Lögberg - 22.11.1923, Blaðsíða 3

22 NÓVEMBER 1923.
BLb. X
==9
8SSSSSSS?SSSSSS^SSS£82SSS8SSS288SíSi^^
Sérstök deild í bkð inu
SOLSKIN
*0»0«0«0*0*0»0»0»0*0«0*0«0*0*0*0«0»I
SSSSiSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS
Fyrir born og ungling a
ssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
fíROT Úfí IIELJARSLÓÐAfíORUSTU.
B. Gröndal.
Napóleon vaknar snemma einn morgnn; var
sól komin upp, fögur og skínandi í heiði, og skein
á sóleyjumar, sem Napóleon hafði í urtapottum í
glugganum sínum; þær sóleyjur hafði Evgenía
einu sinni tínt á vordegi, meðan Napóleon var á
rjúpnaveiðum.
Nú lágu þau bæði í rúminu, Napóleon og
Evgenía, og rumskaði Napóleon fyrst og tók í
handlegginn á Evgeníu.
“Hvað ertu að klípa mig?” sagði Evgenía.
“Eg ætla að fara í stríð,” sagði Napóleon.
“Þarftu endilega að klípa mig fyrir það!”
sagði Evgenía.
“Þú verður að fara á fætur og gá að fötun-
um mínum, Evgenía,” sagði Napóleon, og reis
upp við.
Þá fór Evgenía á knén fyrst og sagði: “Já,
eg ætla að klæða mig fyrst, og fylgja þér á leið.”
“Gerðu það,” sagði Napóleon. “Eg ætla
að liggja hérna á meðan og hugsa mig um
stríðið. ”
Nú steig Evgenía yfir Napóleon, því liún lá
fyrir ofan, en litli prinsinn svaf í dálítilli ruggu
fyrir framan rúmið. Svo kom hún ofan á gólf-
ið; það var lagt alt með spesíum og koparpen-
ingum og mikið furðuverk.
Nú færði Evgenía sig fyrst í hnjáskjól úr
mjallahvítu og sárfínu vaðmáli, sem unnið var
austur í Kasimír; það hafði verið saumað tólf
sinnum hvað eftir annað, og aldrei líkað; loks-
ins var það ekki rakið upp, og þótti þó þröngt
um mjaðmirnar, en nú varð svo að vera. Þá fór
Evgenía í silkibuxur utan yfir hnjáskjólið, og
tók síðan upp krínólínuna sína, sem hún var vön
að hvolfa á spesíugólfið á nóttunni. Hún steypti
krínólínunni yfir höfuðið á sér, en krínólínan seig
há.tignarlega ofan að mittinu á keisarafrúnni og
söng í. Síðan gekk Evgenía að speglinum og
greiddi sér með gullkambi, og lét hringina í eyr-
un og á fingurna á sér. Napóleon hafði gefið
henni alla þessa hringa á meðan hann var að ná
henni. Þá setti hún upp skó á fæturna; þessir
skór voru úr demanti og hafði Napóleon náð
skónum af flugdreka, sem hann vann á í Ame-
ríku, og gaf hann Evgeníu skóna.
“Hvaða skelfing ertu lengi, Evgenía,” sagði
Napóleon.
“Nú er eg búin,” sagði Evgenía, “en það
vantar axlabandahnapp í buxumar þínar; eg
ætla að festa hann snöggvast”.
Svo festi hún hnappinn í buxurnar, og nú
fór Napóleon að klæða sig.
Nú komu keisarahjónin að garðshliðinu; þar
var alt úr gulli og logaði eins og eldsúlur. Fyrir
utau hliðið stóð vagn með tíu hestum fyrir bleik ■
álóttum; þá liesta hafði Napóleon fengið norð-
an úr Hellulandi, og voru þeir skjótari en vind-
ur. Þeir voru allir í stígvélum, því að það liafði
rignt um nóttina; þessi stígvél voru skaflajárn-
uð og gerð úr þríeltum hreindýraskinnum norð-
an úr Finnmörk ....
Nú steig Napóleon upp í vagninn og kona
lians líka, en vagninn gekk hvergi, þar sem hest-
arnir komust ekkert fram fyrir mannþrönginni,
og mannþröngin komst ekki burtu fyrir húsun
um, er fyrir voru.
Þá kallaði Napóleon á þann, er næst honum
stóð, og skipaði að sækja Pelessier; var svo gert;
Pelessier kom. .
“Farðu nú og sæktu trföllkonurnar mínar,
Pelissier,” sagði Napóleon.
“Já,” sagði Pelissier.
“Þú skilur,” sagði Napóleon.
“Já,” sagði Pelissier.
Síðan fór Pelissier; en að lítilli stundu lið-
inni komu níu tröllkonur, bláar sem hel og digr-
ar sem naut; þær voru í skinnkyrtlum, sem náðu
niður á lærin, og í brókum; þær höfðu rekur
miklar í hendi, og iskeldu rekublöðunum á lærin
svo að skellirnir heyrðust austur í Asíu; þær
ýmist hlógu eða grenjuðu og hræktu, svo að Na-
póleon lokaði vagninum, en stórhríðin dundi yf-
ir mannfjöldann. Þessum tröllkonum höfðu |
Englar náð á Indlandi og flutt heim til Eng-
lands, en Engladrotning gat ekki hamið þær, svo
hún gaf þær Napóleoni, en Napóleon geymdi þær
í járngrindum og hafði þær til að kveða rímur
á stórhátíðum.
Tröllkonurnar fóru ekki friðlega; þær brutu
gullgrindumar, og alt garðsliðið, en fólkið varð
hrætt, og vildi hver forða sér sem hann mátti, en
fjöldi manna lézt þar í troðningnum. Tröllkon-
urnar óðu fram fyrir hestana og ruddu þeim
braut; þær mokuðu fólkinu burt með rekunum
og tvístruðu öllu í háalpft, upp yfir liús og hallir,
eins og þegar maður mokar úr hlössum á haust-
degi og dreifir mykjunni út yfir þúfur og lióla.
íin með því gatan var krókótt, þá rann vagn-
inn ekki svo hart sem skyldi; þá hömuðust tröll-
konurnar og mokuðu húsunum burt, svo þar
varð akbraut þráðbein, og er það hin fegursta
gata í Parísarborg, og kölluð Rue de Rivoli;
var ilt að vera í húsunum og mannalt mikið. En
með því að meira er komið undir einum kappa og
miklum fyrirliða, en undir höfuðlausum her, þótt
mannmargur sé, j)á tjáði ekki að horfa í slíkt, og
ók Napóleon út að jámbrautinni, en tvö þúsund
riddarar teymdu tröllkonurnar aftur heim og
gáfu þeim í staupinu.
Floti Napóleons var með þeim hætti ,að það
voru tólf hundruð skipa; þar var og skip, er
Napóleon sigldi ætíð sjálfur á^ og var fremur
skrautlegt á að líta; það var dreki; hann var
steindur fyrir ofan sjó, með hinum fegurstu lit-
um; var það líkara himneskum eldi en jarðnesk-
um farfa, því að sólarljóminn lék á súðunum
meður svo margvíslegu ljósbliki, að eigi má orð-
um um fara; þar var hver rá af hvítagulli, og
húnar af rúbínsteini logandi; siglutrén voru af
drifhvítum marmara og knappar á uppi, af
sinaragdus; drekahöfuð úr gulli var framan á
skipinu og greypt í með safírsteinum; það dreka-
höfuð hafði gin gapanda, og spjó döggskæru og
perlustígandi kampavíni óaflátanlega. Allir
voru þar hástokkar og rengur úr rauðagulli, en
bönd úr kínversku fiðrildasilki og snúin af mik-
illi list; stjórnvölurinn var úr snjóhvítum hvals-
kjálka, norðan frá heimskauti; þann hval hafði
Dufferin drepið og gefið Napóleoni hausinn;
þeim stjórnveli hélt Napóleon sjálfur, og mátti
enginn annar á honum taka; sá stjórnvölur var
svo liðugur, að hann lék ef á var andað; öll segl
voru af páasilki og glitofin meður eldrauðum
fasandúni; þar stóð nafn Napóleons á hverju
segli, og hafði Evgenía saumað það einn góðan
veðurdag í hlaðbrekkunni fyir framan Parísar-
borg. Hörpur stiltar héngu í reiðanum uppi, og
sungu sjálfkrafa fyrir andvaranum, en skipið
skreið. Svo voru og öll hin önnur skipin fagur-
lega búin, þó eigi væru þau svo listileg sem keis-
araskipið, og luku allir upp einum munni að
þetta væri hinn fríðasti floti, er á sæ hefði
svifið.
Létu nú öll skipin frá landi; veður var glatt
og sólskin mikið; og blánaði sjórinn fyrir léttri
hafrænu, en aldan stikaði purpurarauð og ný-
mjólkurvolg frá Afríkuströnd og mintist við
brjóstið á. keisaraskipinu. Þá var hýrt yfir
Napóleoni. Skriðu nú skipin áfram í þrefaldri
röð, og sást eigi fyrir endann á föðinni; en er
fjöll voru komin í hvarf, þá komu tólf hafmeyja-
sveimar sunnan frá Sikiley; þær voru fríðar
sýnum með kolsvört augu, og svanhvítar á hör-
und; þær höfðu gullhörpur og sungu við, en
öldufallið undir skipunum drundi dimt undir og
var það því líkast sem svanasöngur í þrumu-
liljóði; þær kváðu um Napóleon, og höfum vér
lieyrt þann söng, en eigi er hann ritaður hér;
svámu hafmeyjarnar með flotanum fram alla
leið unz liann kom til Genúa; þá voru allir menn
sofnaðir af söngnum nema Napóleon.
AUGNAfíLIKIÐ.
Eitt einasta syndar augnablik,
sá agnar-punkturinn smár,
oft lengist í æfilangt eymdar strik,
sem iðrun oss vekur og tár.
Eitt augnablik helgað af liiminsins náð
osis hefja til farsældar má,
svo gjörvöll vor framtíð er geislum stráð
og gæfan ei víkur oss frá.
Eins augnabliks sigur, sé ákvörðun rétt,
oss eilífðar hnossi fær gætt;
eitt augnabliks tjón, það er annað en létt,
vart eilífðin getur það bætt.
Stgr. Tli.
Málshættir.
Aftans bíður óframs sök.
Aftur hverfur lygi, þá er sönnu mætir.
Ber er hver að baki nema sér bróður eigi.
Bíðendur eiga byr, en bráðir andróða.
Flest frumsmíð stendur til bóta.
Garður er granna sættir.
Gott er heilum vagni heim að aka.
Hefir hver til síns ágætis nokkuð.
Mjór er mikils vísir.
Sjaldan veldur einn ef tveir deila.
Sjálfs er höndin hollust.
Skjóta verður til fugls áður fái.
Þjóð veit ef þrír vita.
KJARTAN ÓLAFSSON.
Þau Ólafur pá í Hjarðarholti og Þorgerður
kona hans áttu son. Sá sveinn var vatni ausinn
og nafn gefið. Lét ólafur kalla hann Kjartan
eftir Mýrkjartani móðurföður sínum.
Kjartan vex upp heima í Hjarðarholti. Hann
var manna fríðastur, þeirra er fæðst hafa á Is-
landi: hann var mikilleitur og vel farinn í and-
liti, manna bezt eygður og ljóslitaður; mikið hár
hafði liann, og fagurt sem sliki, og féll með lokk-
um, mikill maður og sterkur, eftir sem verið
hafði Egill móðurfaðir hans, eða Þórólfur.
Kjartan var hverjum manni betur á sig kominn,
svo að allir undruðust þeir er sáu hann; betur
var hann og vígur, en flestir menn aðrir; vel
var hann liagur og syndur manna bezt; íþrótt-
ir hafði hann mjög umfram aðra menn; hverjum
manni var hann lítillátari, og vinsæll svo hvert
barn unni honum; hann var léttúðigur og mild-
ur af fé.
Þá er Kjartan var orðinn fulltíða maður,
fór hann utan og með honum Bolli fóstbróðir
hans og náfrændi. Þá var Ólafur Trvggvason
konungur í Noregi; hann boðaði siðaskifti þar í
landi, og gengu menn allmisjafnt undir. Þeim
Kjartani byrjaði vel, tóku Noreg norðarla, og
halda inn til Niðaróss skipi sínu, lögðu því þar
við bryggjur og ruddu skipið, og störfuðu fyrir
fé sínu.
Ólafur konungur var í bænum. Hann spyr
skipkomu þessa og það með, að þar munu þeir
menn margir á skipi, er mikilhæfir eru.
Það var um haustið einn góðan veðurdag,
að menn fóru úr bænum til sunds á ána Nið;
þeir Kjartan sjá þetta. Þá mælti Kjartan til
hinna félaga, að þeir mundu fara til sundsins
í og skemta sér um daginn. Þeir gera svo. Einn
maður lék þar miklu bezt. Þá spyr Kjartan
Bolla, fef hann vill freista sunds við bæjarmann-
inn. Bolli svarar: “Ekki ætla eg það mitt færi”.
“Eigi veit eg hvar kapp þitt er nú komið,” seg-
ir Ivjartan, “og skal eg þá til. ’ * Bolli svarar:
“Það mátt þú gera, ef þér líkar.”
Kjartan fleygir sér nú út í ána og að þess-
um manni, er bezt var sundfær og færir niður
þegar, og heldur niðri um liríð; lætur Kjartan
þenna upp, og er þeir hafa eigi lengi uppi verið,
þá þrífur sá maður til Kjartans og keyrir hann
niður, og eru niðri ekki skemur en Kjartani
þótti hóf að; koma enn upp; engi liöfðust þeir
orð við. Hið þriðja sinn fara þeir niður, og eru
þeir þá miklu lengst niðri; þykist Kjartan nú
eigi skilja hversu sá leikur mun fara; og þykist
Kjartan aldrei hafa komið í jafn-rakkan stað
fyrr; þar kemur að lyktum, að þeir koma upp og
leggjast til lands.
Þá mælti bjarmaðurinn: “Hver er þessi
maður!” Kjartau sagði nafn sitt. Bæjarmað-
urinn mælti: “Þú ert sundfær vel, eða ertu að
öðrum íþróttum jafnvel búinn sem að þessari!”
Kjartan svarar og heldur seint: “Það var orð
á, þá er eg var á Islandi, að þar færi aðrar eft-
ir, en nú er lítils um þessa vert.” Bæjarmaður
mælti: “Það skiftir nokkru við hvern þú hefir
átt; eða hví spyr þú mig engis?” Kjartan mælti:
“Ekki hirði eg um nafn þitt.” Bæjarmaður seg-
ir: “Bæði er að þú ert gervilegur maður, enda
lætur þú allstórlega; en eigi því síður iskaltu
vita nafn mitt, eða við hvem þú hefir sund
þrevtt. Hér er Ólafur konungur Tryggvason.
Kjartan svarar engu, og snýr þegar í brott
skikkjulaus. Hann var í skarlatskyrtli rauðum.
Konungur var þá mjög klæddur; liann kallar á
Kjartan og bað liann eigi svo skjótt fara. Kjart-
an víkur aftur og heldur seint. Þá tekur konung-
ur af lierðum sér skikkju góða og gaf Kjart-
ani; kvað hann eigi skikkjulausan skyldu ganga
til sinna manna. Kjartan þakkar konungi gjöf-
ina og gengur til sinna manna og sýnir þeim
skikkju. Ekki létu hans menn vel yfir þessu;
þóttu Kjartan mjög liafa gengið á konungs
vrald; og er nú kyrt um hríð.
SVANASÖNGUR.
Mjallhvítir svanir syntu syngjandi fram og
aftur á ströndinni, og kvöldsólin sló gullnum roða
á vængi þeirra. Við Tryggvi litli stóðum á tjarn-
arbakkanum og hlustuðum, svo undur-hrifnir á
svanasönginn.
“Gaman væri að geta sungið eins vel og
álftirnar,” sagði Tryggvi.
Við verðum að reyna það,” svaraði eg. .
Við Tryggvi sungum nú eins liátt og við
gátum:
Þú bláfjallageimur, með heiðjöklahring,
umhásumar flý eg þér að hjarta.
Ó, ták mig í faðm! minn söknuð burt eg syng
um hásumar flý eg þér að hjarta.
“Þetta er annars ekkert líkt svanasöng,”
sagði Tryggvi með ólundarsvip.
“Það er ekkert að marka. Við verðum að
kvaka, alveg eins og áiftirnar,” svaraði eg.
Við fórum nú að kvaka og skrækja og létum
öllum illum látum. Við fórum blátt áfram að
herma eftir álftunum.
Svanirnir hættu að syngja. Þeir hringuðu
liálsinn og syntu með slíkum hraða upp að bakk-
amim, þar sem við Tryggvi vorum að kvaka, að
vatnið gekk í bylgjum undan hvítum bringunum
á þeim. Síðan liorfðu álftirnar svo ósköp for-
vitnislega á okkur.
“Sérðu ekki, livað álftunum þykir gaman að
lilusta á okkur?” sagði eg.
“Jú, eg lield það,” svaraði Tryggvú; “þær
eru alveg þagnaðar sjálfar.”
Svanirnir fóru nú að stinga saman nefjum,
eins og þeir væru að hvíslast á: “Við getum ekki
sungið með drengjunum þarna, þeir eru svo hjá-
róma. Það er auðheyrt, að þeir eru ekki neinir
söngfuglar, þó að þeir séu að syngja, en sárast
er, að þeir skuli ekki liafa vit á að þegja.”
Við Trvggvi hlupum nú heim frá tjöminni,
en þegar við vorum konmir heim undir túnið, þá
byrjuðu svanirnir aftur að syngja, því að nú
truflaði engin hjáróma rödd hljómfagra sönginn
þeirra.—Bernslc. 1.
Kveðið við fíreiðafjörð.
Vinda andi í vöggu sefur,
vogar þegja’ og lilýða á,
haf um landið hendur vefur
hvítt og spegilslétt að sjá.
Straumar bindast brjóstum landa,
beggja hlýna vingan má,
eyjar synda, sofa, stánda
silfur-dýnum Ránar á.
Ekki úr sporum blómstur bærast,
brjóst þeim gefa foldin kann;
vindar þora ei hót að hrærast,
því lieilög sefur náttúran.
'Sig. B^eiðfj.
Logn.
Leggur reyki beint upp bæja,
blæ eg finn ei nokkum anda;
en í sjónum gegnumglæja
gömul fjöll á höfði standa.
Gr. Tliomsen.
Professional Cards
r
DR. B. J. BRANDSON
2l*-220 MKDICAIj arts rldg.
eor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Offlce tlmar: 2—3
Helmlll: 776 Vlctor St.
Phone: A-7122
Winntpeg, Manitoba
dr. o. bjornson
216-220 MF.DICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Office tlmar: 2—3
Heimili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoha
DR. B. H. OLSON
216-220 MICDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
ViStalstmi: 11 -12 0g 1—6.30
Hehnili: 723 Alverstone St-
Winnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216-220 MKDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdðma.—Er aS hitta
kl. 10-12 f.h. 0g 2-6 e.h.
Talsími: A-1834. Heimili:
373 River Ave. Tals. F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Oor. Portage Ave. og Kdmonton
Stundar sérstaalega berklasýkl
og a8ra lungnasjúkdðma. Er a8
flnna á skrifstofunni kl. 11_12
f.h. og ?—4 e.h. Simi: A-3521.
Heimili: 4 6 Alloway Ave. TaJ-
simi: B-3158.
DR. A. BLONDAL
818 Somsrset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 6 e. h.
Office Phone N-6410
Heimlli 806 Victer Str,
Simi A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simcoe,
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Talaími A 3521
Heimili: TaLs, Sh. 3217
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald St.
Talsimi: A-8889
Vér leggjum sérstaka áherzlu á að
selja meðul eftir forskriftum lækna.
Hin læztu lyf, sem hægt er að fá eru
notuð elngöngn. . iJegar þér komlð
með forskrliftum til vor megið ÞJer
vera viss uni að fá rótt það sem l.vkn-
irinn tekur tll.
COLCLEUGH & CO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7659
Giftingaleyfisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483
og pantitS meðöl yðar hjá oss. —
SendiS pantanir samstundis. Vér
afgreiðum forskriftir með sam-
vizkusemi og vörugæði eru ðyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdðmsrlka reynslu að baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjðmi, sætindi, ritföng, tðbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
Giftinga og , ,,
Jarðarfara- D,om
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. B720
ST IOHN 2 RIH<S 3
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 McArthnr
Bulldlng, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6849
W. J. LINDAL, J. H. l.I.NDAL
B. STEFANSSON
Islenzkir lögfræðingar
3 Honie Investment Building
468 Main Sti-eet. Tals.: A 4966
þelr hafa elnnig skrifstofur atl
Lundar, Riverton, Qlmll og Piney
og eru þar af hitta á eftlrfylgj-
andi timum:
Lundar: annan hvern miðvikuda*
Riverton: Eyrsta flmtudag.
Gimllá Fyrsta miðvikudag
Piney: þriðja föstudag
1 hverjum mánuBi
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland j
Skrifst.: 801 Electric Rail- \
way Chambers
Talsíml: A-219T
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræð;ngur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstoía: Wynyard, Sask.
I
Phone: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
889 Notre Dam*
Avenue
A. S- Bardal
843 Sherbrooke 8t.
Sttlui lfkkistui og annast um útfarír.
Allur útbúuaður aá bezti. Ennfrem-
ur aelur hann alakonar minniavarða
og legateina.
Skriíat. laÍHÍmj V ðoOk
HeimiUa talMmi N tS07
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki aS blBa von úr viti.
Yiti. Vinna öll ábyrgst og le-yst af
hendi fljðtt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-8164. A8 baki Sarg. Fire Hal
Jotin Christopherson, Bi.
Barrister, Solicitor, Notary
PubUc, etc.
DOYLE, COSTIGAN and
CHRISTOPHERSON
Al5 Somerset Bldg.
Phone A-1613 Winnipeg
Htlsímar:
Skrifstofa:
Heimili: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
LÖQTAKBMAÐUR
Heimlllstals.: St. John 1M4
SkrVfstofu-TftU.: A MM
Tekur lögtaki b«81 húsalelguairuldA
ve'ffskuldlr. vtxlaakuldlr. AfgretBlr m
eem a6 lögum lýtur.
Skrllatofa 265 Maln St.nw«
Verkstofu Tals.: Hclma Tals.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáliöld, svo s«*n
straujám víra. allar tegundir af
glösum og aflvaka (batteries)
Verkstofa: 676 Home St.
Phone B-4558 Til taks á
öllum tímum.
Exchange luto Iransfer Co.
Flytja Húsgögn og Pianos
Annast flðtt og vel um allar teg-
undir flutninga; jafnt á nðtt sem
nýtum degi
A. PRUDEN, Elgandi
57? Vherbrooke St. Winnipaer