjötugt, en heldur sér
enn framúrskarandi vel. Fram-
söguræðu fjármálaráðgjafans var
tekið með miklum fögnuði af
stuðningsmönnum stjórnarinnar,
sem og jþingmönnum bænda-
flokksins, yfirieitt, þótt líklegt
þyki, að ýmsum úr þeim flokkiy
hafi tæpast þótt verndartolla-
lækkunin ganga nógu langt. pað,
sem einkennir fjárlaga frum-j
varpið samt öllu öðru fremur, er;
læ'kkun verndartollannay þyí íj
raun og veru gengur hún eins og
rauður þráður í gegnum allar upp-
ástungurnar, eins og þær birtastj
í frumvarpínu. Tollurinn á
landbúnaðaráhöldum og flestum
lífsnauðsynjum, er lækkaður til >
muna, en á hinn bóginn hækkað-
ur allmjög á munaðarvöru, svo
sem dýrari Legunduin vindla og j
vindlinga. ISöiuskatturtinn (Sales
Tax), er hækkaður um fimtíu af;
hundraði og hlýtur því að gefa!
stjórninni feykilega mikinn tekju-
auka. Af þessu má glögt sjá, að
tollbyrðarnar, samkvæmt fyrir-
mælum frumvarps þessa, aukast
drjúgum á þeim, sem mest hafa
gjaldþolið, en léttast að sama
skapi af herðum þeirra, er miður
mega sín efnalega.
Hér fara á eftir helztu breyt-
ingarnar frá núverandi fyrir-
komulagi, sem fjárhagsfrumvarp-
ið fer fram á:
-Söluiskatturinn hækkaður um 50
af hundraði. Forgöngutoliurinn
brezki hækkaður allmikið á
mörgum vörutegundum.. Skattur
á bankaávísunum (hceques),
hækkaður upp í tvö cent á hverj-
um fimtíu dölum.
Skatti á tóbaki, vindlum og
vindlingtim breytt þannig, að
hann lækkar á hinum ódýr-
ari tegundum, en eykst til muna
á þeim verðmætari.
Skattur á öli og bjór, 15 cent á
gallónu hverja.
Skattur á isímskeytum, hækkað-
ur upp 5 cent.
Skattur á gosdrykkjum, 10' cent
á gaHónuna.
Fimm af hundraði aukaskattur,
legst á bifreiðar innan við $1,200,
en tíu af hundraði á þær, er meira
kosta.
Skattur af brjóstsykri og öðr-
um sætindum, skal nema fimm
af hundraði.
Tollur á eldspýtum í smáum
kössum lækkaður til muna. ,
Innflutningstollur á landbönað-
ar áhöldum, lækkaður um tvö og
hálft til fimm af hundraði.
Brezki forgöngutollurinn á
sykri, hækkar nokkuð. Tollur á
cocor. og súkkulade, lækkaður að
mun Tollur á ullarfötum, lækk-
aður um tvö og hálft af hundraði.
Tollur á flibbum lækkaðrr um
fimTr. rf hnndraði. ToIIur i
/skóm og stígvélum, lækkaður um
2 og há’ft af hundraðí.
Tolllækkun á gasolíu til notkun-
ar á fiskiskipum, svo og öðrum
vörum, er tii útgerðar skal nota.
Brezki forgöngutollurinn á
bómullargarni, bómuilardúkum,
léreftum og bómullarfötum, lækk-
aður um tvö og háift af hundr-
aði. —
Tollur á kvikmyndum frá Bret-
landi, einnig iækkaður að raun.
Tollur á öllum áhöldum, er
nota þarf í sögunarmylnum, lækk-
ar mikið.
T n n fl u tn in gstol 1 u r á pllön'tu-
sykri, verður 49 cent.
Dælur, járnpípur og öll önnur
áhöld, sem nota skal við námu-
gröft, sæta talsverðri tolllækkun.
Tollur lækkaður af öllum
“plumbing” áhöldum.
Tollur ■?. gli’.ggablæjum lækkar
um 2 og hálft af hundraði, ef
flutt eru inn frá Bretlandi.
Innflutningur ýmsra fuglateg-
unda er bannaður með öllu —
Brezk blöð láta vel yfir toll-
brevtingum Mr. Fieldings, en
Bandaríkja blöðin taka í annan
streng. pykjast sjá að með
frumvarpinu sé verið að koma
fram hefnd, gegn tollmúrnum,
sem Fordney-McCumbcr frum-
vnr'ið margumrædda, stofnaði til
og senatið í Washington léði
fyigi.
Líklegt þykir að tiilögur Hon.
Motherwell’s, í hveitiisölumálinu,
nái fram að ganga.
Hon. Charles Stewart innanrík-
isráðgjafi, lýsti nýlega yfir því í
þinginu, að 2352 heimkomnir her-
menn, sem tekið hefðu ábúðar-
jarðir samkvæmt fyrirmælum
“Soldier Settlement” laganna,
hefðu yfirgefið þær innan skamms
tíma.
George H. Palmer, sá er sæti
átti á isíðast fylkisþingi, sem
verkaflokksfulitrúi fyrir Daup-
h.n kjördæmið, hefir verið út-
nefndur á ný og nýtur stuðnings
bænda og verkamanna í samein-
ingu.
Frank Curran frá Dominion
City, hefir hlotið útnefningu af
hálfu bændaflokksins til þess að
sækja um kosningu til fylkis-
þings, fyrir Emerson kjördæmið.
Til'aga hefir kom;ð fram í Yu-
kon þinginu, um að fjölga þing-
mönnum um þrjá.
Fyrir hönd frjálslynda flokks-
ins, hefir verið útnefndur +il
þingmensku fyrir Minnedosa
kjördæmið, Mr. Arthur W. Shaw,
keupmaður. Hon Grierson
fyrrum ráðgjafi opinberra verkai,
baðst undan útnefningu, Enda
hefir hann, «em kunnugt er, verið
mjög heilsuveill hin síðari ár og
ekki getað setið á þingi nema með
höppum og glömium. Hon. T.
C. Norris flutti ræðu á útnefn-
ingarfundi þessum og hlaut hinar
beztu viðtökur.
Bretland
Fyrir nokkru síðari fór lafði
Rhondda á Englandi fram á að
konum af aðalsættum væri veitt
fuil þingréttindi í efri málstofu,
eða lávarðadeild brezka þingsins.
Fyrst var þessu máli tekið vel, og
sá lávarðarnir, og nefnd sú sem
málið athugaði, enga ástæðu að
tíginbornum konum á Englandi
væri ekki veitt þetta leyfi úr því
þær í öðrum pólitiskum málum
væru orðnar jafningjar karlmann-
anna. En áður en málið gekk
til atkvæða í lávarðardeildinui,
'Stakk Birkenhead lávarður forseti
lávarðadeildarinnar upp á að mál-
inu væri vísað aftur til nefndar
þ'eirrar, sem hafði það til athug-
unar, en þegar málið var aftur
lagt fyrir lávarða deildina, var
það felt með 20 atkvæðum gegn
fjórum. —
Lloyd George kom heim frá
Genúafundiuum á laugardags-
morguninn var og var honum
fagnað með óvanalega mikilli við-
höfn.
Frá 1. apríl 1921 og til 31.
marz 1922, innheimtu Bretar 3,-
680,000 pund sterling í innflutn-
ingstolli af innfluttum vörum
frá pýzkalandi, og gengur sú upp-
æhð öll í fjárhirslu Breta og part-
ur hennar til þess að borga kostn-
aðinn við setulið Breta á pýska-
landi. —
Allmikið er rætt um afnám að
flutningsbanns á canadiskum
gripum til Englands. Blöðin á
Englandi hafa látið til sín heyra
með, og mót málinu, og búist er
við að það komi upp til endilegra
úrslita í þinginu brezka eftir
hvtíasunnuna. Aðal ástæða
þeirra manna sem málinu eru
fylgjandi á þinginu fyrir að bera
það ekki fram fyrri, er að þá bú-
ast þeir við að bæði Lloyd George
er verið hefir fjarverandi og Win-
ston Ghurchill, sem ekki hefir
getað sótt þingfundi upp á síð-
kastið, sökum meiðsla, sem hann
varð fyrir, verði báðir viðstaddir,
en sagt er að þeir báðir sé þess
fýsandi að aðflutningsbanninu sé
lyft.
Illa gengur írum að komast að
sameiginlegri niðurstöðu í mál-
um sínum. Sáttanefndinni hef-
ir ekki tekist að finna neinn sam-
eiginlegan grundvöll fýrir mál-
stað beggja málsaðilja. 1 ræðu
sem Arthur Griffith hélt í Dail
Eireann á föstudaginn var, fór
hann fram á að kosningar á ír-
landi færu fram 16. júní og var
mjög þungorður 1 garð lýðveldis-
sinna. Á meðal annars sagði
hann að það væri ekkert til í nú-
tíðar menningarsögu mannanna
er væri meiri ósvífni, en að lít-
ill minni hluti stæði í veginum
fyrir heilli þjóð, með að ráða
framtíðarmálum sínum.
“Mennirnir”, bætti hann við,
“sem það gerðu eða reyndu að
gera, væru fjandsamlegri í garð
íra, heldur en Bretar, því þeir
gerðu þetta undir þjóðernisgrímu.
pað er kominn tími til að binda
enda á slíkar deilur, — afstaða
okkar væri blátt áfram fyrirlit-
leg, ef við létum bugast fyrir
slíku ofríki, sem er óendanlega
miklu fyrirlitlegra en það sem við
höfum átt að sæta af hendi Eng-
lendinga. pað eru ekki fleiri en
2% af frurn,, sem stæðu eins og
rænimgjar með marghleypu í
hendinni og miða hénni á sam-
borgara sína. peir vilja ekki
lofa okkur að greiða atkvæði,”
hrópaði Griffith ‘,og það verður
erfiðleikum bundið fyrir þá að
svifta okkur Lífinu Við höfum
boðið mótstöðumönnum okkar 5
þingsæti fyrir hvert eitt sem þeir
geta unnið við kosningar, við höf-
um boðið þeim að halda þingsæt-
um er þeir hafa nú. En þeim
boðum okkar hefir verið mætt með
sjálfbyrgingslegum hótunum um
borgarstríð. Ef við verðum að
ganga út í blóðugt, þá munum við
ekki skorast undan því, og þeir
sem úthella blóði íra í stað þess |
að leyfa þeim að jafna sakir sínar
•með atkvæðagreiðslu, verða merkt-
ir brennimarki svívirðingarinnar,
óendanlega miklu andstyggilegra
en því, sem auðkendi Dermond
Morraugh.” |
Nýlega fór nokkur hópur manna
frá Englandi til Brazilíu og er
aðalerindi þeirra að kanna Aragu- j
ayan ána og sum'ar af þeim ámj
sem renna í hana. Eru þessir
men'n sannfærðir um að í farveg-j
um áa þessara sé um að ræða
feykimiikinn auð í gulli og gim-
steinum. Mælingamenn enskir
sem á þeim stöðvum hafa verið,
segjast ekki vera í minsta vafa
um að isvo mi'kið gull sé í sand
eyrunum meðfram ánini og í ár-
botninum að það margborgi sig
að vinna það. Einnig segjast
þeir hafa fundið demjanta í sum-
um af ánum, sero renna í Arag-
íuaya ána. Meðfram ám þeslsum
búa hinir svo nefndu Rauðu Indí-
ánar, eru þeir frið'Samlegir og
vingjarnlegir. Og enn fremur
segir eínn þessi landmælingamað-
ur, að hann vomist til að geta
fundið kynþátt þann af Indíánum,
sem sögur fara af að þar ibúi ein-
hverstaðar og beri hálismen sem
þeir búa til úr gullmolum, er þeir
tíni upp eiinhverstaðar þar sem
nóg er af þeim málmii.
ins í þeim tilgangi, að láta rann-
saka til 'hlítar kærur allar, er
fram hafa komið um okurgróða í
isambandi við hluttöku þjóðarinn-
ar í heimsófriðnum mikla.
Wm. Lemke, fyrrum dómsmála-
stjóri Nonpartisian Legaue stjórn-
arinnar í North Dakota, hefir
verið tekinm fastur, kærður um
fjárdrátt og falskar skýrslur til
ríkisbankadeildarinnar. Einnig
sakamál verið höfðað gegn Lars
Christianson í Fargo, fyrir að
hafa falsað árskýrslur Scandin-j þeirra Nonpartisan-manna, um
avian American bankans þar í það er málaferlum þessum lýkur.
borginni. Ghristianson var einn
af ráðsmönnum þessara peninga-
stofnunar. Síðari fréttir geta þess,
að búið sé að draga þrjá aðra
starfsmenn bankans fyrir lög og
dóm, þá N. G. Eggen, fyrrum
varaforseta og féhirðþ P. R. Sher-
man, fyrrum féhirði og John J.
Hasting, er um eitt skeið gengdi
varaforseta embætti við mefndan
banka. Ekki þykir ólíklegt, að
fleiri verði teknir fastir í sam-
bandi við hneykslisráðsmensku
HARALDS-HAUGUR.
Á síðastliönu hausti flutti tímaritið “Iðunn" kvæði nieð þessari
fyrirsögn. Var það í tveþnur útgáfum, frumkvæðið á landsmálinu
norska eftir skáldið Ivar Aasen, og íslenzk þýðing þess, eftir Fr.
Gunnarsson. Þótt allmargir hér vestra hafi séð kvæðið í Iðunni,
birtum vér það hér í báðum útgáfunum, svo allur almenningur fái
áð sjá hve líkt landsmálið norska er íslenzkunni. Það er naumast
þörf á þýðingu, svo lik eru orðin flest, sém gefur að skilja, þar sem
norskan og íslenzkan eru af sömu rót runnar. Frændur vorir i
Noregi urðu fyrir svo sterkum áhrifum frá Dönum, meðan þeir
voru í sambandinu við þá fyr áöldum, að danskan varð aðalmál
þjóðarinnar, en fornmálið fagragleymdist því nær alveg. En á
seinni hluta nítjándu aldarinnar vaknaði sterk hreyfing i Noregi
að endurreisa hið forna mál og hafa ýms yngri skáldin tekið þar
duglega í streng með sögugerð og Ijóðum sínum. Allmikið hefir
orðið ágengt, þó langt virðist enn i land til þess að landsmálið íái
efri bekk. Þar er mjög við raman reip að draga, og einn er sá
hængurinn, að gerðist danskan útlæg úr landinu og nýnorskan ein
réði þar ríkjum, mundu skáldverkhinna heimsfrægu norsku skálda,
svo sem Ibsens, BjörnsonS, Jónasar Lie oi fl., verða sem útlendar
bókmentir fyrir þjóð þeirra, og til ]æss mega margir ekki hugsa.
En seinna koma sumir dagar, og ef til vill sétja menn jafnvel það
ekki fyrir sig, þegar um jafn þjóðq;nislegt atriði er að tefla sem
tungutakið forna. — Kvaéðisútgáf urnar birtast hér fyrir neðan hlið
við hlið til fróðleiks og skemtunar:
Útskrifast af báskóla Manitoba-fylkis
Bandaríkin.
i Neðri málstofan hefir saro-
þykt $5,000,000 lán til stjórnar-
innar í Liberiu og hefir Banda-
ríkjastjórn fallist á að veita
þessu nýja lýðveldi vernd.
Senatið heffr fallist á uppá-
stungu .senator La Folette, um að
láta rannsaka hvort samsteypa
sjö stærstu stáliðnaðarfélaganna'
í Bandaríkjununi, sé lögum sam-
kvæm eða ekki.
Dr. Otto L. Wiedfeldt, sendi- i
herra pýskaiands, er nýkominn j
til Washington.
Borgin Detroit ihefir 'keypt alt
strætisbrautakerfið, og er það
vafalaust hið stærsta þjóðeigna-
kerfi slíkra tegundar, sem til er
í heimi.
Neðri málstofan hefir veitt
$500,000 til dómsmálaráðuneytis-
A landsmálinu norska:
Her ser eg Haralds
haug fyre augom;
lenge var eg lysta
á lydast til honom.
Botna pá berget
berrsynt mun han standa
millom humj? og hamar
pá Hauga-landet. .
Visst er han vorten
vonom mindre:
Grunnen er graven,
grassvorden riven;
áker er uplagd
úm allan' haugen;
aksi glimh globjart
pá glöymie gravi.
Her hev< fagnafolk
fare or 1 eimen;
her hev qin gild gut
gjenge tilkvíla.
Harald Hárfagre
höyrde du vel gjete;
nog er i Norig
namn haijis kunnigt.
Ikkje traV han, tenkjer eg,
tavla pá gravi,
stein cllet stopel
með storc ord skriven.
Sjölv hey han sett seg
synlege minne,
dei som visst mun vara
til verdi öydest.
Ringt var det riket
som ráda han skulde;
storo var det stige
dá styret han slepte.
So var slcjett skifte
i skipnaden inne,
som i kolmyrke koven
nár kola er tendra.
Etter kom or ætti hans
ervingar dyre,
dei som verde váro
verdi á styra;
dugstore, dádstore,
dygderike sellar;
nog er i Norig
nanm som klinga.
Lidna ero Ianga
ljosa tider;
dá var dád og dygd
með Dovra'lands gutom;
stod; i blidom blome
Bláberg-landet;
heider og heppa
var i Haralds rike.
Lidna ero langa
láka tider;
Haralds-ætti öyddest,
og ilt var skiftet;
máttlaus, modlaus,
minnelaus vart lyden,
hædt og herja
var Haralds rike.
iEndá trur eg anden hans
yver oss mun sviva,
lydast um landet,
leita etter storverk.
'Mykje mun han fegnast
nár manndom hann finner,
nár som lands lyden
likjest forfedrom.
Fram dá, frendar.
i fredlege kappstigl
rette det som rengt er,
reise det som velt er;
byggje og böte
med bot som duger;
gjere verk som vara
til verdi öydest.
Á íslenzku.
Hér sé eg Haralds
haug fyrir augum;
langaði mig lengi
að leiða’ hann sjónum.
Búinn er á bergi
bert fyrir sjónum stendur
milli hnjúka’ og hamra
á Hauga-landi.
Víst er hann vorðinn
vonum minni:
Grafinn er grunnur,
grassvörður rifinn,
umsáinn akur
á alla vegu;
glitra glóhærð öxin
á gröfum týndum.
Hér hefir frægðarfólk
farið úr heimi;
hér er halur vænn
tii hvíldar genginn.
•Haralds hárfagra
heyrðir þú víst getið;
nafn hans um Noreg
er næsta kunnugt.
Varla hygg eg væri þörf
vinum að reisa
stein eða styttu
með stóryrðum skráða.
Sér reisti’ hann sjálfur
sjáanlegt merki,
það sem vel mun vara
unz veröld eyðist.
Ráðsnautt var ríkið,
sem réð hann i fyrstu,
stórum var það stærra,
er stjórn hann slepti;
svo var skift skipan
sem skuggarnir þungir
hefðu’ á brautu búist,
þá bál eru tendruð.
Eftir komu af ætt hans
erfingjar dýrir,
þeir sem verðir voru
veröld að stýra;
dugmiklir, dáðmiklir,
dygðarikir halir ;
nóg er um Noreg
af nöfnum göfgum.
Liðnar eru langar
ljósar tíðir;
]>á var dáð og dygð
með Dofrailands-sonum;
stóð í blíðum blóma
bláf jalla-landið;
hamingja’ og heiður
var í- Haralds ríki.
Liðnar eru langar
lakar tiðir;
Haralds ættin herjuð
og horfinn blómi;
duglaus, dáðlaus,
daufur hnípti lýður;
hrjáð og herjað
var Haralds ríki.
Enn þá veit eg andinn hans
yfir bygðum svífur,
litast um í landi,
leitar frægðarverka.
Fagnar hann ef finnur
í föðurlands-dölum
firða. sem feðrum
frægustum líkjast.
Fram þá, 'frændur,
ti'l friðsamrar iðju!
réttið það sem rangt er,
reisið það sem felt er;
byggið og bætið
með bótum heilum;
fremjið verk sem vara
unz veröld eyðist.
Edward J. Thorláksson
er fæddur í Langruth í Manitoba,
þann 1. júlí 1899, sonur þeirra
hjóna Magnúsar heit. Thorláks-
sonar, er druknaði nálægt Edmon-
ton fyrir nokkrum árum, og konu
hans Moniku Suðfjörð, nú í Cald-
er, Sask., — Edward innritaðist í
Wesley 1912 og lauk undirbún-
ingsprófi 1914. — Innritaðist í
herinn 1915 (þá 16 ára gamáll) og I
fór í gegnum þann hildarleik ó- j
skaddaður, bæði á sál og líkama.
Byrjaði svo aftur nám við Wesley
og lauk þar fjögra ára námi á
þremur árum og útskrifaðist í
þýzkum og frönskum bókmentum
með ágæti.s einkunn (A1). Hann
hefir tekið mikinn þátt í íþróttum
og kappræðum skólans og hefir
hlotið silfurpeninga sem heiðurs- J
laun fyrir mælskusamkepni. Síð-!
asta ár var hann ritstjóri Wesley
blaðsins og forseti islenzka stú-
dentafélagsins.
Jóhann Eðvald,
sonur Sigurbjörns Sigurjónsson-
ar og konu hans Hildar Sigtryggs-
dóttir er fæddur í Winnipeg árið
1900 og hefir hlotið þar mentun,
en uppeldi að nokkru leyti hjá
Jóhanni Sigtryggssyni móður-
bróður sínum í Argylebygð. Hann
var meðal þeirra fyrstu, sem
gengu á Jóns Bjarnasonar skól-
ann og útskrifaðist þaðan vorið
1918. Á næsta hausti innritað-
ist hann í Wesley Gollege, en
vegna veikinda gat hann ekki
byrjað nám sitt fyr en í janúar,
en hlaut þó góða einkunn. Síð-
an hefir (“Eddi” fundið sér leið
að hjörtum allra stúdenta með
starfi sánu, og með brosi, sem
aldrei hverfur. Hann hefir tek-
ið þátt í mörgu á skólaárum sínum.
Hann lagði sérstaka stund á enska
tungu og mannkynssögu.
Fríða Salome Einarsson,
Foreldrar Fníðu Einarsson eru
jþau Árni Ein&rsson og kona
hans Kistín, sem búa í Lundar-
bygð. par fékk Fríða tilsögn í
grade 9 og 10. Árið 1917-18 gekk
hún á Jóns Bjarnasonar skóla og
útskrifaðist þaðan að vori. Á
næsta hausti innritaðist hún í
Wesl Gollege, útskrifaðist í vor
í ensku og mannkynssögu. Hún
hefur átt við erfiðleika að búa og
hefur mátt til að stunda mikið
af námi sínu ein og utan skóla
Hún hefur kent á barnaskóla
fram að jólum síðustu þrjú árin,
og hefir þannig mist helmingnn
af kenslustundunum við háskól-
an. En þetta stóð henni ekki í vegi
og hefur hún altaf sioppið óhult
í gegnum prófin. Fríða hefir verið
dyggur meðlimur 'islenzka stú-
dentafélagins. * Hún mun hafa
kenslustörf í hyggju.
John P, Helgason
sá fyrst ljós dagsins í Norður Da-
kota árið 1899, en skynsemi hans
og dómgreind lýstu sér strax í
barnæsku. — Hann fluttist til
Canada og settist þar að. Hann
er mjög fátalaður um sjálfan sig
og er því lítið frá ungdómi hans að
segja. Til Wesley kom hann
fyrir fjórum eða fimm árum og
hefir honum alt af tekist að ná
sér í góða einkunn. Hann út-
skrifaðist í vor með fyrstu ein-
kunn í “History cg Political E-
conomy”. “Helgi” vinnur sitt starf
rólega og hæversklega og gerir
sig ánægðan með lítinn heiður. En
margt býr í honum og mun fram-
tíðin sýna að .hann verður ekki
neitt olnbogabarn hamingjunnar.
Fleiri hjúkrunarkonur
sem útskrifast.
í vikunni sem leið, 25. f. m.,
útskrifuðust frá Svedish Hospital
í Minneapolis, Minn., í hjúkrun-
arfræði, þær Margrét Paulson,
dóttir Wrlhelms H. Paulson'
fyrrum þingmanns og fyrri konu
hans Jónínu Nikulásdóttir, mjög
vel gefin stúlka og hámentuð,
og Guðrún Gunnlaugsdóttir Jó-
hannssonar kaupm. hér í bæ og
fyrri konu hans Guðnýar Stefáns-
dóttur. Stundaði hún nám hér í
Winnipeg við alþýðu, mið- og
kennaraskóla og var barnakenn-
ari í Manitoba í sex ár áður en
hún fór suður til þess að nema
hjúkrunarfræði. Guðrún mun
hafa hugsað sér að fara heim
til íslands ef tækifæri gefst til
hjúkrunarstarfsemi þar heima
að minsta kosti um tíma.
Ennfremur útskrifuðust tvær
ungar efnilegar íslenzkar stúlkur
frá The Northwestern Hospital í
Minneapolis, það eru systurnar
Inga og pórun, dætur Jóns por-
lákssonar í Winnipeg og^ fyrri
konu hans Petrínu Sigurgeirsdótt-
ir. pær ólust upp ihjá foreldr-
um sínum hér í Winnipeg aðal-
lega og nutu hér mentunar. pær
systur eru ibáðar prýðis-myndar-
legar og vel gefnar.
Vér reyndum til þess að ná í
mynd af þessum stúlkum í ein-
kennisbúningi þeirra, en því mið-
ur gat það ekki tekist. —
Lándeild Winnipeg bæjar hefir
þegar samþykt að lána $105,490
til ihúsabyggingar nú í vor, er sú
upphæð lánuð á 160 hús, sem eru
þegar í smíðum. En á fundi sem
lánnefndin hélt nýlega, var á-
kveðið að draga til baka loforð
um lán, til þeirra manna, sem ekki
byrjuðu tafarlaust á að byggja,
sem nefndin komst að raun um, að
væru nokkuð margir af þeim, sem
þegar hefðu fengið lán
I