Lögberg - 01.12.1927, Blaðsíða 1

40. ARGANGUR |
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN I. DESEMBER 1927
NÚMER 48
Canada.
Bandaríkin.
John Giles Lethbridge, fylkis-
þingmaður fyrir West Middlesex,
hefir verið kosinn foringi pro-
gressive flokksins í Ontario í
staðinn fyrir W. E. Raney, sem
nú gefur sig ekki framar við
stjórnmálum, því hann hefir ver-
ið skipaður dómari í yfirrétti Ont-
ario fylkis. Mr. Lethbridge mun
sérstaklega berjast fyrir bindind-
ismálinu og mentamálum albýðu,
einkum í sveitunum. Mr. Leth-
bridge er 72 ára að aldri og hefir
verið fylkisþingmaður síðan 1919..
* * *
Innanríkisdeildin hefir nýlega
selt 30,000 ekrur af landi í Al-
berta. Landinu var skift í smá-
spildur, eða bújarðir, alls tvö
hundruð. Meðalverð fyrir þetta
land var $16.41, en þó komust ein-
staka blettir upp í alt að $50 ekr-
an.
• • *
Miss Albertina Dyck var að
að keyra bíl á götum Winnipeg-
borgar klukkan að ganga eitt á
laugardagsmorguninn í vikunni
sem leið og var svo óheppin að
keyra beint í flasið á siðagætum
borgarinnar og fór hún svo nærri
þeim, að einn siðagætirinn féil
við, en meiddist þó ekki mikið.
Hún kannaðist við, að hún hefði
verið drukkin og var sektuð um
fimtíu dali. Karlmenn hafa oft
verið sektaðir um sömu upphæð
fyrir að keyra bíla druknir og
kvenfólkið verður náttúrlega að
njóta jafnréttisins í því eins og
öðru.
* * *
Hon. Robert Forke, innflutninga
ráðherra, hélt nýlega ræðu í Tor-
onto, þar sem hann hélt því fram,
að það væri ekki nema gott fyrir
Canada, að fá dálítið af innflytj-
endum frá meginlandi Evrópu
með brezku innflytjendunum. Ein-
hver þyrfti að vinna erfiðisvinn-
una, sem Bretarnir vildu ekki
gera. Mr. Forke sagði, að það
væri fjarri sér að vilja stöðva
innflutning frá Bretlandi, enda
væri líka nóg pláss fyrir fleira
gott fólk, þó það kæmi frá öðrum
löndum. Vitaskuld verði að gæta
þess, að fólksstraumurinn verði
ekki of mikill, en það væri alls
ekki ásetningur sinn, að stöðva
innflutning frá Evrópu löndunum,
utan Bretlands. Sérstaklega hefði
verið hlynt að því, að fá fólk fra
Bretlandi til að vinna hér að
sveitavinnu og heimilisönnum, en
það hefði nú ekki tekist betur en
svo, að þrír fjórðu hlutar af því
fólki, sem þannig hefði komið til
landsins, hefði aldrei farið út í
sveitir, heldur sezt að í bæjunum
og fengið sér þar atvinnu, eftir
því sem það bezt gat, og væri ekki
rétt að kasta þungum steini á
stjórnardeildina, þó hún reyndi að
laga þetta.
iFangarnir í Folson ríkisfang-
elsinu í Californíu, eitthvað yfir
tólf hundruð að tölu, ætluðu sér
að ganga úr vistinni og hófu nokk-
urs konar uppreisn og réðust a
fangaverðina. Varð þar bardagi
mikill milli fanganna og varð-
manna og hermanna, sem þar
voru að hjálpa fangavörðunum.
Ekki komust fangarnir burtu, en
þessari viðureign lauk ekki fyr
en átta menn voru fallnir og
tuttugu og tveir særðir, sumir
all hættulega. Af þeim sem féllu,
voru tveir varðmenn og sex fang-
ar, en þeir sem særðust, voru
fimm varðmenn og seytján fang-
ar.
* * *
Bandaríkjamenn hafa 'bygt
stærsta kafbát, sem enn hefir
bygður verið. Hann er 381 fet á
lengd, hefir 2,800 hestöfl og fer
15 sjómílur ákl.stund ofan sjáv-
ar, en átta neðansjávar. Sextán
manna skipshöfn er ætlað að vera
á bát þessum, og er helmingurinn
af þeim fyrirliðar og eru óvana-
lega rúmgóð og þægileg herbergi
fyrir þá alla. Matarklefarnir eru
stærri og fullkomnari heldur en á
öðrum kafbátum og allur útbún-
aður 'betri. Hefir sérstaklega
verið til þess vandað, að skips-
höfnin hefði þarna sem bekta að-
búð og alt sem hún þarf á að
halda, þó báturinn sé lengi burtu
frá stöðvum sínum.
* * •
Hinn 23. nóvember var 70 stiga
hiti í New York. Aldrei fyr hefir
verið eins heitt í New York þenn-
an dag, að því er séð verður af
veður athugunum, en 23. nóvem-
ber 1913 komst þó 'býsna nærri
þessu, því þá varð hitinn 69 stig.
# * «
jNíu ára gamlan dreng, Richard
Hoener í Mount Vernon, N. Y.,
langaði til að sjá hvernig færi, ef
hann bæri logandi eldspýtu að
gasolínkönnu, sem var niðri í
kjaljara í heimili hans. Það fór
þannig, að það kviknaði í fötum
hans og í húsinu og eldurinn
gerði $10,000 skaða, en þótt und-
arlegt megi virðast, þá brann ekki
drengurinn nema lítið eitt.
* * *
Kolaverkfallið í Colorado var
hafið fyrir meir en sex vikum og
er ekki sjáanlegt, að samkomulag
sé nú nokkru nær heldur en þeg-
ar verk fallið byrjaði. VerkfalJ
þetta er illvígt á báðar hliðar og
hefir nokkrum sinnum lent í
skærup* milli verkfallsmanna
annars vegar, en lögreglumanna
og hermanna hins vegar. Hafa
nokkrir verkamenn meiðst og sum-
ir látið lífið. Kemur þetta til af
því, eins og menn skilja, að eig-
endurnir hafa eitthvað af mönn-
um að vinnu, en námamenn vilja
varna því, að nokkrir vinni þar.
Það er sagt, að W. H. Adams rík-
iss^jóri geri það sem í hans valdi
stendur til að koma þarna á sam-
komulagi.
* #

Vínsölunefndin, eða réttara sagt
Manitobastjórnin, hefir keypt
stóra byggingu í Winnipeg, þar
sem vínbyrgðir fylkisins verða
framvegis geymdar og vínsalan
rekin. Bygging þessi, sem Miller-
Morse Hardware Co. átti, er við
strætamótin McDermot Ave. og
Adelaide Str. Byggingin er langt
um stærri heldur en sú, sem vín-
sölunefndin hefir nú til afnota,
enda var hún orðin of lítil og
þurfti nefndin að leigja geymslu-
pláss annars staðar. Kaupverðið
er $215,000 og þykir það lágt verð,
því 'byggingin er afar stór um
sig og fimm-ilyft og vel vönduð.
Þeir sem ókunnugir eru, geta af
þessu ráðið, að hér er ekki um
neina smáverzlun aé ræða.
Umboðsmenn Soviet stjórnarinn-
ar á Rússlandi hafa verið að leita
fyrir sér hjá bönkum í Bandaríkj-
unum um stórar lántökur, undan-
farnar vikur. Ekki hefir þeim enn
orðið neitt ágengt í þeim efnum, en
búist er við að þeir haldi áfram til-
raunum sínum í þessa átt.
* * *
Rauðakross félagið skýrir svo frá
að flóðin, sem gengu í Ný-Eng-
lands ríkjunum í haust hafi gert
16,272 manns heimilislausa, 279
byggingar hafi flóðin eyðilagt, en
skemt 1,347 en 6.497 tnanns hefir
félagið hjálpaö, sem orðið hafa
fyrir tjóni í þessum flóðum.
Bretland.
* * *
Innbrotsþjófnaður var framinn
á tveim stöðum í Winnipeg um
helgina sem leið og peningum
stolið, og nam upphæðin samtals
nálega þúsund dölum. Þeir, se(m
fyrir þessu urðu, voru Newcastle
kolafélagið og McDonald Dure
viðarfélagið. Á báðum stöðunum
voru járnskápar brotnir upp, og
segir lögreglan, að það hafi verið
þannig gert, að augljóst sé, að
þeir, sem það gerðu, kunni vel til
sinnar iðju, en séu engir viðvan-
ingar.
Á brezka þinginu voru til um-
ræðu, í vikunni sem ]eið, laga-
frumvörp um tryggingu gegn at-
vinnuleysi. Það gekk í töluverði
þrefi og um eina greinina höfðu
þingmennirnir talað í þrjá klukku-
tíma. Þegar verkamálaráðherra
9ir Arthur Steel-Matiland lagði
til að umræðum væri hætt, gerðu
ýmsir þingmenn, sem verkamanna
flokknum tilheyra þá svo mikinn
gauragang, að ekki heyrðist
mannsins mál. Þegar hávaðinn
minkaði, var skorað á þá, sem
ófriðinn höfðu hafið, að taka um-
Eiga fimtíu ára giftingar-afmœli.

Mr. og Mrs. Árni Jónsson.
mæli sín aftur, og þegar þeir
neituðu því, var þremur af þeim
vísað af þingi. Það sýnist nú koma
fyrir hvað eftir annað á brezka
inginu, að alt lendir í hávaða og
gauragangi, svo annað hvort verð-
ur að slíta fundi, eða vísa sumum
þingmönnunum út, og virðist nú
minni virðing borin fyrir þing-
helginn’,* en áður var.
* * *
Nokkrir mikilsmegandi verkveit-
endur á Bretlandi undir forystu Sir
Alfred Mond, hafa skrifað stjórn
iðnaðarmahnafélaganna bréf, þar
sem stungið er upp á því, að alvar-
leg tilraun sé gerð til betri sam-
vinnu og samkomulags milli verk-
veitenda og verkamanna, heldur en j
átt hefir sér stað að undanförnu.
ÞaS er sagt að iðnaðarmannaleið-
togarnir taki þessu vel og margir
geri sér vonir um að af þessu muni
eitthvað gott leiða.
Hvaðanœfa.
Hungursneyð er sagt að vofi
yfir, eða eigi sér nú þegar stað, á
allstóru svæði í Kína og að um
níu miljónir manna horfist þar í
augu við hungurvofur. Of mikill
þurkur hefir þar valdið uppskeru
bresti,. en hinn stöðugi ófriður,
sem alt af helzt við innanlands,
mun þó ekki síður vera orsök
vandræðaniia.
Nöbels verðlaunin 1927 fyrir
heilsufræði, ganga til prófessor
Arthur Compton mí Chicago og
Charles T. R. Wilson, prófessor
við Cambridgfe háskólann. Bók-
menta verðlaunin 1926 hlýtur ít-
Ölsk jkona, Signora 'Grazia Del-
adda, og er hún önnur konan, sem
hlotið hefir þá sæmd.
* * *
Ion Bratiano stjórnarformaður
í Rúmenju, dó í vikunni sem leið
í Bucharest, eftir að uppskurður
hafði verið gerður á honum. Bróð-
ir hans, Vintela Bratiano tók við
stjórnarformenskunni til bráða-
byrgða. Ion Bratiano var einn af
helztu mótstöðumönnum Carol
prins og stóð fast á móti því að
hann yrði konungur í Rúmeníu.
Þar í landi eru tveir stjórnar-
flokkar, sem greinir á um það,
hver skuli vera konungur yfir
landinu, Carol prins eða sonur
hans, dálítill drengur, sem nú er
konungur. Það lítur út fyrir, að
Carol prinz hafi mikið fylgi hjá
bændum og búalýð.
• * #
Kona ein á Frakklandi Mme.
Prieur að nafni, hefir gert ráð-
stafanir til að höfða mál gegi\
Vilhjálmi, fyrverandi Þýzkalands-
keisara, og krefjast af honum
skaðabóta, vegna þess að hann sé
valdur að dauða mannsins síns,
sem druknaði af skipi, sem sökt
var á Ermarsundi af þýzkum kaf-
bát, einhvern tíma á stríðsárun-
um. Dómsmálaráðherra Frakk-
lands er að athuga málið.
• * •
Bonzano kardínáli er nýdáinn.
Hann var einka fulltrúi páfans
á hinu mikla kirkjuþingi kaþólskra
manna, sem haldið var í Chicago
1926 og sömuleiðis erindsreki páf-
ans í Washington.
* * #
Það er sagt að írski stjórnmála-
tmaðurinn Eamon de Valera, muni
bráðum ferðast um Bandaríkin og
sé erindið að safna þar peningum
hjá löndum aínum, til að stofna
nýtt blað í Dublin. Til fyrirtæk-
isins þarf $500,000, og býst hann
við að fá helminginn af þeirri
upphæð vestan hafs.
Mr. Stewart, mannt^lsstjóri,
gerir ráð fyrir að við manntalið
1930 verði íbúar Bandaríkjanna
124 miljónir. Árið 1920 var íbúa-
talan 105,710,620. Síðan 1870, er
fyrsta reglulegt manntal var hald-
ið, hefir fólkið í Bandaríkjunum
þrítugfaldast.
Hvers vegna bílar kosta nú
minna en áður.
Blaðið “Iron Age”, í New York,
skýrir þetta þannig:
Árið 1916 þurfti ein af helztu
bílaverksmiðjunum 17,000 verka-
menn, til þess að búa til 650 bíla
á dag. Nú hefir þessi sama verk-
smiðja ekki nema hér um bil
15,000 verkamenn 0g getur hæg-
lega búið til 1,500 bíla á dag. Með
öðrum orðum: 1916 þurfti 26
dagsverk til að búa til hvem bíl,
en nú þurfa ekki til þess nema 10
dagsverk. Það sem þessu veldur,
eru meiri og betri vinnuvélar, sem
gera mikið af verkinu nákvæmlega
eins og það á að vera gert; betri
verkstjórar, sem stjórna verkinu
þannig að allur vinnukraftur, sem
til er í verksmiðjunni, komi að
öllum þeim notum, sem mögulegt
er og að ekkert handarvik fari til
ónýtis frá því að efnið kemur inn
í verksmiðjuna, þangað til bíllirin
fer þaðan út, nákvæmlega eins ag
hann á að vera.
Þar að auki er þess að gæta, að
áður fór mikið af efni til ónýtis,
en nú kemur það ekki fyrir, eða
ekki svo að nokkru nemi. Menn
hafa komist upp á lag með að láta
ekkert fara til spillis. Sumir segja
að fyrir svo sem tólf árum, hafi
nálega eins mikið efni farið að
forgörðum, eins og það sem í raun
og veru fór í bílana.
Bæjarstjómarkosningarnar.
Þ.ær fóru fram á föstudaginn 1
síðustu viku og var Col. D'an. Mc-
Lean kosinn borgarstjóri fyrir
árið 1928, með 6,980 atkvæðum
fram yfir gagnsækjanda sinn,
John Queen, fylkisþingmann. —
Bæjarráðsmenn, sem kosnir voru
i þetta sinn, eru: í fyrst.u kjör-
deild: S. S. Kennedy, S. J. Farmer
og A. R. Leonard. 1 annari kjör-
deild: F. H. Davidson, T. Flye og
John O’Hare, og í þriðju kjör-
deild: J. A. Barry, J. Blumberg og
R. DurwarR og til eins árs: J. F.
Palmer, kesinn í staðinn fyrir
Dan McLean, sem sagði af sér til
að sækja um borgarstjórastöðuna.
Skólaráðsmenn voru kosnir: 1
íyrstu kjörd.: A. E. Bowles, R. H.
Elliott og E. J. Tarr; í annari
kjörd.: Mrs. Jessie McLennon, W.
R. Milton og Dr. F. G. Warriner;
í þriðju kjörd.: H. A. McFarlan,
Marcus Hyman og R. Bruce.
Aukalögin um að byggja sam-
komuhús fyrir bæjarfé, voru
feld með miklum atkvæðamun og
ekki vildu kjósendur í Winnipeg
hafa neitt við það að gera, að
'breyta tímanum yfir sumarmán-
uðina, svo að dágsbirtán notaðist
betur, og var aukalagfrumvarp í
þá átt líka felt.
Þessar bæjarstjórnarkosningar
voru betur sóttar heldur en und-
anfarin ár. Eitthvað um sjö þús-
und atkvæðum fleira nú heldur en
í fyrra. Alt af dálítið kapp milli
verkamanna og annara borgara.
Verkamenn töpuðu borgarstjóra-
kosningunni, því John Queen var
þeirra frambjóðandi, en unnu eitt
sæti í bæjarráðinu, þar sem er S.
J. Farmer í fyrstu kjördeild, 0g
halda þeir nú sex sætum. Einn
kommúnisti er í bæjarráðinu, en
alls eru bæjarráðsmenn 18.
Steingrímur Hall
fimtngur
Eins og minst var Iítillega á í
síðasta blaði, átti prófessor Stein-
grímur K. Hall fimtugsafmæli,
iniðvikudaginn 16. nóvember síð-
astliðinn. Komu saman það kveld
allmargir kunningjar hans og
þeirra hjóna, á hinu stórmann-
lega heimili þeirra herra Árna
Eggertssonar og frúar hans, að
766 Victor street, til þess að óska
Mr. Hall til hamingju og sýna
honum dálítinn virðingar- og
þakklætisvott, fyrir hans mikla
og heillavænlega starf í þarfir
hljóimlistarinnar, meðal fólks vors
i þessari borg. Hafa þau hjón,
Steingrímur og frú hans, Sigríður
Hall, unnið að því flestum frem-
ur, að glæða áhuga fyrir l'ist list-
anna ,hinni dásamlegu tónlist, —
hún með sinni yndisfögru rödd, en
hann sem söngstjóri, organléik-
ari, kennari og sönglaga höfund-
ur.
Einar P. Jónsson setti afmælis-
mót þetta, og ávarpaði heiðurs-
gestinn nokkrum orðum. Að loknu
máli afhenti hann heiðursgestin-
um vandaða ferðatösku, sem þakk-
lætisvott frá viðstöddum vinum.
Lét hann síðan afhenda frú Hall
fagran blómvönd, sem og Mrs.
Eggertsson, til þakklæt'is fyrir
risnu hennar og þe'irra hjóna.
Mr. Hall þakkaði heiður þann,
er sér hefði verið sýndur með
siamsætinu, ásamt konu s'inni, með
hlýjum og vel völdum orðum. —
Stuttar, en skipulegar tölur, fluttu
þeir Sigfús Halldórs frá Höfnum
og Sigfús Anderson.
Það liggur í hlutarins eðli, að
í samsæti sem þessu, muni söng-
dísin ekki hafa verið fjarverandi.
Enda var sungið bæði mikið og
vel. Með söng skemtu þau Sig-
ríður Hall, séra Ragnar E. Kvar-
an, 'Sigfús Halldórs frá Höfnum,
Rósa Hermannson og Alex John-
son og frú hans. Má óhætt full-
yrða, að söngurinn í heild, hafi
verið ve'izlugestum til hins mesta
yndis.
Veitingar, rausnarlegar mjög,
voru um hönd hafðar og fór sam-
sætið yfirleitt hið bezta fram. Var
liðið allmjög á nótt, er mann-
íagnaði þessum sléit, og hurfu
allir til heimila sinna, með ljúfar
endurminningar um ánægjulega
samverustund.
Símon Símonsson
dáinn.
Hann lézt |á ímánudaginn hinn
28. nóvember að heimili tengdason-
ar síns og dóttur, Mr. og Mrs. J.
B. Skaptason í Selkirk, Man., 87
ára að aldri Jarðarförin fór fram
á miðvikudaginn. Var fyrst hús-
kveðja haldin í Selkirk og líkið svo
flutt til Winnipeg og fór jarðar-
förin fram frá kirkju Sambands-
safnaðar og var hann jarðaður i
Brookside grafreitnum, við hlið
konu sinnar, sem dó fyrir fjórum
árum.
Símon Símonsson var einn af ís-
lenzku frumbyggjunum hér í landi.
Var með fyrstu íslendingum, sem
settust að í Ontarið, en var með
fyrsta innflytjenda hópnum, sem
kom til Gimli haustið 1875. Var
hann einn af þeim fáu af fyrstu
innflytjendunum. sem þátt tóku i
fimtiu ára afmælishátíð Nýja ís-
lands 1925. Eftir nokkurra ára
dvöl á Gimli, fluttist Símon með
fjölskyldu sína til Argyle og bjó
hann þar lengi góðu búi. Nú í mörg
ár Hefir hann verið hjá dóttur sinni
og tengdasyni, fyrst í Winnipeg,
en síðustu árin í Sekirk.
Símon Símonson var mesti þrek-
maður og dugnaðarmaður mikill.
Reglumaður mesti og í einu og
öllu hinn áreiðanlegasti. Hann var
jafnan vel sjálfstæður efnalega og
ávalt veitáfidi én ekki þiggjan<Ii.
Hann var maður bókhneigður og
vel að sér i íslenzkum fræðum. Alt
til síðustu ára fylgdi hann með á-
huga því, sem var að gerast bæði
hér og á íslandi. Hann var braut-
ryðjandi og kom hér að óbygðu
landi þar sem Nýja ísland var og i
annað sinn í Argyle. En með mikl-
um dugnaði og fyrirhyggju komst
hann i góð efni og naut þægilegra
daga i ellinni. Þegar íslenzku braut-
rvðjendanna er minst, þá ber sizt
að gleyma Símoni Simonsyni.
0r bœmim.
Séra Jónas A. Sígurðsson fór
um miðja síðustu viku til Foam
I.ake, Sask., og Churchbridge.
bjóst hann við að verða að heim-
an vikutíma.
Málfundafélagið hedur fund í
knattsal Hjálmars Gíslasonar
næsta sunnudag kl. 3 e. hi Verða
þá kosnir embættismenn félags-
ins fyrir næsta- kjörtímabil. —
Einnig verður þar staddur Dr.
Sig. Júl. Jóhannesson, er góðfjís-
lega hefir lofast til að flytja er-
indi um bindindismálið. Fjöl-
mennið. Allir velkomnir.
Gullbrúðkaup.
Þann 14. október s.l. var glatt
á hjalla í samkomuhúsi Mozart-
bæjar; en jafnframt var alvöru-
blær yfir öllu og öllum. Flestir í
bygðinni og bænum voru saman
komnir til að samgleðjast heið-
urshjónunum, hr. Árna A. Jóns-
syni og Valgerði konu hans í tiil-
efni af fimtíu ára giftingaraf-
mæli þeirra, og einnig vegna
þess, að Árni hafði nýlega lokið
áttatíu ára dvöld hér í jarðar-
dölum.
Þegar komið var í salinn, var
auðséð, að mikil hátíð var á ferð-
inni. Einhverjir karlmenn höfðu
sett upp stórt borð, þar sem mesti
fjöldi gat setið að snæðingi í senn
og konurnar höfðu prýtt borðdð,
ekki að eins með fögrum borð-
búnaði, heldur líka með indælum,
ljúffengum og gómsætum mat.
Við háborðið mitt var stór og
falleg brúðar “cake”. Og um
klukkan þrjú voru brúðhjónin
leiddi Jtil 1 sætis fyrir framan
“kökuna”, og hjá þeim til beggja
handa voru sett öll skyldmenni,
sem þar voru nærstödd. Eftir
það urðu öll sæti skipuð af full-
orðnum boðsgestum, en börnin og
unglingarnir urðu að bíða.
Byrjaði skemtfskráin með stuttu,
en myndarlegu og hjartnæmu á-
varpi frá forseta dagsins, hr. H.
B. Grímssyni, og eftir það sung-
inn hjónavígslusálmurinn al-
kunni: “Hve gott og fagurt og
indælt er”. Svo las séra Carl J.
Olson biblíukafla og flutti bæn,
og söngflokkurlinn og allir sungu
“Heyr börn þín, Guð faðir” að því
loknu.
Var svo byrjað að njóta mat-
arins ljúffenga og ágæta íslenzka
kaffisins alþekta, og allir skemtu
sér með samtali við sessunauta
sína yfir kaffibollunum, og voru
samræður þær kátar og fjörugar
og gleðiblær hvíldli yfir öllu sam-
sætinu.
Að snæðingnum loknum var
ávarp til brúðhjónanna lesið af
hr. J. F. Finnssyni, og eftir það
flutti séra Friðijik A. Friðriksson
ræðu /)g las upp kvæði eftir sjálf-
an sig. Var hvorttveggja mjög
myndarlegt, vel flutt og í alla
staði viðeigandi. Einniig hélt und-
irritaður ræðu og talaði um hið
mikla gtildi vináttunnar í mann-
lífinu gjörvöllu. 'En sönn vintta
nær aldrei hámarki sínu nema
í farsælu og ánægjulegu hjóna-
bandi. Þar situr hún sem drotn-
ing á veldisstóli, fögur og tignar-
leg.
Þar næst söng söngflokkurinn
hljómfagurt og indælt lag og a
eftir því afhenti forsetinn heið-
ursgestunum fimtíu dollara í
gulll og mælti fram um leið nokk-
ur velvalin orð. — Svo las öldung-
urinn góðkunni, hr. Friðrik Guð-
mundsson, upp kvæði eftir sjálf-
an sig, fagurt og vel ort að vanda.
Og eftir að söngflokkurinn hafði
sungið annað lag, flutti hr. G. F.
Gu'ðmundsson stutta jen ágæta
ræðu. Meðal annars sagði hann,
að það væri tvísýnt hvort Árni
eðía EMi mundi bera ' sigtur úr
býtum. Vitnaði hann í hina nor-
rænu goðafræði, þegar Þór gamli
og þessi kerlingarkind áttu glím-
.una saman, og Þór með alla kraft-
ana varð um síðir að lúta í lægra
haldi. Ræðumaður tók það fram,
að enn þá væri Árni óunninn, þó
að áttræður væri.
Hr. Jónsson tjáði svo öllum við-
stöddum innilegasta þakiklæti sitt
með nokkrum velvöldum orðum og
bað álgóðan guð að blessa alla.-—
Heillaóskir höfðu borist þeim
hjónum bæði í bundnu og óbundnu
máli og voru ýms kvæði lesin upp.
Að skemtiskránni lokinni óskuða
allir gullbrúðhjónunum til ham-
ingju og blessunar og var svo
sungið: “Allir héilir, unz við
sjáumst aftur.”
Þetta samsæti var hið ánægju-
leg^sta í alla staði, 0g mun seint
hverfa úr minni þeirra, sem við-
staddir voru. öllum ber saman
um, að þessi hjón hafi ætíð verið
bygðinni til sóma og uppbygging-
ar. Þau hafa ávalt unnið með
kappi að öllum velferðarmálum
hennar — einkum kirkjumálum.
Kristlindómurinn hefir ált af ver-
ið þeirra mesta áhugamál og
guðs orð hefir fyr og síðar ver-
ið ljós á þeirra vegum og lampi
fóta þeirra. Valgerður er gædd
flestum ágætum kvenkostum og
allir sanngjarnir menn viður-
kenna, að Ární hafi verið og sé
enn hið mesta karlmenni —táp-
maður, eljumaður, vitmaður, bóka-
maður og umfram alt lærisveinn
Jesú Krists.
Guð gefi, að æfikvöldið þeirra
m gi vera blítt og fagurt, og sól-
setrið, þegar það kemur, verða
sólarupkoma á landi eilífa lífsins.
Drottinn blessi þau og ástvini
þeirra í lengd og bráð.
Mjynd þessara merkishjóna, er
tekin af þeim í Brandon, í silfur-
brúðkaupi þeirra þar í bænum, og
eina myndin, sem til er af þeim.
Carl J. Olson.
Mr. og Mrs. Árni Jónsson,
Gnllbrúðkaup 14. nóv. 1927
Þó halli degi, dimmi kvöld,
og draumanætur lengist,
þó dofni fjör og dvíni völd
og dagsbrún óðum þrengist,
þó frjósi storð og fallj snjór,
sem flestra gleði laskar,
þið eigið trú, sem enginn Þór
og ekkert myrkur raskar.
Þ'ð eigið trú, sem helg og heið
var hugsvölun þeim ungu,
þá trú, sem alla lýsti leið
og lyfti mörgu þungu.
Þið eigið margt af ýmsri gerð,
þó ei sé greint frá sökum,
þig lærðuð margt á langri ferð
af lífsins heljar tökum.
Þið báruð marga björg á land,
sem bygðum hagsæld færði,
um hálfrar aldar hjónaband,
sem hreysti og alúð nærði.
Þið bjugguð vel með dáð og dug,
þess dæmi lengi sjáum.
Þið verðskuldið þann vinahug,
sem við nú fúsir tjáum.
Þótt ellin leiði ótalalt,
sem yfir verður kvartað,
er glaða sólskin yfir alt,
þá innra er létt um hjartað.
Með von til guðs og vinafjöld,
þið verjist öllu stríðu.
Við óskum ykkar æfikvöld
sé umgirt ljósi bliðu.
Friðrik Guðmundsson.
Til Árna Jónssonar og Valgerðar
konu hans, 27. okt., —afmæl-
iskvæði.
Heill sé þér, Árni,
iHöldur aldinn,
Áttatíu ára
Afmælisbarn.
Og heill sé Valgerði
Valinkunnu.
Er fylgd þér veitti
1 fimtíu ár.
Hafið þið nú
1 hálfa öld,
Áfram sótt
í eining góðri.
Unnið með dygðum
Dagsverk mikið.
Og aldrei legið
á liði ykkar.
Andbyri mættuð
Oft og tíðum
—Sem ýtar flestir—
Á álum lífsins.
En aldrei lögðuð
Þið árar í bát,
En áfram hélduð
í alvalds nafni.
Og þú hefir, Árni,
í átta tugi
haldið velli
í hryðjum lífsins.
Og hafðu nú þökk
Og hlýjar óskir
Fyrir dugnað sýndan
Og dánumensku.,
SBiðjum vér ykkur
Blessunar Drottins,
All ófarna
Æfidaga.
Að endaðri ferð
Á okkar hnetti,
Hann leiði ykkar fjey
Að lífsins strðndum. 1
í