Lögberg - 16.08.1923, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
16. AGLTST, 1923.
T
Nothing is more welcome in the West-
ern household than each new issue of
the EATON Catalogue.
And this Fall’s book will be no excep.
tion, offering good and fashionable
wearing apparel for all the family;
staples and household articles; farm
goods and machinery; In fact, practl-
cally everything your household can
wish to purchase.
Prices, of course, are of the moderate
standard that has made EATON
Priced mean Big Value.
This book is now being mailed to our*
customers in Western Canada. If a
copy does not reach your house short-
ly, write for lt It is ______________—_______—--------
sent Free on Reguest. |^T. EATON C°um,t«
WINNIPEG - • CANADA
syrgja ásamt fot\eldrunum hinn
látna unga mann. Jaröarförm fór
fram 9. maí og heiöruöu margir
minning hins ’látna meö návist^
sinni. K.K.Ó.
Þakkarávarp.
Vér undirrituð viljum hér með
votta öllum vinum okkar og ná-
grönnum, er veitu okkur hjálp og
samhygð, i hinu langa sjúkdóms-
striði okkar elskaða sonar og bróð-
ur, Guðjóns Jackson, og viö frá-
fall hans, okkar innilegasta þakk-
læti. Sérstaklega viljum vér til-
nefna þær systur Guðrúnu og Mar-
gréti Gíslason. Sú fyrnefnda var
hjá okkur í sex vikur, er okkur
reið irjpst á. og báðar veittu okku*-
þá hjálp af fúsum hug, sem aldrei
mun gleymast okkur. Sömuleiöis
viljurn vér nefna tvo jafnaldra
hins látna, Victor Sturlaugsson og
Victor Thordarson, er báöir sýndu
þá trygð og hjálpsemi við vin sinn
og við okkur, sem við metum ói-
viðjafnanlega mikils. Þá er einnig
að minnast k\iénfélagsins “Gleym-
mér-ei”, sem kom okkur til hjálp-
ar með rausnarlegri gjöf. Margir
aðrir áttu einnig hlut aö máli og
biðjum vér Guö aö blessa alt þetta
velgjöröafólk okkar, og endur-
gjalda því kærleiksverk sin.
Svold, N.D., 3. ág. 1923.
Sœmundur Jackson
og f jölskylda hans.
RICH IN VITAMINES
MAKE PERFECT BREAD
Araon Saphiro.
Hvaða maður er Araon Saphiro?
pannig hefir maður spurt mann
svo að segja um alt Vestur-land-
ið síðustu vikurnar.
Araon Saphiro er enn ungur að
aldri, rétt að segja 38 ára.
Ef til vill hafið þér heyrt tal-
að um lögmann nokkurn í Cali-
forníu, er getið hefir sér frægð
og haldið því kannské að hér sé
um einhvern ■mi’ljónamæring eða
stóriðnaðarforingja að ræða. Svo
«r þó ekki- Araon Saphiro er eng-
inn stórbo'kki, er ber hvorki utan
á sér ættardramb né annað því-
umlíkt- Nei, — hér er um að
ræða hóglátan framkomuprúðan
mann, er ígrundar í kyrþey við-
fangsefni sín, án þess að vera
stöðugt að auglýsa sína eigin dýrð
eins og svo langt of margir gera.
Það var G. Harold Powell, for-
stjóri Citrus Grower’s félagsskap-
arins í Californía, er uppgötvaði
hæfileika Saphiros og valdi hann
sér til lögfræðilegs ráðunauts.
Saphiro var þá ungur lögmað-
ur að tála í þann og þann svip-
inn eins og fjöldin vilji heyra, en
að starfa í reyndinni að einhverju
því, er til verulegra hagsmuna
horfi fyrir bændur og búalið.
iMr Saphiro er enginn draum-
óramaður. Hann ætlar sér held-
ur áldrei að gleypa sjöstirnið.
Hann er heldur enginn sérfærð-
ingur í vélasmíði, en honum er
óvenju sýnt um að halda hverj-
um einstökum parti vélarinnar í
því ásigkomulagi, að samstarf
þeirra allra í heild sinni, geti
ekki farið út um þúfur. Auð-
vitað er þetta framdregið sem
dæmi upp á starfsaðferðir manns
ins á sviði samvinnu-tilraunanna.
Búist er við, að árangurinn af
starfi Mr. Sapiros í Vestur-
Canada, verði bæði mikill og góð-
ur- Að minsta kosti er það víst,
að fjöldi bænda ber til hans ó-
takmarkað traust.
EIRÍKUR HALLDÓRSSON.
Þann 18. des. 1922 andaðist að
heimili sínu í Akrabygö í Norður-
Dakota öldungurinn Eirikur Hall-
ur og sama sem ekkert farinn að. ^jórsson. Hafði hann lagst til
gefa sig við því, er síðar varð hvíldar við venjulega heilsu kvöld-
aðallífsstarf hans, sem sé sam-; ;nu áður, en fanst örendur næsta
vinnutilraunum á sviði ilandbún-
aðarins. En eigi leið á löngu áð-
morgun 1 runn sinu.
Eiríkur var fæddur 7. jan. 1843
ur en augu hins unga manns fóru: aö Egilsstöðum á Völlum í Suður-
að opnast fyrir því, við hvaða j Múlasýslu, þar sem foreldrar hans
stórhættu bændur ættu alment við j lengi bjuggu. Faðir hans hét Hall-
að stríða, er því viðkom, að út-! dór, sonur Einars frá Steinsvaði,
vega viðunanlegan markað fyrir I Gíslasonar frá Njarðvík, Halldórs-
framleiðslu sína. Tók hann þá um
þær mundir, að leggja stund á
samvinnu löggjöf, með því að
honum var ljóst, að þekking
þeim efnum væri
sonar prests á Desjarmýri. En
móðir Eiríks Halldórssonar1^ var
Anna Þuriður Eiriksdóttir Jóns-
sonar prests í Vallanesi, Stefáns-
- , ., sonar prests á Valþjófsstað.
frumskilyrði ^ "g66 Gugrúnu
fyrir því, að hrinda mætti sam-j páHnu ísfefd {rá Uppsölum
vinnuhugsjóninni í framkvæmd.
nú er hann fyrir löngu kunnur,
Eiðaþinghá. Voru þau Eiríkur og
hún systrabörn. Hún var Páls-
eigi aðeins um alt Californíarík- dóttir Eyjólfssonar ísfeld snikk-
ið og önnur fylki Bandaríkjanna, (f. 1760J Asmundssonar bónda á
heldur og einnig hér í Canada og j Kollabæ í Fljótshlíð. Kona Eyjólfs
víðar fyrir það, sem honum hefir ] var Herdís Einarsdóttir Mag-
orðið ágengt á sviði samvinnu til- nússonar á Þórarinsstöðum (1776)
raunanna-
Á ræðupalli er Saphiro alveg
framúrskarandi laus við það að
slá um sig. Hann rökræðir málin
með þeirri stökustu gætni, er
frekast má verða. Hann veit
hvað hann er að tala um. Hann j
hefir þegar haft stór áhrif
markaðsfyrirkomulag hveitis víðs I
Eiríkur Halldórsson var mynd-
ar- og þrekmaður. Fram til hms
síðasta hélt hann sér óvenjulie'ga
vel fyrir svo há-aldraöan mann
hvað líkams buröi og atorku snerti,
og einnig aö andlegu atgjörvi, en
þvínær algert heyrnarleysi haml-
aði honumi frá að geta notið1 pín:
mörg siðustu árin. Hann átti mörg
þau einkienni, er vér teljum meö
þvi bezta í þjóðararfi vorum.
Karlmenska, sjálfstæðisþrá, starfs-
hugur, trygglyndi og festa, ein-
kendu hinn látna öldung. Heim-
iliö, þar sem hann hafði reynt bæói
sorg og gleði meö ástvinum sínum,
var honum óviöjafnanlega kært. og
huggun hans, jer hann siðastliðið
sumar varð aö sjá á bak syni sin-
um Halldóri, varð auk traustsins
á Guði, ekki sizt vináttan við litlu
drengina, sonarsyni sina, sem hann
unni hugástum. Hann haföi lært
að bera raunir og niótlæti. Sifsi'ns
með hugrekki, og æðraðist ekki.
Eftir dauöa Halldórs, hélt Eiríkur
til dauðadags til hjá ekkju hans,
Jennie Guömundsdóttur, sem nú
hefir brugðið búi og flutt til
Mountain. — Hann var lagður til
hinstu hvildar í grafrpit Vídalins-
safnaðar við hlið elskaðrar eigin-
konu og sonar. —
Blessuð sé minning hins merka
bændaöldungs. K.K.Ó.
Þakkarávarp.
Við undirrituð vottum hér meö
þakklæti vinum okkar og nágrönn
um sem sýndu okkur svo innilega
hluttekningu í sambandi viö veik
indi og fráfall Petru litlu dóttur
okkar, er andaðist aö heimili okk-
ar i Eyfordbygð í Noröur Dakota,
laugardaginn 7. jtflí síðastl. úr
lungnabólgu. Hún var á þriðja
ári, fædd. 1. des. 1920. Einnig
viljum viö þakka þeim, er prýddu
kistu hennar blómum við útförina,
er fram fór þann 9. þ.m. Drottinn
launi þeim öllum, nr þannig vildu
taka þátt í okkar sáru sorg.
J. H. Hallgrlmsson.
Sigríður Hallgrímsson.
Byrjuöu þau Eirikur og Guðrún
búskap að Uppsölum, en fluttu ári
seinna að Eyvindará í sömu sveit
Þaðan fluttu þau 1876 að Egils-
stöðum og bjuggu þar þangað til
1889, er þau fluttu til Ameriku.
Keyptu þau jörð í nánd við Hen-
sel í Norður Dakota, og breyttu
a j ekki um bústað úr þvi. Fimm börn
eignuðust þau Eirikur og Guörún.
vegar um Bandaríkin og var fyrir Tveir svnir dóu í æsku heima á Is-
skömmu fenginn til þess að reyna landi, Eirikur og Einar. Halldór
að koma föstu skipulagi á það bóndi að Hensel lézt i júli 1922. Á
fyrirtæ’ki hinna sameinuðu J lífi eru: Páll, sem <ér starfsmaður
bændafélaga í Alberta, að stofna j (director of creditj í banka ríkis-
einskonar samvinnu—kornsölu-1 'ns í Bismarck, N. D., og Anha.
nefnd. Er nú alt útlit fyrir, að kona Friðriks Jónssonar, póstaf-
honum ætli að hepnast það jafn- ?re>8slumanns i Hensel. Kctfiu
vel og flest annað, er hann hefir^ s,ina niisti Kiríkur áriö 1909. A
fengist við. Saphiro segist hafai ,f' crn ,,rJar systur hans: Gu«-
kovnist að því á ferðum sínum um! ^ Jons Aiistman v.ö Riv-
Bandaríkin, að því miður sýnist' Man-.: 1°^ ekk,aAArna
......l I J°n«onar 1 Akrabygð, og Anna,
reglan vera sú, að foringjum
bænda láti að jafnaði miklu bet-
ekkja aö Skjöldólfsstöðum á Jök-
uldal á íslandi.
GUÐJÓN JACKSON.
Rúmlega 21 árs að aldri, andað-
jst Guðjón Jackson aÖ heimili for-
eldra sinna, Sæmundar Jackson
og konu hans Helgu, í Svoldar-
bygö i Noröur Dakota, þ. 5. maí
siðastliðinn, eftir langvinn veik-
indi. Þeim mun þungbærari var
sorgin ástvinunum vegna þess aö
fyrir fimm árum dó bróðir hans
Jón, efnismaöur 24 ára gamall.
Guöjón var góöur piltur, er kom
sér viel við alla og er mist með
hllýleik af öllum kunnugum. Hann
haföi veriö heilsutæpur frá barn-
æsku, en bar þann kross meö ró og
stillingu og var ætíö hýr og glað-
ur i viðmóti. Foreldrum sinum
var hann ástríkur sonur, og á
heimilinu lýsti af lífi hans, þó sjálf-
ur bæri hann kross. Tveir bræð-
ur, Helgi og Jakob, og þrjár syst-
ur, Gróa, ógift í föðurhústtm;
Fannie, gift James Mountain, og
Fríða, gift Walter Hallgrímssyni,
GUÐNI GESTSON.
Þann 18. júní siðastl. andaðist
að heimili sinu i Eyford-bygö í
'Norður Dakota bóndinn Guöni
Gestson, /éftir stutta legu í lungna-
bólgu.
Guöni Gestson var ættaður af
Langanesi. Tvo bræöur átti hann
i íslenzku bygðinni i grend viö sig.
Sqgurjón var lengi búþettur ó,
næstu jörð viö Guðna, en er nú í
Grafton, en Jóhann er búsettur i
Garðarbygð. Hafa þeir bræður
allir notið álits i bygð sinni sem
nýtir menn og drpngir góöir.
Guöni var fæddur 2. mai 1862.
Kom hann til Ameriku 1887. Ari
síðar giftist hann fyrri konu sinni,
Guölaugu Jónsdóttur. Bjuggu þau
í Eyford-bygöinni a’llan sinn bú-
skap. Voru þau samhent i þvi aö
annast um heimili sitt og börn’meö
ráðdeild og fyrirhyggju, og bless-
aðist hagur jæirra svo, að heimili
þeirra og bú var i beztu röð meðal
bænda í sveitinni. Fjögur af börn-
um þeirra komust til ára, Elizabet,
kona Guðmundar Jónassonar í Ey-
fordbygð; Björg-Þrúður, einnig
þar i sveit, ekkja eftir innlendan
mann, Sarter að nafni; Magnea
og Gunnlaugur, bæöi ógift og til
heimilis í fööurhúsum. Fyrri
konu sina misti Guöni 1902. Varö
hann nú að striöa meö börn sin og
bú með þeirri hjálp, sem fáanleg
var, og lánaðist honum að halda
saman heimilinu og barnahópnum,
þó oft sé þaö erfitt, jiegar þannig
stendur á.
Árið 1904 giftist Guðni í annað
sinn önnu Kristjánsdóttur, ekkju
nýkominni þá frá íslandi nnéö fimm
börn. Er það ekki ofsögum sagt,
að hann hafi reynst börnum henn-
ar sem bezti faöir, og ávann Ihann
sér kærleika þeirra svo aö þau
syrgja hann nú eins og föður.
Tvær dætur eignuöust þau Guöni
og Anna, er báöar eru á lífi, Rut
og Jóhönnu, er nú eru ung-fuM-,
orðnar í heimahúsum. Er það auð-
sætt, hv?í’ stórt og umfangsmikið
heimili var hér að annast um, en
þeim hjónunum hepnaöist þaö svo
vel, að ekki einungis önnuöust þau
sína meö mvndarskap, heldur lika
var þaö ótalið, er frá þeim gekk til
að liðsinna öðrum. Þau voru sam-
hent i gestrisni og góðhug viö þá,
er aö garöi bar, og var sambúð
þeirra farsæl og góð, og að henni
lokinni rikir viðkvænuir söknuöur
hjá ekkjunni og börnunum eftir
hinn góöa eiginmann og heimilijsi
föður.
Guðni átti almennum vinsældum
að fagna í nágrenni sinu og bygð.
Vart mun nokkur hafa borið til
hans kala. Hann var fáskiftinn
og friðsamur maður, sem annaðist
fyrst og fremst sinn eigin reit, en
í garð annara réð þó ætíð Ihjá !hon-
um velvild og hjálparhugur. Hýr
i viðmóti og hægur í fasi hélt
hann leið sína i lífinu þannig, aö
hann skildi eftir ]>á tilfinning hjá
þeim, er meö honum áttu samleið',
að ihann hefði reynst góöur sam->
fylgdarmaöur og ábyggilegur.
Hann var einlægur trúmaöur, sem
hélt sér fast við Kristindómsiboð-
skap þann, er hann haföi numið i
æsku, en vildi sneiða hjá deilum
og flokkadrætti, íe’ftir þvi sem frek-
ast var unt. Um langt skeið haföi
Guöni verið heilsutæpur, og haföi
legiö fleiri þungar legur, en þrátt
fyrir veika krafta var hann elju-
og starfsmaður, og búhöldur góð-
Minningarorð.
Eins 0 gáður hefir verið getið
um í “Lögréttu”, lézt hinn
24. okt 1922 að heimili sinu,
Hemlu í Vestur-Landeyjum óðals-
bóndinn Andrés Andrésson. Hann
var einn með merkustu og nýt-
ustu bændum í Rangárvallasýslu
Hann var fæddur í Hemlu 14.
des 1849. Foreldrar hans voru
þau Andrés Andrésson bóndi á
Hevnlu (f. 1817 d. kringum 1860),
frá Syðri-Hól undir Eyjafjöllum,
og Guðrún Guðlaugsdóttir (f.
1814 í Hemlu og d. 1885 í s- st.)
Þau hjón eignuðust 16 börn;
dóu mörg þeirra strax i æsku, en
af þeim sem upp komust eru nú
lifandi að eins Sigurður, sem
Verið vissir í yðar sök
Með Jzví að nota áreiðanlegar vörur eing og
ELtCTRO GASOLINE
BUFFALO ENGLISH MOTOR OIL
SPECIAL TRANSMISSION LUBRICANT
“Best by Every Test”
Seldar í vorum átta “Service Stations” í Winnipeg
No. 1—Á horni Portage Ave. og Maryland St.
No. 2—Á Suður Main St., gengt Union Depot.
No. 3—McDermot og Rorie Sts. gengt Grain Exohange.
No. 4—Á horni Portage Ave. og Kennedy St.
No. 5—Á horni Rupert og King, bak /ið McLaren Hotel.
No. 6—Á horni Osborne og Stradbrooke Sts.
No. 7—Á horni Main St. og Stella Ave.
No. 8—Á horni Portage Ave. og Strathcona St.
Einnig í Moose Jaw, Saskatoon, Sask., Lethbridge, Alta.
Prairie City OilGompanyLtd.
PHONE: A-6341
601-6 SOMERSET BUILDING
ur. Allir, er honum kyntust,
munu minnast hans sem manns, er
enginn svik bjuggu í, heldur kom
fram í )einlægni og fölskvaleysi
gagnfart öllum.
Jaröarförin fór fram þann 22
júní. Flutti séra K. K. Ólafsson
húskveðju, en í kirkjunni á Ey
ford töluðu þeir báðir, bygðar-
prestarnir, séra Páll Sigurðsson og
séra K. K. Ólafsson. Útförin var
einhyer sú fjölmennasta, er menn
minnast í Eyford bygðinni.
" K. K. Ó.
heima á í Ameríku, er var þeirra
yngstur. Gunnar hreppstjóri i
Hólmum í Landeyjum, er lézt 1
júlí 1921, var og einn þeirra
Hcmlubræðra.
Andrés sál. mun hafa verið
nálægt tíu ára að aldri, þegar
hann misti föður sinn; bjó 'móðir
hans eftir það sem ekkja á Hemlu
í 18 ár. pegar Andrés var 20
ára tók hann við bústjórn með
henni, og bjó þannig í 8 ár, þar
til árið 1877 að hann giftist
Hólmfríði Magnúsdóttur frá Ás-
ólfsskála uríJir Eyjafjöllum, og
lifir hún mann sinn- Bjuggu
þau hjón á Hemlu þar til 1919:
þá létu þau af búskap. Hafði
Andrés þá staðið fyrir búi þar í
50 ár. Hann var alla sína æfi
sérstakur starfsmaður, sívinn-
andi heimili sínu til hags og bóta,
enda blessuðust jafnan verk hans
pó hann í fyrstu byrjaði fremur
smáu búi, þá blómgaðist búskap-
urinn svo vel sakir ráðdedildar
hans og atorku, að hann mátti
telja á síðari árum vel efnaðan
mann, eftir því sem gerist um
sveitabændur.
Árið 1897 bygði han timbur-
hús, sem enn stendur á Hem'lu
og er með stærstu húsum til
sveita. Seinna bygði hann 2 stðr-
ar hlöður og vandað fjós; auk
þess heyhlöðu við útifénaðar-
hús, se'm einnig er væn og vel úr
garði gerð. Þá bætti hann einn-
ig mikið við jörð sína með ut-
færslu túns (plægingum) og
girðingum 0 fl. Árið 1905 lagð-
ist jörðin Skeið í eyði (sökum
vatns ágangs úr Þverá); keyptl
þá Andrés hana og lagði undir
Hemlu, afgirti svo engjar beggja
jarðanna, ásamt miklu beitilandi,
með hlöðnum görðum og skurð-
um ‘með vírsnúru yfir, og var
þetta afar mikið verk, því girðing-
ar þessar allar eru mörg hundr-
uð metrar að lengd. Af aurn-
um meðfram pverá, stendur
Hemlu jafnan hætta af sand á-
gangi, enda varð hún í búskapar-
tíð Andrésar einatt fyrir þunguin
áföllum af sandi svo oft sýndist
ekki annað en í eyði væri komin,
en húsbóndinn var gæddur stöð-
uglyndi, og tók jafnan þvi mót-
dræga létt og með frábærum
dugnaði; samfara ást til Heml-
unnar sinnar, tókst honum jafn-
að vinna sigur á örðugleikunum.
En í Hemlu hefur margur vor-
dagur verið notaður til að aka
burt sandi af túnum og úr mat-
jurta görðum, þegar annarsstað-
ar hefir mátt sinna venjulegum
vorstörfum. Hcmlu heimilið hef-
ir jafna verið orðlegt fyrir gest-
risni og góðgjörðasemi, og var
það sannmæ'li, sem segir í stöku
sem þau hjón fengu einu sinni
frá vini þeirra:
“Ykkar bygð æ blómleg sé,
blessun fyilgi ranni;
þið gott látið þrátt í té,
þreyttum ferðamanni.”
Bærinn stendur við gestgötuna
og annars vegar við Þverá, sem
svo mörgum hefur reynst illur
þröskuldur í leið, enda hafa hús-
bændurnir 'mátt venjast því, að
taEá á móti vegfarendum sem oft
hafa þurft hjúkrunar og hriessing-
ar; en naumast var þá hægt að
hitta fyrir betri veitendur en
Andrés og hans góðu koonu, sem
ætíð lét sér ant um að hlynna að
gestu'm sínum, og ætíð fyrir litla
eða enga borgun, því Andrés
var alkunnur að heiðarleik í við-
skiftum og vildi ekki af öðrum
hafa. Og það er mér óhætt að
fullyrða, að margir svangir menn
og hestar fengu sig metta hjá
hinum ágætu húsbændum án
þess að minst væri á endurgjald
fyrir; en guð hefir launað þeim
fyrr það og einnig gjafir þeirra
til fátækra, því ^líkir hlutir eru þolinmæði, og umburðarlyndi
honum þóknanlegir. Sveit sinni
var Andrés jafnan hinn mesti
styrktaivnaður, ráðhollur og rétt-
sýnn reyndist hann þeim, er til
hans leituðu; friðsamur 0g ágæt-
ur nágranni, og oft hjálpaði
hann um hey, mönnum sem í
þröng komust, því sjláfur var
hann jafnan svo lánsamur að
eiga leyfar af forða sínum. Hjú-
u'm sínum var hann ætíð hinn á-
gætasti, enda gekk honum líka
vel að halda vinnufó'lk.
dómur sá, sem hann dró til dauða
var krabbamein, og þjáðist hann
af því kringu'm eitt ár, og lá al-
veg rúmfástur síðastliðið sumar.
Bar hann þrauti rsínar með stakii
Andrés sál var meðal maður á
vöxt; svipurinn göfug'.nannlegur
og hreinn, fjörmaður að upplagi;
í störfum hans lýsti sér kapp og
dugnaður ásamt verklegri og
framúrskarandi iðni- Sjómað-
ur var hann ágætur og var góður
fiskimaður, svo að til var tekið,
hafði lika jafnan yndi af fiski-
veiðum. Stundaði hann sjó-
vnensku nálægt 50 vertíðir, og
formaður var hann með skip fyrir
Landeyjasandi mörg ár, og
hepnaðist ágœtlega.
pá hafði hann einnig ánægju
mikla að sitja á góðum hesti; átti
'líka alla tíð fallega og góða
hesta.
Mest veraldlegra bókmenta
unni hann íslendingasögunum,
átti þær allar, annars hafði hann
skemtun af bókum, en gaf sér lít-
inn tíma til lesturs sökum bú-
skapar starfanna. Blöð keyptl
hanna alla tíð og las og var jafn-
an heimastjórnarvnegin í pólitik.
Þeim hjónum Andrési og Hólm-
fríði varð níu barna auðið. par
af dóu tvö í æsku, en 7 eru á
'lífi, öll hin mannvænlegustu, sem
upp voru alin í guðsótta og góð-
um siðum foreldranna,- Þau eru
þessi: 1. Magnús búandi í Vest-
mannaeyjum; 2. Ágúst bóndi á
Hemlu; 3. Andrés klæðskeri í
Reykjavík; 4. Sighvatur bóndi i
Ártúnum í Rangarvallasýslu; 5.
Magnhildur búandi ekkja í Reyk-
javík; 6. Guðrún húsfrú á Stýflu
í Landeyjum og 7- Rósa húsfrú á
Uxahrygg á Rangárvöllum. Auk
þess tóku þau til uppfósturs dreng
sem á 1. ári misti foreldra sína,
og va rþað eitt af þeirra góðu
miskunarverícum; heitir hann
Sigurjón, og dvelur ennþá á
fóstur heimiti sínu. Fleri börn
ólu þau einnig upp að nokkru
leyti.
- Andrés var jafnan fremur
heiisuhraustur maður, en á síðari
árum orðinn brjóstþungur. Sjúk-
Lengi mun heimili hans og sviet
sem hann helgaði alt sitt lífsstarf,
bera merki starfsemi hans og
manngildis. Og minning þessa
'manns mun lengi geymast hrein
og björt, eigi að eins hjá sveit-
ungum hans og vinum, heldur og
líka hjá þeim mörgu, sem nutu
göfuglyndis hans á einn eður
annan hátt. —
pað er sælt á kvöldi æfinnar,
eftir langt og göfugt æfistarf, að
fá að leggjast lúinn til hvíldar,
e’.skaður og virtur af öllum.
Gott er að lifa
og góðrar njóta
auðnu og ástar
allra manna;
en fegurst að deyja
með frið í hjarta
sáttur við sjálfan
sig, og drottinn.
í apríl 1923
Landeyingur.
Frá Islandi.
í Vestmannaeyjum andaðist 21.
júnf síðastl. Guðjón Jósefsson,
bróðir Jóhanns Þ- Jósefssonar
kaupmanns. Guðjón var mað-
ur á bezta aldri, tæplega fimtug-
ur, og hafði verið heilsugóður
alla æfi uns hann veiktist á út-
hállandi vetri 1922. Kom hann til
Reykjavíkur snemma í júlí í fyrra
og var skorinn upp við sullaveiki,
en komst aldrei á fætur aftur.
Hann var fluttur til Eyja í októ-
ber og lá þar, lengst af mjög
þungt haldinn, unz hann
Hann var jarðaður 29. f m.
lézt.
Raunalegt slys vildi til fyrir
skömmu austur við Hólsá- Vinnu-
maður frá Kirkjubæ á Rangár-
völlum, Jón að nafni, var ásamt
fleirum á leið til vinnu við skurð,
sem Hólsá að renna um til sjávar.
Reið hann og annar maður til, af
ógætni á sund, í ál sem rennur
um engjarnar austur frá ánni og
druknaði þegar. Fanst Tíkið
ekki fyr en síðar um daginn, eftir
mikla leit og erfiða. Maðurinn
hafði verið syndur.
RJÓMI
Styðjið heimaiðnað með því að styrkja yðar
eigið félag og fá fult verð fyrir framleiðsl-
una.
Hafið hugfast, að samvinnu markaðurinn er
eini framfaravegurinn að því er landúnaðinn
snertir. Látið ekki glepja yður sjónir, farið
að fordæmi annara þjóða, sem hafa sannað, að
samvínnuniarkaðs aðferðin er sú eina, er
skapar gott verð á mjólkurafurðum.
SENDIÐ RJóMANN TIL
Ihc Manitoha Co-operative Dairies
LIMITKI)

Wvv,
K-'C/w,