Lögberg - 02.11.1922, Side 2

Lögberg - 02.11.1922, Side 2
Bla. 2 LÖGBERG FIMTUDAGINN NÓVEMBER 2. 1922. Ókeypis bók um iilgresi Landbúnaðardeild Saskatchew- an tylkis,sendir yðurípósti,gegn umsókn, ókeypis bœkling um algengustu íllgresis-tegundir í vSaskatchewan og beztu aðferð- irnar til að útrýma þeim. Um- sóknir umbœkling þtnna send* ist til The Statistics Branch, Saskatchewan Department ol Agriculture Iteéína, Sankalchewan. að orði: “Bláf jötur ægis við klettótta strönd.” , Brimhljpðið hefir hljómað í landsins sona Fióa fíflið. betta þjóðernis-mas hér er nokk- uð annað en blábert, skelþunt og skinið humbugg), að lofa henni að vera óáreittri að allri hvefsni og ónotuon, og reyna að bíða þol- inmóðir úrslitanna, hvert þau verða henni, og þá líka 'þjóð hennar til sæmdar auka, eða þá á hinn veg. “Úr ílóanum” kemur einhver óþeíktur Gestur Einarsson, til að skrejda Heimskringlu 18. okt. — á þann einkennilega hátt, að rita ekkert orð af viti, eða sann- girni; ekkert, sem nokkrum heil- vita manni getur verið til gagns eða gamang,, eða á nokkurn hátt 10g virðing, að jþegar Lára var tii góðs leiðandi. pvert á móti.! hér á ferð þetta liðna sumar, að Að eins er tilgangurinn þa étti hún tal við suma merka hvefsni og illgirni af ómannleg- 0g g0ða landa siína, sem með ein- ustu tegund, sem fljótt á litið lægnj 0g góðgirni virtu gáfur sýnist hverjum heiðvirðum manni hennar og hæfileika. par á með- ekki vera svara vert. Og ef aj (yjj eg nefna Captein Sigtr. þetta hvefsnia F.langs hefði að Jónasson, sem hér í Árborg eyddi eins átt við mig eingöngu, þá hálfum degi í samtal við hana1 hefði eg engu ansað. En það , viðvíkjandi sögum, sem hún nú eru aðrar dýpri rætur, sem jafn- hefur í smíðum, og grípur inn í vel ná inn í vort íslenska þjóð- landnám íslendinga hér. Einn- líf hér, og kasta skugga á heiður jg hafði hún mætt sérlega góðum t estur-lslendinga, ef að öllu viðtökum hjá séra Röignvaidi leyti er þegjandi hjá þessuum Péturssyni, sem þó líklega skoðar þvættingi gengið, og einungis því mjg engan perluvin, frékar en atriði ætla eg að svara, sem þessi — Norna Gestur — fyrir Iiáru dóttur minni við kemur. þá aöfc, e5a saJcir, að eg hef aldrei pessum höf., virðist mjög um getað gefið skáldinu St. G. meira það hugað, að kasta til mín ó- en það sem hann með réttu á, en frægð og ónotum, jafnvel þó að sér R. P. var of mikill vitmaður mér vitanlega hafi eg aldrei á og prúðmenni til þess, að láta strá stigið honum til ama, og skáldkonuna gjalda mín. Sama e’nnig verður blaðið Lögberg að má segja um Lögberg, að hlut- gjalda mín og taka á móti slett- drægnislaust skoða eg það blað- um 'hans, sem mér fellur mjög inu til sóma, að það hefir farið illa. En látum nú samt þetta alt hlýjum og réttlátum orðum um sem vind um eyru þjóta, að því Láru, og það sér, að nái hún því viðbættu, að bæði eg og Lögíb. og takmarki, að komast á frægðar Dr. Sig. Júl., sem “flóa-fíflið er biaut, sem skáld og rithöfund- einnig að hrista trýnið framan í ur, þá er það einnig heiður fyrir gætum hvenær sem við vildum ísl. kynslóðina, sem henni er sam- það við hafa, borgað höf. í full- ferða. Og allir sanngjarnir um skilum öll hans ónot. og réttlátir innlendir menn munu Pað vesælasta, sem eg hef séð !>á eini2 viðurkenna, að á þessu á prenti og auðvirðilegasta lítil- sviði — bókmentalegu — gátu ís- menska er verður þessum Gesti til lendingar líka lagt hönd á plóg- skammar, fram yfir alt annað, er inn’ t*1 byj?í?ja upp og fegra það, að kasta keksni og litilsivirð- þetta blessaða góða land. ing til Láru minnar, sem á sér Líka segi eg það hlutdrægnis- enga aðra sök en þá, að hún er að laust> að jafnvel þó þeim tilgangi reyna að riðja sér braut í cana- "V61-*51 aldrei náð í gegnum hvefsni diska bófcpientaheiminum, sem Gests, að slíkt verði steinn i götu i skáld og rithöfundur. Hún hef- Laru minnar, þá samt er það j ur enga bón'leið farið til landa Heimskringlu stór minkun, að! sinna með neina 'hjálp til að koma hafa leð þessum skarn-þvættingi kvæðum slnum og sögum á prent, rum athugasemdalaust. Og ekki svo ekki þarf að lítilsvirða hana ^et e2 með nofckru móti ímyndað Jþar fyrir. Líka er það í fylsta mer’ að Stepháni G. sé annað en | máta ranglátt, að gera sér stór metgerð i því, að hans nafni j nokkrar getur um verk hennar sé hlandað inn í kvefsnis-flangs,! áður en þau verða heiminum fcunrf. |tsl þess að HUlsverða unga skáld- j pað eru nokkrir menn og konur k°nu> sem með miklu.m gáfum og. af innlendu þjóðinni, sem hafa tHfinningarfltri eál, er að berjast hvatt hana til þessa. Og vart við nóK af örðugleikum, eins og mundi það félag, sem nú ætlar að flestir rithöfundar hafa mátt; gefa út ljóðasafn hennar, hafa r°yna’ of margir af þeim tekið það að sér, ef þeim hefði á- funað fyr undir ^rænni torfu, en litist mjög Iítils virði, iþví langt- að þ®ir hafi sina verðskulduðu um örðugra er að fá gefin út og fræ£ð hlotið eyrum nærri allra og dætra. Þaö hefir veriö svo mörgum vögguljóö, sem hefir hljómað frá yztu nesjum til instu fjarða. Svo hefir brimhljóðið einnig verið mörgum íslendingum hinn eini útfarar söngur, — aldan ein hefir sungið yfir mörgum mann- vænlegum íslendingi, og verið hið eina vitni að dauðastríði hans. I>að er haft fyrir satt, að eðli hvers lands og ytri kringumstæð- ur {æss endursjíeglist i sálarlifi landsins barna. Mér virðist að söngur hafsins viö strendur ættlandsins hafi mót- að að meira eða minna leyti sálar- lif fólksins, sem þar er uppalið. Hafið hefir bergmálað þær tilfinningar. jsem búa í hjarta þjóðarinnar sjálfrar. Hversu vel okkur lætur að hafa yfir t. d. ljóð eins og þessi: “Yið hafið eg sat, fram á sæv- arlærgs stall, (>g sá út í drungann, 1 l’ars brimaldan stríða við ströndina svall < >g stundi svo þungan.” Og lagið Ijúfa fellur svo vel sam- , an við efni kvæðisins, að ósjálf- er eins og stunan, sem ljóðið Samt skal þess getið með þökk *ratt og lagið flytur, verði stuna þeirr- ar sálar, sem lagið hefir yfir. I>að er stundum eins og við heyrum •'grátstunur í brimhljóð- inu. Það er sem við heyrum þar helstunur deyjandi ' þúsunda. Okkur virðist eins og skáldið seg- ir, að “sem I rimdropinn hver væri Ixdskasta tár, hvert báruhljóð stuna.” En fslendingar hafa gert nieira en að hlusta á hersöngva hafsins eða harmaljóð þess. Öldum sam- an hefir sjórinn verið uppsprettu- lind þess afls, sem er máttarstoð allra framfara í landinu. Hafið hefir verið íslands börn- urn valdandi gráts og gleði. Það hefir nærri ár hvert hrifið i faðm sinn hóp ágætra, hraustra manna, marga þeirra enn á æsku skeiði og áðtir en fögru vonirnar. sem þeir höfðu vakið i brjósti ástvina sinna, höfðu náð uppfyllingu. Sönn eru orð skáldsins, hann kveður: “Oft er háfið kyrt, en við svipviðri svalt ‘ Það svellur með helþungunt \ bárum; Það gefur, — en tekur svo grátlega márgt, það gefur, en lika það hrífur óspart fcostuð Ijóð, nema mjög góð álítist — en sögur, enda líka þeim skil- yiðum bundið, að það félag fái útgáfurétt á fimm fyrstu sögum hennar. Mér er það óskilt mál Eg þakka Dr. Jóh. Pálssyni í Elfros, hans góðu orð og traust, i scm hann ber til Láru, og eg þpfcka öllum öðrum, sem senda geisla á braut hennar. En eg ! að segja nokkuð um skáldskapar tek heldur eWd þegjandi við hæfileika Láru. — Sá dómur verð- skensi °2 skæting í hennar garð, ur að öllum Mkindum einhvern meðan en»in sok er þar til. tíma upp kveðinn. Og ef land- Svo ma “Hóa-fíflið” eiga sig, ar hennar á engan hátt hjálpa ihafa s,ína hu«Kul1 af °Mum henni með stuðning eða styrk, þá skamma vísum, sem St. G. hefur. ættu þeir þó I altflll að láta hana ti! mín kveðlð> °g ®un eg ekkert | njóta þess þjóðernisréttar (ef um ^að farast, og ekki heldur K eyða einu skoti þokkalega Gest. meir á þennan I.árus Guðmundsson. BEACTV (IV THK SKIN *Öa hörund»ftgurft, er þrá. kvenna og fstnat meft þvl aft nota Dr. Ch&ae’s Oíntmena. AlJekonar höftsjúkdómar, hverfa vift notkun þessa meftals og httrundift verftur mjúkt og faguit. Faest bji öllum lyfsölum efta trk JCdmanaon. Batea k Co., Llmited. Toronto. ökeypla aýnlahorn sent, ef blaft þetta er nefnt. Dr. Chase’s Ointmenf ( Erindi flutt á samkomu, er Þjóðræknis- j félagsdeildin “Árbrún” á Gimli stóð fyrir og haldin var á Gimli i siðasta mánuði.—Arður af sam- komu þessari gekk til hjálpar að- standendum sjódruknaðra manna, 1 cr fórust við strendur fslands sið- | astliðinn vetur. Eftir scra Sigurð Ólafsson. I íslendingar hafa löngum verið hafsins börn. Afstaða landsins hefir verið þvi valdandi, að synir þess hafa öldum saman orðið að sækja brauð sitt á sæ út. Ein af þeim biindum, sem ættland vort bafa fjötrað, eru, eins og skáldið kemst may be defied if you use Peps. As a Peps tab- let is dissolved in the mouth, powerful medi- cines are re- leased in the form of healing fumes. Xhese are inhaled with the breath and come into direct contact with the bronchlal tubes and lungs in a way that medi- cine awallowed into the stomach cannot possibiydo. By this direct action, Peps not only strengthen and protect any weak spotinchest or throat, tut givc immcdiate reiicf to those suffering from bronchitis. asthma, night cough, etc. ^Ml dealers o r P e p s Co., Toronto. 50c. box, 3 for $1.25. ffiEE TRJAL Send this adver- tlsement and lc. stamp for postage to Peps Co., Toronto, and re- ceive free triai package. A Pine for£Si in Œvery ilome. Peps FOR og veldur svo volegum sárum.” Síðan bygð hófst á íslandi, hef- ir þetta verið sorgarsagan, sem hefir endurtekið sig svo sorglega | oft, að hafið hefir hrifið í faðm sinn hinn fegursta skara hraustra , drengja. Að eins eitt dæmi, sem sýnir hve mörg og stór slik sár hafa I verið. j Hvenær, sem mirtst er á skáld- ið og föðurlandsvininn, Eggert Ólafsson, finna menn til þess hvað ■ mikið að ísland misti, er hann druknaði á Breiðafirði 30. maí 1768. i Fár eða enginn af 'samtíðar- j mönnum hans hafði vakið glæsi- legri vonir, en einmitt hann. Hann var sannur sfonur ætt- | lands síns, sem elskaði það nægi- j lega heitt til þess að sjá glögglega liin mörgu mein, sem þrengdu að þjóðinni. Eins og einn rithöfundur hefir komist að orði, var hann vekjari í þjóðlegum skilningi. [Boðskap-1 ur hans hafði á sér vorsins fögru | : einkenni. Framsóknarþráin mót- 1 aði störf hans og athöfu alla. j . Hugnæni eru þau saknaðarljóð.1 ' in, sem Matth. Jochumsson yrkir ; l’eftir hann og flestum íslending-j ; um murui kær og kunn. Sérstak- 1 lega munu margir ’geta fundið | bergmál tilfinninga sinna i niður lags erindi kvæðisins: “F.f þrútið er loft og þungur ' er sjór, jiokudrungað vor, ])ú heyrir enn þau harntaljóð, ' sem hljóma frá kaldri skor.” T>annig löguð harmaljóð hljóma ! frá hinum ýmsu annesjium og fjörðum ættlands vors. Veri'ð getur að söknuðurinn, j sem mannskaðarhir ýrnsu, jafn- vel í okkar tíð, hafi ekki valdið! , eins almennum söknuði, eins og I lát hins væna sonar og framtaks- sarna áhugamanns, sem á liefir verið mfnst. * En slysin við strendur íslandsj hafa verið svo stór og svo mörg.! að öll j)jóðin hefir fundið til. —j einnig vér, sem i fjarlægri heints- álfu dveljum. \’ið IiÖfum fundið til, — það var sem við sjálf værum særð i j hjartastað sökum jæirra skip- tapa. er ])ar áttu sér stað. Við lásum með athygli um hina l bitru haráttu, sem þilskipið af, j Eyjafirði átti í, baráttu við nátt-j úruöfþn i allri ]>eirra tryllingu, baráttu, sem loks endaði með; dauða tólf vaskra manna á íæzta aldursskeiði. Við 'höfum lesið um önnur slys,; á mótorskipum og opnum bátum, j er átt hafa sér stað við ísland síð-; j ast liðinn vetur, og hjörtun finna j til. j Söknuður og samúð gagntaka j hjörtu vor. / i\’ið endurtökum orð skálds- ins: "\'ér hörmum j)á rekka, sem Rán hefir gist, En ríkust er sorgin þar heima,] |>ar beiskt grætur móðir, 'sem httr hefir mist, Og brúðurin. sem fyrir skemstu’ hefir kyst jiann ástvin, sem aldrei ntá gleyma.” \ Það er söknuðurinn sökum j)eirra. sem frá eru fallnir. og samúðin með þeim. sem eftir lifa. sem er orsökin til þessarar sam- konni. sem lialdin er hér i kvöld. Það er löngunin til þess að sýna hluttekningu i sorgum ekkna o't munaðarlausra barna og gam- almenna, sem kntvði þetta félag til j)ess að að votta kærleiksrikan samúðarhug þann, sem býr í hjört- um fslendinga hér vestra gagn- vart ])jóðinni heima, og þá að ])essu sinni’ sérílagi þeim, sem hágt eiga. Það er einlæg von okkar, að víðs vegar ttm bygðir íslandinga vestan hafs, verði ])annig löguð fjársöfnun hafin. Vitanlegt er J)að, að víða er | þörf, — neyð er á Rússlandi og | víðar. En hugur íslands barna leitar, ávalt heim, og ekki hvað sízt, er j eitthvert slys hefir j)ar að hönd- urn horið. Einnig Yestur-íslendingar þekkja | baráttu við brim og strauma, fceeði j frá íslandi og af stórvötnum jæssarar heimsálfu. Við skiljum að einhverju leyti baráttu liinna vösku sjómanna ættlandsins. Við vitum, að Jæir flestum fremur bera hita og þunga dagsins, landi og lýð til heilla. Margir af okkur eigum ættingja og vini, er við strendur tslands sækja brauð.sitt á sæ út. Við eig- ttm kæra vini á sjónum, en einnig i honum. með fram ströndum landsins hvarvetna. Blómvendi hafa hvorki við né ástvinirnir lagt á grafir j)eirra tnargra. er Ægi hafa gist, því hafið hefir haldið þeim föstum mörgum hverjum, og ,])au köldu taðmlög eru föst. Það sem þvi er gert ástvinum jieirra til hjálpar, er hið bezta minnismerki um j)á, og liin hlýj- asta kveðja frá Yestur-íslend- ingum. Skál iið Steingrímur Thor- steinsson túlkar ])ar tilfinningar vorar, sem vlð sjálfir komum ekki orðum að: “Og j)ú, sem varst eftir við ttnnar stein Og ylgjan ei skilaði að landi, Við kveðjum ]>ig hér, þó þú berir bein Þar báran kveöur ])inn Hk- söng ein Og verpur ])ér sæng úr sandi.” Jafn-ljóst og |)að hefði skeð i gær, er mér í minni atburður einn, er skeði þegar eg var unglingur á íslandi, en j)að eru jarðskjálft- arnir sent geysuöu um suðurhluta íslands siðla sumar 1896. Það er COPENHAGEN Munntóbak Búið til úr Kin- um beztu, elstu, safa - mestu tó- baks blöðum, er ábyrgst að vera algjörlega hreint Hjá öllum tóbakssölum c°pe'nh’age'8 # SNUFF Þetta er tóbaks-askjan sem hefir að innihalda heimsin bezta munntóbpk ið milli Austur- og Vestur-íslend- inga. Mörg Jieirra hafa verið misskilningur og með öllu ój)örf. Ef til vill er J)að eins góður vegur til samúðar eins og nokkur annar, aö rétta hvor öðrum hlýja kærleikshönd yfir hafið — hvnær sent tækifæri gefst. Eitt slíkt tækifæri gefst Vestur- íslendingum einmitt nú, og það er hjartanleg ósk, að þeir sjái tæki- færið og noti það sem allra bezt. Á J)ann hátt er hægt, sé hugurinn hlýr, að koma góðu til leiðar. Ef til vi 11 er j)að affarasæl að- ferð, að nálægja fjarlæga hræður og systur og tengja bandið sem bindur Jijóöarbrotin sem allra- traustast. I>að myndi, J)ó litil sé hjálpin, ef kærleiksríkur vilji er á hak við, “Hjálj>a til að byggja brú, heggja landa’ á milli.” HILLINGAR. þar sem víðsýnið skín.” Fyrir allmörgum árum var af- ar víðáttumikil hugmynd á “dag- skrá” suður í Danmörku: Island- sem miðstöð fcornflutn með öllu ógleymanlegt atriði ]>eim inga frá Canada til Nörðurálfu Sem þar voru. — að Hudsonsf 1 oa-brautinn 1 lofc- Minnist eg ]>ess, hve kjarkur ir.ni — rúmgóðar og öruggar margra brast ])á i hili, sökum J>ess haifnir við Reýkjavik, korn- ofureflis, sem við var að etja. og geymsluhús, myllur reknar með sökum J>ess hve afar dimt virtist rafmagni (úr Soginu?) o.s.frv. að horfa mót komandi tið. j En er nú anna„ eigi hugmynd Broðurleg og kærkomm hjalp islenzk eða vestuníslenzk? kom viða að: morg mun hraða- Mjg rftnkar eitthvað við því. Að lárgðar ráöagerðm hafa verií er ^ er hugmynd þessi mönnum datt 1 hug a ísland,. eða;gvo mikilvæg> aí vér ættum að sérílagi þessu svæö, þess. er nu þekkja upptök hennar og muna var svo haglega statt, til heilla. veii Meðal annars J>að, að flytja j fólkiö af landi hurt, út á Jót-j J?að var hinn alkunni danski landsheiðar, eða hamingjan veit fjárrtólamaður, etatsráð Ander- hvert. sen f1 “östasiatisk Kompagni”) Útflutningur til Ameriku hafði! sem ihampaði þessari hugmynd verið lítill úr þeim sveitum, er nú alThátt í “Qanske Atlanterhavsö- áttu bágast^yfir höfuð var óbeit er” þá er “Islands Ophjælp” var á Ameríku-ferðum og l>eir. er á prjónum þar syðra .hérna um farið höfðu, sættu Jmngum dóm- árið. um, voru taldir, meðal annars, alt J Nokkru seinna tók Titan hug- annaö en góðir íslands-synir. mynd þessa traustataki og greipti En svo kom fréttin um J>að, hana í fagra umgjörð í framtíðar- að stór samskot hefðu verið hafin útsýn sinni úr pjórsárverunum. meðal Vestur-íslendinga, til hjálp- Satt a ðsegja er ihugmynd þessi ar hinum hágstöddu. of mikilvæg og víðáttumikil fram- Man eg vel eftir Jæirri gleði. tíðaúhugsjón til þess að leggja sem ]>essi frétt olli fólkinu. og hana 1 hendur útlendingum! Hefi eftir þvi sem mér 'skildist, ekki jeg oft og mikið um þetta hugsað i vegna peninga - uj>phæðarinnar, í “íslandsórum” mínum erlendis heldur vegna ]>ess, að nú skildist j sérstaklega síðustu þrjú árin fólki, að þótt íslendjngar færu j 0971.—1920), og þar fann eg að burt og festu bygðir í fjarlægri j lokum l.vkil að framtíð íslands á heimsálfu, þá var þá hjartaö hið hessu sviðl” —þá leið er e8 hyKK sama og velvildin til íslands með , ÍHendingum eðlilegasta, happa- öllu óhreytt, — ]>rátt fyrir hyl- j sælasta og bezt færa í þessu máli dýpishöfin, er á milli lágu. ráða og tillögugóður um verkiegar framkvæmdir — greinarstúf um “fossamálin”, sem þá voru ofar- lega á dagskrá, og kom þar með tillögu, sem er náskyld samvinnu- ihugmynd minni. Ræður hann þar til að sækja Vestur-íslenzkan verkalýð (til vinnu vjð “virkjun fallvátna” á Isiandi), ef íslending- ar skyldu óttast of mikið tilstreymi erlends verkalýðs. — í júm 1920 sló Vestur-lslendingurinn Jón frá Sleðbrjót á sama strenginn í góðri og rækilegri ritgerð i “Tímanum.” Og síðast en ekki sízt má benda á hina ágætu grein eftir Axel Thorsteinsson, ritKöfund í Winni- peg i síðasta blaði “Tdmans 2. sept. Sú ritgjörð er svo þrungin af ættjarðarást og ríkum djúptækum skilningi á íslendingseðlinu ibáðum megin íhafsins, að hún ætti að opna augu Kinna blindu og eyru hinna heyrnarlausu meðal stjórnmála- manna vorra og stjórnenda, sem eigi virðast skilja né skynja, að samvinna við Vestur-íslendinga ó sem flestum sviðum er svo ómetan- lega mikilvæg og æskileg, eigi sist fyrir oss Austur-íslendinga! pað var því meira en óskiljanleg fá- sinna og ræktarleysi, er hinn lítil- fjörlegi fjárstyrkur til félagsins | “íslendingur” var skorinn niður á 1 síðasta þingi!---- Tillögur þessara þriggja áður- nefndu Vestur-íslendinga eru Ibæði góðar og skynsamlegar. pær eru einmitt önnur hlið ihinnar víðtæk- ari samvinnu, sem eg ihefi hent á. — Vísir að þannig lagaðri sam- vinnu er þegar sprottinn með “Eim skipaféíagi Islands,” Og með starfi “pjóðræknisfélagsins” vestra og “íslendingi” hér eystra; — og verðum vér að játa það með kinnroða, ef sómatilfinningin er sæmilega næm, — að í þeim fé- lagsskap öllum !hafa Vestur-ís- lendingar að öllu jöfnu reynst drengir betri, en vér heima fyrir. Helgi Valtýsson. —Vísir. Þessi vissa var gleðiefni þeim. er heima dvöldu. Þeir fundu til og öðrum fleiri. Leið þessi er sam vinna við Vestur-íslendinga, og þá að líkindum með fyrnefnda >ess styrkleika. er tengir hræður. hugmj-nd að grundvelli. þrátt fyrir höfin, sem á milli j f “Lögréttu” 13. nóv. 1919 rit- hggja jaði herra Stefán B. Jónsson í Margt hefir misklíðarefnið ver- Reykjavík sem oft hefir verið COUúnS.COLDS BRONCHITIS. Bezti bakari í heimi getur eltki búið til gott brauð úr lélegu hveiti, en lélegur bakari getur búið til ljúffengt brauð úr hveitinu, sem nefnist. ROBIN HOOD FLOUR Vegna þess að það er búið til í beinu samræmi við hin miklu lög náttúrunnar, sem sparar alt, en eyðir engu —úr hinni auðugustu vöðva, beina og heilafæðu, sem nefnist Western Canada Choicest Wheat. Getið þér komið fram með nokkur vamargögn sterk- ari en þessi, gegn tapi og óánægju? , pessi trygging fylgir hverri pöntun "ROBTN HOOD” mjöl er ábyrgst atS veita meiri á- næjrju en nokkur önnur mjölteírund í Canada. Kaup- manni yðar er veitt heimild til að endurgreiða andvirð- ið, ásamt 10 af hundraði skaðabætur, ef þér eftir tvenn- ar bökunartilraunir eruð ekki ánægð, og «vo getið þér skilað aftur því, sem ðnýtt er. ROBIN HOOD MILLS LIMITED. MOOSE JAW caia;\rv Innivera. Hin stöðuga innivera kvenna gerir það að verkum, að þeim verður ihættara við stýflu, en á sér stað um karlmenn. Lifr- in verður ekki eins hrein eins og vera ætti og innýflin í heild sinni hvergi nærri ákjósan- lega hrein. Til þess að losast við stýflu og meltingarleysi, er bezt að nota Dr. Chase’s Kidney Liver Pills þær leiða til varan- legrar hreysti og 'heilsú. Mrs. John Barry, 18 St. Amable Síreeet, Quebec, Que., skrifar: Hér með vitnast að eg þjáð- iist af stýflu í mörg ár og meðul virtust ekki gera mér vitund gott. Loks fékk maðurinn minn mig til að reyna Dr. Chase’s Kidney-Liver PiMs. Og iþærgerðu mér á skömmum tíma meira gagn, en öll þau meðul, er eg notaði í fimtán ár. Eg get einnig borið vitni um það, að Dr. Chase’ Ointment, er óviðjafnanlegt við gylliniæð.” Dr. Chase’s Kidney-Liver Pills, ein pilla í einu, 25 cent askjan. Hjá öllum lyfsölum, eða Edmanson, Bates & Co., Ltd.„ Toronto.

x

Lögberg

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.