Lögberg - 17.04.1924, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 17. APRÍL. 1924.
Bls. 9
i Ci Q ö kIi tHQgi.
sigBWTsagigisgMMgfeiasaiaiaglSSlBa^^
«
SÓLSKIN

• • ••

Sagan af Sigurði kóngssyni.
En þó blóðlangaði kóngsdóttur til að eiga hring-
inn, og mundi !hún hafa leyft honum að liggja til
fóta sinna, ef ihún hefði þoi*að að eiga það undir
trúmensku ske'xnmumeyjanna. Nú líður til þess, er
kóngur stefnir á fund öllu'm tíginna manna sonum
úr ríki sínu; er sú tilætlun ,hans með því, að dóttir
■hans iskuli sér mann kjósa; því annaðhvort var, að
fáir höfðu orðið til að biðja hennar, eða hún hafði
engum tekið, er þesis leitaði. Nú var það þenna dag
er allir skyld'u komniir til kóngs, er sækja vildu
fundinn, að þar var fjölmenni fríðra drengja og
mannval ihið besta, og bauð kóngur þeim öllum til
veislu um kvöldið. Að þeirri veislu skyldi dóttir
hams kjósa sér mann. Lúsa'höttur Ihafði sig þá og á
kreik og fór heim að kóngshöll, er húma tók og hafði
með sér hringinn góða. Hann kom þar í það mund,
er mönnum var skipað í isæti, þar í Ihöllinni. Hann
leitar þá lags að komast inn svo lítið bæri á, og þeg-
ar hann er þar kominn, skríður hann undir hallar-
bekkjunum, þar til hann kemst undir sæti kóngs-
dótttur; en hún sat í 'hásæti ihjá kónginum, föður
sínum. Verður Ihún hans þá iskjótt vör og heyrir að
hann er að stagast á þessu: “Kjóstu þann, sem skríð-
ur með skörunum, eða eg skal uppljósta allri þinni
skörnm”. Byrjar nú veislan, og skorar kóngur á dótt-
ur isína, svo alli heyrðu, að kjósa þann af hinum
tignu ungu mönnum, er henni sé mest að skapi. því
til þesss hefði hann þeim þangað stefnt, og bað
hana að veita skýr svör máli isínu, áður (en veislunni
sliti. Kóngsdóttir var mjög fálát, meðan hinir möt-
uðust og snæddi lítið; því hún þóttist vita fyrir víst,
að ef hún kysi einhvern af boðsmönnum, mundi
Lúsahöttur ekki svífast við að gera uppvísa þá
skörnm sína, að hún hefði haft karlmann 2 nætur í
herbergi sínu, og sá þá í hendi að miður mætti fara,
en iþó hún yrði mannlaus eftir sem áður. En á hinn
bóginn hrylti hana við Lúsahetti, þó enginn af þeim,
er inn voru iþekti hann, né ihefði veitt því eftirtekt,
að Ihann var þar. Þá kem*ir ihenni og í hug hringur-
inn góði, isvo hún ræður það með sjálfri sér, úr því
vondu væri úr að ráða, að hún skuli meta virðingu
sína mest af öllu, því þá fái hún hringinn um leið,
og kjósa þann, sem Höttur tiltók. Þegar langt var
liðið á nótt fram, býður kóngur dóttur sinni að gera
bert fyrir ölluwi, hvern hún kjósi sér fyrir mann.
Hún sagði þá með skjálfandi röddu: “Eg kýs þann,
sem skríður á skörunum.” Kóngur ihélt fyrst að ihún
væri ekki með öllu viti; því meðan menn sátu undir
borðum hafði hann orðið var við lurfu þá, er lá
undir hásætinu. Hann inti því til ihins sama við dótt-
ur sína. En þá var hún einurðanbetri, og tók skýrt
upp aftur isömu orð, sem fyr: “Eg kýs þann, isem
skríður með skörunu’m.” Varð íþá kóngur svo æfur,
að hann Ihótaði að láta drepa hana að morgni, þar
sem hún hefði gabbað sig , en gjört gys að öllum
gestum sínum. Skipar hann henni svo í skemmu sína
svo að hún getu Ihugsað um mál sitt til morguns.
Fer kóngsdóttir svo þangað. Nú er að segja frá
Lúsahetti, að þegar þetta uppnám varð í höllinni,
hefir hann sig þaðan á burt og gengur til skem'mu
kóngsdóttur. Kemur .hann þangað jafnsnemma og
hún, og skýst ihann svo inn. Kemst hann þá í svefn-
herbergi kóngsdóttur, og fær það nú af henni, með
því að hann gefur henni hringinn, að hún lofar hon-
um að hýrast til fóta um nóttina, því hún kvaðst
héðan af ekki hafa til friðar að vanda, þar sem hun
mundi verða drepin að morgni, og gefur hann hennf
þá hringinn góða. Um morguninn vaknar kóngsdótt-
ir snemma, til að hugsa um hagi sína. En þá bregð-
ur henni heldur í brún, er hún sá mann undurfríð-
an og tígulegan liggja ti fóta sinna, en lúsaham-
inn allan á gólfinu fyrir framan rúmið. Klæðist hun
þá skjótt og kallar á skemmumeyjar sínar, og sklp-
ar þeim að brenna haminn hið skjótasta, en hún vek-
ur manninn sjálf. Segir hann henni jþá upp alla sögu,
hverra manna hann sé, og að álög stjúpu sinnar hafi
valdið öllum þesaum ósköpum, og þakkar henni með
fögrum orðum fyrir lausn sína, en segir henni þá,
að ekki sé víst að hún þurfi illa að una, þó hún hafi
kosið sig, því hann segist ver albúinn að reyna
hverja íþrótt til kapps við þá alla, er kóngur Ihafi til
sín iboðið. Við það verður kóngsdóttir allglöð. Síðan
lætur hann sækja poka sína í kotið til kerlingar, og
tekur hann þar úr kónglegan skrúða og klæðist í,
kveður síðan kóngsdóttur og biður hana vera á-
hyggjulausa um hag sinn; gengur hann svo fyrir
kóng. Kóngur tekur 'honum vel, og spyr hann hverra
manna hann væri. Hann sagði til hið sanna. Kvaðst
hann vera þar kominn til að reyna íþróttir sínar við
tignarmenn kóngs, og lét kóngur það eftir honum.
Fór þá svo um daginn, er hinir ungu menn reyndu
afl isitt og íþróttir, að Sigurður kóngsson bar hvoru-
tveggja Iangt af þeim öllum. Kóngi þótti þetta hin
mesta skemtun og öllum, er horfðu á leiki þeirra.
Að leikunum enduðum hóf Sigurður bónorð sitt við
kóng til dóttur hans, og var það auðsótt við hann
sjálfan; en ihann kvaðst bera nokkurn kvíðboga
fyrir því, hvernig dóttir ,sín tæki þeim málum. Sig-
urður kvaðst ekki óttast það, því hún hefði sjálf kos-
ið isig fyrir mann kvöldinu áður. Varð þá kóngur
Iharðla glaður og lét sækja dóttur sína. Sagði hanr.
henni þá, að hún ætti þar enn 'biðli að svara, sem
Sigurður var. Kóngsdóttir tók því allshugar fegin
og fóru svo festar fram. Jók þá kóngur veisluna, og
Ihélt Sigurður brúðkaup sitt' ti kóngsdóttur, og voru
allir að veislunni lokinni leystir út með góðum gjöf-
um. Eftir það fór Sigurður heim til föður síns með
konu sína og hafði með sér herlið mikið og fjárhlut
nógan. Þegar hann kom að kóngsaðsetunni. þektl
'hann þar ekki þriðja hvern mann, en það frétti hann
að faðir sinn væri dauður; hefði seinni kona 'hans
ráðið honum bana, og drepið allaí þá, er hans máli
fylgdu, en skipað aftur í borgina illþýði einu tröll-
auknu, eins ogi hún var. Lét Sigurður þá veita að-
gang að iborginni, og tók hana með herskyldi. par
með náði hann drotningu og mörgu af óþjóðalýð
þeim, er hún hafði dregið þangað, og lét hann
drepa það alt eða stegla, en stjúpu isína lét hann
berja grjóti í hel. Eftir það settist hann að ríkjum
með drotningu sinni.
“Unnust þau bæði vel og lengi, áttu börn og
buru“ o. s. frv.
Sagan af þrem kongssonum.
Frá því er isagt að í fyrndinni þafi verið einn
auðugur og ágætur kóngur; hann réð fyrir víðlendu
og voldugu riki, en ekki er þess getið, hvar í heimi
þetta hafi verið, eða hvað kóngurinn ihafi heitið.
hann átti við drotningu sinni þrjá sonu; voru þeir
allir hinir efnilegustu menn og unni kóngur þeim
mjög. Kóngurinn hafði tekið til fósturs eina kóngs-
dóttur úr nágrenninu og ól ihana upp með sonum
sínum; var hún mjög á rek við þá að aldri og hin
fegursta og kurteisasta mær, sem þá hafði sést;
unni kóngur henni að engu minna en isonum sinum.
Þegar kóngsdóttir var orðin gjafvaxta feldu alllr
kóngssynirnir ástarhug til hennar og rak svo langt,
að þeir háðu hennar allir, hver í sínu nafni. Kong-
urinn, faðir þeirra átti að ráða gjaforði kóngsdóttur,
því faðir hennar var dauður, og með því að honum
var jafnkært til allra sona sinna, þá gaf hann þeim
það isvar, að kóngisdóttir skyldi sjálf kjósa sér fyrir
brúðguma, hvern þeirra, er ihenni geðjaðist best að.
Lét íhann því að ákveðnum degi kalla kóngsdóttur
fyrir sig og auglýsir fyrir henni sinn vilja, að hún
kjósi einhvern sona sinna sér til manns. Kóngsdóttir
mælti: “Skyldug er eg að hlýða því, er þú fyrir mæl-
ir, en eigi eg að kjósa einn isona þinna, þá er eg í
hinum mesta vanda stödd, því eg verð að játa það,
að mér eru þeir allir jafnkærir, og að eg get ekki
tekið þann eina fra’/n yfir þann annan.” pegar kóng-
ur heyrði þessi svör kóngsdóttur, þótti honum vand-
ast málið, og Ihugsar nú fyrir sér, hvert ráð hann
skuli fyrir taka, sem öllum gegndi best, og að lykt-
um kveður hann upp þann úrskurð, að þeir synir
sínir skuli að ári liðnu ver komnir með sinn dýr-
gripinn hver, og skyldi sá fá kóngdóttur, sem bestan
hefði dýrgripinn. Létu kóngssynir sér þetta vel líika
og ákváðu, að þeir skyldu allir finnast að ári liðnu
í einum kastala úti í landsibygðinni, hvaðan þeir
sikyldu halda iheim til borgarinnar til að framleggja
gripina; er nú búin ferð þeirra kóngssona burt úr
landi með ihinuim bestu föngum.
Segir fyrst af hinum elsta, að hann heldur land
úr landi og borg úr borg og fær þó hvergi þann dýr-
grip, er honum þykir nokkurs um vert. Loksins frétt-
ir hann til einnnar kóngsdóttur og að hún á eina
sjónpipu, sem að er hin mesta gersemi. í henni má
má sjá um allan Iheiminn, hvern stað, hvern 'mann
og hvert kvikindi, og hvað hver ein lifandi skepna
hefst að. Hugsar nú kóngssonur að aldrei fáist slík-
ur gripur, sem þessi sjónpípa, og heldur hann því
áleiðis til kóngsdóttur þess erindis að fala pípuna.
En kóngsdóttir vill ekki fyrir nokkurn mun farga
pípunni. En fyrir þrásamlegan bænastað kóngsson-
ar og að heyrðum öllum málavöxtum, lét þó kóngs-
dóttir tilleiðast, að selja honu'm pípuna. Og er ekki
annars getið, en að kóngssonur hafi borgað hana
vel. Heldur hann nú heimleiðis aftur ánægður yfir
feng sínum og vongóður um að fá kóngsdóttur. Og
víkur því næst sögunni til hins annars kóngssonar.
Honum gekk líkt og hinum elsta bróðurnum, að
hann fær hvergi þann grip.se'm í nokkru sé nýtur,
og hefir hann svo ferðast lengi, að hann ihefir enga
von um að fá uppfylling óskar sinnar. Einhverju
sinni kemur hann í stóra og fjölmenna iborg, og fal-
ar hann þar sem annarstaðar gripi af mönnum eg
fær engann þann, er Ibonum leikur ihugur á. Hann
fréttir að skamt frá borginni býr dvergur einn,
'hinn mesti völundur að hagleiik. Dettur honum í hug
að finna dverginn og freista, ef 'hann fengist til að
smíða ihonum einlhvern dýrgrip. Fær hann sér leið-
arvísi til dvergsins, finnur hann heima að inni sínu
og ber upp fyrir honu'm erindið. Dvergurinn kvaðst
að mestu hættur smíðum og gæti hann ekki aðstaðið
þetta fyrir kóngsson. En klæði eitt kvaðst Ihann eiga
sem hann hefði gjört sér á yngri árum og kvaðst
hann trauður til að láta. Kóngssonur spyr, ‘hver sé
náttúra klæðisins, eða hver not megi af því ihafa.
Dvergurinn segir, að á klæðinu geti maður farið
um allan heim og jafnt Ioft sem Iög; “ eru á það
ristar rúnir, sem sá verður að nema, er stýra vill
klæðinu.” Skynjar nú kóngsson að vart megi fá
betri dýrgrip og biður því dverginn fyrir hvern mun
að selja sér klæðið og þó dvergurinn væri tregur til
þess, þá þegar hann heyrir hvað við liggur, ef kóngs-
son fær ekki klæðið, lætur 'hann til leiðast og selur
kóngssyni klæðið fyrir afarmikið fé. Sér kóngsson
að klæðið er hinn besti gripur, víða gullsaumað og
gimsteinum sett. Heldur ihann svo heimleiðis, von-
góður um sigur sinn í meyjarmálinu.
Hinni yngst kóngssonur hélt síðastur af stað og
fór hann fyrst innan lanas frá einu þorpi til annars;
falar thann gripi af hverjum kaupmanni, sem hann
hittir og hvar annarstaðar, sem nokkur von er til að
þeir fáist. En allar hans tilraunir verða árangurs-
lausar og líður svo meginhluti ársins, að honum
verður hvergi viðrent; gjörist hann nú mjög hug-
sjúkur um sitt mál. Loksins kemur hann í eina fjöl-
menna borg; er þar kaupstefna mikil og menn sam-
an komnir úr öllum álfum Iheimsins. Gengur hann a
'milli allra kaupmannanna í borginni, og finnur loks-
ins einn, sem hefir eplasölu á hendi. pessi kaupmað-
ur kvaðst eiga eitt epli, sem hefði þá náttúru," að
þegar það er lagt í hægra hanclholið á þeim manni,
sem að dauða er kominn, þá lifnar hann jafnskjótt
við aftur.” Sagði kaupmaður að eplið væri lang-
feðga eign sín, og hefði jafan verið hatft í staðinn j
fyrir lyf. En er kóngssonur heyrir þetta, vill hann
fyrir hvern mun fá eplið, og hyggur að hann muni
trautt fá þann hult, er betur geðjist kóngsdóttur
Biður hann kaupmann því að selja sér eplið og segir
honum frá öllum málavöxtum, og að undir því ein-
göngu sé komin sín tímanlega velferð, að hann verði
ekki eftirbátur bræðra sinna í gripaútvegunum.
Rann kaupmanni svo til rifja sögusögn kóngssonar,
að hann selur honum eplið og heldur svo kóngsson-
ur aftur heimleiðis glaður og ánægður.
Segir svo ekki af þeim bræðrum, fyr en þeir eru
allir komnir á þann áður ákveðna stað; segja þeir
hver öðrum af ferðum sínum alt ‘hið markverðasta.
Hugsar nú hinn elsti ibróðirinn isér til hreifings, að
hann skul þó verða fyrstur til að sjá kóngsdóttur,
og hvernig henni líði. Tekur hann því sjónpípuna og
stefnir henni heim til borgarinnar. En hvað sér hann
Hans elskaða kóngsdóttir liggur í sæng -sinni náföl
og ^ð dauða komin. Kóngurinn faðir ‘hans og hinir
æðstu höfðingjar við (hirðina tanda í kringum sæng-
ina í svörtum vsorgarbúningi og hryggir í huga,
reiðubúnir til að taka á móti hinu síðasta andvarpi
hinnar fögru kóngsdóttur.
framh.
pröm. Kona var í fyrndinni, er pröm hét. Hún
bjó á pröm, fre’msta bæ í Blöndudal og var bærinn
nefndur eftir henni. pá var það vani að binda
strokkinn á herðar s'malanum, og bar ihann strokk-
inn, meðan hann smalaði og átti þá að vera strokk-
að, er heim kom. Þröm þótti smali isinn vera seinn í
ferðum og gekk hún eitt sinn að leita hans. Hun
fann hann hjá tjörn einni, fyrir vestan Þrístiklu,
sem er vatn á Auðkúluiheiði. Kæfði hún þar smalann
og heygði í hól einum skamt frá. er þar síðan kölluð
Smalatjörn og Smalahóll. Þrö*m er heygð í hó.l einum
skamt frá bænum Þröm, og er kallaður Þramarhaug-
ur.
Brunaberg. í Bárðar sögu Snæfellsáss er sagt
að Skrukka móðir Kolbjarnar dó fyrir steini þeim,
sem Snati, hundur Gests Bárðarsonar hratt á hana.
En þegar Hrútfirðingar og Miðfirðingar voru einu
sinni í göngum tjölduðu íþeir eitt kvöld undir Rauðs-
gilshæðu'/n, hjá steini þeim, er Skrukka hlaut bana
af. Gangnamönnum var kalt mjög um kvöldið og
hituðu sér með því, að róta upp moldinni kringum
steininn. Þeir fundu þar þá 'bein Skrukku og þóttu
heldur stórkostleg. peir vildu færa beinin til kirkju,
en náðu þeim með engu móti upp, þegar þeir ætluðu
Iburt með þau. Stúnuðu þeir nú við þau fyrst lengl,
en síðast tóku þeir það ráð, að 'þeir brendu beinin
upp til ösku. Síðan er bergið kallað Brunaberg.
Mókollshaugur. Upp af Steinadal í Kollafirði í
Strandasýslu ganga nokkrir smádalir. Einn þeirra
heitir Mókollsdalur. Efst í dalnum er Mókollshaug-
ur ákaflega stór og brattur á allar hliðar; þar er
sagt að Mókollur eða Kollur, einn 'hinna fystu land-
námsmanna sé hauglagður með öllu fé sínu. Mun
það vera alt sami maður, sem Landnáma kallar
Kolla, er “nam Kollafjörð, og Skriðnisenni, og bjð
undir Felli meðan hann lifði.” pað er sagt að Mó-
kollur hafi viljað láfa heygja sig, þar sem hvorkl
klukknahljómurinn frá kirkjunni, se*m þar er næst
(Fellskirkja), raskaði ró sinni, né heldur að sól
fengi skinið á haug sinn; en við hinu síðara hefir
þó ekki verið séð með öllu, því sól skín á hauginn
no'kkurn tíma sumarsins.
Blákápa. Hún bjó á Barði í Fljótum og átti scl
frammi á Lá(g)heiði. Hún hlóð garð yfir þvert
Barðið og sést enn til hans. Á þeim garði gekk 'hun
yfir á Holtshyrnu á hverju máli og fram fjallasöðla
fram á Lá(g).heiði; 'mun ,sá vegur vera full hálf
þingmannaleið. Sagt er að Blákápa ihafi ihengt Tykla
sína á klettasnös í Hestfjallinu í Héðinsfirði en
belti isitt og silfurbúning á Holtshyrnu og má sá að
frjálsu eiga, sem náð getur og gengur aftur á bak
Blákápugarð yfir þvert Barðið norður á Holtshyrnu.
--------—o—-----------
Hjá ráðherranum.
Vinir Wessels útveguðu honum áheyrn hjá
Guldberg ráðherra, sem var mjög mikils ráðandi um
þær mundir. ‘ Ráðherra tók honum þurlega, eins og
tíska var, og spurði önugur: “Hvað viljið þér?”
Wessel þagði um stund. “Hvers ósikið þér, kcmið þér
með það?” pá svarar W.: Eg vil biðja yður að leyfa
mér að fara út aftur.”
ipetta líkaði ekki vinum skáldsins, þeir voru á-
hyggjufullir um framtíð hans og vildu að hann næði
í embætti og þessvegna útveguðu þeir honum aftur
áheyrn ihjá Guldiberg, isem lofaði að vera nú mildur
við hann.
pegar ráðherrann spurði, hvers hann óskaði,
sagði W. að hann langað til að fá eitthvert embætti.
—,‘Hvernig ætti það að vera?” spurði ráðherrann,
“hefir yður komið nokkuð sérstakt til hugar?” “Jú”,
svaraði W., “eg vildi helst að það væri þannig, að eg
hefði ekkert að gjöra, en góð laun.”'Ráðherrann hélt
að hann vær að gera gabb að sér og áheyrninni var
lokið. Eftir það var lengi ekki hægt að fá W. til að
leita gæfunnar á “ hærri .stöðum”.
Tdtið aftur.
iWessel hafði sagt um konu nokkra. að ‘hún væri
ekki þess verð að ihræ'kt væri á hana. Honum var
því stefnt fyrir rétt og iheimtað að hann tæki slik
orð aftur, sem han gerði þannig: “Eg tek hér með
ummæli mín aftur; eg hefi sagt að þessi kona væri
ekki verðug þess að hrækt væri á hana; en nú er
ihún einmitt verðug þess.
Ástæðan.
Einu sinni er kona Wessels skammaði hann fyr-
ir að koma fullur heim á kvöldin, sagð hann: “Góða
Tcona, það er af ást til þín, að eg drekk, því að þegar
eg er fullur sé eg þig tvöfalda”.
Proíessional Cards
?
DR. B. J. BRANDSON
218-220 MKDICAI, ARTS BIiDG.
Oor. Graham and Kennedy Sta.
Phone: A-1834
Offlce tlmar: 2—3
Hetmili: 77« Vlctor Su
Phone: A-7122
Wlnnípeg, Manitoha
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAIx ARTS BIJ9G.
t'or. Graham and Kennedy Sta
Phone: A-1834
Office tlmar: 2—3
Helmili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Wlnnipeg, Manitoba
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 MoAUfeflr
Building, Portage A vc.
P. O. Box 1656
Phones: A-6840 og A-6648
DR. B. H. OLSON
216-220 MI'.DICAD ARTS BT.nn
Cor. Graham and Kennedy Ste.
Phone: A-1834
Office Hours: 3 to 5
Hehnili: 723 AJverstone St.
Wlnnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216-220 SIEDICAH ARTS RIiDG.
Cor. Graham and Kennedy Ste.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdðma.—Er afi hltta
kL 10-12 f.h. Og 2-5 e.h.
Talsími: A-1834. Heimili:
373 River Ave. Tals. F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Oor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklasýki
og afira lungnasjúkdóma. Er afi
finna & skrifstofunni kl. 11—12
f.h. og 2—4 e.h. Simi: A-3521.
Heimili: 46 Alloway Ave. Tal-
elmi: B-3158.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 «. h.
Office Phone N-6410
Heimili 806 VIct»r Bbr.
Sfani A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími T—8 e. h-
Heimili 469 Simaoe,
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDIOAL ARTS BIiDG.
Cor. Graluun and Kennedy Sts.
Talaími A 8521
Heimili: Tals. Sh.3217
W. J. LINDAB, J. H. I.INDAL
B. STEFANSSON
Islenzklr lögfræfitngar
3 Home Inveetment Bulldlng
468 Maln Street. Tals.: A 4»68
Peir hafa einnlg skrlfstofur afi
Lundar, Riverton, Gimll og Plney
og eru þar afi hitta & eftirfylgj-
andi timum:
Lundar: annan hvern mifivikudag.
Riverton: Fyrsta fimtudag.
Gimlið. Fyrsta mlfivikudag
Piney: þrifija föstudag
I hverjum mánufii
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ghambers
Talsíml: A-21«7
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phone: Garry Mld
JenkinsShoeCo.
688 Notre Dame
Avonue
A. S. Bardal
641 Sherbroeke 8t.
Selur likkistur og annast um útfarír.
Allur útbúnafiur sá bezti. Enaírem-
ur selur hann alskonar minnisvarfie
og legsteina.
Skrifat. Utlsinal N »•««
HeimUis tainimi N MM

J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald 8t-
Talsími: A-8889
Vér leggjum sérstaka áherzlu á að
selja meðul eftir forskriftum lækna.
Illn beztu lyf, sem hægt er að fá eru
notuð eingöngu. . pegar þér komlð
með forskrliftmn til vor megið þjer
vera viss um að fá rétt það sem lækn-
irinn tokur tll.
COLCLELGH & OO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7656
Giftingaleyfisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483
og pantifi mefiöl yfiar hjá oss. —;
Sendifi pantanir samstundis. Vér
afgreifium forskriftir mefi sam-
vizkuseml og vörugæfil eru óyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdúmsrika reynslu afi baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, is-
rjómi, sætindi, ritföng, tóbak o. fl. ;
McBURNEY’S Drug Store I
Cor Arlington og Notre Dame Ave j
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki afi bífia von úr vitl.
vlti. Vinna öll ábyrgst og leyst *f
henöi fljótt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-8164. Afi baki Sarg. Fire Hal
Dr. AMELIA J. AXFORD
Ohiropractor
516 Avenue Blk., Winnipeg
Phone: Office: N-8487
House: B-3465
Hours: 11-12, 2-6
Consultation free.
ralsímar:
Skrifstofa:
Heimili: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAYLOR
LOGTAKBMAÐUR
Heimilistals.: St. John 1(44
Skrlfstofu-Tlnla.: A65M
Tekur lögtakt bæfil hú*ai«igutkuld%
veóskuldlr, vtxlaakuldlr. AfgretWr tl
sem afi lögum iýtur.
Skrllstofa 255 Main StraM
Verkstofu Tals.: Heima TaU.:
A-8383 A-9364
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáliöld, svo
straujárn víra, allar tegundlr i
gtösmii og aflvaka (batteries)
Verkstofa: 676 Home St.
Giftinga og .. A
Jarðarfara- blom
meÖ litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tal«. B720
ST IOHN 2 RfNG 3
I sambandi viðviðarsölumína
▼eiti eg daglega viðtöku pöntnn-
umfyrir DRUMHELLER KOL,
þá allra beztu tegund, sem til
er á markaðnum.
S. Olafsson,
SímúN7152 619 Agne* Street