Lögberg - 11.08.1927, Blaðsíða 1

'
40 ARGANGUR |l
Helztu heims-fréttir
Canada
Hveitisamlagið hefir nú borg-
að meðlimum sínum í Sléttufylkj-
unum síðustu borgun fyrir hveiti-
uppskeruna árið sem leið. Nemur
sú upphæð méir en $27,000,000,
og fær Manitoba í sinn hlut
$2,696,700, Saskatchewan $17,825,-
OOOog Alberta $6,500,000. Fyrsta
borgun verður nú í haust, eins og
undanfarin ár $1.00 fyrir hvern
mæli af hveiti, miðað við Fort
William. Fyrir aðrar kornteg-
undir verður borgað eins og hér
segir: hafra 34c., bygg 50c, flax
$1.50 og rúg 70c. fyrir hvert
bushel.
* * *
Hon. Robert Forke, innflutn-
inga ráðherra, er nýkominn frá
Bretlandi, þar sem hann hefir
verið um tíma í embættiserindum.
Hann kom með sama skipinu og
prinsinn af Wales og hans föru-
neyti. Búist er við að Mr. Forke
komi hér vestur áður en langt líð-
ur, en fyrst verður hann að vera
um tíma í Ottawa og gegna ýms-
um störfum sem þar bíða hans.
Eitt af þeim málum er það, hvert
nægilega margt verkafólk sé í
Vesturlandinu til hirða uppsker-
una í haust. Nú um tíma hefir
fólk ekki verið flutt inn frá suð-
urhluta Evrópu, en vel getur ver-
ið að byrjað verði á því aftur nú,
ef álitið er að ekki sé nægilega
margt vinnufólk í landinu til að
hirða uppskeruna.
* * *
Prinsinn af Wales, George prins
bróðir hans, Baldwin forsætisráð-
herra Breta og frú hans og þeirra
föruneyti, er nú að ferðast um
Canada. Alls eru 29 manns í
þessum ferðamanna hóp. Eins
og nærri má geta, var þessum
^tignu ferðamönnum fagnað með
mikilli viðhöfn, þegar þeir komu
til Canada, fyrst í Quebec og svo
í Montreal og Ottawa, og verður
því að sjálfsögðu haldið áfram,
alstaðar þar sem þeir koma, með-
an verða í Canada. Mr. Bldwin
hefir ekki .komið til Canada í 37
ár og í þetta sinn getur hann ekki
haft hér nema skamma dvöl, því
heima fyrir hefir hann í mörg
horn að líta, eins og nærri má
geta. Þó ferðast hann alla leið
vestur undir Klettafjöll og kemur
í öll fylkin nema British Colum-
bia, því tími vinst ekki til að
heimsækja það fylki. í Winnipeg
verður Mr. Baldwin hinn 13. þ.rm
* * *
Hon. C. A. Dunning, járnbauta-
mála ráðherra, er nú norður við
Hudsons flóa og er í för með hon-
um Frederick Palmer, verkfræð-
ingur frá Englandi og nokkrir
verkfræðingar frá Canada og enn
fleiri menn. Á nú að gera út um
það fyrir fult og fast, hvort Hud-
sonsflóa brautin verður bygð til
Port Nelson, eins og ætlað var,
eða til Fort Churchill. Hefir Mr.
Palmer verið fenginn til að rann-
saka þetta mál að nýju og fer það
nú sjálfsagt mest eft'ir áliti hans,
hvor höfnin verður valin. Að vísu
hefir Port Nelson að undanförnu
verið álitinn sjálfsagður hafnar-
staður og miklar og dýrar umbæt-
ur verið þar gerðar, og hefir Mr.
Dunning fengið talsverðar ákúr-
ur fyrir að vera nokkuð að hreyfa
við þeirr'i ályktan, og hefir það
jafnvel þótt benda í þá átt, að
honum sé þetta mál ekki fult al-
vöruefni, því þetta mál hafi ver-
ið svo vandlega rannsakað áður,
að ekki sé ástæða til að rannsaka
það að nýju. Mr. Dunning segir,
að þetta tal sé alt ástæðulaust,
það sé ekki of varlega farið, og |
mik'ið ríði á, að kjósa þá höfnina,
sem heppilegust sé.
* * *
Elzta konan í Manitoba heitir
Amelia Burrítt og á heima í Port-
age la Prairie. Hún varð 104 ára
á mánudaginn í þessari viku, og
hún er enn svo heilsugóð, að henni
verður aldrei misdægurt og veit
ekki af eigin reynslu hvað- veik-1
indi eru. Samt hefir hún nú mist
sjónina. Hún kom til Manitoba
þegar hún var 67 ára og tók sér |
þá heimilisréttarland í grend við f
Morden og bjó þar nokkur ár og
stundaði f járrækt. Síðar var hún !
mörg ár í Winnipeg hjá syni sín-
um. Enn heldur hún sínum and-
legu kröftum og fylgist vel með
því, sem er að gerast, og hún er
enn glaðleg, gamla konan, og
virðist vera ánægð með lífið.
* * *
Þeir sem um þingmensku sækja
í Manitoba verða, að kosningurum
afstöðnum, að gera grein fyrir
því, hve miklu fé þeir hafi varið
til kósninganna. Skýrsla um
kostnað þingmannaefna við síð-
ustu kosningar er nú út komin og
ber hún það með sér, að kostnað-
urinn hefir verið ærið misjafn.
J. T. Haig í Wirínipeg hlaut fleiri
atkvæði við siðustu kosningar
heldur en nokkur annar af þing-
mannaefnunum. Hann hafði lika
kostað mestu til, eða $3,767.76.
Þá kemur W. Sanfod Evans með
$1,684.44 W. V. Tobias með $1,-
629.56 og Col. R. A. Gillespie, sem
ekki náði þó kosningu, með
$1,171.35. Hon. R. A. Hoey, menta-
mála ráðhera hefir eytt $584.30,
en fyrverandi mentamálaráðherra
Chas. Cannon, ekki nema $255.60.
Hann náði ekki kosningu. Kostn-
aðurinn er mjög misjafn. Sumir
hafa kostað mjög litlu til, eins og
t. d. N. Y. Bachynsky í Fisher,
að eins $42.50, en þeir höfðu víst
lítið upp úr öllu braskinu nnað
en fyrirhöfnina og kostnaðinn,
það sem hann var.
— * * *
Á hinu nýkosna fyl'kisþingi í
IVDanitoba eiga ekki sæti nema 23
bændur. Hinir allir hafa ein-
hverjum öðrum störfum að gegna.
Lögfræðingar eru tiu, en voru
ekki nema þrír á síðasta þingi;
læknar sex, en að eins einn síð-
ast og þar að auki einn kynja-
læknir (chiropractor). Þá er
einn prófessor, ein gift kona og
svo ráðsmenn og umboðsmenn og
annars flest, sem nöfnum tjáir að
nefna, nema prestar, þeir fyrir-
finnast engir á þessu þingi. Þetta
er þó dálítið vafasamt, því tveir
þingmannanna hafa áður stund-
að prestskap, og ekki hefir heyrst,
að þeir hafi verið settir af hemp-
unni, svo þeir eru þá líklega upp-
gjafaprestar.
* * *
Það er gert ráð fyrir, að bænd-
urnir í Sléttufylkjunum þurfi á
hér um bil 31,000 kaupamönnum
að halda til að hirða uppskeruna
í haust, auk þeirra, sem fáan’egir
eru heima fyrir. Verða þeir
flestir fluttir hingað vestur frá
Austur-Canada, en væntanlega
einhverjir frá Kyrrahafsströnd-
inni. Er búist við, að Alberta-
fylki þurfi á 8,000 mönnum að
halda, Saskatchewan á 20,000 og
Manitoba að eins 3,000.
Haughton I. S. Lennox, dómari
við yfiréttinn í Öntario fylki, er
nýlega látinn að heimili sínu í
Toronto, eftir þriggja vikna legu,
77 ára að aldri.
Nýlega er látinn á Jubilee H'ospi-
tal í Victoria, Charles Mair, elzti
rithöfundur hinnar canadísku þjóð-
ar. Var hann fæddur í Lanark þorp
inu í austur hluía Ontario-fylkis,
þann 21. dag september mánaðar,
áriS 1838. Fyrsta ljóðabók hans
kom á prent 1868, og nefndist
Dream1p.nd and Other Poems.
Þykja ljóS hans yfirleitt, blæfögur
og hugSnæm.
Alþingiskosningar á
Islandi.
Stjórn Jóns Þorláksonar bíður
ósigur.
Oss hafa borist blöð frá R.vík
upp til 14. júlí. Skýra þau að
nokkru frá Alþingiskosningunum,
sem fram fóru um land alt hinn
9. júlí, en þá eru ekk'i fréttir
komnar úr nærri öllum kjördæm-
um landsins.
í þeim kjördæmum, sem þá er
frétt frá hafa þeir sem hér segir,
náð kosningu
í Reykjavík: Héðinn Valdimars-
son jafnaðarm.; Sigurjón ólafs-
son, verkafl.m.; Magnús Jónsson
og Jón ólafsson, báðir íhaldsfl.
Seyðisfirði; Jóhannes Jósefs-
son, íhaldsm.
Vestm.eyj.: Jóhann Jósefsson,
íhaldsm.
Gullbr. og Kjósar.: Björn Krist-
jánsson og Ólafur Thors, íhfl.
Austur-Húnavatnss.: Guðm. ól-
afsson, frams.m.
Austur-ISkaftafellss.: Þorleifur
Jónsson, framsm.
Mýrasýslu: Bjarrii Ásgeirsson,
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN U.ÁGÚST 1927
NÚMER 32

: V'v ,,
• v'
Fjallkona íslendingadagsins í Winnipeg: Frú Salín Guttormsson,
dóttir hr. Kristjáns Reykdal og Sigurborgar konu hans, að Baldur,
Man. — Hirðmeyjar: Frú Halldóra Jakobsson, dóttir Mr. og- Mrs.
Lárus Guðmundsson, að Árborg. Man., og ungfrú Gyða Johnson,
dóttir Mr. og Mrs. Gísli Johnson, að 906 Banning St., Winnipeg.
framsm.
Vestur-Skaftaf.s.: Lárus Helga-
son, framsm.
ísaf jarðars.: Magn. Guðmunds-
son og Jón Sigurðsson, íhaldsm.
Dalas.: Sigurður Eggerz, frjáls-
lyndi fl.
Rangárvallas.: Einar Jónsson
og Gunnar Sigurðsson, íh. og óh.
Vestur-ísafj.s.: Ásgeir Ásgeirs-
son, framsm.
Snæfellsness.: Halldór Steins-
son, íhaldsm.
Árness.: Jörundur Brynjólfsson
og Magnús Torfason, frams.m.
Akureyri: Erlingur Friðjóns-
son, communisti.
ísafirði: Haraldur Guðmunds-
son, jafnaðarm.
Er þá frétt úr 16 kjördæmum,
er hafa samtals 23 þingsæti. Af
þeim hefir ‘íhaldsflokkurinn hlot-
ið 10 þingsæti, framsókn. 7, sósí-
alistar 4, frjálsl. 1 og 1 sæti hefir
hlotið maður, sem telur sig utan-
flokka. ófrétt er úr 10 kjördæm-
um ,er hafa 13 þings. á að skipa.
Síðustu blöð að heiman telja víst,
að stjórnarskifti fari fram í ná-
inni framtíð, með því að sýnt sé,
að andstöðuflokkarnir, sem þó
eru no<kkuð skiftir (í skoðunum,
muni sameina sig að minsta kosti
fyrst um sinn.
Islendingadagurinn.
íslendingadagurinn í Winnipeg
var í þetta sinn haldinn á laug-
ardaginn i vikunni sem léið, 6.
ágúst. Var sú ástæða til þess,
að nefndinni sem fyrir hátíða-
haldinu stóð, þótti ekki tiltæki-
legt, að láta það fara fram 2. ág.,
þar sem þá voru tveir eða þrír
frídagar nýafstaðnir. Var það
vafalaust vel ráðið, því fólk mundi
fráleitt hafa getað sótt íslend-
ingadaginn, ef hann hefði verið
haldinn 2. ágúst.
Veðrið var hið ákjósanlegasta
og fólkið, sem daginn sótti, var
með flesta móti, að oss fanst, og
alt fór þar vel fram og yfirleitt
svipað því, sem verið hefir ár eft-
ir ár. River Park, þar sem fs-
lendingadagurinn var nú haldinn,
og hefir verið haldinn í mör#g und-
anfarin ár, er vel valinn staður
til að hafa þar um hönd íþróttir
af ýmsu tagi. Var mikið af þeim
í þetta sinn og þótti góð skemt-
un,.jnú ekki siður en áður.
Stór ræðupallur var reistur
framan við sætaraðirnar, og var
hann smekklega skreyttur fánum,
brezkum og íslenzkum. Þar sat
fjallkonan, Mrs. P. B. Guttorms-
son, í nokkurs konar hásæti eða
öndvegi, og var hún klædd mjög
fallegum íslenzkum-* falclbúningi;
og þar sátu hirðmeyjar hennar,
sín til hvorrar handar, Mrs. Stein-
dór Jakobsson í upphlut, og Miss
Gyða Johnson í peysufötum.
Flestum mun hafa fundist, að
fjallkonan og hirðmeyjarnar væru
ærið glæsilegar og ékki efast um
að þær væru það “drottins betza
smíði,” sem fyrir augu bar á ís-
lendingadaginn. Fjallkonan bar
fram kvæði, eftir Dr. Richard
Beck, Ávarp fjallkonunnar.
Á ræðupallinum var líka stór
söngflokkur, Icelandic Choral
Society, sem söng “O, Canada”
og svo marga íslenzka söngva,
undir stjórn Mr. Halldórs Thoi'-
olfssonar, og söng bæði mikið og
vel.
Mr. J. J. Samson var forseti, en
ræður fluttu þeir séra Rúnólfur
Mai'teinsson, minni íslands; séra
Ragnar E. Kvaran, minni Vestur-
íslendinga, og Miss Aðalbjörg
Johnson, minni Canada. Vonum
vér að geta birt ræðurnar allar
hér í blaðinu, svo ástæðulaust er
að skýra frekar frá þeim, enda
heyrðust þær 'illa, nema sú fyrsta,
og var þó ékki þe'im, sem töluðu,
um að kenna, heldur áheyrendun-
um, sem sumir hverjir töluðu
sjálfir alt of mikið 0g voru of
ókyrrir, meðan ræðurnar voru
fluttar. Má því sjálfsagt að
nokkru leyti um kenna, að nokkr-
ar íþróttir fóru fram, hinum meg-
in við ræðupallinn meðan á ræðu-
höldum stóð. Þrjú kvæði voru
líka flutt: Minn'i fslands, eftir
Einar P. Jónsson, sem hann flutti
sjálfur; Minni Vestur-íslendinga,
eftir Sig. Júl. Jóhannesson og
Minni Canada, eftir Einar H.
Kvaran. Sigfús Halldórs frá
Höfnum las þau kvæði, þar sem
skáldin voru ekki viðstödd.
Eftir að ræðunum vár lokið,
fóru fram glímur, sem einir níu
ungir og vaskir íslendingar tóku
þátt í, og þótti það hin bezta
skemtun.
Um kveldið vdr dansað fram
undir miðnætti.
Dr. Hannes Hannesson,
er nýlega hefir hlotið skírteini,
sem meðlimur læknafélagsins kon-
unglega r Lundúnum, og jafnframt
fengið viðurkenningarskjal kon-
unglega læknafélagsins þar í
boginni, hefir nú verið kjörinn
“Fellow of The Royal Colonial
Institute.” Dr. Hannesson út-
skrifaðist með lofsamlegum vitn-
isburði af háskóla Manitoba fylk-
is árið 1923, og hefir frá þeim
tíma stundað nám og gegnt lækn-
ingastörfum við London Hospital.
Dr. Hannes Hannesson er fædd-
ur í Winnipeg, þann 19. dag feb-
rúarmánaðar árið 1902, sonur
þeirra Jóns M. Hannessonar og
konu hans Solveigar Eysteins-
dóttur, sem bæði eru ætttuð úr
Borgarfirði hinum syðra. Flutt-
ust þau hjón til Selkirkbæjar,
þegar Hannes var í' æsku, og naut
hann þar barnaskóla og miðskóla-
mentunar. Við burtfararpróf frá
miðskólanum í Selkirk, hlaut hinn
efnilegi ungi maður, verðlauna-
pening hertogans af Devonshire.
Dr. Hannes Hannesson, er
bráðvelgefinn maður, er sýnt
hefir frábæra elju og ástundun
við nám sitt. Má þess því fylli-
lega vænta, að fyrir honum liggi
björt og gæfurík framtíð. Munu
allir sannir íslendingar samfagna
foreldrum. hans og honum sjálf-
um og óska þeim öllum gæfu og
gengis í framtíðinni.
Miss Thórstína Jackson
Oss hafa borist í hendur blaða
úrklippur, þar sem minst er að
nokkru fyrirlestra þeirra um'ís-
land og íslenzka menning, er
ungfrú Jackson hefir fyrir
skömmu flutt í borgunum Seattle
og Vancouver. Hefir erindi ung-
frúarinnar verið í hvívetna vel
tekið, og áheyrendur óspart látið
í ljós ánægju sína yfir því, hve
mai-gháttaða fræðslu um íslenzku
þjóðina þar væri að finna. Fylg-
ir hér á eftir útdráttur úr um-
mælum tveggja blaða, “Seattle
Post-Intelligencer” og “Vancouv-
er Moi'ning Star.”
Eftir nokkrar inngangs hug-
leiðingar, kemst hið fyrnefnda
blað svo að orði:
“Ungfrú Thórstína Jackson, frá
New York, sem stödd er í Seattle-
borg um þessar mundir, telur
ekki ólíklegt, að kynslóð hins
unga íslands, kunrii að nota sér
víðvarpið sem afsökun, til að
komast frá hinum eldri siðum og
erfðavenjum. Eina mínútuna er
ungfrú Jackson önnum kafin við
heimi'lda söfnun til Dakotasög-
unnar, skömmu seinna fréttum vér
af henni, þar sem hún er að ferð-
ast á hestbaki um ísland. Næst
bregður henni fyrir sjón'ir, um
leið og hún hlýtur Fálkaorðuna af
konungi íslands og Danmerkur,
og svo hittum ‘ vér hana á sama
augnablikinu að heita má, á fyr-
irlestrarferð um Bandaríkin. —
Ungfrú Jackson dregur um stund
athygli vora að því, að sá hafi
siður viðgengist til forna, að
fólk hafi safnast saman í bað-
stofunni að afloknum kveldverði,
og þar hafi einhver einn, ákveð-
inn maður, skemt með sögulestri.
Engu kvaðst ungfrú Jackson vilja
um það spá, hvort víðvarpinu tæk-
ist að útrýma þessum þjóðlega
sið eða eigi.” — “1 nýbygðum ís-
lendinga í North Dakota, er mik-
ið af Radios”, segir Miss Jack-
son.' “Eg dvaldi á íslandi síðast-
liðið sumar,” bætir hún við, “og
fyrir mitt leyti, er eg sannfærð
um, að loftslag og veðráttufar
heima, er ákjósanlegt fyrir Radio-
samband. Heyrði eg með slíkum
hætti, margar ágætar skemti-
skrár, meðan eg dvaldi á Frúni.”
“Ungfrú Jackson, er flytur með-
al Ameríkumanna fyrirlestra um
íslendinga, en meðal íslendinga
og , annara Norðurlandamanna,
um Ameríkumenn, tjáist sann-
færð um, að holt sé hverjum inn-
flytjanda, að vernda dýrmætustu
minjar stofnþjóðarinnar, að
minsta kosti fyrst um sinn, eftir
að til þessa lands er komið.
Guðað á glugga.
Er náttblœrinn guðar á gluggann
Og gœgist til mín inn,
Mér finst ’ann i húminu fálmi hljótt
Sem fari þar vinur minn.
Mitt hélugrátt höfuð ’ann kyssir,
Sem hjartaþörf kannist við.----
En sendu þig ástvina sálir í nótt
Að signa minn nœturfrið?
Þú lokkunum gisnum lyftir
Og Ijúft þú strýkur brá,
Svo minnir á kcera móðurhönd,-----
Er mömmu kveðjan frá?
Nú guðar hann aftur á gluggann,—
JIví grcetur þú, Ijúfi blcer?
Þig angra ei slitin ástvindbönd, —
Þú öllum mönnum ert kær.
Þinn andvari minnir á ástir,
Á ástmna lát þín tár.
En vitjaðu min á sóttarsæng,
Er sofna jarðlifs þrár.
Og við skulum vaka til morguns,—
Þér vináttu bjóða skcd. —(
En lánaðu mér þinn létta væng
IJm lifsins Kaldadcd. —
Jónas A. Signrðsson.
“Útlendingurinn þarf á verð-
mætum þjóðar sinnar að halda,
að minsta kosti þangað til hann
hefir fengið fyrir því fulla vissu,
hvað hann sé líklegur til að
hreppa í staðinn. Um leið og hann
hefir selt af hendi sitt þjóðlega
erfðafé, eru til þess miklar líkur,
að hann í flaustri kunni að
gleypa við einhverju óhollu og ó-
þjóðlegu, er haft gæti veiklandi
áhrif á framtíð hans alla. Betra
að halda í lengstu lög, fullum
trygðum við andlega erfðafjár-
sjóðu, og láta þá síðarmeir, fyrir
eðlilega rás viðburðanna, renna
saman við æðstu hugsjónir kjör-
þjóðanna.
“Með þessum hætti, gæti Ame-
ríka orðið aðnjótandi gáfna og
annara góðkosta frá þjóðum hins
gamla heims. Væri ástæðulaust
að kvíða því, að slíkt fólk myndi
eigi nægilega fljótt, venja sig að
siðum og háttum hinnar ame-
isku þjóðar. Það gæti einnig
haft hættu í för með sér, ef hinu
unga fólki yrði liðið átölulaust að
henda gaman að hugsjónum og
söguminjum stofnþjóðanna. Slíkt
gæti auðveldlega leitt til aukins
virðingarleysis gagnvart foreldr-
um.”
Blaðinu “Vancouver Morning
Star”, farast þannig orð um fyr-
irlestur ungfrú Þórstínu Jackson
þar í borginni:
“Ungfrú Þórstína Jackson, hinn
góðkunni fyrirlesari og rithöf-
undur frá New York borg, flutti
fyrirlestur um ísland í Grand-
view Hall, Commercial Drive, þar
sem lýst var þúsund ára sögu
hinnar íslenzku þjóðar, á mjög
aðlaðandi hátt. Fyrirlesturinn
prýddu allmargar myndir af ís-
landi. Lýsti ungfrú Jackson
sögueynni fornu, norður við ís-
haf. Gat hún þess jafnframt, að
nafnið ísland, hefði ávalt gefið
umheiminum skakka hugmynd
um veðráttufar <^g staðháttu
landsins. Sagði hún, að jafnvel
á norðurjaðri landsins, væri engu
kaldara, en þá er kaldast væri í
Chicago, eða tæplega það. Gerði
hún og glögga grein fyrir félags-
legu lífi binnar íslenzku þjóðar,
sem og hinum dýrmætu bókmenta-
fjársýóðum sögulandsins.”
Fyrir fáum dögum flutti ungfrú
Jackson fyrirlestur í .Calgary,
þar sem saman var komið hátt á
fjórða hundrað manns. Nefndi
hún er'indi sitt “The Kingdom of
Hundred Thousand”. Var erind-
ið hrífandi lýsing á íslandi og ís-
lenzkri þjóðmenning, að því er
blaðinu “Calgary Albertan” segist
frá. Sýndi ungfrúin einnig hundr-
að töfrandi litmynd'ir, er lýstu
landi og þjóð.
Ungfrú Thórstína Jackson er
væntanleg, hingað til Winnipeg,
síðustu vikuna í yfirstandandi
mánuði, og ráðgerir hún að flytja
hér tvo fyrirlestra, annan á ís-
lonzku, en hinn á ensku, og sýna
jafnframt nýjustu og fullkomn-
ustu myndir héiman af Fróni.
Verða þau fyrirlestrahöld auglýst
hér í blaðinu síðar. Er þess að
vænta, að fólk vort láti hana ekki
tala fyrír tómu húsi. Hún hefir
lagt á sig afarhart verk, með því
að ferðast um Ameríku og kynna
þar sérkenni þjóðernis vors. Ber
henþi fyrir það heiður og þökk
íslendinga, beggja megin hafsins.
Séra Kolbeinn Soe munds-
son kvaddur.
Séra Kolbeinn Sæmundsson hef-
ir dvalið hér í borginni og grend-
irrii síðan fyrir kirkjuþing, sem
haldið var seint í júnímánuði.
Kom hann alla leið frá Seattle,
Wash., í bil sínum, með frú sinni
og .börnum og lögðu þau aftur á
stað heimleiðis á þriðjudaginn í
þessari viku. 'Séra Kolbeinn var
vígður á kirkjuþinginu og hefir
prédikað í Fyrstu lút. kirkju í
Winnipeg undanfarna sunnu-
daga. Á fimtudagskveldið í síð-
ustu viku héldu vinir hans hér í
borginni honum 0g frú hans all-
fjölment og skemtilegt samsæti í
samkomusal Fyrstu lút. kirkju, til
að þakka þéim fyrir komuna og
dvölina hér, kveðja þau og óska
þeim allrar blessunar æfinlega.
Það leyndi sér ekki í þessu sam-
sæti, að það eru margir íslend-
ingar í Winnipeg, sem ekki að
eins bera hinn hlýjasta vinarhug
til séra Kolbéins, heldur gera sér
hinar allra beztu vonir um mik-
inn og góðan árangur af starfi
hans í prestsstöðunni. Eru þær
vonir áreiðanlega á góðum og
gildum rökum bygðar, því hani»
hefir vafalaust flesta þá kosti,
sem góður prestur þarf að hafa.
Samsætið byrjaði með því, að
góðar veitingar voru fram born-
ar, eftir að Dr. Björn B. Jónsson
hafði flutt borðbæn. Mr. Eggert
Fjeldsted stjórnaði samsætinu og
sagðist hann skilja stöðu sína svo,
að það væri sitt aðal hlutverk, að
sjá um það, að ræðumennirnir
töluðu ekki of lengi. Þeir sem til
máls tóku voru þeir Mr. S. O.
Bjerring og Dr. Björn B. Jónsson,
sem að ræðu sinni lokinni af-
henti séra Kolbeini peningaveski,
sem gjöf frá gestunum og fleiri
vinum, og befir það fráleitt verið
innan tómt. Einnig var frúnni
gefinn fallegur blómstui*vöndur í
silfurstandi. Enn fremur töluðu
þeir séra Rún. Marteinsson, Mr.
Jón J. Bildfell, og Dr. B. J. Brand-
son, og svo náttúrlega heiðurs-
gesturinn og frú hans. Hvort
sem það nú var forsetanum að
þakka eða ekki, þá er óheett að
fullyrða, að gestunum fundust
ræðurnar ekki langar eða leiðin-
legar. Milli ræðanna voru sungn-
ir margir söngvar, sem fólkið
hafði fyrir sér á prentuðum blöð-
um, flestir íslenzkir. Eins og nú
er að verða nokkurn veginn fast-
ur siður, var samsætið byrjað
með því að syngja “O, Canada”
og endað með því að syngja “God
save the king” og “Eldgamla Isa-
fold.
Vér viljum taka undir með veizlu-
gestunum í samsæti þessu og
þakka séra Kolbeini og frú hans
fyrir komuna, óska þeim góðrar
ferðar heim til sín og allrar gæfu
í framtíðinni.