Lögberg - 14.02.1924, Síða 3

Lögberg - 14.02.1924, Síða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 14. FEBRÚAR 1924 Bls. 9 t t* HtoBt&MlXlgaigHgíKiSaanttHilglK K’ K « >í K K K ;K K K K K K K K K K H K K K .K SISBU .K, :k Ik; K K SOLSKIN SSBS®8ggœSS31IIS’»KfflÉlBBiS:aHBraa»B^aSISHBH(®SSiaaBiaBBBBHglHiaBllSaBHtaaBBI8BSBHBBBB ^H^|K>g»Slg|gllHIIKllKIIKlgK!lKlMWIglíK|lK|giKÍlK'iSliKlKi;K|KjSS|KlSa>S!iSKliSllSK. K K K K K S K >! K K KlK K K K' ALT VERÐUR J?EIM TIL GóÐS, SEM GUÐ ELSKAR. Nokkur orð úr minnisbók fátæks prests á Englandi. Á nýjársdag 1765 um morguninn. í byrjun iþessa nýja árs hefir undari’egur og sorg- legur viðbUrður borið mér að höndum. pessu er varið eins og nú s«al greina: Snemma í morgun, kl. 6, meðan eg lá í rúminu og var að 'hugsa um ræðuna, isem eg ætlaði að Ihalda í dag, heyrði eg að barið var að dyrum. Polly^ar þá komin ofan í eldhúisið; Ihún Ihljöp fram til að ljúka upp og vita, hver væri koiminn. Það kemur sjaldan nokkur svo snemma til okkar. í ljósaskiftunum kom þá ókunnugur maður á móti henni. Undir Ihendinni bar hann stórar öskjur, sem hann rétti að Polly og sagði: „(Herra (nafnið 'heyrði Políy ekki svo greini- lega, að hún gæti fest, Iþað í minni) .... tsendir herra prestinum þessar öskjur, og biður Ihann innilega að gæta þess vel, sem í þeim er“. Að svo mæltu flýtti maðurinn sér burt aft.ur. Polly varð Ihissa á þessu, en tók þó fegins'hendi við öskjunu'm. Hún klappaði hægt upp á dyrnar «hjá mér til þess að ivita, hvort eg væri vaknaður, og þegar «eg gegndi, kom hún inn og óskaði mér gleðilegs nýárs og sagði tsíðan hlæj- andi: „Sjerðu nú, faðir minn góður! að Polly getur haft spámannslega drauma; nú er kcmið mítrið, sem mér vitraðist“‘, og nú sagði hún mér ihvernig sér hefði verið færð þessi nýársgjöf til mín. Mér þótti það, að hún ihafði ekki innt betur eftir nafni þessa óþekta vinar eða velgjörðai'manns. Meðan hún gekk út til að kveikja á lampanum og kalla á Jenny; fór eg á fætum. Eg get ekki neitað Iþví, að og var mjög forvitinn.þvi að nýársgjafirnar, ®em eg hafði fengið í Crekelade, höfðu bæði verið sjaldgæf- ar og ómerkilegar. Eg hélt að stórbóndinn, sem óð- ur er getið, ihefði ætlað að lóta þessar öskju«r fullar af kryddbrauði, kcma flat.t upp á mig, og dáðist að þeirri hæversku hans, að senda mér gjöfina áður en farið var að birta af degi. ipegar eg kom~inn í bað- stofuna, stóðu systurnar fyrir framan borðið, sem þaer höfðu sett öskjurnar á; iþær voru vandlega inn- siglaðar og skrifað utan á þær til mín, en svo ó- venjulega stórar, að eg hafði aldrei séð þvílíkar. Eg 0 ^ær UPP og fann, að (þœr voru æðiþungar; á okmu voru tvö kringlótt göt. Með Jennys hjálp opnaði eg þær með íhest.u varkárni, af því að eg afði verið beðinn að gæta þess vand’ega, sem í þeim væri; efst.í þeim var fínt hvítt klæði, og þegar eg tók það burt sáu'm við ........ nei! það verður ekki með orðum útmálað, ihve forviða við urðum! við^kölluðum öll upp í einu Ihljóði: „Guð minn góð- ur! . í öskjunu'm lá sem sé sofandi ibarn, hér um bil 7 eða 8 vikna gamalt. Það var vafið inn í smágerð- asta lín með rósrauðum silkiböndum, og lá á "mjúk- um svæfil með ljósbláu silkiveri, og ofan á því var lítil ábreiða, sem eins og húfa «þess var hrydd með dýrindis knipplingum Við stóðum nokkra stund eins og agndofa, og voru'm að virða fyrir okkur þessa kynlégu nýársgjöf Loksins rak PoIIy upp skellihlátur og kallaði upp; ,;Hvað eigum við að gera við þessa gjöf ? það er ekki mítur.“ Jenny kom með fingur við kinn hins sof- anda barns og mæilti: „Aumingja veslingur! áttu enga móður, eða þorir hún ekki að kannast við þig? ... Líttu á faðir minn! líttu á Polly! hve sætt og vært blessað barnið sefur, áhyggjulaust um hag sinn eins og það finni til þess,, að það 'hvílir í faðmi Guðs. Sof þú blessað aumingja barn! Foreldrar þín- ir Ihafa útskúfað þér hvernig, sem á því stendur; við útskúfum þér ekki; þú 'hefir verið flutt 1 réttan stað eg vil vera rnóðir þín!“ Meðan Jenny talaði þetta, runnu tárin ofan eftir kinnum þessarar guðræknu og brjóstgóðu dóttur minnar; eg faðmaði ihana að mér og sagði: “Gakk þú barninu í móðurstað .......... Guð er að reyna trú okkar ..... nei. hann er þó ekki að því, byí að hann þekkir hana, og þessvegna ihefir hann einmitt látið færa okkur þenna yfirgefna aumingja. Að sönnu vitum við ekki sjálf, hvernig við eigum að fleyta fram lífinu; en hann veit það, sem gerði okk- ur að foreldrum þessa munaðarlausa ibarns!“ Við ásettum okkur því að hai!da barninu. pað svaf alt af sætt og vært, og við vorum að geta hins °g þessa til um það, hverjir mundu Vera foreldrar þess, og théldum, að við yrðum að þekkja þá, fyrst skrifað væri utan á öskjurriar til mín. Polly gat þvi uiiður ekki sagt meira um manninn, sem fékk henni 'barnið, en hún hafði þegar gjört. Meðan það« svaf, 0g eg var að lesa aftur yfir nýársprédikun mína „um Guðs eilífu forsjón“, voru dætur mínar að raðgast um, hvernig barninu yrði best hjúkrað. Mér fanst með þessu nýári vera upprunnið auðnuríkt imabil fyirir mig, og—hvort sem það nú var hjátrú e a ekki ■— að þetta litla barn væri verndarengill, ®e>n roér væri sendur i neyð minni. Eg get ekki frá vi sagt hve glaður og ánægður eg ný var. Sama kvöldið. Eg kom heim þreyttur og uppgefinn eftir mitt nelga dagsverk. Úti á landinu var versta færð, en eg a«lla leið fótgangandi. En þetta fékk eg marg- borgað þegar eg kom heim til dætra minna og fann þær glaðar og kátar; einna mest gladdi það mig að s.]á, að Jenny hélt á barninu og að vel lá á því. Polly syndi mér hin fínu vöggulínlök þess, fína reifa og a biagðsfal.ega barnahúfu og nærpeysu, sem höfðu verið látnar í körfuna, ásalnt innsigluðum peninga- öggli með utanáskrift til mín, sem fartPt við fóta- 1 þegar barnið vaknaði og var tekið upp úr vöggunni. í peningabögglinum voru 20 pund ster- !lng’ ,eSa 360 krónur, og svo látandi bréf: ,/f fullu rausti til dánumennsku yðar og mannelsku, vel- ®ruverðugi herra, fá bágstaddir foreldrar yður hér !”eð tn aðhjúkrunar ástfólgið barn sitt. Sláið ekki öendinni af því! Við munum auðsýna ykkur þakk- atsemi, þegar við þorum að gefa okkur í ljós. en Ja nvel í fjarlægð munum við sífelt hafa gát á, hve ve yður ferst við’ barn okkar, og Háta okkur finnast e 1 lð um góðsemd yðar. Pilturinn heitir Alfred, og r þegar sikírður. Við höfum lagt Ihjá Ihonum fæðis- ^ynr ^yrstu þrjá mánuðina. Við byrjun »s hálfs missiris verður yður borguð sama upp- Takið Guðs vegna að yður þetta ástkæra barn. Við felum það í Ihendur yðar göfuglyndu og við- kvæmu Jenny!“ Naumast var eg búinn að lesa bréf- ið.þegar Polly spratt á fætur, hoppaði upp af gleði og sagði: „Hérna höfum við mítrið! hve rík eru við nú ekki orðin, og «það að okkur óvörum! Farðu nú í friði auma kapellánsembætti! En eg ætti ekki að verða svona g’.öð, því að það hefði þó mátt með einu orði minnast á hina göfuglyndu Polly!” Við lásum þetta bréf að minsta kosti tíu sinn- um, og tluðum naumast að trúa okkar eigin augum þegar við sáum hina mörgu gullpeninga á borðinu. Hvílík nýársgjöf! Eg var nú alt í einu losaður við hinar þyngstu sorgir og áihyggjur, en á svo undar- legan og óskiljanlegan hátt. Eg skoðaði í Ihuga mín- um alla, sem eg þekti, en gat engann fundið, sem vegna stöðu sinnar eða ættemis væri neyddur til að leyna barni sínu, en sem þó svo ríkmannilega gæti launað kristilegt mannelskuverk. Eg er enn alt af að ihugsa um þetta, en er jafnnær. Og þó hljóta þessir mikilsháttar foreldrar að þekkja mig og dæt- ur mínar. Já, Guðs vegir eru dásamlegir ! --1-- ■- « i---- Sagan af Mjaðveigu. (iFra'inih.) En frá Mjaðveigu óngsdóttur er það að segja, að ihún liggur nú eins útleikin, eins og fyr var sagt, • og sofnaði af hrygð og örvæntingu. Þá dreymir hana, að móðir hennar sáluga kæmi til hennar, tal- aði ti'l hennar aumkunarorðum, leysti af henni fjötr- ana og fengi henni dúk, sem henni sýndist 'matur vera á, en sagði, að hún skyldi aldrei úr honum ljúka, og varast að láta nokkurn sjá hann, «en gæta að sér fyrir stjúpu «sinni og dóttur hennar. pá vakn- ar Mjaðlveig og var alt, eins og hana dreymdi.. En frá drotningu er það að segja, að hana grunaði að Mjaðveig mundi enn vera á lífi. Þess- vegna >sendi hún dóttir sína leynilega, að gæta að 'högum hennar. Hún beitir þá flærðarbrögðum, til að vita hvernig á þeirri uimbreytingu standi, og segir við MjaSveigu, að illa Ihafi móðir sín gert, er hún ihafi þannig svikið hana, og segist nú vilja vera með Mjaðveigu í útlegðinni, og kvað þær mundu geta rétt hluta sinn, þegar kóngur kæmi aftur Iheim, og n«ú skyldi 5hið sama yfir þær bóðar drífa. En Mjaðveigu líkar illa þessi ræða stúlkunn- ar, en verður þó aö láta það svo vera. Éftir nokkurn tíma leggur stúlkan sig niður og þykist fara að sofa. En þegar Mjaðveig heldur, að hún sé sofnuð, snýr ihún liítið afleiðis, tekur dúkinn og fer að borða; en nú ihafði dóttir drotningar náð ^áformi sínu; 'hún sprettur mpp, rífur dúkinn af Mjaðveigu, og snýr Iheimleiðis, sagði hún að eldrei skyldi þessi matur Mjaðveigu að gagni koma. Nú var Mjað;veig Mtið betur komin, en fyrr, og ráfar hér og hvar, þangað til Ihún sofnar af þreytu og íeiðindum. Þá dreymir hana, að móðir hennar kæmi til sin, sem fyrr, og segði, að óvarlega hafi hún farið; en fyrst nú sé svo komið, skuli .hún ganga beina leið til sjávar; þá muni hún sjá tanga út í sjóinn, og ■einstig út í ihann, og finna þar hús eitt lítið, sem sé læst, en lykillinn standi í ‘hurðinni. Þá skuli 'hún ganga þrisvar réttsælis og þrisvar rangsælis kring um húsið, og taka í hvert sinn i lykilinn. pá muni húsið opnast; þar skuli ihún fyrst um sinn vera, og muni henni þar elkki leiðast, og enn sagði hún Ihenni „par gafa gaukar, þar spretta laukar, «og þar fara hrútar úr reifum sínum. Nú vaknar IMjaðveig, og gengur þá leið, sem henni var vísað á i draumnum; alt fór eins og henni hafði verið fyrir sagt, og þotti henni þar ihver dag- urinn öðrum skemtilegri. En svo bar við einu sinni, þegar «hún gekk upp á land, að skemta sér, aS hún sá skipaflota sigla þar nálægt landi, og stefndu skipin til hafna. Við þessa sjón verður hún hrædd mjög, og hleypur, sem ákafast í skála sinn, en þá lasnar á henni annar skórinn, og týndi ihún honum /á Ihlaupunum; skór þessi var úr gulli. Fyrir skipa- flotanum réð kóngsson nokkur, sem sigldi þar að llandi til að biðja Mjaðveigar Mánadóttur. En þegar hann gengur frá skipum sínum til borgar, finnur hann kvennskó úr gulli, isvo liðlegan, að hann hét því, að eiga þá stúlku, er þessi skór væri af. Hann Iheldur nú til borgar, og biður Mjaðveigar Mána- dóttur sér til ihanda, en segist þó hafa iheitið því, að eiga enga nema þá, sem ætti skó þann, sem hann hefði fundið, þá er Ihann hefði gengið til borgarinn- ar. Drotning biður hann um að lofa sér að sjá skó- inn; kóngsisonur fær henni Ihann. Hún kvaðst gjörla þekkja hann, og .sagði að Mjaðveig dóttir sín hefði týnt honum einu sinni, þegar hún ’hefði verið á skemtigöngu, og fari svo löngum fyrir unglingum. 'Síðan gengur Ihún til dóttur sinnar, og segir henni, hvernig komið sé, og fer með hana í afhús eitt, til að láta á Ihana gull’.skóinn; enn hann kcvnst ekki upp á hálfann fótinn á henni. pá nemur drotning af bæði tærnar og hælinn, og setur svo upp skóinn. Stúlkunni þykir móðir ^ín heldur harðleikin, en drotning sagði, að til mikils væiri að vinna, að eiga kóngssoninn. Býr hún hana isiðan í besta skart, og leiðir inn í höll, og sýnir lcóngssyni, að skórinn er mátulegur, og sýnist íhonum þá svo vera. Hefur kóngssonur bónorð sitt að nýju til Mjaðveigar Mánadóttur, og er því máli vel tekið. Kóngssonur kvaðst vilja sigla með hana heim í ríki sitt, og koma svo seinna og bjóða tiil veislu sinnar, og fer nú svo. En þegar hann sig’ir þar nálægt, sem hús Mjaðveig* ar kóngsdóttur er, heyrir ihann fuglakvak svo mikið - að hann fer að veita því eftirtekt, því hann skyldi fuglamál, og heyrðist honum þeir segja; „í istafni situr Höggvinhæla, fullur skór með blóði; hér á landi er Mjaðveig Mánadóttir, miklu betra brúðarefni. ’Snúðu aftur kóngsson.", 1 fyrstu ætlaði hann ekki að trúa þessu fugla- fleipri. Þó fer Ihann að gæta að því, og sér, að alt er ( eins og þeir sögðu, hvað stúlkunni viðvék. pá tekur ( hann mælispjald, og leggur á herðar henni, og varð hún þá að stórvaxinni og ljótri tröllkonu og varð ihún þá að segja alt um sig og drotninguna móður sína. Að því búnu drepur hann hana, og saltar hana niður, en ketið af henni fylti 12 tunnur, og lætur kóngsson það alt á skip eitt, sem ekkert var á nema töluvert af púðri. Síðan skýtur Ihann báti, og rær til lands og finnur ihúsið. Eftir tilsögn fugl- anna getur hann opnað það; þar sér hann stúlku forkunnar fagra, og spyr hana að nafni. Hún kveðst heita Mjaðveig og vera dóttir Mlána kóngs, og sagð- ist hún vera þar í leyni sökum vonsku stjúpmóður sinnar. Kóngsson segir henni, hvernig ko'mið sé, sýnir «henni gullskóinn, og setti 'hann sjái'-fur upp «á hana, og sér, að ihún hefir annan á móti honum. Nú þykir kóngsyni þessi stúlka vera sér föstnuð, þó hann hafi verið leyndur sannleikanum, og eftir vilja hennar tekur hann hana og flytur á skip með sér, og fer nú af kænsku með skipin i leynivog einn, og dvelur þar um stund. Síðan siglir hann öllu’m flotanum í ihöfn borgarinnar, fer heim til hallar kóngs, og býður honum ásamt drotningu til brúð- kaupslveislu sinnar, og er kóngur fús tiil þess, en drotning ekki; kvaðst hún ekki vön .siglingum, og vilja (heldur vera heíma, en fara slíka langferð. Kóngur sagði aö dóttir hennar mundi kunna betur við, að hún neitaði ekki boði þessu, >og taldi um fyrir drotningu, þangað til hún lét tilleiðast. Var þeim svo öllum ekið í vagni ofan til strandar. Síð- an stíga þau á skip og láta í haf. En á leiðinni verð ur drotning svo hugsjúk, að hún sinnir enguin manni; en kóngsson bað hana einslega að segja sér hrygðarefnið, og var hún 'mjög treg að gera það, en leiðist þó tiil um síðir, og segir hún, að svo sé heilsu sinni varið «í þessari ferð, að hún 'hafi ekki lyst á að borða, þegar aðrir geri það, og sé það helst af sjósótt. Hún biður kóngsson að ráða bót á því; en «hann kvaðst ekki geta það, og sagðist ekkert hafa svo lagað, er hún geti haft not af. Hann sagði að á einu skipi væri nokkuð af saltketi, en það væri hrátt og hefði hún af því engin not. Hún kvaðst sjálf geta soðið það ihanda sér, og varð nú glöð í bragði, en bað kóngsson að þegja yfir þessum smámunum. Sagt er, að drotning hafi étið eina tunnu á degi hverjum, og hafi jafnan verið :hin ljótasta tröll- kona, á ’meðan hún neytti matarins, en tekið hama- skiftum á eftir; gekk þetta í 11 daga, en á hinum 12. degi, þegar hún var að éta tólftu tunnuna sýndi kóngsson Mána kóngi aðgang hennar, og segir bonum, hversu oft hún hafi verið þannig í þeirri ferð. En kóngur verður hissa, þegar hann sér, að hann er hyltur af slíkum óvættum. Hleypa þeir nú eldi í Ipúðrið á kjötskiipinu, sem áðu.r er u'm getið, og flaug það í loft upp, og féék drotning, eða tröM- kona þessi, þar bráðan bana. Loksins biður Máni kóngur kóngsson að segja sér, hvernig á ósköpum þessum standi. Hann gerir svo, og leiðir .hann niður til Mjaðveigar, og segir h;ún honum Ijóslega frá öllu athæfi og svikum þeirra mæðgna; en kóngur undrast það 'mjög. Nú var siglt heim í ríki kóngssonar, og var þar drukkin bæði fagnaðar- og brúðkaupsveisla, og stóð Ihún yfir í heilan mánuð. Að henni endaðri er Máni kóngur útleiddur með góðum gjöfum. Síðan sigldi 'hann í ríki sitt, og ríkti þar til ellidaga, og er 'hann svo úr sögunni. Höfrungahlaup. Drengirnir standa í röð, hver beint fram undan öðrum og hafa um tveggja faðma bil á milli sín. All- ir styðja þeir höndum á hnén og beygja hálsinn, nema sá aftasti, Hann er höfrungur. Hann ihleypur til styður höndum á axlir þess, sem næstur stendur og hleypur yfir, en ekki má hann koma við hann með fótunum. Með þessum hætti á hann að hlaupa yfir alla hina. Ef hann kemst yfir alla, þá staðnæm- ist ihann yfir framan og stendur eins og ihinir. En þá á sá að vera höfrungur, se'm nú er aftastur og svo ko.ll af kolli, þangað til allir hafa hlaupið yfir alla. En snerti höfrungur nokkurn með fótunum eða detti eða komist eigi yfir þá er hann úr leiknum, og slíkt hið sama hver sem fellur við, er höfrungurinn styður á axlir ihonu'm. Þetta má og gera með því móti, að hliðinni sé snúið að 'höfrungnum, en þá er hlaupið miklu erfið- ara. Nú standa skozku leikirnir sem hœst á skauta - skálum bœjarins. Professional Cards í DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDICAL ARTS BIiDtí. Cor. Grataam and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Offlce tlmar: 2—S Helmili: 77« Victor St. Phone: A-7122 WinnipeK, Manitoba THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skrlfstofa: Room 811 MoArthmr Bullding. Portage Aie. P. O. Box 165« Phones: A-6849 og A-6S46 DR. 0. BJORNSON 210-220 MJ5DIOAL ARTS BLDG. Cor. Graha.ni and Kennedy 8ta. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—3 Heimill: 764 Victor St. Phone: A-7586 VVlnnipegr, Manitoba W. J. LINDAL, J. H. LINDAL B. STEFAN8SON Ialenzklr lögfnrðingnr 3 Home Investment Bulldlng 468 Main Street. Tals.: A4MI >elr hafa elnnlg akrifstofur aS Lundar, Riverton, Gimli og Piney og «ru þar ap hitta & eftlrfylgj- andl tlmum: Lundar: annan hvern miðvlkuda* Riverton: Eyrsta fimtudag. Gimllá Fyrsta mlCvikudag Piney: þrifija föstudag I hverjum mánuCl * DR. B. H. OLSON 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kencedy Sta. Phone: A-7067 ViBtalstmi: 11 —12 og 1—6.30 Hehnili: 723 Alverstone St. Wlnnipeg, Manitoba ARNI ANDERSON isl. lögmaður f félagi við E. P. Garland Skrifst.: 801 Electric Rall- way öhambers Taisiml: A-2197 DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er aS hlt«ta kL 10-12 f.h. og 2-6 e.h. Talsími: A-1834. Heimili: 373 Iliver Avc. Tais. F-2691. A. G. EGGERTSSON LL.B. 1 ísl. lögfræð:ngur Hefir rétt til að flytja mál bæði í Man. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Sask. DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd Building Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýki og a8ra lungnasjúkdóma. Er aS tinna & skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 9—4 e.h. Síml: A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave. Tal- slmi: B-3168. Phon«: G.rrr Mll JenkinsShoeCo. 1 689 Notre Dam« Avenue ! I DR. A. BLONDAL 818 Someraet Bldg. Stundar sérstaklega kvenna cg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. S til 5 e. h. Office Phone N-6410 ■ Heimili 806 Victer Stir. Siml A 8180. A. Sn Bardal I 843 Sherbrooke 8t. Selui likkistui og annast um útfarir. 1 Allur útbúnaður aá bezti. Ennfrem- B ur aelur hann aiakonar minniavarða S og legateina. Skrtfst. taisíml N fte08 § Helmills taiHÍmi N fSOI | DR. Kr. J- AUSTMANN 848 Somerset Blk. • Viðtalstími 7—8 e. h- Heimili 469 Simooe, Office A->2737. res. B-7288 1 EINA ÍSLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í borginni Hér þarf ekki a6 bI6a von úr vlU. viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af hendi fljött og vel. J. A. Jóhannsson. 644 Burnell Street F. B-8164. A8 baki Sarg. Flre Hal DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Talsími A S521 Heimili: Tals. Sh. 8217 Dr. AMELIA J. AXFORD Ohiropractor 316 Avelnue Blk. Winnipeg Phone: Office: N-8487 House: B-3465 Hours: 11-12, 2-6 Consultation free. J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave, og Donald St. Talsíml: A-8889 Vér leggjum sérstaka áherzlu á að selja meðul eftir forskrtftum ln kna. iiin be*tu lyf, sein liægt er að fá eru notitð eingöngu. . pegar þér komið með forskrliftum tii lor meglð þjer vera viss um að fá rétt það sem lækn- irinn tekur tU. COLCLELGH & CO., Notre Dame aud Sherbrooke I’hones: N-7659—7650 Giftingaleyfisbréf seld ralsímar: Skrifstofa: N-6225 HeimUi: A-7996 HALLDÓR SIGURDSSON General Contractor 808 Great West. Perm. Loan Bldg. 356 Main St. JOSEPH TAVLOR LÖOTAKSMACUR Heimilistals.: St. John 1844 SkriÍHtofu-Tals.: A 6557 Tekur iögtaki bæ8i húakletguisk'ató^ veðakuidir, vlxlaakuldir. Afgrelf !r »> sem a8 lögum lýtur. SkrUtttofa 255 Mr.1l> Streec : Munið Símanúmerið A 6483 og pantiS meðöl ySar hjá oss. — : SendiS pantanír samstundis. Vér ! afgreiðum forskriftir me5 sam- ! vizkusemi og vörugæði eru úyggj- ! andi, enda höfum vér magrra ára ! lærdúmsríka reynslu að baki. — ! Allar tegundir lyfja, vindlar, Is- ; rjðmi, sætindi, ritföng, tðbak o. fl. ; McBURNEY’S Drug Store ;! Cor Arlingtön og Notre Dame Ave ; Vefkstofu Tals.: Heima Tals.: A-8383 A-9384 G. L. STEPHENSON Plumber Allskonar rafniagnsáliöld, svo aetn straujárn víra, aUar tegundlr af glösutn og al'lvaka (batteriee) Verkstofa: 676 Home St. J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteigriir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð o. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 í sambandi við viðarsölu mína | veiti eg dagl?ga viðtöku pöntun- 11 um fyrir DRUMHELLER KOL, þá allra beztu tegund, sem til | er á markaðnum. S. Olafsson, 1 Sími:N7152 619 Agne* Street I Gittinga og . w I Jarðarfara- u*Oni með litlum fyrirvara E Birch blómsali 1 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3

x

Lögberg

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.