Lögberg - 20.11.1924, Blaðsíða 7

LÖGBERG. FIWTUDAGINN -20. NÓYEMBER. 1924.
Bls. 7
Þér getið ávalt treyst
Afþví þau smyrsl tryggja
skjóta græðslu á brunasár-
um, sprungum, skurðum,
hrufum o.sfrv.
Af því þau nema á brott ó-
þægindi, eyða vefkjum og
bólgu og drepa gerlana, sem
valda imundu blóðeitrun.
Af því að þau græða nýja og
hrausta húð, þar sem slys
eður sjúkdómar höfðu áður
verið að vierki.
Af því að vegna hinna heii-
næmu jurtaefna, er Zam-
Buk inniheldur, þá eru þau
smyrsl betri en gömlu teg-
undimar smeðjulegu.
Sökum hinna marghliða nytja I
samihiandt viS hörundskviUa og
slys, eru Zam-Buk smyrslin oft
nefnd “Lyfjataskan I tveggja þuml-
unga öskjunni.”
Hjá lyfs. 50c. askajn, 3 íyrir $1.35
Kaupið öskju í dag!
Lœkningakukiið.
Niðurl.
Voltakross og rafmagnsbelti.
Fyrir nokkrum árum fluttist hing-
að dálítill hlutur, sem nefndur var
Voltakro'ss. Það voru tvær smá
plötur önnur úr kopar, hin úr sínki
og kliptar út sem krosis. Plötur
þessar voru festar saman og tuska
á milli iþeirra. Með bandi eða festi
máti hengja þetta um hálsinn.
Þeslsi gripur var 5—10 aura virði
og fbersýnilega ekki til neins. Verð
ið var 1—2 krónur. Krossinn átti
að lækna alla sjúkdáma og fjölda
manna keypti ihann sér til heilsu-
ibótar.
Voltakrosisinn var að því leyti
einkennilegt fyriúbrigði, að þar var
engum blöðum um að fletta,
að áhrif gat Ihann engin haft
hvorki til góðs né illis. Eigi að
síður trúði fjöldi manna á kross-
inn og taldi að hann ihefði verið
sér til mestu heilsu'bótar. Meira
að segja veit eg til, að einn hér-
raðslæknir seldi ferossinn og taldi
ihonum það til gildis, að hann væri
ódýrari er„ lyf, entist von úr viti
og gerði oft engu minna gagn.
■Hvað á maður svo að halda um
mennina, sem batnaði af kroSsin-
um? Það munu flestir læknar
ætla, en .víst er það ekki. Sterk trú
og traust á hvað sem er, getur ef-
laust Ihaft nokkur áhrif á líkam-
ann og áreiðanlega á sálina, en
ýmsir algengir kvillar t. d. sefa-
sýki (móðursýki) eru frekar and-
leg en Iíkamleg veila. Aftur er það
ví,st, að góður læknir getur haft
öll ihin sömu á'hrif á annan hátt,
og það án þess að selja sjúklingn-
um lyf eða Voltakross. Eg skal
nefna eitt dæmi, til þess að skýra
þetta.
Hugsum oss konu, sem ef til vill
er ekki vel Ihraust, hefir mikla
vinnu, íbarna-arg og óreglulegan
svefn. Ofan á þetta bætist svo
eitthvert skyndilegt mótlæti sem
Ihún er ekki maður fyrir, t. d. ein-
hver óánægja á heimilinu. Þetta
hefir þau áhrif, að hún getur ekkl
sofið, fær hjartverk, verður ístöðu-
laus og grátgjarnt og fer síðan til
læknis. Það sem hann á að gera, er
að grafast fyrir hversu
í öllu liggur, tala rækilega
um málið við konuna og athuga
grandgæfilega, hversu best verði
bætt úr hverju atriði. Konan þarf
að losast við heimilisargið lengri
eða skemri tíma, svo hún hvílrst'
og nái sér. Ef auðið er þarf að
bæta úr óánægjuefninu, og að
lokum að athuga heilsufar kon-
unnar að öðru leyti, bæta líkam-
legu (hieilsuna ef auðið er. Ef nú
öll framkoma og viðmót læknisins
er svo sem vera skal, fær konan
fult traust til ihans og fer róleg
iburtu, en læknirinn hefir eftirlit
með því, að ráðum hans sé fylgt.
Ef til vill hefir það nægt í bili, að
fá konunni lyfjaglas eða Volta-
kross ,en tæplega til framibúðar,
og góður læknir vill ekki eiga
undir því.
Voltakrolssinn er ágætt dæmi
þess, hversu margt lækningakukl
verkar. Rafmgamsíbeltin, sem fólk
keypti eitt sinn dýru verði, voru
ekkert annað en Voltakro,ss í
stærri istýl >og áhrifalaus til lækn-
inga. Hvort tveggja var búið til af
pröngurum, sem notuðu sér fá-
fræði manna og trúgirni.
Kristin vísindi. Kristnir vísinda
menn (-Christian Scientists) nefn-
ist trúarflokkur einn í Ameríku,
sem kona, að nafni Mary Baker
Eddy, stofnaði um 1875. Hann er
mjög fjölmennur og áhangendur
hans munu skifta miljónum. Það
er 'einkennilegt við flokk þennan,
að hann fæst mjög við lækningar,
læknar með 'bænum, olíusmurn-
ingu„ handaáleggingu, o. þvíl. líkt
og sagt er um lærisveina Krists.
Lyf og handlækningar notar hann
ekiki.
ICjarninn í kenningu iþessari er
á Iþá leið, að allir líkamlegir og
andlegir kvillar séu eins konar
ímyndun, andlegs eðlis en ekki
líkamlegs, að algóður guð hafi
ekki getað skapað neitt ilt, sjúk-
dóma og þvílíkt. Ef menn geri sér
þetta ljóst, isannfærist fyllilega
um það, þá Ihverfi allir sjúkdómar,
jafnvel kraibhamein og aðrir ólækn
andi kvillar. Eitthvert 'besta ráð-
ið ,til þes's að fá þennan æðri skiln-
ing, telja kristilegir vísindamenn
vera lestur bókar M. B. Eddy’s:
Vísindi og heilbrigði, en þá bók
rneta þeir líkt og (biblíuna, sem
þeir annars byggja trú sína á.
Skilyrðin fyrir ibatanum verða hér
einnig djúp sannfæring, traust, og
trú, en annads trúa þeir einnig
staðfastlega á hverskonar krafta-
verk. Þeir segja hinar ótrúlegustu
sögur af lækningum sínum t. d.
að kralbbamein, sem læknar hafa
skoðað vandlega og talið ólækn-
andi, eða skorið iburtu og hafa
tekið sig síðan upp aftur, hafi
læknast á örstuttum tíma og til
frambúðar, æxli eyðst og önnur
undur. Flestar eru þó sögurnar
þess eðlis, að þar er sennilega að
ræða um náttúrubata einan.
Hvað skal nú halda um slíkar
kynjasögur, eða gerast hrein
kraftaverk á vorum dögum? —
óhugsandi er slíkt ekki og reynsl-
an ein getur skorið úr því, en að
því sem læknum er kunnugt, lífs-
ábyrgðarfélögum og hagfræðing-
um, sem gera skýrslur um dauða
manna og banamein, þá má full-
j yrða, að þeir hafa ekki orðið slíkra
kraftaverka varir. — Ef kristileg-
ir visindamenn geta læknað þann-
ig hverskonar sjúkdóma, þá hlytu
þeir að verða óvenjulega gamlir
menn, en ekki hefir þó á því borið.
Þeir deyja úr sömu banameinum
og aðrir og ekki síður en annað
fólk, að því eg best veit. Þetta
bendir til þess, að kenning þessi sé
yfirleitt röng, kukl og lítið annað.
Ekki Ihefi eg heyrt annað um
lækningar þeirra hér á fslandi, en
að ensk kona átti einu sinni að
lækna bruna á manni, en það tókst
ekki, Og kendi hún trúleysi manns-
ins um. Þá reyndi og Englending-
ur að lækna holdsveika hér á spi-
talanum, en það mistókst líka.
ÍLækningar Coué’s frakknesks
lyfsala, sem mikið er talað um um
þessar mundir, eru mjög svipað-
ar lækningum kristilegu vísinda-
mannanna, aðeins færir Coué’s
kenningar sínar í vísindalegri bún
ing en hinir, sem styðjast frekar j
við biblíuna og trúna. Coué teluir j
hugann, sérstaklega undirvitund-1
ina, hafa mikið vald yfir líkaman-
um, og kennir aðferðir til þess að
koma því sem best inn í hug sinn
og undirvitund, að sjúkdómurinn
batni eða sé horfinn, t. d. með þvf
að endurtaka sífelt í huganum er
maður sofnar: “Það ibatnar,
batnar, batnar í einni sífellu
og á hverjum degi setninguna:
“dag og nótt á allan hátt, líður
mér betur og betur.” Þetta á að
vera flestra meina bót.
Eflaust geta þessi og þvílík ráð
komið stundum að góðu gagni, og
hyggilegra er að fylla hugann
með því, að vel muni fram úr ráð-
aSt, heldur en að alt sé að fara til
fjandans. Ekki sé eg þó, að hér
sé um neitt nýtt að ræða, sem
læknum er ekki kunnugt, og að
treysta slíkum hugaráhrifum við
alvarleg mein, getur orðið mönn-
um dýrkeypt. Eftir nokkur ár tala
sennilega fáir um Coué.
Trúlækningiar, miðilslækningar
huglækningar. f nýja testament-
inu er það sagt á fleirum stöðum,
að Kristur hafi eigi eingöngu
læknað sjálfur sjúka, heldur gefið
lærisveinum sínum vald til að
lækna Sjúkdóma. Það er eðlilegt,
að þeir trúi þessu, sem telja ’bibl-
íuna óyggjandi sannleika og að
kirkjan haldi sig geta leikið þá
isömu list. Spíritistar hafa margar
sögur um lækningar með aðlstoð
miðla, og jafnvel útrekstur djöfla.
Þeir trúa þeim sögum eins og hin-
ir biblíunni. Huglækningarnar
munu því aðeins hafa áhrif, að
sjúklingarnir trúi á þær, líkt og
fyr er sagt um voltaknos® o. fl. Um
alt þetta er það að Isegja, að eng-
inn veit hvað níögulegt er, og
reynslan ein er sá rétti dómari.
Gagnsemi þessara lækninga má
auðveldlega reyna hér á spítalan-
um á Vífilsstððum eða öðrum
sjúkrahúsum og velja til þess
sjúklinga, sem hafa auðþekta, lík-
amlega sjúkdóma eða eru ólækn-1
andi að áliti lækna. Þessar að-1
ferðir eru hættulitlar, svo mér I
þykir ólíklegt, að læknar hefðu i
nokkuð á móti þeim tilraunum ef,
sjúkl. er það ekki á móti skapi. Eg
tel það t. d. vafalaust að Sig.
Magnússon yrði því feginn, eí
lækna mætti með þessum aðferð-
um einhverja af berklaveiku sjúk-
lingunum, sem hann getur ekki
hjálpað. Sama er hvaðan gott kem-
ur! Sjúklingana yrði auðvitað
læknir að athuga daglega og bók-
færa alt um þá. Á þennan hátt
fengist fljótt nokkur reynsla um,
að hvaða gagai þetta kæmi, og
nytsemi beir-a og áhrifum. Eg
vildi vita um þetta af eigin reynslu
og fór að gefa þeim sjúklingum
homopatalyf, Isem höfðu auðþekta
og óbrotna sjúkdóma. Árangurinn
varð sá, að eg sá engin áhrif, eklci
á einum einasta isjúkling.
Svo hætti eg í fússi við homo- j
patalyfin. G. H.
Morgunblaðið 9. okt.
-----o-----
Einkennilegt ofviðri.
Mánudaginn 8. sept. gekk óvenju-
legt ofviðri yfir suðurodda Sjá-
land, Vordinsborg og umbverfi.
Var það ofsarok með þrumum og
eldingum og hagli, miklu stórgerð-
ara en þar þekkjast dænli til. Hagl-
kornin flest á stærð við valhnot, og
moluðu allar gluggarúður, sem á-
veÖurs voru. í Vordinborg fóru
rúður svo þúsundum skifti. en fólk
sá þann kost vænstan að flýja und-
ir þak. Þetta jel gerði mikinn skaða
á görðum manna og ökrum, sem
vænta má, fyrir utan það, að það
molaði gluggana á öllum vermi-
reitum. — Eina bótin var, að það
náði yfir lítið svæði; t. d. er þess
ekki getið, að þess hafi orðið vart i
Köge eða Kaupmannahöfn.—Mbl.
VETRAR-FERDA
EXCURSIONS
Austur
Canada
TIL SÖLU
Daglega allan Desember og
þar til 5. jan. 1925.
3 mánaða dvalartími.
Vestur ad
Kyrrahafi
TIL SÖLU
Sérstaka daga í Desember
Janúar og Febrúar
Dvalartími til 15. Arpíl 1925.
Til Gamla
Landsins
TIL SÖLU
Daglega allan Desember og
þar til 5. Jan. 1925 til strand-
siglingastaða.
(St.Johns, Halifax, Portland)
SJERSTAKAR LESTIR og Svefnvagnar
Til skipshliðar í St. Johns fyrir þá sem fara í Desember.
LÁTIÐ
CANADIAN PACIFIC
Haga ferð yðar
Júlíana G. Thoma
Eg, sem þeissar línur rita, var
ekki kunnugur Júlíönu Guðmunds-
dóttur á æsiKuárum hennar. En eg
þykist 'skilja að hún hafi alist upp
í foreldrahúsum úti á íslandi, þar
sem dagurinn gengur ekki undir og
sólin ekki sest. Þar sem fjöllin
teygja hvítfaldaðan skalla sinn
upp í himinbláman. Þar sem bú-
fénaðurinn dreifir sér um iðgræna
dali og hafið úfið og mikilúðlegt
eða ládautt og blítt, eins og til-
finningar mannanna gnauðar við
strendur um vetur og vorlangan
dag.
Þar fæddiist hún í landnáml
Ingólfs Arnarsonar — í höfuðstað
íslands — Reykjavík, 21. júlí 1851J
Foreldrar hennar voru þau Guð-1
mundur Guðmundsson og Þórunn
Árnadóttir, sem þar áttu iheima í
bænum.
Það er talað um að menn séu
börn náttúrunnar, það er, að nátt-
úra sú, sem fólk elst upp við verði
þáttur í lífi þeirra og það er satt.
Döggin sem laugar fætur jþeirra,
útsýnið sem blasir við augum
þeirra, loftstraumarnir, sem um
þá leika og hinn margbreytilegi
niður og kliður, sem til eyrna
þeirra berst eru alt þræðir, sem
spinnast inn í sálarlíf þeirra.
Júlíana var náttúrunnar barn,
en fremur voru Iþað ihinir þýðu
loftstraumar, hið fagra foldar-
skraut og hinn rólegi hafsniður,
iheldur en stomarnir stríðu og
brimgnýrinn þungi, sem ofist
höfðu inn í sál hennar. Hugsanir
hennar voru rólegar orð hennar
hlý og í sálu hennar var ávalt
bjart.
Æskuskeið hennar hefir hlotið
að vera eins og vorið íslenska
þegar vorkuldarnir eru undan-
skildir, v’onaribjart og hlýtt og á
því hefir hún fengið að njóta
margs þess sem gerir lífið fagurt
og dáðríkt, því annars hefði hún
ekki getað leyst af hendi skyldu-
verk lífsins þegar á reyndi eins vel
og hún gerði. En æskan líður
fljótt og menn eru kallaðir út í
lífið næstum því áður en þeir vita
af— út í ihið margbreytilega mann-
líf, sem bæði er kröfuhart og ö-
vægur dómari — út i baráttu við
erfiðleika og torfærur— út í hið
erfiðasta próf sem af nokkrum
manni er krafist.
Lífsstöðurnar eru margar og
margbreytilegar nú orðið. Hún
valdi sér hjúskaparstöðuna og
gekk að eiga elskhuga sinn Teit
Thomas árið 1882. Teitur hafði
stundað verslun í Færeyjum og
giftust þau í Þórshöfn.
Stutt varð dvöl þeirra þar á
Eyjunum því árið eftir 1883, fluttu
þau til Seyðisfjarðar á fslandi og
reistu þar gestgjafahús, hið svo
nefnda “Hótel Seyðisfjörð” og
starfræktu það þar til þau fluttu
til Vesturiheimis' fjórum árum síð-
ar, eða árið 1887. Þegar vestur
kom, tók Teitur að stunda iðn sína,
sem var gullsmíði, en hvarf aftur
iheim eftir tveggja ára dvöl hér og
dvaldi þá um fjögra ára skeið I j
Reykjavík og stundaði verslun. Ár-j
ið 1893 komu þau ihjón aftur vest-
ur og settust að hér í Winnipeg.
Stundaði hann aftur gullsmíði og
hélt því áfram um nokkur ár, en
lét svo af því og fór að vensla með
innanhússmuni og gjörðist upp-
tooðshaldari. Af því starfi lét hann
árið 1897 hafði þá orðið snortlnn
af gullsögum þeim sem bárust frá
Klondyke héraðinu í Yukon.
Á þeim árum var það engum
heiglum hent að leggja upp í slíka
ferð. En Teitur var bæði áræðinr
og karlmenni og fanst sér mundu
færir vegir þeir sem aðrir færu
þótt hann væri orðin rösklega mið-
aldra maður. En þá kom fram hjá
þessari konu, sem sýnir svo ljóst
hvaða mann hún hafði að geyma.
Hún neitaði að verða eftir iheima,
það er í Winnipeg. Hún átti fovergi
heima þar sem maðurinn hennar
ekki var. Ákveðin kvaðst hún fara
—fara út í nístandi vetrarkulda,
fara vegleyisu yfir snœviþakin
fjöll að vetrarlagi, þar sem hvergi
var skýli
í gegnum flúðir, sem ægðu hraust-
uistu karlmönnum, fara með hon-
um inn í hérað sem var þúsundir
mílna frá bygðum siðaðra manna,
fara með honum inn í hérað, þar
sem engra þæginda var að vænta
og þar sem drepsóttir geysuðu og
dauðinn bjó og minnir sá hetju-
skapur og sú trygð átakanlega á
Auði konu Gísla Súrssonar og
Bergþóru konu Njáls.
Sá sem þetta ritar var þeim
hjónum samferða á þessari leið
þeirra til gulllandsins og kom oft
í hús þeirra. Það ’hús var ekki stórt,
ofurlítið tjald sem skýldi þeim fyr-
ir snjó og stoirmi. En í því var
aldrei kalt, því velvild og gleði
logaði þar ávalt á arni og þar
lærði eg að þekkja þessia einkennl-
legu og ágætu konu.
Júlíana var rösklega meðal kven-
maður á hæð og nokkuð þrekvax-
in. Hárið vað ljóst og mikið á
fyrri árum en næstum hvítt í síð-
ustu tíð. Hún var einhver sú orð-
varasta kona, sem eg hefi þekt og
aldrei íheyrðist lastyrði til henn-
ar um.aðra menn. En aftur á móti
leitaðist hún við að snúa öllum
slíkum lastræðum á betri veg ef
þær bárust Ihenni til eyrna. Hún
var bæði orðvör og orðfá kona.—-
,Eg var hartleikinn af verkjum í baki“
Mr. Alfred McNeill, Chapel Rock, Alta, skrifar:
“Veturinn 1920-1921 þjáöist
eg af sárum bakverk og gat við
illan leik sint minum daglegu
störfum. ÞvagiS komst í þá ó-
reglu, að eg varð iðulega að fara
á fætur oft á nóttu. Eg reyndi
árangurslaust fjölda meðala,
þar til eg að lokum fór aS nota
Dr. Chase’s Kidney-Liver Pill*
og þær læknuðu mig, áður en eg
var búinn úr fyrstu öskjunni.
Mér hefir aldrei liðið betur á
æfi minni, en nú, og er eg þó á
67. árinu, get unnið frá morgni
til kvelds, án þess að finna til þreytu.
Dr. Case’s Kidney-Liver Fiils
60c. askjan. hjá lyfsöliun eða Edmanson, Bates & Co.f Ltd., Toronto.
eigendur “Hvítaness” ’bíða mikiðj í morgun varð aldraður maður
tjón, því vátryggingarupphæðin | fyrir flutningabifreið á horni Týs-
(18 þús.) var svo óhæfilega lág. j götu og Þórsgötu og meiddist eitt-
Afli hefir verið með afbrigðum Ihvað, en óvíst hve mikið það var.
góður á Skjálfanda í sumar, en
mikið er enn óþurkað af fiski þar.
Frá Siglufirði.
Svo orðfá að þó menn sætu að tali j .
Borgarafundur sá, sem getið var I
um í blaðinu í fyrradag að hald-.
Hann heitir Jón Hannesson. — A
laugardaginn varð kona fjrrir bif-
reið í Bankastræti og meiddist
1 talsvert á höfði og baki.
á heimili hennar daglangt var hún
inn hefði verið á laugardagskvöld- j
Látin er hér í bænum 18. þ. m.
j frú Guðrún ísdal, kona Ingvars
legasti— Á þriðja hundrað manns , tjr Kristj4ns Kristjánssonar,
var á fundinum og mönnum hoað | héraðelæknis á Seyðisfirðl, mesta
saman til þess að koma vantrausc-, atgeryis_ og myndarfeona. Þau
inu á. En er til kom, greiddu emir, n ^ työ börn> stálpuð
37 atkvæði með þvi og 17 a móti.1
ólíkleg að leggja [þar orð í nema j l,ð’1^1.^.að 'í>era fra™ T,3,1111*'!’!!' 1 ísdals, vélasmiðs hjá rafmagns-
ef á hana var yrt. Þó var hún skýr f bæjarstjorninni, varð hinn a- gtðð bæjarins. Frú Guðrún var
í máli og bar gott skyn á menn og
málefni og gat ef hún vildi verið
skemtilega gamansöm.
Eftir að dvelja liðug þrjú ár
norður í Dawson City þar sem
Mr. Thomas istundlaði bæði verslun
og námagröft komu þau aftur til
Winnipeg og reistu sér prýðilegt
heimili þar sem þau bjuggu unz
Teitur andaðist árið 1917. Eftir
lát hans dvaldi Júlíana á því sama
heimili hjá ibörnum is'ínum og
tegnda'syni Stefáni Eymundssyni
unz hún lést 23. október s. 1.
Þeim hjónum Teiti og Júlíönu
varð þriggja barna auðið. Tvö
þeirra eru á lífi Fanny og Franz,
bæði gift hér í Winnipeg. En Sig-
ríður dó ung heima á íslandi. Við
þetta, sem nú er sagt er litlu að
bæta, þó er eitt atriði sem taka
þarf fram því það skýriir innrætl
og 'hugsunarhátt þesisarar konu
betur en n'okkur þau orð sem eg fæ
'sagt og það er ósk sem hún bar
fram við tengdason sinn skömmu
áður en hún dó.
í húsinu hennar var hljómvél og
allmargar hljómplötur. Á einni
þeirri plötu var lagið gúllfallega,
“Hærra minn Guð til þín”, ósk
hennar var að láta leika það lag á
Þar eð kjósendur eru um 600 I
bænum er vafalaust að bæjar-
stjórnin skeytir ekkert um þetta.
Síldarafli er enn 'þar, er á sjó
gefur, en nú er mikið brim og hef-
ir verið ófært á sjó undanfarna
daga. Verðið um 55 krónur á
tunnu. Hefir reknetaveiðin orðið
níörgum hin mesta búbót í Ihaust,
er lítinn afla höfðu frá sumrinu.
í Fljótum er iheyskaparafkoma
sæmileg, hey hirt að mestu leyti.
Morgunblaðið. 30. sept.
Þess var getið í Vísi í gær, að
kona hefði orðið fyrir bifreið á
j Bankastræti s. 1. laugardag og
meiðst til muna. Sjónarvottur hef-
| ir skýrt 'blaðinu isvo frá: Laust
j eftir kl. 7 á laugardagskvöld. kom
! bifreið ofan Laugaveg og fór nokk-
uð hratt. Hún blés ekki þegar hún
kom að Ingúlfstsræti, en þar var
henni snúið snögt niður strætið
og þar varð kona fyrir barðinu á
henni og íhentist upp á gangstétt
ina, en bifreiðin hélt áfram í ótal
hlykkjum ofan Ingólfsstræti og
Hverfisgötu. Tveir menn hlupu á
eftir henni og náðu henni í Hafn-
arstræti. Var hún merkt HF 35, en
Eggert Stefánsson, söngvari,
hefir verið ráðinn operusöngvari
á Carnegie Hall í New York og á!
þar að syngja í vetur í óperunum j
Valkyrjunni og Ragnarökkri eftir brfreiðarstjónnn hafði merkið RE
Wagner í426 á búfu sinni og miun heita
! Valdemar Kriistjáns®on, og fó*-
Hingað kom á aðfaranótt sunnu-1 mjög fjarri, að hann væri aHs
diagjsins þýska vélskipið Marian j gáður. Kært var þetta samstundis
sem áður Ihafði komið í Grindavík fyrir lögreglunni, og má gera ráð
með áfengi, skófatnað og fleira.; fyrir, að slíkum manni verði ekki
Sex menn eru á skipinu, fimm 0ftar leyft að stýra bifreið.
þýskir og einn íslenskur (Bjarni
Finn'boga'son). Lögregluþj ónar
værl voru tafarlaust sendir út í skipið
þessu
Vísir 21. okt.
hljómvélina áður en hún
borin út í síðasta' sinni. Á þessu og innsigluðu þeir lestirnar. Siðan
ihafa ef til vill sumir sem við- var skipið flutt inn á innri höfn
staddir vöru kveðjuathöfnina! og varðmenn settir til jþess að gæta |
furðað sig, en menn þurftu ekki þess.
iengi að hugsasig um, tilþess aðj Bæjarfógeti hóf rannsófen J
Jkl.Ja___t!. !fss að íykjust upp m41inu j gær, og var henni ekkl
lokið í gær. Skipverjar segjast
fyrir manni dyr að því ihelgasta1
sem þessi kona átti — heimilivslífi
•hennar. Þarna í þessum sal sem
líkkista Ihennar ®tóð nú í síðasta
sinn í, hafði hún setið ein, með
manni sínum á meðan hann lifði
og bömum á meðan tónaregn
þessa dýrðlega lofsöngs féll niður
í 'sál hennar dag eftir dag og
kveld eftir kveld og sál hennar
kyrlát og hrein kraup í auðmýkt
frammi fyrir Guði sínum o>g íherra
Sálmurinn og lagið áttu svo mikið
ítak í hjarta hennar að henni var
meiri nautn að heyra hljóma þess
en að nokkru öðru og þess vegna
vildi hún láta tóna þess hljóma
síðast yfir sér og um leið benda innan skammis.
ástvinum sem eftir lifðu á það
sem sálu sína hefði mest glatt og
íhjarta sínu hefði verið kærast.
J. J. B.
hafa kastað áfenginu fyriir borð,
og hvergi hafa komið við land
síðan þeir fóru úr Grindavík, nema
einu snni á Sandi, til þess að afla
isér vista. Þeir lögðu af stað um
mitt sumar frá Þýskalandi, en
voru kynsettir í Englandi um hríð.
Vín finst nú ekki í skipinu, en
alluj framlbuðrur skipverja þykir
mjög grunsamlegur og voru þelr
skipstjóri, istýrimaður og Bjarnl
Finnbogaslon settir í gæsluvarð-
Ihald í gær.
Ný ljóðalbók eftir Davíð Stefáns-
son frá Fagraskógi er væntanleg
Sparið
GEGN
4%
Á YÐAR EIGIN Sparistofnun fá
innlög yðar 4 prct. og eru tiygð af
Manitobfcfylki. Þér getið lagt inn
eða tekið út peninga hvern virkan
dag frá9 til 6. nema á laugardögum*
þáer opið til kl. I, eða bér getið gert
bankaviðskifti yðar gegnum póst.
Byrja má reikning með $1.C0
FYLKhTRYGGING
Provincisl Savings Otfice'5
339 Gnrry S<- 872 Main Sl.
WINISIPEG
Utibú: Brandon, PoTtBje la Praiiie,
Carman, Dauphin, Stonewall.
Stofnun þe$8Íer starfrœkt í þeim til-
gangi aö stuðla að spatnaði og vel-
megun manna á meðal.
Frá Islandi.
Frá Sauðárkrók.
Mesta hryssings- og kuldatíð nú
undanfarna daga, þó ekki snjór í
lágsveitum. Hey ekki úti að mikl-
um mun í Skagafirði. Heyskapur
yfiirleitt í löku meðallagi, en ekkl
afleitur. Þó búist við mikilli fjár-
töku í haust, því óvenjulega mikið
var sett þar á í fyrra.
Afli hefir verið með meira móti
þar á firðinum í alt sumar, en
gæftir stopular.
Göngum hefir verið frestað
nokkuð þar nyrðra, en því miður
ekki alstaðar jafn lengi og sum-
staðar (í Húnavatnssýslu) alls
ekki; svo búist er við slæmum
heimtum, ekki síst þar eð óveður
hafa mikil verið á fjöllunum.
Nuga-Tone
Árangur á 20
dögum eða pen-
ingnnvm skilað.
Frá Húsavík.
Tíðin enn verri í Þingeyjarsýslu
en í Skagafirði, og mikil hey út!
ennþá, sumstaðar hartnær helm-
ingur útiheyskapar. Engir þuirkar
þar síðan um Höfuðdag. Snjólaust
var þó í lágsveitum þar í gær, en
hryssingsveður og aftaka brim. Eí
heyin ná'st ekki inn sem úti eru,
Ihorfir víða til mestu vandræða.
Ens Oig fyr var getið hér í blað-
inu, er búist við að “Báran,” ,sem
j strandaði þar fyrir helgina, náist
fara með honum yfir | út aftur, því hún er lítt löskuð.
pegar heilsa yðar er biluð, og þér er-
uð þreyttir á að taka meðöl, sem ekkert
gagn gera, þá skulutS þér reyna Nuga-
Tone, meðalfS, sem styrkir llffærin og
hjálpar náttúrunni til að láta þau
starfa eins og vera ber.
Nuga-Tone heifir þau áhrif á inn-
ýflin, að hægðirnar ganga fyrir sér á
eðlilegan hátt, blóðrásin örvast og
matarlystin eykst. Gasólga í magan-
um hverfur með öllu, tungan hreins-
astog andardrátturinn léttist. Lækn-
ar einnig höfutSverk og húðsjúkdóma,
sem stafa af slæmri meltingu. Reyn-
ið það í nokkra daga og l'innið hinn stór-
kostlega mismun.
Nuga-Tone inniheldur sérstök sambönd
af járni, er styrkja tolóðið til rauna. pað enD
járnefnin, sem skapa fagran litarhátt
veita vöðvunum mátt. Nuga-Tone innihalda
einnig PHOSPHORUS—efni, sem hefir stóra
þýðlngu fyrir taugakerfiS og allan likamann.
A8 auki hefir Nugo-Tone inni aS halda sex önnur lækningaefni, sem notuö
hafa verið af beztu læknum um viSa veröld til þessa aS aSstoSa náttúruna
viS starf hennar mannslíkamanum til vHShalds.
Nuga-Tone er óyggjandi læknis forskrift, sem hann hefir notaS í 35 ár.
PúsuiMÍir karla of! kvenna lkvla Nuga-Tone, og ekki meira en ein manneskia
af 300 hefir beSiS um peninga sína til baka. Hvl? Vegna þess, aS mdSalið
hefir veitt þeim heilsu og hamingju. Nuga-Tone inniheHur beztu læknislyf
og verður að sanna yður gildi sitt, eða það kostar yður ekki neitt
Flaska af Nuga-Tone kost-
ar J1 en tollfrí og pósfrt.
Sérhver flaska inniheldur 90 töflur—mánaðar lækningaskerf. þér getið
fengið 6 flöskur fyrir $5.00. Takið Nuga-Tone í 20 daga, og ef þér eruð ekki
ánægðir, þá sendið þér pakkann aftur með þvi, sem oftir er, og peningunum
verður skilað. Nuga-Tone fæst einnig hjá lyfsölum gegn sömu skilyrðum.
Lesið samningana á pakkanum.
20-DAGA ENDURGREIÐSLU ÁBYRGÐARSEÐILL.
NATIONAL, LABORATORY, Dept. M-l, 1018 S. Wabash Ave., Ohicago, III.
HERRAR:—'Hér fylgja með $.... er nota skal fyrir .... flösk-
uf af Nuga-Tone, póstfrítt og tollfrftt. Eg ætla að nota Nuga-Tone t 20 daga
og ef eg er ekki ánægður, sendi eg afganginn, en þér skilið aftur penlngunum.
*'*''-* **•' ^-* o---*-■- ---
Vor endurgreiðslusamnÍEgur!
Nafn........
Utanáskrift..
stór vötn, eftir straumhörðum ám Varð henni stýrt upp í fjöruna. En Bær.....................Fyiki