Lögberg - 14.02.1924, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 14. FEBRÚAR 1924
Bls. 9
t
t* HtoBt&MlXlgaigHgíKiSaanttHilglK K’ K « >í K K K ;K K K K K K K K K K H K K K .K SISBU
.K,

:k
Ik;
K
K
SOLSKIN
SSBS®8ggœSS31IIS’»KfflÉlBBiS:aHBraa»B^aSISHBH(®SSiaaBiaBBBBHglHiaBllSaBHtaaBBI8BSBHBBBB
^H^|K>g»Slg|gllHIIKllKIIKlgK!lKlMWIglíK|lK|giKÍlK'iSliKlKi;K|KjSS|KlSa>S!iSKliSllSK. K K K K K S K >! K K KlK K K K'
ALT VERÐUR J?EIM TIL GóÐS, SEM
GUÐ ELSKAR.
Nokkur orð úr minnisbók fátæks prests
á Englandi.
Á nýjársdag 1765 um morguninn.
í byrjun iþessa nýja árs hefir undari’egur og sorg-
legur viðbUrður borið mér að höndum. pessu er
varið eins og nú s«al greina:
Snemma í morgun, kl. 6, meðan eg lá í rúminu og
var að 'hugsa um ræðuna, isem eg ætlaði að Ihalda í
dag, heyrði eg að barið var að dyrum. Polly^ar þá
komin ofan í eldhúisið; Ihún Ihljöp fram til að ljúka
upp og vita, hver væri koiminn. Það kemur sjaldan
nokkur svo snemma til okkar. í ljósaskiftunum kom
þá ókunnugur maður á móti henni. Undir Ihendinni
bar hann stórar öskjur, sem hann rétti að Polly og
sagði: „(Herra (nafnið 'heyrði Políy ekki svo greini-
lega, að hún gæti fest, Iþað í minni) .... tsendir herra
prestinum þessar öskjur, og biður Ihann innilega að
gæta þess vel, sem í þeim er“. Að svo mæltu flýtti
maðurinn sér burt aft.ur. Polly varð Ihissa á þessu,
en tók þó fegins'hendi við öskjunu'm. Hún klappaði
hægt upp á dyrnar «hjá mér til þess að ivita, hvort
eg væri vaknaður, og þegar «eg gegndi, kom hún inn
og óskaði mér gleðilegs nýárs og sagði tsíðan hlæj-
andi: „Sjerðu nú, faðir minn góður! að Polly getur
haft spámannslega drauma; nú er kcmið mítrið,
sem mér vitraðist“‘, og nú sagði hún mér ihvernig
sér hefði verið færð þessi nýársgjöf til mín. Mér
þótti það, að hún ihafði ekki innt betur eftir nafni
þessa óþekta vinar eða velgjörðai'manns. Meðan
hún gekk út til að kveikja á lampanum og kalla á
Jenny; fór eg á fætum. Eg get ekki neitað Iþví, að
og var mjög forvitinn.þvi að nýársgjafirnar, ®em eg
hafði fengið í Crekelade, höfðu bæði verið sjaldgæf-
ar og ómerkilegar. Eg hélt að stórbóndinn, sem óð-
ur er getið, ihefði ætlað að lóta þessar öskju«r fullar
af kryddbrauði, kcma flat.t upp á mig, og dáðist að
þeirri hæversku hans, að senda mér gjöfina áður en
farið var að birta af degi. ipegar eg kom~inn í bað-
stofuna, stóðu systurnar fyrir framan borðið, sem
þaer höfðu sett öskjurnar á; iþær voru vandlega inn-
siglaðar og skrifað utan á þær til mín, en svo ó-
venjulega stórar, að eg hafði aldrei séð þvílíkar. Eg
0 ^ær UPP og fann, að (þœr voru æðiþungar; á
okmu voru tvö kringlótt göt. Með Jennys hjálp
opnaði eg þær með íhest.u varkárni, af því að eg
afði verið beðinn að gæta þess vand’ega, sem í
þeim væri; efst.í þeim var fínt hvítt klæði, og þegar
eg tók það burt sáu'm við ........ nei! það verður
ekki með orðum útmálað, ihve forviða við urðum!
við^kölluðum öll upp í einu Ihljóði: „Guð minn góð-
ur! . í öskjunu'm lá sem sé sofandi ibarn, hér um bil
7 eða 8 vikna gamalt. Það var vafið inn í smágerð-
asta lín með rósrauðum silkiböndum, og lá á "mjúk-
um svæfil með ljósbláu silkiveri, og ofan á því var
lítil ábreiða, sem eins og húfa «þess var hrydd með
dýrindis knipplingum
Við stóðum nokkra stund eins og agndofa, og
voru'm að virða fyrir okkur þessa kynlégu nýársgjöf
Loksins rak PoIIy upp skellihlátur og kallaði upp;
,;Hvað eigum við að gera við þessa gjöf ? það er ekki
mítur.“ Jenny kom með fingur við kinn hins sof-
anda barns og mæilti: „Aumingja veslingur! áttu
enga móður, eða þorir hún ekki að kannast við þig?
... Líttu á faðir minn! líttu á Polly! hve sætt og
vært blessað barnið sefur, áhyggjulaust um hag
sinn eins og það finni til þess,, að það 'hvílir í faðmi
Guðs. Sof þú blessað aumingja barn! Foreldrar þín-
ir Ihafa útskúfað þér hvernig, sem á því stendur; við
útskúfum þér ekki; þú 'hefir verið flutt 1 réttan stað
eg vil vera rnóðir þín!“
Meðan Jenny talaði þetta, runnu tárin ofan
eftir kinnum þessarar guðræknu og brjóstgóðu
dóttur minnar; eg faðmaði ihana að mér og sagði:
“Gakk þú barninu í móðurstað .......... Guð er að
reyna trú okkar ..... nei. hann er þó ekki að því,
byí að hann þekkir hana, og þessvegna ihefir hann
einmitt látið færa okkur þenna yfirgefna aumingja.
Að sönnu vitum við ekki sjálf, hvernig við eigum að
fleyta fram lífinu; en hann veit það, sem gerði okk-
ur að foreldrum þessa munaðarlausa ibarns!“
Við ásettum okkur því að hai!da barninu. pað
svaf alt af sætt og vært, og við vorum að geta hins
°g þessa til um það, hverjir mundu Vera foreldrar
þess, og théldum, að við yrðum að þekkja þá, fyrst
skrifað væri utan á öskjurriar til mín. Polly gat þvi
uiiður ekki sagt meira um manninn, sem fékk henni
'barnið, en hún hafði þegar gjört. Meðan það« svaf,
0g eg var að lesa aftur yfir nýársprédikun mína
„um Guðs eilífu forsjón“, voru dætur mínar að
raðgast um, hvernig barninu yrði best hjúkrað. Mér
fanst með þessu nýári vera upprunnið auðnuríkt
imabil fyirir mig, og—hvort sem það nú var hjátrú
e a ekki ■— að þetta litla barn væri verndarengill,
®e>n roér væri sendur i neyð minni. Eg get ekki frá
vi sagt hve glaður og ánægður eg ný var.
Sama kvöldið.
Eg kom heim þreyttur og uppgefinn eftir mitt
nelga dagsverk. Úti á landinu var versta færð, en
eg a«lla leið fótgangandi. En þetta fékk eg marg-
borgað þegar eg kom heim til dætra minna og fann
þær glaðar og kátar; einna mest gladdi það mig að
s.]á, að Jenny hélt á barninu og að vel lá á því. Polly
syndi mér hin fínu vöggulínlök þess, fína reifa og
a biagðsfal.ega barnahúfu og nærpeysu, sem höfðu
verið látnar í körfuna, ásalnt innsigluðum peninga-
öggli með utanáskrift til mín, sem fartPt við fóta-
1 þegar barnið vaknaði og var tekið upp úr
vöggunni. í peningabögglinum voru 20 pund ster-
!lng’ ,eSa 360 krónur, og svo látandi bréf: ,/f fullu
rausti til dánumennsku yðar og mannelsku, vel-
®ruverðugi herra, fá bágstaddir foreldrar yður hér
!”eð tn aðhjúkrunar ástfólgið barn sitt. Sláið ekki
öendinni af því! Við munum auðsýna ykkur þakk-
atsemi, þegar við þorum að gefa okkur í ljós. en
Ja nvel í fjarlægð munum við sífelt hafa gát á, hve
ve yður ferst við’ barn okkar, og Háta okkur finnast
e 1 lð um góðsemd yðar. Pilturinn heitir Alfred, og
r þegar sikírður. Við höfum lagt Ihjá Ihonum fæðis-
^ynr ^yrstu þrjá mánuðina. Við byrjun
»s hálfs missiris verður yður borguð sama upp-
Takið Guðs vegna að yður þetta ástkæra barn.
Við felum það í Ihendur yðar göfuglyndu og við-
kvæmu Jenny!“ Naumast var eg búinn að lesa bréf-
ið.þegar Polly spratt á fætur, hoppaði upp af gleði
og sagði: „Hérna höfum við mítrið! hve rík eru við
nú ekki orðin, og «það að okkur óvörum! Farðu nú í
friði auma kapellánsembætti! En eg ætti ekki að
verða svona g’.öð, því að það hefði þó mátt með einu
orði minnast á hina göfuglyndu Polly!”
Við lásum þetta bréf að minsta kosti tíu sinn-
um, og tluðum naumast að trúa okkar eigin augum
þegar við sáum hina mörgu gullpeninga á borðinu.
Hvílík nýársgjöf! Eg var nú alt í einu losaður við
hinar þyngstu sorgir og áihyggjur, en á svo undar-
legan og óskiljanlegan hátt. Eg skoðaði í Ihuga mín-
um alla, sem eg þekti, en gat engann fundið, sem
vegna stöðu sinnar eða ættemis væri neyddur til
að leyna barni sínu, en sem þó svo ríkmannilega
gæti launað kristilegt mannelskuverk. Eg er enn alt
af að ihugsa um þetta, en er jafnnær. Og þó hljóta
þessir mikilsháttar foreldrar að þekkja mig og dæt-
ur mínar.
Já, Guðs vegir eru dásamlegir !
--1-- ■- « i----
Sagan af Mjaðveigu.
(iFra'inih.)
En frá Mjaðveigu óngsdóttur er það að segja,
að ihún liggur nú eins útleikin, eins og fyr var sagt, •
og sofnaði af hrygð og örvæntingu. Þá dreymir
hana, að móðir hennar sáluga kæmi til hennar, tal-
aði ti'l hennar aumkunarorðum, leysti af henni fjötr-
ana og fengi henni dúk, sem henni sýndist 'matur
vera á, en sagði, að hún skyldi aldrei úr honum
ljúka, og varast að láta nokkurn sjá hann, «en gæta
að sér fyrir stjúpu «sinni og dóttur hennar. pá vakn-
ar Mjaðlveig og var alt, eins og hana dreymdi..
En frá drotningu er það að segja, að hana
grunaði að Mjaðveig mundi enn vera á lífi. Þess-
vegna >sendi hún dóttir sína leynilega, að gæta að
'högum hennar. Hún beitir þá flærðarbrögðum, til
að vita hvernig á þeirri uimbreytingu standi, og
segir við MjaSveigu, að illa Ihafi móðir sín gert, er
hún ihafi þannig svikið hana, og segist nú vilja
vera með Mjaðveigu í útlegðinni, og kvað þær
mundu geta rétt hluta sinn, þegar kóngur kæmi
aftur Iheim, og n«ú skyldi 5hið sama yfir þær bóðar
drífa. En Mjaðveigu líkar illa þessi ræða stúlkunn-
ar, en verður þó aö láta það svo vera.
Éftir nokkurn tíma leggur stúlkan sig niður og
þykist fara að sofa. En þegar Mjaðveig heldur, að
hún sé sofnuð, snýr ihún liítið afleiðis, tekur dúkinn
og fer að borða; en nú ihafði dóttir drotningar náð
^áformi sínu; 'hún sprettur mpp, rífur dúkinn af
Mjaðveigu, og snýr Iheimleiðis, sagði hún að eldrei
skyldi þessi matur Mjaðveigu að gagni koma. Nú
var Mjað;veig Mtið betur komin, en fyrr, og ráfar
hér og hvar, þangað til Ihún sofnar af þreytu og
íeiðindum.
Þá dreymir hana, að móðir hennar kæmi til
sin, sem fyrr, og segði, að óvarlega hafi hún farið;
en fyrst nú sé svo komið, skuli .hún ganga beina
leið til sjávar; þá muni hún sjá tanga út í sjóinn, og
■einstig út í ihann, og finna þar hús eitt lítið, sem sé
læst, en lykillinn standi í ‘hurðinni. Þá skuli 'hún
ganga þrisvar réttsælis og þrisvar rangsælis kring
um húsið, og taka í hvert sinn i lykilinn. pá muni
húsið opnast; þar skuli ihún fyrst um sinn vera, og
muni henni þar elkki leiðast, og enn sagði hún Ihenni
„par gafa gaukar,
þar spretta laukar,
«og þar fara hrútar úr reifum sínum.
Nú vaknar IMjaðveig, og gengur þá leið, sem
henni var vísað á i draumnum; alt fór eins og henni
hafði verið fyrir sagt, og þotti henni þar ihver dag-
urinn öðrum skemtilegri. En svo bar við einu sinni,
þegar «hún gekk upp á land, að skemta sér, aS hún
sá skipaflota sigla þar nálægt landi, og stefndu
skipin til hafna. Við þessa sjón verður hún hrædd
mjög, og hleypur, sem ákafast í skála sinn, en þá
lasnar á henni annar skórinn, og týndi ihún honum
/á Ihlaupunum; skór þessi var úr gulli. Fyrir skipa-
flotanum réð kóngsson nokkur, sem sigldi þar að
llandi til að biðja Mjaðveigar Mánadóttur. En þegar
hann gengur frá skipum sínum til borgar, finnur
hann kvennskó úr gulli, isvo liðlegan, að hann hét
því, að eiga þá stúlku, er þessi skór væri af. Hann
Iheldur nú til borgar, og biður Mjaðveigar Mána-
dóttur sér til ihanda, en segist þó hafa iheitið því,
að eiga enga nema þá, sem ætti skó þann, sem hann
hefði fundið, þá er Ihann hefði gengið til borgarinn-
ar. Drotning biður hann um að lofa sér að sjá skó-
inn; kóngsisonur fær henni Ihann. Hún kvaðst gjörla
þekkja hann, og .sagði að Mjaðveig dóttir sín hefði
týnt honum einu sinni, þegar hún ’hefði verið á
skemtigöngu, og fari svo löngum fyrir unglingum.
'Síðan gengur Ihún til dóttur sinnar, og segir henni,
hvernig komið sé, og fer með hana í afhús eitt, til
að láta á Ihana gull’.skóinn; enn hann kcvnst ekki upp
á hálfann fótinn á henni. pá nemur drotning af
bæði tærnar og hælinn, og setur svo upp skóinn.
Stúlkunni þykir móðir ^ín heldur harðleikin, en
drotning sagði, að til mikils væiri að vinna, að eiga
kóngssoninn. Býr hún hana isiðan í besta skart, og
leiðir inn í höll, og sýnir lcóngssyni, að skórinn er
mátulegur, og sýnist íhonum þá svo vera. Hefur
kóngssonur bónorð sitt að nýju til Mjaðveigar
Mánadóttur, og er því máli vel tekið. Kóngssonur
kvaðst vilja sigla með hana heim í ríki sitt, og koma
svo seinna og bjóða tiil veislu sinnar, og fer nú svo.
En þegar hann sig’ir þar nálægt, sem hús Mjaðveig*
ar kóngsdóttur er, heyrir ihann fuglakvak svo mikið -
að hann fer að veita því eftirtekt, því hann skyldi
fuglamál, og heyrðist honum þeir segja;
„í istafni situr Höggvinhæla,
fullur skór með blóði;
hér á landi er Mjaðveig
Mánadóttir,
miklu betra
brúðarefni.
’Snúðu aftur kóngsson.",
1 fyrstu ætlaði hann ekki að trúa þessu fugla-
fleipri. Þó fer Ihann að gæta að því, og sér, að alt er (
eins og þeir sögðu, hvað stúlkunni viðvék. pá tekur (
hann mælispjald, og leggur á herðar henni, og varð
hún þá að stórvaxinni og ljótri tröllkonu og varð
ihún þá að segja alt um sig og drotninguna móður
sína. Að því búnu drepur hann hana, og saltar hana
niður, en ketið af henni fylti 12 tunnur, og lætur
kóngsson það alt á skip eitt, sem ekkert var á
nema töluvert af púðri. Síðan skýtur Ihann báti, og
rær til lands og finnur ihúsið. Eftir tilsögn fugl-
anna getur hann opnað það; þar sér hann stúlku
forkunnar fagra, og spyr hana að nafni. Hún kveðst
heita Mjaðveig og vera dóttir Mlána kóngs, og sagð-
ist hún vera þar í leyni sökum vonsku stjúpmóður
sinnar. Kóngsson segir henni, hvernig ko'mið sé,
sýnir «henni gullskóinn, og setti 'hann sjái'-fur upp «á
hana, og sér, að ihún hefir annan á móti honum. Nú
þykir kóngsyni þessi stúlka vera sér föstnuð, þó
hann hafi verið leyndur sannleikanum, og eftir
vilja hennar tekur hann hana og flytur á skip með
sér, og fer nú af kænsku með skipin i leynivog einn,
og dvelur þar um stund. Síðan siglir hann öllu’m
flotanum í ihöfn borgarinnar, fer heim til hallar
kóngs, og býður honum ásamt drotningu til brúð-
kaupslveislu sinnar, og er kóngur fús tiil þess, en
drotning ekki; kvaðst hún ekki vön .siglingum, og
vilja (heldur vera heíma, en fara slíka langferð.
Kóngur sagði aö dóttir hennar mundi kunna betur
við, að hún neitaði ekki boði þessu, >og taldi um
fyrir drotningu, þangað til hún lét tilleiðast. Var
þeim svo öllum ekið í vagni ofan til strandar. Síð-
an stíga þau á skip og láta í haf. En á leiðinni verð
ur drotning svo hugsjúk, að hún sinnir enguin
manni; en kóngsson bað hana einslega að segja sér
hrygðarefnið, og var hún 'mjög treg að gera það, en
leiðist þó tiil um síðir, og segir hún, að svo sé heilsu
sinni varið «í þessari ferð, að hún 'hafi ekki lyst á
að borða, þegar aðrir geri það, og sé það helst af
sjósótt. Hún biður kóngsson að ráða bót á því; en
«hann kvaðst ekki geta það, og sagðist ekkert hafa
svo lagað, er hún geti haft not af. Hann sagði að á
einu skipi væri nokkuð af saltketi, en það væri hrátt
og hefði hún af því engin not. Hún kvaðst sjálf geta
soðið það ihanda sér, og varð nú glöð í bragði, en
bað kóngsson að þegja yfir þessum smámunum.
Sagt er, að drotning hafi étið eina tunnu á degi
hverjum, og hafi jafnan verið :hin ljótasta tröll-
kona, á ’meðan hún neytti matarins, en tekið hama-
skiftum á eftir; gekk þetta í 11 daga, en á hinum
12. degi, þegar hún var að éta tólftu tunnuna sýndi
kóngsson Mána kóngi aðgang hennar, og segir
bonum, hversu oft hún hafi verið þannig í þeirri
ferð. En kóngur verður hissa, þegar hann sér, að
hann er hyltur af slíkum óvættum. Hleypa þeir nú
eldi í Ipúðrið á kjötskiipinu, sem áðu.r er u'm getið,
og flaug það í loft upp, og féék drotning, eða tröM-
kona þessi, þar bráðan bana. Loksins biður Máni
kóngur kóngsson að segja sér, hvernig á ósköpum
þessum standi. Hann gerir svo, og leiðir .hann niður
til Mjaðveigar, og segir h;ún honum Ijóslega frá
öllu athæfi og svikum þeirra mæðgna; en kóngur
undrast það 'mjög.
Nú var siglt heim í ríki kóngssonar, og var þar
drukkin bæði fagnaðar- og brúðkaupsveisla, og stóð
Ihún yfir í heilan mánuð. Að henni endaðri er Máni
kóngur útleiddur með góðum gjöfum. Síðan sigldi
'hann í ríki sitt, og ríkti þar til ellidaga, og er 'hann
svo úr sögunni.
Höfrungahlaup.
Drengirnir standa í röð, hver beint fram undan
öðrum og hafa um tveggja faðma bil á milli sín. All-
ir styðja þeir höndum á hnén og beygja hálsinn,
nema sá aftasti, Hann er höfrungur. Hann ihleypur
til styður höndum á axlir þess, sem næstur stendur
og hleypur yfir, en ekki má hann koma við hann
með fótunum. Með þessum hætti á hann að hlaupa
yfir alla hina. Ef hann kemst yfir alla, þá staðnæm-
ist ihann yfir framan og stendur eins og ihinir. En
þá á sá að vera höfrungur, se'm nú er aftastur og
svo ko.ll af kolli, þangað til allir hafa hlaupið yfir
alla. En snerti höfrungur nokkurn með fótunum eða
detti eða komist eigi yfir þá er hann úr leiknum, og
slíkt hið sama hver sem fellur við, er höfrungurinn
styður á axlir ihonu'm.
Þetta má og gera með því móti, að hliðinni sé
snúið að 'höfrungnum, en þá er hlaupið miklu erfið-
ara.
Nú standa skozku
leikirnir sem hœst
á skauta - skálum
bœjarins.
Professional Cards
í
DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDICAL ARTS BIiDtí. Cor. Grataam and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Offlce tlmar: 2—S Helmili: 77« Victor St. Phone: A-7122 WinnipeK, Manitoba THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrlfstofa: Room 811 MoArthmr Bullding. Portage Aie. P. O. Box 165« Phones: A-6849 og A-6S46

DR. 0. BJORNSON 210-220 MJ5DIOAL ARTS BLDG. Cor. Graha.ni and Kennedy 8ta. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—3 Heimill: 764 Victor St. Phone: A-7586 VVlnnipegr, Manitoba W. J. LINDAL, J. H. LINDAL B. STEFAN8SON Ialenzklr lögfnrðingnr 3 Home Investment Bulldlng 468 Main Street. Tals.: A4MI >elr hafa elnnlg akrifstofur aS Lundar, Riverton, Gimli og Piney og «ru þar ap hitta & eftlrfylgj- andl tlmum: Lundar: annan hvern miðvlkuda* Riverton: Eyrsta fimtudag. Gimllá Fyrsta mlCvikudag Piney: þrifija föstudag I hverjum mánuCl

* DR. B. H. OLSON 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kencedy Sta. Phone: A-7067 ViBtalstmi: 11 —12 og 1—6.30 Hehnili: 723 Alverstone St. Wlnnipeg, Manitoba

ARNI ANDERSON isl. lögmaður f félagi við E. P. Garland Skrifst.: 801 Electric Rall- way öhambers Taisiml: A-2197

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er aS hlt«ta kL 10-12 f.h. og 2-6 e.h. Talsími: A-1834. Heimili: 373 Iliver Avc. Tais. F-2691.

A. G. EGGERTSSON LL.B. 1 ísl. lögfræð:ngur Hefir rétt til að flytja mál bæði í Man. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Sask.

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd Building Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýki og a8ra lungnasjúkdóma. Er aS tinna & skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 9—4 e.h. Síml: A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave. Tal- slmi: B-3168.

Phon«: G.rrr Mll JenkinsShoeCo. 1 689 Notre Dam« Avenue ! I

DR. A. BLONDAL 818 Someraet Bldg. Stundar sérstaklega kvenna cg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. S til 5 e. h. Office Phone N-6410 ■ Heimili 806 Victer Stir. Siml A 8180.

A. Sn Bardal I 843 Sherbrooke 8t. Selui likkistui og annast um útfarir. 1 Allur útbúnaður aá bezti. Ennfrem- B ur aelur hann aiakonar minniavarða S og legateina. Skrtfst. taisíml N fte08 § Helmills taiHÍmi N fSOI |

DR. Kr. J- AUSTMANN 848 Somerset Blk. • Viðtalstími 7—8 e. h- Heimili 469 Simooe, Office A->2737. res. B-7288 1

EINA ÍSLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í borginni Hér þarf ekki a6 bI6a von úr vlU. viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af hendi fljött og vel. J. A. Jóhannsson. 644 Burnell Street F. B-8164. A8 baki Sarg. Flre Hal

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Talsími A S521 Heimili: Tals. Sh. 8217

Dr. AMELIA J. AXFORD Ohiropractor 316 Avelnue Blk. Winnipeg Phone: Office: N-8487 House: B-3465 Hours: 11-12, 2-6 Consultation free.
J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave, og Donald St. Talsíml: A-8889

Vér leggjum sérstaka áherzlu á að selja meðul eftir forskrtftum ln kna. iiin be*tu lyf, sein liægt er að fá eru notitð eingöngu. . pegar þér komið með forskrliftum tii lor meglð þjer vera viss um að fá rétt það sem lækn- irinn tekur tU. COLCLELGH & CO., Notre Dame aud Sherbrooke I’hones: N-7659—7650 Giftingaleyfisbréf seld ralsímar: Skrifstofa: N-6225 HeimUi: A-7996 HALLDÓR SIGURDSSON General Contractor 808 Great West. Perm. Loan Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR LÖOTAKSMACUR Heimilistals.: St. John 1844 SkriÍHtofu-Tals.: A 6557 Tekur iögtaki bæ8i húakletguisk'ató^ veðakuidir, vlxlaakuldir. Afgrelf !r »> sem a8 lögum lýtur. SkrUtttofa 255 Mr.1l> Streec
: Munið Símanúmerið A 6483 og pantiS meðöl ySar hjá oss. — : SendiS pantanír samstundis. Vér ! afgreiðum forskriftir me5 sam- ! vizkusemi og vörugæði eru úyggj- ! andi, enda höfum vér magrra ára ! lærdúmsríka reynslu að baki. — ! Allar tegundir lyfja, vindlar, Is- ; rjðmi, sætindi, ritföng, tðbak o. fl. ; McBURNEY’S Drug Store ;! Cor Arlingtön og Notre Dame Ave ;
Vefkstofu Tals.: Heima Tals.: A-8383 A-9384 G. L. STEPHENSON Plumber Allskonar rafniagnsáliöld, svo aetn straujárn víra, aUar tegundlr af glösutn og al'lvaka (batteriee) Verkstofa: 676 Home St.
J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteigriir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð o. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310

í sambandi við viðarsölu mína | veiti eg dagl?ga viðtöku pöntun- 11 um fyrir DRUMHELLER KOL, þá allra beztu tegund, sem til | er á markaðnum. S. Olafsson, 1 Sími:N7152 619 Agne* Street
I Gittinga og . w I Jarðarfara- u*Oni með litlum fyrirvara E Birch blómsali 1 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3