Lögberg - 17.08.1922, Blaðsíða 4

4
LOGBKRG, FIMTUDAGINN
17. AGÚST 1922.

Gefið út hvem Fimtudag af The Col-
ambia Prew, Ltd.,iCor. William Ave. &
Sherbrook Str.. Winnipeg, Man.
Talaiman N-6327 o« N-6328
Jrm j. Bildfell, Editor
UtanAskríft tíl blaSmns:
THi COIUNIBIH PRESS, Ltd., Boi 31T*. Wnnlpag. ^an-
Utanáskrih rítstjóranK
EOiTOR LOCBERC, Box 3172 Winnipeg, R|an.
The ‘'LiO*berK" ls prlnted and publlshed by The
Columbta Presa, LilmEted. ln the Columbla Block,
883 to 887 Shorbrooke Street. Wtnnlpeg, Manltoba
Miðskólaprófin í Manitoba.
Þítu hafa verið að koma út þessa síð-
ixstu dag'a, miðskólaprófin í Manitoba, og
hafa vakið eftirtekt, ekki aðeins studentanna
sjálfra, sem við þau skrifuðu og aðstandenda
páTOsfólksins, beldur -allra hugsandi manna.
Og það er eleki aðeins spursmailið um það,
hvort námlsfólkið hefir slampast í gegnum
prófin, sem undir þessum kringum stæðuim
kemnr til greina, heldur það, hvort það hafi
gjört það sómasamalega.
Þetta fólk, isem í ár skrifaði við þessi
próf, eru mennirnir og konumar, sem á morg-
un eiga, að taka að sér leiðsögnina í öllum
frtalmtíðar athöfnum og) velferðar /spursmál-
um þestea fylkis og lands, og vér, sem eldri er-
utoi og finnum þá sömu álbyrgð að eiuhverju-
leyti hvíla á oss, tökum ekki augun af þessu
ungt^ liðsfólki í hvert sinn, sem það reynir
sig við hin opinberu viðfangsefni, því eftir
framkomu þeirra rið þau tækifæri, má að all-
jniklu leyti dæma hvernig þau muni revnast
ví8 hín stærri viðfangsefni lifsins.
í þrjátíu og þrjú ár, höfum vér veitt fram-
komu námsfólkvsins hér í Manitoba, eftirtekt
við þessi próf, og marg oft hefir það glatt
oss, að sjá hve prýðilega, að það hefir staðið
sig, og ekki hefir það dregið úr þeirri ánægju
þegar hópar af íslenzku námsfólki hafa skar-
að fram úr svo ákveðið, að það hefir vakið al-
menna eftirtekt, og ummæli hinna enskumæl-
andi samborgara vorra.
Það er samt ekki hólið í samhandi við
framkomu íslenzkra námsmanna hér í vestur-
heimi, seim mikið er hvggjandi á, né heldur á-
nægjunni. er maður 'hefir af því að sjá þi skara
fram úr öðru námsfólki, heldur er það meðvit-
undin nm, að það hafi lagt fram það besta,
sem það átti, við lærdóminn og að það muni
gjöra hið sama, þegar út í lífið kemur, og á
það revnir fvrir fult og alt, sem gjörir mann
örugs-an um sigurvon, þeim til handa í gegn-
um lífið. '
Vér höfum lesið prófskýrsluna síðustu,
eins og hún hefir birst í dagblÖðunum, Tneð
þvnerri hug, en ef til vill nokkumtfma áður,
skýrslan er stærri, fleiri nöfnin en nokkura-
tíma áður, stærri hópurinn. sem er á menta-
brautinni, en nokkra sinni áður hér í Manitoba,
en aifkoma beirra er lakari, vitnisburðir þeirra
læeri og námisgreinarnar, sem þau hafa fallið
í fleiri en vér minnumst, að hafa séð áður. og
spuraingin, sem eðlilega kemur fram í huga
voram er: hvað veldur?
Svarið við þeirri sppmingu, er oss eldra
fólkinu ljóst, hvort sem námsfólkið sjálft skil-
ur 'það, eða vill skilja það. Léttúðiu og
skemtanafýsnin, hefir tekið það þeim heljar-
tökum. að bað lætur hrvorttveggja sitja í fyr-
irrúmi fvrir skvldu verkum sínutm — náminu.
Enginn námsmaður, eða námsmær, getur
eytt námstíma sínum á hreifimyndarhúsuön, á
danssamkomum, á gleðimótum eða öðram
skemti stöðulm, og stundað nám sitt af trú-
mensku. Annaðhvort verða þau að neita sér
um skemtanirnar, eða svíkjast um við lærdórr.-
inn, og svfkja sig s.jálf, og nm leið foreldra
®na og vandamenn, sem máske með súra'm
sveita. eru að berjast við að borga fyrir ment-
un þeirra.
Vér segjum ekki þetta hér, til þess, að
revna að spilla fyrir þvf, að námsfólk vort
fái að njóta hæfilegra skemtana. það er sjálf-
sagt, en það er jafn sjálfsagt, að takmarka
bfpr skemtanir svo, að skvldnverkin — nánrið
sé ekki forsómað.
Vér segjum það, aðeins til þess. að benda
á stórhættn, sem oss finst, að námsfólk vort
sé staft í — hættu. sem verður að frelsa það
frá., hvsð svo sem það kostar.
Að líkindum verða ekki ínargir til þess,
að bera á móti því, ,sem vér höfum bent á hér
að framan. en þeir geta sagt, að hægra sé að
benda f\ það, -sem að sé, en að ’iaga það.
ov er það satt í flestum tilfellum. A eitt ráð
viljum vér þó bende. sem hiálnað gæti oj? það
er, að þegar kennarar skólanna verða varir
við ræktarlevsi n'emendanna við lærdóminn. að
að þá eefi þeir beim einhvern ákveðin tíma. til
þes« að bæita rá.ð sitt, og ef það dugir ekki,
aÖ reka bau þá beint burt af skólanum. svo
þau drepi ekki niður ábuga og einlægni þeirra
námsmanna og mevja. æio vilja reynast
skvlduverkiqjm sínum trú.
Hin alvarlega spurning forsætis-
ráðherra Breta.
“ Forsætisráðherra Breta, sem sjaldan
skortir orðsnild,” segir Manohester Guardian,
“sagði rnargt vel í ræðu, sem hann flutti í sal
þeim, sem byggður hefir verið til minningar
um þá af Bretum, .sem féllu í stríðinu í sam-
bandi við University CoTlege í Aberystwyth,
en það áhrifajmesta var spuming, sem hann
setti fram' í sambandi við þá af Bretum, som
féllu í stríðinu, sem var náiega miljón, og
um þær tíu miljónir ungra Kverópulmanna,
sem hnigu í vailinn, var verðið, sem borgað
var of hátt?
“Eólk, sem lifir og talar í léttúðarfu'llum
ákafa, segir nei; þúsund sinnum uei. Aðrir,
sem eru hvggnari og gætnari munu segja,“ við
skulum bíða og sjá”, og enn aðrir þar á meðal
LToyd Greorge sjáifur, “við eru|m að reyna til
þess, að svarið geti í raun og sannleika orðið
nei.
Að Vorri hyggju er bezt, að Kta á þetta
spursmál frá. sjónarmiði 'þeirra hundruð þús-
unda, sem féllu. Til hvers var það, sem 'þeir
voru beðnir af þjóðhöfðingjum sínum, að greiða
þetta gjaldf Eitt af því, sem þeiim var sagt
imörguim þúsund sinnnm, var að þetta stríð væri
til þess, að benda enda á allan fraimtíðarhernað.
Erum við að gefa þeim fult verð fyrir það,
sem þeir hafa lagt fram í því atriði?
Annað loforð var, að stríðið ætti að
frelsa menninguna í Evrópu og gjöra Evrópu
frjálsa.
Er uú virkilega meira frelsi, eða meiri
menning í Evrópu, heldur en það var áður en
þessir menn borgnðu. Er ekki England snauð-
ara, bæði að menningu og frelsi, en það var
fyrir stríðið? Höfum vér, sdm þjóð, borgað
skuTdina, sem vér svo ómótmælanlega erum í
við betesa menn, þó þeir sjálfir geti ekki géng-
ið eftir 'henni, og sem vér að minsta kosti marg-
ir finnum ekkert siíður tiT ábyrgðarinn^r fyrir
Mð?
‘Alt sem vér af hreinskilni getnm svarað
er, ekki enn! Og ef einhver umboðsmaður
hinna dánu krefði oss frekari skýrintgar, þá yrð-
um við að svara: Flestir vonumst við eftir að
geta borgað það, sem við skuldum ykkur: Fht
við erum ekki allir á eitt sáttir með það.
Fjöldi manna gerir daglega gys að hug-
myndinni uím að gera stríð útlcegt úr mann-
heimum. Þeir staðhœfa gáleysislega, að fjöldi á-
hrifa mikilla stríða eigi enn eftir að koma, og
sum þeirra bráðlega.
Það eru margir viðsvegar í Evrópu og
meira að segja hér áEnglandi, sem eru sí-kvarf-
andi undan því, að þeir njóti nú ekki ains mik-
ils frelsis eins og sé, sem var settur lægst í
mannfélaginu áður hedur en þið greidduð skuld-
ina. Þesrar vér förum þess á Teit, að ýms atriði
meiiiiine'arinnar, se(m þið dóuð fyrir, séu endur-
reist. eins og var fyrir stríðið, að kenslu verði
- mið í eins gott lag, að samúð á meðal þjóða
' eins mikil og samnevti, eða sítfnskifti þeirra
ru eins brein o. s. frv. þá eru aðrir,. sem rísa
upp og virðast aldrei hafa geta sætt sig við
slíkt, og se mvilja nota fóraina, senn þið færðuð
til þess. að ónýta einhvem hluta af þessari
mikilsverðu menningu yðar.
“T sannleika sagt, þegar litið er á pólitík-
ina á Englandi eins og hún hefir verið síðan
striðinu lauk. mætti frá einn sjónarmiði segja,
að hún hefði verið margbrotinn vefur, er snú,ist
hefir uim það eina aðal spnrsmál, hvort véla
ætti hina dauðu æskufmenn vora, eða ekki. Ef
þessu mikla spursmáli yrði ráðið til lvkta eins
og Lloyd Gleorge sýndist hafa ásett sér í kosn-
ingunum 1918, og jafnvel á Versala-fundinum
árið eftir, þá vrði svarið við þessari spuraingu:
“Var verðið, sem borgað var, of hátt?”
Sannarlega “já”. En það er ekki enn of seint
að breyta því í nei”.
--------o--------
Frakkar oer Þjóðverjar.
A öðram stað í blaðinu, er minst á fund
þann, sem staðið hefir yfir í Lundúna-borg
út af fé því, S'fJm Þjóðverjar eiga að greiða
Frökknrm í stríðskostnað.
1 Ut af því máli og .sumpart út af skulda-
ski'ftum Frakka við Bandaríkin, því í maí s. 1.
skuilduðu Frakkar Bandaríkjunum $8.340.857.
539, auk vraxta, sem þá voru falluir í gjald daga
oar námu $430,000,000, bað Mr. Mellon, fiár-
málaritari Bandankjanna M. Parentier, fjár-
málaiumboðsmann Frakka um nákvæma skýrsln
viðvfkjandi fjármála ástandi þeirra.
Ut af þeirri beiðni, skrifar Stephane Lauz-
anne. errein í blaðið Le Matin í París, sem
þvdd hefir verið hirt á" ensku í New York
Times. Þar stendur meðal annars:
“Er það of seint, að mælast til þess við M.
Parentier. að gleyma ekki að benda Mr.
MelTon á tvö atriði?
Tvær tölur — það er ekkí langt mál, en
það pietur nægt.
Tvær tölur skýra stundum betur ástæðura-
ar, heldur en larurar skvrslur.
Tvær tölnr hafa stundum nægt til hess, að
skvra átrúnað manna og hreyta þræði sögunnar.
Töluraar, sem eg vildi að athygli Mr. Mell-
ons og allrar Bandaríkjaþjóðarinnar væri
dregið að. eru: $4,250.000.000 og $7.500.000 000.
Til skvringar á þessum tölum, skal það saart
að þessi ein og kvart biljón dollarar. er unphæð
sú. sem Þjóðverjar hafa borírað nefud þeirri.
sorri- sér um endurreisn á stríðsvæðunum, upp
til 15 júlí 1922, bæði peningum og vöram og
öðrum gjaldgenguan hlutum. Var upphæð sú,
sem iþeir þá höfðu borgað 4,944.000,000 mörk,
sem gjörir $1.250.000,000 mieð því að reikna
•fjögur mörk í dollarnum.
Sjö og hálf biljón dollara er upphæðin,
seim Frakkar voru búnir að leggja fram þann
sama dag, til þess að byggja upp svæðin, sem
eyðilögðust í stríðinu, og til eftirlauna. Og var
það fé, sem Þjóðverjum bar að borga hvera
evrir af, samkvæmt Versala-sáttmálanum.
Forsætisráíviierra M. Poincare, segir að þessi
upphæð nemi 92,000,000,000 friinka, sem þegar
imeðal verð peningagengis á síðustu þremur
árum sé tekið til greina, sem er tólf fránkar
í dolaraum gerir $7,500,000,000.
Þjóðverjar, seta ekki liðu hinn minsta
skaða á akurlendum sínuan í stríðinu, sem ekki
mistu eitt einasta hús, né verksmiðjn hafa lát-
ið af hendi rakna $1,250,000,000.
En Frakkar, selm sjö arðsömustn iðnaðar-
greinamar voru eyðilagðar fyrir, sem sáu sín-
ar auðugustu námur eyðilagðar og frjósömustn
akurlendi séu ónýtt, hafa neyðst til að
að 'leggja fraim $7,500.000,000, til þess að reyna
að bæta það, sem ÞjóðverjuJm, er valdir voru
að eyðilegginguuni, bar að borga.
Tiátum oss sannlei'kans vegna halda okkur
við þessar tvær tölur. Þegar okkur er sagt,
að Þjóðverjnm sé ofþrengt og þeir ætli að slig-
ast undir þessari skaðabótasknld, þá látum oss
svara: Þeir hafa að ens borgað 1.250.-
000.000, á meðan að við Frakkar borguðuim
$7,500.000.000. og þes?ar oss er sagt, að þýska
markið hafi mist gildi sitt söknm þeirrar hors:-
unar, þá látum oss svara. “nei”, þýska mlarkið
hefir ekki getað mist gildi sitt þess vegna, þeg-
ar fránkinn féll ekki nerna um 40 centimes við
að Fraikkar borguðu $7,500,000,000.
Ein og kvart biljóu dollarar, er alt sem
70,000,000 Þjóðverjar, sem ekki höfðu einn
sinni eina gluggarúðn brotna í striðinn, hafa
borgað, til þess að bæta eyðilegginsruna og
skemdimar, sem urðu í stríðinu, sem þeir sjálf
ir hófu, en töpnðu.
Bjö os: hálf biljón dollarar, era það sem
40.000,000 Frakkar. seim höfðu sjö a.f tekjn-
liildnm! sínum evðilagðan hafa pínt eig til
bess að borga til þess að lagfæra hörmungar
þær, s-vn þeir nrðu að þola -í stríðinu, sem þeir
unnu. 1
Ein og kvart biljón, og sjö og hálf biljón
dolara. Þaraa sjáið þér Mr. Mellon. tilraunir
þegsria þjóðanna. Hvor þeirra á nú rétt á
súaldfresti fMoratorium) ? Hvor þeirra hef-
ir rétt á, að á s'kuldabvrðinni sé létt? Þjóð-
verj-ar. sem í styrkleika sínum hafa að eins
horgað eina os: kvart þil jón doTlara. eða Frakk-
ar. sem snndur-flakandi í sárum hafa borgað
sjö og hálfa billjón ?
Vigtið þér þessar tölur nákvæmlega í huga
vðar Mr. MeTlon ! Þær verða síðar vigtaðar
á metaskálnim sögunnar”.
---------o--------
“Gullintoppur”
“Mesta ávirðing hvers einstaklings er sú, að
vera sér ekki meðvitandi neinnar yfirsjónar,” er
haft eftir spekiiígnum Oarlyle. Euginn maður,
er komist hefir til vegs 1 heimi þessum, fékk náð
takmarki sínu án þess að stíga fleiri eða færri
óhappaspor. Systurnar tvær, dómgreind og á-
lyktan, hlaupa oft og einatt með gætna menn í
gönur, og fáir eða engir munu þeir, sem þar
sleppa. ónóg dómgreind og þar af Ieiðandi falsk-
ar ályktanir, eru grjót 1 götu gangandi manns.
En fyrir lexíur þær, sem greindur maður græðir
við glappaskot sín, greiðist honum gatan að
glæstu marki. óhæfur reynist hins vegar á
frrmsóknarbrautinni sá maður, sem aftur og
aftur hnýtur urn sömu hömluraar.
próttur eða hæfileiki til framkvæmda lýsir
séf í því, að sá maður, sem glappaskotin drýgir,
rvður þeim farartálmum úr vegi sínum með því
að vaka yfir hugsunum sínum, orðum og athöfn-
um. pað er eiginleikinn, sem aðskilur búhöld og
beiningamann. Trassinn eyðir sí og æ dýrmæt-
um tíma sínum, fé, lífsfjöri og tækifærum til ó-
nýtis. En hinn ráðsvinni gullintoppur lærir í
ríkilátuim skóla reynslunnar, að slík eyðslusemi
starir í steininn inn, því “mönnunum munar, ann-
að hvort aftur á bak ellegar nokkuð á leið.”
pótt hinn hyggni maður geri að sjálfsögðu
mörg glappaskot, þá verða þau honum að eins
vörður, er veg vísa til dugs og dáða, eða hömlur,
er auka viljaþrek hans og sálarkrafta. Glappa-
skotin reynast þannig ur-pspretta aukins máttar.
í stað mylnusteins um háls, stiklar hinn starf-
sami maður á mistökum sínum um götu fram til
vegs og velmegunar.
Grátum því eigi, þótt glappaskot hafi að
garði borið. Hinn ungi sveinn og meyjan væna,
er full af lífsfjöri standa á þröskuldi í bæjardyr-
um æskunnar og líta fram á hið víða umhverfi
starfsáranna, mega ekki ímynda sér, að ófaraa
leiðin sé eintómir rósarunnar eða rennsléttar
grundir, er um verði þeyst án farartálma og
falskra spora. Hvort leiðin sú verður til vegs
eða vansæmdar, auðs eða allsleysis. er ekki undir
því komið, hvort glappaskotin eru fleiri eða færri.
pau eru óhjákvæmilegir farartálmar á vegi hvérj-
um. En á hinu ríður mest, að ferðamaðurinn
temji óhemjur þær og noti sem reiðskjóta að
sjónarhæðum aukins sálarþreks og dómgreindar.
ÍÞýtt og ekki.—S.)
é
Verið ekki í neinum efa
AÐ fara inn í starfstofur banka vors, þó þér
séuð óvanir við að leggja inn peninga.. Allir
starfsmenn vorir munu hafa ánægju af að
leiðbeina yður.
Byrjið með einum dollar og
bætið ftvo smámsaman við
*
THE ROYAL BANK
OFOANAÐA
AHar eignir nema nú
$489,000,000
Ástœðurnar
fyrir því að hugur íslenzkra bænda
hnegist til Canada.
5. Kafli.
Manitoba-fylki hefir ástæSu til
aS vera upp me'ð sér af skólafyr-
irkomulagi sínu. SkólaráSsmenn
annast um framkvæmdir í hverju
skólahéraði um sig, að því er við-
kemur mentun barna, en yfirum-
sjónina hefir mentamáladeild fylk-
isins með höndum.
öll börn á skólaskyldu aldri,
eiga frjálsan aðgan að skólunum,
án tillits til trúarbragða. Til
sveita, eru börnin venjulegast
flutt í skólann, ýmist S vögnum
eða bifrei|Sum. Slíkt er til ómetan-
legra þæginda öllum aðstandend-
um og veitir börnunum vernd
gegn hinu kalda og óþægilega
veðri. Einkum hefir aðsókn að
þeim skólum, þar sem slíkt flutn-
inga fyrirkomulag er við haft,
aukist stórkostlega.
í öllum stærri bæjunum, eru
miðskólar, þar sem að unglingar
að loknu barnaskólanámi, geta
haldið áfram að afla sér frekara
náma og búa sig undir háskól-j
ana. Svo má heita, að kenslan á
skólum þessum, sé ókeypis.
Manitoba háskólinn hefir aðset-
ur sitt í Winnipeg, og er hin elata
stpfnun slíkrar tegundar í Vest-
ur-Canada.
/J>á er vert, að minnast á land-
búnaðarskóla Manitoba-fylkis, er
liggur skamt frá Winnipeg. þang-
að sækja ungir menn og ungar
stúlkur utan úr sveitum, í þeim
tilgangi, að afla sér sem mestrar
og fullkomnastrar þekkingar í
búnaðarvísindum. Skóli sá er
hinn ágætasti að ötlum útbúnaði
og er talinn að vera regluleg fyr-
irmynd. Einnig annast fylkið um
að hafa fyrir hendi næg skilyrði
til hagkvæmrar mentunar á öðr-
um sviðum iðnaðarins. *
Aðrar iðngreinar. pótt Mani-
toba sé, sökum staðhátta, fyrst
og fremst akuryrkjuland, þá má
hinu samt ekki gleyma, að all-
mikið er þar nú orðið um fram-
leiðslu verksmiðjuvarnings. Fram-
leiðsla slíks varnings, nernur ár-
lega yfir eina miljón dala. Winni-
peg er talin, fjórða mesta verk-
smiðjuborg ií Canada. Mikið er
uim hveitimylnur, niðursuðuhús,
framlleiðslu á múrsteini til bygg-
inga o. s. frv. Enn fremur ern
eigi allfáar verksmiðjur, er búa
til búnaðaráhöld, viírgirðingar, leð-
urvarning, föt, sápu og margt
fleira.
Samkvæmt hinni nýju skattalög-
gjöf Manitoba-fylkis, eru til sveita
oílar byggingar, áhöld og kvik-
fénaður, undanþegið skatti, með
öðrum orðum, að skattar eru að-
eins greiddir af landeigninni
sjálfri. Mörg og stór bindi mætti
rita um öll þau mörgu og miklu
hlunnindi, er fylkið veitir nýbyggj-
um sínum, en þó mun það að
jafnaði ihafa verið sveitalífið, er
fyrst hreif hugann. Einn af ný-
byggjum þeim, er fann hamingju
sína við brjóst sléttunnar Cana-
disku, Mr. W. B. Hall, er býr
skamt frá Manitou í Manitoiba-
fylki, og fer hér á eftir bréf frá
honum:
“Eg yfirgaf föðurland mitt vor-
ið 1903. Eg byrjaði að vinna á
bóndabýli í Manitoba 1. apríl þá
um vorið og var þar í hálft þriðja
ár. Vinnulaun voru þá ekki eins
há og .þau eru núna, enda fékk
eg aðeins $69,00 fyrir fjTstu tólf
mánuðina. Árið þar á eftir fékk
eg $10,00 um mánuðinn, en árið
sem eg fór þaðan, var kaup mitt
komið upp í $12,00 á mánuði. Eg
hafði verið hraðritari áður , og
það get eg sagt með sanni, að erf-
iðisvinnan skerpti rækilega mat-
arlystina. Ekki held eg að fyrsti
húsbóndi minn í Canada, hafi
hagnast til muna af störfum mín-
um. Næst fékk eg vinnu við
brautarlagningu hjá C. P. R. fé-
laginu. Um þær mundir kom yfir
mig með köflum einhver órói,
líkast til heimþrá, og ef til vill,
mun eg undir niðri hafa fundið
til þess, að mér hefði ekki orðið
eins ágengt og æskilegt var. Eg
gleymdi þvl, “að Rómaborg, var
ekki bygð á einum degi”. Hvað
um það, eg ákvað að hverfa heim
aftur og lagði af stað um vorið
1906. Viðdvölin varð aðeins sex
vikur. Svo kom eg aftur til
Canada, nokkru vitrari, en $200,00
fátækari. pað var í júní 1906,
er eg kom aftur til Winnipeg,
með einn dal 1 vasanum og var
það aleiga mín. Fór eg þegar
út í sveit og fékk vínnu hjá bónda
einum. par dvaldi eg i tvö ár. pvi
næst tók eg aftur upp járnbraut-
arvinnu, og náði ií umsjónarmanns-
stöðu með verkinu á talsverðu
svæði, hjá Grand Trunk Pacific.
í október 1907, hafði mér tek-
ist að draga saman $578,50', í við-
bót við >á $40,00, er eg sendi ár-
lega heim. Eg ákvað svo að
taka mér heimilisréttanland, fór
til Saskatchewan og tók land í
Humboldt héraðinu, um tiu míl-
ur frá bænum. Hveijnær sem
mér slapp verk úr hendi á mlínu
eigin býli, fór eg í vinnu hjá öðr-
”m o glét aldrei úr greipum ganga
tækifæri til að vinna mér inn
dollar, ef það á anriaðborð gafst.
Að lokum, árið 1912, fékk eg
eignarbréf fyrir landinu. pann
sama vetur, tókst mér að koma
ungri stúlku lí skilning um þaðr
að mitt nafn væri betra en henn-
ar og giftumst við skömmu síð-
r. Konu minni á eg það mikið
að þakka, hvernig hag mínnm nú
er varið. Eftir að eg giftist, fór
Electro Gasoline
“Best öy Every Test”
pessi Gasolía endist yfir mestan mílufjölda og
fyrirbyggir ólag á mótornum.
Skjót Afgreiðsla hjá vorum Sjö
Service Stations:
Sérstök þægindi við fylling og hreinsun Transmissions
og Crank Case
No. 1. Corner Portage og Maryland.
N. 2. Main Street, gegnt Union Depot.
No. 3. McDermot og Rorie, Sts., gegnt Gr. Exchange.
No. 4. Portage Ave. og Kennedy St.
No. 5. Rupert og King, bak við McLaren Hotel.
No.6. Osborne og Stradbrooke St. '
No. 7. Main Street North og Stella Ave.
Einnig til sölu hjá eftirgreindum Garages:
Willys-Overland, Cor. Portage og Marylana.
Cadillac Motor Sales, 310 Carlton.
Imperial Garage, Opp. Amphitheatre.
Biðjið kaupmann yðar um:
Buffalo English Motor Olíu, Tractorlene Olíu og Greasee.
Prairie City Oil Co., Ltd.
Phone A 6341 601-6 Somerset Building
mm^mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm