Lögberg - 14.06.1923, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN JÚNÍ 14. 1923.
Ein 50c askja kom
henni til heiltu.
.. arSlífi sem varaSi svo árum
skifti, læknaðist af “Frui-a*
tives.”
Hið undursamlega safameðal
Hver sá sem er iheilsulítill, eða
þjáist af höfuðverk, eða hefir
enga löngun til að lifa, mun lesa
Wolfe, East ship Harbor, N. S.
Mrs. de Wolfe segir meðal ann-
ars: “í mlörg ár þjáðist eg af
harðlifi og höfuðverk og mér leið
illa yfir höfuð. Engin meðöl
virtust hjálpa. pá fór eg að
reyna Fruit-atives” og afleiðing-
með fögnuði bréf Mrs. Martha de
arnar voru hinar beztu og eftir
eina öskju varð eg eins og ný
manneskja. ,
60c. askjan, 6 fyrir $2,50, reynsiu-
skerfur 25c. — Fæst hjá öllum
lyfsölum eða beint frá Frui a-
tives Limited, Ottawa, Ont.
Opið bréf frá California
er fram á morgun dregur og er þá
jafnan glaða sólskin til kvölds.
stundum talsvert heitt um miðja
daga, alt að 90 gráðum í skugga,
en þó oftar að eins um 80' gráður,
oftast er litilháttar vind-andvari
úr ýmsum áttum, en aldrei hvass
vindur af nokkurri átt. pur-
viðri nú um margar undanfarnar
vikur, svo að gras er nú óðum að
fölna, þar sem vatni er ekki
dreift yfir til að vökva það, gras-
blettir allir kringum hús eru
vökvaðir daglega, sömuleiðis
blómareitir, aldina og ný-gróður-
sett tré. En þroskuð tré þola
þurkinn án þess að skemmast, við
regni er nú ekki búist hér fyr en
seint að sumrinu eða jafnvel í
haust í sept. eða okt., ler ávalt
byrjar aftur með regni meira og
minna af og til og heldur áfram
yfir veturinn og fram á vorið.
Þetta er þá lýsing veðurs hér nú
um þetta leyti og geta mienn af
henni gjört sér nokkurn veginn
rétta hugmynd um hvernig það er.
Ekki skal eg nieita fþv/í, að eg
sakna vorgróður skúranna, sem
er usvo tíðir í N. Dak. og annar -
staðar austur frá um þetta leyti
árs. En þegar maður minnist
Eg hafði áður lofað að senda að 8Íðan "*stliðinn septem-
. I ber hefur hér venð stöðug gróðr-
engann mein “Samtimng frá j artíð> það er; regnskúrir og sól_
Calif- með því að eg áleit að þá ^ skin £ -yíxl, og þegar maður sér að
þegar væri nóg komið, og eg þá á þeim tíma hefur margt sem á
og þegar á ferð* heimleiðis ttl , jörðunni grær náð fullum þroska
N. Dak. Síðan hafa mér iborist og margt annað náð svo miklum
ýmiskonar bréf frá mörgum, þar þroska að fáeinar sólskinsvikur
á meðal er eitt frá konu í Minne-J vantar að eins til þess að það
sota og segist hún æfinlega líta þroskist að fullú án vatnveitinga
fyrst eftir, er hún fær Lögherg, j og að enn annað hefur nú komist
hvort ekki hafi rignt íi Calif.! svo langt yfir veturinn að ein,
Annað er frá konu í SanFrancisco 2 eða 3 vatnaveitur þarf á það
og bíður hún eftir að eg sitjist á yfir heitasta gjöra það fullvaxið.
naglakútinn og skrifi meiri1 Að þessar síðast nefndu tegundir
“Samtíning”. j þurfa svo langan tíma til að vaxa
Eg er þessum konum mjög þakk- °g þroskast, að þetta loftslag
látur fyrir hlýleikann og viður-1 að eins gjörir mögulegt að fram-
kenninguna, sem eg dreg út úr | leiða þær, þá getur engum dulist
þessum orðum þeirra, og eg er að þö að vorgróður skúrana vanti
montinn af að hafa getað gjört hér' er veðurfari 'hér svo háft.
þeim til geðs, eins og þetta virð- að> að ekki er ástæða til að kvarti
ist benda til, að eg hafi gjört,' yfir Því yfiri«itt, eða ætlast til að
enn er þó ekki alveg laus við ótta,1 öii lilin hagkvæmustu tíðarfars
að þær séu ef til vill að gjöra einkienni sem annarstaðar finnast
narr að mér, þó þær gjöri það séu hér líJ{a til uppfyllingar. Slíkt
svona þægilega. svipað eins og væri að ætlast til of mikils og
þegar stúlkurnar klípa kærast- hlyti að hafa rót sína að rekja til
ann í gamni. En jafnvel þó það heimsku, heimtufrekju og van-
væri nú svo„ þá er eg þeim samt| >akklætis við skaparann. sem
þakklátur fyrr þessi “comple- við ■nennirnir gjörum okkur of
ment” og fyrirgef 'þeim af hjarta. I oft s€lfa *•
Það er ekki ervitt fyrir mig að ®ft h^1 e& heyrt því haldið
fyrirgefa konum alt mögulegt, i fram að 'hlýtt og blítt sólríkt og
það er í mínu insta eðli, mér með- auðrænt loftslag gjörði það fólk,
skapað að gjöra það við öll tæki-
færi, nema eitt og það er iþegar
sem þar elst upp og lifir, táplítið,
lingert og óhæfilegt til líkamlegr-
þær taka upp á að halda því fram, I ar áreynslu og starfa, og eg hefi
að karlmenn hefðu aldrei átt að1 trliað að 1 þessu sé mikið af
vera til í heiminum, því að þeir ! sannleik- Oft hefi eg líka heyr:
séu bara og hafi alt af verið j að huldinn og stormarnir styrki
hindrun á vegum fyrir velferð og ll®rðl> þa sem við það búa til
kvenfólksins. pað er :bara tóm ■ len£dar að þar sé að finna
fjarstæða, og eg get elkki sam-! 'Þróttmesta. þolnasta og starf-
á meðan heilsa og lífskraftar
endast, og hinir sem alist hafa
upp og lifað við blíðara loftslag,
þurfa ekki að hugsa að geta þolað
harðrétti svona 'lagað, neitt líkt
þeim. sem eru því vanir. En hvar
eru þá yfirburðir þessara sem
kvalist hafa í kuldanum, þar til
þeir þola hann m^rgfalt betur en
hinir sem ekki hafa vanist hon-
um? Svari því hver sem vill.
Um starfsþrek þeirra sem við
kalda loftslagið búa fram yfir
hina sem í mildara veðri eru skal
eg ekki orðlengja, leyfi mér þó
að láta það álit mitt í ljósi að
jafnframt og Suður California ler
óefað sá partur þessa meginlands
sem blíðast loftslag hefir að bjóða
íbúum sínum, þá er það einnig sá
pártur þessa lands, sem ef til
vill hefir mest og hezt mann-
virki að sýna, þau eru: járn-
brautir, akbrautir. rafleiðsla og
oft gasleiðsla, olíugröftur, námu-
gröftur, jarðgöng, vatnsleiðsla,
lögun á landslagi plöntun til fram
búðar aldina og annara trjáteg-
unda, lögun og prýðing skemti-
reita, tilbúningur og lögun stöðu-
vatna bæði til gagns og til skemt-
unar, lagning á vírum þvert og
endilangt, lagning á pípum til
flutninga á vatni, gasi. olíu, til-
búningur margra þúsunda af dæl-
um af allra fullkomnustu teg-
und til að margfalda möguleika á
margskonar framleiðslu og fram-
kvæmdum, og fleira mætti telja
sem bendir á að Suður California
er óefað í fremstu röð hér í Norf-
ur Ameríku með verklegar fram-
kvæmdir, þrátt fyrir það að hér er
loftartag mildara og illveður og
stormar minni en í nokkru öðra
ríki Bandaríkjanna, og bendir það
ekki til að íbúarnir hér 'ha.fi nokk-
urntíma verið síður færir um
verklegar framkvæmdir enn íbú-
ar annara ríkja eru, hvað Svo sem
skáldin segja.
Að kuldinn og stormarnir herði
fólkið er óefað satt, enn það er
líka óefað að margir herðast ekki
við illviðrin enn deyja út af
þeirra vegna fyr en þeir þyrftu,
ef lífskjörin væru ögn vægari. En
látum það satt heita að kuldfnn
styrki og herði og gefi dáð og
dug og starfsþrek, á það hefi eg
alt af trúað og hefi lengst af æfi
minni fagnað öllum illveðrum með
það í huga, að þau fari fljótt hjá
og gott veður komi fljótlega á
eftir, alt af hefi eg þó verið að
smá gugna við að þurfa þola ill-
viðrin, og hefi eins og aðyir þurft
að hlaupa í skjól á meðan þau
hafa varað. Nú síðustu árin
hefi eg þolað þau alt af ver og
ver. lífskrafturinn hefir orðið
minni og minni til að standa á
móti hjolli þeim og ónotum, sem
þau valda, áhrifin voru farin að
verða slæm. Kvef og kvillar
fleiri voru sífelt að leita á mig,
LlíLE WHITEST, LIGHTEST^
þykt það. Allir ættu að geta skil- samasta fóIkið' Esr hefi trúað; þar gem ,eg gat Qg hamaðj m ^
ið að nokkrar miljónir karlmanna! ^essu llka sjalfur af miklu leyti -
máttu til að vera til í heiminum,! og eg. 'byst við að 1 öllu Þessu sé
svo alt gæti gengið þolanlega, og að finna sannleikann að vissu
e ger forstjóninni stórþakklátur! leyti- Á. >essa hörpu spilaði
fyrir að hafa gefið
mer
tæki- ® Nannes sal. Hafstein óspart i
færi á að vera einn þerra á þess-1 mor2um af kvæðum sínum,, og
ari stuttu lífsleið, sem hefur gjört mö,r& hin beztu °£ mætustu ísl.
kvennfólkinu svo ótal margt til slcal<1 :llafa oft fyr og síðar sungið
gagns og gleði þó öllum “Sam-
ingi sé gleymt og þar með slept.
Guð blessi alt gott kvenfólk á
jörðinni og eg óska af hjarta að
bað eigi eftir að njóta samveru
karlmannanna um allan ókominn
tíma, alt til dómsdags, álít og
jafnvel vona, að í öðru lífi eigi
sambúð karla og kvenna enn eftir
að eiga sér stað. og endast, annars
gæti hiipnaríki eGcki verið alfull-
komið.
söngva svipaðs efnis, og eg< er
viss um að íslendingar yfir höfuð
hafa þetta fyrir satt. Eigin-
lega er það nú varla ómaksins
vert að fara að taka þetta og ann-
að þvílíkt til yfirvegunar og sízt
að ætla sér að þreskja það út, og
eyða til þess tíma fyrir mörgu
öðru, sem er nauðsynlegra að
ræða um, en eg vil samt leyfa mér
að fara um það nokkrum orðum,
úr því svo stendur á að eg sit nú
hér
“Eg man þá tíð,” byrjar góð- "er & naglakut með kodda und'
skáldið mitt hann Stgr. Thor-! " 1 ‘ l',' ' " Það’ að hafa fyrir
steinsson eitt kvæðið sitt með Eg' SfU að fr°St. °g Snj°r 0g stríðir
man þá tíð er eg var 10-12 ára S!°rmar gjöri folklð sem við Það
þá var eg vakinn snemma á
morgnana til að hjálpa til við
ærnar og lömbin á stekknum á
stíunartímanum, þá var eg svo
sifjaður oft, að eg gat varla stað-
ið á fótunum á leiðinni á stekk-
inn. Eg man að eg glaðvakn-
aði þó eitt sinn ler eg gekk fram
á rjúpuhreiður með 12 eggjum
í °g rjúpan flaug og barði vængj-
unum við jörðina eins og hún
hefði verið helsærð. gg man
að veðrið var þá oft svalt á
morgnana mikil dögg á grasi og
þokuslæða í 'Jofti ofan að jörð.
Austfirðir á íslandi eru viður-
kendir jþokusamastir allra staða
á íslandi á sumrin, og eg man að
oft var þar þoka yfir á næturnar,
sem þó birti upp er fram á daginn
kom. Hér í Los Angeles er nú
um þetta leyti mjög svipað um
nætur, svalt, þung dögg á gr?.3i,
þokumoða meiri og minni í lofti
°g ofan að jörð, sem þó hverfur
elst upp og lifir. andlega og lík-
amlega atgerfis mikið og hraust,
með yfirburði yfir hitt sem elst
upp í mildara loftslagi, en ef til
vill eins og hefi áður gengið inn
á sannleikur á parti, enn þann
sannleikspart verður að finna
innan um mikið af öfgum og ó—
sannindum, sem oftast er utan
um hann vafið, það gjöri barninu
gott að vaða í snjó
heitan arninn. Konan mín var
að verða jafnvel ver haldin að
heilsu, gigtin kvaldi hana einkum
þegar stormarriir og óveðrin voru
í nánd og eg var óðum að tapa
trú á að það sem skáldin hafa
haldið fram svo oft, það, að kuldi
snjór og stormar, styrki líkam-
ann og lengdu lífið. Eg fékk til-
hneigingu að reyna að losast við
þá, að meira eða minna leyti með
því að flýja burt frá þeim og mér
hefir líkað svo vel við veðrið hér
í Calif. þessa tvo vetur. sem við
höfum verið hér, að eg vildi helzt
ekki þurfa að lifa neinn vetur í
N. D., það sem eftir er æfinnar.
Á sumrin er aftur gott að lifa í
N. D.„ þá er veðrið oft gott og
loftið heilnæmt þar, þá vildi eg
sem oftast fá að. sjá þar kunn-
ingja og vini. Eftir 1. júní í
sumar sjáið þið mig þar ef guð
•ofar, en illvirðin þar vil eg ekki
eiga neitt við að stríða og fer því
þaðan aftur og hingað áður en þau
byrja fyrir alvöru þar. — Ef guð
lofar mér það.
Maí 22., 1923. - S. Thorvaldson.
Bannmálið.
Nu ern aðeins örfáir dagar eft-
í frosti og: lr’ Þar til gengið verður til at-
stormum, og líða aftur og aftur kvæða um -vínbannsmálið í Mani
HvI aB tjaat
U I I LL blæSandl o? h61g-
1 I J | Innl gylllniæt?
■ ■ fc "M Uppskurður ónauC-
synlegur. fvl Dr.
Chaee’s Ointment hjálpar (>ér strax.
60 cent hylkiC hjá lyfsölum eCa frá
Edmanson, Bates & Co., I.imited,
Toronto. Reynsluskerfur sendur 6-
keypis, ef nafn þessa blatSs er tiltek-
18 og 2 cent frímerki sent.
allan þann kulda, sem lífskraftur
þess framast þolir er kenning sem
út af fyrir sig mundi verða óað-
gengileg að trúa að verði rétt og
sönn. Að það sé gott fyrir móð-
ir þess að lifa í köldum híbýlum
með börnin sín, þvo, matreiða.
sauma, prjóna, og yfir höfuð að
framkvæma skylduverk sín öll
í kulda fremur en við mátulegan
hita,^ er ekki aðgengilegt að trúa
að sé rétt, né því að föðrunum sé
betra að vinna fyrir konu og börn-
um í illviðrunum og frosti heldur
enn í góðu veðri, í engu þessu er
hin minsta tegund af sanngirni
af eða sannleika, enn á bak við þetta
er að finna það af sannleika, sem
þar er til, og það er: Að ef það
veiklar ekki eða jafnvel deyðir
barnið, móður þess eða föður að
þurfa að þola harðýðgi. frost og
storma aftur og aftur, þá herðast
þau og þola þetta betur og betur
toba, þá eiga kjósendur að sýna.
hvort þeir vilja útbola víninu úr
fylkinu, eða hvort þeir vilja veita
því um alt fylkið, svo allir geti
haft það eftir vild.
Eg hefi heyrt því haldið fram
að það sé óþolandi ófrelsi, að
mega ekki hafa vín, til þess að
hressa sig á, þegar mann langaði
til bess- Mætti ekkf segja, að
flest löggjöf skerti frelsi manna,
þó mega tál að vera lög í land-
inu fyrir fólkið að lifa eftir, og þ'ó
að öJl lög séu meira og minna
brotin. þá sannar það ekki, að lög-
in séu ekki góð og nauðsynleg.
Svo er einnig með vínbannslög-
in, að þó þau hafi verið svívirði-
lega brotin, þá er engin sann-
girni í að fordæma þau fyrir það,
eða nema þau úr gildi, því þrátt
f.vrir alt, hafa þau haft mikil og
góð áhrif þennan stutta tíma, aem ------------------ .
pau hafa verið í gildi. Sfíýrsl-þar afleiðandi verður ekki hætt
urnar sem eru skýrasti vottur á-
hrifa þeirra, sýna að glæpum hef-
ur fækkað að miklum mun, og þar
afleiðandi færri fangar, sem
stjórnin þarf að undirhalda. og
það út af fyrir sig er siðferðis-
leg framför, og um leið fjárhags-
legur gróði fyrir stjórnina og
þjóðina.
Eg held, að þeir sem mest
fjasa um það, hvað stjórnin hafi
tapað við að missa inntektir þær,
sem hún hafði fyrir veitingu á
leyfum til vínsölu, áður en vín-
bannið var sett á, ættu nú að taka
sig saman og gagnrýna þetta mál
gaumgæfilega, og vita hvort þeir
geta ekki komist að þeirri niður-
stöðu, að það muni verða siðferð-
islega og fjárhagslega affara-
sælla fyrir land og lýð að afnema
ekki vínbannið.
Er nokkur meðal ykkar, kæru
lesendur. sem vísvitandi mundu
vilja steypa meðbræðrum ykkar í
ógæfu, eða leggja freistinga-
snöru fyrir uppvaxandi kynslóð-
ina. Eg vona ekki, og þá ættuð
þið ekki að hjálpa til að innleiða
vínið aftur, — þetta eitur, sem er
skaðlegt fyrir heilsuna í hvað
smáum skömtum sem það er tek
ið, sem eyðileggur manndóm og
siðferði þjóðanna, og innleiðir
glæpi. sorg og svívirðingu; það er
raunasaga sem víndrykkjan á að
baki sér frá fyrstu tíð, meira að
segja okkar litla Island gæti sagt
marga raunasögu af afleiðingum
þess, ef það hefði mál.
Eg ætla ekki að eyða tíma eða
rúmi, til að^telja upp mörg til-
felli. Eg skal aðeins tilgreina
eitt tilfelli, sem skeði fyrir meira
en 'hálfri öld, þá reið afi minn
ölvaður á ófært vað og týndi þar
lífi sínu. Kona hans, sem með
honum var, gat ekki sannfært
hann um, að vaðið væri ófært, og
þó hún grátbændi hann að fara
ekki þá fór hann samt. og hún gat
með naumindum náð einu barn-
inu þeirra, sem hann reiddi fyrir
aftan sig, um leið og hann reið út
í ána, og þar sá hún mann sinn
drukkna, og gat ekkert aðgjört.
Hún stóð þá ein eftir með stóran
hóp af börnum á unga aldri blá-
fátæk og heilsulítil.
Geta ekki flestir sett sig í’ spor
þessarar aumingja kona, og skil-
ið hve undur sáran að hugsanir
hennar hafa verið, að sjá mann-
inn sinn yfirgefa sig og börnin
þeirra, og fara út í opinn dauðan,
í fullu fjöri og á unga aldri, þeg-
ar s’kylda bans var. að varðveita
iífið, að svo miklu leyti og í hans
valdi stóð, skylda hans að vinna
fyrir konu og börnum. En þarna
sá húh hann fyrirfara sér af því
hann var ölvaður. Alsgáður hefði
hann ekki gjört það. — petta er
raunasaga, og hún er sönn, en
ekki heilaspuni, og því miður eru
þúsundir af svipuðum raunasöi-
um til. Og verði vínið innleitt
aftur, heldur þeim áfram að
fjölga. Og þeir, sem vinna að því,
eru beinlínis ábyrgðarfullir fyrir
afleiðingunum. Þeir sem vinua
að því að útiloka vínið úr land-
inu eru ekki orsök í því, þó lögin
verði brotin, ef þeir gjöra það,
sem í þeirra valdi stendur til
þess að þeim sé hlýtt.
J>að má búast við, að þau verði
brotin, það væri sannarlegt
kraftaverk ef þeim lögum væri
hlýtt betur en öðrum landislög-
um, þar sem víndrykkjan er bú-
in að vera fylgikona mannkyns-
ins í aldaraðir, og þess vegna ekki
sanngjarnt að búast við stórkost-
legum 'breytingum á örfáum ár-
um, þó áhrif þeirra til batnaðar
séu nú þegar áþreifanleg, og ef
kjósendur í Manitoba koma auga
á rétta ganginn í þessu máli, og
afnema ekki vínbannið, þá stíga
þeir gæfuspor. — En ef þeir á
hinn bóginn láta slá ryki í augun
á sér, og telja sér trú um, að það
verði minna drukkið ef menn séu
frjálsir að því og eins, að þá verði
hætt að búa til heima tilbúið vín.
Enn því verður ekki hætt iþó vín-
bannið verði afnumið, því það
verður ait af ódýrara en hitt, og
að búa það til, það sýna skýrsl-
ur annara fylkja, þar sem ekki
er vínbann, og þær sýna líka, að
í sumum fylkjum, sem hafa stjórn-
arsölu, er meiri launsala en hér
í Manitoba.
Svo þó að vínbannið verði af-
numð, þá verður ékki komið I
veg fyrir launsölu með því. Og
það er eins víst, eins og þáð, að
nótt kemur á eftir degi, að ef vín-
bannið verður afnumið, þá leiðir
það sorg og eymd yfir uppvaxandi
kynslóðina og eftirkomandi kyn-
-slóðir. — pað er hægra að sá ill-
gresinu en að uppræta það, þetta
er aivarlegt mál, og eg bið góðan
Guð, að vísa kjósendum réttu leið-
ina.
Eg óska öllum gleðilegs og fa.'-
sæls sumars.
S. M.
-+—f—
■i *»• i °
Fréttabréf.
Langruth. 6-5-23.
Sunnudaginn 2^. maí höfðu
menn fund með Halldóri Daníels-
syni til að kveðja hann, áður en
hann færi alfarinn til Gimli.
Töluðu menn til hans hlý kveðju-
orð og þökkuðu honum fyrir
hið mikla félagsstarf hans í
þarfir bygðarinnar. Halldór er
búinn að eiga heima hér um 23
ár, og hefir hann staðið mjög
framarlega í flestum hinum
stærri málum bygðarinnar. Var
hann skrifari safnaðarins og
lestrarfélags “Árgalinn” og
leyti verk sitt sérlega vel af
hiendi. pessa mintust menn
með hlýleika. Vott viðurkenn-
ingar sýndu menn með því að
afhenda honum noikkra dali til
ferðarinnar. Tvö kvæði voru
flutt við þetta tækifæri, sem
hér fylgja.
iHalldór þakkaði gjafir og hlý
orð. Síðan fengu mienn sér
kaffibolla að skilnaði. Hlýr hug-
ur og innileg árnan fylgir gamla
manninum inn á hans síðasta á-
fanga.
Kvæði.
Vertu sæll, Halldór, þig ham-
ingjan leiði,
að heimili sólskins hvar ham-
ingjan býr.
Yfir þig mjúklega armana
breiði;
yfirboðar með viðmótin hýr.
Reifaður umhyggju á ellinnar
stundu,
æfikveld þitt sé þar fagurt og
blítt.
Já, sértu þar glaður og léttur í
lundu.
Lifi þín minning í huga vor hlý.
Hafðu þökk fyrir starfsemi
stóra,
þú staðið hefir hér fremstur í
vör,
í félagsskap öllúm er bezt
kunni bjóða,
þig bilaði aldrei kjarkur né fjör.
Við söknum þín einhugá er
sjáum á bak þitt,
og segjum af einlægni, vinar
með þel:
kærleikans alfaðir leggi þér
lið sitt
í lífi og dauða, svo farðu nú vel.
* *
Vor ósk er stíluð lifðu vel og
lengi,
við lukkukjör og aukinn sæmd-
arhag.
Og svíf að lokum sveitar burt
frá vengi,
með sól til ránar, eftir liðinn
dag. G. V.
■.
Minni.
Við burtför H. Daníelssonar;
flutt að Big Point 27. maí.
Kveða skal eg
kveðju hlýja
öldnum þul
og óska megi
Hefir oss brjótur,
hrannar glóða
munar ihlýju,
marga vakið.
Var hann endur
á lsa vengi
borinn af horskum
haugbrjótendum,
og fóstur fengið
með fjölnis brúði,
í þrúðheims blæ,
á brjóstum sögu.
Hefir sjót vor
hugum prúðum
íslands ættýrgi
unnað Jengi,
hefir bygð vor
Braga sonar I
notið lengi,
og notið vel.
' T■
iHafa félagsmál
fróðrar bygðar
eflst og blómgast
af öldungs giftu;
hafa bókaföng
bygðarmanna
glöggast vitni
greppi borið.
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
COPENHAGEN
TP'ÉNfÍÁGEN#
■ " SNUFF •"
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllum tóbakscölum
Kallar nú elli
konung bygðar
alddnn, á brott
að æfikveldi.
Lifir oss minning
mynja tföður,
þó garpur brautu
göngu hefji.
ósk vor og blessun
öldnum fylgd
grepp, úr garði
til grafar fram.
I þökk og heiðri
vors hollvinar
fyllum nú bikar,
og í botn drekkum.
S. B-Söndahl.
Aðfinslur.
í því trausti að Lögberg birti
línur þessar, sendi eg þær frá
mér. Aðfinslur eru vanaleg-
ast illa þegnar og ungir og gaml-
ir sérstaklega nú á tímum una
þeim miður vel, en séu þær hóg-
værar og sanngjarnar, þá eru
þæi* ’^þarfar og |bráðnauðsynleg-
ar, því án þeirra ætti framför
sér varla stað á nokkru isviði.
p&ð mætti máske segja en ekki
sanna að óþarft væri að finna
að öðru eins smáræði og kom fyr-
ir hjá ritstjóra Heimskringlu 2.
maí s.l. Lítið þér Jesendur góðir
á greinina, ált er breytingum und-
ir orpið. Menn hafa víst oft
látið sér nægja að hafa buxná
og sokkaskifti einu sinni í viku.
en svo strjál umskifti í trúar-
skoðunum víll íritstjóri Heim3-
kringlu ekki láta sér eða lesendum
blaðs síns nægja, hann vill helzt
að menn skifti um trú sína á
hverjum einasta degi. “Veifaði
kári vindhönum vakurt efst á
pessi nýmóðins vind-
hanakenning í kirkjublaði er í á-
kveðinni og athugaverðri mót-
setningu við stefnu og hugsunar-
hátt ýmsra andlegra mikilmenna
á öllum öldum. Ef ritstjóri
Hkr. meinar það siem 'hann segir,
að hann ætli nú að fara að skapa
guð. þá býst eg við að mörgum
muni finnast að Heimskringla
litla hafi orðið stórvirkan hús-
bónda. E nhonum er máske ekki
alvara með að færast svo stórt í
fang,. Ef menn vflja sann-
færast um að hér sé um hringl-
anda hátt og vitlausan hriæri-
graut að ræða hjá þessu kirkju-
málgagni ('Hkr.) þá er bezt að
lesa Móses bækur, Jobsbók, Jó-
hanniesar guðspjall og eg vil
segja Snorra Eddu. Einnig hinn
mik'Ii andlegi leiðtogi forn-Gyð-
inga, Móses áminnir þjóð sína með
hinum alvarlegustu og eftirminni-
legustu orðum, um að vera stefnu-
föst: “hafið girðar lendar yðar
hugskots,” og hver veit nema að
eitthvert samband sé milli þessa
og megingjarða Ása-pórs. Allir
muna eftir eða kannast við orð
hins fjölvísa konungs: “Ekkert er
nýtt undir ssólunni.” Sjálfur
Kristur segir við postula sína:
“Látið stöðuglyndi vera vörn sál-
um yðrum.” Þetta virðist víst
vera íi beinni mótsögn við trúar-
kerfi Heimskringlu 2. maí s. I.,
og það bæti rekki mikið úr sfcák,
þó hún flytji veggjalúsa prédkun
við og við.
M. I.
pAR SEM KONUR ERU
EINVADDAR.
Touareg iheitir landsvæði, sem
bygt er í miðri Sahara eyðimörk-
inni. pangað fcom nýlega ensk
kona. sem heitir Lafði \Dorothy
Mells, og segir hún svo frá þeim:
í Tunbuctoo hafði eg tækifæri
ti'l að kynnast þessu fólki sem er
svo einkennilegt. pessum lá-
vörðum sandanna. Karlmennirn-
ir, sem liggja í hernaði, blóðsút-
hellingum og ránum, eru iþeir
myijdalegustu menn sem eg hefi
séð. Þeir eru eyrlitaðir í andliti,
vöðvamiklir, en grannvaxnir, en
þeir \hylja hin .skarplegu andlit
sín undir dökkri, eða b'lárri blæju,
svo að ekkert af því sést nema hin
tindrandi augu þeirra. sem sjást
í gegnum göt, sem eru á blæj-
unni, kvennfólkið er lí'ka mjög
laglegt, þó að á meðal þeirra ríku
að fita komi í stað fegurðar.
Ungar stúlkur á meðal þeirra eru
aldar líkt og kalkúnar til sláturs
vor á meðal, og það er ekki ó-
sjáldan, að þegar þær ná ilögaldri,
að ,þá eru þær orðnar svo feitar,
að þær geta ekki hreyft sig nema
með aðstoð tveggja eða þriggja
þræla. En hvort heldur að þser
eru feitar eða magrar, ríkar eða
fátæfcar, þá eru þær ávalt karl-
mönnunum rétthærri.
pær hafa málfrelsi og úrskurð-
arvald á heimilum og opinberum
mannfundum. Að máltiðum
sitja þær fyrst, en menn þeirra fá
leifarnar.
Börnin sem þær ala eru eign
þeirra sjálfra, og hefir enginn
annar neitt yfir þeim að segja,
ekki einu sinni faðirinn. Ef þær
giftast mönnum af lægri stéttum
en þær sjálfar eru, þá hálda börn-
in ættartign sinni þrátt fyrir gift-
I inguna.
Rétt til hjónaskilnaðar í Tou-
areg, hefir konan aðeins, og þær
einar geta beðið um hann. pær
láta sér ekki til hugar koma, að
búa saman við menn, sem þær
elska ekki. Þó að konur séu ekki
mönnum sínum trúar, þá verða
mennirnir að sætta sig við það,
þvi það eina sem þeir geta gert,
er að vanda gætilega um fyrir
þeim.
Konurnar í Touareg búa í tjöld-
um, sem búin eru til úr rauðleit-
um leðurpjötlum. í þeim halda
þær veizlur sínar og aðra mann-
fundi, því þær taka þátt í öl'lam
stjórn og mannfélagsmálum. Á
þeim mótum eru þær kátar, tala
um nágranna konurnar og daðra
óspart við karlmennina, sem renna
hýru auga til þeirra.
petta fyrirfcomulag virðist gef-
ast vel. Konurnar annast móður-
störf sín prýðilega vel, og eru
sfcemtilegar í tali, yfirhöfuð góðir
förunautar. Mennirnir eru á-
nægðir með hernað sinn. Konurn-
ar með félagslíf sitt og heimilis-
störf, og það er sagt, að hjón hafi
aldrei rifist í Touareg.
BLUE RIBBON
TEA
I •
Þegar þér berið saman BLUE
RIBBON við aðrar tegundir í pökk-
um, þá berið það ekki saman við
te sem selt er með sama verði.
BLIJE RIBBON áskilur sér að
vera bezta teið í Canada, hvað sem
verðinu líður, og bragðið, strax tekið
úr tekönnunni sannar