Lögberg - 19.08.1926, Síða 2

Bls. 2
LÖGBEKG FIMTUDAGINN,
19. ÁGÚ;iT lí-2<:

Islenzk
menning yestan
hafs.
. Fyrirlestur ungfrú Thorstínu
Jackson.
Hið merka og fróðlega erindi,
er ungfrú Thorstína Jackson
flutti í Reykjavik 13. þ. m. (júlí)
fyrir miklum fjölda höfuðstaðar-
búa, var sérstakt og mjög eftir-
tektarvert fyrir þá landa vora,
bæði eystra og vestra, sem trúa
á vöxt og framþróun íslenzkrar
þjóðar. Skal hér minst nokkurra
meginatriða, svo sem rúm leyfir
Fyrirlesarinn gaf glögga mynd,
stórskorna, en með fáum dráttum,
af hetjudauða og þrautum þeirra
frumbýlinga, er leiddir voru út í
óbygðir, harðneskju og skort hinna
canadisku víðáttuauðna, frá
fyrstu, er boðskapur mannflutn-
inga héðan af landi ^hreif ein-
staka menn og fjölskyldur til þess
að taka sér nýja, ókunna bústaði
undir nafni feðralandsins. Mikill
fjöldi beið dauða af drepsótt og
harðrétti í byrjun hins nýja er-
lenda búskapar. En seiglan og
manntápið íslenzka sigraði, þrátt
fyrir alt og fórn frumbýlinganna
í nýja islandinu varð ekki til
einskis.
Landinn tók hin óþektu verk-
efni tökum og steig þrep af þrepi
frá örbyrgð til efna, frá vankunn-
áttu máls og hátta til slíkrar
menningarstöðu meðal annara
þarlendra þegna, að nafn íslend-
inga heyrðist yfir æ víðara svæði,
meðal þeirra er mest voru metn-
ir af innfluttum þjóðum. Þeir
höfðu flutt með sér frá gamla
landinu gestrisni, hjálpsemi og
dugnað. Og laun þessara dygða
var virðing þeirra, sem þeir kynt-
ust.
Höuðaðsetur íslendinga voru
1875: Nýja ísland og Minnesota-
bygðin, og þrem árum eftir það
var allmikil bygð orðin af lönd-
um í Dakota. Fyrirlesari lýsti skíT-
merkilega lifnaðarháttum íslend-
inga á hinum fyrstu árum. “Frum-
býlingsárin voru erfið, en það
sem gerði þau ánægjurík, var sam-
úðin manna á meðal, og það, að
allir voru að stefna að sama tak-
marki, efnalegu sjálfstæði og
varðveizlu íslenzkrar menning-
ar.”
Jafnhliða fyrirlestrinum voru
sýndar margar fróðlegar myndir
af vinnubrögðum og daglegu lífi
meðal Vestur-íslendinga. — Enn
fremur mátti sjá myndir ýmsra
helstu manna þar vestra, er skar-
að hafa sérstaklega fram úr í fé-
lagsskap landa í nýlendunum
Má nefna þar á meðal Þorlák
Jónsson frá Stórutjörnum, á-
samt konu hans, börnum og
barnabörnum. Einna mestan hlut
var talið að séra Jón Bjarnason
hafi átt í varðveizlu tungunnár
írá fyrstu, þar sem hann var frum-
kvöðull þess, að stofnað var vest-
ur-íslenzkt kirkjufélag. Var ekki
vikið að neinu um trúarbragða-
deilur landa vorra í sambandi við
kennimensku séra Jóns, enda var
alkunna að skólastarfsemi hans
var viðurkend og þökkuð af öll-
um, sem máttugur þáttur í móður-
málsmenning íslendinga fyrir
vestan. Annar merkisklerkur var
og tilnefndur, séra Kristinn K.
ólafsson, sem nú er forseti kirkju-
félagsins vestra.
Af öðrum helztu mönnum, sem
sýndar voru myndir af og minst
var í fyrirlestrinum, má telja
Hjört Þórðarson, hinn nafnkunna,
stórauðuga verkfræðing í Chica-
go, sem mun vera einna auðug-
astur allra núlifandi íslendinga.
Hann er uppgötvunarmaður mik-
ill og er viðspurður fyrir bóka-
safn sitt, sem ætlað er eitt hið
mesta og dýrmætasta einkasafn í
Fylkjunum. Þá var nefndur Vil
hjálmur Stefánsson, hinn heims-
frægi landkönnuður og rithöfund-
ur, sem flestir munu hafa heyrt
gctið um og sagt er að boðist hafi
til þess að gera-rannsóknarför til
Grænlands fyrir Islendinga.
Næstan má nefna Emile Walters,
mestan og frægstan málara, sem
þjóð vor á. , Voru sýndar litmynd-
ir af nokkrum ágætustu málverk-
um hans og kom einna mest til
þeirrar sýningar, með því að frá-
bærlega vel hafði tekist að ná lit-
um, dýpi og dráttum þessara ein-
kennilegu listaverka. Þá var
nefndur Gunnlaugur Gunnlaugs-
son, nafnkendur vélfræðingur og
hugvitsmaður. Þá kom mynd af
háyfirdómara einum í Dakota,
nyrðri, Sveinbjörn Johnson, sem
mun njóta eins hins ótvíræðasta
áiits og orðstírs meðal íslenzkra
höfðingja í Vesturheimi. Einnig
var getið Guðmundar Grímssonar
manns, er álfufrægð fékk af svo-
kölluðu “TabertmáIi”»og var hann
þar sóknari um rétt eins umkomu-
snauðs unglings, er misþyrmt
hafði verið til bana. Enn fremur
var getið um Þorvald Þorvalds-
son háskólaprófessor í efnafræði
í Saskatchewan í Canada. Þá
kom mynd af Steingrími Hall
söngfræðing, ásamt konu hans
Sigríði, söngkonunni vestur-ís-
lenzku. Solveig Grímsdóttir,
kvenlæknir, var þá nefnd ásamt
með Jórunni Líndal, kvenlögmanni
,og Láru Lárusdóttur Salver-
son, rithöfundi. Einn í röðinni
var og Vilhelm Pálsson, er átti
mikinn þátt í félagslífi og sam-
heldni Vestur-íslendinga. Þá var
og sýnd mynd af íslenzkum sigur-
vogurum í “Hockey” 1920, tekin í
Antwerp. — Méðal annara mynda,
er fylgdu fyrirlestrinum, var
Gamalmennahælið Betel, Gimli,
ásamt mynd af hinum öldruðu í-
búum, einnig skóli Jóns Bjarna-
sonar, myndastyttur af Leifi Ei-
ríksyni, Þorfinni og Jóni Sigurðs-
syni. Loks voru enn fremur kynt-
:r oss íslendingum með Ijósmynd-
um, nokkrir vinir íslands, amerík-
anskir, sem alkunnir eru fyrir að-
dáun og trygð við íslenzka sögu,
land og þjóðarhfitti, svo sem
Percy Grainger viðkunnuf' slag-
hörpuleikari, R. W. Sanders, R.
W. Orcutt, Augusta Stetson rit-
höfundur, Kitty Cheatham söng-
kona o. s. frv. Einn af þessum,
Mr. Orcutt, var sjálfur við sýn-
inguna og dundi lófaklapp við,
þegar mynd hans kom fram. Hann
er einlægur íslandsvinur og fylg-
ist ágætlega með öllu, sem fer hér
fiam á svæðum almennra mála.
Er hann erindreki hins mikla
Linotype-félags, er landi vor Odd-
ur Sigurðsson starfaði fyrir áður,
fyrst í Lundúnum og síðan í New
York. j
Ungfrú Jackson Iauk fyrirlestri
sínum með nokkurri upphvatning,
i þá átt að vér gerðum menning
vora og mál, betur kunnugt með-
al enskumælandi þjóða, fyrst og
fremst, með því að tungna-tengd-
ir eru þar ríkar og þar mundi
málsgöfgun og efling orðs og
hugsana leiða af námi íslenzk-
unnar eihs og hún hefir varð-
veizt. Er þessi hugsjón lífvæn
og giftusamleg fyrir oss, fámenn-
ið með voldugasta og víðnæmasta
tungumál jarðarinnar. Það er og
vel kunnugt mörgum vinum þess-
arar hámentuðu íslenzku hefðar-
konu, sem er gestur vor nú, að hún
hefir þegar fyrir nokkru íhugað
og rætt meðal kunningja vestra,
hvern hátt menning íslenzka
föðurlandsins gæti notið góðs af
jessum samstæðu andlegu hags-
munum. í fyrirlestrinum var
ekki farið frekar út í þetta. En
rétt er að geta þess, að hugsunin
um yfirgripsmeiri hluttöku í fram-
kvæmdum um stofnun norrænu-
náms, er fullnægi kröfum alls
norrænunemandi heims —^hefir
þegar verið rædd vestra við ýmsa
merka' vini íslenzkrar framtíð-
ar, fyrir íslenzka þjóð.
Fyrirlesturinn var allur ágæt-
lega fluttur á hreinu, gallalausu
íslenzku máli. Er slíkt lifandi
vitnisburður um það, að hugsjón-
ir ungfrú Jackson um framtíð ís-
lenzkra einkenna og máls, byggist
á heilbrigðum og traustum grund-
velli. Hún hefir ojf sjálf af eig-
in hvöt og rammleik tekist fyrir
hendur eitt hið allra merkasta
starf í þarfir þjóðernis vors, þah
sem er hin “nýja Landnáma" —
saga landnema vorra vestra.
Þetta mikilvæga verk er arfur, sem
hún hefir tekið við eftir föður
sinn, einlægan og óþreytandi elju-
mann af þeim góða gamla skóla,
sem mestu hefir valdið um sæmd
cg frægð íslands frá fornu. Fá-
séð munu nú orðin dæmi slíks
þols og dugnaðar, sem þessi ís-
lenzka kona hefir sýnt með svo
stórvægilegu og yfirgripsmiklu
á árum, hefir G. H. skrifað urm-
ul blaðagreina, m. a. í Lögréttu,
um ýms áhugamál sín og deilu-
mál dagsins og ýmislegt í bókar-
formi um heilbrigðis- og þjóðfé-
lagsmál aðallega. Má minna þar á
ritun um skipulag bæja og kaup-
túna og um skipulag sveitabæja,
sem upphaflega kom hér í Lög-
réttu, og Heilbrigðisskýrslur
hans, mikið verk og sýnir vel hver
starfsmaður hann er. Þá er ný-
komin út eftir hann bók ,sem
heitir Út úr ógöngunum. Hvað
kemur í stað þingræðis? En
eitthvert helsta rit hans að þessu,
er fylgiritið með síðustu háskóla-
árbók og fjallar um íslenzka
mannfræði.
Margir kannast við rannsóknir
G. H. í þessum efnum af því, að
á síðustu missirum hefir hann
gengið um götur og gatnamót
og “veitt menn”, farið með þá
inn í háskóla, afklætt þá og mælt
þá síðan hátt og lágt og skoðað
og rabbað við þá á meðan, þakk-
á þeim svo fyrir þægilegheitin
og farið út til að næla í nýjan
náunga. Með þessu hefir hann
unnið að því að leggja grundvöll
a(. ísl. mannfræði að hætti<nútíma
vísinda. En mannfræðin fæst við
rannsóknar á einkennum og erfð-
um andlegra eiginleika. tJr þessum
rannsóknum G. H. hefir nú orðið
ritið Körpermasze und Körperpro-
portionen der Islánder. Ein Bei-
trag zur Antropologie Islands,
allstór bók, 254 bls. Nokkuð hef-
ir hann einnig skrifað um þetta
annarsstaðar, t. d. í Andvara.
FólkJ til fróðleiks verður sagt
hér frá nokkrum helstu niður-
stöðum hans. En bókinni er ann-
ars skift í 10 kafla og fjalla um
land og þjóð, líkamstærð og
þyngd, höfuðhæð og hálslengd o.
s. frv. Á undan G. H. höfðu þeir
Pálmi Pálsson, Páll Jónsson og
D. Sch. Thorsteinsson gert nokkr-
ar mælingar á skólafólki.
lendingar og Svíar eru líkastir í
þessum efnum, hjá þeim fyrri er
talan 78,13 en þeim síðari 78,12, en
t d. 80,6 hjá Dönum og 76,76 hjá
Þrændum.
Loks hefir svo G. H. rannsakað
augnalit og háralit. Er augna-
liturinn svipaður á Islendingum
og Norðmönnum, en háraliturinn
mun dekkri á íslendingum.—Lgr.
Höfuðniðurstaða G. H. er sú, að
Íílendingar séu með hæstu þjóð-
um í Evrópu um 173 cm. Til sam-
anburðar má geta þess, að er-
lendar mælingar hafa sýnt það,
að Þjóðverjar eru 169,0 cm., Eng-
ilsaxar 172,5, Svislendingar 167,0,
Belgar 166,5, Frakkar 166,0, ítal-
ir 166,0, Japanar 159,3 cm. íslend-
ingar eru því hæstir þessara þjóða
og hæsta þjóð álfunnar, ásamt Há-
sl.otum, ef þeir eru taldir sérstak-
lega og eru þeir hærri, 174,6 cm.
Líkamsmál Islendinga eru annars
lík og á Þrændum í Noregi, en
höfuðlag og háralitur annar.
Staðfestir það sannfræði íslend-
ingasagna um það, að íslendingar
séu upprunnir að mestu úr Noregi
vestanfjalls.
G. H. hefir rannsakað frásagnir
Landnámu um innflutninga hing-
að og komist að þ.eirri niður-
stöðu, að innflytjendur voru alls
1,002.^ Þar af komu 746 frá Nor-
egi, þar af 237 úr héruðum vest-
anfjalls, 70 úr héruðum norðan-
fjalls, 70 úr Suður-Noregi, 51 frá
austanfjalls, og 385 úr héruðum,
sem ekki eru nánar tiltekin. Frá
Svíþjóð komu 30, frá írlandi 52,
frá Skotlandi 36, frá Suðureyjum
26, frá Orkneyjum og víðar að
17 og flest þó fólk af norrænu
bergi brotið. Norðmenn komu
flestir úr Sogni, en þá úr Firða-
fylki.
Meðalhæð íslendinga er sem fyr
segir um 173 cm. og hefir G. H.
reiknast svo, að lærðir menn og
bæjarbúar séu hæstir, sveitamenn
Þorsteinn Þorsteinsson.
f. 3. nóv. 1852, d. 29. jan. 1926.
Þeir fækka óðum, hinir sönnu
íslenzku frumherjar í landi þessu.
Einn þeirra, sem þannig kvaddi
samtíðina í byrjun þessa árs, var
barndómsvinur minn á íslandi og
náfrændi, og sem eg nú finn mér
skylt að minnast með nokkrum
orðum, því að á slíkum verður
saga Vestur-fslendinga að byggj-
ast hvenær sem hún verður rituð.
Maður þessi er Þorsteinn Þor-
steinsson, bónda að Mýrarlóni í
Möðruvallasókn í Eyjafirði (í
grend við Akureyri) og þar fædd-
ur þann 30. nóv. 1852. Við kynt-
umst og lékum okkur saman þar
í kaupstaðnum ætíð þegar leið lá
inn þangað, alt þar til að eg flutti
til Canada árið 1873, þá 16 ára
gamall, með fyrsta vesturfarahóp,
sem flutti frá íslandi til Ameriku.
Þorsteinn flutti vestur árið 1874
og staðnæmdist í Toronto-borg í
Ontario, þar sem eg þá dvaldi;
þar stundaði hann algenga dag-
launavinnu og þar kyntist hann
og trúlofaðist ungfrú Sigríði
Jónsdóttur frá Gvendarstöðum í
Köldukinn í Þingeyjarsýslu og sem
komið hafði til Canada í sama
hópi og eg, árið áður. Þau Þor-
steinn og Sigríður fluttu til Mani
toba árið 1877 og giftust þar ári
síðar. Árið 1881 fluttu þau hjón
til Norður-Dakota og tóku sér
heimilisréttarland í Garðar bygð
og bjuggu þar um 33 ára skeið,
þar til árið 1914, að þau fluttust
vestur að Kyrrahafi og settust að
í Seattle borg og bjuggu þar til
æfiloká. Sigríður lézt þar í júní-
mánuði 1924 og Þorsteinh þann
29. janúar s. 1.
Tíu börn eignuðust þau Þor-
steinn og Sigríður og lifa nú 5
þeirra: Kristján, timbursali í Se-
attle; Kristinn, smiður í sömu
borg: Valdimar Jacob, bóndi í
Garðarbygð; Aðalsteinn, smiður
í Winnipeg, og Guðbjörg Elín,
skólakennari í Tacoma-borg í
Washington ríki. öll eru systkini
þessi hin mannvænlegustu, bræð-
urnir allir kvongaðir og nú fjöl-
skyldufeður, en stúlkan enn þá ó-
gift. öll nutu þau góðs uppeldisj
og þeirrar skólamentunar, er for-
eldrar þeirra áttu kost á að veitaj
þeim.
Þorsteinn var lágur maðurj
vexti, en þrekinn og fjörlegur;
þykkleitur í andliti, bjarthærður,j
bláeygur, broshýr jafnan og glað-
lyndur, prúðmenni i allri fram-
komu, strangur reglumaður og
strafrækinn með afbrigðum. Sjálf-
stæður var hann í skoðunum og
bjartsýnn á framtíð þessa lands
og íbúa þess, og að öllu hinn æski-
í góðan graut og hollan, til íhug-
unar og kvalastillingar, þar til að
tjaldið að lokum fellur. Ef til vill
endast mér enn kraftar til að
gjalda á parti með stuttum pistl-
um í Lögbergi um eftirfarandi á-
stand mitt, eða máske fleira, en
um það er alt óvíst nú.
Bið guð að hjálpa mér og blessa
alla vini mína æfinlega.
1620 Fargo St., off Echo Park
Ave., Los Angeles, Cal. 9. ág.
S. Thorwaldson.
ROBIN HOOD FLOUR
Eftirspurnin
eftir þessu víðfræga
Kveiti er altaf að auk-
ast, og þaðmjöghrað-
fara,
R0BIN H00D HVEITI
er nú sent til, svo að
segja, allra
heimi.
Lorraine Elizabeth AVright.
Stúlka þessi hin efnilega, sem hér
um ræðir, er dóttir Mr. og Mrs. F.
i D. Wright, að 460 Victor St. hér
í borginni. Er faðir hennar enskJ
ur, en móðirin íslenzk, dóttir hr.
C. J. Wopnford málara hér í bæ.
Miss Wright, sem að eins er tæpra
ellefu ára að aldri, vann fyrstu
verðlaun í píanófepili og hljóm-
fræði við Toronto Conservatory
of Music, við elementary prófin,
sem fram fóru síðastliðið vor.
landa í
Víkingur
Vesturlandsics
ÍCR
T
ÁVARP FJALLKONUNNAR.
Frá vættum greið ei vörnin er—
vanginn' sveið und tárum,
brött var leið, þið brugðust mér,
börh, á neyðarárum.
Frá köldum árum ánauðar
unda-bárur flæða,
ykkar tárin iðrunar
ei min sárin græða.
Eg ykkar róma austra fley,
því andans hljóm eg þrái,
þó veit eg ómar vekja ei
vonar blóm af dái.
Sefið bróðurs sára nauð,
ei sálar gróður hafnið,
þótt veröld hljóði völd og auð,
virðið móður nafnið.
R. J. Davíðsson.
Hveitisamlagið.
Samlagið gerir viðskiftin betri.
, . , Fyrir aðgerðir hveitisamlagsins
legasti borgari, enda naut hann; hafa viðskiftin . ]and
iafnan fullrar samuðar konu! . ,
sinnar, sem með sínum nothæfu j betn og hagkvæman, ser-
gáfum, stilta lunderni og látlausa: staklega fra sjonarmið: smasal-
framferði hafði á hann hin beztu anna- Það er afleiðing af því, að
áhrif og gerði líf þeirra beggja hveitiverðið hefir orðið jafnara og
sameiginlega unaðsríkt og nyt-
samt.
Með tilliti til æfistarfs þess,
sem eftir þau hjón liggur, tel eg
sanngjarnt að skipa þeim í fremstu
röð þeirra íslenzku frumherja,
sem flutt hafa til þessa lands. .
B. L. Baldwinson.
bcrgununum hefir verið hagað
þannig, að hagkvæmara hefir
reynst bændunum, eftir því sem
Mr. George S. Jarvis frá Saska-
toon fórust orð í ræðu, er hann
hélt nýlega fyrir Canadian Credit
Men’s Trust Association.
“Það, að smákaupmennirnir hafi
að undanförnu gert betri við-
skifti.'má vel sjá á skýrslu heild-
salanna,” segir Mr. Jarvis, “og
heildsalarnir segja, að viðskiftin
séu nú bygð á traustari og heilla-
vænlegri grun<Jvelli en verið hef-
ir, þar sem tap á lánum, sem
bændurnir hafa fengið árlangt,
séu nú að hverfa.”
Mr. Jarvis talaði sérstaklega um
þær ákvarðanir, sem teknar hefðu
verið og sem leitt hefðu til sam-
vinnu á sölu í afurðum bændanna,
og sýndi fram á þær afleiðingar,
sem það hefði haft í ýmsum
greinum.
Hann sagði enn fremur, að með
því að kynna sér málið, kæmist
maður að þeirri niðurstöðu, að
flest verzlunarfélög væru hveiti-
samlaginu mjög hlynt af þessum
ástæðum.
“Bændur hafa getað minkað
skuldir sínar að miklum mun, sið-
an hveitisamlagið tók til starfa.
Verðið hefir verið hærra og jafn-
ara á hveitinu og lánfélögin líta
svo á, að hagur bændanna sé nú
betri og tryggari en áður var.”
“Verkfærafélögin eru hlynt
hveitisamlagjnu. Hvernig það
hagar borgunum fyrir hveitið,
veldur því, að á þeim tímum árs,
sem bæhdurnir helzt kaupa jarð-
yrkjuverkfæri, hafa þeir vana-
lega peninga fyrir hendi og geta,
að miklu leyti, borgað fyrir verk-
færin út í hönd og þurfa ekki að
taka til þess langa tíma, eins og
vanalegt hefir verið í mörg ár.
“Það er alment ltið svo á, að
aðferð hveitisamlagsins verði tíl
þess, að koma verzlunarviðskift-
um yfirleitt á traustari grundvöll,
vegna þess, að bændurnir fá háa
niðurborgun fyrir hveitið, þegar
þeir afhenda- það, og svo afgang-
inn smátt og smátt alt árið. Þetta
veldiir því, að bændur geta keypt
meira fyrir peninga út í hönd og
gerir það kaupmönnum mögulegt
að selja með lægra verði, svo þeir
geta þá frekar kept við hin stóru
verzlunarhús, sem hafa þá að-
ferð, að senda vörur sínar með
póstinum út um alt land.”
“Það að smásölum gengur vel,
gerir heildsölumnnutm Imögulegt,
að láta þá hafa vörur með svo
sanngjörnu verði, að hægt sé að
selja þær úti í sveitum þannig, að
fólk þurfi ekki að leita út fyrir
sína eigin bæi til að kaupa nauð-
synjar sínar.”
»/Ai; K1IVI/ \n/kij yiJ w'V '>A W OT>. 'V 1/ w Ai
EKKERT LEYNDARMÁL OG ÞARF EIGI
AÐ GETA SÉR TIL UM ALDUR
OG TILBÚNING Á
jfmfimal
Hvortveggja er greinilega skyrt a hverri flösku.
Lesið skýrteini stjórnaiinnar. Lesið vörumerkið.
lægstir og fari hæðin nokkuð eft-
ir efnahag. Til samanburðar má
geta þess, að meðalhæð Dana er
Tilkynning.
verki. En enginn efi getur held- i talin 167,5 cm., Svía 171,7 og
ur verið á því, að hún mun vinna
sér þakklátssemi mikla meðal vor
fslendinga í gamja landinu. Verk-
ið kvað nú vera undir fullnaðar-
prentun og er það myndarleg sam-
vinnuhönd, er þessi vesturíslenzka Dana
kona hefir rétt oss yfir hafið.
Hún á af öllum íslendingum þakk-
ir og heiður skilinn.
—Lesbók. E. B.
Guðm. Hannesson
og íslenzk mannfræði.
Fáir menn, sem þátt hafa tekið
í opinberu lífi hér á undanförn-
um árum, hafa verið eins fjöl-
fróðir áhugamenn og Guðm. pró-
fessor Hanness. og kynt sér jafn-
mörg viðfangsefni. Hann hefir
fylgst óvenju vel með í mörgum
menningar- og framkvæmdamál-
um erlendis og sífelt haft hugann
við það, hvernig þau mætti verða
að notum heimafyrir til umbóta
eða aðvörunar, jafnframt því, -
sem hann hefir athugað ýmis-
legt og ritað um innlend mál og
irnlenda reynslu. Sumt af þessu
orkar sjálfsagt tvímælis, eins og
gengur, en er alt til nokkurrar
vakningar áhugasömum mönnum
op þar að auki oftast fjörlega
framsett.
Auk all-umfangsmikillar há-
skólakenslu og. læknisstarfa fyr
Norðmanna 171,6 (efjtir mæling-
um á nýliðum). Meðalþyngd ís-
lendinga reiknast G. H. rúm 68 kg.
(68.127) (á aldrinum 29—40 ára)
og er það nokkru meira en þyngd
(61.23) og Norðmanna
(66.0) og megi Islendingar því
bera nafnið Mörlandar með réttu.
Meðal höfuðhæð íslendinga er
12,7% hæðarinnar allrar og háls-
lengd 5,2% og er það áþekt þvi,
sem gerist um Þrændur. Bollengd
er einnig áþekk á báðum (82%
hæðar), þó er bolurinn nokkru
styttri á fslendingum, en klof-
beinshæðin sú sama, en geirvarta
og nafli liggja lítið eitt hærra á
Þrændum. íslendingar eru dálítið
herðabreiðari en Þrændur (22,5%
: 22,3%) en Þrændur nokkru gild-
ari um brjóst og mitti. Útlima-.
mál eru einnig áþekk.
Höfuðmálin eru aftur á móti
nokkuð önnur. Lengd og breidd
höfuðkúpunnar er nokkru meiri á
íslendingum en Norðmönnum, en
kúpuhæðin aftur minni en á
Þrændum. jLengdar-breiddartala
er sú tala kolluð, sem sýnir hve
kúpubreiddin er mörg % af kúpu-
lcngdinni og eru þeir kallaðir
langhöfðar, sem hafa vísitöluna
75,9 eða lægri, en stutthöfðar þeir,
sem hafa 81,0 eða hærri, en með-
alhöfðar þar á milli. Norrænir
menn eru langhöfðar í heild sinni
en eftir því sem kynið er bland-
aðra verða langhöfðar færri. fs-
Til vina minna! ^
Vitandi með vissu, að fjöldi vina
og velunnara minna á ýmsum
stöðum fjær og nær, hafa nú þeg-
ar fengið óljósar fregnir af van-
heilsu minni í seinni tíð, og fýsir
þess vegna að frétta nánar um
það efni, leyfi eg mér hér með að
biðja Lögberg að flytja öllum
þeim þá köldu en sönnu frétt, aðj
eftir að hafa um nokkrar síðustu
vikur verið undir skoðun sérfróðra!
lækna hér, og við brúkun beztu á-|
halda, er úrskurður þeirra sá, að^
vanheilsa mín stafi af krabba-j
meini í maganum, sem að öllumM
líkindum verði mér að bana áðurj
langt líður. Vil eg geta þess, að
enn er ekki afráðið hvort eg
reyni að ganga undir holskurð,
sem eina og síðustu tilraun til
bata, eða að eg smá drekk minn
beiska bikar, sem að mér er með
þessu réttur, og sem eg hefi tekið
á móti með eins mikilli rósemi og
stillingu eins og skylda mín er og
kraftar leyfa. Vil enn fremur geta
þess, að enn er eg á fótum og nær-
ist töluverðu af ýmsu þunnmeti,
en líkamsþróttur hefir mjög þorr-
ið og fer þverrandi svo ótt, að
munar miklu hverja viku. —
Að endingu mælist eg til, að
sem flestir vina minna vildu við
tækifæri senda mér línur, ekki
neinar meðaumkanir eða æðrur
um ástand mitt, því þess gjörist
engin þörf, þar eg er nú að eins
að gjalda þá skuld, sem hverjum
einasta manni ber að gjalda, þeg-
ar þeirra tími er komin hvers
eins, en bara blátt áfram hvers-
dags skeyti með allri þeirri gletni,
spaugi, fyndni og smáfréttum, sem
hverjum er lagið að sjóða saman
WILS0N FURNUURE C0. LTD.
352 Main Street
<HKH><H*<HKH><H><HS<H><H><B»<HS<HKB*<Hfr>pL>t>iKHKHS<H*<H*<i;H><H><H*<H><H><H>p<H>í>#<H><^^
Ágóst sala vor á hósgögnum, og öllu sem þar að lýtur, hefir betri
kosta kjör að bjóða heldur en nokkru sinni fyr.
Hugsið eitt augnablik um Joau ágætis húsgögn er vér seljum, og það lága verð er vér
nú bjóðum þau fyrir og þau not sem þér getið haft af þeirii deild veizlurarinrar, þar
sem þér getið skift gömlum húsgögnum fyrir ný, og þau eru tekin með eins háu verði
og mögulegt er fyrir önnur ný. og þar sem þér getið haft 12 mánuði til að borga mis-
muninn, án þess það kosti nokkuð aukreitis.
Solid Walnut Bedroom Suite
Eittaf vorum allra beztu svefnherbergis
samstæðum með mestu kjörkaupum á
þessari sölu. Það er “Queen Anne
Suite“. Fólk verður að sjá þau til að
geta metið þau rétt, Sérstaklega rúm-
góður Dresser, Chifferette sem hefir
þrjár skúffur og fjórar hyllur. Vanity
Dreaser, sem hefir^vær skúffur hvoru-
megin. Fallegt rúm, stóll og bekkur.
Vanaverð $415.00 Í07Q (\íí
Ágúst söluverð . . f Ö«UVf
French Walnut finish Suite
Mjög fallcga frá þeim gengið, prýdd gilt-
um listum. Stór Dresser, Chifferette
Vanity Dresser og bow- i
foot rúm
$135.00
DEILDIN ÞAR SEM HOSMUNUM ER SKIFT
Inn í þessa deild tökum vér hvern hlut sem er af húsgögnum cg geium hann sem
nýjan, smátt og smátt eru nýjir hlutir teknir úr hinum ýmsu deildum oglátnirí þessa
deild, og seldir lágu verði. Það er yðar hagur að Iitast um í þessari deild.
HLR ER EITT DÆMI: Nýtt Ivory Rúm, Dresscr, Chifforette og stóll, tekið úr deildinni sem 1 ^ 00
svefnherbergis munir eru [ og fært niður i kjallara. Vanaverð$210.00. Selt 1 kjallaranum fyrir ipllD.Uv?
“YOU’LL D0 BETTER AT WILS0N"