Lögberg - 31.01.1924, Síða 7

Lögberg - 31.01.1924, Síða 7
\ LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 31. JANÚAR 1924. Bls. 7 Konur víðsvega um Canada SKÝRA FRA ÞVl HVE DODD’S KIDNEY PILLS GERA ÞEIM GOTT. Mrs. C. H. Laflamme reyndi þær og mælir með þeim við vini og kunningja. iBridgeville, Que, 28. jan. (Einkafregn) “'Dodd’s Kidney Pills hafa gert mér mikið gott. Eg hefi reynt mörg önnur meðöl, en engin hafa reynst'mér jafnvel og Dodd’s Pills og eg m/á til með að láta alla vita af >ví.” Þessi yfirlýsing mælir bezt með sép sjálf, enda er Mrs. C. H. La- f'.amme alþekt merkiskona. Nýrnasjúkdé'mar eru næsta al- gengir, með'al fólks á öllum aldri og af öllum stéttum. Fólk ætti því að vaka á verði og leita lækn- ingar uindir eins og sjúkdómsins fyrst verður vart. Dodd’s Kidney Pills ættu að vera á Ihverju ein- asta (heimili. Dodd’s Kidney Pills ’hafa veitt þúsundum fólks heiisu sína aftur. Fást hjá öllu’m lyfscllum eða þá beint frá, Dodd’s Medicine Co„ Ltd., Toronto. I. V. Leifur. Þann 2. okt. síðastl. andaðist á Trinity spítalanum í Minot í Norð- tir Dakota ísleifur Vernharðsson Leifur hinn alkunni umboðsmaSur A. O. U. W félagsins i Norður Dakota. Hafði hann verið veikui einungis um líu daga skeið, er hann lést. ísleifun fæddist 6. júl. 1857 í Svín- haga í Rangárvallas. Foreldrar hans voru Vernharður Jónsson og Guðrún Gísladóttir frá Nethömrum í ölfusi. Ólst hann upp með foreldurm sínum er fluttu að að Breiðumýrarholti í Ár nessyslu, þá hann var tveggja ára. Kom það snemma í ljós að hann var góðutn hæfileikum búinn og naut hann tilsagnar og aflaði sér sjálfur fróðleiks svo, að fáir almúgamenn voru jafn viðlesnir og vel að sér og hann. Fékst hann aðallega við barna kenslu eftir að hann komst á full- orðins árin, og þar til hann fór til Ameríku. Lét honum það starf frá- bærilega vel. Var hann fimm ár barnakennari á Stokkseyri og fimm ár á Eyrarbakka. F.n síðast var hann a íslandi a> Seyðisfirði í hálft annað ár. Árið 1879 kvæntist ísleifur Sig- riði Einarsdóttur frá Dvergasteini Eignuðust þau tíu börn, en einungis fiögur þeirra komust til fullorðins- ára og Iifa nú föður sinn. Þau eru þessi /Augústa kona Friðriks Arna- sonar í Fdinburg i Norður Dakota; Hctavia til heimilis hjá móður sinni að Mountain; Albert, i góðri stöðu hjá Ford félaginu i Ghicago; og Conrad, útskrifaður af rikisiháskól- anum í Norður Dakota og nú kenn- ari .við miðskóla fHigh School.) í Cavalier. Af systkinum Isleifs eru þessi á lífi: Valgerður heima á Is- landi; Gísli og Jórí i Pembina; Una kona Ásbjörns Sturlaugssonar að Svold. og Jón yngri vestur við Kyrrahaf. Árið 1887 fluttu þau ísleifur og Sigríður til Ameríku. Voru þau fyrs't eitt ár í nánd við Svold i Norður Dakota, og siðan tiu ár í Glaston í sama ríki. Var ísleifur þar við verslunarstörf. Árið 1898 fluttu þau til Mountain, og áttu þar heimili upp frá því. Þá nokkru áður var hann byrjaður á starfi sínu, sem umboðs- maður A. O. U. W. og stundaði hann það einlægt upp frá því. í nokkur ár stundaði hann þó verslunarstörf meðfram. Sem uni- boðsmajður áýndi hann frábæran ötulleik, og ávann sér orðstýr sem einn af best dugandi starfsmönnum þess bræðrafélags, sem hanm til- heyrði, og einni í femstu röð þeirra, er við lífábyrgð hafa fengist í ríkinu á áíðustu árum. Starfssvið hans var í vestur parti ríkisins öll síðustu árin, og var miðstöð þess í Minot. En heimili sitt hólt hann altaf að Mountain. ísleífur var góðum hæfileikum gæddur og hefði verið upplagður til að ganga mentabraut, ef ástæður hefðu verið til þess. Hann var mjög vel að sér i íslenskum fræðum og unni þeim mjög, en gaf sig þó ekki síður að því sem hérlent var eftir að hingað kom. Hann var glögt dæmi þess, að trygð við tslenska arfinn er ekki til hindrunar því að maður verði nytsamur borgari og starfs- maður hér, heldur alveg hið gagn- stæða. Hann var ágætur félagsmaðut og var stuðningsmaður alls þess, er til heilla horfði í bygð sinni, þó lang dvölum væri hann burtu baðan vegna starfs síns. Hann og fjölskylda hans tilheyrðu Víkursöfnuði, og var hann einlægur stuðmingsmaður kristilegra starfsmála. Heimili sitt hélt hann frábæilega vel og var hann studdur í ummönnum þess af sinni ágætu konu, sem nýtur virðingar og álits allra er hana þekkja. Útförin fór fram að iheimilinu að Mountain og íslensku kirkjunni þar þann 6. olct. að viðstöddu mesta fjölmenni. Æðstu embættismenn A. O. U. W. voru við útförina, áuk fjölda annara félagsbræðra. Var talað i kirkjunni bæði á íslensku og ensku. Daglýsið Eldhúsið Hið nýja eldhús Ijós- áhald með 30 daga ókeypis reynslu. \ ér erum svo vissir um, að vður muni falla það í geð, að þér fáið það frítt til 30 daga reynslu. Rf að 30 dögum liðn- um y*ur fellur það ekki, tök- um vér það burt og setjum yð- ar fyrri lýsing \ samt lag. Ef þ( r eruð ánægð, þá greiðið þér 50 cents á mánui þar til $8.00 eru greiddir, afborganir fylgi hinum vanalega ljósreikningi. PHONE A-48H, “Daylight” Dept. l'cssi Ijósáhöld fást hjá Elec- tr*c Contractors, Dcalcrs, og tyinnípei)Hi|dro, »5-59 Princcss St Milli Notrc Dame og McDermot stræta. Helga Goodman . Þanm 12. desember s. 1. andaðst í Mouse River bygðinni ein af elstu og merkustu konum þeirrar bygðar, Helga Eyvindardót-tir Goodman. Hún var 83 ára gömul, er hún lést. Hún var ekkja Helga Guðmundssonar sem hér bjó fyrrum og fyrstur ís- lendinga tók bólfestu í þessari sveit. Helga var fædd hinn 23 apríl 1840 að Gerðuljergi í Hnappadalssýslu. bjuggu þar foreldrar hennar, Eyvind ui! Gíslason frá Langholti í Mýra- sýslu og Guðbjörg Guðmundsdóttir frá Eiðhúsum Þórðarsonar Jónsson- ar frá Hjarðarfelli í Snæfellsnes- sýslu, forföður hinnar fjölmfennu og merku H jarðarfellsættar, sem margir hér vestra rekja kyn sitt til. Helga ólst upp með foreldrum sín- um að Gerðubergi þar til hún var 20 ára gömul, réðist hún þá inn í Miðdal í Dalasýslu til Sigríðar syst-j ur sinnar, sem þá var gift Jóni bónda! Jónssyni í Köldukinn, frá þeim j flutti hún srnður í Stafholtstungu \ fyrst til Einars bróður sins siðan í i Safsholt til Stefáns prófasts Þor-1 valdssonar, þar dveldi Helga í nokk-' ur ár, kyntist hún þar Helga Guð- mundssynii, er þar var ráðsmaður á prófastssetrinu og fyrir nokkru bú- inn að missa konu sína og látinn af búskap. f ágúst mánuði 1860 gekk Helgi Guðmundsson að eiga Helgu Eyvind ardóttur, var brúðkaup þeirrahaldið í Stafholti, dvöldu þau þar hin næstu árin, og mintist Helga ávaft til hins síðasta veru sinnar á því góða heimili með ást og virðingu, þau merku sæmdarhjón voru henni ógleymanleg. Lm vorið 1871 færðu þau hjónin búnað sinn að ölvaldsstöðum í Borg arhrepp í Mýrasýslu og reistu þar bú. Á ölvaldsstöðum bjuggu þau t 10 ár við fremur örðugan fjárhag eins og á þeim árum var algengt á fslandí meðal þeirra nianna, sem lítinn stofn áttu til að byrja míeð. 'Árið 1881 fluttist Helga með manni sinurn vestur um haf ásamt fjórum sonum sínum og stjúpdóttur dottur Helga af fyrra hjónabandi, !’a ..einu dóttir, sem þau: áttu sjálf Guðbjorgu að nafni 9 ára gamla u. l)au að senda til baka af Borð- eyn, þvi fararefni voru ekki nóg fyr ’.r hetjdi- Dvaldi stúlkan um tveggja ara ima hja nágranna og vinafólki 1 Galtarholti og Munaðarnesi; tveim arum s.ðar 1883 kom hún vestur til foreldra sinna að tilhlutun þeirra, hofðu þau sest að i borginni Elgra- p.ds . rík.nu Michigan í Bandaríkj- unum. Eftir þriggj ára veru þar syðra fluttu þau hjón til Akra í North Dakota 1884, þaðan aftur 1887 vestur til Mouse River; þá var Mouse River dalurinn Fitt ’bygður voru þau þar hinir fyrstui íslending- ar, sem tóku sér þar fasta bólfestu. " Mynduðu þau hjón nýlendu þessa og börn þeirra sem öll fylgdu þeim eftir og námu lönd eims fljótt og þau höfðu aldur til og bjuggu þau svo ár- um skifti áður en fleiri bættust við Brátt blómguðust efni þeirra svo scm gjörðu þau fær um að taka á nióti hinum mörgu landnemum, löndum sínum, sem seinna komu stóð hús þeirra ávalt opið fyrir öll- um, sem hafa þurf.tu; minnast enn margir hinna sein.ni innflytjenda gest- risni þeirra og hjálpsemi, sem öllum yar nieð glöðu geði útlátin. Eftir 10 ára veru í dalnuml árið 1897 misti Helga mann sinn, lét hún þá af bú- skap, slepti heimili þeirra hjóna í hendur Arna yngsta syni sínum, sem þá var nýkvæntur; á sama tíma lét Helga byggja sér hús á lóðinni og í því húsi lifði hún rólegu og glöðu lífi fullan fjórðung aldar, með fósturdóttur sinni, sem hún tók að sér unga og munaðarlausa og ól upp sem sitt eigið barn, Karolínu Hen- riksdóttir að nafni, lifðu þær sam- an allan þennan tíma og unnu þær hvor annari svo að hvorug mátti af hinni sjá. 1 þessu litla húsi tók garnla konan á móti börnunum, sem lifðu í hvirfing kringum hana og barnabörnunum og öllum hinum mörgu vinum sínum, sem að garði bar með sömu gestrisninni og alúð- inni og sömu glaðværðinni og áður því rólyndi og lifsgleði var henni eiginleg ti! hins siðasta. öll voru börn Helgu gift áður en hún misti mahn sinn. Jón elsti sonur hennar giftur Ingibjörgu: Hjálmarsdóttur Friðrikssonar frá Auðnum á Barða- strönd eiga þau átta börn á lífi og 5 bamabörn. Annar sonur hennar Guðmundur, giftur Önnu Jónsdótt- ur Flippussonar frá Enni í Skaga- firði eiga þau ellefu börn og fjögur barnabörn. Þriðji sonur hennar er Jónas var giftur Sfgriði Þórðardótt- ur Benediktssonar frá Daihúsum í Eyðaþinghá; áittu þau eina dóttur og eitt barnabarn. Fjórði Árni giftur Theodortt Asgrímsd. Sigurðssonar frá Grund i Skagafirði; tólf eru börn þðirra hjóna og eitt barnabarn. Guð- björg Helgadóttir, sem áður er getið að eftir var skilin á íslandi er for- eldrar hennar fóru vestur er nú ein af allra miætustu og skynsömustu konum bvgðarinnar. gift Guðmundi Freeman Jónssyni frá Köldukinn í Dalasýslu, börn þeirra hjóna eru 9 og 8 barnabörn. Ingibjörg Helgadóttir af fyrra hjónabandi giftist hér í bygð, átti hún mann af írskum ættum' og margt barna, þatt hjón eru nú búsett með bömum sínum í Montana. Hclga Goodman á meiri sögu en flestar konur aðrar, sem frá íslandi hafa flutt vestur um haf og meiri hamingjukona en margar aðrar, mun fáum mönnunt hafa dottið í hug árið 1881 að fátæka konan á ölvalds stöðum ætti eftir að mynda eina stóra blómlega og fallega nýlendu vestur í Bandarikjum og byggja hana unp með börnum sínunt og af- komendum og ntá óhikað telja Helgn eina af þeim frægustu konum, sem vestur hafa flutt frá íslandi og held- ur þar margt til; fyrst það að hún kom ein kvenna í óbygt hérað og lifði svo nærri 40 ár 1 þeirri sveit með skörungsskap, sem hún hélt til efstu ára; annað, hún hefir orðið kynsælli en flestar aðrar konur hér j vestra með okkar þjóð, þar sem hei! ! bygð samanstendur af börnum henn- ar og niðjum og öðru nákomnu frændliði og venslamönnum. Hún kom rúmlega 40 ára gömul til þessaj lands, en eftir 43 ára veru i landinu! og nálega alían þann tima í þessari! sveit, lifa eftir hana öll börn hennar! fimm, sérlega mvndarleg og vel gef- in 41 barnabarn, 19 barnabarnabörn, alls 65 afkomendur, lifa yfir 60 af þessum hóp hér í sveit, má því segja enns og oft var sagt í gamla daga að það sé mikið lið og frítt, hefir Helga reist sér hér ævarandi bauta-! arteina, og sterkar hafa heslisteng- urnar verið og véböndin traust að halda öllum! þeim stóra hóp innan! endamarka bygðarinnar. Mig minnir að ritningin telji afkomendur gamla' Jakobs er hann flutti á gamals aldri 'úr Canaanslandi til Egiptalands 66 sálir og þótti í þá tíð margt. Hafði hann að eins einn vinning yfir l Helgu. Sigríöur systir Helgu fluttist og j hingað fyrir mörgum árum á eftir börnum sinum, sem sest voru hér að | fyrir löngit og aukið kyn sitt. Eru! nú niðjar hennar hér í sveit 53, er | því alt frændlið Helgu á annað hundr- j að í þessari bygð. Ekki var furða! þótt gamla konan oft og einatt í samtali við gesti sína lofaði skapar- ann fyir örlög sín, er hún sá laufin springa út og kvistina liðast í ótal j greinum út frá stofninum, og ekki 1 eru1 þeir mlargir, sem eru jafn glaðir { og ánægðir með hlutskifti sitt. Dal- ! inn hennar og ætingjanna skoðaði hún sem framtiðarland ættarinnar og var í hennar augum sem nokkurs konar Gósen. Helga Goodinan var meðal kona og vel vaxin. Einkar fríð sýnum, hin tígulegasta i sjón, sem hún átti kyn til, var hún komin af hinni alkunnu Hjarðarfellsætt á Vesturlandi, sem í j þoim sveitum var orðlögð fyrir fríð- j leik. Eru margir af niðjum gamla Þorðar á Hjarðarfelli komnir vest-j ur nm haf, í þeirri ætt eru margir mjög skýir menn og sumir vel skaldmæltir. Helga var einkar vel | skapi farin, síglöð og skemtileg og ræðin við gesti sína. Hennar mesta unun var sem rnargra hinna eldri að ræða um fortíðina. Segja hinum yngri frá frumbýlisárunum og þá ekki síður frá æskárunum, sem svo mörgum er eiginlegt. Hún var fróð og minnug á alla fortið sina, það J mátti vera ánægjulegt fyrir börnin hennar og alla hina mörgu ættingja hennar og vini að sjá gömlu konuna á níræðis aldri erna og hrausta, j unga í anda og halda bæði sjón og hevm og mikið til minni fram á síð- asta dag, fá svo rólegt og hægt and- lát eftir hinn langa æfidag. Lögð var hún til hinstti hvíldar við hliðina á mantoinum!' sínum, ná- lega alt fólk bygðarinnar fylgdi henni til grafar. Séra Friðrik Hallgrímsson talaði yfir leifum hennar o'g veitti henni hina síðustu prestsþjónustu. SigurSur Jónsson. Reykjvíkurblöðin eru vinsamlega* beðin að taka upp þessa dánarfregn. Hundrað ára gömul. Kona ein hundrað ára gömul á heima í Suður-Amana í Iowa. Ekki alls fyrir löngu átti blaða- maður tal við gömlu konuna. J Fyrsta spurningin, sem hann j spurði hana að, var, hvernig það væri að vera orðinn hundrað ára gamall: „Það er ekki mikill mis- munur á því og vera fimmtíu”, svaraði gamla konan og svo er að sjá að blaðamaðurinn hafi ekki komist að með fleiri spurningar því gamla konan hélt áfram og sagði: „Stundum finst mér eg ekki vera meira en tuttugu ára andlega talað. Fyrir þrjátíu árum gat eg ekki gert að mér að brosa þegar fólk var^að tala um að það væri | gamalt, og þegar eg sagði þvi hve gömul eg væri orðin varð það al- veg hissa og spurði mið hvernig að eg færi að því að geytna æsk- ann líkama og hrausta limi í byrj- un, en það er oíokar ihlutveric að halda heilsunni við með hreinu lif- erni og hreinni hugsun. Þú spurðir mig hvernig eg heimfærði þá regiu mína uð “ótt- ast engann“ upp á þessar hugsanir Hvað er ótti? Er hann ekki ávali fyrstu einkenni áhyggjunnar? Og er ekki áhyggjan versti óvinur heilsuunar? En því að láta óttann ná valdi yfir sér í fyrstu? Það er ekkert til í lífinu, sem þú þarft að óttast ef þú lifir réttlátu lífi. Flestir mikilsvarðandi sjúk- dómar eiga upptök sín í ótta og afleiöing þeirra. Eg viðurkenni að eg hefi stundum haft aðkenningu að Iasleik, sem hefði getað leitt til alvarlegrar veiki. En undir eins og óttinn fór að gera vart við sig ásetti eg mér að Iáta hugann dvelja við alt annað en veikindi, og í nálega öllum tilfellum hvarf ýý»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»*»2& § Ljómið upp eldhús yðar The Winnipeg Electric Railway Company, býður Winnipegbúum að verða aðnjótandi hinna nýjustu aðf erða að lýsa upp eldhúsin. 1 - , „ ... , kendin eins fljótt og hún hafði fvlld-VV'1 hfsreglum eg knmi«, 0g eg glevmdi öllum véik- j fylgdi og ymsra annara favislegra indum. spurninga. . Fólk hefir spurt mig hvernig sú Svar mitt við þe.m spummgum kend væri> að vita að æfibrautin var undanteknmgarhtiö það sama. \æri nálega á.enda. Svar mitt hefir Pan er pessi eina regla, sem eg I ,Tíar:v _v orr i t i v ... >eg.?| S' eg var um sextugt lenti eg 1 deilu! - 1 ‘ ama 0 { við prest einn og hélt hann því fram að regla sú væri ekki full- komin, nema þvi að eins- að egi hér þætti við „og óttast guð.“ Eg gat; 1 e ,l ekki verð honurn samdóma í þessvt i Eg gat einhvernveginn ekki fengið f j'1. !pyfr° m’! mig til að imynda mér að pi81 ^Balok fremur hefðl ekki skapað börn sin í sinni kærleiksríku mynd og að skertum sönsum og lifa heiðarlegu lífi: fyrir að geta róleg hugsað um hinn jcomandi dag, þegar ferð mín enda og eg stíg yfir landa- mærin irtn i land hins nýja lífs. Eú spyrð mig hvi eg tali um en um nýja ferð. | Það er auðskýrt. Þessi dagur ______ menn lokada?ur minn hér í heimi—hefir ættu ekki að óttast hann heldur j ^ ^\%mér ' hu^aí um elska Eg vissi að ef að eg gjörði i f[t m,n.hf og eg hef. orð.ð svo það, sem rétt væri, og liföi ittlátu K“g,".af í?nu" ’.gegn.im ^ "" - ■■ , / I nu.gfsun ao hun hefir gjorsam- Pa j lega numið í burtu alla hræðslu við lífi og hlýddi hans boðum þyrfti eg ekkert að óttast. 1 . * t- . ,, t. * . dauðann. h.g hof Að gjo a það, sem rett er, er aðal s skilyrði fyrir hamingjusömu lífi j kvenna jafnt sem karla. Aðal regla min í lifinu hefir verið að breyta við aðra eins og eg vildi að þeir breyttu við mig. Eg vissi að hvert einasta góðverk, hvað lítið, sem það er, mundi verða endur- goldið fyr eöa síðar. Lifnaðarhætt ír manna nú eru mjög ólíkir því 1 -i • . — -o —— * ' 8 ungdæmi i ?k,lmngs- PS Þegar andi minn hef- nÞaf bnrr ! /ant* tl! I)e'rra heimkvnna, þá að þessa jarðnesku ferð rnína fyrir mö gum árum með bann óbilandi ásetning í huga, að lifa lífi mínu eins vel og eg frekast gæti. Eg hefi undir búið mig. Eyrir mig er dauðinn ekkert ann- að en bústaðaskifti — aðskilnaður líkama mins og sálar og heimkoma sálar minnar í æðri hei.tn— til full- komnara andlegs' lífs og æðra sem þeir voru í ‘mínu Fólkið nú á dögum er altaf hug- í m„innr u* x „ , , , , j sjúkt - hugsar of mjög um kröf er Á enda ’ mm " ' ur morgundagsins í staðinn fvrir p„ ‘t' f;x , ... , |ö að treysta guði fyrir þeim Eólkið - Áe . ^essum hfsreglum § hugsar nú of mikið um dna e gin j ™ mm . em ^stu..me W: | velferð, en ekki nóg um velfer« L^ ' f ’ ,f,•. gJ°r8u áva,t * náunga síns. Sá hugsunarháttur i F ' hefP, ,7- °/ °ttaStu en?an-” S leiðir til singæsku. En það faefir nú ífð Imndráð^’ “ ,r RCt' verið svo fvrir mér, að e<* hefi! • ’n.draíi ara ald.r' verið I :efinlega haft meiri nautn af þvi | F.Te-"í'^annfærö Vera' að gefa en að bvevia Að siá .5 , sannfærS l™. að ef menn | ánægjusvipinn á andliti'annara á Efaíf áSaT^tri*11' ekki lítinn þátt i því að ev er nú ! l.fr , a,fe,nFa.drvkk. °g v*ru j § Lítið á myndina. Skínandi fallegur hvítur Opal Globe, bol- urinn að neðan hvítenamelaður. Hellir hvítu og þægilegu Ijósi um eldhúsið—jafnvel inn í ofninn og bollaskápinn. HEYRIfi — ÓKEYPIS f pRJATfU DAGA TIL REYNSLU Til þess að veita viðskiftavinum sínum sérstök þægindi, sendir The Winnipeg Electric Railway Company sérfræð- inga sína heim til yðar og lætur þá setja í lag einn þenna ljósastand til ókeypis þrjátíu daga reynslu. Ef þér viljið gera yður gott af tilboði þessu, þá klippið úr seðilýin sem hér fylgir og sendið hann til vor. Dagsetning _____ WINNTPEG EIÆtTRIC RAIÞWAYCO.: 1924. i pér megi8 senda heim til ntin og tengja viS rafleitisluna ft heímili mínu til irjátíu daga reynslu hiS nýja eldhúss ljósáhald Iyóar mefi lampa. Ef vér tilkynnum yóur skriflega, innan þrjátiu daga, þá kumið þór og takið út t>enna nýja lampa og komió vorum eldra ötbúnaM í sitt rótta horf, upp ft yðar eigin kostnað. Ef vór ekki tilkynnum yður innan þess tiltekna tlma, þ.ft göno-umst vér I undir aS greiða fimtíu eents á. mftnuöi, unz »8.00 eru" greiddir. Borganir þessar fylgi borgunum fyrir rafmagn etSa ljós. pér meg- ■ ið einnlg innleiða aðra víra til þæginda fyrir $2.00, er vér lofufnst I til að greiöa með 50 eents afborgunum í fjðra mönuíi. s Nafn Heimili Símanúmer mitt er StjórniS þér eldhössljósinu ,me?S hnapp ft vejrgjum?........ O Tilboð þetta gildir að eins um tíma þann, sem áður er tiltek- inn. Eftir það verða þessi ljósáhöld seld við sínu uppruna- lega verði, á $12.00 út í hönd. Winnipeg Electric Raiiway Co. hundrað ára gömuh § " ”fnn f"v'* ,eik.i e®a har*a 11 OG ELECTRICAL CONTRACTOR-DEALERS Annað þýðingarmikið atriði er ’ ' v- , , enn len?t aluUr j g33sœ8»*æ0»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»» að lifa reglubundnu og hreinu lífi j 1x3 nokkuíS mdror ’á er það ekki þ^ðingarminst | þó nokkuð mörg ár. og v., |Jrto CKKI pvoingarminst| r'- r að borða h einan og kjarngóðan l'0ru framhja mat, forðast alla áfenga drykki, Ekki komu þeir bræður Stein- sofa reglulega og halda sér við grímur og Gunnar Matthíassvnir með hkamsæfingum. 1 við i Edmonton á vesturleið sínni I ungdæmi mínu þektist ekki ! ^eir hafa vitað að hér voru fáir brjostsykur, ísrjómi eða sætabrauð I Hndar og Jítil centavon og þar eö Istað þess átum við rúg og hveiti- j við höfum ekki séð neinn útdrátt brauð og möluðum við sjálf korn- í íslensku blöðunum, af fyrirlestr- ið í þau milli tveggja fiatra steina. [ um læknisins, þá vitum við ekki Þá var brauð aðaí fæða fólks, því j hvað mikið að við höfum tapað af þaö var fremnr lítið af ávöxtum i fróðleik. Steingrimur læknir hefir og satt að segja engir ávextir beðið að láta sig vita ef að einhver nema epli. Af villidýrum var mik-{ yissi eitthvað um gamla vísupart- .ð, en faðir nunn lagði strangí bami 'nn „Átján öldur undir stond eru við þvi að menn væru að leika sér' frá SauðafeIIi“. Allar þær upplýs- ,l)VI að...de>:Sa Þau °S Þyi var ingar er cg get gefið eru þær að sjaldan kjot á okkar borði, það eg heyrði i ungdæmi minu i Húna- htið, sem eg hafoi af þvi var fuglaj vatnssj?slu á íslandi, að það hafi kjot og var ekki nóg af því til verið mikið af visum kveðnur ó nog af því 1>ess. a8..e& vendist á kjötát. Of mikið kjötát er að minu áliti óholt. Vinnautn held eg að hafi gert weira til þess að eyðileggja fólk en nokkuð annað. í ungciæmi mínu var vín bruggað úr maiskofni sem Iíktist mjög „whisky“ en aldr ei vissi eg til þess, að kvenfólk dreypti á því, þvi í þá daga var svívirðing fyrir alla fjölskylduna ef konan neytti víns. Þegar eg flutti frá New York t.I lowa ferðuðumst við nærri alla leið.rra á flutningsvagni, sem uxum! var beitt fyrir, yfir sléttur, sem okkur virtust aldrei ætla að taka enda. Það var á frumibýlingsárum þessa fylkis, þegar konurnar gatu farið með byssu og skógar- °xi eins vel og karlmennirnir. A ferðalaginu var það verk yngra fólksins að sjá fyrir eldivið þar sem við áðum og það var þá sem eg fékk mina fvrstu lexíu í að hoggva við og sækja vatn í ket- ílinn. Siðar lærði eg að plægja girða akra og hirða hey. í þá daga þurft um við ekki að fara á dansa til þess að þroska hina kvenlegu feg- urð okkar._E.nl sú besta likamsæf- ing, seni við höfðum í þá daga, var að skera korn á ökrum með kornskurðarhníf. Eg hefi hlúð að matjurtum í kálgörðum og slegið a enR' fra morgni til kvelds í marga daga samfleytt, án þess að mæla |eitt einasta æðruorð. jViS vissum varla hvað það var að vera veik i þá daga. við máttum ekk. vera að því að hugsa um yeikmd. Meðöl hafði eg.aðeins heyrt talað um. Lifnaðarhættir kynsloðar þei rrar, sem nú er á þroskaskeiði — ofmikið sæta- brauðsát,; að eta og drekka yfir Mg hefir ekki átt lítinn þátt i að eyðileggja heilsu unga fólksins. sem nú er að alast upn. Eg hefi heyrt talað tim að lík- amsbygging manna hafi verið öðruvísi í mínu ungdæmi en hún er nú. Flest af okkur hefir hraust- . . visum kveðnar á Lvrn hluta i0 aldar, allar með þessu sama niðurlagi „Atján öldur lmd,r, sand eru fr& Sauðafelli" Lkki heyrði eg margar þeirra, en ty*r ma? e? °g. eru þær sem siðar segir. Konur bera i koppum h . kolmórautt af elli. Atján öldur, o.s.frv. Hinar eru svona: Eg kæri mig ©kki Um kónginn grand, krónunni þó hann skelli, átján öldur o.s.frv. Bæði þá og siðar var mikið af goðum hagyrðingu.n í Húnavatns sýsh. og Skagafirði 0g fólk glað- lynt og oft kvað sína vísuna hver um sama hlutinn eins og til dæmis 1 samsæt. a Undirfelli í Vatnsdal snemma á s. 1. öld var af fjórum þar stoddum kveðið „m silfurbúna tobakstonn, þær vísur hljóða svo: Þú hugfróa færir mér flýr óróa tími margur prófar munn á þér makaðan lófa hrími. Þinn við munn eg minnist greitt mittá nunnusafni, |)ér eg unni af þeíi heitt, þú ert sunnujafni. Þú berð ljóman Geddu geinis gleður fróma drengi, hrekur dróma angurs eins, eg það róma lengi. Ó hvað þú ert yndisleg, ■orma búin dýnu likt og frúin faðmi mig fati rúin sínu. Og oft voru visur kveðnar sín at hverjum um sama efni eins og lit dæmis Randa Jaka visur, sem Löberg prentaði mikið af hér um árið. Nú ræöur þú alveg hvort þú setur nokkuð af þessu i Lögberg eöa stingur því bara undir stól. .. A. V. H. B. Merkur fornleifafundur. 1 nýkomnu’m enskum blöðum, er getið um að fundist hafi ný- lega austur í Kína all-merkileg- ar forndýraleifar. Ámerískur { náttúrufræðingur, R. C. And- rew,s að nafni hafði verið þar á af dýrum þeih, sem vísindamenn hafa nefnt dinosauria (iþað voru skriðdýr svipuð eðlum í vexti) og enn fremur fundu þeir talsvert af eggjum þessara dýra og sumum með ungabeinagrindum innan í, en það vissu menn eigi áður með sönnu að dýr þessi hafa orpið ývnsum rannsóknarerindum fyrir CggjUIT1 eins og skriðdýr þau sem eina hina merkustu Vísindastofn- un í Bandaríkjunum, “The Ame- rícan Museum of Natural Hist-I nú eru uppí. Steingerðar spen- dýraleifar fiundust einnig u’m þe&sar slóðir, en í alt öðrum og ory, og þóttist hann þá verða þessj mikið yngri jariögUm, og er það vísari að þarna austur frá mætti! álitið að þær muni reynast að vænta að fyndust steingerðar g^gu gagni til þess að hægt verði menjar ýmsra dýrategunda frá rékja aif þeim til upprunastað- löngu liðnum jarðöldum, ef betur ar hinna fyrstu spendýra á jörð- yrði eftir þeim leitað. FékkjUnni. hann því til leiðar komið við for- j mann ofannefndrar vísindastofn-j Af þessum fundi vii'ðist auk* unar, Osborne prófessor, að sér ljóst, að Gobi-auðnin, ásamt öði- yrði falið á hendur að framkvæma um eyðimörkum þar austur, hafi frekari rannsóknir í þessum hér- að geyma álíka yfirgripsmiklar uðum, er áður voru að mestu ó- heimildir um dýraríki hins gamla rannsökuð í þessu skyni, enda lítt heims (Asíu, Afríku og Evrðpu), kunn yfir höfuð. á fyrri jarðöldum, eins og* auðn- irnar í Montana og víðar í Banda- Prófessor Osborne, sem er víð- ríkjunum hafa \ fórum sínum að frægur orðipn fyrir rannsóknir j þyí er snertir upprUna og út- á steingerðum leyfum skiiðdýra hreiðslu dýralífsins í Vestur- og spendýra í Ameríku, var þegar hieimi pað munu að sjálfsögðu um siðustu aldamót kominn á þá líða anmörg ár agur en fundur skoðun, að steingerðar menjar ^ggj hefir verið rannsakaður til skriðdýra og spendýra, bæði í hiitar og dýraleyfarnar ákvarðað- Ameríku og Asiu ibæru það með ar> en Bandaríkjamenn hafa þeg- sér, að þau væru upprunnin á ar f hyggju a5 ,gera út annan leið- sömu slóðum og hefðu dreyfst angur og er búist við að brezkir þaðan út um allar álfur, og að visin(jamenn muni einnig vilja hinna sameiginlegu frumheim-- taka ^tt t þeim rannsóknum, því kynna þessara dýraflokka mundi það virðj.st næstum vera tak- helzt yera að leita einhvertaðar í markaiaust, sem menn gera sér hálendi Norðaustur Asíu. pess vonir um að þarna megi finna af vegna var fyrgreindur rannsókn-j ailskonar fróðleik um lífið á jörð- arleiðangur gerður út og var eigy inni fyrir mörgum tugum miljóna sparað fé til þess að alt yrði sem ^ra bezt út búið. peir urðu 8 alls í þessari för og var Mr. R. C. And- rews formaður þeirr. Ferðin var ihafin fi-á Kalgan og var hald- ið um 800 km. veg inn i Gobi- eyðimörkina, og var ferðinni heit- ið til staðar nokkurs á 44 gráðu n.br. og 102 gráðu a.l.; er þaðan um 1280 km. leið til Peking i Kína. ) Þegar þangað kom fundu þeir kynstrin öll af steingerðum dýra- leifum og margt af því hefir eigi áður fundist annarstaðar. Þykj- ast þeir þar hafa fengið áþrefan- legar sannanir fyrir ýmsu i skoðunum prófessor Osbornes. Meðal annara hluta fundu þeir þarna eigi færri en 70 hauskúp- ur og um 12 heilar beinagrindur Amerískir fræðimenn hafa haft sig 'mjög í frammi til að rannsaka steingerðar dýraleifar og hefir nrófessor Osborne sérstaklega getið sér lof fyrir þau, störf sin, og það má í mörgum efnum þakka restrænum fræðimönnum þá þekkingu sem vér höfum öðlast um breytiþróun dýraríkisins og inkum alt það er snertir uppruna skriðdýra og spendýra, frá því er bau fyrst hafa kotnið fram á jörðunni cg fram undir vorn tíma. —Vísir 28. nóv. I

x

Lögberg

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.