Lögberg - 12.03.1925, Síða 7

LOCSZRG, FIMTUDAGINN. 12. MARZ 1925
Bls. 7
Hafið öskju við
hendina
Zam-Buk er bezta meBalrð viS
hverskonar meiðslum- Þau smyrsl
eiga engan sinn líka aS ‘þvi er snertir
græöslu sára og eru yfir höfuS ó-
missandi, þar sem um er að ræða
sprungur í hörundi, skurSi, blöSrur,
gylliniæS o. fl.
í hverri öskju af Zam-Buk eru
þau máttugustu lækningar og sótt-
hreinsunarefni, sem visindin nokkru
sinni hafa þekt. Hér um aS ræSa
jurtasamsetningu, sem ekkert hefir
af smeSjukendri dýrafitu. Þess
vegna er Zam-Buk bezta lyfiS viS
hverskonar hörundskvillum.
FáiS 50c öskju af þessu frœga
urtalyfi hjá lyfsalanum nú í dag,
eSa biSjiS Zam-Buk Co., Tor~
onto, aS senda yður meS pósti
ókeypis reynsluskerf.
Skýrsla stórtemplara.
Embættismenn, systur og bræS-
ur, stórstúku Manitoba og NorS-
vestur landsins, af óháðri alþjóða-
reglu góðtemplara.
Eg leyfi mér hér með að leggja
fram hina fjórðu ársskýrslu mína.
Pramkvæmdarnefndin hefir haldið
reglubundna fundi annanhvorn
þriSjudag mánaðar hvers árið út,
og hin ýmsu málefni hafa tekia
verið fyrir til íhugunar og af-
greiSslu eftir því sem tími og fé
leyfði. Einn flóknasti erfiðleikinn
hefir legið í því að fá regluboða.
Það sem oss hefir orðið ágengt
því efni, var að fá lofað frá séra
Albert Kristjánssyni um starfsemi
í slíka átt, einhvern tíma á yfir-
standandi mánuSi. Er hann tvi-
mælalaust einn af ákveðnustu og
einlægustu bannvinum í Manitoba.
Og eg er sannfærður um, að takist
hinni nýju framkvæmdarnefnd að
ná honum í sína þjónustu, þarf
ekki aS efa, að hann beiti óskift-
um kröftum til stuðnings málefn-
um reglunnar.
Á síðastliðnu hausti, var þess
farið á leit við framkvæmdarnefnd
yðar, aS hún sendi einn eða tvo
menn til þess að flytja ræSur um
bindindismálið á fundi, sem haldast
átti í Riverton. Fór eg þangað
sjálfur, ásamt hr. Ásmundi P. Jó-
hannssyni, sem þá var nýkominn úr
íslandsför.
Snemma í þessum mánuSi endui-
skipaði eg stúkuna “Framthra” að
Lundar, Man., með aðstoð Dr. Sig.
Júl. Jóhannesson og br. G. Finn-
bogasonar. Vér fengum um sextíu
nöfn á hinum nýja lista, en sökum
óveðurs fundarkvöldiS, gátu aðeins
rúmir fjörutíu sótt fundinn. En
mér er sagt aS hinir hafi gengið inn
á næsta fundi, er haldinn var í
sömu vikunni.
Eg hefi reynt hvað eftir annað
aS vekja til nýs Hfs stúkurnar að
Árborg, Hnausa, Gimli, Selkirk,
Morden, Hayland og Langruth, án
árangurs. En sú er eindregin skoð-
un mín, að sú tíð komi áður en
langt um Iíður, er hinir gömlu góS-
templarar á þessum stöðvum finni
það óhjákvæmilegt, að reisa stúlc-
urnar við af nýju, til vemdar
æskulýðnum í hlutaðeigandi þorp-
um, bæjum og bygSum.
ÞaS gæti verið næsta fýsilegt
fyrir yðar að kynnast nokkru ger
sannleikanum öllum í sambandi við
vínverslunina í mörgum þeim hér-
uSum, þar sem vér dveljum, þrátt
fyrir það, þó Moderation League
félagið fulIyrSi, að stjómarvín-
sölulögin — Govemment Liquor
Act, hafi útbreitt bindindi.”
Öleyfileg vínsala, hefir sjáanlega
stór-aukist við það, hve erfiðleik-
arnir viS eftirlitið hafa orðið víð-
tekari og flóknari.
Lógreglan fær eigi aS gert. Henni
f*" kunnugt um, að í fjölda mörgu.n
ibúðum fjölbjýlis'húsanna ýBlocks),
ókleift sé aS koma fram ábyrgð á
hendur lögbrjótanna.
Margir bæir hafa þessa sögu að
segja: “Hin nýja löggjöf hefir
breytt mörgum knattleikaskála og
matsölustað í vínsmyglunarstöð.”
Smyglararnir hæla sér af því dig-
urbarkálega, að sérhver sá, er komi
upp um þá, verði tafarlaust skot-
inn — svo yfir höfðum löghlýðinna
borgara, er svipunni stöSugt haldiS
á lofti>
Látum oss snöggvast hugleiða til-
felli eitt í þorpi nokkm í Norður-
Manitoba, sem blaðiS Free Press
getur um í ritstjómargrein. í júlí-
mánuði voru fluttar til þorps þessa
24 unnur af bjór, og af þeim voru
22 merktar nafni hótðlshaldarans
þar á staðnum. Til annars þorps
voru fluttar 8 tunnur, fóru tvær
þeirra til gosdrykkjasala en sex í
kínverskan matsöluskála. Þriðja
þorpið mætti tilnefna, er veitti mót-
töku 13 tunnum áfengs öls og gengu
12 þeirra til kínverskra matsölu
manna. Til fimta þorpsins fluttust
5 tunnur, alilar til notkunar í kín-
verskum gildaskálum.
Afleiðingin af þessum ómótmæl-
anlegu skýrslum er ljós. Er þar
með beinlínis sannað, að ólögleg
sala öls í glösum á hótelum og kaffi
húsum, er jafnt og þétt, að ná út-
breiðslu víðsvegar um fylkið.
Einstaklingar til sveita, er vilja fá
sér öl, panta það ekki lögum sam-
kvæmt frá ölgerðarhúsinu, heldur
kaupa það í smásölu frá lögbrjót-
num á staðnum, er fær það í stór-
um stíl og selur það síðan í prívat
herbergi eða í veitingaskálanum,
Aukning þessi hin mikla, á notk-
un áfengra drykkja, sem nú á sér
stað, fylgist beinlínis að með öðru
ósiðferði. Ástandið í þessu tilfelli
bæði í Winnipeg og í smærri bæj-
unum, er að vekja almennan við-
bjóð hjá heilbrigt hugsandi fólki.
Unga fólkið og börnin. Sam-
kvæmi unga fólksins til sveita og
bæja, eru pð verða sýkt af áfeng-
isnautn og fjöldi unglinga af báðum
kynjum, er að verða vágesti þess-
um að bráð. Af þessum samkvæm-
u mleiðir það, að vínstraumurinn
hefir fengið greiða götu inn
heimili, sem aldrei áður höfðu mætt
slíkum ófögnuði
Á sumum þessum heimilum, eru
börn á skóla-aldri, farin að venjast
á áfenga drykki.
Námsfólk vort, bæði á miðskól-
um og lærðu skólunum, er farið að
verða í sífeldri hættu, sökum á-
fengisnautnarinnar. Áfengisnautn-
in er að verða að venju meðal ungs
fólks af báðum kynjum, í öllum
pörtum fylkis vors.
Á síðastliðnu vori, voru nokkrar
ungar stúlkur bornar dauðadrukn-
ar úr samkvæmi til eimlestarinnar,
er flytja átti þær heim.
Annað tilfelli frá síðasta ári má
minnast á, semi sé það, að í hóteli
einu fundust sex ungar stúlkur út
úr fullar í félagi með hóp af slörk-
urum.
í bæ einum fundust stúlkur á
aldrinum frá 14 til 17 ára, er drógu
fram lifið undir kringumstæðum,
er beinlínis gáfu til kynna þræla-
sölu “White Slavery.”
Það er full ástæða til að halda,
að tugir, ef ekki hundruð stúlkna,
horfi á öðrum stöðum fram á sama
tortímingar hyldýpið.
Að minsta kosti frá þremur
stöðum utan Winnipeg borgar hafa
borist raddir frá foreldrum, sem
komin eru í standandi vandræði
með börn sín.
ölgerðarhúsin standa öllum opin.
Sérhvert ölgerðarhús, rekur nú
jafnframt smásölu og hefir opnað
útibú, hvar helst, sem þvi varð við-
komið víðsvegar um fylkið. Er það
selt öl sýknt og heilagt án nokkurs
eftirlits, hvað byrgðir snertir, flutn-
ing eða sölutíma.
Vér rekum vinverslun, vér selj-
um vín og vér höfum af þvi góðan
hagnað. Vér seldum frá 1. sept.
1923 til 31 ágúst 1924 ffyrsta árið,
síðan sjórnarsalan komst á, sam-
kvæmt Govemment Liquor lögun-
umj:
AIls $6,167,576.73.
Upphæð þessi skiftist þannig niður,
Vinverslun utan Mani-
toba — — — — $621,533.15
ölgerðarhús í Marti-
toba-------------1,891,633.60
Tekjur sambandsstjórn-
ar—----------------1,748,033.56
Tekjur fylkisstjómar 679,171.32
fjárhags-árslok árslok Slikur er tilgangur bannvina sam
ág. 1923. sept. 1924 bandsins í Manitoba. Tilgangurinn
Winnipeg 1301 1579 er sá, að fræða almennnig um gildi
$t. Boniface 62 119 vínbannsins, og það er það eina,
Brandon 5i 73 sem unt er að gera undir núver-
Portage la Prairie 29 39 andi kringumstæðum. Vér vonum,
Aukist urrt 447 tilfelli; aukning ai að oss takist að frelsa eitthvað af
hundraði, 30. unga fólkinu. Sumum af sonum
Ölvaðir menn sakaðir um ósæmi- vorum og dætrum er þegar verið
lega hegðun: að fórna á ^iltari ofdrykkjunnar.
árslok árslok Feður og mæður, systur og bræð-
ág. 1923 sept. 1924 ur! Viljið þér ekki rétta hjálpar-
Winnipeg 84 133 hendi, fullnægja kristilegri og
St. Boniface 14 43 borgaralegri skyldu og ganga í fé-
Brandon 0 0 lag með oss, til varnar gegn sam-
Portage la Prairie 4 6 eiginlegum óvini?
Kostnaður við þjóðar-
atkvæði----------------73,945.38
Starfrækslu kostnaður
vínsölunef ndarinnar 366,971.94
Kostnaður við pökkun 25,002.92
Flutningsgjöld og á-
byrgð —---------------168,240.22
Drykkjuskapur eykst í hverri
borg árið 1924.
Sakfellingar fyrir drykkjuskap við
mikið, sem gera má fyrir saklaust
barnið. Og skylda vor gagnvart
börnunum krefst umhyggju engu
síður í þessu efni en öðrum. Vér
DÖrfnumst frekari upplýsingar.
Vér þörfnumst frekari aðgerða í
ræðu og riti, þar til almenningur
vaknar, hefst handa og sýnir æ-
varandi árvekni i þessu þýðingar-
mesta máli málanna.
er vín selt á óleyfilegan hátt, þóttTekjur sveitarfélaga 593,044.64
Ö, hvílíkur mismunur
milli
«-«ÞESSA og HINS*-^
Hug8i6 urn, hve margar stúlkur og konur hafa 1
rauninni öll einkenni sannrar fegurhar, aö undanteknu
. miklu og fallegu h&rl. HugsiQ jafnframt um þaö,
nve margar þœr eru, sem eiga há.rinu fegurtJ sína at5 þakka. I»at5
aicnaur íi sama hverni* feguris yBar er a?» «8ru leyti fariS. Þér getiS
a engan h4tt ateakaS aS vanrœkja h&r ySar. — Bé um aC ræSa nyt i
etv.nl1 tB,a ,ýaralo». t>i Þart ekki annaS en L. B. Hair iTonic til aS
styrkja. h&riS og endurfegra.
Fáið flösku af L B. Hair Tonic í dag
POWM3I ^ MANAOA I.ÆKNINO A « 50. L. B. SUAMPOO
OWOER, 40c. 1 ljrfja og deildabasum, eSa meS pOsti trí
L. B. Co., 52 Adelaide St„ Wlnnlpeg.
Aukning um 80 tilfelli. Hundr
aðshluta aukning, 78.
Nýtt ölgerðarhús hefir nýlega
verið opnað, og annað er nýbygt og
“distillery” hið fyrsta í Manitoba,
hefir nú tekið til starfa.
Enn ein sölubúð var opnuð þann
9. september, svo nú eru ibær í alt
37 innan ta'kmarka fylkisins.
Að því er snertir starfsemi vin-
sölunefndarinnar, þá efast eg ekki
um, að hún geri sitt besta til.
Nefndin hefir afturkallað hundrað
og fimtíu leyfi, þar sem sannast
hafði að leyfishafi gerðist brotleg-
ur við lögin. Hún hefir einnig látið
taka upp ölsölustöðvar í bygarlög-
um, þar sem fólkið hefir verið mót-
fallið þeim. Vafalaust eru þó marg
ar slikar stöðvar enn starfræktar,
sem þyrftu að lokast. Eg mætti ef
til vill veita dálitlar upplýsingar um
önnur fylki. í fjórum þeirra fór
fram þjóðaratkvæði — referendum:
síðastliðið ár. Niðurstaðan í Sask
atchewan um stjórnarvínsölu, varð
á þessa leið:
Með 119,337 ’
Móti 80,321,
Meiri hluti 39,956.
Stjómarvínsölulögin í Alberta,
fengu yfir 30,000 í meiri hluta.
Atkvæðagreiðslan um sölu vins
og öls i veitingaskálum fbars)
British Columbia, fór þannig:
Á móti 74,159;
Með 72,839;
Meiri hluti á móti 1,320.
Atkvæðagreiðslan í Ontario fór
þannig að 40,000 atkvæða meiri
hluti, varð á móti stjórnarvínsölu—
Government Control. Á New-
foundland hafa tvenn stjórnar /in
sölulög verið afgreidd, er leyfa
flösku af sterkum drykkjurrt á dag
og veita jafnframt hótelum leyfi til
að selja gestnm bjór og létt v:n.
Árangurinn af fjögra ára vin
banni, hjá nágrannaþjóð vorri
B andaríkjunum.
Á fjórða vínbannsári Bandaríkj
anna framleiddi þjóðin meirn
keypti meira, hafði meira fé í velf-
unni og lagði meiri peninga inn
sparisjóði, en nökkru sinni fyr
Atvinna var miklu jafn
ari, eftirspurn eftir vörum marg-
falt meiri og verðið betra, en nokk
urn tíma síðan árið 1915, sam
kvæmt skýrslum frá Federal Re-
serve nefndinni, sem samsett er al:
fjárhagsfræðingum, bartkastjórum
og fjármálalegum rithöfundum.
stað þess, að draga úr fjöri við
skiftalífsins, eins og spáð var eftir
að 18. stjórnarskrárbreytingin gekk
í gildi, hefir bannlöggjöfin aukið
verslun og velmegun þjóðarinnar.
Þjóðtekjurnar urðu meiri en árið
1922, sökum þess hve verksmiðju
lýðurinn vann sér meira inn og sala
bænda-afurða jókst. Atvinna iðn
aðarmanna varð 13 af hundraði
meiri en á árinu 1922 og vinnu
laun hækkuðu til muna. Gildir hið
sama um bændur, byggingamenn
verkfæraframlieiðendur, glergerð
armenn og matvörukaupmenn
Járn og stáliðnaður í Bandaríkjun
um varð meiri á árinu 1923, en
nokkru sinni áður í sögu þjóðar
innar. Samkvæmt viðskiftaskýrsl
um frá Columbus, Ohio, varð versl
unin á hvíldardögum margfalt
meiri: Þetta er einkum eftirtekta-
vert sökum þess, að á þessum stöðv
um spáðu óvinir bannlaganna því
að iðnaðarlífið slokknaði út air
Þrátt fyrir bað, þótt smásala, póst
pantanir og sala bála, næði há-
marki 1923, þá jókst samt inni
eign almennings á sparisjóði um
$1,000,000,000, eða með öðrum
orðum komst upp í $18,373,000,000
Nema þessar innieignir til samans
$167.00 á mann. Verkalaun hækk
uðu jafnvel fyrir óæfða verkamenn
og fengu margir álitlegan skilding
í aukavinnu.
Útilokun áfengis, znssasti vegur-
inn til heims bindindis.
Vér verðum að nema burt hætt-
una og freistinguna. Vér verðum að
búa svo um hnútana, að komandi
kynslóð fái lifað heilbrigðu og
reglusömu lífi. Það er tiltölulega-
litið, sem hægt er að gera fyrir
fallinn drykkjumann, en margt og
Viljið þér aðstoða oss í því, að
bera málefni vort fram í hverjum
sunnudagsskóla og i öllum öðrum
sameinuðum félagsskap í Mani-
toba? Viljið þér senda oss línu í
sambandi við ástandið í yðar eigin
bygðarlagi ?
Eg er sannfærður um, að oss ber
skylda til að styrkja félagsskap
ænna, sem er eini félagsskapurinn,
jar sem allar góðtemplaradeildir
geta mæst á sameiginlegum grund-
velli í þarfir sameiginlegs starfs.
Ritari vor, Mr. W. R. Wood, er
meðlimur í féla£sskap vorum, bráð-
hæfur maður í sinni stöðu og
æssvegna er það skylda vor, að
veita honum fylgi.
Eg lýk þessari skýrslu minni með
einlægum þökkum til framkvæmd-
arnefndarinnar, hinna ýmsu stúkna,
og annara, sem hafa stutt oss í þvi
að fullnægja skyldum vorum i
bindindismálinu.
I trú, von og kærleika,
A. S. Bardal.
stórtemplari.
Veika ekkjan.
Allir þeir, sem bágt eiga, verða
hálpinni fegnir, en þó þykir aldrei
eins mikið til hennar koma, og þeg-
ar hún kemur manni óvörum og
henni fylgir nærgætni.
Utarlega í' bænum Fíladelfíu í
Vesturheimi mætti maður nokkur
dreng einum eitthvað 12 vetra
gömlum.
Drengurinn gengur til hans nið-
urlútur og hágrátandi og1 bliður
hann að víkja sér einhverju.. Hinn
ókunni maður komst mjög við, þeg-
ar hann sá uppburðarleysið á
drengnum, og hvað hann alt í einu
blóðroðnaði og varð skjálfraddað-
ur. 1
“Barnið gott,” sagði hann, “það j
lítur svo út, sem þér falli ekki vel i
að lifa á bónbjörg. Hvað er það, j
sem þrýstir þér til þess?”
Tárin hrundu enn þá óðar ofan |
kinnar honum.
“Æ! þaðl hefði mér aldrei í hug j
dottið ,að það mundi svo langt reka j
fyrir mér; ekkert annað en volæð' |
aumingjans hennar móður minnar,
gat þrýst mér til þessa úrræðis.
“Hver er þá móðir þín, barnið
mitt?”
“Hún er ekkja eftir auðugan
kaupmann. Honum föður mínum
heitnum gekk verslun sin vel, þang-
að til einn af skiftavinum hans, sem
varð galdþrota brást honum og
steypti honum í volæði. Þarna
misti hann alt sitt, og tók þetta svo
mikið á hann, að hann veiktist og
dó nokkrum vikum seinna. Við
stóðum þá eftir allslaus, hún móði-
mín og eg og annar yngri bróðir
minn. Eftir lát föður mins tók einn
vinur hans mig að sér, en hún
móðir mín bar sig að hafa ofan af
fyrir sér og honum bróður mínum
með handafla sínum. En fyrir
nokkrum dögum varð hún blessun-
in svo veik, að eg er hræddur um
að hún ætli að deyja.
Hún er bersnauð og á ekkert sér
til bjargar, en eg kem mér ekki að
þvi, að mælast til ásjár af forn-
kunningjum hans föður míns heit-
ins. En af því þér eruð mér ókunn-
ugur, herra minn, þá herti eg upp
hugann og reyndi að hrinda frá
mér einurðarleysinu. — Ó, það
vildi eg, að þér væruð nú svo góður
að sýna henni móður minni aum-
ingjanum einhv^rja hjálp.
Hinn ókunni maður komst inni-
lega við af þessari hjartans einlægni
drengsins, og þá ekki síður af
svip hans; þegar hann sá hann
mæna upp á sig með tárin i aug-
unum.
“Er langt héðan til móður þinn-
ar ?”
Hún býr hérna við endann á
strætinu í ysta húsinu efst uppi
undir þaki.”
“Hefir þá enginn læknir komið
ennþá til htjmar?”
“Æ, Guð minn góður! Nei, nei
hvar ættum við að taka borgun
handa honum? Fyrir hvað ættum
við að kaupa læknislyf?
“Taktu þá við þessu,” sagði hinn
ókunni maður og rétti nokkra gull
peninga að drengnum: “En flýttu
þér nú og sæktu tafarlaust lækni.”
Drengurinn þakkar honum fyrir
sig með hjartanlegri viðkvæmni og
flýgur í burtu eins og örskot.
Hinn veglyndi velgjörðamaður
gengur rakleiðis til veiku ekkjunn-
ar. Hann kemur inn í ofur lítið
“Eczema þakti Kandleggina
þjáningar tólf ár“.
Mrs. Murray Hough, Wiarton, Ont., skrifar:
“Eg hafði eczema i tólf ár, er alt af öðru hvoru brauzt út
á handleggjunum. Eg reyndi á rangurslaust fjölda meðala. Vor
eitt gerðist kvilli þessi svo magnaður, að eg fékk eigi rönd við
reist. Eg fór frá lækni til
læknis, en alt kom fyrir
ekki. Loks reyndi eg Dr.
Chase’s Ointment, og það
læknaði útbrotin á skömm-
um tíma. Nú er meira en
ár siðan og hefi eg aldrei
orðið sjúkdómsins vör.”
DR. CHASE’S OINTMENT
60c. askjan, hjá Irfsölum eða Edmanson, Bates & Oo., ktd. Toronto.
herbergi og sér ekkert annað en
fáein fornfáleg húsgögn, dálitiö
borð, eina tvo stóla og lélegt rúm,
er hin sjúka ekkja lá i og andvarp-
aði um hjálp; til fóta hennar sat
yngri sonur hennar grátandi.
Hann komst sáran við af þess-
ari sjón og gekk að rúmi sjúk-
lingsins. En til þess að gjöra hana
enn óhræddari, fór hann að spyrja
hana á ýmsa vegu, hvernig henni
liði, eins og hann væri læknir.
Ekkjan lyesti úr spurningum
hans með stunum og gráti og sagði
siðan: “Æ, eymd mín á sér dýpri
rætur. Enginn læknir getur hjálp-
að mér með allri sinni kunnáttu.
Eg er móðir—aumingja móðir.
Hjarta mitt er svo kramið og sært,
að ekkert nema dauðinn einn get-
ur grætt það; en þessi tilhugsun
kvelur mig líka: Hvað ætli verði
þá um veslings munaðarlausu börn-
in mín? Hún gat ekki talað meira
fyrir gráti. En af því hinn ókendi
maður fór svo vingjarnlega og
nærgætnislega að því að reyna að
hugga hana, fór henni smám sam-
an að létta fyrir hjartanu, svo hún
gat skýrt honum greinilega frá öll
um bágindum sínum.
Þá sagði hinn ókunni maður:
“Verið þér ókvíðin; hugsið þér nú
um heilbrigði yðar; það er skylda
yðar við börnin, að halda við lífi
yðar. — Hafið þér hérna nokkuri
pappírsblað handbært ? Eg ætla
að gefa yður læknisráð.”
Komumaður skrifaði síðan fá-
einar línur. Að því búnu sagði
hann: “Eg ætla að vona, að þetta
ráð verði yður til góðrar heilsu-
bótar; og ef þess gjörist þörf sið-
ar, þá skal eg skrifa annað handa
yður. — Eg ímynda mér að það
gefist vel.”
Hann lét blaðið liggja eftir á
borðinu og fór leiðar sinnar.
Rétt á eftir kom eldri sonur
hennar heim aftur. Kallaði hann
hástöfum til hennar: “Lof sé Guði,
hann hefir aumkast yfir okkur.
Einhver miskunnsamur maður, ef
eg þekti ekki, gaf mér þessa gull-
peninga; það er nog handa okkur
í nokkra daga. Eg fór, eins og
hann sagði mér, til læknis, og hann
kemur hingað undir eins. Veriö
þér nú glöð, móðir mín góð! Það
raknar bráðum úr þessu fyrir okk-
ur.
“Komdu hérna í faðm minn,
elsku Ágúst!” sagði móðir hans;
“forsjónin sér fyrir sakleysingj
unum. Einhver læknir, mér ó-
kendur, var hér hjá mér rétt áður
en þú komst. Hann friðaði mig og
hughreysti ósegjanlega, með góö-
mannlegri hluttekningu; þama á
borðinu liggur læknisráðið, sem
hann skrifaði handa mér, þú getur
farið undir eins með það í lyfja-
búðina.”
Þegar drengurinn tók blaðið
upp, hljóðaði hann upp yfir sig frá
sér numinn. “Ó, guð minn góður!
Móðir mín, hvað er að tarna!
Gerðu ekki nema lestu.” Hann
rétti að henni blaðið en hún verð-
ur ekki minna frá sér numin og
æpir upp: “Ó, guð hímneskur!
Washington!”
Læknisráð þetta var þá ráð for-
seta um ,að hún skyldi fá ekki all-
lítinn fjárstyrk á hverju ári.
í þessum svifum kemur læknir-
inn, sem sóttur var, inn í herberg-
1 ið. Hann heyrir nú hvað um var
að vera, og vottaði hinni sjúku
konu gleði sína yfir því, að svo
margreyndur læknir hefði komið
til hennar á undan sér.
Þessi óvænta hjálp, sem létti á
áhyggjunum fyrir ókomna tíman-
um, stuðlaði líka mjög að því að
flýta fyrir bata hennar.

. , . Hversvegna Ford er
útbreiddasta bíltegundin,
EINFALDLEIKI
Ford bíllinn er óbrotinn í samsetn-
ing—hefir enga ónauðsynlega parta
Hann hefir enga óþarfa hreyfiparta,
sem íþyngja afli vélarinnar. Hann
hefir engan þann útbúnað, er eykur
að óþörfu á þyngdina, eða eykur
kostnaðinn við starfrœksluna. Hann
er hagkvœmur í einu og öllu.
Yfir tíu miljón hagsýnir bíleigend-
ur nota Ford til allra hagkvœmilegra
flutninga.
FINNIÐ NÆSTA FORD-UMBOÐSALANN

Bílar
Flutningsbílar
Dráttyélar