Lögberg


Lögberg - 14.02.1924, Qupperneq 5

Lögberg - 14.02.1924, Qupperneq 5
LÖOUEBG, FIMTUDAGINN 14, FEBRÚAR 1924 5 Oodda nýrnapillur eru beata nýrnameðaiiC. Lækna og gigi bakverk, hjartabilun, þvaffteppu og önnur veikindi, sem starfa frá nyrunum- — Dodd’s Kidney Pills kosta 50c. askjan eða sex öskjur fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyl- sólum eða frá The Dodd’s Medi- Tillög ur Steingríms læknis Matthíassonar. það, hve hörmulega það snýr við, að minsta kosti þeim, er hrakist hafa frá ættjörð sinni, harla snauir að veraldlegum gæðum, þekkingu sem öðru, að þegar þeir eru búnir og eru að vinna þann sigur á erfiSleikum nýja landsins, að geta veitt börnum sínuvn eitt- hvað af því, sem iheimurinn t'elur íhnoss og er nauðsyn til lífsvið- urhalds á jörðinni, kemur ment- aði ’maðurinn, alinn á móður- brjóstunum, og segir okkur, að toezt sé að ganga að fjárhúsum. Eg get ekki gert að því, jþó mér kæmi ríkismaðurinn úr allsnægta- hjalls-loftinu, veifandi þorskkinn- inni, < hug. Að börn byrji að Hæra, þegar þau eru 14—15 ára, eins og læknirinn t®’ur heppilegt, eir íharla seint til tímans gripið. Flestum myndi það ærin hugarkvöl og það nú á tímum, að vera ekki læs eða skrif- andi þá. Fólk er þá að komast nærri þeim árum, að tími þykir til kominn að það reyni að bjarga sér sjálft — vinna fyriir sér, og yfirleitt óvíst um toóknám eftir það ihjá mörgum. Annað það, að óbókhneigðum unglingum er þeim mun meiri kvöl, að sitja við bók- lestur, sem nœr dregur þroskaár- unum, fer þá námið út um þúfur, en tími og verk tapast, þvií margt af slíku fólki er fram úr skarandi til vinnu. Eg tel Iíf^nauðsyn bera til þess, að búið sé að búa unglinga svo úr garði, um 14-16 ára aldur- inn, að þeir sé sæmilega að sér, hvort sem þeir þurfa að stunda ibera það 'með sér, sem toræður hans og systur á ættjörðinni toera honum, það, að ,hann liggi ekki á 'liði sínu. Ræðu sína flutti læknirinn f jörlega og skemtilega, mest ferða- sögur; þótti mér það eitt að þeim, að eg hafði lesið þær áður. Lýs- inguha af Höllu og Eyvindi hafði eg ekki heyrt. Hún var fróðleg eg: s u 'm a r sbrítlurnar skemti- legar, t. d. af fortöpuðu skjald- bökunni. Þá mintist læknirinn á, að ým- íslegt væri að í heiminum, og gat engum blandast ihugur u'm, að íhann vildi vera í tölu þeirra, sem mættu laga það. Virtist hugur læíknisfþs einkum beinast að barnaskói.unum og skólagöngu foarna,^ se'm nokkurs konar mein- semd í uppeldi unglinganna núna. Kunni ihann á því tvö ráð, að bæta það: Að taka börnin af skólum og skiftast á um þau bæja a milli, Iika Ianda — heima og hér, og að börn toyrjuðu ekki á skóla fyr en 14-15 ára. Gat lækn- irinn þess u'm leið, að toezt væri að fylgja honum patolba sinum í fjárhúsin. Til er saga um ríkan dugandis- mann á íslandi. Hann átti 'margt húsa, sem og aðrar eignir, en eitt iþeirra var Ihjallur nærri íbúðar- húsi hans. Niðri var Ihjallurinn notaður tiil að hengja upp þvott til þerris og dálítið af skreið var geymt þar. Hjall-loftið var læst með lás og geymdi húsbóndi lyk- ilsins. Sögðu 'menn, að í hjall- floftinu væri geymt ýmiskonar góð- inu væri geymt ý'miskonar góð- gæti, svo sem hangið sauðakjöt, soðið, saltaðir og ihangnir magál- ar, smér, brennivín o. fl. f land- Iegu'm vitjaði bóndi í ihjalil sinn og kom þá ekki inn til máltíða, fyr en seint og síðar meir, eða þá ekki. Einu sinni um nónbil ke'mur karl úr hjall-loftinu, eftir að hafa dvalið þar istundarkorn, og held- ur þá á hálf-rifinni þorsk-kinn í íhendinni. Þegar hann kemur upp á loftið í Ihúsi sínu, þar sem kona hans, börn og vinnukonur giímdu við þorskhausa að 'miðdegisverði, lítur hann hálf þegjandalega yfir hópinn fyrst í stað, þar til hann segir: “Mikinn andskota getið þið étið. petta þykir mér nú gott,” og veifaði þá hálf-rifnu þorsk-kinninni sinni. peir eru víst fáir, sem neita því, að ýmislegt kunni að vera að barnaskólunum. Mennirnir eru ófullko'mnir, því verður alt sem þeir gera, í molum og brotum. Munurinn er samt sá, að su'mir vilja setja saman molana og brot- in og reyna að skapa úr þeim heild, sem lifandi verum ,sérstak- lega mönnunum, sem kunni að verða að gagni; en aðrir vilja mölva 'molana í enn þá smærri mola, forjóta brotin í enn þá smærri forot, svo þeir geti dansað á torotunu'm eða ilegið í duftinu, eins og ormur á gulli og stækkað sjálfir, og getur hver heilbrigð- ur maður séð, að toarnaskólamenn eru heldri 'manna megin. pað er ekki tilgangur Stein- grís læknis, að vera molamanna- þú'hann verði það að þessu ni' „ ,.ann álítur kosti toarn- unnT ír°n™ 'með skólagöng- mlðnr’ ^ breyta til. Því hal j1^ lækni*-'nn ekki enn fvHr T, aUíra Íþað’ nð þrátt mark grlan\°A la*gt alðnrstak- mark, líka það að sækja skóla einkum fyrir smabom, u-m heit- as, ta tímann, o.fl., þá eiga börnin i 'hinu opintoera skólafyririkomu- lagi, sem nú tíðkast, ekki einung- is foreldra sína að, ise'm eru vitan- lega ýmiskonar, Iheldur líka stjórn landsins, sem lítur eftir heilbrigði þeirra og því, að þau njóti ein- hverrar uppflræðslu í æsku. Börnin eru því eins vel stödd og þau geta verið í mannanna hönd- um. Ekki hefir læknirinn helduv séð Steingrímur læknir Matthías- son, kom hér í vetur, ásamt Gunn- ari Mattbíassyni, toróður sínum, er söng hér á satoeiginlegri sam- komu iþeirra toræðra, og þótti tak- ast prýðilega. Steingrímur læknir er glaðleg- ur og góðlegur í viðmóti, en elli^ nvort sem þeir þurfa að stunda legur um aldur fram. Virðist hann) líkamlega vinnu eða halda áfram I r\ A v r» 'Ln'a « 4P / • • _ / • / , , nami u,r því. pá eru skiftin á börnunum bæja á milli, sem læknirinn mintist á, og taldi svo iheppilega úrlausn uppeldismálanna. Eg tel það mesta óráð. Nóg af munaðarleysingjuvn í Iheiminum og mun, því miður, alt af verða, þó ekki verði farið að semja reglugerðir til þess að kcma þeim á stað. Nóg af böili, nóg af S'org, þó bezta fólkið bæti ekki viljandi við það. Nóg af stríði og erfiðleikum, fyrir þeim, sem eru að reyna að verða aumingj- unu'm skjól og skjöldur, þó ekki sé að óþörfu toætt við það stríð. Flest foreldri munu fremur kjósa að hirta toörnin sín sjálf, en láta aðra gera það, og ástríki er ekki eðlilegt að óskyldir sýni toörnum, framar eða ein,s og for- eldirar. Fólk væri að koma af sér átoyrgð á annara hendur. Um skifti á börnu'm milli Aust- ur- og Vestur-íslendinga, sem læknirinn mintist ilíka á, gildir fyrst og fremst það, sem hér að ofan er sagt, eins og með skemmri leið. En í viðbót við það má segja um þau, að börnin ’mundu læra graut í tveimur tungumál- um, en hvorugt vel. Annað, ihug- ur þeirra yrði tvískiftur, með því þau mundu 'hálf-unna tveivn lönd- um, en engu til fulls. í þriðja lagi væri þessi aðferð röng hjá okkur, sem toúum hér vestra, því við værum, fullorðna fólkið, að leggja börnin á altari þess þjóð- ernis frekar, sem okkur er nátt- úr’.egt að unna, en Ihöfðum ekki þrek til að leggja lífskraftana til, •en ekki því, sem við höfum unnið eiðana og sem Ihefir alið okkur mikið af æfinni og börnin alveg. Að bregðast því, sem maður hefir heitið að vera trúr á meðan ann- að er mögulegt, er ógeðslegasta eðliskend nokkurrar veru. Aftur á móti veit eg, að það eru fleiri en einn maður hér vestra, sem ósjálfrátt þráir það, að þegar synir þeirra og dætur eru fullttíða fólk, ef kringu-m- stæður þá leyfðu að það leitaði sér æðri mentunar, að þá mætti 'hugur þeirra sjálfra stefna frek- ar að háskóía íslands, en annara landa háskólum, Vitaskuld er slíkt draumur, sem framtíðin ein •sker úr, Ihvort verður að reynslu. Eg held, ef Steingirí'mur læknir Mattihíasson og annað vel hugs- andi fólk atJhpgár barnaskifting- artillöguna og minni.ist þess, að toörnin eru veik og vanmáttug, en heimurin kaldur og hrjóstrugur, þá. stingi menn þeirri tillögu und- ir stól, til þess að taka hana það- an aldrei aftur. 1*the whitest, lightest Magic baking powder ^gNTAINS •minn þegar horfinn, eins óvænt og hann hafði komið. f'.fr’ sem féllu niður með henni. Klæðn aðurinn var úr dökku efni, var ofið í gull og silfur með 'miklum hagleik. ,Men breitt toar kona þessi um háls og toauga marga á hönd- um og fingrum. Hún hélt á gulln- j fíflska eða fáviska. u'm sprota alsettum dýrum stein- um, og lýsti út frá honum. Hásætið var skrautlegt mjög og margtorotið,, að ekki verður því Afmælishátíð Góðtemplara fór fram í gær, í því formi, sem áður Ihefir verið sagt frá. Veður var Löngu seinna las eg það í út-jihið ákjósanlegasta fyrir útisam- lendri bók að orðið ‘móría“ þýddi S. S. C. Frá Islandi. kcvnuna. Allmikill fjöldi templ- lákssonar; í öðru lagi góðu radd- efni, hér sem annars staðar víðast ■meðal Isi’.endinga; og síðast en ekki sízt þeim áhuga og eldmóði, samfara lotningu fyrir fögrum og ara, ekki síst úr barnastúkum, verðmætum söng, er var að finna fór fyrst í skrúðgöngu dálítiðlhjó söngfólki, se'm söngstjóra. um toæinn með lúðrasveit í far- pá söng og toarnaflokkur nokk- arbroddi. Var það löng fylking ogl ur lög. í flokknum voru um 40 fór skipulega, og hefði þó sjálf-| börn, hvellar og skærar íslenzkar lýst til hlítar. Það var með upp-1 * gagt verj5 almennari þátttaka og raddir, og mintu mig á söng- 'hleyptu'm myndum og alskreytt, Morguntolaðið 28. des. til 13. jan. meiri, áður fyr, meðan reglan var prófin í barnaskolanum í Reykja- gulli og silfri og dýrum steinum. íslenskar afurðir hækka í verðn 'meira í blóma sínum, en nú er tal vík, er við sxolapiltar ætið sam- pað var gert úr einhverju dökku Af vöruskeytum, er kaupþingið ið, einnig af templurum sjálfum. vizkusa’mlega hlustuðum a, er efni. Hásætið stóð á þrepi, voru hér hefir fengið nýl., má sjá, að Að lokinni skrúðgöngunni var Brynjólfur stjornaði.. ol' voru tröppur upp að ganga á alla vegu. I íslenskarfafurðir hafa hækkað tölu gengið í kirkju. í dómkirkjunni börnin íslenzk, að undanskildum Tröppurnar voru gerðar úr gráum vert i verði nú u'm áramótin að talaði séra Bjarni, en í fríkirkj- 2—3 Galiziutelpum er þo sungu: undantekinni síld, sem heir lækkað unni séra Árni Sigurðsson, og “Eg vil elska mitt lund jafnskyrt og lýsi, sem stendur alt að því í skifti stórstúkan sér milli kirkn- hinum, þo exkert orðið hafi þær stað. Verð á útlendum vörum hef-j anna. Fluttu prestarnir báðir sér- líklega skihð. ir lítið breyst, nema á rúgmjöli stakar hátíðaræður. í templara- Það ma vænta mikils af þessu'm hefir það hæklkað. Annars geta húsinu fór einnig fram toarna-j barnaflokk, svo vel sem hann song ‘menn fengið upplýsingar um verð guðsþjónusta. hjá séra Friðrik, eftir að eins .2 manaða æfingu. á einstökum vörutegundum hjá stutt en hátíðleg. Söng þar all-1 Ættu fleiri bygðir, ^ef þær eru mai'mara skygðum. Loft og veggir voru klæddir innan með sama efni. Konur nokkrar stóðu toeggja megin hásætisins; voru það þjón- ustúmeyjar drotningarinnar. Fyr- ir fra'man hásætið voru ætíð ein- hverjir, því þangað sóttu menn sér til trausts og halds, og tjáðu drotn- ingunni vandkvæði sín og lotning; sumir með því að hneigja sig, aðr- ir með knéfalli, og enn aðrir féllu f pá eru nú fjárhúsaferðirnar. Að svo miklu leyti er það snertir, að vera í kringu’m þá, sem menn unna og sinna heilbrigðum störf- um, eru þær góðar og gildar. En En flestir unglingar þrá, að vita eitthvað meira um iheiminn fyrir utan sig og þroska sinn eigin manndó'm. Á ræðu læknisins gat maður heyrt, að hann Ihafði lesið Odysseyf, tekið barn með töng- um, er síðar varð efnis piltur, og þegar læknirinn eitt sinn var staddur í lífsháska á sundreið og hestur hans hafði kastað sér flötum í fljótið, mundi Ihann það, er hann þannig Ihorfðist í augu við dauðann, að ihann átti eina lífsvon enn, þó hann yrði frá- skila hestinu’m. Hann var syndur. Þó við hefðum ekki lcunnað deili á manninum, sem talaði, þá vissum við nú, að hann las grísku, var ilæknir og kunni að synda; og að þetta fhafði gefið honum þekk- ingu á löngu Ihorfnu'm kynslóðum og reynslu,, þeirra og tojargað mannslífum, og væri þar af leið- andi mjög nauðsynleg þekking. En við vitum líka, að því miður verður illa ihægt öðlast neitt af þessu við fjárhúsin á íslandi né fjósin í meríku, þó Ihvorutveggju séu góð í sinni röð. Einu brá fyrir í ræðu læknis- ins, sem eg tel honum ósamboðið, en það var “gaman” tilvitnun hans í gerðir Sánkti Péturs, þá er 'hann 'brá sverðinu forðum. Mér þótti miður, að svo vænn maður mint- ist á það, sem væru s'mámunir. pó að atburðurinn, sem þá var að gerast, hefði ekki neina trúar- lega þýðingu fyrir læknirinn, sem eg vitaskuld veit ekkert um, þá var það allvörumál samt. 'Sorgar- leikur, æfinlega hræðilegur. Sak- laus maður staddur fyrir grimmu veraldarvaldi og umkringdur af skrílblindum fjöldanum. Ástvin- ur hans hálf örvita og ráðalaus, reynir að toera hönd fyrir höfuð honum með því að vega í hópinn. Ekkert er fjarri gamni. En þá tel eg Steingrí'mi lækni Matthías- syni full-I fnað það sem hann vill vel og orkar til góðs í þarfir með- bræðra sinna, þegar hann getur ekki farið með neitt af því, sem að honum lýtur, sem væri það fleipur. Rannv. K. G. Sigbjörnsson. Móría. Eg var úti á vellinu'm fyrir ut- an bæinn, þá kom til mín maður ókunnur og sagði: „Viltu sjá nokkuð nýstárlegt?“ Greip hann um ihönd mér, áður en eg gat svarað, og gengum við að skógi þéttu'm og háum. Var rjóður í skóginn og stígur, sem við geng- um eftir. Eitthvað fanst mér und- arlegt við umhverfið, gat eg þó ekki gert mér grein fyrir hvern- ig því væri varið. Stígurinn toreikkaði nú og varð að rúmgóðu'm trjágöngum. Göt- ur margar láu afvega Tnn í skóg- inn. Sagði fylgdarmaður minn, að þær lægju allar saman í and- anu'm. Trjágöngin gerðust nú dimm, vegna trjágreinanna toáðu megin; voru Ijósker hengd á nokkrum stöðum ’meðfram braut- inni. Framundan sáust ljóisker mörg og Ibjört. Komum við nú að steinvegg 'miklum; var það fyrir járnhlið ra'mbyggilegt með isterk- ri umgjörð og og grind. Hliðið stóð opið. Sagi fylgdarmaður 'minn, að hlið þetta væri ramm- lega gert til þess að vera við öllu búinn. pað stæði opið, vegna þess að engin hætta væri nú á ferð- inni, en til væri gömul spásögn um það, að eitt sinn mundi hræði legur óvinur torjótast jjin á svæði þetta og eyða allri dýrð þess. Gengum við inn um hliðið. Var þar fyrir stórt svæði autt af skógi og blöstu þar við mannvirki mik- il og fögur. Framundan reis stór- hýsi eitt eða höll svo mikil, aö eg Ihefi aldrei séð slíka: Var naumast séð fyrir enda hennar og eftir þv£ fór hæðin. Höllin var gerð úr hvítu'm steini. Gluggar voru nokkrir uppi undir iþakinu. pakið var alsett turnum, stöplum og súlum. Gekk þakskeggiö fram mjög. |Dyr voru margar og breið- ar; láu upp að þei'm rið boga- mynduð, voru, pallar efst við dyrnar. Vængjahurðir miklar og járnbentar voru fyrir dyrum og stóðu þær allar opnar. Fyrir framan höllina voru 'mannvirki: Myndastyttur, gos- torunnar og stígir og stéttir með allkonar lögun og lit. Skrautjurt- ir og tré voru hér og þar, voru menn á gangi milli þessara reita. Við snerum að hallardyrum og og gengum inn óhindraðir. peg- ar inn ko’m, sýndist höllin nálega eins breið eins og hún var löng, er ekki hægt að gera ágiskun uní hina geysimiklu stærð hennar. Sá eg að gluggarnir voru svo hdtt frá gólfi, aö ekki var unt að horfa út um þá, þóttist eg þá vita, að þeir væru gerðir 'meira til skráuts en útsýnis. Nóg var birta í höll- inni, því að ljós brunnu mörg og stór. pakið var gert úr ótal tigl- um og var ljós í hverjum tigli. ljósin voru einkennileg og köst- uðu undarlegum og dularfullum littolæ. Þóttist eg vita að það væri gert til þess aö breyta umhverf- inu, og þvf, se’m væri innanvegg^ Mikið var skraut hallar þessar- ra, toar þar flest glitrandi toirtu og lit. Hásæti mikið stðð undir vegg og sat þar kona. Bar hún kórónu þrefalda úr gnlli og grevnta roðasteinum. Efsta kór- ónan var 'minst rnn sig. en feg- urst, o,g var ai'sett, d-éra og manna mvndnvn. Knnn þeosi eða drotn- ing var klædd kyrtli eða slæðum. fram á ásjónu sína. öllum gerði ®klJ^uS drotningin nokkura úrlausn. Drotningin toar skýlu fyrir and- litinu. Hún mátti ekki líta sitt eig- ið andlit, né nokkur annar, og sá, sem ljóstaði upp nafni hennar innan hallarveggja, var gerður rækur þaðan. Undir þessu tvennu var komið veldi og tign drotningar og lotning manna fyrir henni. petta sagði fylgdarmaður 'minn. Seinna sagði hann að drotningin héti Móría, væri 'hún alment nefnd fð út í frá, jþví nafn hennar gæfi til kynna eðli hennar og innræti. . Fylgdarmaöur minn vakti at- hygli mitt á konunum, sttn stóðu við hásætið; talaði hann sérstak- lega um tvær, er stóðu næstar há- sætinu sín hvoru megin. Konur þessar vor svipþungar og inneygð- ar; augun flögrandi og tillitið ó- beint og ihikandi. Svipurinn var ýröur og undirhyggjulegur. Mað- ur fann til óróleika við að horfa á svip og útlit kona þessara. Fylgd- armaöurinn isagði, að konur þessar tvær, hefðu mest völd og áhrif hjá drotningunni, enda sýndu þær trú- rnensku mikla í þjónustu sinni. Onnur hafði fyrir stafni, að njósna um iþað er menn töluðu um drotn- inguna, hin njósnaði um það, sem hægt var að finn öðrum til uvn- ‘Sagnar. Báöar höfðu yfrið að gera. pær ræktu störf sín svo vel, að drotningin ihafði mesta uppáhald á báðum. Voru menn sendir út um höll- ina til að hlýða á tal manna og til að grenslast eftir því, se’m fram fór, voru menrt altaf að fara til og frá til að flytja tíðindin. Eg fór nú að horfa tyfir höllina sá eg að hún var alskipuð fólki, körlum og konum. Var það mann- fjöldi mikifl, að lítt mundi teljandi Gaf þar að líta öll hugsanleg svip- brigði og ástand vnanna. Allir voru að skemtunum: Sumir léku sér að knöttum. Aðrir voru < elt- ingaleik og gerðu hver öðrum ó- leik eftir megni, lenti þá í rysking- ar, féllu suvnir óvígir og voru born- ir út jafnharðan. Sumir fóru með teninga og spil. Sumir gæddu sér á góðgæti; nokkrir hringdu glös- um og sungu ölæðiskvæði. Aðrir stóðu í orðasennu og þrasi um menn eða ‘málefni; skorti ekki stór orð og skjótar ályktanir. Stóð af öllu þessu mikill hávaði og glaum- ur. Allir voru jafn réttháir í höll þessari að virging og völdum. Eng- inn dirfðist að segja öðrum til í neinu. Trúðu 'menn á mátt sinn og megin, og bjuggu við ótakmarkað frelsi. Enginn mátti skerða annars rétt. iSá ásetningur var sameigin- legur með mönnum, að njóta mest- ra þæginda með minstri fyrirhöfn og viðleitni. iMátti ekki reisa gegn því neinar skorður. Gegnum glauminn og skarkal- ann toarst, af og til lágur ó'mur eða hlátur. Ekki sýndust menn veita því eftirtekt. ómur þessi var stund um ekki ólíkur því, þá þruma heyr- ist í fjarlægð eða þegar ís er að springa. Mest líktist þó hljóð þetta því, þegar hlegið er hrottalega, en þó lymskulega og í lau'mi. Fór eg að líta umhverfis, kom eg þá auga á leynidyr, sem eg hafði ekki séð fyr. Var fyrir þeim dökt tjald. Hreyfðist það af og til, eins og við það væri komið að innanverðu. póttist eg vita, að þaðan bærist þetta lymskulega hláturshljóð, sem var gegnumgangandi og hryllilegt, svo það er ógleymanlegt. Veggir hallarinnar toáru margs- konar skraut. Héngu þar einkenni- legar töflur og skuggsjár,. Var sagt, að á töflum þessum væri skráð lög hallarbúa.Svo oft þurfti að toreyta lögum þessum, að ekki þótti gerlegt að skrá iþau í bækur. 'heldur voru þau skráðá töflurnar; hver grein út af fyrir sig. Skuggsjárnar voru gerðar eftii fyrirskipun drotningarinnar. Höfðu þær þá náttúru, að ef ein- hver þóttist kenna eigin lýta, þurfti ekki annað en að ganga fyrir skuggsjár þessar, hurfu þá öll lýti. Sá eg marga ganga að skuggsjánum og skoða andlit sitt. j Mér fanst andrúmsloftið i höll- j inni þvingandi, eins og það væri j fult af ryki eða reyk.. Átti eg erf- itt með að draga andann. Þóttist nú hafa séð nægju mína af því, sem fram fór og óskaði mér út undir bert loft, kom þá fylgdar- maður minn og sagði: „Nú munt þú vera foúinn að sjá nóg til að hugsa um fyrst um sinn.“ Geng-1 um við þá út úr höllinni og hinn sama veg, sem við höfðum komið. j j Bar okkur heim á völlin fyrir ut-' an bæinn, var þá fylgdarmaður! I stór toarnaflckkur undir stjóim ekki byrjaðar á því, að fara hér að Hallgríms Þorsteinssonar. Sðra dæmi Árbyrginga og fela börn sín Flateyjarhéraði Friðrik flutti ræðu, og öll börnin á 'hendur Bi-ynjc>'fi porlákssyni í Thoroddsen verið f]uttu síðan upphátt og í kór, trú- bessum efni.m. Þau eru þar vel læknir. Hún er fyrsta arjátningu og bæn. Seinna um komin. ona, sem situr í embætti hér á daginn fóru fram ýmsar skemt- Sigfús Halldórs. frá Höfnum. kaupþinginu. Embætti. hefir Katrín landi’ I anir, éins Og áður hefir verið Dáinn er nýlega hér í bænunJ sa^ frá- Var vel vandað tU ýms’ Ára'mnn Jónsson toátasmiður, fað-| ra atriða Þar- °8 fóru '>ær vel ir Kristins Ásmundissonar Menta- fra‘m- sikólakennara og þeirra systkyna. Megna óánægju vakti það þó, MOLAR. Hinn ungi maður, sem hyggur stórvirki í lífinu, verður að Ármann var góðkunnur mörgum' eins °,g eðlilegt er, að á samkom- temja sér bæði andlegt og efna- Reykvíkingum, hafði dvalið hér unni 1 NýJa ®íó var fólk látið legt 8jáif8tæði. Hann verður að frá því um aldamót, en var áður bíða upp ur.dir klukkustund áöur forgast skuldasjúkdóminn eins og á Saxhóli. Hann var sjötugur þeg- en skemtunin ’hófst, fram yfir, ,heitan e]d. ar hann lést og hafði legið Það' sem ^ug^ýst hafði verið, og skamma stund. Fánasöngur pessi fánasögnur er eftir séra Friðrik Friðriksson, og var í ^ fram." Um‘kvöldið ‘ voru dans- Ttr»»orn Omv> „I, V. —f \ 7 “ _ _ _ • _ engin grein gerð fyrir því óstund-j vísi er annars talsvert almennur j ósiður hér, þó ekki gangi svona j langt, og hvimleiður. Annars i munu skemtanirnar hafa farið fyrsta sinn sungin af Væringja- flokknum hér 1. des. síðastliðinn. Lýs þú fáni’, á friðarvegi, frelsistíð í vændum er, blaktu yfir láði’ og legi, lofsæl gifta fylgi þér. F.vrir þig er ljúft að lifa, Ijúft að deyja, með ef þarf, :,: Leið þú oss til þroska og þrifa þúsundfalda alt vort starf. :,: Yfir frægra feðrahaugu'm flögra þú, isem minnisrún; fyrir niðja ungra augum upp þú rís, sem dagsins brún. Túlka fornar tímans myndir, tendra lýðnum eld í sál. :,: Opna nýjar lífsins lindir, Iegðu kraft II söng og mál. Pegar flestar þjóðir hlutu’ að þreyta tryldan hildrleik, og í blóði fánar flutu faldir undir vígareyk. Þegar menning lá sem lerka, lömuð við þau friðarsjöll, :, : fæddist þú til friðarverka, fáni íslands hreinn sem mjöll. Undir þínum fagra feldi fylki sér nú íslandsdrótt! Auk ;þú framsókn, auð og veldi andans fjör og nýjan þrótt. Yfir tömdum fossum flögra, fjörðum, bæjum, landi’ og dröfn, :,:'margra hafa ógnum ögra, ísland sýndu’ á hverri höfn. :• Hafið hugfast að áður en þér get- ið vænst viðurkenningar, verðið ’- ér að ganga í gegn um langt og strangt nám, strangan reynslu- skcfa. Forðist ráðleggingar kunn- ingja yðar eða vina, sem hlaða á ður lofi og telja yður alla vegi JiSL r. _____ ____færa. það eru ekki tækifærin, er þeir stórriddarar af Fálkorðunni: vo að segja ganga yður óbooin í Vilhjál’mur Stefánsson norðurfari greipar, sepi ráða því hvort þér Geir Zoega rektor og Sveinbjörn gangið sigrihrósandi af hólmi eða Sveinbjörnsson tónskáld; en ekki hei'dur er það alt undir yðar leikar og annar gleðskapur. Hciðursmerki. 1. þ. m. urðu riddarakro^ jfengu séra Friðrik Friöriksson, Bjarni Sæmundsson, fiskifræðingur, Halldór Hermann bókavörður, Jóhannes Nordal ís- hússtjóri, Friðrik Bjarnason hreppstjóri á Mýrum í Dýrafirði, Brynjólfur lEinarsisoni bóndi á Sóleyjartoaikka, Ólafur Finnsson bóndi á Fellsenda og Hallgrímur Hallgrímsson toóndi á Rifkels- stöðum. eigin ásetningi komið. og staðfestu Tuttugu og fimm ára leikafmæli. á frú Guðrún Indriðadóttir á þriðjudaginn kemur. Verður Heid- elberg leiikið Iþá um kvöldið, og rennur allur ágóði af þeirri leik- sýningu til afmælisfoarnsins. Dánarfregn. í fyrrakvöld and- aðist hér í bænu'm Guðmundur Sigurðsson frá Ofanleiti, faðir Sigurðar iskrifstofluístjóra ihjá Eimskipafélaginu,' feamall foorg- ari og sæmdarmaður. Lofsverður áhugi. Föstudagskvöldið 1. febr. var samsöngur baldinn í Árborg, und- ir stjórn Mr. Brynjólfs porláks- sonar. Söngflokkurinn telur um 30 manns og eru raddir bland- aðar karla og kvenna.— Samsöng- urinn fór stórvel fram og var bæði söngstjóra og söngfólki til hins mesta sóma. Eg get ekki látið hjá liða, að lýsa gleði minni yfir því, hve val þessi samsöngur fór úr hendi, því þó eg að vísu á skólaárum mínu'm kyntist vel ágætum söngstjóra- hæfileikum Brynjólfs porláksson- ar, þá var foæði, að mörg af lög- um þei'm, er sungin voru, eru all- erfið viðfangs, og svo, hitt, að ekki er úr fjöl'menni að velja, þar sem ekki munu vera nema rúm- lega 200' ísilendingar í Árborg, en allur var flokkur þessi íslenzkur, að undanteknu*m stöðvarstjóran- um, enskum manni og konu hans, er meðal annars sungu sérlega snoturlega “kvartett” ásamt Dr. Björnsson og Mrs. Féldsted. Að samko'man fór svo vel og varð áheyrendum til svo mikillar ánægju, má þakka Iþrennu. í fyrsta lagi hæfileikum Mr. Þor- Eitt einasta reiði augnablik getur rifið fegurð yðar upp 'með rótum, breytt hamingjusömu heimili í kalda og gróðurlausa eyðimörk. Nafnkunnur læknir hefir sagt, að alvarlegt reiðikast stytti líf konunnar um meira en heiilt ár. Til þess að geta foaldið vináttó einhvers manns, þarf þrent: Fyrst að sýna honum viðstöddum virð- ingu, tala vel um hann fjarver- andi og rétta honum hjálparhönd, iþegar mikið liggur við. Metnaðurinn veitir oss þrótt til þess, að glíma við örlögin. Hið himintoorna eðli felur í sér mik- inn tilgang og meiri afreksverk. —i—----- Meðan maðurinn ræður yfir þeim þrótti, að han'n getur eftir vildi skifta um venjur, illar eöa góðar, er foann herra síns eigin skapferlis. --1----- Tryggustu verndina er að finna í voru eigin afli. Hinn sanna 'hamingja fæst að eins með því, að lifa foeiðar- legu lífi. óþolinmóður maður er eins og olíulaus lampi. Hreinlætið er skart elliáranna. Sorgin er prófsteinn á tilveru- gildi mannsins. CREIUT EXTENDED TO REEIABIÆ PEOPLE AT EAXHELDS' KAUPIÐ LEGUBEKK 0G ÖNNUR HÚSGÖGN á FEBRÚAR-SÖLUNNI Jafnt utanbæjar menn sem innan, geta orðið aðnjót- andi kjörkaup- anna á útsölunni. Utanbæjaimenn skrifi oss strex! Nú er tíminn til að kaupa ekta Kroehler legubekki fyrir lágt verð og geta þó notið vorra fágœtu afborgunankilmála $5.00 Nidurborgun Afganginn má greiða ámörgum mánuðum eftiryðar eigin ósk. Afbragðs legubekkir úr ekta eik, fást nú fyrir aðeins $59,50 Nægilega stórt rúm fyrir tvo. Búðtn Opln frú kl. 8.30 f.h. tll kl. 6 o. h. A Ijaiigarclöffuni: frá kl .8.30 f.h. tU kl. 10 eJi. JABanfield “Ths R«li&blo Homo Furrúshor' 49% MW STKZET- PHONE N 6667 Ijún vettt fólkl utan nf laiuli. Skrlfið eftir voni nýju Veröskrú um vnmlaðrl liúsitún- nð og áhöld af a.Uri' mösnlcfrri gerð og iögun. ,“A >IIGHTY I’RIEXIU.Y STORE TO IIEAR WITH”

x

Lögberg

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.