Lögberg - 14.06.1923, Blaðsíða 4

Bls. 4
LOOBERG, FIMTUDAGINN JÚNí 14. 1923.

IJögberg GefiíJ út hvem Fimtudag af The Col- umbia Pres*, Ltd.,Cor. William Ave. & Sherbrook Str.. Winnipeg, Man. Talaimart Jí-6327 og N-6328
Jón J. BQdfeU, Editor
(Jtanáakrift til blaðsina: THE COlUIHBIá PHESS, Ltd., Box 3172, Winnipeg, AJan- Utanáakrift rítatjórana: EDlTOR L0CBERC, Box 3172 Winnlpeg, Man.
The ‘ L.ÓKbarg*’ ta -prlnted and publlshed bjr The Oolumbta Praaa, LlmKad, ln tha Colurnbla Block, Itl t) 817 Sherbrooke Btreet, WJnnlpe*, llanltoba

Sósíalistamir og alheimsveldi.
Á öðrum stað í blaðinu birtum vér grein eftir
S. Miles Bouton, sem nú er í Berlín á þýzkaiandi
og er hún álleftirtektaverð, bæði fyrir það, sem
verið er að lýsa í greininni — fráhvarf æskulýðs-
ins þar, frá kirkju og kristinni trú. En ekki
síður fyrir það sem á bak við þá hreyfingu stend-
ur, eða er aðalástæðan fyrir henni.
pað hefir lengi verið hugsjón communista
kenningarinnar að ná yfirráðum í heiminum, þó
á hinn bóginn, að hún hafi aldrei orðið nógu sterk
til þess.
Pað er ekki ætlun vor, með þessum línum að
fara að rekja sögu communistanna eða sósialist-
anna, sem nú er svo mjög blandað saman. pað
yrði of langt mál
Ekki heldur að fara að dæma um nytsemi, eða
nothæfni þeirra kenninga Heldur viljum vér að
eins minna á, að aldrei í sögu mannkynsins hafa
þær stefnur fylgt liði sínu fram með eins miklu
afli og þær gera nú. T því sambandi þarf ekki
annað en benda á Rússa, þessa einkennilegu þjóð,
sem sökum ýmsra lyndiseinkenna er allra þjóða
meðtækilegust fyrir slíka hreyfingar. Hún hef-
ir nú eins og kunnugt er offrað öllu fyrir comm-
unista fyrirkomulagið. — Mfenning þeirri, sem
þjóðin átti og hafði með erfiðleikum miklum bygt
upp hjá sér í tugi ára, þjóðfélags fyrirkomulaginu
eins og þjóðin hafði búið við þhð í aldir, en sem
þó aldrei hefir verið eign þjóðarinnar — aldrei á-
vextir af hennar eigin sálarlífi, heldur fengið að,
og því ekki eins rótfast eins og ella mundi — fyr-
irkomulag samt, sem hún hefir gert sér að góðu
og unað við, en sem hún nú hefir ka'stað frá sér
fyrir sósialista eða communista stefnuna.
^Rússar ráku sig brátt á, að það var ekki
eins auðgert að skifta um þjóðskipunar fyrirkomu-
lag sitt eins og þeir héldu, að vísu gátu þeir gert
það heima hjá sér og gerðu, en afleiðingarnar
af því urðu, að þeir stóðu eins og yfirgefnir af
flestum eða öllum þjóðum heimsins.
pað var því ekki nema um tvent að ræða, að
snúa við og taka aftur upp þjóðskipunar fyrir-
komulag það sem þeir höfðu hafnað, eða að út-
breiða þenna nýja boðskap með svo mikJu afli,
að hann yrði að alheimsveldi og þann kostinn tóku
þeir.
Eins og gefur að skilja, þá var það undur
margt, sem úr vegi þurfti að ryðja og eitt af því
sem þeir snéru sér fyrst að bæði í heimaiandi sínu
og hvar annarstaðar sem þeir gátu, eða geta, var
kristin kirkja og trú. Kristna trúin var þrösk-
uldur á vegi þeirra, sem rýma þurfti á burtu. —
Bræðraband, sem þurfti að slíta. Afturhaid sem
ekki átti samleið með hinum nýju kröfum comm-
unistanna. Hégómi, sem bauð að gjalda keis-
aranum það sem keisarans er og guði þiað sem
guðs er. En þeir eins og kunnugt er afneita bæði
guði og keisara — afneita öllu nema sjálfum sér.
Ekki skal hér lagður dómur á þessa aðferð,
og ekki heldur neinu spáð um það hversu sigur-
sælir þeir verða í þessari herferð sinni, heidur
eru þessar línur að eins ritaðar til þess að draga
athygli manna að því, að þessi herferð hinna
andlegu Bolshevikimanna gegn kirkju og kristin-
dómi, er að eins ein af aðferðum þeim er þeir nota
til þess að reyna að ná alheims yfirráðum í heim-
inum og koma á alheimsveldi communista.
Tóvinnuverkstæði í Winnipeg.
Eitt af framtíðarspursmálum þessa fylkis, er
að koma upp varanlegum iðnaði í sem allra flest-
um greinum-
Eins og kunnugt er, þá hefir komræktin og
kvikfjárræktin veri$ aðal framleiðslulindir fylkis-
ins, en dag frá degi hefir sú tilfinning fyrir því að
sú framleiðsla væri of takmörkuð, til þess að geta
fullnægt fyíkisbúum, rutt sér til rúms. Menn hafa
séð það og skilið, að svo framarlega sem velferð
manna í borg og bæjum ætti að geta verið borgið,
þá yrðu menn að koma hér á fót verksmiðju iðn-
aði. Enda virðast tækifæri liggja hér opin á
því sviði.
Einn slíkur iðnaður, er nú að hefja göngu
sína hér í Winnipeg, það er tóvinnuverkstæði.
Fyrir tveim árum síðan fundu fjárbændur
hér í Manitoba mjög til þess, hve verð á ull þeirra
var illa komið. pað hafði hrapað úr 50 og 60
centum ofan í 12 cent pundið. En verð á ull-
arbandi, ullarplöggum og ullarfatnaði hélst hátt.
Fjárbændur tóku sig því saman og ásettu sér
að koma upp ullarverksmiðju hér í Winnipeg.
peir mýnduðu félag og skrifuðu sig fyrir $60,000
virði af hlptum í félaginu. Nokkuð af því fé
var borgað strax, en sökum þess að það var ekki
nóg til þess að hrinda fyrirtækinu af stað, þá
fóru forgöngumenn fyrirtækisins til Norris-
stjómarinnar og báðu hana um lán, sem nam
$14,000 upp á ábyrgð þeirra bænda. Norris-
stjórain tók máli þessu vel og lofaði að styrkja
fyrirtækið, ef tryggingin fyrir því væri óyggj-
andi. En áður en samningar voru fullgjörðir
var Norrisstjómin feld og með henni dó öll von
fjárbændanna í Manitoba um hjálp til þess að
koma þessu fyrirtæki sínu í framkvæmd. )7vi
þó þeir dýrkuðu Bracken stjóraina til þess að
veita sér þetta lán upp á tryggingu frá bændun-
um og tryggingu í vélum, þá skelti hún skollaeyr-
um við þeirri bæn og þverneitaði að veita þessu
fyrirtæki bændanna nokkurt liðsinni.
Pegar þessu máli var þ^nnig komið, var ekki
um annað að gera fyrir bændurnar, en að hætta
við þettað því enn hafði ekki borgast nógu mikið
í peningum af stofnfé félagsins til þess að hægt
væri að byrja, eða þá að fara sjálfir af stað með
þetta í smáum stíl og það hafa þeir gert. peir
hafa keypt vélar og áhöld og sett þessa verk-
smiðju sína upp hér í bænum-
Eins og sagt hefir verið, urðu þeir sökum fjár-
skorts að byrja í smáum stíl, þeir hafa að eins
sett inn vélar til þess að þvo, tæta, spinna, prjóna
og vefa ullar-rúmábreiður og yfirhafnir, og er á-
form þeirra að halda áfram þannig unz þeir eru
vel komnir á fæturnar með þann part verksmiðj-
unnar áður en þeir fara að bæta við hana. Síð-
an að þeir byrjuðu hafa þeir haft nóg að gera,
því að þeim hafa borist meiri pantanir en þeir
hafa getað sint, frá Manitoba, Ontario, Saskat-
chewan og Alberta. Menn geta sent ull sína
til verksmiðjunnar og hún/ kaupir hana, þeir geta
látið vinna úr henni band, sokka, vettlinga, á-
breiður (blankets) eða hvað annað sem verk-
smiðjan vinnur. peir geta líka fengið alt þetta
keypt, fyrir miklu lægra verð en þeir eiga kost
á að fá það annarstaðar.
Ein af reglum þeim, sem þetta bændafélag
hefir sétt sér, er að selja vöru sína ekki til heild-
sala, heldur til almennings og smákaupmanna, þó
með því skilyrði að verksmiðjan ráði á hvaða
verði að þeir selja hana aftur til viðskiftamanna
sinna.
Bændur þeir sem hafa brotist í að komr
þessu fyrirtæki í framkvæmd þrátt fyrir ervið-
leika, þá sem undanfarin ár hafa haft í för með
sér, eiga þakkir skilið fyrir dugnað sinn og fram-
kvæmdir og eiga líka sannarlega skilið að fólk
styrki þá af aJefli, með því að verzla við þá.
Kolaverkfall í vœndum.
Eftir síðustu Bandaríkjafregnum að dæma,
er fátt Jíklegra en það, að verkfall muni hafið af
hálfu manna þeirra, er í harðkolanámum Banda-
ríkjanna vinna, í byrjun næstkomandi september
mánaðar. Atvinnusamningamir milli námu-
eigenda og námamanna, eru á enda þánn 30. á-
gúst næstkomandi, eða rétt um það leyti, sem
haustið er í aðsigi. Horfuraar eru því alt
annað en glæsilegar. Hverjar ráðstafánir að
forsetinn og þingið kann að gera, er auðvitað enn
á huldu, en hitt þykir engan veginn ólíklegt, að
svo fremi sem af kolaverkfalli verði, þá muni mik-
ill meiri hluti þjóðarinnar kref jast þess, að stjórn-
in taki námuraar í sínar hendur og starfræki þær
fyrir eigin reikning, eða með öðrum orðum á
kostnað almennings
Merkur gestur.
Nýkominn er hingað til borgarinnar, hr. Á-
gúst H. Bjamason, prófessor í heimspeki við há-
skóla íslands. Hygst hann að dvelja hér um
hríð og flytja fyrirlestra meðal landa sinna- Pró-
fessorinn er fyrir löngu orðinn víðkunnur fyrir
ritverk sín, t. d. bækurnar Nítjánda öldin, Aust-
urlönd o. fl. Hann hefir og haftá hendi ritsjóm
timaritsins Iðunn/sem náð hefir allmiklum vin-
sældum beggja megin hafsins. Ágúst hefir alla
jafna verið elju og afkastamaður, hann er sírit-
andi og hefir ávalt einhvern fróðleik fram að færa.
Ritverk hans öll, bera vitni um heilbrigða dóm-
greind og samvizkusemi.
Enginn minsti vafi er á því, að margt gott
getur af komu Ágústs stafað. pjóðemis sam-
tök vestræna flokksbrotsins, ættu að hagnast að
mun af komu jafn góðs gests. En það verður
því að eins, að almenningur «æki fyrirlestra hans
eins vel og framaSt má verða.
Prófessor Ágúst H. Bjamason, er kvæntur
Sigríði dóttur Jóns heitins ólafssonar, ritstjóra
og skálds. Var hún í för með manni sínum
vestur um ver, en dvelur enn hjá ólafi bróður
sínum í Chicago. Mun hennar von til borgar-
innar einhvem hinna næstu daga.
Vonandi verða landar samtaka um, að láta
þeim hjónum eigi leiðast þann stutta tíma, er
þau kunna að dvelja meðal vestræna hópsins.
Elsa Branström.
pað fer heitur straumur um sál manns, þegar
maður hugsar um þessa stúlku, sem enn er á
unga aldri.
Hún er svensk að ætt og uppruna, alin upp
við allsnægtir og hefir notið als hins gðða, sem
lífið hefir að veita, á uppvaxtarárum sínum.
þessi stúHca átti heima í Petrograd ásamt
foreldmm sínum, því faðir hennar hershöfðingi
Branström, var þar ræðismaður Svía þegar að
stríðið skall á og þar hefði hún getað setið í ró
og næði og við glaum og gleði á meðan sú hryggi-
lega heiftaralda velti sér yfir heiminn. — En hún
gerði það ekki. Sál hennar fyltist ómótstæði-
legri þrá til þes sað lina kvalir þúsundanna, sem
sá ægilegi hildarleikur nísti, svo hún fékk leyfi
foreldra sinna til þess að fara að heiman, til þess
að líkna, græða og seðja.
Skömmu eftir að stríðið hófst gekk hún í
þjónustu Rauðakross félagsins, þar sem hún nam
hj úkrunarfræði og tók svo til starfa — og starf-
sviðið, er henni var falið var á Rússlandi. Árið
1915 var hún send til Síberíu. Um starf sitt þar í
fangelsunum, og á meðal hermannanna og alla þá
ægilegu eymd, sem fðlk varð þar að þola, talar
Elsa Bamström í bók sem hún hefir ritað og heit-
ir: “Á meðal hertekins fólks á Rússlandi og í Sí-
beríu á árunum 1914—20”, sera út var gefin í des.,
1921, og er lýsingin af ástandi þess fólks, yfirleitt
á þessum svæðum, svo tilfinnanleg, að menn geta
varla tára bundist að hugsa um það.
Elsa Branström heimsótti svæði þau, sem her-
tekið fólk dvaldi á, frá Omsk og alla leið til Vlad-
ivostok, og geta menn getið nærri hve erfitt starf
það hefir verið þar sem víða varð yfir vegleysur
að fara fótgangandi. Á ferðalagi því heimsótti
hún um 700,000 fanga, sem allir áttu við hin
erfiðustu kjör að búa, og sumir óskapleg. f þæg-
indalausum og köldum húsum og húskofum, var
þeim hrúgað saman- Drepsóttir geysuðu og
fólk hrundi niður og þeir dauðú lágu þar sem þeir
gáf u upp öndina, unz einhvem af umsjónarmönn-
unum bar þar að, en þeir voru fáir, sem slíkum
störfum gátu sint eða vildu sinna, því það er ekki
álitlega að hafast við þar sem drepsóttir búa, og
dauðir og hálfdauðir menn eru einu innbyggjamir.
En á þeim stöðvum hefir ungfrú Elsa Bran-
ström búið í sex ár og öll hennar hugsun, allir
hennar kraftar og öll hennar viðleitni hefir miðað
til þess; að hjálpa þessu fólki, létta kvalir þess,
klæða nekt þess og svala hungri þess.
Bók þessa gefst ekki öllum kostur á að lesa.
En þeir, sem vilja sjá þessa Florence Nightingale
Svía og heyra hana segja sögu sína, geta
gert það með því að koma á samkomu, sem hún
heldur hér í Winnipeg í Central Congregational
kikjunni á þriðjudagskvöldið kemur klukkan átta
að kvöldi. Inngangur verður ekki seldur svo
hver sem vill getur átt kost á að heyra hana, en
samskota verður leitað á samkomunni.
Með Miss Branström er countess Douglis dótt-
ir fyrcverandi utanríkisráðherra Svía. Hún er
af skoskum ættum en fædd í Svíþjóð, þar sem ætt-
menn hennar hafa búið í langa tíð Er hún
ein af þeim, sem hefir helgað Rauða krossinum
starfsl^rafta sína.
Henry Ford.
Orð hefir leikið á því að undanförnu, að iðn-
frömuðurinn mikli, Henry Ford, mundi hafa í
hyggju að bjóða sig fram af hálfu demokrata
flokksins í Bandaríkjunum, við næstu forseta-
kosningar 1924. Henry Ford hefir gefið sig
tiltölulega lítið við stjórnmálum, þótt hann að vísu
byði sig fram sem senatorsefni fyrir Michigan
ríkið, 1921. í það sinn beið Ford að nafninu til
ósigur fyrir Mr. Newberry, er sótti undir merkj-
um Repubicana. það var á almanna vitorði, að
svo miklum brögðum var beitt af Newberry og
fylgifiskum hans í kosningu þeirri, að við lá að
úr því yrði opinbert þjóðarhneyksli. pingið tók
kosningu Newberrys gilda með sáralitlum meiri
hluta þó. Árið eftir voru stöðugt að koma upp
ný og ný svik í sambandi við kosninguna og að
lokum var alm'enningsálitið orðið svo andstætt
Newberry, að hann neyddist til að segja af sér
senatorsembættinu. þótt Henry Ford kæmist
ekki á þing í það skiftið, óx hann samt mjög í aug-
um almennings fyrir drenglyndi og hreinskilnis-
lega framkomu, er hann hvarvetna sýndi, meðan
á hinum ákafa pólitiska hildarleik stóð. pá fyrst
fóru menn að tala um hann sem forseta efni í
fullri alvöru.
Stórblaðið New York World, flutti fyrir
skömmu alllanga og ýtarlega grein um Henry
Ford sem forseta efni. Enga hugmynd kveðst
greinarhöfundurinn hafa um það, Tivort Ford
háfi nokkru sinni til hugar komið, að bjóða sig
fram við næstu forseta kosningar eða ekki- En
hinu bætir hann við, að svo mikillar lýðhylli
njóti Ford, að gefi hann á annað borð kost á sér,
sé harla ólíklegt að nokkur annar maður úr dem-
okrataflokknum reynst sigursælli. Nefnt
blað fullyrðir að líklegast sé hvergi að finna í
víðri veröld auðmann, er njóti slíkrar aðdáunar
hjá alþýðu manna.
Henry Ford er biljónamæringur, — auðugasti
maðpr í heimi; en hann hefir kunnað vel með auð
^ sinn að fara, og það reið baggamuninn.
f því falli, að Henry Ford yrði fyrir forseta
vali og stjórnaði þjóðarbúinu jafnvel og sínu eig-
in, mundi engan iðra þess, að hafa léð honum at-
kvæði sitt.
Af hverju
KAKAN
MISTCKST
Konan var góður bakari. Hún
hafði vandlega fylgt hinum venju-
legu reglum. En samt mi&hepn-
aðist ibökunin. UNDARL.EGUR
LEYNDARDÓMUR.
Hver var ástæðan? Ástand hveitisins.
Á öllum árstíðum, er hveitið mi'smunandi. Stundum er
það afarhart. Annar árið kannske miklu mýkra. Ailt sem
þurfti til að tryggja bökunina, var aðeins það, að breyta viit-
und til um reglurnar.
Þegar eitthvað slíkt kemur fyrir, þurfið þér aðeins að
hafa hugfast
ROBIN HOOD FLOUR
p JÓNUSTUDEILDINA
Yður er boðið, að fá ókeypis upplýs-
ingar hjá sérfræðingum þeim, sem
vinna í efnarannsóknarstofú vorri og
brauðgerðarhúsi. . Alveg sama hvaða
hveiti þér notið, hvort iheldur Robin
Hood eða aðrar tegundir, þér fáið á-
ibyggilegar upplýsingar eins fyrir því.
Skrifið í dag.
Tryggtng.—1 staðinn fyrir poka af Robin
Hood Flour, 24. punda eíSa þyngri, sem
búið er aS eySa nokkru úr, látum vér y8ur
fá annan fullan I þeim tilfellum, sem kon-
unni hefir ekki hepnast bökunin eftir þrjár
tilraunir.
ROBIN HOOD MHIS LTD
MOOSE JAW, SASK.
Ástœðurnar
fyrir því aC hugur íslenzkra bænda
hnegist til Canada
47 kafli.
'Stefna Dominionstjórnarinnar,
að því innflutningamálin áhrær-
ir, er eigi aðeins þjýðingarmikil
fyrir íbúa fylkjasambandsins,
hieldur og jafnframt fyrir heiminn
alian í heild sinni. 1 fáum eða
engum tilfellum, stendur Canada
í nánari sambandi við alþjóðavid-
skifti, en að því er viðkemur inn-
flutningamálum.
Canada er að ummáli fullur
16. hluti allrar veráldarinnar, en
íbúatala landsins nemur ekki
nema hálfum af hundraði af fólks-
tölu veraldarinnar. Náttúru
auðlegðin er mikil og margvís-
leg, en kemur vitanlega ekki að
tilætluðum notum, fyr en að í-
búatölunni fjölgar það mikið, að
unt sé að leggja hönd á plóginn
á sem flesttim sviðum. pess
vegna liggur í augum uppi, að
fyrsta og mesta málið, sem liggur
fyrir þjóðinni og þarfnast úr-
lausnar, er innflutningsmálið.
Saga innflutningsmálanna er ekki
löng ennþá, allra isízt hvað
Vestur Canada viðvíkur, en á hinn
bóginn verður því ekki neitað, að
hún sé merk.
Árið 1871 — fjórum árum eft-
ir stofnun fylkjasambandsins,
nam íbúatala landsins að eins
3 690,000. Á árunum 1871—1881
nam fjö-lgunin 635,000, en á næstu
tíu árum þar á eftir fjölgaði fólk-
inu um 508,000 en á árunum 1891
—1901 nam fólksfjölgunin 538,000
Heimiiisréttarlögin stuðluðu
mjög að auknum innflutningi.
Fyrsta heimilisréttarlandið í
Vestur Canada, var numið 2. júlí
1872. Canadian Pacific járn-
brautarfélagið og eins Hudsons
flóa félagið, áttu víðáttumikil
landflæmi, er þau létu víða mæla
út og seldu síðan jarðir við svo
lágu verði, að minstu munaði að
þær væru gefnar. Bæði hafa
félög þessi unnið mjög að því að
byggja upp landið.
Eftirfarandi skýrsla sýnir það,
bve margir tóku heimllisréttar-
lönd á árunum 19C'l til 1914:
Fiscal year 1901 ........... 8,167
“ 1902 14,673
“ 1903 .......... 31,383
“ “ 1904 ......... 26,073
“ 1905 ......... 30,819
“ “ 1906 ......... 41,869
Nine months ended March
31. 1907 .............. 21,647
Fiscal year 1908 .......... 30,424
“ “ 1909 ......... 39,081
“ “ 1910 .... .... 41,568
“ 1911 ......... 44,479
“ “ 1812 ......... 39,151
“ 1913 ......... 33,699
“ “ 1914 ......... 31,829
Total 434,862
Árið 1913 og framan af árinu
1914, áður en ófriðurinn mikli
hófst, var allmikð um innflutn-
ing fólks til landsins. En þegar
eftir byrjun stríðsins, tók að heita
mátti fyrir innflutningana. Frá
brezku eyjunum nam útflutn-
ingur fólks á fjárhagsárinu, sem
endaði 31. marz árið 1914, 142,622,
en árið 1916, fluttust þaðan inn í
landið að eins 8,664. Sama er að
segja um innflutninga frá Banda-
ríkjunum. peir lækkuðu á tveim
fyrstu stríðsárunum úr 107,530.
niður í 36,937. Árið 1916 varð
tala innflytjenda lægst. —
Vínbannsmálið.
“Já” og “Nei”.
Hundruð skilja hana ekki. Er-
uð þér viss um mismuninn?
Margir halda að ef þeir greiði
spurningunni játandi atkvæði, þá
«éu þeir þar með að biðja stjórn-
ina að takast á hendur umsjónina
með vínsölunni.
petta er skakt “jáið” í þessu
sambandi þýðir aðeins það, að
Moderation-frumvarpið verður
lögleitt eins og það er.
Með því að greiða játandi at-
kvæði, neglið þér yður við frum-
varp Moderation manna um ófyr-
irsjáanlegan tíma.
í frumvarpinu eru engin ákvæði
er útiloka launsölu.
ölgerðarhúsunum er iheimilað,
að búa til og selja áfengt öl, án
nokkurrar íhlutunar frá hálfu
hinna opinberu stjórnarvalda.
Tryggingarákvæði gegn óleyfi-
legri vínsölu, er hvergi að finna,
í frumvarpinu, þótt leitað sé með
logandi ljósi.
Á fundi, sem haldinn var í St.
Johns Presbyterian Church
fimtudagskveldið þann 26. apríl,
1923. Ritari framkvæmdarnefnd-
ar bindindismanna las upp trygg-
ingarákvæðin úr British Colum-
bia lögunum, sem feld væru með
öllu úr frumvarpi Moderation-
manria.
Mr. P. C. Locke, er játaði sig
vera þann mann, er endurskoðað
hefði síðast Moderation frumvarp-
ið kvað óþarfa að krefjast frekari
tryggingar gegn óleyfilegri vín-
sölu. pað væri nóg trygging-
arákvæði í núgildandi vinbanns-
löggjöf, er giltu eftir sem áður, því
bannlögin yrðu að líkindum ekki
numin formlega úr gildi.
Með þessu játa Mioderation-
menn sjálfir, að tryggingarákvæði
vanti í frumvarp þeirra. Auðvit-
að þurfti aldrei neitt annað, en
lesa frumvarpið og kynna sér það
með eigin augum.
Með þessu játa þeir það ótvi-
rætt, að eini vegurinn til að úti-
loka launsölu áfengra drykkja sé
sá, að fylgja þar að lútandi á-
kvæðum núgildandi vínbannslaga.
Með þessu er einnig viðurkent, að
Moderation-frumvarpið, hafi haft
annan tilgang enn þann, að bæta
úr misfellum núverandi fyrir-
komulags, að því er snertir eftirlit
og starfrækslu vínbannslaganna.
Af þessu er sýnt, að um blekking-
ar er að ræða af hálfu andbann-
inga. fi
Saskatchewanfylki reyndi þetta
sama fyrirkomulag og Modera-
tion-frumvarpið fer fram á.
Stjórin starfræktí vínsölubúðir í
hálft annað ár. Fór íbrátt svo að
almenningur reis öndverður gegn
slíku fyrirkomulagi, og klrafðist
þess, að almenn atkvæðagreiðsla
yiði látin fara fram um málið.
Með vínbanni voru 97,248 en að-
eins 23,666 héldu sér við brerini-
vínsbúða fyrirkomulagið. Flest
állir stærktu bæjir fýlkisins.
greiddu Ibanninu stórmikinn meiri
hluta og hafði fylgi við bannhug-
myndina þó ávalt verið þar í
veikara lagi.
Hon. Geyrge Langley, einn af
ráðgjöfum (stjórnarinnar, fór af-
ar hörðum orðum um vínbúða fyr-
irkomulagið, kvaðst með engu
móti geta séð að stjórn, er á efti-
hvern hátt bæri heill almennings
fyrir brjósti, gæti stutt slíkan ó-
fögnuð, er jafnvel væri í fleiri
en einum skilningi beint sjálfs-
morð. B. Columbia lögin eru enn í
gildi, en vinsældir þeirra, ef
nokkrar voru, virðast nú ekki
orðnar á marga fiska.
(Auglýsing.)