Lögberg - 06.10.1927, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. OKTÓBER 1927.
Bls. 7.
Tíu vegir til að gera
sjálfan sig að flóni.
Eftir BlUs Parker Butlcr.
Það eru tveir mjög auðveldir
vegir til að gera sjálfan sig að
flóni. En þar sem eg er nú að
tala um klæðnaðinn, þá væri ekki
úr vegi að benda á þá, sem fara
út í for og bleytu, án þess að hafa
skóhlífar, og hætta héilsu sinni
með því að verða rennblautir í
fæturna, þar sem þær kosta þó
ekki nema einn og hálfan dal, en
enginn grafari lítur við því að
koma manni í jðrðina fyrir minna
en tvö hundruð dali að minsta
kosti. Þeim líkir eru og þeir, sem
nota bómullar nærföt í frosti og
kulda, vegna þess að þeir hafa
fengið þá flugu í höfuðið, að það
væri eitthvað myndarlegt við það
að klæða sig svo léttilega í kuld-
anum.
Þá er eitt, sem öðru fremur
kemur manni til að finna til
þess, hve klaufalega manni get-
ur látið sér farast, þegar maður
gerir einn mann öðrum kunnug-
an, en nefnir hann röngu nafni.
Þetta hefir hvað eftir annað
komið fyrir mig. Eg get setið hjá
manni, sem eg hefi séð í hverri
viku í tíu ár, en svo steingleymt
nafni hans, svo að mér er ómögu-
legt að nefna hann réttu nafni,
el eg t. d. ætla að gera hann
kunnugan einhverjum öðrum
manni. Það er meir en lítið af-
káralegt, þegar maður gerir tvo
menn kunnuga og nefn'ir annan
eitthvað alt annað en það, sem
hann heitir, eða kannske báða og
sérstaklega þegar maður hittir á
nafn einhvers, sem þeir þekkja,
en er ef til vill ekki mikið gefið
um. Þetta fellur flestum svo illa,
að eg hefi of t furðað mig á því,
að eg skuli ekki hafa, fyrir löngu,
komið mér út úr húsi hjá miklu
fleiri mönnum, heldur en raun
hefir á orðið.
Það var einu sinni í gamla daga,
áður en allir hlutir hækkuðu í
verði, og maður gat keypt sér að-
göngumiða á leikhúsið einstöku-
sinnum, að eg var staddur í leik-
húsi einu í Eight Avenue í New
York. Það var þegar komið var
fram í svo sem miðjan le'ikinn, að
tveir menn uppi á loftinu urðu
eitthvað saupsáttir og fóru að
berjast, eða fljúgast á. Kallaði
þá einhver upp “áflog”, en marg-
ir heyrðu ekki hvað sagt var og
héldu að kviknað hefði í húsinu.
Eg stóð upp, og sá eg þá hvað um
var að vera. En kona, sem sat í
næstu sætaröð fyfir framan mig,
beið ekki boðanna, heldur stökk
hún upp úr sætinu, yfir stólinn og
inn í þá röð, sem við sátum í.
Þetta var nú á þeim tíma, þegar
kvenfólkið var í síðum pilsum, og
nú vildi svo illa tSl, að pilsið kom
ekki með henni alla leiðina. Það
varð eftir á stólbríkinni. Eg
heyrði þegar fötin rifnuðu og
þegar hún var komin yfir til okk-
ar, þá fanst mér hún líta þannig
út, að hún ætti ekki annað eftir,
en að fara í náttkjólinn, til að
vera til þess búin að fara í rúm-
ið. Maðurinn hennar reyndi það
sem hann gat til þess að halda
aftur af henni, og þegar hann gat
það ekk*i, þá kom hann með henni
og það Ieið ekki á löngu þangað til
hann hafði látið frakkann sinn
yfir hana. Hann reyndi alt sem
hann gat til að sefa hana og sagði
henni hvað eftir annað, að hér
væri enginn eldur, það væru bara
tveir menn að fljúgast á, og að
hún væri að gera sjálfa sig að
flóni með þessum látum.
Eg get vel skilið, hvernig kon-
unni muni hafa liðið, þegar hún
loksins náð'i sér eftir þessa æs-
ing, því mér hafði einu sinni far-
ist þessu líkt, þegar eg var dreng-
ur. Faðir minn og eg vorum að
brenna pappírsrusl í húsi, sem
við ætluðum að flytja í, en fólk,
sem fram hjá fór, hélt að kviknað
væri í húsinu og barði harkalega
á hurðina og kallaði að húsið
væri að brenna. Eg hafði ljós-
bera, greip hanh og flýði eins og
fætur toguðu, án þess að vita
hvað eg væri að flýja, eða hvert
eg væri að fara. Eg var svo
hræddur, að eg vissi ekkert hvað
eg gerði. Höggin á hurðina og
köllin í fólkinu höfðu rænt mig
allri skynsemi, svo eg gat ekki
hugsað um neitt, nema það eitt,
að hlaupa eins hart eins og eg
gat. Eg fór með ljósið, sem faðir
minn þurfti þó á að halda til að
komast sem fyrst að framdyrun-
um, því annars hefði fólkið vafa-
laust brotið hurðina. Hávaðinn
og köllin í fólkinu höfðu gert mig
svona hræddan og æstan og það
var ekkert efamál, að nú hagaði
eg mér eins og flón.
Það hefir líklega verið ráðning
sú, sem faðir minn gaf mér eftir
þetta, sem því véldur, að síðan
hefi eg aldrei verið hræddur við
eld. En eg hefi líka væntanlega
farið heldur langt í þá áttina, því
þó eldur kæmi nú upp í leikhúsi,
þar sem eg væri, þá er eg viss um
að skórnir mínir væru farnir að
sviðna, áður en færi að hrópa og
kalla: “eldur! eldur!” Og þó eg
hagi mér eins og flón í mörgu, þá
verður mér það aldrei á, að láta
hræðslu við eld, eða aðra slíka
hættu, taka frá mér ráð og rænu,
og sízt af öllu að koma öðrum
jafnframt í sömu vandræðin.
Það er þessi stjórnlausa
hræðsla, sem öllu öðru fremur
veldur því, að einstakir menn og
jafnvel heilar þjóðir, haga sér oft
eins og flón. Á þetta ekki hvað
sízt við, þegar um fjárm^l er að
ræða. Einhver þykist sjá fjár-
málahættur og hræðslan myndast
og útbreiðist í allar áttir á svip-
stundu, og verður þetta alt til
þess að mynda hættu, þar sem
engin hætta var áður. Sama er
að segja um gróðafyrirtæki, svo
sem fasteigna kaup og margt
fleira af því tagi, sem oft endar
með því, að það losar mann við
alt, sem maður á. Að vísu er ekki
rétt að kalla það hræðlsu, en sjúk-
dómurinn er samskonar, hver elt-
ir annan, án þess að gera sér
nokkra skynsamlega grein fyrir
hættuni, eða þá höppunum, sem
af þeim kunna að stafa. Þetta er
ekki ósvipað því, þegar bíllinn
kemur á brunandi ferð, fimtíu
mílur á klukkutímanum, og hænsn-
in flýta sér sem mest þau mega út
á miðja keyrslubrautina og verða
svo fyrir bílnum. Þó er sá mun-
urinn, að við vanalega bara hlæj-
um að manninum, sem verður fyr-
'ir skakkafalli í fjármálum, en
kennum í brjósti um vesalings
hænsnin, sem verða fyrir bílum.
Nú kem eg að síðasta atriðinu,
sem eg ætla að tala um í þetta
sinn. Það er ærið algengt, að
menn hagi sér heimskulega, af
því þeir eru hræddir um að ein-
bverjum öðrum finnist, að þeir
fari óskynsamlega að ráði sínu.
Margir forðast að fara til læknis-
ins, þó þeim finnist að eitthvað
gangi að sér, af þeirri einu á-
stæðu, að þeir eru hræddir um, að
læknirinn segi þeim kannske að
heilsan sé í góðu lagi, og segi svo,
ef til vill hálf hæðnislega: “Þú
hefir líklega verið að lesa aug-
lýsingar um ein hver kyngilyf, og
ímyndar þér svo, að þú sért veik-
ur.” Þetta verður til þess, að þú
forðast læknirinn og kemur aldr-
ei á hans fund, nema ef þú þarft
að fá meiri lífsábyrgð til að gera
bankastjórann ánægðan. Ef þú
færð lífsábyrgðina, þá hugsar þú
ekki frekar um þetta, en ef þú
færð hana ekki, þá sérðu, að þú
hefir farið heimskuelga að ráði
þínu, að fara ekki til læknisins
fyrir löngu.
Eg held að það eitt, hve menn
vanrækja heilsu sína, og vanrækja
að leita sér ráða hjá lækninum
og fylgja þeim, hafi komið fleir-
um undir græna torfu, heldur en
bæði stríðið og bílarnir til sam-
ans.
Þegar til alvörunnar kemur og
rnaður sleppir öllum útúrkrókum,
þá er góð heilsa áreiðanlega hin
mesta náðargjöf, sem manni get-
ur hlotnast hér á jörðu, og sá,
sem fer óvarlega með hana, fer
allra manna heimskulegast að
ráði sínu. Sá sem ekki veit sjálf-
ur, hvernig hann á að varðveita
heilsu sína, ætti með engu móti
að vanrækja að leita ráða læknis-
ins, og fylgja þeim.
Þegar öllu er á botninn hvolft,
þá er það, að gera sjálfan sig að
flóni, aðallega í því fólgið, að
maður gerir eitthvað, sem maður
mundi hafa ógert látið, ef skyn-
sem'innar hefði verið gætt og hún
h^fði fengið að ráða.
Rannsóknarför
Niels Nielsen og Pálma Hannes-
sonar til Fiskivatna og um há-
lendið vestur undir Vatna-
jökli.
Mikill og margvíslegur vísinda-
legur árangur.
Á laugardaginn var komu þeir
hingað til bæjarins náttúrufræð-
ingarnir Niels Nielsen og Pálmi
Hannesson. Steinþór Sigurðsson
stud.’mag. var og í för með þeim.
En fylgdarmaður þeirra Sigurður
Jónsson frá Brún skildi við þá
við Þjórsártún, og lagði af stað
þaðan norður í land nú um helg-
ina. —
Fjallaferð þeirra félaga fjögra,
mun vera sú lengsta rannsókna-
ferð d óbygðum, sem farin hefir
verið hér á landi.
Þeir voru vel út búnir í alla
staði, höfðu hin beztu áhöld til
mælinga, og annara rannsókna og
nestisútbúnað í ágætu lagi. M. a.
höfðu þeir áhöld til brauðbakst-
urs.
Þeir lögðu upp þrír þ. 18. júlí
og fóru fyrst til Fiskivatna, Niel-
sen, Steinþór og Sigurður. Pálmi
kom til þeirra þar nokkrum dög-
um siðar.
Við Fiskivötn voru þæir þangað
til 15. ágúst. Fóru þaðan norður
í Illugaver. Þ. 24. ágúst fóru þeir
Nielsen og Pálmi suður í Botna-
ver, en iSteinþór og Sigurður
beina leið til Fiskivatna. 28. ág.
héldu þeir til Landsmannahellis.
Voru þar þangað til 1. sept. —
Lögðu þá af stað til bygða.
Ekki er svo að skilja, að þeir
hafi hald'ið kyrru fyrir nokkurn
dag í færu'veðri. Alla daga voru
þeir á stjái fram og aftur við
mælingar og athuganir, enda er
óhætt að segja, að árangur af för
þessari verði mikill og margvís-
legur.
Mælingar.
í fyrsta lagi pnnu þeir að upp-
drætti af tiltölulega mjög stóru
landsvæði. Var það svæðið alt
vestur frá Vatnajökli norðan frá
Vonarskarði og suður fyrir
Tungná.
Sumt af þessu svæði var laus-
lega mælt, þó uppdr. verði mun
greinilegri en áður. En grund-
völlur mælinganna er í nákvæmu
samhengi við mælingar herfor-
ingjaráðsins. Og gerður er glögg-
ur og nákvæmur uppdráttur. t. d.
af Fiskivötnum, Þórisvatni o. fl.
Auk þessa gátu þeir fengið góð-
ar sjónhendingar að ýmsum fjöll-
um og fjallatindum, langt utan
við svæði þetta. Geta þær athug-
anir bætt stórum afstöðumæling-
ar ýmsra staða á hálendinu. —
Sem dæmi upp á víðsýni, sem þeim
tókst að ná, má geta þess, að þeir
sáu eitt sinn af Hágöngum Súlur
við Eyjafjörð og Súlur við Hval-
fjörð.
Steinþór Sikurðsson vann að
mælingum í sambandi við þá dr.
Nielsen og Pálma.
Skálavatn.
Af sérstökum rannsóknum, sem
þeir gerðu m .a., má nefna rann-
sókn Pálma Hannessonar á Skála-
vatni. Það er eitt Fiskivatnanna.
Rannsakaði hann myndun vatns-
ins og athugaði gaumgæfilega
jurta og dýralíf vatnsins alt.
Rannsakaði hann aldur silungsins
og stærð hans, og voru þær athug-
anir síðan bornar saman við at-
huganir á silungi í öðrum vötnum
þar efra.
Eldsumbrotin við Fiskivötn.
Niels Nielsen rannsakaði elds-
umbrot við Fiskivötn. Alt vatna-
svæðið er umturnað af eldsum-
brotum, og er þar margt merki-
legt að kanna í þeim efnum.
Gos þau, sem þar hafa verið,
hafa mestmegnis verið öskugos.
Hraun hefir lítið myndast þar.
En gosunum hafa fylgt ákafar
sprengingar í jarðskorpunni, og
jörðin þar öll rifin og tætt.
Þorvaldur Thorodsen prófessor
leit svot á, sunnlenzsku hraunin,
hin mikla hraunbreiða, sem nær
um Landsveit, Skeið og niður yfir
Flóa, ættu upptök sín víð Fiski-
vötn.
En rajmsóknir þeirra félaga
leiða það í ljós sem sagt, að lítið
hraun hafi þar myndast, og sé sú
kenning því ekki rétt.
Fundu þeir félagar eldgjá eina,
eða eldborgaröð, er þeir telja að
sé efstu upptök þessara miklu
hrauna. Eru eldborgir þessar
austan við Hnausa í LandmaPna-
afrétt, norður af Erostastaðavatni
Eldborgaröð þessi er um km. á
lengd.
Eldsumbrotin við Fiskivötn eru
á mai^an hátt einstök í sinni röð
og því hið merkilegasta rannsókn-
arefni.
Hágönguhraun.
Þá könnuðu þeir og hraunbreiðu
mikla austan við Hágöngur. —
Nyrsti hluti þeirra hrauna er
nefnt Hágönguhraun. Eiga þau
upptök sín að miklu leyti við vest-
urrönd Vatnajökuls, en að nokkru
í Vatnsleysuöldum. Ná þau niður
að Þórisvatni, og hafa runnið
fyrir vatnslægðina og þannig
myndð Þórisvatn. Sumt af hraun-
um þéim er ungt mjög, m. a.
Galdrahraun, er Fonteney sendi-
herra fann fyrstur manna og gaf
heiti.
Hverir.
í Köldukvíslarbotna fóru þeir.
Þar fundu þeir m. a. hveri. Eru
þar þrír hverahólar, með sjóðandi
hverum. Ekki sáu þeir hveri þessa
gjósa. Sennilega flæð'ir Kalda-
kvísl yfir hveri þessa í vorleys-
ingum. Gróður er þar enginn.
Aftur á móti fundu þeir ágæt-
an haga í Botnaveri, sem þeir vita
ekki til að menn hafi þekt áður.
Hekluhraunið frá 1913.
Á heimleiðinni, meðan þeir
höfðu pjönkur sínar við Land-
inannahelli, rannsökuðu þeir
hraun það, er rann 1913 úr gig-
unum við Heklu !og Fjallabaks-
veg nyrðra. Rann það hraun úr
tveim sprungum . Eigi sáu þeir
ástæðu til að álykta, að sprungur
þær væru í svo nánu sambandi
við Heklugíginn sjálfan, að gos
þetta bæri vott um að Hekla væri
dauð úr öllum æðum, eins og sum-
ir hafa viljað halda fram.
Þar eb um svo nýtt hraun er að
ræða, var hægt að gera þar ýms-
ar athugnir á hrunmyndun og eðli
nýrunninna hrauna.
Niels Nielsen leggur af stað
héðan heimleiðis með íslandi.
Pálmi fer austur í sveitir að
að rannsaka silungsvötn og sil-
ung, einkum murtuna í Þingvalla-
vatni, þegar veiði byrjar þar,
Mega þeir félagar vera ánægðir
yfir árangrinum af starfi þeirra
í sumar. Er þeir hafa unnið úr
athugunum sínum, ng fullgert
uppdrætti, hefir þekking á há-
lendi lands vors aukist að mun.—
Mbl. 6. sep.
“AUSTRI’ STRANDAR.
Rvík, 8. sept.
1 gærkvöldi kl. að ganga 8,
strndaði • togarinn “Austri” á
Illugagrunni í Húnaflóa. Er það
skamt vestur af Vatnsnesinu.
Þegar skejrti barst frá skipinu,
voru þrír togarar komnir Austra
til hjálpar, Kári Sölmundarson,
Skallagrímur og Þórólfur. Og
höfðu þeir allir sameiginlega
ryent að ná honum út, en ekki
tekist. Háflóð var, eða því sem
næst, þegar skipið rakst á grunn.
Ekki hafði neitt slys orðið, þeg-
ar skeytið kom um kl. að ganga 9
í gærkveldi. En þá var hann að
gera austanstorm með töluverð-
um sjó.
Ekkert var um það getið, hvort
mikil eða lítil síld hefði verið í
skipinu. En sennilegt er, að hún
hafi verið lítil, því það var nýbú-
ið að leggja upp mikinn afla á
Flateyri.
Það var tekið fram í skeytinu,
að Austri gæti ekki sent loft-
skeyti framar, hvað honum liði.
Hefir loftskeytaútbúnaður senni-
lega bilað eitthvað.
Um miðnætti í nótt fékst sam-
band aftur viði eitthvert þeirra
þriggja skipa, sem komið höfðu
Aqsra til hjálpar. Var þá alt
hið sama segja og áður, nema
vindur og sjór höfðu aukist all-
mikið. Voru skipverjar farnir að
létta skipið af kolum.—Mbl.
Úr bréfi frá Reykjavík.
— E'imskipafélagið fékk nýtt
skip í vor, sem heitir Brúarfoss,
eins og þú kennske hefir heyrt.
En það er eitthvað annað en að
útlendu félögin ætli að draga sig
í hlé eftir því sem Eimskipafél.
vex fiskur um hrygg með skipa-
aukninguna; þvert á móti bendir
alt til þess, að þetta lendi í harð-
vítugri samkepni, og satt að segja
er mér það ekki á móti skapi, því
eg hefi fulla trú á því, að lands-
menn standi saman um Eimskipa-
félagið, þegar á reynir, og ef
samheldnina vantar ekki, þá á það
vísan sigur 1 samkepninni og út-
lendu félögin munu verða að
rýma að einhverju eða öllu leyti.
En til þess þarf að opna augu
fólksins fyrir ýmsum staðreynd-
um, sem sanna gagnsemi Eim-
skipafélagsins og sýna fram á,
hvað útlendu félögin hefta fram-
gang þess og gera því mikinn
fjárhagslegan skaða. ÍSannleik-
urinn er nefnilega sá, að útlendu
félögin, Smeinaða aðallega og svo
Bergenska félagið, taka frá félag-
inu ((E.F.) ábatamestu siglingarn-
ar, þ. e. a. s. þau láta skip sín að
ein skoma við á fáum stærstu
höfnunum, þangað er mest að
flytja og hægast að losa og mest-
an flutning að fá, en skip E. F.
verða að sjá algjörlega um minni
og smáhafnirnar, sem annars
yrðu út undan, — koma í hverja
vík — og leggja þar í kostnað, sem
ætti að vinnast upp á stærri og
betri höfnunum, en þann flutning
taka útlendu félögin að miklu
leyti frá E. í. Líka “spekúlera”
útlendu félögin í farþegaflutn-
ingunum innanlands. Þau koma ó-
víða við og eru fljót í förum, svo
fólk vill eðlilega nota sér það. En
svo er hitt, að vegna þess að
þessi félög þurfa ekki að hugsa
um annað en að græða fé (en ekki
að sjá um að afskektir staðir fái
sem flestar viðkomur á ári), haga
þau ferðum sínum svo, að þau
geti tekið fólksstrauminn, sem þú
veizt að er á ferðinni á vissum
tímum árs, skólafólk haust og vor,
síldarfólk fram og aftur o. fl. og
eru þá stundum með mörg hundr-
uð farþega, sem með því kannske
spara sér að vera einum degi eða
tveimur lengur á Esju eða ein-
hverju skipi E. 1. Við þessu má
nú segja, að E. 1. ætti þá að haga
sínum siglingum svo, að það gæti
náð undir sig þessum ábatasömu
fólksflutningum, en það er ófram-
kvæmanlegt nema þá með því, að
afrækja smáhafnirnar og bregð-
ast með því e'inni skyldu sinni,
því meðan félagið ræður ekki yf-
ir meiri skipakosti, verður það
að láta skipin koma nokkuð víða
við í hverri ferð. En aðal hindr-
anin fyrir að það get'i aukið skipa-
kost sinn örar, eru þessar miklu
og vaxandi siglingar útlendu fé-
laganna, þar sem helzt er hags
að vænta. írtlendingarnir verða
að draga sig í hlé jafnóðum og
E. 1. stækkar, og því fyr sem fer
í hart, því betra, álít eg, því með
því móti vaknar þjóðin og stend-
ur saman um þetta félag, sem kom
á stað svo öflugri hreyfingu eða
vakriingu, þegar það var stofnað,
að í því lifir enn með þjóðinni,
enda eru árin ekki svo mörg lið-
in síðan.
Eg skal nú ekki þreyta þig með
meiru um þetta. Eg er svona
margorður um það, af því að
þetta mál virðist nú vera að koma
á dagskrá og eg býst við að blöð-
in fari að taka það töluvert til
meðferðar á næstunni, og að því
verði haldið vakandi. —
STJÓRNARSKIFTI A ISLANDI
SÍÐAN 1904.
Þetta er 11. stjórnin, sem nú
tekur við, síðan stjórnarbreyting-
ii, var. — Stjórnarskifti hafa orð-
ið sem hér segir:
Hannes Hafstein tók við stjórn
1. febrúar 1904.
Björn Jónsson, 31. marz 1909.
Kristján Jónsson, 14. marz 1911.
Hannes Hafstein, 24. júlí 1912.
Sigurður Eggerz, 21. júlí 1914.
Einar Arnórsson, 4. maí 1915.
Jón Magnússon, 5. maí 1917.
(Með honum voru Björn Kristjáns-
son og Signrður Jónsson frá Yzta
Felli. Þann 28. ágúst sama ár fór
Björn Kristjánsson úr stjórninni,
en Sigurður Eggerz kom í hans
stað. Jón Magnússon bað um
lausn 18. ág. 1919, en var falið
að gegna embættinu fyrst um
sinn.)
Jón Magnússon myndaði stjórn
að nýju 25. febrúar 1920. Með
honum voru þeir Magnús Guð-
mundsson og Pétur Jónsson.
Sigurður Eggerz myndaði stjórn
2. marz 1922. Með honum voru
þeir Klemens Jónsson og Magnús
Jónsson. — Magnús fór úr stjórn-
inni 18. apríl 1923.
Jón Magnússon myndaði stjórn
22. marz 1924. Með honum voru
Jón Þorláksson og Magnús Guð-
mundsson. Var Jón Magnússon
forsætisráðherra til dauðadags þ.
23. júní 1926. Þá tók Jón Þor-
láksson við forsætisráðherraem-
bættinu sem kunnugt er.—Mbl.
Hallgeirsey, 2. sept.
Ódæma mikið af heyjum var hirt
hér um allar sveitir síðastliðinn
mánudag. Sem dæmi upp á, hve
vel er sprottið hér um slóðir í
sumar, má nefna, að af bletti á
Holtsengjum, sem e'inn maður sló
með vél á einum degi, fengust 65
hestar. — Óskar Jónsson í Hall-
geirsey, unglingspiltur, batt ný-
lega 11 hesta á 23 mínútum, og
þykir vel gert. — Svo bar við, að
álftarhjón hreiðruðu sig í hólma
í 'Sanddælu í Austur-Landeyjum í
sumar. Varp álftin þar. Álft
hefir ekki orpið á þessum slóðum
í manna minnum. — ’
Hin Eina Hydro
Steam Heated
BIFREIOA HREINSUNARSTÓD
í WINNIPEG
Þar sem þér getið fengið bílinn yðar þveginn, það er að segja hreinsaðannogolíubor-
inn á örstuttum tíma, meðan þér standið við, ef svo býður við að horfa, eða vér send-
um áreiðanlegan bílstjóra eftir bíl yðar og sendum yður hann til baka, á þeim tíma
er þér æskið, Alt verk leyst af her.di af aulvönum sérfiaEðirgtm, Þessi bifreiða
þvottastöð vor er á hentugum stað í miðbænunr), á móti King og Rupert Street.
Prairie City Oil Co. Ltd.
Laundry Phone N 8666
Head Office Phone A 6341
Gerir hitun með heitu lofti
hina fullkomnustu hitunaraðferð
sem vísindin þekkja!
peir sem best vita, á.llta að hitun með heitu lofti sé hin heilsusam-
legasta og kostnaðarminsta fyrir Iveruhús. Hún viðheldur heilsuhni og
veiitir þægindi allan veturinn. Kostnaðurinn er hér um bil helmingi
minni en við aðrar hiitunar aðferðir. En vegna þess að evio mörg hita-
lofts Furnaees eru svo ilLa uppsett, þ& vinna þau ekki nærri fult gagn 1
þúsundum húsa.
Hvernig er hægt að gera við þessu?
Svarið er: “Code Installation.” f þessu efni þýðir það aðferð, sem
er bygð & vlsindalegri reynslu og er éfr&vlkjanleg. Ekkert fálm út I
loftið. pegar þessum reglum er fylgt, þá tryggir það rnanni nóg ai heitu
og hæfilega röku og heilsusamlegu lofti og maður hefir sjötiu stiga hiita
í hverju herbergi, hvernig sem veður er.
McClary’s eru hinir einu í Canada sem tilheyra National Wanm
Heating and Ventilating Associatlon, sem er félag, sem hefir viðtekið
fyrnefndar reglur fyrir innsetning hitunarhækja. Ef þér sjlið um að fá
McClary’s “Code Installed” Sunshine Furnace, þá fáið þér Furnace, eem
kostar minna I fyrstunni, heldur en þesei margbrotnu hitunarteeki og
þarf minni eldivið, en gefur samt 70 stiga hita 1 hverju herbergi.
Loftleiðslan er aðal atriðið við MlClary’s
Sunshine Furnaoe, sem brenna linkolum jafnt
eins og harðkolum, coke eða við. pau breyta
gasinu úr linkolunum 1 loga og varna sóti og
ryki og koma I veg fyrir óþarfa eyðslu.
Fyllið út og sendið oss meðfylgjandi miða
og vér sendum yður nafn og utanáskrift næsta
manns, sem seiur McClary’s vörur og sem
ábyrgist yður að hitavélarnar séu svo upp-
settar að þér séuð ánægður með þær alla æfi.
MAIL THIS COUPON
The McClary Mfg. Co., London, Canada
Please send name of nearest Mcdary’s
dealer who installs Sunshine Furnaces
according to Standard Code.
Name .................................
Address .....................
McCIaryS
SUNSHINE FURNACE
A það má einnig setja Miles Automatic Furnace Fan, elf óskað er.