Lögberg - 24.04.1924, Side 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 24. APRÍL. 1924.
Bls. 9
gaaEjgiaaiigiHKiaHiiasiiagigiaiiii!!!
íiraeisiaœiQ s s Qieeiei
rHfgig!aawiaiaiaiarKiigHiai«miKiaB^ia^tegmiaiaiaigaBBiagB

^a:araxa.ajaa7a!aiaTaH;aaaaaaíKiayssfe?K:ga!aigiaa-KHai&^^:iaBiaa»aL«ljfjlsiauflaBf::
H
SOLSKIN
"iC:::::: x :::::::::: ” :::::::::::::: :::: =: ■■■'■'■ :: '■'■:::::- :::::: ':'i: :: :: :::
: :: :: :: :t aaiaaiaaaaaaiaaiaiaaia;
iiaaaiaH'aiaaa.a
Sagan af þrem kongssonum. \
Pegar kóngsson sá þessa sogarsjón, varð hann
frá sér numinn af sorg. Segir hann bræðrum sínum
hivers hann ihefir var orðið og aflar það þeim ómet-
anlegrar hrygðar. Segjast þeir hafa \filjað gefa til
þess alla sína eigu, að þeir hefðu aldrei farið þessa
ferð, því þá hefðu Iþeir þó getað veitt hinni fögru
■kóngsdóttur nábjargirnar. En mitt í þessum ha’rma- ■
tölum dettur þó miðlungs bróðurnum klæðið sitt í
hug og ailfa því geti hann þó komist á einu vetfangi
til iborgarinnar. Segir hann þeim bræðrum sínum
þetta og verða þeir næsta glaðir af svo góðu, en ó-
væntu ráði. Breiða Iþeir nú í sundur klæðið og stíga
á það allir samt. Líður það þegar í loft upp með þá
og á örstuttum tíma til borgarinnar. Flýta þeir hræð-
ur sér, sem mest mega þeir, til iherbergja kóngsdóttur
og er þar hin vnesta ihrygð á öllum. Er bræðrum sagt
að hvert andartakið sé hið isíðasta fyrir kóngs-
dóttur. Þá dettur yngsta bóðurnum í hug eplið góða
og veit ihann fyrir víst, að aldrei muni meiri þörf á,
að reyna kraft þess, en nú. Gengur hann því tafar-
laust inn að sæng kóngsdóttur og leggur eþlið und-
ir hægri hönd hennar. En á samri stundu var, eins og
nýtt líf færðist í allan líkama kóngsdóttur, augu henn
ar lukust upp og &p litlum tíma liðnum.tók ihún að
mæla við menn. Varð af þessu öllu saman óumræði-
legur fögnuður við kóngs'hirðina, heimkomu bræðr-
anna og endurlífgun kóngsdóttur. Líða svo frarri
nokkrar stundir, til þess er kóngsdóttir er orðin fuil-
frísk að þá er stefnt til fjölmenns þings og á því þingi
eiga þeir bræður að framleggja gripi sína. Gengur
fyrst fram sá elsti og sýnir isjónpípu sína, og segir
hann og sýnir hvert gersemi ihún var, og að fyrir
ihana Ihafi lífi hinnar fögru kóngsdóttur orðið bjarg-
að því að hann ihafi í henni séð, hvernig á stóð í
borginni. Þykist hann því vel að kominn að fá
kóngsdóttur. Þarnæst gengur fram Ihinn annar og
sýnir klæðið, og til hvers það er nytsamt. Segir hann
lítið gagn mundu hafa orðið af því, þó bróðir sinn
hefði fyrstur séð veikindi kóngsdóttur, ef klæðið
hefði iekki verið, “’því að á því komumst við til borg-
arinnar til að bjarga kóngsdóttur og tel eg, að klæð-
inu sé þa’ð mest að þakka að kóngsdóttirin dó ekki til
fulls,” segir kóngsson. Nú lagði yngsti bróðirinn
fram eplið og mælti: “Fyrir lítið hefði komið stjón-
pípan og klæðið, ef eplið mitt hefði ekki verið til
að frelsa líf kóngdóttur. Því -hvert gagn var oss
bræðrum í því að vera sjónarvottar að dauða hinnar
fögru kóngsdóttur? og hvað gat það vakið annað en
hrygð vora og söknuð? Eplinu er það einasta að
þakka, að kóngsdóttir er enn á lífi, og þykist eg því
maklegur að njóta hennar.” Var nú rætt og ráðs-
lagað um þetta á þingi, og kom mönnum á samt, að
allir gripirnir hefðu jafnt verkað, til að frelsa líf
kóngsdóttur, iþví ef nokkurn þeirra hefði vantað, þá
hefðu hinir ekki getað komið að liði. Var því dæmt,
að allir gripirnir væru jafnir, svo að enginn endir
gat enn fengist á um það, ihver toræðranna skyldi
eignast kóngsdóttur.
Kóngurinn tók það því enn til ráðs, að hann
segir að þeir 'bræður skuli allir þreyta skot um
kóngsdóttur, og að hver þeirra, sem reynist frægast-
ur skotmaður, skuli fá Ihennar. Er nú mark uppreist
og gengur elsti toróðirinn fyrst fram með boga og
örvamæli. Skýtur ihann og vantar allmikið til að
skeytið nái markinu. Því næst gengur til hinn annar
og nær hans skeyti því nær 'marl^nu. Og seinast
gengdr til ihinn þriðji og yngsti bróðirinn, og sýnist
sem hans skeyti fari lang lengst, en til allrar ógæfu
gat skeytið ekki funidist, þó leitáð væri í fieiri daga.
Lagði því koungurinn að lyktum þann úrskurð á
málið, að miðlungs bróðirinn skyldi fá kóngsdóttur.
Voru þau síðan saman vígð og með því ikóngurinn,
faðir kóngsdóttur var þá fyrir nokkru dauður, þá
fóru þau þangað og tók kóngssonur við ríkisstjórn.
Ef* þeirra ekki framar getið í þessari sögu. Elsti
bróðirinn fór og svo úr 'landi og fékk sér staðfestu;
kemur hann þv^í ekki við þessa sögu. En yngsti bróð-
irinn var eftir heima hjá föður sínum; undi hann
mjög illa þeim málalokúm, er á urðu um kóngsdótt-
ur. Var hann á hverjum degi að ráfa um þá staði,
er hann hélt að skeyti sitt mundi vera, og að lyktum
finnur hann það, og hafði það farið langt yfir markið
og stóð fast í einni skógar eik; leiðir hann nú votta
að hvar skeytið var, og ihyggur að fá uppreisn þessa
máls, en þess var -eigi'kostur, því kóngur kveðst eigi
geta raskað þeim úrskurði, er hann hafi þar á lagt.
Unir nú kóngsson hVfu ver hag sínum eftir en áður,
og er Ihann varla mönum sinnandi. Ræður hann það
af einn dag, að ihann býst til burtferðar með því
áformi, að stíga aldrei meir fæti á land þetta. Hefir
hann með sér það fémætasta, er ’hann átti, og veit
enginn þessa ráðagjörð, og ekki kóngurinn faðir
hans. Leggur hann út á skóg einn mikimn og heldur
áfram marga daga, svo íhann veit ekki hvert hann
fer. Sækir á hann bæði hungur og þreyta og þar
kemur loks, að hann treystist ekki að halda áfram
lengur; s'est hann að undir steini einum miklum og
hyggur að hér mundi enda sitt auma og sorgfulla
líf. En er hann hefir hér setið og hvílt sig um hríð,
sér ihann hvar 10 menn koma allir vel toúnir að vopn-
um og klæðum, Þeir eru allir ríðandi. Stefna þeir
beint á isteininn. Og er þeir koma að honum, stíga
þeir af toaki og heilsa upp á kóngsson. Þeir bjóða
honum með sér að fara, og hafa þeir haft með sér
lausan hest handa honum með tígulegum reiðtýgj-
um Hann þektist boð þeirra og stígur á bak hestin-
um. Fara þeir svo sem leið liggur, til þess þeir koma
að stórri og skrautlegri iborg. Stígh riddararnir af
baki hestum sínum og leiða kóngsson tnn í borgina.
Fyrir henni réð einn ungur ágætur meykóngur.
Leiða riddararnir kóngssón tafarlaust inn fyrir
meykónginn og tekur hún kóngssyni með hinni
mestu blíðu. Segir hún honum að hún hafi frétt um
alt hið mótdræga, er á daga hans hafi drifið og um
það, er hann strauk frá föður sínum. “Kviknaði þá
hjá mér heitasta ást á þér, og löngun til að bæta úr
toöli þínu. Skaltu vita, að eg sendi þá 10 riddara, til
að leita þig uppi og hafa þig hingað. Vil eg nú bjóða
þér hér að vera og alt mitt ríki til forráða, og skal
eg leitast við að bæta úr böli þínu, það eg megna.”
Og þó kóngssonur væri mjög daufur og áhyggjufull-
ur þá sér hann þó ekki annað ráð, en þekkjast boð
þetta, og taka ráðahagnum við meykónginn. Er því
stofnað til veislu mikillar, og þau saman vígð að þess
lands siðvenju. Tekur hinn ungi kóngur þegar við
ríkisstjórn allri og ferst það vel úr hendi. Líða svo
fram nokkrir tímar.
Nú víkur sögunni heim aftur til gamla kóngs,
að eftir hvarf kóngssonar gjörist hann mjög mæddur
með því ihann var líka hniginn á efra aldur. Drotning
hans var og fyr-ir nokkru önduð. Það var einn dag
að förukona ein kom til hallarinnnar. Hún var fróð
mjög urn marga hluti og kunní frá mörgu að segja.
Henti kóngur mikið gaman að sögum hennar, og kom
hún sér mjög í mjúkinn ihjá honum.. Liðu svo fram
nokkrir tímar. En þar keníur, að kóngur fær ást
mikla á konu þessari, og að lyktum tekur hann hana
sér fyrir drotningu; var það þó mjög á móti hirðinni
Eigi líður á löngu, áður en hin nýja drotning gerist
mjög hlutsöm um ríkisstjórnina, og þótti hún- öllu
spilla, ‘því er hún mátti.
>pað var einhverju sinni, að drotning kemur
að máli við kóng og mælti: “Undarlegt þykir mér, að
þú gerir engann rekstur að um burthlaup sonar
þíns, .og er þó oft minni sökum hegnt; muntu hafa
heyrt, að hann er orðinn kóngur yfir .einu af þeim
ríkjum, sem hér eru í kring og er í almæli, að hann
ætli með her á hendur þér, þegar Ihann sér færi á,
til að hefna þess óréttar, er .hann þykist hafa beðið
í meyjarmálunum. Nú vil eg, að þú verðir fyrri að
toragði, til að ráða þennan voða af höndum þér.”
Konungur lét sér fátt um finnast, og tók þessu hjali
lítið, en svo fékk drotning um talið fyrir honum, að
hann lagði trúnað á orð hennar. Bað ihann hana ráð
tilleggja, hvernig þessu yrði svo tilhagað, að sem
minst toæri á. Drotning mælti: “pú skalt gera menn
með gjöfum á hans fund og toið hann finna þig til
skrafs og ráðagjörða um ríkisstjórn eftir þinn dag,
og til gð treysta milli ykkar vináttu með frændsemi.
Mun eg þá ráð til gefa, hvernig með skal fara.”
Kóngur lætur sér þetta vel líka, og er nú búin sendi-
förin af góðum kostum. Ko'ma sendimenn fyrir hinn
unga kóng með gjafirnar frá föður hans og skýr
jarteikn um það, að hann 'biður hann koma sem
skjótast á ,sinn fund. Tekur kóngur þessu vel og býr
fdrð sína sem skjótast. En er drotning hans verður
þess vör, lætur hún sér fátt um finnast og segir
hann muni mest iðrast eftir þessa för. Konungur fór
eigi að síSur, og segir ekki af för hans, fyr en hann
kemur til borgar föður síns. Tekur hann við honum
heldur'þurlega og furðar hinn unga kóng það 'mjög.
Og er hann hefir verið þar skamma stund kallar
faðir hann hans fyrir sig og átelur hann-harðlega
fyrir burtlhlaupið. Segir að hann hafi í því sýnt isér
óvirðing og aflað sér þeirra sorga er mundu hafa
leitt sig í gröfina. “Værirðu þar fyrir dauðasekur
að réttum lögum, en með því að þú hefir gengið á
mitt vald, og þess annars, að þú ert minn son, þá
nenni eg ekki að láta drepa þig, en iþrjár þrautir
mun eg leggja fyrir þig, er þú skalt hafa unnið að
ári liðnu, annas gildir það líf þitt. Hin fyrsta er, að
þú skalt færa mér tjald það, er rúmi 1C0 manns, -en
megi þó fela í lófa sínum. Hin önnur er, að ;þú skalt
færa mér vatn það, er læknar öll mein. Hið þriðja er
að þú skalt koma hingað þeim manni, og sýna mér,
er ólíkur öllum öðrum mönnum í heimi..” “Hvert
vísar þú mér til að vinna þrautir þessar?“ segir
hinn ungi kóngur. “pað skaltu segja þér sjálfur”,
'mælti hinn. Snýr hinn gamli kóngur þá á braut, en
ungi kóngurinn býr sig strax til heimferðar og varð
ekki af kveðjum. Segir ekki af ferðum hins unga'
kóngs, fyr en hann kemur iheim í ríki sitt. Er hann
þá mjög daufur og þungt í skapi, og gengur drotning
hans freklega a Ihann, hvað að honum gangi. Em
hann segir hana <það engu skifta. Drotning mælti:
“Veit eg að ifyrir þig munu hafa verið lagðar þraut-
ii þæi‘, er ekki mun auðvelt ajð vinna. En hvað dugir
þér að vera hryggur af slíku? nema berast af karl-
mannlega og freista hvort þrautirnar mega ekki
vinnast. Má og vera að eg geti beint að með þér, og
seg mér, hvað þig sturlar.” Sér kóngur þann kost
estan að segja drotningu alt hið sanna, og hvernig
hans máli er komið. “petta munu alt ráð stjúpu þinn-
ar,” mælti drotning, “ og væri vel að hún kæmi ekki
fleiru frarn við iþig eða aðra. Mun hún svo hafa
til ætlast, að ekki yrði auðvelt að ráða úr vandræð-
um þessum, en þó mun eg nokkuð geta að gjört.
Tjaldið á eg sjálf, og er því sú þraut leyst. Vatnið,
sevn iþér er til vísað, er hér skamt í burtu, en ekki er
auðvelt að ná því. pað er í brunni nokkrum, og er
brunnurinn í helli mjög dimmum. Brunninn vakta 7
ljón og 3 höggormar, og kemst enginn maður með lífi
frá þeim ókindum. En sú er náttúra vatnsins, að það
hefir engann lækniskraft, nema þessi kvikindi séu
öll vakandi. JVIun eg nú freista að ná vatninu.” Býr
drotning ferð sína til Ihellisins og hefir 'með sér 7
naut og 3 svín. pegar að hún kemur að hellinum,
■lætur hún drepa nautin og svínin og snarar nautun-
um að ljónunum, en svínunum að höggormunum. En
meðan ókindur þessar eru að rífa í sig skrokkana,
sígur drotning ofan í brunniiín og tekur vatnið, sem
hana lystir. Stóð það heima, að drotning ikomst úr
■hellinum, og dýrin voru toúin 'með mötuna. Heldur
drotning svo heim til toorgar, og er nú hin önnur
þrautin unnin. Drotning kemur því næst að máli við
kóng og mælti: “Nú eru tvær þrautimar unnar, en
sú seinasta er eftir, og er hún verst, enda muntu
hljóta að vinna hana sjálfur, og get eg nokkuð ýísað
þér á, ihvar hana skal vinna. Eg á hálfbróður, og ræð-
ur hann fyrir einni ey, sem hér er skamt undan landi.
Hann er 3 fet á hæð með eitt auga í miðju enni.
Hann hefir 30 álna langt skegg, og svo hart, sem
svímbursta. Hann er og með hundstrýni og kattar-
eyrum, og tel eg ólíklegt, að hann líkist nokkrum
manni í heimi. pegar hann fer eitthvað, hendist hann
áfram á 50 álna langri stöng, og fer svo Ihart, sem
fugl fljúgi. Eitt sinn þegar faðir minn var á dýra-
veiðum, var hann heillaður af gýgi einni, sem tojó í
helli undir fossi og með henni átti hann þessa ó-
freskju. pessi ey er þriðjungur ríkis föður míns, og
þykir honum það helst til litiðíhanda sér. Hring
einn átti faðir minn, hinn besta grip, sem við vildum
bæði eiga, og varð eg hlutskarpari. Hefir hann síð-
an lagt á mig fæð og fjandskap. Nú mun eg freista
að skrifa honum bréf og senda honum hringinn, ef
hann kynni heldur að mýkjast til að gjöra vorn vilja.
Skaltu nú búast með fríðu föruneyti að finna hann,
og þegar þú kemur að hallardyrum, skaltu taka af
þér kórónuna og skríða berhöfðaður inn að hásæt-
inu. Skaltu þá kyssa á .hægri fót hans og rétta hon-
um bréfið og hringinn. Segi hann þér að standa upp
hefirðu fengið fram þitt erindi, annars ekki.” Fer
nú kóngur að öllu, sem drotning hafði fyrir lagt.
Og er hann kemur fyrir hinn eineygða kóng, blöskr-
ar honum hvað hann er ljótur og ófrýnilegur, en
heraðir þó upp hugann og réttir honum bréfið og
hringinn. Hýrnar fljótt yfir karli, þegar hann sér
hringinn, og mælti: “Eitthvað þykir systuf minn nú
við liggja, er hún sendir mér grip þennan.” Og er
íhann hefir lesið toréfið segir hann kóngi að standa á
fætur. Kvaðst hann vera albúinn að fara eftir orð-
sending systur sinnar, og -ekki vilja tefja. Tekur
hann nú stöng slna og er þegar horfinn. Bíður hann
» eftir þeim öðru hvoru og svívirðir kóng fyrir sein-
lætið. Halda þeir svo áfram til ihallar kóngsins.. En
er þeir eru þar komnir, hrópar hinn eineygði karl á
systur sína, og spyr hvers hún óski, er hún hefir
ómakað hann svo langa leið. Segir hún. honum þá
alla málavexti og toiður hann Ieysa kóng sinn af
þeim vandræðum, sem fyrir hann voru lögð. Hann
kvaðst þess albúinn og þá ekki vilja tef ja. Halda þeir
nú strax af stað, og segir ekki af ferðinni, fyr en
þeir koma til ihins gamla kóngs.-Boðar ungi kóngur-
inn föður sínum ikomu sína, og að hann hafi með að
fara það, er hann hafi krafist hið fyrra árið. óskar
hann, að þing, sé kvatt, svo að ihann geti þar af hendi
int þrautirnar. Er nú svo gjört, og er þar komin
drotning og margt annað stórmenni ásamt kóngi.
Er nú tjaldið fyrst fram lagt, og finnur enginn mað-
ur að því. Því næst afhendir ‘hinn ungi kóngur föð-
ur sínum hið góða lækningarvatn, og er drotning
látin beygja á því, til að dæma um, hvort það sé hið
rétta lækningavatn, eða ekki, og hvort það sé tekið
á réttum tíma. Segir drotning að svo sé. Þá segir
hinn gamli kóngur: “Nú er eftir hin þriðja og
þyngsta þrautin, og greið hana fljótt af hendi.”
Sendir þá ungi kóngurinn eftir hinum eineygða karli.
Og er hann kemur á þingið, verður hann svo fer-
legur, að allir verða gagnteknir af ótta og skelfingu,
% og mest hinn gamli kóngur. Og er hann hefir sýnt sig
þar um hríð, setur hann stöngina fyrir torjóst drotn-
ingar og vegur hana upp á thenni. Keyrir hann drotn-
ingu niður aftur svo hart, að lamdist sundur í henni
hvert ibein, og varð hún þá að hinu versta flagði.
Stekkur eineygði karlinn burt af þingi eftir þetta.
Em menn taka að hjúkra hinum gamla kóngi, sem
var að dauða kominn af hræðslu. Er nú dreypt á
hann hinu heilnæma lækningavatni og hressist hann.
Og eftir dauða drotningar ránkar hann við sér og
kannast við, að allar þær þrautir, <er hann ihefir
lagt fyrir son sinn, eru ómaklegar, og að íhann hef-
ir gjört það alt fyrir áteggjan drotningar. Lætur
hann kalla ison sinn, fyrir sig og biður hann aub-
mjúklega fyrirgefningar á jþví, er hann hefði honum
á móti gj‘ört. Kveðst hann nú vilja það alt bæta,
með því að gefa upp við hann ríki þetta, en sjálfur
kvaðst hann vilja lifa hjá ihonum í ró og næði, það
eftir væri lífdaganna. Sendir nú hinn ungi kóngur
' eftir drotningu sinni 0g öllu iþeirra vildasta liði. Er
þar skjótast af að segja, að þau gefa upp ríki það,
er þau höfðu fyrir ráðið, við hinn eineygða kari, til
launa fyrir liðveislu hans. En stýrðu sjálf ríki hins
gamla kóngs til ellidaga.
Eg ætlaði ofan hvort sem var.
Einu sinni ætlaði kerling ofan lúkugatið og
fram í baðstofu. En í stiganum skriðnað.i henni tót-
ur, stakst á höfuðið 'og hálsbrotnaði. En í fluginu
1 heyrðu 'menn til kerlingar: “Eg ætlaði ofan hvort
sem var.“ Þetta er síðan haft að máltæki, ef ein-
hverjum ferst hraparlega, Og lætur sér ekki bilt við
verða: “Eg ætlaði ofan hvort sem var.
—-------0---------
. Svarið.
Borgarstjóri nokkur sagði við Wessel út af
nokkrum vísu'm, sem hann Ihafði ort: “Wessel þekk-
ist á því, hvað hann hefir löng eyru.”
“Getur verið”, svaraði Wessel," að mín eyru
séu heldur löng eftir því sem mannseyru gerast, en
yðar eru ,aftur nokkuð stutt, þar sem um asnaeyru
er að gera.
-----------o----------
Guð straffar þagmælskúna.
Einu sinni var ógnarlega kjöftugur karl, sem
alt af var eitthvað að mærða. Veðjuðu piltar nokkrir
við hann eitt sinn um það, að ihann gæti ekki þagað
heilan dag, og hétu honum spesíu, ef hann gæti það.
Karli gekk öllum vonum betur að þegja, svo að hinir
fóru að verða ihræddir um, að 'hann mundi vinna, og
leituðu því ýmsra bragða, ti lað ko'ma honium til að
tala. Seinast fóru þeir að segja hvor öðrum Sögur
um,það, að þeir, sem lengi þegðu, mistu istundum
málið. Þá rauf karlinn þögnina og sagði: “Ekki þori
«
eg að þegja lengur; eg veit ekki nema guð minn
, góður straffi mig þá, og taki af mér málið.“ Varð
( han nsvo af veðfénu en hélt 'málinu. 1
Professional Cards
í
DR. B. J. BRANDSON
218-220 MIíDICAIj AKTS BLDU.
Oor. Graharn and Kennedy Sts.
Plione: A-1834
Offlce tímar: 2—3
Heimill: 776 Victor St.
Plione: A-7122
Winnípeg, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAD ARTS BIJJG.
Cor. Graham and Kennedy Sís.
• Plione: A-1834
Office tlmar: 2—3
Heimili: 704 Victor St.
Plione: A-7586
Wlnnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDICAD ARTS BIjDG.
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Phone; A-18:14
Office Hours: 3 to 5
Hehnili: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
<
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísi. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 Mo.Artiinr
Building, Portage Ave.
P. ©. Hoi 185«
Phones: A-6849 og A-681®
W. J. I.INDAh, J. H. IilNDAL
B. STEFANSSON
Islenzkir Xögfrscðingar
S Ilonie Investment BuildlnK
468 Maln Street. Tals.: A 4#6S
peir haía einnig skrlfetoíur at
Lundar, Riverton, Glmll og Pinej
og eru þar af hittá & eftirtyigj-
andi tímum:
Lundar: annan hvern miðvikudat
Rlverton: Pyrsta fimtudag.
Glmllá FyTsta njiðvikudag
Plney: þrifija föstudag
1 hverjum Tnánufii
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAD ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar angna, eyrna, nef og
kverka sjúkdðma.—Er afi hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-6 e.h.
Talsími: A-1834. Helmill:
373 Iíiver Ave. Tals. F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
C°r. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaslega berklasykl
og afira lungnasjúkdóma. Er afi
finna á skrifstofunní Jtl. 11-—12
f.h, og ?—4 e.h. Síml: A-3521.
Heimili: 4 6 Alloway Ave. Tal-
sími: B-3158.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna eg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h,
3 til 5 e. h.
Office Phone N-6410
Heimili 806 Victor Str,
Síml A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
jHeimili 469 Simcoe,
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDIOAL ARTS BDDG.
Cor. Graliam and Kennedy Sts.
Talsími A 3521
Heimili: TaLs, Sh. 3217
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. G&rlanó
Skrifst.: 801 Electric Rail- !
way Chamber9
Talsíml: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phono: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
689 Notre Dam#
Avenue
A. Ss Barda!
843 Sherbrooke St.
S*Iui lfkkistui og annast um útfarir.
Alluf útbúnaður sá bezti. Enafrem-
ur selur hann alakonar minnisvarfia
og legsteina.
Skrllat. uUsinal N «o08
Hetmllis t&laimi N fiW
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portago Ave. og Donald St.
Talsímí: A-8889
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðge^ðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki afi bifia von úr vltl.
viti. Vinna- öll' ábyrgst og leysrt af
henúi fljfitt og vei.
J. A. Jóhamtsson.
644 Burnell Street ''
F. B-8164. A8 baki Sarg. Fire Hal
Dr. AMELIA J. AXFORD
Ohiropractor
516 Avenue Blk., Winnipeg
Phone: Office: N-8487
House: B-3465
Hours: 11-12, 2-6
Consultation free.
Vér lcggjtim sérstaka áliei-/.lu á að
seija rneðul eftir forskriítum lækna.
Hin beztu lyf, seni liægt er að fá eru
notuð eh'.göngu. v pegar þér komlð
með forskrliftum til vor megið |>jer
vera viss um að fá rétt það sem la'kn-
h'inn teknr til.
COI.CDECGH & CO.,
Notre Dnme and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Giftlngaleyfisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiS mefiöl yfiar hjá oss. —
Sendifi pantanir samstundis. Vér
afgreifium íorskriftir mefi sam-
vizkusemi og vörugæfii eru éyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdémsrlka reynslu afi bakl. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, ls-
rjómi, sætindi, ritföng, tébak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
ralsimar:
Skrifstofa: ...... N-6225
Heimili: ......... A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loau
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
L,ó GTAKSM AÐUR
Hedmillstals.: St. John 1844
Skrtfstofu-Talíi.: A «557
Tekur lögtakl bæfil hdsalelgtifikuldN
veðskuldlr, vlxlaskuldlr. Af«r*ifitr «f
s«m afi lögum lýtur.
Skrllstofs 255 Maln Strer*
Giftinga og ii.
Jarðarfara- b‘om
með iitlum fyrirvara
Rirch hlómsali
616 Portage Ave. Tals. B720
ST IOHN 2 RING 3
Verkstofn Tals.: Ilejma Tal*.
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafniagnsáliöld, svo sem
mranjárn víra, aUar tegundlr **
glösuin og aflvaka (batteriesi
Verkstofa: 676 Home St.

1 sambandi við viðarsölumína
veiti eg dagl ga viðtöku pöntun-
umfyrir ÐRUMHELLER KOL,
þá allra beztu tegund. sein til
er á markaðnum.
S. Olafsson,
Sími: N7152 619 Agnes Street