Lögberg - 25.01.1923, Blaðsíða 2

1
LÖGBERG FIMTUDAGIh N
25. JANÚAR 1923.
Loksins laus við nýrna-
sjúkdóminn.
624 Champlain St., Montreal.
í þrjú ár þjáðist eg etöðut af
nýrna og lifrar sjúkdómi. Eg
var alveg að missa heilsuna og
engin meðul sýndust geta bjargað
tók eg að nota Frit-a-tives og
áhrifin voru óviðjafnanleg. Höf-
uðverkurinn, stíflan, nýrna og lifr-
arþrautirnar, hurfu á svipstundu.
Allir sem þjáðst af slíkum sjúk-
dómum ættu að nota “Fruit-a-
tives.’
50 cent hylkið, 6 fyrir $2,50
reynsluskerfur 25 cent. Fæst hjá
öllum lyf8ölum, eða burðargjalds-
frítt frá Fruit-a-tives Limited,
Ottawa.
Samtíningur
frá Califomía.
Eg var eins og konan í sög-
unni, átti nú “sjö börn í sjó og
sjö á íandi,” eða nánar sagt, eg
átti 4 börn austurfrá og 4 vestur-
frá, þar að auk konu vesturfrá,
en enga austurfrá, ekki einu sinni
“hjákonu." Eg var nú búinn að
komnir í sumarblíðu, sólskin og 20 aldar-börnin erum nú hætt að' ar afihaldi þeirra. Ef iþeir bregð-
talsverðann hita. Til Los Ange-
Ies komum við seint að degi þess 1
18 des. par var júnií veður í
N. Dak., eins gott eins og verð-í
ur kösið, sólskin og logn. Mað-
ur getur ekki skilið hvað veldur
þeijm isnöggu breytingum á veðri, ] maður gefur sér tóm til að hugsa
en veit þó, að það er lækkun í um það á annan veg en til gleði
landsins og 'hafið, sem verrnir lág-1 auka og skemtunar, þá er það
lendið og upp eftir dölunum, þó' hægt, eg get það, eg get séð hvern
snjór og kuldanepja sé yfir fjöll-j tind og 'hnjúk sem upprétta hendi
in ofar. Nú var alt orðið iðgrænt skaparans til bendingar mönnum,
dást að því, og geispum nú af leið-! ast vel við þessu eiga þeir vissu-
indum á ferðinni, að hafa ekki leg’a skilið að heita góðir drengir,
eitt'hvað skemtilegra fyrir augum. sem eiga heiður fyrir það, að hafa
Náttúran og landelagið er ekki elskað hérað sitt, og þá engu síður
imjög aðlaðandi, grófgerðara og f>’r>r hitt, að þeir elska íslenzku
hrikalegra er varla ti'l, enn ef j þjóðina, og alt, sem henni getur til
heiðurs orðið. — Og er nú fyrir
góða og djarfa drengi að gjöra
sem nobkur jarðgróður er í, því
regnskúrir höfðu komið fyrir
löngu í 'haust og ihitinn er ávalt
nægur, þegar regn er með til að
gjöra jörðina græna. Nú var
ihér alt í blóma, Oranges og Lem-
ons voru nú um það fullvaxta á
trjánum á allar slíður, og skraut-
tré og blóm voru upp á sitt hið
besta. Hyílíkur mismunur eða
austurfrá, hann er nægur til að
maður væri kominn lí aðra og iþað
fjarlæga heimsálfu; en það er þó
bara fjögra sólanhringa ferð, alla
leið frá N. D„ og úr kulda og snjó [ komist farsældlega í gegn þó alt
eg get séð sjálfan mig sem lítinn
orm s’krlðandi yfir þessi ægilegu
öræfi, ihjálparvana og að öllu leyti
kotminn upp á vernd og Ihand-
leiðs'lu þess eina 'sem máttinn
hefur, þessa alvalda skapara als
þessá, eg get fundið að eg er
hvergi óhultur án hans nærveru
og hjálpar, hæðimar, ihnjúkarnir
og fjöllin ógna mér, gilin og kvos-
irnar á allar síður ógna mér líka,
eg beygi höfuð og ihjarta með fullu
trausti til iþess alvalda, að eg og
þeir sem I ferðinni eru með mér
framkvæmd í þessu, þótt gamatl
og þrótt lítill karl ibendi þeim..
En svo er eitt, sem ekki má
gleymast í 'þessu sambandi, þegar
talað er um þessa heiðursverðu
hæfileika og manndáð kvenfólks-
ins, að karlmenn eiga þar einnig
'mikinn heiður skilið. — “’Heimili
án góðra konu eða fallegrar
istúlku, er eins og dagur án sól-
ar”, segir eitt spakyrði. Sé kon-
an ljósið og l'ífið á heimilinu, og
af séra Kristni K. ólafssyni. Má
vera að einhverjum alókunnugum
hafi fundist, að þar myndi helst
till of mikið Ihrós á manninn bor-
ið, en engum, sem vel var kunn-
ugur, mun áláta að avo hafi verið.
Mörgum mætum mönnum hefi eg
kynst á lifsleiðinni, en að dáð og
drengskap átti Gunnar ekki sinn
jafningja í hverju bygðarlagi;
þeirri umsögn myndu allir Kunn-
ugir greiða samþyktar atkvæði.
pegar Gunnar Kristjánsson
burtkallaðiS't, voru ekki tvö ár lið-
in frá dauða Ólafs bónda Einars-
sonar. Mátti um íhann segja líkt
og Gunnar, að hann yrði hverjum
manni harmdauði er hafði kynst
honum, eða átt við Ihann nokkuð
að skifta. En að undan skildum
nánustu ástmennum þeirra Ó'lafs
í fjöllunum, aðeins fárra klukku-
tíma ferð sem þessi mikla breyt-
ing verður, og sem gjörir mann,
sem ekki á von á henni eins og
hún er í raun og veru, ibæði orð-
lausan og hissa.
petta var nú þriðja ferðin min
vera á gamla heiimilinu mínu, til Caif., svo nú var þetta í fimta
Akra, N. Dak., siíðan um miðjann
apr. næstliðinn og liðið vel þann
tíma, því bæði skyldir og vanda-
lausir þar, kepptust um að gjöra
mér sem flest til geðs. Mér var
því “um og ó” eins og konunni á-
minstu, en eg ihafði lofað að
koma vestur aftur með haustinu,
svo þegar fram I des., kom og
snjór, frost og byljir fóru að gjöra
vart við sig pakkaði eg upp fá-
einar föggur og lagði af stað úr
kuldanum eystra til sólskinslands-
ins hér vestra, og hér er eg nú,
með annan fótinn við hafið kyrra,
ihinn austur við rætur Sierra
Nevada-fjallanna í Orance, Lemjn
og rúsinu runnum, þar sem alt
'skiftið, eem eg fór þessa leið eða
svipaða, eg var því ekki eins á-
fjáður að grína í gegnum glugg-
ann á það sem þar var að sjá,
flestir fá víst nóg af því í eitt eða
tvö ski'fti, því um enga fegurð
er þar að ræða, að minsta kosti
ekki yfir fjalllendið mikla, sem
er stór partur af leiðinni, og sem
nær óslitið yfir mest af þeim
ríkjum, sem áður eru nefnd, nema
Salt Lake láglendið, sem er eins
og skál ofan í fjallabreiðuna, pó
að það l'íka liggi 'hátt yfir sjávar-
mál. Eg get því ekki sagt, að eg
i iþetta skifti sæi neitt markvert
á leiðinni ekki einu sinni Mor-
móna musterin í Salt Lake City,
agar í þessum og öðrum ávöxtum, sem eg hefi alt af skoðað áður, en
en á milli fóta minna verða um er nú orðin leiður að sjá, enda
stansaði Iestin þar aðeins 30 mín-
útur, isvo enginn umboðsmaður
250 mílur.
Áður en eg fór að austann, l'étu
margir kunningjar mínir í ljósi kom 1 ^tta sklfti m >au
þá ósk, að eg skrifaði við og við í' leiW menjar af
Lögberg hér að vestan, eins og I hans 20 konum 40 tU 50 börnum
fyrra. pað er nú alt marg verð-1 og fl af dóti yrði okkur kunn'
skuldað og velkomið, en getur þó fyrir einn dollar> °S var
ekki látið sig gjöra nema með 'hæst ánægður að fara >aðan með
samþykki ritstjóra þessa biaðs.j dollarmn óeyddann í þetta skifti,
ipað sem mig áhrærir, treysti eg að,eins íatt varð t!1 að v«kja eft-
mér til að spinna talsvert af 'blá-! irtekt mína á ferðinni 1 >**» sinn-
þráðóttu og óverðmætu bandi úr: var >að >rent’ sem e? lét hu?‘
litlu efni hér vestra, en hvort ann dvelJa við ™ atund, sitt í
hann vill veita þeirri lélegu vöru ^vor^ s'kifti, með því að ekkert
stað í hirzlum blaðs síns, það gei- annað truflaði í þau skifth
ur orðið annað mál, en í von um >að fyrata var >að’ að við fjðr'
að hann kunni að verða við þeim' ir téla8rar borguðum fyrir tvö
tilmælum, sest eg nú á kjafta-! rum og tvo S!Seti 1 lestlnnl írá
stólinn um litla stund, og bæti Omaiha til Salt Lake City, allir
svo við siðar smá saman, þeg r 1:11 'samans 3 24,00, tírninn sem
sem lí kring er sé ógnandi að út-
liti. Maður getur varla farið
þessa leið alla, yfir alt þetta
geigvænlega fjalla- og gilja'land,
meíma fá einhverja tegund af ann-
arlegum hugsunum.
peir sdm venjast þessu lands-.
lagi hætta ef til vil'l að taka eftir
því, en Ihinir sem eru óvanir því
hljóta að huigsa líkt og eg, eða
máske eitthvað öðruvísi, en ný
Ihlítur hugsunin að verða.
S. Th.
snautt og dauft, skýjaður dagur, I 0g Gunnars finst mér þö sem
þegar konian vantar, þá ihlýtur að j þyngri harmur væri að mér kveð-
vera talsverður missir fyrir bónd-. inn en flestum öðrum við fráfall
ann og heimilisfólkið, að vera án þeirra mætu manna, þar sem mér
! húsmóðurinnar, þann tírna, sem hafði ihlotnast að búa í nábýli við
'hún þarf til þess, að sitja á fund- þá, og mjög margar stundir með
um, og annast þar afleiðandi störf. þeim að vera í iblíðu og stríðu, i
pá verða þeir piltarnir 'heima að meira en þriðjung aldar. Hefði
'hafa skýjaðan dag. Og það Vel mátt heimfæra upp á hvorn
verða þeir að láta sér nægja, af því1 þeirra, sem var orð Bólu Hjálím-
að þeir eru einnig drengir góðir;1 axs;
vilja gjöra sitt besta, og eiga “Rekkur mætur rýmdi braut,
si'nn trausta þátt í bandi þwí, rústin grætur eftir.”
sem konur þeirra og dætur pess verður ef til vill langt að
spinna, í bandi því, sexn á að ag aðrir eins sæmdar menn
verða 'landi og lýð til velferðar og og. óiafur Gg Gunnar voru, skipi
Frá Gimli.
“Brjótum gömlu banaspjótin,
byrjum nýjann frægðar-dag;
sama þörfin, sama rótin
saman vígi ibræðrailag.”—
petta eina ljóð var á litlu lok-
uðu jóla-kveðjuspjaldi, með bestu
jóla- og nýárs-óskum til mín, á-
samt snoturri og fallegri gjöf,
frá kvenfélagi Fyrsta Lúterska
safnaðar í Wpg. Spjaldið var
'blessunar.
Lengi lifi kvennfélög, og starf
þeirra iberi blessunarríka ávexti,
og hamingja þeim öllum, sem á
allan ihátt vilja þau atyrkja og að-
stoða. —
Gimli 12. janúar 1923
J. Briem.
Fréttabréf
frá íslendingabygðinni í Pem-
bina fjöllum í N. Dakota.
mér finst að spuna andinn gjöra
vart við sig.
pann 14. des., fórum við fjórir
saman á stað frá Cavalier, keyp ,, ....
um farbréf alla leið áfram og til .. . f . ,
baka heim; kostaði það $153,
við 'höfðum þettá var lítið á ann-
an sólarhring. Lestin hafði 14
PuHman vagna ogií hverjum vegni
er til jafnaðar með “state rooms"
45 og gat gilt i 9 mánuði lengst.
Leiðin lá frá Cavelier, N. D., í
gegnum Grand Forks, St. Paul,
eða Mpolis., Omaha, Chienne, Ogd •
ue, Salt Lake City til Los Angeles
áfram, svo heim til San Francis-
co, Portland eða Seattle, Spokane
til Grand Forks og heim til
Cavalier. Svo þurftum við þar
vera leigt ií þessari lest, svo ef
hver 2 rúlm og 2 sæti koma með
$ 24,00 á sólarhring, og ef eins og
sagt var, 3 samslags lestir renna
á þessari braut (Union Pacific)
frá hafi til hafs á ihverjulm sólar-
hring, þá kostar iþað farfuglana
alla, sem á þessari ferð eru, um
$15,000 á hverjum sólarhring, að
i fá að sofa í rúmum og sitja í sæt-
i um, fyrir utan að itast áfram
Milton, N. Dak., 10. des. 1922.
petta síðastliðna sumar var eitt
ihið laillra mildasta og 'lengsta
með fallegri rós, en svo var það! sumar, sem við hér ihöfum nokk-
Mtið að það mér ósjáilfrátt minti: urn tíma fengið. Engin frost svo
mig á hvað jatan í 'Betlehem var ] teljandi væri frá sumar málum til
lítil, í samanburði við stórhýsin í ] þ63,8 1 'haust, seint í október, og
borginni. — Ljóðið, sem var prent-1 ‘þá a&eins fáar frostnætur, en úr
að innan í spjaldið stakk mig ! þvl mllt veður, og stundum rign-
undarlega. Eu það var ekki lng lankt fram í nóvemiber mánuð.
banaspjót; langt frá því, — það Fyrsta snjófall var 30. nóvember,
stakk við mér aðeins, eins og til ®iðan nokkuð kalt með snjóéljum,
að vekja mig af móki, einhverj-
um kæruleysis-drunga, sem oft
situr um imenn, eins og köttur um
mús. En þessari spjótstungu,
þeirra pláss, og sízt að tii þess
verði menn af íslenzku bergi
ibrotnir.
Haraldur Pétursson.
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakstölum
PP|NHÁÓEN'#
• snuff
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóbak
LEIÐRETTING.
klyfjar á hann af kornmat.
Margrét kona hans, var bónda
sínum samhent í búskapnum, enda
mikil búsýslu kona og gjafmild
við fátæka, hún varð tvigift, seinni
maður hennar var Ólafur Björns-
son, ættaður úr Breiðdal. M-.ð
honum eignaðist hún 2 syni, annar
er Björn Ólafsson bóndi að Hensel
N. D., en hinn dó í æsku. M'.r-
grét sál. flutti til Ameriku árið
1883 og dvaldi hjá börnum sin-
um, sem þá voru búsett í N. Da-
kota, hún Andaðist 16 des. 1909
þá 93 ára.
Guðlaug sál. ólst upp hjá for-
eldrum sínum þar til faðir hennar
dó, var hún þá 13 ára, eftir þaS
var hún hjá móður sinni og stjúp-
föður, þar til hún var 22 ára; gift-
ist hún þá eftirlifándi manni sín-
um, Guðmundi Finnbogasyni frá
Víðilæk í Skriðdal, voru þau þá til
i heimilis í Höskuldarstaðaseli í
Breiðdal, en lengst bjuggu þau á
Stefánsstöðum í Skriðdal og á
Þorgrímsstöðum í Breiðdal. Það-
1 vísunum “Litið til baka,” se’J
birtust í Lögbergi þ. 19 okt. þ. á„
hefir í þriðju vísu (að ofan) mis-
prentast: “taiestar,” fyrir: merkar an fluttu þau vestur um haf 1887,
í ihendingunni: “iMæðgur þær eg1 0g námu land ' N. Dakota ná-
merkar tel”. •— pá ihefir prentun lægt Hensel, þar bjuggu þau 17
á neðanmáls greininni, sem fylgdi ] ár. Árið 1904 fluttu þau til
vísunum, farið í allmiklum handa- Saskatcihewan, námu þat land ná-
skolum, því þar er línuim ekki að-
eins ruglað saman, iheldur er
nokkrum línum alveg slept úr,
svo málsgreinin verður með öllu
’ægt Foam Lake og bjuggi
5 ár, þá hættu þau búskap, seldu
eigur sínar og fluttu austur aö
Manitobavatni og hafa síðan dval-
ólesandi. Mér þætti því væntj ið þar hjá dætrum sinum.
en varla hægt að segja að sleða-
færi væri þegar ijjetta er ritað.
Rigningar voru nógar og helst
til of miklar í sumar; vöxtur á-
þessu fagra ljóði, fylgdi enginn gætur á öllu því, sem jörðin getur
sársauki. Jólakveðjan á litla
spjaldinu, hafði í för með sér
sömu hlýlegu og góðu áhrifin eins
og jólagjöfin, sem því fylgdi. En
einu mundi eg þó mest eftir, eft-
ir að hafa opnað þetta 'litla jóla-
íramleitt, en nýting á framleiðsl-
unni ekki upp á það besta, þegar
þresking var hér nýbyrjuð gerði
langann rigningakafla, svo mönn-
uim varð Mtið að verki í næstum
þrjár vikur; gerði þá aftur þurk
kveðjuspjald, og lesið ljóðið. pað | °g ágætis tíð, sem ihélst þar til
að auk nokkra dali fyrir mat og
rúm að sofa í á leiðinni, >ví að me<? *ufuafhnu Sl0m borgast me3
vaka á nóttunni og borða nesti farbreflnU' >etta er m!afe alt
úr mal á daginn er nú úrelt, ogl rett ’0g sann^arnt’ en fáfróðum
slíkt láta “gentlemen” sig ekki elna °* mér’ æglr áð hugSa tl!
henda nú, þó áður hafi það verið annar eins >egar þjóð-
brallað. Kalt var í veðri, er við in stynur undir «ald>unga °*
fóru.m, og snjór á jörð, þar til eku duSn’
Omaka kom, þaðan vestur undir
Klettafjöll var auð jörð en kalt
í veðri. Er að fjöllunum dró,
kom aftur í snjó, og yfir alla
fjallabreiðu >á er liggur yfir í Col-
orado, Wyoming, Utha, Nevada
og langt inn 4 Californíu eða þar
til niður úr fjöllum kom í Calif.,
var meiri og minni snjór á jðrðu,
og kuldanepja *í lofti, en þegar
niður i dali Calif. kom, vorum við
BMlll OF THE 8KIN
•Ba hðrundsfegurQ, er þrá kvenna og
fæ*t með því að nota Dr. Chaae’*
Olntrnena. Allakonar húSajúkdömar,
hverfa vJÖ notkun þeaaa meöala
Og hörundíö verður mjúkt og fagurt.
F«at hjá öllum lyfaölum eöa frá
Edmanaon, Batea k Co., Limited,
Toronto. ókeypJa aýniahorn aent, «f
blað þetta er nefnt.
Dr.Chase’s
Ointmcnt
Annað það, sem vakti athygli
mína á leiðinni, var lest með 20
vögnum af i^autgripum, iþað var í
fjöllunum vestur frá Salt Lake
City, ihún var á sömu leið og við,
og 'því auðsjáanlega á leið til
einhveris stórbæjar í Calif., tæp-
ast Shefur hún komið austanfyrir
KlettafjðH, og því Hklega úr Salt
Lake dalmirn. pg hefði varla
trúað, að griparækt væri >ar >ó
í svona stórum stíl, eftir >vá að
dæma sem sést af þeirri bygð, er
farið er þar í gegn, en eg sann
færist betur og betur eftir því
sem eg sé meira af þessum fjalla-
fylkjum, hvað þau eru auðug
og hvað mikið þau framleiða.
pað virðist að við N. Dak„-búar
ættum að hafa einkarétt á að
selja iþeim allan sinn mat, eins og
okkar góða land er víðáttumiki
og framleiðslan >ar mikil, en eg
er hræddur uftn að sá réttur verði
seint okkar.
pað þriðja sem eg dvaldi við með
hugann oft 0g lengi á leiðinni, var
fjalla breiðan öll, sem leiðin lá
yfir. Eg þurfti ekki að horfa út
nelma af og til, íhún var í huga
mér, með augun aftur «sá eg
myndina úti. Ekki voru þar
mannvirkin, ekkert af þeim nema
brautarsporið, strengt 'í gegnum
gil og gljúfur og hvaða helst ó-
færur, eem fyrir urðu, auðvitað
er það aðdáanlegt stórvirki, en við
var banaspjóta ástandið í iheim-
inum. En svo datt mér í hug
annað ljóð, eða setning, úr ljóði,
eftir annað skáld:
“Leggur smyrsl á Mfsins tár,
læknar mein, og þerrar tár.”
Á þessari sársauka og umbrota-
öld, hefir Drottinn sent mann-
kyninu nýtt lyf, sem læknar mein
og þerrar tár. pað lyf er orðið
viðtækt og umsvifamikið um áll-
ann hinn þekta iheim. Og aldrei
(hefir það sýnt sinn kraft áhrifa
meiri og aðdáamlegri, en í hinu
mikla síðast liðna stríði, 0g al-
heims eymdinni, er síðan hefir
drotnað á meðal þjóðanna.
pessi gjöf guðs, er einlægt að
vinma að því, “að brjóta bana-
spjótin,” hella viðarol'íu í sárin
taka í burtu sviðan og sársaukann.
Og græða ef unt er. «— En hve t
er þá þetta undra meðal, sem að
Drottinn lét verða til, á tímum
neyðarinnar, og jafnframt á
tímuim mannúðar og framfara? —
pað eru kvenfélögin. Hii
ýmsu félög, ihverju nafni sem þaa
'heita, og við hvað helst atriði,
sem >au kenna sig, — sem að
'konur og stúlkur hafa myndað
viðsvegar; álstaðar þar, sem
binda þarf um sárin, og hjúkr-
andi hönd er þráð. — Oft hefir
mér dottið í hug á ihinulm ýmsu
helgidöguim (picnicum), sem að
mörgurn finnst að næstum því
vera orðin plága fyrir landið, að
hæta einmi hátíð við (minningar-
d'egi), en kippa Iheldur einhverj-
um hinna burt. Mér finnst það
vel verðugt og viðeigandi, að hafa
einn minmingardag á ári hverju
haldinn hátíðleganm. Og minn-
ast, að ftninsta kosti ártals og til-
orðningu hins fyrsta kvennfélag3
okkar islenzku þjóðar. pað finst
mér imikið sæmra, en búa til
■þorrablót í minningu um Helga
magra, — þó eg sé Eyfirðingur.
Og væri nú mjög fagurt 0g gott,
ef okkar litla íslenzka þjóð, vildi
byrja á þessu íhátíðahaldi í heið-
ursskyni við hin lofsverðu kvenn-
félög. En ef helgidagarnir þykja
of margir, að láta þá heldur þorra-
blótsdaginn falla úr. Og gerðu
Eyfirðingar sér sannan heiður, að-
taka drengilega í þann streng,
þó dálítið sé kipt til baka af sveit-
allri þreskingu var lokið. Skemd’
ir á korni sýndust því ekki mjög
miklar, en voru þó óspárt notaðar
til að þrýsta verði þess niður, sem
þó þykir ekki of hátt þess utan,
og er það víst heldur ekki, >egar
þess er gætt, ihvað vinnuilaun eru
ennþá há, og afar dýrt það sem
bóndi þarf að kaupa.
Líðan fólks er ihér góð, það eg
til veit. Engir hafa dáið nýlega
ihér í bygðinni. Dauðsfalla þeirra,
sem hér komu fyrir næstliðið vor,
ihefur verið getið í Lögbergi og
Hei.mskringlu. Sigríðar Runólfs-
dóttur, konu Gunnlaugs Jónsson-
ar, hefur ekki svo eg hafi tekið
eftir, verið að neinu getið, öðru
en því, að hún lifði og dó. „ Ekki
ætla eg iheldur að fara að semja
neina æfiminningu eftir hana,
var ekki iheldur svo kunnugur æfi
ferli hennar, að eg gæti gert >að,
þó má þess geta um Sigríði sálugu,
að hún var prýðillega, greind; hátt-
prúð í allri framkomu, skylduræk-
in, en mjög fáskiftin um það, sem
ihún áleit sér ekki viðkomandi.
Hins sorglega fráfall Gunnars
Kristjánssonar, var getið i blöðun-
um á sínum tíma. í Lögbergi
var hans fallega og maklega minst
^neð stuttri en vel ritaðri grein
um — þó seint sé — að hún væri
endurprentuð. Skýringargreinin
er á iþessa leið:
“Marka-Björn” var a'lbróðir
Bjarna Helgasonar. Hann bjó
á Jörfa ií Víðidal, og dó >ar innan
við fertugt. Björn mun hafa
verið sá langHglöggvasti og stál-
minnugasti maður á f jármörk, sem
nokkurn tíma hefir verið upp á
íslandi, og fyrir það var hann
oft nefndur “Marka-Björn.” Mér
þótti það því dálítið skrítið, að
þess skyldi ekki sérstaklega getið
þar sem minst var á Björn, í hinni
annars nákvæmu og ágætlega
rituðu æfiminningu í Lögbergi.
— pess vil eg og geta, að Bjarni
bóndi á Hofi <í Vatnsdal, og
gangnaforingi Vatnsdæ'linga, sem
minst «er á ií æfim., var ekki Jóns-
son, iheldur Jónasson, sonur karl-
mennisins mikla Jónasar bónda
Guðmundssonar í Ási í Vatnsdal.
J. Á. J. Líndal.
Við erum af hjarta þakklát öll-
um þeim, sem veittu henni lið í
veikindunum, og sýndu okkur
innilega hluttekningu og samhygð,
með hjálp og aðstoð í sambandi við
fráfall hennar, er okkur var næsta
Jjungbært
Við kveðjum þig með tár í aug-
um, og trega í hjörtum, og minn-
umst þinnar ástríku móður um-
hyggju til hinstu stundar. En í
sorginni er okkur það gleðiefni að
vita anda þinn lifa í æðri og betra
heimi, þar sem við að hérvistar-
dögum liðnum fáum aftur að sam-
einast.
Hcnry S. Anderson,
Rósa W. Anderson,
Blla T. Anderson,
Kristín Sigurðardóttir.
Akureyrar blaöið “Dagur”, er
beðið að taka upp þessa andláts-
egn.
Dánarfregnir.
Þann 5. desember f. á. andaðist
sómakonan Guðlaug Finnbogason,
að heimili dóttur sinnar Mrs. Ó-
lafiu ísberg, að Vogar P. O., Man.
Hin látna var 80 ára gömul, og
jhafði lengst æfi sinnar verið
mjög heilsugóð, þar til síðastlið-
ið haust að hún kendi vanheilsu,
sem dró hana til dauða.
Guðlaug var fædd í Hallberuhús-
um í Suöur-Múlasýslu 30. okt.
1842. Foreldrar hennar voru
Eiríkur Einarsson og Margrét
Guðmundsdóttir, er lengi bjuggu
rausnarbúi að Hallberuhúsum, sem
var eiguarjörð þeirra. Eirikur var
greindur vel, manna hjálpfúsast-
ur og stórhöfðingundaður við fá-
tæka og hjálparþurfandi, t. d. um
örlyndi hans er það, að eitt sinn er
hann var í kaupstað í Djúþavogi,
var þar staddur fátækur bóndi
sunnan úr Skaftafellssýslu, sem
synjað var um úttekt. Eiríkur
varð var við vandræði mannsins,
fór til hans, gaf honum hest og
Þaa eignuðust átta börn, 2 dóu
•mg en sex eru á lifi, þau eni
þessi. Mhrgrét Ólafía, kona
Guðm. Isberg bónda að Vogar P. [
O. Man„ Guðrún gitt Jóm Eyólfs-j
svni -_r býi að I.undir M#>.n„
Finribogi bóndi að Mozart, Sask.,
G’Vrún vngri gift Jc’nari K. Jón-
assvni bóncla að Vog:r B'ö g gift
Jóni Hannessyni að Svold, N Dak.,
Guölaug gift Jóni Halldórssyni að
Lundar. Eru öll börn þeirra
mannvænlega og vel gefin.
'Þeim hjónum búnaðist vel, þótt
þau byrjuðu með litil efni, því hjá
báðum fór saman ráðdeild og
dugnaöur til allra verka, hjálpsemi
þeirra og gestrisni var á orði höfð,
enda söfnuðu þau aldrei auð, en
höfðu ætíð nóg efni, höfðu þó um
tima þunga ómegð.
Guðlaug sál. var vel greind kona,
og þrátt fyrir það að hún ólst upp
á þeim tíma, sem ltið var um ment-
un unglinga, var hún svo vel að
sér í bóklegum fræðum yngri og
eldri, að undrun gengdi, hún las
alt sem hún gat náð í, og mundi
það sem hún las.
Guðhrædd var «hún og trúrækin,
en frjálslyndari i þeim efnum en
flest gamalmenni. 'Glaölynd og
skemtin í viðræðu og aflaði það
henni ásamt mannkostum hennar,
vinsælda og virðingar, allra se a
kyntust henni.
Guðlaug sál. lætur eftir sig há-
adraðan eiginmann, 6 börn, 34
bamaböm, 13 bamabama böra
Hún var jörðuð í grafreit bygðar-
innar og hélt séra Adam Þorgríms-
son mjög hjartnæma húskveöju
yfir henni.
/. K.
Hérmeö tilkynnist eftirlifandi
ættingjum og vinurn, að 28. nóv.
1922, andaðst okkar ástfólgna
móðir og systir, Guðrún Sigurðar-
dóttir Anderson, eftir langvarandi
veikindi af innvortis meinsemd og
síðast 8 vikna legu á Almenna
spítalanum í Vancouver B. C„ og
fór jaröarför hennar fram 2. des.
að viöstöddu mörgu íslenzku og
enskumælandi fólki.
Þann 2. jan. 1923 andaðist á
sjúkrahúsinu í Innisfail, Alberta,
Kristján ('ChristianJ Jóhannesson
póstur að Markerville, Alta. —
Krabbamein varð honum að bana.
Fæddur 25. okt. 1866 á Hóli i
Kelduhverfi, N.Þ ingeyj arsýslu,
sonur Jóhannesar Árnasonar (frá
Víðihóli á Hólsfjöllum) og konu
hans Ingiríöar Ásmundsdóttur.
Einn af 13 börnum þeirra hjóna,
(11. þeirra náðu fullorðins aldri,
Elztur þeirra Árni prestur í Greni-
vik).
Árið 1900 kvæntist Kristján
Guðnýju Kristjánsdóttur. Næsta ár
(1901) fluttust þau vestur um
haf og námu land í nánd ”iö
Markerville og bjuggu þar um 5
ára skeið. Fluttu þá til Edmon-
ton borgar og dvöldu þar um hríð.
En 1909 keyptu þau hús og lóð
i Mjarkerville hverfi og bjuggu þir
síðan.
Þau hjón eignuðust tvö börn.
Mistu hið fyrra nýfætt, en Guð-
rún Ingiriður Lillian, mjög efnileg
stúlka, lifir hjá móður sinni.
Kristján var fremur smár maö-
ur vexti (enda fatlaður frá æsku).
Hefði því mátt segja um hann líkt
því sem Hjálmar kvað um séra
Þorlák: “Þótt með mönnum þyki
smærri, Þorlákur er mörgum
stærri.” — Var lagvirkur maöur á
bókband, trésmíöar og hvert verk
sem hann lagöi fyrir sig, hitt var
Jdó meira, að hann tók að sér
ýmsa stritvinnu og leysti af hendi
— eins og reyndar alt æfistarf sitt
— mörgum fullhraustum betur.
Hann var maður dagfarsprúður.
glaðlyndur og ókvartsár, þó sjald-
an “gengi hann heill til skógar.”
Yrði hann fyrir mótgerð nokkurri
eða kaldyrði, gerði Ihann eitt af
tvennu: Svaraði hlæjandi mein-
lausu gamanyrði, eða fór í felur
með sársauka sinn. Hefndir
komu honum víst aldrei til hugar.
Var of hygginn til þess að taka á
sig, með hefnigirni og óvild, sekt
meingerða mannsins.
Kristján átti litinn auð, en nægt-
ir hinna „fullkomnu”, óþrotlegu
gáfna: Heimilisástir og vinsældir
samferðamannanna.
Útför hans fór fram \þann 5
janúar, frá lútersku kirkjunni að
Markerville, fyrir fullu husi og
sveigum þakinni líkkistu.
P. H.
Hlutaðeigendur biðja Akureyrar-
blöðin heima á íslandi að endur-
taka Jressa dánarfregn.
50c askjan í lyíjabúðum. eða frá
Peps Co., Toronto
Frœgasta innönd-
unarlyf heimsins.
“ROSEDALE” Drumheller’s Bestu
LUMP -JOG- ELDAVJELA
STÆPD
EGG
STOVE
NUT
SCREENED
OPPERS
^ twin city
OKE
$18.50
Tonnid
Phone B 62
MEIRI HITI—MINNI KOSTNADUR
THOS. JACKSON & SONS
370 Co 1