Lögberg - 13.08.1925, Blaðsíða 2

Lögberg - 13.08.1925, Blaðsíða 2
Blz. 2 LÖGBERG FIMTUDAGINN, 13. ÁGtrST, 1925. Minni Vesturheims * Ræða flutt af B. L. BaldwinSson á íslendingadaginn í Wpeg, 1925. Herra forseti og háttvirtu tilheyr- endur:— Það er ekki alveg laust við að eg kenni feimni við að koma hér fram í dag. Eg hefi látið leiðast til að tala hér um málefni, sem eg finn mér ekki fært að gera þau skil, sem það verðskuldar. Eg á að tala um Vesturálfu, þá álfu, sem eg tel mesta, náttúruauðugasta og besta á jarðríki. Þetta ræðuefnij er svo víðtækt og umfangsmikið og; meðferð þess fylgir svo mikil á- byrgð að eg verð að biðja yður að hafa biðlund með mér um stutta stund meðan eg sýni yður hvei stór Vesturheimur er og hvað^ hann þýðir fyrir heimsmenning- una, Eg ætla ekki að kenna yður landafræði, aðeins geta þess að landafræði Bandaríkjamanna, sem allra manna best ættu að vita tak- mörk álfunnar, sem þeir búa í, — telur hana ná yfir 150 hnattstig norður lengdar og 135 stig vestur breiddar að meðtöldum eyjum öll- um í Atlants og Kyrrahöfum þeim er liggja að ströndum meginlands- ins, þessi mikla álfa hefir upptök sín við norðurtakmörk Grænlands, sem er nyrsti hluti álfunnar. Hitt af álfunni er óslitið meginland. 9000 mílna langt, sem einu nafni nefnist Ameríka og skiptist í þrjá flokka, norður- mið- og suður Ameríku. í þessum mikla land- fláka eru nær 20 sérstök'Lýðveldi, sum smá að vísu en önnur allstór. í Norður-Ameriku er Canada 3% miljón fermilur Bandaríkin rúml. 3% miljón fermílur, og Mexico 3A miljón fermílur. í Mið-Ameríku eru: Salvador, Panama, Honduras, Nicarague og Costa Rica. í Suður Ameríku eru, Columbia, Venezuela Equador, Perú, Chiíe, Brazilia, | Bolivia, Paraguay, Uruguay og Argentina. Eyjarnar Cuba, Haiti; og Porto Rico, eru einnig hvor um sig sérstök lýðveldi, og af öllum! þessum lýðveldum eru Brazilía og Argentína langstærst. Eg gæti sýnt stærð þeirra nákvæmlega, en eg minnist þess nú að einn af mín_ um gömlu vinum ,bað mig þess lengstra orða þegar hann fann mig hér í dag að passa að hafa engar tölur í þeirri ræðu sem eg um aðrar þjóðir sem stöðugt leita fjárstyrks úr sömu átt. Það er margt sem einkennir Vestur-Álfuna frá öðrum álfum heimsins, svo sem breytileiki lofts- lagsins, sem þar finst á öllum ar og það sama er að segja um nálega allar þær eyjar sem liggja í grend við meginlandið bæði í Atlants- og Kyrrahafi. Eg veit af engri annari heimsálfu, sem eins er hlaðin alskyns náttúrugæðum stigum alt frá því kaldasta, sem | til hagsældar íbúum þeirra eins og af stærstu gullnámum heimsins, lengstu járnbrautar hengibrú í heimi, og ekkert annað land á hnetti vorum hefir svo ríkulega ár- lega kornuppskeru að senda verði eftir frá 40,000 til 60,000 kaupa- mönnum til þess að hirða uppsker- þekkist á vorum hnetti og til þess heitasta, sem sumir hafa líkt við þann ímyndaða hita, sem þeir segja að riki á þeim stað, sem eg óska að þurfa ekki að nefna hér í dag. En hvað sem segja má um loftslagið í Vesturheimi þá hefir reynsla liðinna ára sýnt að íbúar landsins hafa ekki liðið við það að neinu leyti. Fólkið í Vestur- heimi er eins líkamlega hraust og eins andlega heilbrigt eina og ann- að fólk hvar sem leitað er á jarð- ríki — nema betur sé, og það eitt er víst að fólk hér nær fullum lík- amsvexti. í þessu sambandi minni eg á íslenskan pilt, sem eg mætti fyrir nokkrum mánuðum. Hann var 16 ára gamall, hálft áttunda fet á hæð, nú mun hann vera sem næst 17 ára gamall, og síðustu fregnir frá honum, segja hann nú vera kominn vel á níunda fetið. íslendingar hafa hvergi vaxið bet- ur heldur en þeir hafa gert í Vesturheimi. Þá eru svipbrigði þessarar álfu þess virði að á þau sé bent. Skáld- ið Jónas Hallgrímsson, í einu af kvæðum sínum um útlit íslands spurði “þótti þér ekki ísland þá, yfirbragðs' mikið til að sjá.” Hvað skyldi hann hafa sagt, hefði hann séð Vesturálfuna í hennar réttu mynd. Með fjöllin hér alt að 23 þúsund feta há í stað 6 þús, feta hæðar hæsta fjallsins á íslandi. Hvað mundi hann hafa sagt um árnar í landi þessu sem margar eru svo langar að skiftir þúsund- um mílna og sem notaðar eru til manna og vöruflutninga um sveit- ir landsins. Hvað skyldi hann hafa sagt um stórvötnin P Vesturálfu, sem sum þeirra eru svo stór að Vesturálfan er. Auðlegðin í sjó, ám una og koma henni undir þak til og vötnum er meiri en tölum verði að komið því að álfan er svo mann- mörg að heimamarkaðurinn neytir véiðinnar jafnóðum og ihún fæst að laxi máské undanskildum, sem er verðmæt vara til útflutnings. Sömuleiðis eru mestu kinstur af niðursoðnu kjöti sent frá Argen- tínu og nokkrum öðrum ríkjum sent á útlenda markaði og eins korntegundum og baðmull. Verk- smiðjuiðnaður ríkjanna í Vestur- álfunni er bæði mikill og fullkom- inn, eins og vænta má af svo mannmargri og verkfróðfi þjóð, en þó ef til vill ekki mikið meiri en samkyns iðnaður annara menn- ingarþjóða í tiltölu þeirra. Menning íbúanna í Vesturálf- unni er fyrir löngu viðurkend af öllum mentuðum heimi. Hugur þeirra og hagfræðileg og lærdóms varnar skemdum af óhagstæðum hausts og vetrar veðrum. Væri eg spurður hver eg teldi sérstök jeinkenni Vesturálfu þá mundi eg svara: Breytileiki loft- lagsins, svipbreyting landsins, frjóvmagn jarðvegsins, afurða- gnægð álfunnar allrar af og úr landinu. En væri eg spurður um einkenni Ebúanna þá mundi eg telja sjálfstrau^t þeirra og óstöðv- andi framsóknarþrá. Hugvit þeirra og hagfræðilega þekkingu. Væri eg spurður hvað Vesturálfan hefði lagt til menningar mann- kynsins, þá mundi eg benda á að frá Vesturálfunni hefir heimurinn við íbúatölu j fengið ta,lþráðinn (fTelephone) Talþráðinn á sjó og landi (Tele- griyph og Caible) Radio. Mótor- vagna (automobiles), flugvélar (aeroplane), rafljósin (Electric light), breyfimyndavélina (Cine- Kvoeði flutt á Islendingadeginum í Winnipeg, I. Ágúst 1925 MINNI ISLANDS. CSbr. gömul þjóðsaga.) “Mér er um og ó, eg á sjö börn í sjó og sjö á landi.” Munið móðurljóð, er í stríði stóð, starði hrygg af köldum eyðisandi; átti sjö börn í sjó og sjö á landi. sjo leg þekking hefir rutt sér braut! matograph), málvélina .(grammi- inn í meðvitund heirwsþjóðanna hvarvetna. Eg held því ekki fram að þeir skari fram úr hinum eldri mentaþjóðum í bókmentum og list_ um. Eg hefi ekki í minni Vestur- álfumann, er hafi hlotið Nobels phone), saumavélina, og öll þau akuryrkjuáhöld, sem notuð eru hér i landi og öðrum menningarlönd- um, þar sem akuryrkja er stunduð með nútíðar þekkingú. Eg þori ekki að segja að loftskeytin séu verðlaun ^ fyrir bókmentir, þótt Vesturálfu uppgötvun. En Marconi nokkrir þeirra hafi hlotið þau fyr- sá ítalski var hér í lagdi þegar ir starf sitt á öðrum sviðum, en bann lauk við þá uppgötvun, og hitt þori eg að fullyrða að þeir fyrsta Ioftskeytið, sem flaug yfir hafa framleitt bókmentir sem eru Atlantshafið var sent héðan frá þrungnar af heilbrigðu viti 0g Vesturá,funni- Athugið nákvæm- haglfvæmum kenningum, sem1 le&a Þá nytsemd og þá ánægju er hverri þjéð má til sæmdar vera. b®r uppgötvanir, sem eg hefi Um fjármagn Vesturálfubúa og| nefnt veita heiminum, hugsið yð- þá sérstaklega Bandaríkjanna má ur svo að Þér seuð 1 einu vetfangi eg ekki ræða með töflum eða töl- sviftir notkun þeirra allra og seg- um. Ilins má geta að talsvert af ið mer Þá hvað eftir er, og hvort því auðmagni hefir verið varið, síðan stríðinu mikla lauk, til líkn_ yður*ekki myndi finnast þér vera horfnir aftur í fornaldar myrkur, allar Bretlandseyjar gætu staðíð í j hverju einu þeirra og verið þó um- flotnar af vatni á alla vegu. — j Álfa vor er stór og flest í henni j er stórfenglegt umfram það sem j annarsstaðar finst í þektum heimi. j Eg minnist ekki á fossana hér, Niagara er löngu öllum heimi kunnur. Frjósemi landsins er undraverð hvergi í heimi er auðugri jarðveg- ætlaði að flytja, og þó eg viti að ur-Me® Þ““*!11BÍ?2|*fÍI,líJhefi e,?! biðu við ■ ófriðinn mikla eru að o-of,- oui oA ekkl serstakt tillit til Canada, sem: me^tu grædd eða iðnaður framleiðir árlega um og yfir þús- und miljónir buáhela af kornteg- i updum, heldur á eg við álfuna í heild sinni, amerísku lýðveldin öll, sem framleiða allan hugsanlegan jarðargróða, jurtir og aldini og i þeirri gnægð, sem forseti Perú- Það tæki langan tíma að lýsa iýðveldisimsi lýsir svo vel og rétt kostum hvers sérstaks ríkis í Vest- látlega urheimi svo vel færi. En eg er svo Námáauðlegð álfunnar er óþrot- í5®f^inn._a8-í.a_f!-íér við; hendin! Ie? og svo jafndreyfð yfir hana alla, sem best verður ikosið. Eg sá í ísl. blöðunum fyrir nokkrum mánuðum að málmnámur hefðu fundist á Grænlandi svo auðugar ar þeim mörgu miljónum fátæk- Þar sem en«in væru samgöngu þjóðfræði geti ekki orðið rædd né samanburður gerður án þess að hafa tillit þeirra skýrsla, sem hver sérstök þjóð eða veldi gefa út um ástand sitt, þá veit eg að fólki yfir-j leitt leiðist talnalestur og ætla eg því ekki að nota þær hér. stutta og gagnorða lýsingu af Perú, sem forseti þess lýðveldis gaf í samræðu við einn fregnrit- ara frá Bandaríkjunum fyrir rúm_ linga í Evrópu og öðrum löndum, sem fyrir ýmislega aðþrenging láu við dauðans dyr og hefðu fallið, nema fyrir örláta, tímabæra hjálp frá Vestprálfubúum. Þeir hafa varið bæði mannviti og fé til við- reisnar ýmsum Evrópuþjóðum .nú á síðustu árum, og sú hjálp mun vérða framhaldandi þar til þyngstu fjárhagsárin, sem þær íru að þeirra fjárhagur og verslun er komin í viðunanlegt horf. Áhrif Vesturálfubúa á um heim inn eru honum eins hagfeld eins og þau eru mikil. Heimsþjóðirnar líta með virðingu og fullu trausti til Bandaríkjanna, sækjast eftir ráðum frá þeim í vandamálum sínum og taka þau til greina. Göfgi foifeðra hins hvíta kyn- ag hár fe,sti rætur með flokks í Vesturálfunni er öllum þeim ljóst, sem lesið hafa sögu íæri við umheiminn. Margar fleiri nytsamar, uppfyndingar má vafa láust finna, sem upptök sín eiga í Vesturálfunni, þótt eg muni ekki eftir þeim í svipinn. » Að þessu öllu íhuguðu langar mig til að 'biðja mína tilheyrend- ur alla að samþykkja með mér þá sannfæring mína að oss beri að þakka Guðs forsjón fyrir að hafa geymt gegn um aldirnar, svo að segja óbygða þessa yngstu, mestu, auðugust'u og bestu heimsálfu, til áfnota hinum hvíta flokki mann- kynsins. Ekki aðeins þeim kynslóð um sem hér hafa dvalið um síðast liðin 300 ár, síðan fyrstu frum- herjarnir tóku hér bólfestu, held- uy einnig og öllu fremur fyrir þær væntanlegu komandi ennþá ó- fæddu kynslóð, sem vér vonum eignar og ! Mér er um og ó, eg á sum börii í og sutn á landi; Helft míns hjarta do- grátin gröf því bjó — gröfin sú var orpin tárasandi--------- ------Sum í alþjóða sjó og sum á landi. Mér er um og ó, eg á sum börn í “sjó” og sum á landi. Þess eg vænti, þó sykkju þau í “sjó”, svip og hjarta stimpli frónskur andi. Eg á sum börn í “sjó” og og sum á landi. Sig. Júl. Jóhanncsson. notarétti landsins og eflingar þess á allan hátt, sér tíl sannrar far- landsins. Aldrei ihefir nokkur þjóð j 8æidar 0g öllum heimi til bless um 3 mánuðum, Lýsingin er að- að 50 ti, 70 manng gem j þeim innu ems nokkrar setningar og hver;hefðu á 6 mánaða timabiIi Josað setning sérstakur liður. Lýsingin er þannig: “Framtíð Perú er takmarkarlaus. Landið getur alið 100 manna. Veðurblíða þess er undraverð. 1 landinu er stórfeld náttúruauð- legð. Það er ríkt af nálega öllum þekt- ! úr þeim málmgrjót sem í feldist margra miljón króna virði af dýr- um málmum, þar með gulli. Hér í miljónir ian(ii er einnijjr málmauðugt land. Eg skal aðeins minnast á eina námu skal aðeins minnast á eina námu í Ontario fylki, sem gefur af sér gull svo nemur 12 miljónum dollars á ári og fer árlega vaxandi, því um málmtegundum; sérstaklega af, lengur sem grafið er ym kolaauð_ gulli, silfri og kopar, Hér eru einnig miklar olíulindir legð Can^da, sem þó er ekki nema lítill hluti þess er Bandaríkin Jarðvegurinn allur er frjósamur. geyma> segja jarðfraíðingar að Landið gefur af sér alt það sem heimurinn þarfnast. muni endast oss um 30 þúsund ára sjceið. Lengra fram í tímann virð- Vér getum framleitt það alt, ef,iist óþarft að horfa vér fáum nægilegt fjármagn. Vér þurfum að fá starfsfé frá Bandaríkjunum til þess að erja j tilSVarandi námaauðlegð eins og í átt betri kynstofn en Norður-Ame- ríkubúar. Puritanarnir frá Bret- lands eyjum, sem hér námu .fyrst land og trúboðarnir frönsku og landkönnunar og kaupmennirnir, sem jafntímis reistu hér bygðir, voru alt valdir manndóms og ágætismenn. Bretarnir trúmenn miklir og friðsamir. Frakkarnir friðsamir einnig, valdir jöfnumj höndum af kirkju og konungsvaldi j Fyakklands. Þessir 2 þjóðflokkar eru það fræ, sem af sér hefir leitt Bandaríkja og Canada þjóðirnar. Spánverjar og Portúgalsmenn, þó einkanlega þeir fyrnefndu voru komnir hingað nokkru fyr og höfðu bygt Mið og Suður Ameríku | þar sem bæði var hlýrra loftslag; og gulltekja meiri en þeim gat til uhar um ókomnar aldir. Smásaga af ittanni, sem rólaði manna á milli. Snemma á síöastliðinni öld var upjii aumingja-maður á Islandi — á Austurlandi — sem hét Ólafur Er- Iendsson. Hann var að því leyti aumingi, að hann átti engan að, var örsnauður og vinafár, eins og oft vill verða með svo leiðis manneskj- ur, og ekki sízt á þeirri tíð. En það sem yfir tók með bágindi Ólafs, var það, að hann var mjög heilsulitill, var nefnilega þjáður af líkþrá eða holdsveiki, og gat því ekki svo sem íeitt unnið, og var jafnan á um- gangsróli, og hafði ekki, eða gat MINNI VEST URHEIMS. Önnur lönd með ellifrægð sig skreyta, æva-löngu dauðum kappa-fans, út i dimma fornöld lýsa’ og leita lífsins perlum að og heiðurs-krans. Þú ert landið þess er dáð vill drýgja. dýpst og sterkast kveður lífsins brag. Þú ert land hins þróttarmikla’ og nýja. Þú varst aklrei frægri’ en nú — i dag. Önnur lönd í kónga-dýrð sig dúða, dýrast meta fágað líf í sal. Hér er starfið skærara’ öllum skrúða, sícýrast aðalsmerki snót og hal. Hér er frelsið lífsins ljúfust sunna, líka fólksins öruggasta band. Allir þeir, sem frelsi framast unna fyrst af öllu horfa’ á þetta land. Vesturheimur, veruleikans álfa, vonarland hins unga, sterka manns,, fyll þú móð og manndáð okkur sjálfa móti hverjum óvin sannleikans; lyft oss yfir agg og þrætu-díki upp i sólrík háfjöll kærleikans. Vesturheimur. veruleikans riki, vonarland hins unga, sterka manns. MINNI ISLENZKRA LANDNEMA 1 VESTURHEIMI. ísland hverfur — æskuströndin. Eins og slitni hjartaböndin, vini sáran hugur harmar, höfug tárin glitra brá. Samt í brjóstum lyftist, logar löngun djúp sem hafsins vogar, sem frá lest og lægstu þiljur Sverrislausir Birkibeinar brautir ruddu og merkur hreinar, forn og snjáð þótt fötin sýndust. fram til sigurs barist var. Þótt ei fjöldinn enn þá eygi | upp að hásætinu vegi, konungslund und kufli leyndist, kappans hendi vopnið bar. Landnemar í stríði og striti, studdir feðra hyggjuviti, sýndu forna festu og seiglu, fastast þegar að þeim svarf. Kóngsríkið þótt ynnist eigi enn þá fram að þessum degp, sigruð lönd og bygða bæi börnum sínum gáfu i arf. Kórónan úr hæru hárum, helgum geislabaug með árum krýnir, sett með drengskaps demant, dýrðlingshöfuð landnemans. — Æfintýrið æsku sinnar, inn á löndum framtíðinnar, el'lin sér í syni og dóttur: sjóla og drotning þessa lands. Þ. Þ. Þ. im lítur vestitr hárri þrá. Það var þessi undra andi: útþráin í föðurlandi, sem í sólarlagsins löndum leit, i firðar töfrahöll, eigin frafntið æðstu vonar, auð og lendur konungssonar, brúðarskart og djásnini dýrstu: — draumalandsins gæði öll. Það var víking fjárs og frægðar, fólkorusta að horni nægðar, ummynduð, er óskir litu auð og völd hins mikla lands. — Æfintýrsins eyðast lendur, er þær snertu knýttar hendur. orgin verður bjálkakofi, bújörð lítil ríki manns. AVARP FJALLKONUNNAR. é ' Eg kem hér að heimsækja mær og mög, þó mér sé ósýnt pm ferðalög, og börnum hjartkærum ber eg frið. sem blessar vestræna sólskinið. Eg heilsa hiartfólgnum hal og snót- sem hurfu á ókunnug leiðamót, og eftir fimtíu farin ár eg fagna þeint nú nteð bros og tár. Eg þráði ykkur svo bft og heitt, og ei er skap mitt í neinu breytt; þó líði árin og.aldir hjá, ei ást mín hættir að sakna og þrá. Því móðurástin þau örlög hlaut, ef óskabörn hennar hurfu á braut, að þreyta andvökur undir dag með áhyggjurnar urn þeirra hag. Eri mér er huggun og harma bót, að hafa sótt þetta stefnumót, og þekkja andlitin aftur hér með ættarmótið af sjálfri mér. En fóstran unga var ykkur góð, hún að sér tók ykkur ferðamóð, i svipnum ykkar er ekkert það, setn ttngu Canada’ er minkunn að. En Skuld mér gelur i eyra inn, að olli breytingum framtíðin. ])ví fóstran urnskapi innrætið, í uppvextinum sem tókuð þið. En hvað sem skeður, eg bið þess bezt, að blessist 'ykkur sem allra flest; og eins eg bið ykkur. börnin góð, að breyta í drengskap við hverja þjóð- Og sýnið ástúð, sem Örva má, ef ólánsbarninu liggur á; það yngdi skapið, mér yrði fritt, og a.f því blómgaðist hraunið nritt. Eg veit að forsjónin forðar því, eg frétti nokkuð, sem hneysa’ er í, um ykkur, heim yfir höfin blá. En. heitstrengingu eg kveð þig á: Að geyma íslenzka eðlið hraust, þótt æfin líði og nálgist haust, og vernda ásborna aðalssál sem ættargrip þinn. og tungumál. Svö kveð eg ykkur, og bænar bið, að blessist alt, sem að tekur vjð. Og trútt sé hjartað og hugur þinn, sem himinbláminn um faldinn rninn. Jón Jónatansson. Landafræði og hagskýrslur allr-J hugar komið að feldist í norður varIa haft lífvænlega,n samastað. 1 í ar Mið- Suður-Ameríku sýna auðinn úr landinu.” í þessari stuttu lýsingu af Perú felst hin sanna lýsing á allri Vest_ urálfunni. Hún getur framleitt alt og famleiðir flest af því sem heimurinn þarfnast. En — takið vel eftir — hana vantar starfsfé frá þeim hluta álfunnar, sem heit- ir Bandaríki Vesturheims. öll ríki álfunnar þarfnast og æskja skild- inga frá Bandarikjum og vér þekkj Meðal Við Tauaaveiklun Svefnleitsi oa Slœmiri Meltinau Lioksins er meðalið fundið. pað er ótrfále(í%, hvc fjjótt Xusa-T<»u‘ verkar. púsundum fúlks hefio ba.tnað á afar- skönunum tima. Hafi læknir- ySar ekki nö þegar ráðjagt yður meSal þetta, skuluS þér fara beiiít til lyfsalans og fá ySur flösku af Nuga-Tone. ** Nuga-Tone kveikir nyjan starfsAhiug.A styrkir þreyttar tau£ar og vöSva og auSgar bl68iS< paB veitir væran svefn, eyk- ur matarlystina, skerpir meiting-una og fylllr hugann með nýrri starfs- löngun. LiíBi ySur ekki sem bezt, skuluB þér fá ySur meSaiiSi 'strax I dag. ReyniS þaS í nokkra daga. þaS kost- ar ySur ekkert, ef ySur batnar ekki, Þvt þá getið þér skilaS afganginum tli lyfsalans og han/n endurborgar Mð’ur andvirSIS. —. F'rtimleiBend'ur Nuga-Tone þekkja meSalið svo vei, aS þeir bafa faliS öllum lyfsiilum aS Norður-Ameríku. — Sýnishorn. Colombia —Kaffi, tóbak cocoa, sykur, bananas, togleður, allskyns litarefni, gull, kopar, silfur, blý, kvikasilfur, plaíinum og gimstein- ar, járn, kol, o. fl. ' Salvador, — Kaffi, cocoa, sykur, tóbak, indigo, gull, isilfur, kopar, kvikasilfur, járn o. fl. Venezuela — Kaffi, cocoa, gull, silfur, kopar, blý, asphalt. Panama — Togleður, kaffi, cocoanuts, perlur, mahogany við- ur, o. fl. • , Argentina — Tóbak, baðmull, járn, olía. Brazilia — Tóbak, kaffi, tof leður, sykur, hrísgrjón, te, cocoa, gull, mica, platinum, kvikasilfur og allskyns aldini o. fl. Mexico — Olía. gull, silfur, kop. ar,^ járn, kol, hðr, bananas, kaffi, te, tóbak, vínþrúgur, baðmull og allskyrís aldini. Perú — Gull, silfur, kopar, járn, blý, zinc, isulphur, olía, baðmull, sykur, kaffi te, cocoa, togleður, allskyns aldini o. m. fl. Aðeins tvö af suður Iýðveldun- um eru aðallega hjarðlönd, lítt unnin ennþá, svo enginn veit hvað ir — elkdýra, caribou dýra, vís- felst þar í jörðu, Hin öll eru að- unda og Muskuxa, nær 10 þúsund allega akuryrkjulönd með þeirri af hverri af þessum tegundum hluta álfunnar. Það sem sérstak- l^ga hefir gert Bandaríkjaþjóðina það sem hún nú er orðin, mesta öndvegi8þjóð heimsins eru hinir miklu innflutningar þangað frá öll um Evrópulöndum alla síðustu öldina. Allar þjóðir hafa stefnt þangað með þeirri von að geta not- ið gæða landsins umfram það er þeir áttu kost á, í heimalöndum sínunn og viðtökumáttur landsins hefir léttilega risið undir inn- flutningabyrðinni og gestunum hefir farnast vel. Aðeins hálf öld er liðin síðan innflutningur til Canada'hófst að nokkrum mun og þótt framsókn þeirra hér hafi að ýmsu reynst örðug þá hefir land- ið aamt tekið greiðum framförum, þar til nú að Canada selur árlega til útlanda meira hveitikorn en nokkur önnur þjóð í heimi. Canada skarar og fram úr öllum heimsins þjóðum í þessum atriðum, hefir stærstu korngeymslu hlöður, mest mílnatal járnbrauta miðað við í_ búatölu landsins. Meiri járnbraut- arþjóðeign en nokkurt annað ríki En hann var svo ráövandur og sið prúður og vel gefinn, til dæmis fall ega hagorður, sem síðar mun sýnt, og guðhræddur, og var því víða vel- kominn, nema hjá yfirvöldunum. Sýslumenn höfðu horn í síðu aljra 'mrenninga, vildu afnema alt flang- ur og umgang, og mun það" hafa verið landslögum samkvæmt. Þann- ig var þ'áð, að sýslumaður í Norð- urmúlasýslu var ómjúkur við Ólaf,— þar hygg eg að Ólafur hafi einna mest rólað um, enda þar upprunn- inn. En sýslumaður vildi alls ekki líða honum flakkið og hótaði honum hörðu. En kona sýslumanns var jafnan að biðja griða fyrir Ólaf, hún var oft að biðja mann sinn að vera ekki að amast við honum Ólafi, sem væri svo sakláus og ráðvandur en ætti svo bágt, og mun Ólafur þvi fremur hafa haft frið langtímum svona saman; og svo var kona sýslumanns jafnan að gjöra Ólafi gott og gleðja hann á laun. Enda orti Ólafur um hana lofs og dýrðar ljóð. En nú kom það fyrir einu sinni að þeir hittust á fömum vegi, .sýslu- maður og Ólafur, og fór þá sýslu- maður að sneipa ólaf fyrir flakkið, L það gengur svo langt, að Ólafi — 22000 mílur, Stærsta dýraeldis. i rennur í skap og kastar fram vísu. svæði, sem til er í nokkru landi —| Hún er svona: / 76000 fermílur, fyrir norðan I 'Sá sem ræður himna her, Churchill pna. Stærstar dýrahjarð- hjálpi úr skæðum nauðum mér, magnaðar græði meinsemdir, mín—í bræði hefni á þér.” - Með þetta skildu þeir, en sýslumað ur komst ekki lifandi heim til sin, sýslumanns. Annað hvort fældist hesturinn eða datt, svo sýslumaður fékk svo hastarlegt fall af hestin- um, að hann beið bráðan bana af byltunni. En það var mál manna, að Ólaf- ur væri kraftaskáld, og þóttust hafa nokkuð fyrir sér í því; og þeir, sem höfðu þá skoðun, eða trúðu því, á- litu, að Ólafur hefði orðið bænheit- ur á sýslumanni. En hvað sem nú því líður, þá væri öllum holt, að hafa það jafnan hugfast, sem hagyrðing- ur einn segir í gömlu bögunni, sem hljóðar svo: “Hvar þú finnur fátækan á förnum vegi, gjörðu honum gott, . en grætI hann eigi. % Guð mun launa’ á efsta degi.” Einu sinni kom Ólafur á vandri sínu á stór-efna heimili og bað að gefa séf að drekka. Já, hann fékk það. En stuttu seinna spurði ein- hver Ólaf að, hvernig að honum hefði verið tekið á þessu ríka heim- ili. Hann svaraði með vísu, sem er islífinu meðal vor, heldur en nú a dögum gjörist æði víða, því miður. 'I S. S. H. aö peir hara faliS öllum lyfsölum aS . i •* í t , . , -------- Ur Komst eKKl lltanoi Ueim tll Sin, ábyrsjast ÞaS. Fa-st hjá oiium á- framle,ðslu umfram, sem að fram-4 Auðugustu nickel og/ asbestos og var þó ekki langt þaöa sem þeir byxsriiegum iyfsölum. an er getið, jurtir, aldini og málm. námur, sem til eru í heimi. Einar mættust, eftir frásögn, og til heimilis “Heim að vöndum bæ mig bar, bús hvar nægtir vóru, fúla blöndu fékk eg þar hjá fóttroðendum miskunnar.” Eitt sinn mætti Ólafur sér ókend- um manni á vegi, og maðurinn vissi ekki heldur nein deili á Ólafi, og spyr hann því, hvað hann eigi heima. Ólafur sv^rar með viísu þessari: . “Flakka eg viða og fer á ról, fjarri beimsfögnuði, hingað og þangað hefi eg skjól, en heimilið er hjá Guði.” Ó, að vér gætum öll og allir tek- ið oss þeSsi orð í munn af heilum hug og öllu hjarta, þá mundi hvíla meiri birta og blessun yfir siðferð- Stúlkan með “röntgien”-augun, “Stúlkan með ‘röntgen’-augun’’ er stúlka ein í Budapest nefnd. Stafar nafnið af því, að álitið er að stúlkan sé gædd þeim furðulega eiginleika, að geta séð gegnum líkama manna, og á þann hátt geti hún sagt fyrir, ef einhver sjúk- dómur leyni sér í mönnum. Það var fyrir 12. árum að fyrst var vart við þenna eiginleika stúlkunnar. Hún var stödd 1 boði, og voru margir merkir menn við- staddir Boðsgestirnir sátu að snæðingi, og alt lék í lyndi, þá gellur stúlkan alt í einu upp og segir við sessunaut sinn, að hún geti séð í gegnum hann — séð a'lla líkamsbygginguna smátt og stórt, og hún sagði manninum að hann gengi með illkynjaðan magasjúk- dóm. Veslings maðurinn vissi ekki sitt rjúkandi ráð, hann kendi sér einskis meins. Hapn sló því öllu í gaman. Stúlkan lét sig þó hvergi og nefndi latneska nafnið á sjúk- dómnum. En það gilti einu, mað urinn lét sig hvergi, sem vonlegt var, þar sem hann var vel frískur og hafði aldrei kent sér meins. Svo leið tíminn. En eftir 3 vikur var þessi sami maður lagður á sjúkra- hús, og við uppskurð kom í Ijós, að hann þjáðist af sama sjúkdómi sem stúlkan þóttist hafa séð. Þessi merkilegi hæfileiki stúlk- unnar þótti stór furða, og eigi leið langur tími þangað til fólk tók að streyma ^il hennar, til þess að fá Vitneskju um hvort nokkuð geijgi að því. Fylgir sögunni að stúlkan hafi bjargað lífi fjölda særðra her- manna, því hún hafi strax þegar hún sá meinin, getað sagt fyrir, hvar kúlubrot eða þessháttar var í þeim. / Læknar og vísindamenn efast um þenna hæfileika stúlkunnar, þeir standa ráðþrota — fólkið trúir á og dýrkar stúlkuna. ' # Morgunblaðið.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.