Lögberg - 23.07.1925, Qupperneq 2

Bl*. 2
LÖGBERG FIMTUDAGINN,
23. JÚLÍ. 1925.
1
Fimtíu ára hátíð Nýja
Islands.
Sunnuda^inn 12. júlí var nefnd-
«arfundur haldinn í fwejarráðshús-
inu á Gímli, og voru þar saman-
komnir, aul^nefndarmanna úr öll-
um pörtum .nýlendunnar, fimm
menn frá Winnipeg í þeim til-
gangi, aÖ taka þátt í undirbúningi
á hátíðarhaldinu. Voru þaö: B. L.
Baldwinson, A. B. Olson, Ot Thor-
geirsson, E. P. Jónsson og Egill
H. Fáfnis. Geröi skrifari tillögu
um, a'Ö þeirn væri öllum bætt viÖ í
• framkvæmdarnefndina. Var hún
studd af G. Sigmundssyni frá
Hnausum og samþykt í einu
hljóði.
Var þá calað um fyrirkomulag,
er hafa skyldi - við þetta hátíðar-
hald og um daginn. Kom þaö í
aðinu. Þar voru nokkuð margir | að spyrja hann eða tala við hann.
gestir auk okkar. Á meðal þeirra | Maður sá, sem ódáðaverk þetta
var fyrirmannlegur og giiðlegur j íramdi, fanst áldrei. E^n sann-
rnaður. Hann var hár vexti ogl íærð er eg um, að Mr. Night átti
iríöur sýnum. Maðurinn sat viöj engan þátt í því.
sama matborðið og viö, við mál- __________
tíðir í borðsalnum, og eg var vön j
að hugsa um hann sem geðþekk^n |
riddara, því þegar á hugprýði ogj
hetjskap var minst, þá var það j
eins og það hrifi hann til þrótt-
inikillar viðkvæmni, og hafði sfíkt ]
Bindindissaga
trúboða eins í Lundúnum.
Eftirtekt mín var leidd að kola-
lunderni mikjl áhrif á mig, sefn hlöðunni á þennan hátt: '
íiestar aðrar ungar stúlkur. ! Einn morgun var eg á gangi þar
E.na notrt dreymd. nug hann . nura) tn þegs að kQmagt til
glogt. Mer v.rt.st að fað.r mmn gt pancrag vörustððva Eg f6r
og eg vera stodd . okunnu gest- framhjá einum af hinum mörgu
gjafahúsi. Eg var aö (ganga til |
tréhúsum eða kofum er menn
hvilu og var hrædd, en af hvaða ..... . . . ... , . , ...
, f , „ . . , . . hofðu reist sér til þæginda til
astæðum eg var þaö, vissi eg ekki.1
Ótti sá, er mig hafði gripið, á-
gerðist þar sem eg lá í rúmi mínu i
dimmunni. — Faðir minn svaf í
ljós hjá mönnum, að dagurinn næsta herbergi við það, sem eg var
væri ekki sem bezt valinn, og aðj i. Eg klappaði bví allþétt á vegg
skiftar skoðanir væru meðal fólks
um hvaöa tími væri heppilegastur.
Væri dagurinn 21. október óefað
inn og vonaðist eftir að faðir
þess að njóta þar hinnar stuttu
hvíldar, er þeim var veitt frá hinni
erfiðu vinnu heyrði eg þá hina Uj] helvítis. Þá útskýrði eg fyrri
orðið nýjar skepnur í Kristi Jesú.”
“Ha, ha'! þú ert þá hvít-kæfari
eftir alt saman,” og með skelfilegu
augnaráði og blóti mælti hann:
Horfðu nú á meistari góður, vér
viljum ekki gjöra þér neitt mein,
fyrir því vér hyggjum, að þú sért
eins og annar einfeldningur og
hugsar í raun og veru að það sé
satt, sem þú kennir; við gefum
heldur um prédikanir þínar eða
bækur og þiggðu nú góð ráð og
vertu minst hjá okkur meðan þú
hefir heilt skinn.” Nú tóku þeir
spaða sína og fóru aftur að vinna
en eg mælti: “Eg get ekki yfir
gefið ykkur fyr en eg hefi lokið
erindi meistara míns. Guð segir
sjálfur í sinu heilaga orði: “Sú
sál, sem syndgar, ska'l deyja. Og
aftur: “Hinum vondu skal vísað
staðinn.
Annar sagði þá: “Eg lasta ekki
óttalegustu, skelfilegustu svar-
daga og var voðalegt að heyra,
/hvernig Guðs nafn var lagt við | skynsamlegar ástæður og eg
minn mundi heyra það og tilkynna i hégóma. Eg gekk inn i hópinn, ei ímynda mér að það sé þó eitthvert
mer það á sama hátt. En þögmn j ®^ardagarrdr voru frá komnir. Þai, yit og ef fil vill sannleikur a end-
hinn eini rétti, en þá væri allraj ein ríkti — undarleg og þung- voru 6 menn og gaf eg þeim sitt anum í þvi sem þér hafið sagt.”
veðra von, og óhugsanlegt að hafa
samkvæ’mið útij og ef sæmileg að-
sókn yrði, væru engin húsakynni
hér til aö rúma þann fjölda, kostn-
aður allur ókljúfan]. og mjög ó-
vist með víðtæka og fjölmenna aö-
sókn á þeim tíma. Allar þessar
ástæöur þefðu verið :íhugaðar á
Riverton fundinum, og því hefði
21. ágúst verið valinn. Það var
heppilegasti tíminn fyrir nýlend-
una, þegar á alt var litiö.
Við enn frekari íhugun á þessu
máli, kom þaö í ljós, að laugardag-
urinn 22. ágúst mundi verða Win- um'
nipeg-mönnum og bændum út um
hn ýmsu bygðarlög islendinga hér
vestra, hentugri, og kom fram til-
laga frá Mr. Gisla Sigmundssyni,
studd af B. Lífman, atö fyrstu á-
kvörðuninni væri breytt og laug-
ard. 22. ágúst haldinn hátiölegur.
—Samþykt. ' -
Er með þessum breytingum, þátt-
töku íslendinga í Winnipeg og með
daginn, þetta orðiö
Fimtíu ára Mimiingarhátíð tslend-
inga í Manitoba, laugardaginn 22.
ágúst 1925.
Þa
lamaleg þögn. Alt í einu fanst
rrér, að eg sæi í gegn um vegginn
og inn í herbergi föður míns og
hann sjálfan liggja í rúmi sínu.
Þessa sýn hafði naumast borið
fyrir augu mín, er eg sá aö hurð-
inni á herbergi fööur míns var
hikið upp hægt* og gætilega, og inn
kom æfintýramaðurinn minn.
smáritið hverjum og tóku þeir við
þeim kurteislega. Þá míelti eg:
“Vitið þér vinir mínir, hvað þvi
olli, að eg kdm til yðaT?” Þeir
svö^uðu: ‘•‘Nei.”
Þá tók eg til máls: “Eg heyrði
að einhver var að tortýna sér á
sálu og líkama og ganga fram að
glötuninni- eins fljótt og tímir.n
Hann gekk léttilega að hvílu föð- frekast leyfði, og eg hugði það
ur míns, smeygði hendinni undirjskyldu mína að koma og mæla við
koddann sem hann svaf á, og dró j yður um félagsskap1, eymd og geig
undan honum veski með pening- j þess staðar, er þér eruð á leið- aug,namiði að koma þeim inn í
í því að hann dró inni til. Qnriiacr nfní no• kvnddi bá svo ae
Er hinn fleygði spaðanum og
sagði: “Kobbi, þú ert þó ekki að
láta hann snúa þér, eða hvað?”
“Nei, nei,” svaraði hann, “en
það sem maðurinn segir, er raun-
a'r skynsamlegt 0g eg get ekki
borið á móti því, né heldur þú.”
> “Hana nú, meistari góður,”
sagði hinn„ “þú getur reynt að ná
í hann, en þú skalt ekki hugsa að
þú spilir með mig.”
Eg ræddi meira við þá í því
En rétt i því
höndina að sér undan koddanum,
vaknaði faöir minn og greip um
hönd aðkomumannsins. Á svip-
stundu greip aðkomumaðurinn
þvottakönnu, sem stóð á þvott’a-
stancLi við, rijnið, með hendinni
sem laus var og keyrði hana í höf-
uö fööur mínum. Við það vakn-
aði eg og hljóðaði upp.
Svo ruddalegir, sem þeir voru
andleg efni, og kvaddi þá svo og
sva'raði annar þeirra kveðju minni
svöruðu þeir þó engu og undraðist engu orði. Eg sagði þeim, að eg
eg það. Það virtist koma ofan yfir mundi þráðum finna þá, en hinn
þá með öllu. Eg las og átti tal viðj iljhryssingslegi maður sagði b'látt
þá um iðgjöld syndugs lífernis og
vísaði þeim til hafis, sem aðeins
áfram: “Hygðu þig mesta láns
mann að sleppa með heilt skinn í
gæti gefið þeim fyrirgefningu og þetta sinn, en eg skal segja þér
íiið og breytt hjarta þeirra. Síð- j sögu, ef þú kemur nokkurn tíma
an talaði eg við menn í fjórum
Mig dreymdi sama dfauminn kofum ginn 5 hvert skifti> en mætti
nótt eftir nótt, og að síðustu sagði
eg föðitr mínum frá honum. Fað-
ir minn hló bara aö mér, stríddi
mér ofurlítiS og mintist svo ekki
á þetta frekar, og hefir víst alveg
gleymt þvi, — en eg gat samt ekki
dónalegri meðferð. Kolaköglum
var kastað a'ð mér stundum og
meiddu þeir piig sumir býsna
mikið. Daginn eftir heimsótti eg
umsjónarmanninn og bað um leyfi
hans að mega vitja staðarins
reglulega. Um þetta héldum við
honum nauðsyn trúboðsvefksins
r næst var verkinu skift ogj
málum skipað í nefndir sem fylgir:! Sleymt Þvb Þ° mig dreymdi j^tta
f | aldrei aftur.
programsnefnd B. L. Bald-, Hér um bil ári eftir atburð
wmson, fra Wmn.peg; Sv. Thor- þennan fór faöir nlinn ; verz!unar- j me^ Þess konau manna’ mæILj
erindum til héraðs eins í Natal, oij :haifti: Eg er nu hræddur um að
t<i fékk að fara með honum að Þeir skeyti nu hvork. um SKom.n
valdsson, frá Riverton; Bergþór
Thordarson, frá Gimli; B. Líf-
man, frá Árborg, og B. B. Olson,
frá Gimli.
í Fjármálanefnd — Wilhjálmur
Árnason, Gimli; Guöm. Fjeldsted,
gamni mínu. En það gaman fór
af, þegar við komum kvöld eitt að
gistihúsi, sem eg þekti að var sama
aftur til mín, til þess að prédika',
þá skal eg slá út úr þér heilann.”
Eg heimsótti samt aftur staðinn
og fann báða sömu mennina og
einn með hinn þriðja og voru þeir
að vinna rétt hjá hinum fyrra stað'-
Eg bauð þeim smárit og vaT einu
neitað. Eg átti nú aftur trúræki-
lega' samræðu við mennina, lciddi
þeim fyrir sjónir sviksemi mann-
legs hjarta, spillingu og skamm-
arlegt vanþakklæti mannsins og
skýrskotaði til nokkurra staða í
né heiður framar og að þeir séu j ritningunni til styrktar hugleið-
orðnir svo gjörspiltir, að enginn
varanleg betrun geti heppnast. En
íngum minum.
Maðurinn, sem var svo ósvífinn
^_______( húsið og birtist mér í draumi mín-' samt hafið þér mitt leyfi til vitj- áður, var verri nú og kom það
Gimli; Einar P. Jónsson, Winni-ium. Eg hafði orð á þessu, þegar j unarinnar og til þess að úthluta stundum fyrir, að hann tók upp
• Hídi Q í rrryi uei/If I_I_____ ____________! 1 'f f 1 . fi. ........... (\cr mípl íl VÍS nllA' flþm UÁ 4-oXí mór Vt rvrrrri e\,r
peg; Gisli Sigmundsson, Hnausa;
Sgurby öm Sigurðsson, Riverton ;
Ing. Jngjaldsson, Árborg, og P.
B. Pétursson, Arnes.
V iðtöku og vcitingaucfnd —
Vilhj. Árnason, Gimli; B. W'. Jón-
asson, Gimli; J. J. Sólmundsson,
Ciimli; Thord. Thordarson, Gimli;
Helgi Benson, Gimli; Sv. Thor-
valdsson, Riverton; S, Sigurðsson,
Faðir minn hóf á loft vínglas, sem smaritum og mæla við alla' sem
á borðinu stóð, og kvaðst drekka j Þér getið ,hvenær sem þér viljið,
skál Nights (svo var eg vön að hvar sem þér viljið hér. En
kalla hann j, og varð eg næstum: glcymið því eigi, aö þetta eru
forviða, þegar Mr. Night svaraði j verstu dónar og svífast einskis
sjálfur og settist við borðið hjá j/Skiljið þér mig?” Eg fullvissaði
okkur. Hann var meö okkur, það | hann um það en sagði: “Ótti mun
sem eftir var dagsins og fram á j éigi aptra mér frá að tala við þá
kvöld; en rétt áður en viö fórum j um sálir þeirra’ eða frelsarann,
að hátta, minti^t faðir minn á, að j sem dó fyrir þá.”
Riverton;G. Sigmundsson, Hnausa; hann hefði "veitt allmikilli peninga-! Hann sagði aftur: “Þér eruð þá
Gestur Odd'eifsson, Geysir; G. upphæð móttöku þá um daginn, en ekkert hræddur?”
Magnússon, Framnes, Jón Sigurðs- of seint til þess að geta lagt pen- Eg svaraði: “Nei.”
son, Víðir; Gunnar Magnússon. j ingana inn á banka. Mr. Nightj ”Já, ja farið þér þá,” sagði hann.
íáðlagði honum, að fá þá geymda “og«g vona að þetta Ieiði til góðs.”
í öryggisskáp, sem væri þar í gest-j Er eg var að fara frá honum úr
gjafahúsinu, og kvaðst faðir minn skrifstofunni, sa'gði hann:
fafa ákveðið að gjöra það. “Hérna!” Hann fór þá með mig að
Seinna um 'kvöldið þurfti eg að glugganum og mælti: “Sjáið þér
fara inn í herbergið til hans eftir þegga tvo menn viJj vinnuna?”
dóti, sem eg átti og hann geymdi j «já *> sagði eg
í ferðatösku sinni; sá eg hann j «Hafið mín ráð; sneyðið hjá
smokka vesk.nu með pen.ngunum} þeim> þeir eru þáðir hinir v'erg.u
. undir koddann . rumrs.nu, Egjmenn. þeir vir«a hvorki sjálfa B{g
bað hann að minnast draumsins,1
nefndarmennirnir
Arnes, og allir
frá Winnipeg.
Minnisvarðanefhd — O. S. Thor-
geirsson, Winnipeg; G. Oddleifs-
son, Geysir; G. Fjeldsted, P. Magn-
ússon og B. B. Olson, Gmli.
B. L. Baldwinsyni og Sveini
Thorvaldssyni var falið á hendur
að sjá formenn C. P. R. félagsins
°g fá hjá þeim niðursett fargjald
með brautum félagsins.
Næsþ fundúr verður haldinn á
Gimli sunnudaginn 26. ágúst, kl.
2 e. h., á sama stað.
Gfmli, 13. ágúst 1925.
B. B. Olson.
ritari.
-----I__l_^a>
Draumur sem kom fram.
Atburður sá, sem hér er um að
ræða, gjörðist í hinum svonefnda
Free State héraði.i ^fríku. Merk
kona segir svo frá:
Fyrir tuttugu árum var eg á
skemtjiferö nieð ftjður imjtium
suður í Afríku. Héldum við til
á litlu gestgjafahúsi, er stendur
uppi í fjalllendi í Free State hér-
---------------------------------
sem mig hafði dreymt, en
hló að mér, kallaði mig hjartveiku
stúlkuna sína, sem ætti aö vera
háttuð og sofnuð, og pærri því
ýtti mér út úr herberginu frá sér
og inn mitt eigið herbergi, sem
var við hliðina á hans.
Eg var dauðhrædd og gat. ekki
með neinu móti sofnað. Nokkr-
um sinnum klappaði eg á vegginn,
sem var á milli mín og föður míns,
og svaraði hann mér aftur, fyrst
léttilega, eri siðast var hann auö-
sjáanlega orðinn óþolinmóður, því
höggin frá honum voru þyngri.
Draumurinn kemur fram.
Tíminn leið mjög seint. Eg
reyndi að lesa, en eg gat hvorki
lesið né sofið. Um klukkan þrjú
t iieyrði "eg ofur litlar ryskingar í
Handa Gömlu Fólki, sem Þjá- herbergi fööur míns, og svo þungt
högg. Eg hljóp fram úr rúmi
mínu eins og eg stóð, út í ganginn
’ né nokki\rn mahn annan.”
nann j>að liðu elclci meir en tvær mín-
Faðir minn lá þvert yfir rúm sitt,
blóðugur mjög. Hann var ekki
ist af mörgum kvillum.
G6S tíSindi fyrir aldraS f61k, sem
orSiS er þreytt og þjáist af marg-
vtslegum kvillum.
púsundir karla og kvenna nota nú
hiS nýja * méSal Nuga-Tone, og fá
heilsubót á ótrúlega skömmum tlma.
Hvers vegna? Vegna þess, aS meS-
al þetta auSgar blóðiS, styrkir taug-
arnar og veitir líkamanum sinn eSli-
lega þrótt paS veitir g65a matar-
lyst, skerpir meltinguna og hjálpar
nýrunum til áS- vinna verk sitt sleitu-
laust. þeir, sem hafa stýflu, höfuS-
verk, óreglu 4 þvagi og þar fram eft-
ir götunun.* ættu ekki aS láta hjá
líSa aS fá meSal þetta.
Hafi iæknir ySar ekki ráSlagt yS-! , ., . .
ur meSal þetta, þá skuluS þér fara hönd 1 hári þjofsins. Mr. Nlght
beint til næsta lyfsala og fá ySurj gjörði alt sem hann gat
flösky. MeSal þetta heitir
útur frá því er eg fór út úr skrif-
stofunni þangað til eg nam stað-
ar bjá þessum tveimur mönnum.
Þfeir héldu áfram að vinna af
kappi og með hin dökku andlit sín
var útlit þeirra eitthvað voðalegt.
Eg mælti: “Góðan daginn vinir
mínir; ekkert er á við vinnuna og
þér virðist mjög kostgæfilega'
vinna fyrir því brauði, sem eyð-
ist.”
“Já,” svaraði annar með liryss
ingslegri rödd og leit til mín illi-
lega en báðir héldu áfram verkinu.
Eg hélt áfram: “Eg hygg vinir
mínir, að ykkur sé kunnugt, að
allir hlutir hér á jörðu eru fa.ll-
va'ltir að hver maður fæðist til
þess að lifa aðeins stutta stund á
jörðu og þá deyja og þessvegna
munuð þér og eg fyr eða siðar
hætta að vera í þessum heimi. Já,
og inn í herbergi föður míns, því sa tími kemur er hendur ykkar
herbergishurðin stóö upp á gátt.J bætta að vinna, fætur ykkaT að
ganga og tunga ykkar að mæla og
þá er til annar heimur, þá er tunga
dauður, að eins í yfirliði. BrotÍn j ykkar fær að syngja söng Jatnbs-1
spaðan og hótaði mér höggi og
meira að segja, hann kom með
hnefann fast að andlitinu á mér
svo mér þótti nóg um, með hlátri
og hæðni við laxmann sinn fyrir
að láta leiða sjg afvega með því-
líkum voleigðarfortölum.
/Einu sinni, meðan eg var að
tala við hann voru þær spurningar
fram bornaT og þeim svarað, sem
nú skal segja:
“Kunnið þér að leisa?”
“Nei.”
“Getið þér skrifað?”
“’Nei.”
“Kunnið þér margföldunartöfl-
una?”
“Nei.”
Eg sýndi honum þá frám á það,
hve fjarsætt það væri af honum,
að vilja ta’ka við þeirri stöðu, sem
hann væri auðsjáanlega óhæfur
til með öllu, þar sem hann hefði
látið þá ósk í ljósi að hann vildi
vera forstöðumaður.
Þetta var á köldum morgni, en
hæg rigning var á, og á meðan
eg va'r að tala við þá, þá kom lítil
stúlka eitthvað 6 ára með körfu á
handleggnum. Hinn maðurinn,
hann Jakob tók við henni af barn-
inu, sem hafði komið með morgun-
matinn hans, hann lagði höndina
á kollinn á henni og mælti: Meist-
ari, þetta' er krakkinn minn, hvern-
ig líst yður á hana?”
Eg klappaði á kollinn á henni
og sagði: “Hún er vissulega lag-
legt barn og eg vona að það verði
alls eigi vanrækt, að gefa henni
gott uppeldi og tilsögn í trúar-
brögðum. Elskið þér barn yðar?”
“Ah! Spyrjið þér mig að því, hvort
eg elski hana? Eg elska hana eins
og lífið í brjóstinu á mér.” Og
hann tók hana upp með hinum
svörtu höndum sínum og kysti
hana.
“Eg er hræddur um, JakoD
minn,” sagði eg, “að þér elskið
ekkí barn yðar eins mikið og þér
Iátið.”
Hann laut niður^ tók upp spaða
eg viti að eg verði hengdur fyrir
það.”
Hann var rétt svartur af rciði
og hinn ósvífni félagi hans sagði:
“Það er Kobbi sláðu hann á haus-
inn í einu alveg og feldu hann.”
“Nei,” sa'gði Kobbi, “eg skal ekki
gjöra það. Ef hann g3tur sannað
þa'ð, þáskal eg hætta; en ef hann
getur það ekki, þá fer illa fyrir
honum og mér líka.” Þá sneri hann
sér til min og spurði: “Ætlarðu
a'ð sanna það, sem þú hefir sagt?”
“Það ætla eg, góðurinn minn, og
ef eg get það ekki, svo yður líki,
þa getið þér, ef þér finnið það.við
ejfga, framkvæmt hótun yðar. En
áður en eg byrja verðið þér að
svara mér þremur spurningum.”
“Eg vil gjöra það,” sagði hann og
var áva'lt að sjá hinn reiðasti. Mín
fyrsta spurning er: Hvað mikið
vinnið þér yður inn um vikuna?”
“Og segðu honum það ekki,”
mælti félagi hans.
“Hinn svaraði: “Stundum 36 kr.
(2 pd. sterl.) og stundum 40,50 kr.
(2 pd. sterl. 5 shill.)”
“Rétt Jakob minn, hvað mikið
látið þér konu yðar hafa?”
“Það kemur mér við en ekki yð-
ur.”
“Jakob, þér endið ekki þa'ð sem
þér lofið, þé lofuðuð, að svara mér
upp á þrjár spurningar.”
“Eg gjörði það, og eg skal líka
enda orð mín. Eg læt hana fá 13
kr„ ætlið þér það sé ekki gott?”
“Nei, eg ætla það mikið illa úti-
látið af öllu því, sem þér fáið.”
“Heyrðu, heyrðu,” sa'gði hann,
“þú sleppur ekki svona; þú sagðir
eg elskaði ekki barnið mitt. Þú ert
að bera þig að fara frá efninu.”
Nei, eg gjöri. það ekki, eg hefi
aðeins eina ispurningu eftir og þá
vil eg sanna það. Hvað gjörið þér
með leyfa'rnar, Jakoib minn, þegar
þér h#fið fengið konu yðar 13 kr?”
Hann varð dálítið hissa að sjá
og sagði: Það er nú ekki mikið þótt
það væri svo sem nálægt 24 kr.
(1 pd. sterl. 10 shlll.)”
“Mikil ósköp, það er stórmikið,
að eyða því um vikuna í drykk eft-
ir því sem alt er lagað og stórsynd
og þa'r með glötun. Nú það sem
snertir ást yðar á barni yðar: Mun-
uð þér vilja missa það?”
“Ó, nei.”
“Setjið þér aumingjann litla í
vagninn,” sagði eg. Hann gjörði
svo. Horfið þér á þetta, Jakob,
þennan argvítuga' skófatnað; tærn
ar standa fram úr og sokkarnir
hennar eru blautir og svartir af
skarni. Jakob minn, af engu fær
barn fremur köldusótt eða rýrn-
unaTveiki, heldur en af því að
vera vott í fæturna. Nú er, eins og
þér vitið, blautt í morgun. Þér sjá-
ið nú hvernig fæturnir eru á ba'rn-
inu, sem þér elskið, þeir eru votir
og kaldir. Ef hún fær nú köldu í
dag og deyr eftir mánuð og orsök-
in til dauða hennar var slæmur
skófatnaður, hvað hafið þér Vður
þá til málsbóta? Munuð þéV þá
ekki kenna yður um dauða hennar?
Hvernig farið þér að segja að þér
elskið barn yðar, er þér gefið konu
yðay aðeins 13, kr. til heimilis-
þarfa og til þess að klæða sig og
börnin og þér eyðið rúmum 40 kr.
á veitingahúsinu, hverja viku í
það sem þér ka'ljið skemtun og
nautn? Takið þér barn yðar og
látum oss ganga tl þess staðíp', þar
sem þér svo heimskulega eyðið
líma yðar yðar og fé. Setjið dóttur
gestgjafans við hliðina’ á yðar
barni og sjáið mismuninn milli
þeirra. Gáið að, hvort hann vogar
heilsu barns síns með því að láta
það bera vondan skófatnað, svo
þa'ð deyi á unga aldri eða fái lang-
vinna rýrnunarveki fyrir fótavos-
búð.”
Hann mælti: “Segið ekki meirat
þér hafið rétt að mæla. Eg er
heimskingi.”
Nú kom félagi hans til, setti
hnefann framan á mig og sagði
að hann skyldi slá mig niður.
Tárin hrundu niður eftir kinn-
um Ja'kobs og mælti hann:
“Legðu hendur á þennan mann
ef þú þorir.”
Hinn svaraði: “Hm, hm, það 1
kemur mér ekki við, Kobbi, ef þér
þóknast að verða að flóni og fara
burtu,”
Jakob andmælti þessu ekki, en
snéri sér til mín og sagði: “Hvað
ráðið þér mér til að gjöra'.”
“Að vera maður, Jakob, ástrík-
ur eiginmaður og þrekmaður í
framkvæmd.”
Viljið þér að eg verði algjör
bindindismaður ?”
‘Þér getið gjört ejns og yður
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr Kin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
'OPfKiHAGÉN^'
- SMjkk ^
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsins
bezta munntóbak.
en við skildum, tók hann upp dá-j lagði eg það til að vér bæðum til
lítinn leðurpung, taldi fram ef eg Guðs. Þetta aðhyltist konan. En
man rétt 90 kr. (5 pd. sterl. 15!maðurinn sagði: “Eg vil gjöra alt
shill.) og sagði: “Hérna herraisem þér biðjið um, en eg get ekki
minn! eg hefi efnt loforð mitt og gjört þetta.”
eg hefi gefið Jenny (konunni) j Eg hafði á móti honum, en hann
auka'skilding líka.” j vildi samt ekki gjöra það. Eg lagð-
Hami sagði: “Eg ætla mér ekki ist á bæn og eg undraðist að sjá
að ýerða algjör þindlndisfélags-
maður, en eg ætla að halda áfram
annan mánuðinn.”
Eg læt það nægja að segja, að
hann gjörði það og þá er eg heim-
sótti hann, var sami pungurinn
ávalt fram dreginn úr vasa hans
Jakob á.hnjám sínum, en eg ætla
að hann hafi ekki vitað, að eg sá
hann. Hann ráðfærði sig síðan við
mig um það, hvernig hann skyldi
ávaxta fé sitt. Gjörði ihann ýmsar
tillögur og reyndi eg að breyta
ætlun hans, eins og hagur hans
og sagði hann brosandi: “Horfið nd væri, þar sem þyrfti að klæða
þér á, herra minn-” og helti gull-! bæði konu hans og börn; og ef
peningunum í lófann á sér og hyggj |>ann yrði stöðugur^ sér ,^á Jrðl
eg það hafi hlaupið yfir ellefu
pund (198 kr), þó gat það verið
aðeins tíu pund, þetta' veit eg eklci
fyrir víst.
hann eftir mjög stuttan tíma fær-
ari um að láta fé á vöxtu.
Hann ispurði mig, hyort eg vildi
koma með sér. Eg gjórði það. Hann
Er eg hafði átt tal við hann um 1 nú Þa hluti, sem nauðsyn-
hríð, þá fór eg til forstöðumanns- legir voru og hentugir til að veita
ins. Við áttum tal samsn og hann ^úsi sæmilegan búnað og borgaði
var, eins og eg sjálfuv, öidungis
hissa á umbreytingu hans úr ljóni
út hér um bil 69 kr. alt eftir sinni
eigin pöntun,, konu sinni eftirlét
1 Iamb. Eg lagði nú það til víð vin hann sömu upphæð, til þess að
minn að hann tæki nú féð heim I vsrja Þvi eins og henni Htist best.
til sín, og útvegaði eg honum tima Þegar ka'upum þessum var lokið og
til þess. Eg mælti: “Eg vil fyrst j e£ ætlaði að kveðja hann, sagði
fara og finna konu yðar og þérjhánn: ‘Fyrirgefið, herra, eg hefi
bíðið niðri á meðan fáein auga- ^ bragðað dropa í tvo mánuði
brögð, meðan eg tala við hana. En e* «tla múr ekki að bragða vín
eg skal ekki segja' neitt um féð. eftirleiðis, en eg bið yður um leyfi
Eg fór inn í herberg.ð. ó, kæri j að me*a' gan«a hér inn mér
lesari! “Eg get naumast lýst því, | aðeins einn Pela- Þa« er svo le.ð.n-
það var svo hörmulegt, að því er leg að ne.ta sér alt af um það meo
ekki hægt að lýsa; enginn stóll, j öHu Eg skal lofa yður þv., að eg
rúmmynd, líkast hrúgv af dökk-
um druslum, dyngdum saman úti
í horni, en eitthvad svipað tré-
kistu var nota'ð fyrir borð.
Eg bauð konunni smárit og var
að tala um Jesú kærleika, er hún
tók til máls: “Eg ætla þér séuð
biblíumaður. Eg þakka yður fyrir
hérkomuna, en bóndi minn er mót-
fallinn þessháttar hlutum; og ef |
skal ekki drekka einn dropa meir.’
Eg sagði honum a'ð hann hefði
frjálsræði til að gjöra eins og hon.
um sýndist, en ef hann gjörði það
þá væri það þó alls ekki með mínu
ráði og sýndi honum fram á, hví-
líka blessun hann og kona hans og
; heimili hefði nú þegar hlotið af
bindindi hans.
“Þá vil eg,” sagði ha'nn, “ekki
hann kæmi, er eg hræddur um að I snerta það, að minsta kosti tvo
hann færi illa með yður.” Nú var mánuði tifc”
Jakob kominn upp á loftið. Hún Hann virti, ásamt konu sinni
heyrði til og sagði: “Flýið, herra og heimilisfólki meðal náðarinnar
minn, eg vonaðiist ekki eftir hon-
og þótt hann væri eigi, það sem
um á þessum tjma.” Er hún sá að ^ vér myndum kalla fyllilega sann-
eg hikaði, sagði hún aftur: “Farið! kristinn maður, þá va'r hann þó
þér nú, þér þekkið hann ekki.” | f jarskalega breyttur til hins betra.
Jakob kom inn í herbergið, j Hann efndi orð sín.
þvottakanna lá í rúminu hjá hon- ins, ef þið lifið guðrækilegu lífi! sinn og mælti: “Ef þú segir þetta sýnist með það, en það er vissu-
um, og veskið meÖ peningunurn í og deyið í Jesú Kristi.
var horfið.
Eg vakti fólkið, sem svaf . her-
bergjunum næstu. Allir vildu að-
stoða mig og alt mögulegt var
gjört til þess aÖ reyna að hafá
horfði til konu sinnar og mælti:
“Hver er þessi maður?”
“Það er biblíumaður (hann færði
mér bókina þá arna. Og eg þori að
seg'ja að það er mikið góð bók.”
“Þú veist,” sagði hann með
hryssingslegri rödd, að eg 'hefi
eigi trú á þess háttar hlutum, eða
'á því a'ð neinn af mínu fólki fáist
við þetta; en — hann er nú hér,
hann getur talað ef hann vill.
Eg gjörði það og kom fram með
hugleiðingar nokkrar, er eg hugði
að ætti við og mælti þá: “Eruð þér
vanir að koma heim um þenna
tíma’ dags?”
“Nei, en eg er kominn heim til
þess, að biðja Jenny að fara og
kaupa dálítið handa mér, handa
sér og handa börnunum.” Konan
mælti: “Vertu ekki að tala' þetta
Jakoib; beimurinn er nóg hrurinn
ofan yfir mig samt, vertu ekki að
hæða mig.”
Þá mælti hann. “Þetta er alvara
mín kona!” og tók um leið fram
pung sinn og helti úr honum öllu,
sem í honum Var á borðið, sem
svo var ka'llað.
Konuna grunaði, að þetta, svona
rriikið væri ekki vel fengið og varð
náföl og sagði: “Þú hefir svikið
mig, þú ett ekki sá sem þú þykist
vera. ó, besti Jakob, hvað hcfir
þú gjört? Hvar hefir þú fengið
þetta? Æ, segðu mér það, lofaðu
mér a'ð vita hið versta. ó, að það
skyldi nokkurn tíma koma til þessa.
Og veslings, blessuð börnin min!”
Hún bar sig svo hörmúlaga að
eg varð hræddur um að hún mundi
aftur, þá skal eg opna á þér haus-,lega nauðsynlegt, að a'llr haldi sér'á krampa, tók eg því til máls:
Þeir hættu verki sínu, lögðu frá! .ikelina með þessum.” j frá drykk, þegar þeir ekki hafaj,“Kona góð, istillið yður. Maður
sér spaða sína og annar mælti:! Eg mælti aftur: “Hlaupið ekki stjórn á sjálfum sér. Eg mundi I yðar hefir rétt, féð hefir harn
“Þetta er til einhvers! Hvert ertu « yður Jakob. Eg skal standa við j reyna það, ef eg væri sem þér. j fengið fyrir það, a'ð hann hefir
að reyna að komast. Eg ætla að! það sem eg hefi sagt og eg hygg Bragðið eigi einn dropa í mánuð lagt svo mikið á sig og fyrir hóf-
þú sért einn af þessum hvítkæf- að eg sé nú einmitt fær um að sparið fé yðar„ látið konu yðar fá j semi sína og þtekmannlega ásetn-
urum, sem ganga um til að vinna komast lifandi héðari, þótt, aukna skildinga' og*biðjið forstöðu-1 ing.”
Nus i 1— - Þess menn. Ef svo &r, þá er ekki til | sanna að þer hafið enga eða að manninij að geyma hjtt.” ij Þá setti að ihenni grát mildpn, tók
Tone ogr þðr getií fengið mánafcaj- j a' Þjálpa okkur og var mér sér- neins fyrir þig að reyna að festa; minsta kosti mjög litla' elsku á “Nei,” sagði hann, eg ætla að j hún utan um hálsinn á manni s£n-
Skerf fyrir aS eins $1.0(1. pað er| síaklega góður þá óttinn og erfiö-, höndur í hári okkar þessara pilta.” j barni yðar.” j geyma það sjálfur. Eg vil ekki j um, kysti hann, og þá’börnin,-tók
Eg reyndi síðan að úþyega hon-
um aðra stöðu; en það spilti fyrir
honum, að hann kunni ekki að
skrifa og svo va'r hann líka illa
lesandi. Herramaður einn, sem
var vænsti maður, veit^i honum
þó stöðu hjá sér í Wales og gjörði
hann að verkamannastjóra, með
hérumbil 52 kr. launum um vikuna ;
og hið síðasta' ibréf er eg ffekk frá
Jakobi var ritað á þessa leið:
“Kæri herra minn! Eg ætla að þér
getið nú ekki lesið skriftina mína,
en þér sjáið, að eg hefi lært að
skrifa dálítið o^ ögn í réttritun.
Eg vona altaf að mér fari fram í
því að lesá og skrifa. Góður vinur
minn hér hefir góðfúslega boðist
til að kenna mér og eg er honum
þakklátur, Stúlkan mín mun með
tímanum koma til með þetta. Eg
hefi ekki bragðað-dropa. Eg geng
til guðsþjónustu, hefi nóg fæði og
klæði, gott og gleðilegt heimili og
hverskonar gott útlit og þar með
að eg verði betri maður. Alt þakka
eg guðs gæsku/ Hann blessi yður
og farsæli fyrir hin innilegu af-
skifti og hlutdeild er þér hafið
haft í kjörum mínum og minna.
Yðar einlægur
P. S. Eg vona a'ð Charles (fé-
lagi hans) sé nú tekinn að hugsa
öðruvísi en áður. Æ, sleppið ekki
alveg hendinni af honum, hann er
forhertur maður, það veit eg, en
eg var það líka. Hjálpið honum til
þess að leita drottins. Aftur elsk-
aði iherra', verið sælir!” —
Úr “Sketches of Life Work.”
J3y city mssionaries.
Til
ljúft
a6 bvl^lvX.nn tap-j!eikarnir krePtu að mér' Eg sagSi I Eg sagði þeim að eg væri ekki j Hann reiddi upp spaðann og fara að gjöra mig að hvolpi fyrir|svo, í hendina á iriér kysti haná,
aftur, s6ub þ* r ekki ánærð." "XbyrgS j ^11,^”1 er Þarna vpru lra draum fær um að snúa þeim, því þaðjsagði blótandi: “Enginn skai cinn mánuð. kallaði upp og hló og var öldungis
fyrir hverjum pakka. Fæ«t tn kaupsjmmum °S taðlr minn var ot milt' væri verk heila'gs anda; en eg j bregða^ mér um þetta og ef þú Eg fann Jakob fjórum sinnum | af| sér komin af gleði. I ■
"iium ábyggiiegnm lyfsöium. . meiddur til þess að hægt væri gætí sagt þeim, hvernig þeir gæti sannarekki orð þín þá skaltu ekki þennan mánuð. 1 hvert sinn áður Er alt var nú upplýst orðið,
hjá
FRÁ ÍSLANDI.
Skútustaðapresíakalls var
nýlega kosinn með lögmætri kosn-
ingu, séra Hermann Hjartarson í
Laufási, með 159 atkvæðum, öllr
um, sem greidd voru. Ennfremur
fór nýlega fram prestskosning f
ögurþingp-prestakalli. Kosinn var
séra óli Ketilsson, settur prestur
ar. HJaut hann öll atkvæði, sem
greidd voru, að undanteknu einu,
sem var ógilt eða allis 156.
\ ' ' i ’