Lögberg - 15.11.1923, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
15. NóVEMBER 1923
Bk T. r
Stop That
COUGH!
Ijáti'ð Peps töfln leysast upp
í mumii yðar, þegar þér hafiS
hósta eSa sárindi fyrir brjósti.
pessi kraftmikli lækningra-
eimur þrýstir sér út I lungna-
plpurnar og læknar þær sam-
stundis. Ekkert meðal er ör-
uggara 1 veðrabrigðum en
Peps. Vi8 brjóstþyngslum, og
hóstakjöltri og þvíumlíku, er
ekki betra lyf þekt.
Peps eru einnig góöar fyrir
börn, er hafa veikt brjóst, svo
og vi8 mæ8i o.s.frv. Lausar við
öll ska8semdar efni.
50c. askjan hjá lyfsölum.
Peps are equally göðíT 1
íroat. bron.hitir. r.hildrnn'* cht
TOr sore
throat, bronehitia. chiídren’s chest weak-
uess. bronchial asthma, etc. Frtg frotn
oþiaits and all hartnful aruttt.
SSo. box sll chemiats.
“TtlE REMEDV
YOU BREATHE'
Á verði
til
ir sínar, en svo aftur lækkandi og
lækkandi; unz þeir að ilokum
ienda í vonleysis djúp eyðilegg-
ingarinnar með trúna sína. — Þa
spara þessir “postular” ekki að
hampa vísindunum, sem eiga að
þeirra dómi að koma algjörlega í
bága við trúarbrögðin kristilegu.
En þrátt fyrir alt þetta frjáls-
lyndis og vísindahjal, sem leitt
hefir þá burtu frá 'hinni sann-
sögulegu kenning kristindómsins,
virðist mér bezt eiga við nýfræð-
ingana og aðra trúvinglara hið
forna orð er svo hljóðar: “Þeir
þóttust vera vitrir,' en urðu
heimskingjar.” Sérstaklega finst
mér þessi orð eiga vel heivna við
einhvern J. V., sem ritar í Heims-
kringlu 12. sept. Slíkan sam-
setning, og þessi aumingja maður
setur út úr sér, minnist eg ekki
að hafa séð áður.
petta háværa trúarvingl leiðir
auðvitað af hinum margskonar
nýfræðastefnum og þeirri lítils-
virðingu. er “postular” vantrúar-
innar sýna sannleiksorði meist-
arans frá Nazaret. Frjálslyndis-
hjali ðstuðlar að því að ábyrgðar-
tilfinning al'mennings gagnvart
hinum þríeina guði hverfur, og
hyggjuvit mannsins og athafnir
eru sett í æðsta sess, ofar boðum
og bendingum hins alvitra og al-
máttuga kærleika. Sjálfsþótta- og
ábyrgðarleysisgorgeir þessi hjá
fólki er eðlileg afleiðing þess
hvað fyrir því er haft af hinum
frjálslyndu “postulum (prestum)
sumum hverjum, eins og til dæm-
is þetta úr ræðu eins slíks kenni-
manns: “Þið, tilheyrendur
mínir, eruð sjálfráðir hvernig
þið notið það sem eg ber fram
fyrir ykkur í dag eða þenna og
þenna daginn.” En eg vil
spyrja: Þurfa menn þá enga
sjálfsafneitun til þess að vera
sannir og einlægir kristnir menn?
Líka má minna á orðin meistar-
ans: “Varið yður á falskennend-
um, sem koma til yðar í sauða-
klæðum, en hið innra eru gráðug-
ir vargar.”
Alt þetta efasemda og vantrú-
arvingl, er að undanförnu og enn
blæs að almenningi úr ýmsum átt-
um, bæði utan kirkju og innan,
hefir þær eðlilegu afleiðingar, að
sannkristileg trú virðfst hafa
minni og minni áhrif á anda og
athafnir fólks en áður var, jafn-
vel í mínu ungdæmi. “Menn
vaða í villu og svhna,” mælti Hall-
grímur Pétursson forðum, og
myndi vafálaust enn segja væri
hann uppi. Og vissulega myndi
Vídalín enn þruma vandlætinga-
orð yfir þeim, sem vefengja og
laga vilja í hendi sér orð guðs 1
heilagri ritningu, stæði hann hér
meðal vor í stóli sínum.
Ekki væri vanþörf á að vér,
hver með öðrum (nýfræðingar
jafnt og vér hinir) lyftum hjört-
um og raust til himins biðjandi:
“Send oss nú faðir anda þinn!”
Fengi guðs heilagi andi bústað i
hjörtunum, myndi þrefið og
vinglið deyja þar út. Og þá
myndu efsemdaneistarnir ekki
fá svigrúm til að breytast í eyð-
andi bál á akri trúarlífisns.
Kæru bræður og systur, stönd-
um á verði.
verjar hverfi með her sinn burt
úr Marokkó. Stjórnin vill ekki
ganga svo langt, en forsætisráð-
herrann og utanríkis-, fjármála-
og verzlunarráðherrarnir vi’lja að
Spánverjar láti sér nægja að
halda á valdi sínu strandlengj-
unni, sem þeir hafa nú, og hægt
er að verja án 'þess að senda mik-
ið ilið suður yfir. því að áliti
stjórnarinnar má ríkið ekki við að
leggja á sig þau útgjöld, sem
leiða mundu af herför til Mar-
okko og ekki mundi verða undir
þrevn fjórðu miljarð pesetum á
ári. En annar flokkur sem tel-
hershöfðingjana og hermálaráð-
herrann innan sinna vébanda, tel-
ur rikinu iþað ekki samboðið að
að manninum með hægð og hú's-
bóndinn sagði honum orsökina.
“Já svo,” sagði maðurinn, “var
það eg sjálfur eða kjólinn sem
þú bauðst í veizluna?” Svarið var
auðvitað, “þú sjálfur í viðeigandi
kjól.”
pegar það er móðins að stúlkur
séu í kjólum, sem ná lítið niður
fyrir hné, þá verða allar sem
vilja fylgja móðnum, að vera í
stuttum kjólum, en ef það er móð-
ins að vera í heftipilsum þá verða
þær sem vilja vera móðins að vera
hálfheftar.
Það er gott að vera ekki “móð-
ins”. Þá fríast maður við að
vaka fram um miðnætti, eta jóla-
brauð og verða svo ilt og svo
!áta undan Kabylum og vill ó- ] seinna meira ilt. Er þetta ekki
frið fyrir hver mun. Og Abd- j rétt hjá mér? Eg heyri sagt að
ul-Krim er sama sinnis. Hann þú sért að reyna að vera móðins.
vill ófrið og ekkert annað. Hann: pú skalt hætta við það, það borg-
treystir því, að Kabylar muni á- ar sig ekki. Maður verður
valt geta sigrast á Spánverjum
hversa mikið lið sem þeir sendi
til Marokkó, og hann sleppir aldr-
ei neinu færi til að erta spönsku
heiHsulítill og snemma gamall
með því lagi. Það borgar sig
betur að hafa alt af góða heilsu,
sofa reglulega og eta brauð og
þurfa menn ætíð að standa
þess að afstýra sérhverri aðkom-
•andi hættu, og sem yfir kunna að
ríða sem þruma úr heiðskíru
lofti. Oft kviknar eldur af
litlum neista; því þurfa varð-
mennirnir að hafa vakandi auga
á neistunum og slökkva þá,.. að
þeir magnist ekki og breytist í
bál, sem brenni sérhvað það sem
fyrir því verður. Á móti þessu
verður naumast með rökum borið.
En ekki að eins þurfa menn að
standa á verði þegar um venju-
lega eldneista er að ræða, heldur
einnig, og engu síður, vaka yfir
því, að ýmiskonar óheillaneistar,
sem of víða gryllir í, nái ekkí að
magnasc og gera usla á svæði
trúarlífsins og annara velferðar-
mála mannkynsins.
Þessar hugsanir vöknuðu í
huga mínum þegar eg las í
Heimskringlu sem út kom 22 á-
gúst ritsmíð með fyrirsögninnl
“íslenzk þjóðrækni,” eftir M. J.
Og þó álllangt sé nú liðið frá út-
komu greinarinnar, ýfist hún
hvað eftir annað upp í huga mín-
um. Langar mig því til að fara
fáum orðum um stefnu þá, er þar
blæs að lesendanum.
Hinn heiðraða höfund, M(agn-
ús) J(ónsson) þekki eg ekkert,
nema í gegnum þetta skrif 'hans.
(Mönnum mun koma saman trm,
að grein þessi sé vel stýluð og
enda töluvert varið í efnisheild
hennar. pað eru þó tvær álykt-
anir, sem mér virðist athugavert
fyrir lesendur að reiða sig of
mjög á að séu á réttum rökum
bygðar. Dómur höf. um Jóns
Bjarnasonar skóla, virtist 'mér
mjög ósanngjarn — likari sleggju-
dómi, sem sprottinn sé af kala
kala til stofnunarinnar, fremur en
umönnun fyrir islenzku þjóðern!,
sem hann ræðir um 'í áminstri
grein. Enginn mun bera á móti
því, að æskilegt sé að íslenzkan
fái náð þeirri viðurkenningu að
vera kend við háskóla þessa
lands. Að því takmarki verði
náð ’með tíð og tíma vonum vér
víst flestir. Á þeirri leið er
Jóns iBjarnasonar skóli áreiðan-
lega eitt öflugasta sporið, þótt
smár sé enn og máttlítill fyrir
sundurlyndi /V.-íslendinga og
samtakaleysi. En “fyrst er vís- Kabylar í Marrokko hafa enn á
irinn svo er berið,” segir ís-| ný gripjg til vopna gegn yfir-
lenzkur málsháttur. pað á við | úrotnurum sínum, Spánverju'm og
Jóns Bjarnasonar skóla, sem hafa verið vopnaskifti milli þeirra
stjórnina. Til dæ'mis var nýlega j egg drekka mjólk, og mikið vatn.
gerð út nefnd frá Spáni til að j Þ úmátt ekki verða vondur þó eg
semja við hann um námuréttindi segi þér þetta eins og gömluin
nokkur og var hershöfðinginn kunningja, eg segi þetta svona, af
Castro Girona, einn af helstu! því eg veit að þú tékur eftir því,
mönnum Spánverja innan hers- sem eg segi.
ins, foringi þessarar farar. Sigldi j Um þá afar mörgu, sem ekkert
hann á herskipi suður til Mar- J tillit taka til þess sem við, þú og
okkó og beiddist fundar við Abd-! eg segjum, gjörir ekkert til hvað
ul-Krim. Enn hann neitaði að sagt er.
koma á fundinn, og sendi einn
manna sinna á fund Spánverj-
anna með þá orðsending, að ef
Spánarkonungur vildi nokkuð við
sig tala, þá yrði hann að koma
sjálfur.
Eg er ekki búinn með þessar
athugasemdir; en eg ætla nú að
breyta til og láta aðra tala með
mér.
. pú hefir víst tekið eftir >því, að
hinir sérvitru menn eins og þeir
TT .». «**„-„* eru kallaðir, binda ekki bagga
Um miðjan siðasta manuð var , ’ . _ .
, , , .* ., sma ems og aðnr menn. Þeir
osamkomulagið orðið svo mikið , ... .
- ... I eru þvi illa liðmr og alitnir
ínnan spansica raðuneytisms, um; , . .
, , , ,. ,, ,, , heimskir og vondir menn. Slikir
hvað gera skyldi í Marokko mal- ,, , ^
, - .. ,,, , , , 'menn eru oft hugvits menn. Er
mu, að forsætisraðherrann baðst ,,, , „
, T— , , það ekki rett hja mér?
lausnar. Konungur gat komið J TT .
, ,, .,, ,,, Um emn slikan mann segir
a malamiðlun milli raðherranna, ■ . . „ ,
Bjarni; — honum hmn heimsk-
þannig, að stjórnin situr um, , . , ,,,. , „ _.
sinn. Hefir yfirherstjóra Spán-! astl hyggnan þ°ttlst’ Bjarnl
I anvr*
verja, Weyler hershöfðingja, ver- **
A. Frímannsson
Quill Lake, Sask.
Uppreisnin í Marrokko.
ið falið að gera tillögur um mál- j
ið, og eiga þær að leggjast fyrir
stjórnina eigi síðar en í október. j
En Abd-ul-Krim notar þenna
tíma sem hann getur bezt, og hef-
ir nú hafið mikla sókn. Lið Spán-}
verja í Marokkó er að eins lítið j
og hefir hvað eftir annað farið j
hálloka. Höfðu Spánverjar
skömmu eftir miðjan ágúst mist
yfir 200 liðsmenn og 20 herfor-
ingja.
Spá því margir, að Marokkó-i
málin eigi enn eftir að baka
Spánverjum mikil é(þægindi ogj
jafnvel koma á stað deilum
innanlands, sem geti orðið hættu-
legar fyrir stjórnskipun ríkisins.
Hrein smyrsl, unnin ör jurtum,
meS framúrskarandi lækningar-
mátt gegn hú8sjúkna8i. — Sllkan
vitnisbur8 fær Zam-Buk hjá hin-
um fræga Doktor I vísindum, Mr.
Wentworth Dascelles-Scott.
Zam-Buk er heimsfrægt meSal
gegn útbrotum, spiliingu I sárum,
hringormi og skurSum. Hér fylg-
ir vitnisburSur Dr. Scotts.
Vísindalegir yfirburðir.
“Hannsóknir mlnar hafa leitt I
Ijós, a8 Zam-Buk inniheldur græ8-
andi og sóttverjandi öfl, er lækna
húSsjúkdóma ótrúlega fljótt. Jurta
efnin I Zam-Buk gera smyrsl þessi
öldungis 6vi8jafnanleg.
Zam-Buk smyrsl, eru einungis
búin til úr heilnæmum jurtaefn-
um, algerlega laus vi8 málmefni
og drafitu, sem svo mjög er notaS
I önnur smyrsl.
“Mín sko8un er sú, a8 Zam-
Buk sé framúrskarandi vel til
þess falliS a8 Jækna húSsjúk-
dóma og sár af völdum’ slysa.’’
UT CoutoMuS
Ltcturcr to thc London Conservaioire, Con-
sultin/t Analyst to the Royal Cotnmissions
for Victoria. Fiji, the Mauritius. etr.
THE GfiEAT HEfíBAL
SKIN REMEDY
'—Lögrétta.
ÞingkosnÍDgar á Bretlandi.
vissulega á eftir að verða full-
þroskað ber, þrátt fyrir hnjóð M.
J. og annara þeirra er líkt hugsa
og hann. Alls-óverðskulduð
mun og flestum finnast lítilsvirð-
ing sú, sem virðist gægjast út hjá
M. J. í garð þess mæta manns er
skólinn er heitinn eftir, séra Jóns
Bjarnasonar, og þeirra er fyrir
stofnuninni 'hafa staðið síðan
hans 'misti við. Heiðraður grein-
arhöf. hefir því miður slegið full-
mikið um )SÍg út af þessu efni, og
því til sönnunar vil eg benda
mönnum á einkunnir þær, sem
nemendur skólans hafa hlotið og
prentaðar hafa verið í íslenzku
blöðunum árlega. pær þola
vissulega samanburð við útkomu
á öðrum slíkum skólu'm þeesa
lands.
Svo kórónar heiðraður höf.
þessa grein sína um íslenzka
þjóðrækni að lokum með því, að
fara nokkurskonar hughöndum
um trúmálaefnin, og þar er eg
honum gersamlega ósamdóma.
Ekki ætla eg þó að fara að þrátta
við hann um þau efni. M. J. er
auðsjáanlega einn af hinum
mörgu trúarvinglsmönnum, sem
fram hafa komið með oss íslend-
ingum, — sem og öðrum þjóðum,
— á síðasta mannsáldri. ,— Menn
þessir gala hátt um frjálslyndi í
trúarefnum; frjálslyndið á að
gera mennina alsæla þessa heims
og annars. Með því agni leiða
þeir tilheyrendur upp í skýjaborg-
síðan í júlímánuði. Og nú síðast
hafa Kabylar lýst yfir “heilögu
stríði” og vænta á þann hátt að
fá trúbræður sína til fylgis við
sig. Eiga Spánverjar 1 vök að
verjast og þykir ískyggilega
'horfa.
Foringi uppreistarrnanna í Mar-
okkó er Abd-uLKrim, gamall hat-
ursmaður Spánverja. Ræður
hann einkum yfir suðurhluta
landsins, og það er hann sem á
upptökin að núverandi ófriði. 1
Vestur-iMarokkjB var (helzti leið-
toginn ræningjaforinginn Rai-
súli. Hann hefir sig ekkert
frammi og er álitið að Spán-
verjar hafi mútað honum til að
halda sér í skefjum.
Abd-ul-Krim hefir mikið lið og
vel vopnum búið. pegar Kabylar
áttu í höggi við Spánverja fyrir
tveimur árum, náðu þeir mjög
•miklu herfangi og vopnum og
skotfærum sem þeir nota nú. —
Einnig er sagt að þeir hafi síðan
flutt inn mikið af hergögnum, er
þeir hafi fengið hjá Frökkum,
þar á meðal nokkrar flugvélar.
Nylega tóku Spánverjar fast
Hollenzkt skip, sem hlaðið var
þýzkum hergögnum, er fara áttu
til Marokkó. Sýnir þetta, að
Kbylar hafa verið lengi að búa
sig undir stríð.
Á Spáni eru mjög skiftar skoð-
anir manna á Marokkó 'málinu.
Verkamannaflokkarnir hafa sent
stjóninni kröfu um, að Spán-
“Hví var hugvitsmaður
Heimskur talinn,
Og aðra elskandi,
Unt af svo fáum?”
pað er vegna þess að:
“Margur í mannslíki,
Moldvörpuandi,
Sig einn sénan fær-------
Hann sér ekki lengra.” —
Og svo er isá maður
Oft í urð hrakinn,
“Út úr götu
(því,) að hann batt eigi,
Bagga sína
Sö'mu hnútum
og samferðamenn.”
Kant þú mikið í kvæðum Jón-
ar og Bjarna og Steingríms?
Eg var að lesa kvæði þessara
manna og ýmsra annara síðast-
liðna daga. Eg varð hrifinn
og er eg þó býsna kaldur.
Sigrúnarljóð er hið langbezta
T-..1, ___.■ - , ■ I ástarkvæði, sem til er á nokkru
hullyrt er nu. að almennar mne-s
kosningar á Bretlandi, muni fara ma 1 he ^ eg' G&ðu nu að, það
fram eigi siðar en um miðjan feb- er e£ sem held það, svo það er
rúarmánuð næstkomandi. Fvlgi ekki víst að eg hafi vit á slíku.
stjórnarinnar kvaö óðum faraj Má e ggefa þér sýnishorn?
bverrandi og auk þess er mælt. að ..... .
ráðuneytið sé siálfu sér sundur- ^in trylr Þa ei meyia
þykt; ýmsir ráðgjafanna teljai muni e? sér unna,
æskilegt, að þineið verði rofið taf- ef hún eigi trúir,
arlaust, en aðrir óttast kosningarj eg unni sér fölri.
eins og heitan eld. \ Þínar það víst eru varir,
þó verði þær kaldar;
'kinnar eg sé þær sömu
þó sjái eg þær hvítar.
Kyssir ei á köldum
kalda mjöllu vetri,
röðull jafnt sem rauðar,
rósir á sumrum?”
pú sérð að þetta er um andann
'meira en nokkuð annað í— Ekki
að eins hönd við 'hönd, heldur líka
sál við sál “sannarlega laust við
tál.”
Við, þú og eg, megum ekki tala
j um ástina. Við þékkjum hana
j ekki, svo eg ætla að snúa mér að
j heimspekinni. Þú ert trúi eg
j orðinn sérlega mikill heimspek-
Veriðvissir í yðar sök!
Með því að nota áreiðanlegar vörur eins og
Electro Gasoline, Buffal<5 English Motor
Oil, Special Transmíssion Lubricant
“Best by Every Test”
Seldar í vorum átta “Service Stations” í Winnipeg
No. 1—Á horni Portage Ave. og Maryland Street.
No. 2—Á Suður Main St., gegnt Union Depot.
No. 3—McDermot og Rorie Sts., gegnt Grain Exchane.
No. 4—Á homi Portage Ave. og Kennedy St.
No. 5—Á horni Rupert og King,' bak við McLaren Hotel
No. 6—Á horai Osborne og Stradbrooke St.
No. 7—Á horai Main St. og Stella Ave.
No. 8—Á horai Portage Ave. og Strathcona St.
Einnig í Moose Jaw, Saskatoon, Sask., og Lethbridge, Alta.
Prairie City Oil Company Limited
PHONE: A-6341
601—6 SOMERSET BUILDING
MAS.
Framh. frá bls. 2.
yfirleitt um hvað við ætluðum að
tala og koma svo ekki nærri ræðu-
höldunu'm; en kom svo til að
greiða atkvæði, til þess að sýna
okkur að við hefðum farið með
bull.
pegar maður er góður flokks-
maður þá verður maður að fylgja
sínum eiginn flokk í öllu og það
er ’ í raun og veru eðlilegt en
stundum óþægilegt. Maður
verður að tala, hugsa, sitja, .
istanda, og jafnvel eta eftir því, ■ ingur-
sem flokkurinn segir fyrir. Ef
Eg las heimspeki, en eg er
j samt alveg laus við að vera
Mér gekk
flokkurinn ætlast til að maður , .
eti kjöt þrisvar á dag, þá verð- eimfe in?°r’ , ...
ur maður aðgjöra það hvað herfilega il a að skilja sumar
seigt svo sem kjötið er, jafnveL hmmf
þó það sé ómögulegt að melta það |
pað e rfremur óþægilegt. Eins J
aðra auðvitað) séum ekki til —
að slíkt sé bara bull, að eins í-
myndun ein. Samkæmt hans á-
'lyktun er ekkert til af því sem
við og aðrir erum að fjasa um.
Til dæmis, ef mér verður ilt og
segi að eg hafi magaverk, þá á það
að vera ímyndun ein. Eg á
bara að ímynda mér, að mér sé
ekket ilt og þá batnar mér strax.
Ef mér finst eg vera svangur, þá
þarf eg að eins að hugsa mér að
eg sé ekki svangur. Og þá er
eg ekki lengur svangur Auðvit-
að þarf eg að hafa nokkuð sterka
trú til þess að þetta geti ræst.
Og enn: Ef eg skulda Jóni
Jónssyni fjóa dali, þá get eg eins
og aðrir, sýnt honum fram á það
heimspékilega, að hvorki hann né
eg séum til, því síður fjórir dal-
ir, svokallaðir, það versta í þessu
sambandi er það, að það er ó-
mögúlegt að sannfæra Jón. Hann
krefst þess að eg toorgi þessa
fjóra dali. pað eru stóru
vandræðin.
Svo er enn annað. Eg þarf
aldrei að toeigja fyrir húshorn.
Veiztu hvers vegna? Það er
auðvitað vegna þess að húsin eru
ekki til fremur enn annað sem við
teljum þreifanlegt. Auðvitað
höfu'm við heyrt um það að fólk
hafi gengið í gegnum .hús, eg
meina heila veggina; en við, þú
og eg, höfum ekki enn, lært þá
list.
Svona duilspeki skil eg ékki„
og eg held að það sé ópraktiskt, að
slá þessu föstu. Eg 'hefi tann
pínu einmitt núna þegar eg er að
skrifa þetta, og mér er ómögulegt
að telja mér trú um að eg hafi
ekki slíka pínu. Ein framtönn
er laus í munni mér og eg er að
þreifa á .henni annað slagið og
reyna að laga hana, svo hún liggi
sem þægast. Taktu nú eftir —
er að þreifa á henni eins og að
hún væri til. Eg er svona mikill
þrákálfur. Eg trúi því að tönn-
in sé til, er viss um það, en vil
ekki láta taka hana úr munninum.
Eg gjöri líka ráð fyrir að eg
verði að borga skuldir mínar, þó
það hafi nú stundum gleymst.
Eg þykist sjá ýmislegt 'misjafnt
RJOMI
Styðjið heimaiðnað með því að styrkja yðar
eigið félag og fá fult verð fyrir framleið&l-
una.
Hafið hugfast, að samvinnu markaðurinn er
eini framfaravegurinn að því er landúnaðinn
snertir. Látið ekki glepja yður sjónir, farið
að fordæmi annara þjóða, sem hafa sannað, að
samvinnumarkaðs aðferðin er sú eina, er
skapar gott verð á mjólkurafurðum.
SENDIÐ RJÓMANN TIL
The Manitoba Co-operative Dairies
LIMITKD
í heiminum. Eg þykist koma lagar, streymi alt það bezta, sem
auga á ýmislegt ilL Þar af| mannfólkið hefir að bjóða og til
leiðandi áleit eg að hið illa sé í heilla horfir mannfélaginu í
raun og veru til. Eg álít það j hvaða mynd sem er>— og á hvaða
ilt að verða fyrir því. “Að vera sviði sefm er. Þú ert mér auð-
í urð hrákinn út úr götu.” vitað sammála. __ Ef svo er ékki
Margir mestu og beztu 'heim- > þá láttu mig vita sem fyrst, þú
spekingar hafa verið og eru tals- hefir reynsluna í hjónabandinu.
vert gallaðir. Er það ekki réttj “Greindur nærri getur, en reynd-
■hjá 'mér? i ur veit Þ0 betur,” vanalega.
Sókrates áleit kvennþjóðina að pá er Sigurður, mesta fram-
eins húsdýr, og sinni eigin konu hleypa, se mrífur niður á tutt-
líkti hann við gargandi gæs sem'ugu mínútum það sem afburða-
gæfi egg á stundum. Er það; menn hafa 'með súrum sveita ver-
ekki hræðilegt að annar eins spek- ið að byggja upp öldum saman,
ingur skyldi líta svona á? pú en vill svo ekki hyggja neitt upp
skilur eins vel og eg, að kvenn- aftur.
fólkið er betri helmingur mann- j Þessir menn höfðu og hafa sína
kynsins. j galla ekki síður enn meðalmenn.
Og svo Plato, einn hinn mesti í Þið hei'mspekingarnir þarna
og bezti heimspekingur, sem uppi heima, hafið auðvitað, ekki neina
hefir verið. Hann hafði þessa stóra galla, og eruð framúrskar-
fáránlegu hugmynd um hjúskap-j andi fimir, að nota pennann. Ó,
inn — hjónabandið. Hann vildi! hvað mig langar til að vera 'með„
að fólk, karlar og konur, á bezta! svo eg geti sagt eins og þar stend-
aldri kæmi saman í hermtooðum ur:
prúðbúið, þar sem borðin svign-
uðu undir vínföngum og matvæl-j
Hildargjarnar heimsálfur
Hlýrar dýrir kanna.
Jafnir að vörn sem ég sjálfur:
Jötunbjörn og Finnálfur.”
Að geta verið annaðhvort Jöt-
um af allra beztu tegund. Svo átti j
að danza og svo — já. j
Húsakynnin áttu að vera’s
allra hentugsasta fyrir-
komulagi. Drengirnir áttu að unbjörn eða Finnálfur það væri
verða strax eign ríkisins, fara að; svo hressandi, (svo spennandi,
eiga við heræfingar sex vetra að það er orðið) , eða þá “bara” “eg
aldri, og bisa við það fram yfirj sjálfur” það væri auðvitað bezt,
tvítugsaldur. Stúlkurnar — eg j en það er nálega ómögulegt í þess-
veit ekki fyrir víst um þær — áttu! um einkennilega heimi.
að vagsa upp og búa sig undir pú skrifar mér bráðlega. Þú
hin stóru heimboðin, eða hin há-
tíðlegu tækifærin.
En við nútíðarmenn álítum að
frá góðum heimilum, þar sem föð-
urhöndin agar og móðurhöndin
skalt vanda þig svo þitt bréf verði
dálitið betra, en nokkuð styttra en
mitt. *— Vertu blessaður á meðan
—Þinn jafningi,
J.E.
Nú
og eg sagði þér, þá hefi eg aldrei
verið góður flokksmaður. Eg hefi
núna síðastliðið ár etið þegar mér
hefir sýnst og það sem mér hefir
sýnst án tillits til skoðana ann-
ara manna.
skal eg sekja þér, .hvað mér gefck
verst að skilja.
Það er afar flókin gáta hvern-
ig það il’la komst inn í heiminn
og hafa heimsekingar þvælt það
talsvert mikið. pað er svo erf-
itt að skilja hvernig heimur sem
Afleiðingin er súl €r har[a fður’ ftur seinna meir
að eg er nú orðinn talsvert illa or 1 ara von ur-
liðinn fyrir að vera svo djarfur El«lnJega «etur maður sagt að
að eta öðruvísi eða aðra fæðu en hefspekmgur hafi treyst
fólk gjörir flest. - Það er býsna: sér ^fð ra*a *atuna heimspeki-
erfitt fyrir mig að lifa - svo öðr- lefa’. þar tl! nuna fyrir skómmu
um líki að einnver *om fram a sjónar-
j sviðið og sagðist vera búinn að
Já, það er svona, fólk verður að ráða þessa gátu; en það kom fljót-
fylgja móðnum. Ef það er1 lega í ljós að sá náungi veit
"móðins” þá verður ’ipaður að (héldur að hann viti) ýmislegt
klæðast í “kjólfrakka” til þess að fleira, Hann segir að hið illa
meiga vera með. Því var um sé ekki til, og hafi aldrei verið
manninn, sem kom í veizluna um j til. Hann segir að það sé
hábjartan daginn og var í nátt- bara ímyndun ein. Hann segir
kjól. Ymsir fóru að draga dár! að við sjálfir þú og eg (sama um
EXCURSIONS
AUSTCR
CANADA
1. Dcscmber 1923 tll 5. Janúar 1924
M I D
FYLKIN
1. Descmbcr 1923 til 5. Janúar 1921
KYRRAHAF
STROND
Vissir (lagar í Dee„ Jan., og l‘’eb.
Nánar uppl.vsingar iiin þessa sjerstiiku familða elttar með únægju. Oss miindi
og vera ánægja 1 að aðstoða yður vlð ferðaAíetlun og undirbúnlnK.
Ferðamanna skrifstof a
N.W. Cor. Main and Portage
Phone A-5891-2
And 667 Main St., Phone A-6861.
/