Lögberg - 06.10.1927, Blaðsíða 1

40. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 6. OKTÓBER 1927
NÚMER 40
Canada.
Á mánudaginn í þessari viku
töluðust þeir við, Mr. King for-
sætisráðherra ií Canada, og Mr.
Baldwin, forsætisráðherra á Bret-
landi, og sátu þeir hvor á sinni
skrifstofu, annar í Ottawa, en
hinn í London. Var þann dag tal-
símasamband opnað milli þessara
staða. Samtalið var stutt og ekk-
ert sérlega markvert, en það hepn-
aðist vel og þessir tveir menn
heyrðu eins vel hvor til annars,
eins og þegar vegalengdin er bara
stutt. Eini gallinn á þessu tal-
símasmbandi þvert yfir Atlants-
hafið er sá, að það er afar dýrt,
að minsta kosti enn sem komið
er.
* * *
Tekjurnr af veðreiðunum, sem
háðar voru í Winnipeg seint í
sumar, námu $2,250,000. Af þeirri
upphæð fær fylkisstjórnin í Mani-
toba $112,500 í skatt.
* * *
Rev. Octove Fortin, andaðist í
Santa Monica, California, hinn 3.
þ.m. Hann var 85 ára gamall. Var
rector við Holy Trinity kirkjuna
í Winnipeg í 42 ár, en lét af em-
bætti 1917 og fluttist þá til son-
ar síns í Santa Monica.
* * *
Tveir læknar í Saskatchewan,
Dr. Oscar Taylor frá Mortlach og
Dr McCartney frá Estevan, drukn-
uðu í Pelican Lake á fimtudaginn
í vikunni sem leið. Þeir voru að
skjóta andir þar á vatninu, þegar
þetta slys vildi til.
* * *
Níu manneskjur fórust í elds-
voða í Saskatchewan í vikunni sem
leið, í þremur bændabýlum, sem
brunnu. Af þessum níu voru sjö
börn.
* * *
Tollur hefir verið lagður á
tímarit frá iBandaríkjunum, sem
hingað til hafa verið tollfrí. Nem-
ur tollurinn 25 prct. og gekk þessi
tilskipun í gildi hinn 1. þ.m. Auk
tollsins er lagður á timaritin 4
prct. söluskattur. Er gert ráð fyr-
ir, að þetta hafi þau áhrif að rit,
sem hingað til hafa verið seld
fyrir minna en 50 cents, hækki nú
í verði um 5c. hvert. Stjórnin
hefir gert þetta samkvæmt beiðni
rithöfundafélagsins í Canada og
þeirra, sem hér gefa út tímarit.,
Vafalaust hefir stjórnin líka mikl-
ar tekjur af þessu, því í Canada
er ákaflega mikið keypt af tírria-
ritum frá Bandaríkjunum, sem
von er til, því þar er mjög mikið
af ágætum tímaritum gefið út.
* * *
Hinn rnikli mælskugarpur og
þingskörungur.í Henri Bourassa,
er að ferðast hér um Vestur-
Canada og flytur ræður í helztu
bæjum og borgum, svo sem Re-
gina, Saskatoon, Prince Albert,
Edmonton, Vancouver og víðar.
Til Winnipeg kemur hann að vest-
an um 22. október og er búist við,
að hann tali hér nokkrum sinnum,
en ekki mun enn ákveðið hvern-
ig því verður hagað.
* * #
Fimtíu ár eru liðin, aíðan Mani-
toba háskólinn var stofnaður.
Verður þessa hálfrar aldar af-
mælis minst með hátíðahöldum
hér í Winnipeg síðustu þrjá dag-
ana af þessari viku, 6., 7. og 8. okt.
Taka þátt í þeim aðallega þeir, er
útskrifast hafa af háskólanum fyr
og síðar og þeim Colleges, sem eru
í sambandi við hann, og sem nú
eiga þess kost að vera viðstaddir.
Er búist við að margir, sem stund-
að hafa nám í Winnipeg, verði.
viðstaddir, og ýmsir þeirra komi
langt að, bæði frá fjarlægum stöð-
um í Canada og Bandaríkjunum.
* * *
Fyrir skömmu var kennara víð
barnaskólann í Calder skólahér-
aði í Manitoba, R. S. Semple að
nafni, vikið frá stöðu sinni og
sviftur kennaraleyfi, vegna þess
að hann kendi þýzku ískólanum
og notaði til þess eitthvað af hin-
um fastákveðnu kenslustundum.
Skólahérað þetta er að mestu bygt
Mennonítúm og var þar skólaráð,
eins og vanalega gerist, sem réði
yfir skólanum og var sjálfsagt
vel kunnugt hvað þar fór fram.
Hefir það nú líka verið leyst frá
störfum, af mentamáladeild fylk-
isins og sérstakur maður verið
settur til að hafa alla umsjón með
þessum skóla fyrst um sinn.
# # #
í suðurhluta Saskatchewan-
fylkis eru alls 983 afturkomnir
hermenn, sem nú geta fengið lönd
sín virt að nýju, ef þeir óska
þess. Þar af hafa 762 beðið um
endurvirðingu, 103 vilja ekki láta
virða lönd sín að nýju og 118 hafa
ekkert látið til sín heyra þessu
viðvíkjandi.
* * *
Mr. Ferguson, stjórnarformað-
ur í Ontario, er einn þeirra
manna, sem conservatívar hafa
augastað á að velja fyrir leiðtoga
sinn á hinu mikla flokksþingi,
sem þeir ætla að halda í Winni-
peg í næstu viku. En haft er eft-
ir honum, að hann muni ekki
þiggja þá stöðu, þó hún kynní að
standa sér til boða. Hann kjósi
heldur að vera kyr í Ontario.
Bandaríkin.
Fellibylur gekk yfir borgina St.
Louis, Mo., á fimtudaginn í vik-
unni sem leið, og varð að minsta
kosti 89 manns áð bana ,og er bú-
ist við, að þeir hafi jafnvel verið
fleiri, kannske um hundrað, og
fjöldi annara meiddust meira og
minna. Um fimm þúsund íbúð-
arhús, og aðrar byggingar, segja
fréttirnar að hafi skemst og eyði-
lagst. Um eignatjón'ið vita menn
náttúrlega ekki enn, en þess er
getið til, að það nemi fimtíu til
sjötíu og fimm miljónumj dala.
St. Louis er, eins og menn vita,
ein af stórborgum Bandaríkjanna.
« # #
tSláturgripir hafa hækkað mjög
í verði síðustu vikurnar og eru
þeir nú í hærra verði heldur en
þeir hafa verið nokkurn tíma síð-
an. á stríðsárunum. Eftir stríðið
féllu nautgripir ákaflega mikið í
verði, svo bændur séu sér ekki
hag í því að ala þá upp og hefir
nautgripum fækkað þar mjög mik-
ið síðari árin, svo talið er að nemi
10 miljónum. Síðustu mánuðina
hefir nautakjöt í smásölu hækkað
20—50 per cent. Búnaðarmála-
deild Bandaríkjanna telur víst, að
það háa verð á nautgripum, sem
nú er, muni haldast í þrjú til
fimm ár að minsta kosti, eða þar
til þeir fjölga aftur að miklum
mun. Ekki heldur búnaðardeild-
in að hægt sé að fá gripi frá
Canada fyrir mikið lægra verð,
því hér muni vera líkt ástatt eins
og þar. Meðalverð á sláturgripum
var í ágústmánuði 1925 $6.54;
1926 var það $7.26, og nú $8.91
hundrað pundin.
# * *
Maður nokkur í Lansing, Mich.,
verður að eyða því, sem eftir er
æfinnar í fangelsi ríkisins, vegna
þess að á honum fanst pelaglas
af brennivíni. Þetta var vitan-
lega ekki í fyrsta sinn, sem þetta
eða þessu líkt hafði komið fyrir
hann, en í Michigan nikinu eru
þau lög, að verði menn þannig
fjórum sinnum brotlegir við vín-
bannslögin, þá liggur þar við lífs-
tíðar fangelsi.
Bretland.
Nýlega er út kom'in æfisaga
Maríu Bretadrotningar, og hefir
bókina ritað stúlka, sem Kathleen
Woodword heitir, alþýðustúlka, er
eitt sinn vann í verksmiðju í Lon-
don, en síðar á gufuskipi, og gerði
ýmislegt fleira til að háfa ofan af
fyrir sér. Síðar fór hún að gefa
sig við því að skrifa fyrir blöð
og tímarit. Fyrir tveimur árum
fór hún á fund drotningarinnar og
bað um leyfi til að mega rita æfi-
sögu hennar. Var því vel tekið og
gaf drotning henn'i tækifæri til
að kynnast sér og gaf henni ýms-
ar upplýsingar, sem hún þurfti á
að halda. Þykir bók þessi all-
merkileg og er talið, að hún lýsi
hinni tignu konu, sem hún segir
frá, rétt og sanngjarnlega.
# * *
Samkvæmt síðustu manntals-
skýrslum á Bretlandi, er manns-
æfin þar nú orðin töluvert lengri
heldur en hún var fyrir 20 árum.
Munar það mestu, að nú deyja
miklu færri börn á unga aldri,
heldur en áður var, en þó er mun-
urinn toluvert mikill á hvaða ald-
ursskeiði sem maðurinn er, þang-
að til hann er orðinn níræður.
Konur lifa lengur en karlmenn,
og giftar konur lifa lengur en ó-
giftar, þegar komið er fram yfir
7 ára aldur. Þó verða ekkjur
skammlífari heldur en þær konur,
sem aldrei hafa gifst. Ungbarna-
dauði hefir minkð um hér um bil
40 af hundraði á 15 árum, frá
1906 til 1921.
færslumaður í Somerset, Man.,
og Miss Florence Nightingale
Polson, dóttir Mr. og Mrs. Aug.
Polson, 118 Emily St. hér í borg-
ipni. Séra Björn B. Jónsson, D.D.,
gaf brúðhjón þessi saman. Að
lokinni hjónavígsluathöfninni fór
fram hin ánægjulegasta véizla á
heimili foreldra brúðrinnar. —
Framtíðar heimili ungu hjónanna
verður að Somerset, Man.
Hvaðanœfa.
Hindenburg Þýzkalands forseti,
varð áttræður hinn 1. þ.m. Bárust
honum þann dag mesti sægur af
lukkuóskum frá öllum hlutum
ríkisins og mesti fjöldi af gjöfum
af öllu tagi og frá allskonar fólki.
Ein gjöfin var barnskappi hag-
lega útsaumaður; var hann frá
bóndakonu, sem skrifaði forset-
anum jafnframt og sagðist nú ekki
hafa haft annað hentugra fyrir
hendi til að gefa honum, og má-
ske gæti hann notað þetta handa
barna-börnum sínum. Gamli mað-
urinn heldur sér ágætlega og er
stálhraustur. Einn af vinum hans
sagði nýlega við hann, að það
væri mikil furða, hve vel hann
bæri ellina og alla áreynsluna,
sem hann legði á sig í sambandi
við sitt erfiða embætti. “Þegar
eg finn til taugaóstyrks, þá blístra
eg.” “Eg hefi aldrei heyrt yður
blístra,” sagði þessi vinur hans.
“Ekki enn þá,” sagði Hindenburg.
* * *
Uppreisnarforinginn alkunni,
Leon Trotzky, er fallinn í ónáð
hjá félögum sínum, kommúnista-
leiðtogunum á Rússlandi, og hafa
þeir nú vísað honum burt úr sín-
um félagsskap, og aðal aðstoðar-
manni hans, Buyavich, sömuleið
is. Hafa þeir ekki getað komið'
sér saman við Joseph Stalin og
og aðra, sem nú ráða mestu í mið-
stjórn kommún’istanna. Er Trotz-
ky sakður um að hafa prent-
smiðju einhvers staðar í laumi ®g
dreift þaðan út einhverjum rit-
um, sem ekki voru við þeirra
skap. Trotzky svarar félögum
sínum fullum hálsi, og er sam-
komulagið nú sem stendur hið
versta.
Hinn 1. þ.m. voru gefin saman i
hjónaband, af séra Birni B. Jóns-
syni D. D., þau Bertie Dawson
Loveday, og Oddný Jónína I,aven-
ture. Fór hjónavágslan fram á
heimili foreldra brúðarinnar, að
791 Simcoe Street.
Á miðvikudagsmorguninn, þann
5. þ.m., lézt á Almenna sjúkrahús-
inu hér í bænum, Christian J.
Wopnford málari, sjötugur að
aldri. Var hann skorinn upp á
rcánudaginn. Hinn framliðni var
mesta snyrtimenni og hezti dreng-
ur.
Messuboð. — Kandahar, kl. 11
f. h. (á enskfl) ; ræðuefni; Endur-
fæðingin, frá sálfræðilegu sjón-
armiði. Wynyard, kl. 3 e. h. (á
íslenzku); ræðuefni: ,Er kristin-
dómíirinn nútíðar boðsícapur? —
Elfros, kl. 7.30 e. h. (á íslenzku);
ræðuefni: Þýðing krossins. — All-
ir boðnir og velkomnir.. Vinsam-
legast Carl J. Olson.
Or bœnum.
Miss Thórstína Jackson endur-
tók fyrirlestur sinn um ísland og
sýndi myndir frá íslandi á mánu-
dagskvöldið í Fyrstu lút. kirkju.
Aðsókn var góð.
Mr. Björn Jónsson og kona hans
komu til borgarinnar á þriðjudag-
inn. Þau hafa um langt skeið ’oú-
ið við Churchbridge, Sask., en eru
nú flutt til Lundar, Man.
Mr. Björn J. Björnsson, út-
gerðarmaður frá Winnipegosis,
Man., kom til borgarinnar á laug-
ardaginn í fýrri viku, og hélt
heimleiðis eftir helgina.
Jón Sigurðsson bóndi við Swan
River, Man., hefir um tíma legið
á almenna ispítalanum hér í borg-
inni. Var þar gerður á honum
uppskurður. Hann er nú á góð-
um batavegi.
Á laugardaginn, hinn 24. sept-
ember, var þeim Mr. og Mrs. W.
H. Paulson haldið fjölment sam-
sæti í Leslie, Sa?k., þar sem þau
eiga heima. Þau höfðu þá verið
gift í 30 ár og tóku hinir mörgu
vinir þeirra þar í bygðinni það
tækifæri til að sýna þingmannin-
um og frú hans virðingu sína og
vináttu, og héldu þeim veglegt
samsæti og gáfu þeim nýjan og
fallegan bíl. Kunnum vér ekki
nánar frá þessu að segja í þetta
sinn, en vonum að þess verði ekki
langt að bíða, að vér getum skýrt
frekar frá þessu.
Miðvikudaginn 28. sept., voru
þau Páll Árnason og Kristbjöi’g
Kaprasíusson, bæði frá Langruth,
Man., gefin saman í hjónaband af
séra Rúnólfi Marteinssyni að 493
Lipton St. Heimili þeirra verð-
ur að Langruth.
fslenzka söngfélagið, Iceland-
ic Choral Society, hefir æfingar á
hverju þriðjudagskvöldi í sunnu-
dagsskólasal Fyrstu lút. kirkju.
Afar áríðandi er, að meðlimir
mæti stundvíslega.
Þann 1. þ.m. voru gefin saman
í hjónaband í Fyrstu lút. kirkj-
unni, þau Björn M. Paulson, mála-
Frá Islandi.
. Vestm.eyjum 1. sept.
í sumar hefir verið unnið hér
að vegargerðinni kringum Helga-
fell út í Stórhöfða. Var veitt fé
til þess'&rar vegar lagningr úr
ríkissjóði. Vegur þessi er lagður
með það fyrir augum, að hægt
verði að rækta landið. Liggur
hann um þau svæði, sem bezt eru
fallin til nýræktar, og skift hefir
verið í því augnamiúi. Vegurínn
verður langt kominn í haust. Þá
hefir og verið unnið að því, að
lengja norður-hafnargarðinn. Það
verk lætur bærinn vinna og hafa
allmargir haft atvinnu Við það.
Þá var og dýpkunarskipið hér um
tíma í sumar við dýpkun hafnar-
innar. Lítið hefir verið bygt hér
í sumar, helzt einstakra manna
hús, en þu eru fá. Heilsufar er
gott.
Þjórsá, 2. sept.
Hér nærlendis hafa menn heyj-
að vel eftir atvikum. Allir eru við
heyskap enn, en úr þessu má fara
að búast við, að menn fari að slá
slöku við. Margir eru nærri bún-
ir með engjar. Yfirleitt var illa
sprottið hér nærlendis, nema þar
sem áveitan kom að notum. Hey
hafa verkast ágætlega. Heilsufar
ágætt. — Kaupgjald kvenna hefir
verið í sumar 20—30 kr., en al-
mennast 25 kr.; karla 40—45 kr.
Mun það sérstök undantekning,
ef manni hefir verið goldið meira
en 45 krónur.
Stykkishólmi, 27. ág.
Skipin, sem gerð hafa verið út
héðan, eru nú sem óðast að koma
inn og hætta veiðum. 1 síðustu
vertíð hafa þau aflað lítið, en
heildaraflinn í vor- og pumar-
vertíðinni má heita mjög góður.
— Heyskapur hefir gengið mjög
vel og nýting orðið góð. Þurviðri
þangað til nú fyrir skömmu. 1
dag hvass norðan og þungbúið
loft. — Heilsufar er gott. Kíg-
hósti gengur þó hér, en er vægur
og fer hægt. — í vor og sumar
hefir verið gott um atvinnu hér,
á skipunum og við fiskiþurkun og
heyskap.—Vísir.
Reykjavík, 10. sept.
Lögfræðingafundur hófst hér í
gær í sal Neðrideildar Alþingis.
Af lögfræðingum utan af landi
sækja hann m. a. sýslumennirnir
Björgvin Vigfússon, Einar Jónas-
son, Magnús Gíslason, Magnús
Jónsson og Páll V. Bjarnason. —
Lögfræðingar hér á landi munu
nú vera 108 að tölu, þar af 70 bú-
settir í Rvík.
Trúlofun sína hafa opinberað
ungfrú Margrét Thors. og Hall-
grímur Hallgrímsson verzlunar-
maður, sonur séra Friðriks Hall-
grímssonar.
í gær andaðist í Landakots-
spítala Jón S. Bergmann skáld,
53 ár að aldri. Hann var þjóð-
kunnur af kveðskap aínum og eru
ferskeytlur hans á margra vör-
um.
Frá Akureyri er símað 2. þ.m.:
Maður féll í nótt úr bát við eina
bryggjuna hér og druknaði. Hann
hét Jóhann Albertsson frá Hall-
andanesi við Eyjafjörð.
Stjórn Elliheimilisins á Grund
sótti fyrir skemstu um 'ián úr
gamalmennahælissjóði Rvíkur, til
þess að byggja fyrir nýtt elli-
heimili. Bæjarstjórnin hefir nú
samþykt að lána sjóð þenna (sem
er um 90 þús. kr.) í þessu skyni.
Lánið verður afborgunarlaust
fyrstu 10 árin, vextir 5 af húndr.
Verður nú byrjað í haust á nýja
hælinu og á það að standa vestan
við suðurenda kirkjugarðsins. —
Hús það, sem elliheimilið nú á,
verður selt og vónar stjórn þess
að hafa fundið kaupanda að því
og að það muni framvegis vera
notað fyrir barnaheimili.—Vörð.
Samsttning Bandaríkjaþjóðarinnsr
Bandaríkja tímaritið Liberty,
sem gefið er út í Chicago, flutti
í júlíhefti sinu all-eftirtektaverða
grein um þjóðernislega samsetn-
ing hinnar amerísku þjóðar. Er
takmörkun innflutningslaganna,
þar gerð að umtalsefni, og telur
tímaritið það næsta vafasamt,
hvort innflutningshömlurnar hafi
komið að tilætluðum " notum, þótt
það á hinn bóginn viðurkenni, að
hugsanlegt hefði verið, að inn-
flytjenda straumurinn hefði orð-
íð það mikill, að lítt kleift gæti
hafa orðið, að tryggja öllum líf-
vænlega atvinnu. Telur tímarit
þetta Bandaríkjaþjóðina eiga nú-
verandi mikilleik sinn því að
þakka, hve þjóðernin hafi verið
ólík og mörg, er fóru í gegn um
þjóðmyndunar hreinsunareldinn,
og runnu saman í eina heild.
Liberty er þe’irrar skoðunar/ að
vitund meira af fyndni írans, ráð-
deild Skotans, fjármálaframsýni
Gyðingsins, þolinmæði Þjóðverj-
ans, stundvísi Frakkans, listnæmi
ítalans, magni og hugrekki Scan-
dinavans, verkvilja Pólverja,
Ungverja, Grikkja, Búlgaríu-
manna og Rúmena, ásamt ráð-
vendni Bretans, myndi styrkja
Bandaríkjaþjóðina enn til muna,
og gera hana hæfari til forystu á
sviði alheimsmálanna. “Og jafn-
vel þó 100 innflytjendum frá Yop
væri bætt í hópinn, þá myndi það
ekki spilla,” að skoðun téðs tíma-
rits.
Tímaritið Liberty, flytur öðru
hvoru spurningar og svör. — í
september heftinu, er eftirfylgj-
andi spurning, og svar við henni:
“Hvert er það land i heiminum,
er orð hefir á sér fyrir að þurfa
ekki hegningarhúsa viðf —
— ísland.” /
íslenzknr bœndaöldungnr.
Þann 18. júlí síðastl., andaðist
að heimili sínu, Brekku í Mjóa-
firði, Vilhjálmur hreppstjóri
Hjálmarsson, 77 ára að aldri. —
Var hann einn af mætustu bænda-
höfðingjum Austurlands, sinnar
tíðar, atorkumaður m’ikill, vinsæll
og híbýlaprúður. Kona hans,
Svanborg Pálsdóttir, frá Arnórs-
stöðum á Jökuldal, hálfsystir séra
Einars Pálssonar í Reykholti, er
látin fyrir rúmu ári, sæmdar-
kona hin mesta, og stjórnsöm hús-
móðir. Tíu eru börn þeirra hjóna
á lifi, þar á meðal Sigdór, kenn-
ari á Norðfirði. — Bróðir Vil-
hjálms heitins er Hermann, fyrr-
um bókhaldari hjá Columbia Press
félaginu, búsettur í Winnipeg.
Stephan G. Stephansson.
“Sú rödd var svo fögur, svo hugljúf og hrein,
sem hljómaði til mín úr dálitlum runni.”
Þ. E.
Fyr söng eg um vorið með vaknandi blóm
og vonir, sem skyldu’ ekki’ að eilífu deyja,
og brennheitan kendi eg «íí-jarðar óm
í öllu, sem hjarta mitt langaði’ að segja. —
Þá vestræna svaninn með himneskan hljóm
eg lieyrði — og lotningin bauð mér að þegja.
Og þá var eg eins og hvert ómálga*bam,
með orðlausa, vaknandi skoðun — í leyni —
um lífið og dauðann; var leitunargjam
— og lof sé þér drottinn, eg var ei sá eini —
í andlegri brauðleit um ómælis hjarn
var úrræðið flestum að nærast á steini.
En tímarnir liðu og svanurinn söng
og söngurinn ómaði nætur og daga;
hann ómaði’ um mannlífsins grafdimmu göng
með guðlegum áhrifum himneskra laga. —
Um afturhaldshlustina — þó hún sé þröng —
sér þrengir’ að síðustu almætti Braga.
Og tónamir streymdu með hrífandi hreim
í hrygðanna bústað og gleðinnar sali;
þeir bárust um allan hinn íslenzka heim,
í öskrandi borgir og þögula dali;
og líðandi heimssálin heyrðist í þeim —
þar liljómuðu strengir í miljóna tali.
Og sú kemur tíðin, að sérhverri þjóð,
er siðmenning leiðir að vizkunnar bmnni,
skal berast að eyrum hvert einasta hljóð,
sem íslenzki svanurinn dýrðlegast kunni,
og leggjast í eilífan sameigna-sjóð
og syngjast með hrifning af alþjóða munni.
Nú syng eg um haustið með bliknandi blóm,
þau berast til moldar og kveðjandi devja;
um andaða svaninn með himneskan hljóm
eg hugsa — mér lotningin býður að þegja;
hann skapaði brennandi aí-jarðaróm
í öllu, sem hjarta mitt langar að segja.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Frá Gimli.
"Ein, tvær, þrjár, fjórar, fimm,
sex, sjö, átta, níu og tíu, — hver
á allar þessar fallegu bifreiðir,
sem eru hér fyrir framan húsið?”
spurði ung og lagleg stúlka, sem
að gekk um strætið, þar sem eg
stóð á neðri svölunum hér að
framanverðu við húsið.
“Það er stórherra, sem á þær
allar,” svaraði eg.
“Hvað er hann að ferðast?”
spurði stúlkan.
“Hann kemur oft h'ingað til
Betel,” svaraði eg.
“Hvern er hann að finna hér?
Er hann gamall sjálfur?” spurði
hún.
“Já, hann er ákaflega gamall,
mikið eldri en aldurinn okkar
allra hér á Betel samanlagður.”
“Ja, sei, sei! áð hann skuli hafa
gaman af að ferðast svona gam-
all, og það til ykkar gamla fólks-
ins,” mælti hún.
’‘Já, hann er svo undarlegur, að
hann kemur helzt á gamalmenna-
heimil'i og sjúkrahús; lítur inn í
fangelsin og þar seúi sorgarblæj-
ur eru fyrir gluggum, þar kemur
hann inn. En í danssölum og
drykkjustofum sézt hann aldrei,”
sagði eg. *
“Nei, er hann ekki skrítinn!
Hvað heitir þessi mikli herra?”
spurði stúlkan mig undrandi.
“Hann er konungborinn, mjög
skyldur Guði sjálfum, og kallað-
ur hér á jörðinni: Mannkærleiki”
sagði eg.
“Þú ættir að vera prestur, Mr.
Briem,” sagði hún.
“Nei, það vildi eg ekki, mér
þætti það of lítið. Eg vildi að
minsta kosti vera biskup, en helzt
kardínáli; þá gæti eg keypt svona
margar bifreiðir, og fengið þig
fyrir konu á eftir, og svo ef eg
ætti 10 þúsund dollara þar ofan í
kaupið, heldurðgu að þú Vildir
mig þá elcki?” spurði eg.
“Eg veit ekki; hvað ertu gam-
allf” — “Eg er 70 ára,” sagði eg.
— “Ó, þá vildi eg þig; en það er
verst, ef að þú værir kardínáli,
þá mættir þú ekkl giftast.” — “Já,
það er satt, eg ætla þá að hætta
við að verða kardínáli,” sagði eg.
Þá kom einhver út og truflaði
tilhugalíf okkar. Eg misti þarna
af henni, en fékk í þess stað, þeg-
ar inn kom í stofurnar, að hlusta
á sérlega prestlega og mælskuríka
ræðu, sem séra Jónas A. Sigurðs-
son hélt í tilefni af heimsókn
kvenfélagsins í Selkirk, og ýmsra
heiðursgesta þaðan. Og svo aðra
ræðu, sem séra S'ig. ólafsson hélt
sama efnis; svo töluðu-þeir Klem-
ens Jónasson og Halldór Daníels-
son. Að því loknu var sungið,
spilað á hljóðfæri og talað sam-
an, því allir voru áður búnir að
gæða sér á véitingum þeim, sem
kvenfélögin kunna svo sérlega
vel að hugsa um og hagræða
handa þeim, sem neyta eiga. En
engin danspör sáust á gólfinu.
Svo var margt fólkið, að eg hefði
tæplega fundið “stúlkuna mína” í
öllum þeim hóp; þó sýndist mér
hún fara inn, mikið líklega ti’. að
sjá hinn tigna herra, sem eg sagði
henni frá. — Margar voru falleg-
ar og alúðlegar konur og stúlkur
hér inni í stofunum þá, en þær
gerðu ekki nema að skýra mynd
fcennar, sem eg talaði við úti, og
minna mig á það mótlæti: “ef eg
nú skyldi verða kardínáli.”
Dregist hefir að geta þess, að
þriðjudaginn 20. ágúst síðastl.,
kom hans hágöfgi, Manngærleik-
ur, á svifreiðum sínum hingað til
Betel, frá Riverton, með fjölda of
kvenfélagskonum og heiðursgest-
um, kvenfólki og karlmönnum,
með sömu rausn og alúð, sem
vant er við slík tækifæri. — Og
þökkum við öjl hér á Betel inni-
lega fyrir báðar þessar heim-
sóknir, — og óskum þeim af heil-
um huga margsinnis heimsóknar
gyðjanna: Hamingjunnar og Gleð-
innar.
Gimli, 30. sept. 1927.
J. Briem.
HEIMSÓKN.
Þriðjudaginn 30. ágúst 1927,
gerðu nokkrar konur kvenfélags-
ins “Djörfung” í Riverton, Man.,
heimsókn að ‘IBetel”, Gimli, Man.
Bændur og\yngisfólk þaðan að
norðan var með í förinni. Eftir
að konur þessar höfðu veitt heim-
ilisfólki á Betel mikinn mann-
fagnað, með miklum og góðum
veitingum, þá byrjaði skemtiskrá-
in. Sveinn kaupm. Thorvaidsson
frá Rivérton flutti snjalla og vel-
yrta ræðu. Dvaldi hann einkum
við það, hve nauðsynlegar slíkar
stofnanir sem Betel væru, og
hvatti til almennra gjafa—fjár-
tramlaga til Betel. Þá talaði séra
Sig. Ólafsson. Hafði hann tvö
umboðs erindi á hendi. Eftir bon
kvenfélaganna, afhenti hann for-
stöðufólkinu $25 gjöf frá þeim
kvenfélagsskonunum. Svo þaldt-
aði hann, fyrir hönd forstöðu-
fólksins, gjafirnar, umrædda $25
frá kvenfélagskonum og $5 frá
Sveini kaupmanni Thorvaldssyni,
og öllu heimsóknarfólkinu heim-
sóknina. Hvorttveggja erindið
borið fram með velvöldum orðum
og góðu tungutaki.
Þr á eftir skemti heimsókn-
_ arfólkið með fögrum söng,
' sem ýmsir fleiri tóku þátt í. —
] Laust eftir miðaftan var samsæt-
j inu slitið, með hlýjum kveðjum og
góðum óskum.
Heimsókn þessi og gjafir þakk-
ast hið allra bezta, kvenfélags-
konunum og öðrum, sem að henni
unnu. Sérstaklega þakkast Sveini
kaupmanni gjöf hans og hans
góði, framkvæmadarsami þáttur
í heimsókninni. öllum þakkað og
öllum óskað árs og friðar, og alls-
kyns blessunar.