Lögberg - 29.12.1927, Blaðsíða 5

Lögberg - 29.12.1927, Blaðsíða 5
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29. DESEMBER 1927. I Bls. 5. Dodcts nýrnapillur eru beete nýrnameðaliS. Lœkna og gigt bak- verk, hjartabilun, þvagrteppu og önnur veikindi, aem etafa frá nýr- unum. -- Dodd’e Kidney PUls koeta 50o askjan eða aex ðskjur fyrir $2.50, og fá«t hjá ðllu-m lyf- •ölum eða frá The Dodd'a Medi- eine Company, Toronto, Canada. farið, sem kyntust honum. Hann hafði áreiðanlega marga góða kosti. Hann var greindur maður og glaðlyndur og lét það ekki á sig fá, þó verkið, sem við þá vorum að vinna, væri alt annað en þægi- legt eða skemtilegt. Að því gekk hann með dugnaði og trúmensku. Hann var iðjumaður meáti og hlifðist ekki við að leggja á sig mikið erfiði til að sjá fjölskyldu sinni sómasamlega farborða. Heim- ilisrækinn var hann mjög og vildi helzt ekki út af heimilinu fara, nema til að gegna störfum sínum. Fristundum sínum varði hann til lesturs og mun það hafa verið hans mesta ánægja að lesa góðar bækur. Með Erlendi Þórðarsyni er til grafar genginn, einn af hinum gömlu og góðu íslendingum, sem með öllum rétti má teljast einn af brautryðjendum þessa lands. /. synleg í lífinu á öllum sviðum, til þess að tala kjark og karlmensku i hina hálfvolgu og hikandi, sem svo margir eru að tölunni, til þess að kveikja áhuga bæði með orðum og oft frekar í verkum og eftir- dæmi séra Matthíasar Jochumson- ar í æfisögu hans, er hann lýsir fráfalli ýmsra stórhöfðingja við Breiðafjörð i hans umdæmi, kemst svo að orði: “Eftir það hnignaði óðum hag og heiðri héraðsins; stendur svo enn. Án skörunga og mentaðra höfðingja ná engar sveit- ir þroska eða þrifum hér á landi.” Án skörunga og forvígismanna verður lítil framþróun i hvaða bygðarlagi sem er, hvar sem er i heiminum, og það sama á heima hér í þessu góða menningarlandi. Landið er gott, eitt það farsælasta á jarðríki; fólkið er gott, og þjóð- in verður sterk, ef allur þorri manna setur markið hátt og reynir að stefna ofar meðalmenskunni. G. J. Olcson. Glenboro, Man. Erlendur Þórðarson. Hann andaðist að heimili sínu á Gimli, Man. á mánudaginn hinn 19. þ. m., eins og þegar hefir verið skýrt frá hér í blaðinu. Þrátt fyr- ir nokkra veiklun og ellilasleika. var heilsan þó sæmileg þangað til hinn 16. þ. m. að hann fékk slag, sem leiddi hann til dauða þremur dögum síðar. Sama daginn og fékk slagið fóru synir hans þrir, sem heima eiga hér í borginni, ofan til Gimli til að vitja um hann, en tveir þeirra gátu aðeins dvalið hjá honum yfir nóttina og urðu þá að hverfa aftur til borgarinnar, enda Jeit þá ekki út fyrir að dauðann mundi að höndum bera eins bráð- lega eins og raun varð á. Jarðar- förin fór fram í gær, miðvikudag kl. 2.30 frá heimili elzta sonar hans, að 664 Beverley St., Winnipeg. Dr. Björn' B. Jónsson jarðsöng, en A. S. Bardal útfararstjóri sá um útförina. Hann var jarðaður í Broókside grafreitnum. Erlendur Þórðarson var Eyfirð- ingur að ætt, sonur Þórðar bónda Erlendssonar og konu hans Jó- hönnu Pálsdóttur, sem bjuggu alla sína búskapartíð að öxnhóli í Eyjafjarðarsýslu. Eignuðust þau sjö börn, og var Erlendur fæddur ,15. desember 1848 og var hann því 79 ára er hann dó og fjórum dög- um betur. Tvær systur Erlendar eru á lífi hér vestra, Pálína, kona Jóns Sigurðssonar, Ericksdale, Man. og Helga Þórðarson í Winni- peg. Meðal bræðra Þórðar Er- lendssonar voru þeir Jónas bóndi' á Tindum í Húnavatnssýslu og Páll bóndi á Arndísarstöðum í Hjalta- dal, faðir Wl. H. Paulson, þing- manns í Saskatchewan, og þeirra systkina. Ekkja Erlendar sáluga er Björg Erlendsdóttir ættuð úr Húnavatns- sýslu. Þau komu frá Islandi árið 1883 og settust þá strax að hér í Winnipeg og voru hér altaf nema fimm síðustu árin, sem þau áttu heima á Gimli. Stundaði hann hér algenga daglaunavinnu í mörg ár og vann sérstaklega við byggingar, en þó hvað sem fyrir kom. En um tuttugu ára skeið vann hann við vatnsveitu borgarinnar og var þar formaður í mörg ár. Fyrír sjö árum var hann orðinn of bilaður á heilsu til að geta lengur stundað atvinnu sina og veitti bæjarstjórn- in honum þá all-rífleg eftirlaun, ®em hann naut eftir það. Þau hjón, Erlendur og Björg, eignuðust 7 börn, og eru fimm af þeim á lífi, öll uppkomin. Þau eru: Hannes, trésmiður; Haraldur, hef- ir lenpfi unni ðvið að gera við bíla; Friðrik, bankastjóri; Clara, gift Hinrik Einarsson og Wilhelm, sem er hiá móður sinni á Gimli. Hér verður lítið meira um Er- lend Þórðarson sagt; sá, sem þetta ritar kvntist honum ofurlitið fyrir 32 árum, eða þar tim ibil. Við unn- um þá saman eina þrjá eða fjóra mánuði. Það var stutt viðkvnn- ing, en hún var nóg til þess. að eg bar altaf síðan hlýjan hug til hans. og þannig hygg eg að flestum hafi SPAKMÆLI. Fogur sál er sannur auður. Göfugasta kend hvers einstak- kngs, er sú, að vilja bæta fyrir brot. 1 'Hver sem þjónar lund sinni vel, þarf ekki að benda á forfeður sína.. —Voltaire. Menn skortir ekki krafta, þá skortir vilja. —Victor Hugo. Gleðin er ekki í umhverfinu, hún er í okkur sjálfum. —Wagner. Að rita vel, er að hugsa vel; að finna mikið til, er að starfa mik- ið, nákvæmlega og vel; það er í einu: gáfur.. sál og smekkur. —Buffon. Hið andlega afl, i gegnum manninn komið, skilur eftir för sín; því er það, að vanræki maður að leggja fram krafta sína til starfs, sem hann veit að er guð- legt fyrirkomulag, þá kemur síð- armeir eyða í líf hans; þegar á- vextir hins óunna starfs áttu að koma fram. Þeir eru tapaðir þættir í rás viðburðanna og eyðu- tímabilinu jafnast á við iðjuleys- istímabilið, sem maðurinn fór áð- ur í gegn um. Sá maður afkastar því aldrei eins miklu, 0g hann hefði getað gert, ef hann hefði, með heilögum áhuga, notað níu tíundu augnablik lífs sins. —iFriedrick Froebel. Guð gefur iðjuseminni alla hluti. —Franklin. Hve miklu vér getum afkastað í annara þágu, er próf á orku vora. Hve mikið vér þolum, er próf á elskuna. Westcott biskup. r Mynd er ljóð án orða—Horace. Ef vér gerum alt, sem vér get- um og margföldum ekki erfiðleik- ana; ef vér horfum ákveðið, eg vil ekki segja, á hina björtu hjið lífsins, heldur á hlutina í heild sinni; ef vér færum oss í nyt hina margvíslegu gáfu lífsins í kring um oss, þá getum vér ekki annað en viðurkent, að lífið er í raun og sannleika dýrðlegar erfðir. >—John Lubbock. Tilinnfinganæmi er hin eina mælskuorka. Það er list náttúr- unnar og lög hennar eru ótvíræð. Hinn einfaldasti tilfinningamað- ur hefir mikið meiri sannfæring- arkraft en hinn gáfaðasti kald- sinnismaður.'— La Rochtfoucauld. R. K. G- S. þýddi. FRA ÍSLANDI. iFrá ísafirði er símað 16. nóv.: Þór hitti! botnvörpung ér í Djúp- inu að veiðum innan landelgis- línu|, Bþtnvörpugurinn hjó frá váér veiðarfæri og dró undan, eft- ir að Þór hafði skotið til hans mörgum skotum. Málað var yfir nafn og númer og breitt yfir reyk- áfsmerki. — Afli tregur á smá- báta. ’ 1 Frá Seyðisfirði er símað 16. r.v.: óðinn kom inn til Eskifjarð- ar í gærmorgun með þýzkan botn- vörpung, tekinn við Ingólgshðfða. Dómur er fallinn og var sekt á- kveðin 12,200 kr., afli og veiðar- færi gert upptæk. Aflinn var lít- ill. Búist er við að dóminum verði áfrýjað.—Vðrður. CANADA. Það var samkvæmt ráðum brezka hafnfræðingsins, Frederick Palmer, að Churchill var valin sem hafnarstaður fyrir Hudsonsflóa- brautina, í staðinn fyrir Nelson, sem áður hafði valin verið. Mr. Palmer fór norður til Hudsons- flóa í ágústmánuði í sumar og skoðaði þessi hafnarstæði, og gaf þá álit sitt í stuttu máli, sem til þess leiddi, að skift var um enda- stöð brautarinnar. Nú hefir hann sent Dunning járnbrautarráðherra langa og ítarlega skýrslu, með mörgum uppdráttum og útreikn- ingi og áætlunum, og kemst hann þar að þeirri niðurstöðu, að kostn- aðurinn við að gera höfn við Churchill, sé ekki fullur þriðj- ungur á við það að gera höfn við Nelson, og þó framlenging járn- brautarinnar sé tekin með í reikn- inginn, þá verði kostnaðurinn samt nálega helmingi minni. Hon- um telst svo til, að hðfn við Nel- son verði ekki gerð á skemmri tima; en sex árum, en í Churchill sé hægt að ljúka verkinu á þrem- ur árum. Eigi rúm í gistihúsinu. Bærinn Vegamót í Hjartalandi stendur, þar sem þjóðbrautirnar Upphefð og Niðurlæging mætast. Það var mikið að gera á Vegamót- um þessar mundir. Húsbóndinn, Tímalaus, og húsfreyja, önnum- kafin, voru mjög samhent við að búa alt undir jólin. Það var líka von á mörgum góðum gestum, því manntal átti að fara fram um alt landið, og varð þá hver og einn að ferðast til ættborgar sinnar.. Það var farið að halla degi. Tímalaus kemur inn. “Nei, nú fáum við gesti, góða mín!, Það kemur hópur ríðandi manna eftir aðalbrautinni, Upphefð.” Húsfrú önnum-kafin: “Bless- aður hjálpaðu mér til að setja of- urlítið betur tilt í stofunum.” Þau flýta sér að skifta um dúka á borðum, og hagræða hæginda- stólunum og þurka rykið af píanó- inu og grammofóninum og öðrum merkum munum í stássstsofunni. ‘<Nei nú er það að koma! Bless- aður Tímalaus farðu og taktu á móti iþví.” Tímalaus fer til dyra. Hús- frú önnum-kafin stendur kyr inni fyrir og hlustar. Hún heyrir mann sinn taka gestunum mjög glaðlega og fer nú sjálf til dyra. “Nei, á dauða mínum átti eg von, en ekki þér! Komdu blessuð og sæl! Ert það þú, frú Heims- elska? Þú ert heldur en ekki á ferðinni.” “Nei, finst þér ekki, að eg hafa frítt föruneyti ? Komdu og lof- aðu mér að kynna þig samferða- fólki mínu. Má eg hafa þá ánægju að kynna frú önnum-kafin og frú Hégómadýrð, ifrú Vantrú og frú sjálfselsku, og svo ungfrú Tízku, ungfrú Gjálíf og ungfrú Skart- gcfin. Og frú Önnum-kafin, má eg hafa þá ánægju enn fremur, að kynna þig herrunum: Bakmál- ugum. öfundsjúkum, Afskiftnum, Hroka, Sjálfbirgingi, Sérgóðum cg Sjálfhygnum”. Komið þið öll blessuð og sæl og verið velkomin! Gerið svo vel að koma inn. Þið sækið svo vel að mér, að eg er rétt að enda við að gera húsið hreint, og nú get eg sezt niður og skrafað við ykkur. Þið farið ekkert lengra í kvöld. Það er orðið mjög áliðið dags og ekkert tunglsljós á kvðldin. Eg vona, að þig reynið að gera ykkur að góðu það, sem við höfum að bjóða.” “Það er víst engin hætta á öðru,” sagði frú Heimselska. “En hvað þú er búin að fína alt til hjá þér síðan eg kom hér seinast. Bú- in að setja nýtt veggfóður á allar stofurnar, svo fallegt og smekk- legt.”— “Já, þetta “munstur” er ljómandi fallegt,” gegndi ungfrú Skartgefin í. “Eða sjáðu glugga- tjöldin, frú Heimselska.” “En hvað þú ert dugleg að sauma, frú önnum-kafin, og vera þó ein með svona stórt hús, og svo er víst oft gestkvæmt hjá þér. Og þarna ertu nýbúin að fá þér einn af þessum nýjustu Edisons.” ‘Æinst þér ekki munur á þeim 0g hinum gömlu, frú önnum-kaf- in?” spurði ungfrú Tízka. “Jú, það er mikill munur á þeim,” svaraði frú önum-kafin. “Eg hlakka til að heyra nokk- ur fjörug lög hjá þér í kvöld, frú Önnum-kafin,” sagði ungfrú Gjá- Hf. “Já, blessuð gerið svo vel og skemtið ykkur á meðan eg vík of- urlítið frá.” “Eg veit ekki, hvort eg kann að meðhöndla þetta hljóðfæri," sagði ungfrú Gjálíf. “Má eg hafa þá ánægju að hjálpa þér?” sagði herra Sjálf- hygginn. “Eg er vanur að með- hðndla þessi hljóðfæri.” Húsbóndinn, Tímalaus, kemur inn, er hann hafði látið inn hest- ana og gefið þeim, 0g segir um leið og hann sezt niður hjá gest- unum: “En hvað þið hafið verið hepp- in með veðrið í dag.” “Já, hefir ekki veðrið verið inn- dælt,” svaraði frú Heimselska. “Það kemur sér nú betur, þeg- ar maður er að skemta sér,” greip ungfrú Skartgefin fram í. “Það er óttalega óþægilegt, þegar maður er á svona löguðum ferða- lögum, ef maður fær óveður.” “Hvað er annars í fréttum?” spyr húsbóndi Tímalaus. “ó, ekki neitt sérstakt hjá okk- ur,” svaraði hr. Sjálfbyrgingur. “Fréttirnar eru allar hjá þér, sem býrð svona rétt hjá borginni. Það verður víst mannkvæmt þar á morgun. En hver er annars þessi “skraffinnur”, sem alt af er að auglýsa svo einkennilega trú- fræðislega fyrirlestra -í blöðun- um?” “Já, satt að segja veit eg ekki mikil deili á honum. Eg hefi ekki haft tíma til þess að fara og hlusta á, hvað hann hefði að segja, og konan mín er alt af bundin við húsverkin. Það er eins og maður megi engan tíma missa.’ “Eg held líka, að það sé bætt- ur skaðinn,” sagði frú Vantrú. “Þa$ er víst ekki mikið að græða á þessum fyrirlestrum. Hvað ætli þessir prédikarar viti um þessa hluti, sem þeir eru að tala um, meira en aðrir? Eg held það sé nóg að lifa góðu lífi. Ef maður gerir engum neitt mein 0g reynir að vanda líf sitt, þá skil eg ekki, að það dugi ekki. Svo er það marg sannað, að biblían er full af mót- sögnum, og hverjum dettur í hug að trúa og fylgja lengur þessum gamaldags kreddum um eitt og annað.” “Já, svo þykist þetta fólk, sem alt af hangir í biblíunni, vera svo heilagt, að það má varla hlæja,” gcgndi ungfrú Gjálíf fram í. — “Já, og hugsa sér,” sagði ungfrú Skartgefin, “það á að vera synd, að klæða sig eins og góðum mann- eskjum sæmir, og ekki má maður hafa hringi eða hálsfestar eða neitt annað gullstáss.” “Og svo er þetta fólk svo gam- aldags í ðllu,” greip ungfrú Tízka fram í. “Eg skil ekki, hvers vegna maður skyldi ekki mega eins vel fá sér föt með nýju sniði, eins 0g gömul, fyrst maður þarf að kaupa ný föt á annað borð.” “Eg held það sé bezt að láta alt það dót eiga sig,” svaraði hr. Sjálfbyrgingur. — “Já, það held eg,” gegndi hr. Hroki fram í. “Það eru hvort sem heldur er æfinlega annað hvort vitlausar kerlingar eða ómentaðir bjálfar, sem eru að tönlast á þessum prestabábiljum, 0g trúa þess konar fáfræði.” “Ætli hann sé nokkuð betri en aðrir menn, þessi fyrirlesari,” tók hr. Bakmáll til orða. “Það kom maður til mín um daginn úr borginni, og eftir þeim sögum, sem hann, sagði, þá er hann víst gallaður eins 0g aðrir menn. Ekki sel eg það dýrara, en eg keypti það.” “Uss, þetta er alt saman að eins peningaspursmál fyrir þessum mönnum,” sagði frú Sjálfselska. “Já, það er eg viss um,” tók hr. öfundsjúkur fram í, “þetta eru blóðsugur og letingjar, sem ekki nenna að vinna ærlegt hand- tak.” “Og hvaða rétt hafa svo þessir menn til þess, að halda að þeir skilji biblíuna betur en aðrir menn?” sagði Afskiftinn. “Eg held það sé bezt að halda sér við sína barnatrú, og lesa Guðs orð heima hjá sér, því það geta allir gert.” “Já, þetta er það sem eg alt af segi,” svaraði frú önnum-kafin. ‘1Eg held maður þurfi ekki að sækja neitt vit í þessa presta og trúboða,” sagði hr. Sjálfhygginn. “Menn vita nú orðið betur en það, að þeir trúi í blindni að jörðin sé flöt og hafi verið sköpuð á sex dögum, og að þar eigi að kama heimsendi. Hvílík vitleysa! Vís- indin sanna okkur alt, sem við þurfum að vita um uppruna allra hluta og framþróun þeirra, og heimurinn* * mun halda áfram æf- inlega að vera til, eins og hann áður hefir verið. Þessi heims- enda kenning er hættuleg og ó- kristileg.” “ Það spilar sjálfsagt eitthvað af ykkur á píanó,” sagði frú Önnum-kafin. “Já, hr. Hroki bæði spilar og syngur ljómandi vel,” sagði ung- frú Gjálíf. “Já, blessaður Hroki,” gefðu okkur eitt lag,” sagði hr. Tíma- laus. “Hvað á það helzt að vera?” spurði hr. Hroki. “Þið viljið ef til vill fá sálmalag á eftir sam- ræðunum um trúarbrðgðin.” “Nei, blessaður gefðu okkur fjör- ugt danslag,” sagði ungfrú Skart- gefin. > “Ætlið þið þá að dansa?” “Já, hér er nóg pláss,” sagði frú önnum-kafin. “Góði minn, þú getur fært stólana dálítið til hlið- ar.” Hroki byrjar að spila. Frúrnar Heimselska, Hégómadýrð, Sjálfs- elska, og ungfrúrnar Tízka, Gjá- líf og Skartgefin, og herrarnir Bakmáll, öfundsjúkur, Afskift- inn, Sjálfbirgingur, SSérgóður og Sjálfhygginn stíga lipurt dans. Það dunar í öllu húsinu við dans- inn og hljóðfærasláttinn. “Hvað, er sem mér heyrist,” spyr frú önnum-kafin, “er verið að berja?” “Já, það er verið að berja,” seg- ir hr. Afskiftinn. “Farðu til dyranna, góða mín,” sagði hr. Tímalaus. Frú önnum-kafin fer. “Friður sé með yður,” er sagt utan við dyrnar. “Nei, ert það þú, herra Jesús! Nú sækir þú illa að okkur. Við höfum fult hús af gestum, svo að eg hefi varla tíma til að tala við þig, og gestir okkar eru bæði merkir herramenn, hefðarfrúr og yngismeyjar.” “Það hryggir mig,” svaraði Jesús, “að svona skyldi standa á hjá þér. Mér hefir verið sagt um ykkur, að þið hafið svo oft talað vel um mig og óskað að hafa mig hjá ykkur, að þið læsuð húslestra og syngjuð sálma og töluðuð mik- ið um kristindóm, og nú stóð svo á fyrir mér, að eg þurfti að vera hér á ferðinni. Datt mér þá í hug að borða kvöldverð hjá ykkur og vera kyr um nóttina. “Já, það var leiðinlegt, að svona skyldi hittast á,” svaraði frú önnum kafin. “Eg get ekki rekið þessa, gesti mína út, fyrst þeir voru komnir á undan þér. Eg vona að þú komir einhvern tíma aftur.” “Já, það hugsa eg,” svaraði Jesús rólegur. “En lofaðu mér að kynna þig lærisveinum minum. Hér er bróðir Sannorður, bróðir Réttlátur, bróðir Trúfastur, bróð- ir Bindindisamur, bróðir Miskunn- samur, bróðir Kærleiksríkur, bróíi- ir Hjartahreinn, bróðir Lítillátur, bróðir Þolinmóður, bróðir Fórn- fús, bróðir Hlýðinn og bróðir Heilagur. Þetta eru mínir tólf lærisveinar. “Já, eg kannast við nöfn þeirra. í raun og veru eru mín hús ekki nógu góð eða réttara samt hent- ug fyrir menn eins og þig, hr. Jesús, og lærisveina þína, til dæm- is hr. Heilagan. “Lærisveinar mínir eru allir, eins 0g eg, lítillátir og auðmjúkir. Þótt flestir haldi,.að erfitt muni vera að umgangast þá, eins og til dæmis, bróðir Heilagan, þá staf- ar það að eins af þekkingarleysi manna á honum. Félagsskapur hans er bæði hollur og þægilegur. Þar þarf aldrei að óttast neitt, er slæmar afleiðingar hefir.” “Já, mér myndi þykja vænt um, ef þið kæmuð til mín einhvern tíma á sunnnudegi, en aðra daga er eg alt af önnum kafin. Hér þarf mörgu að sinna og margir koma hér, af því að við erum á vegamótum. Margir gista hér, og ef húsið væri ekki orðið fult af gestum, mundi eg taka á móti ykk- ur með gleði. Eg hugsa, að hr. Mannótti og kona hans Efasemd í Tvílyndi, hafi nægilegt húsrúm í nótt, og það er að eins tveggja klukkustunda gangur þangað.” “Eg og lærisveinar mínir för- um ekki brautina Upphefð,” svar- aði Jesús. “Við komum eftir brautinni Niðurlæging, og höld- um áfram þá leið. Við erum orðn- ir þreyttir. Vegurinn er grýttur cg ógreiðfær, og lítið er um hjúkr- un og hvíld meðfram þeirri braut. Menn lenda ekki i veizlum á þeirri leið og fá sjaldnast miklar gjafir. Við mundum heldur kjósa, að fá að sofa í fjárhúsi eða hlöðu hjá ykkur í nótt, en að halda áfram.” “Já, það væri ykkur velkomið”, svaraði frú öpnum-kafin, “og eg vona, að geta sint ykkur eitthvað á morgun, þegar gestirnir eru farnir.” Dans og hljóðfærasláttur heyrð- ist innan úr húsinu„ Jesús sneri hryggur frá dyrunum. Bauð frú Önnum-kafinni góða nótt og leit- aði til fjárhúsa með lærisveinum sínum. Dansinn gekk langt fram á nótt. Frú Heimselska og fylgdarlið hennar fór seint á fætur. Er það alt hafði matast og kvatt hús- bændurna á Vegamótum, fór hr. Tímalaus að vitja hinna gesta sinna, sem komu Niðurlægingar- brautina. En hinnir reglusömu vinna á meðan dagur er, en sofa á nóttunni. Jafnvel fjárhúsin á Vegamótum í Hjartalandi, voru nú auð og tóm. — JESÚS VAR FARINN! Pétur Sigurðsson. Fundargerð Sveitarráðsins í Bifrðst. Níundi fundur var haldinn í Arborg, 6. des. 1927. Viðstaddir voru: G. Sigmundson, W. Woychy- chyn, S. Finnson, 0. Meier, J. Ey- olfson, T. Ingaldson, C. Tomasson og F. Hakonson. Oddvitinn, B. I. Sigvaldason, var fjarverandi sök- um lasleika. Ingaldson og Tomasson lögðu til, að John Eyolfson sé kosinn fundarstjóri. — Samþ. Fundargerningur frá síðasta fundi var lesinn og samþyktur. Meier og Wojchychyn Iögðu til, að veita Mrs. Pritniski $8.50 fá- tækrastyrk til enda ársins. Samþ. W. Zubrick frá Shorniliffe bað um að N. E. % 10-24-3E sé ekki lengur látið tilheyra Shorncliffe skólahéraði, heldur Progress skólahéraði. Wojchychyn og Hakonson lögðu til að fela þetta mál skrifara og hlutaðeigandi skólanefndum. — Samþ. Peter Melnychuk vildi kaupa S.E. y4 31-21-3EÖ Finnson og Wojchychyn lögðu til, að selja honum þetta land fyr- ir $275, $85 skyldu borgast strax og hitt í tveimur jöfnum borgun- um, 1. marz og 1. nóv. 1928, og að hann borgi kostnað af sölunni. — Samþ. Thordur Anderson vildi kaupa N.E. 1/4 2-23-3E. Finnson og Tomasson lögðu til að selja honum þetta land fyrir $400, $50 skyldu borgast út í hönd og $50 á hverjum sev mán- uðum, þar til borgað er að fullu. — Samþ. N„ Kowbel bað um uppgjöf á skatti á S.W.I4 5-23-3E. Finnson og Wojchychyn lögðu til, að ef hann borgaði $100 nú og $25 innan fjögra mánaða, þá skyldi afgangurinn gefinn eftir. —Samþ. Ingaldson og Finnson lögðu til að fela skrifara að eiga tal við skólaráðsmenn í “Framnes” og “Veetri” skóla um að láta landið R.L. 14Í2-2E, se nú tilheyrir Fram- nes skólahéráði, hér eftir tilheyra Vestri Skólahéraði. — Samþ. Stanislaw Ozuk kvartaði undan kostnaði í sambandi við eignar- bréf fyrir S.W. % 1-22-3E. Meier og Wojchychyn lögðu til að sveitin borgaði helminginn af þessum kostnað. — Samþ. Olafur Vgfússon óskaði að fá að vita hvað sveitarráðið ætlaði að gera viðvíkjandi uppgjöf á skatti í Howardville. Sveitar- ráðið áleit, að það mál ætti ekki að takast til íhugunar fyr en það fengi skýrslu niðurjöfnunar- manns. Hakonson og Sigmundson Iögðu til að 10 prct. sé gefið eftir af skatti á öllu landinu, sem Winni- pegvatn hefði flætt yfir til 31. des. 1927. — Samþ. Sigmundson og Wojchychyn lögðu til að virðingarskráin 1927 sé við- tekin fyrir árið 1928. — Samþ. Finnson og Ingaldson lögðu til að fela skrifara að setja sig í samband við lögmennina Shinbane og Morosnick viðvíkjandi Thedro Cheterbrook og Stan. Warenczuk, —að sökum óvanalegra votviðra reynist ókleift að halda áfram verki við skurð austan við Sec. 9- 16-21, Tp. 23-2E; peningar hefðu verið veittir til að stækka skurð- inn; verkið yrði unnið eins fljótt og mögulegt væri, og enn fremur að sveitarráðið telji sér ekki skylt að sinna skaðabótakröfum, sem út af þessu kunni að rísa. — Samþ. Wojchychyn og Toasson lögðu til að landið S. E. 14^2-24-lE, selt fyrir skatti 1927, sé innleyst af sveitinni.—Samþ. Sigmundson og Wojchychyn lögðu til að skattur 1927 á eyði- löndum og löndum, sem sveitin hefði keypt, að upphæð $10,376.07 sé strikaður út. — Samþ. Finnson og Ingaldson lögðu til að fela skrifara að leita sér upp- lýsinga viðvíkjandi meðferð á ó- borguðum skólaskatti, sem ekki sé innkallanlegur. — Samþ. Wojchychyn og Ingaldson lögðu til að landið S.W. y4 34-21-2E sé selt Andrew Melnychuk fyrir $200 0g að $50 borgist út í hönd, en $75 1. maí og $75 1. nóv. 1928; Mr. Melnychuk borgi sjálfur kostnað í sambandi við söluna. — Samþ. Finnson 0g Hakonson lögðu til að aukagjöld við spítalareikning Mrs. Mitchell, N.W. y4 30-24-3E. sé strikaður út, ef aðal upphæðin sé borguð að fullu fyrir 31. des. 1927.—Samþ. Tomasson og Sigmundson lögðu til að skattsöluskírteini fyrir lóð 4-24-6E sé selt Guðm. Guð- mundssyni fyrir $175, sem borgist út í hönd..—Samþ. Var þá fundi frestað til næsta dags og var honum haldið áfram kl. 10.45 hinn 7. des. og var þá oddviti B. I. Sigvaldason viðstadd- ur og stýrði fundi. Tomasson og Finnson lðgðu til að tilboð Jens Johnson um að borga $45 sem fullnaðarborgun á skatti sem nemur $51.66, sé þegið. —Samþykt. Hokonson og Wojchychyn lögðu til að landið N.EÁ4-30-24-3E sé selt J. B. Jóhannsson fyrir $200 og að hann borgi allan kostnað 0 sambadi við söluna. >— Samþ. N. H. Staut mætti fyrir sveitar ráðinu viðvíkjandi útgáfu skulda bréfa. Sagði að Bank og Com- merce hefði lánað sveitinni $4,000 með þeim skilningi, að þau yrðu gefin út. Vildi fá að vita hvað sveitarráðið ætlaði sér að gera i þessu sambandi. Oddvit gat þess að hann liti svo á, að sveitin værl á engan hátt skuldbundin bank- anum að öðru en því, að borga skuld sína við hann þegar húr. félli í gjalddaga. Eyolfson og Finnson lögðu til Búið til yðar eigin Sápu og sparið peninga Alt «em þér þurfið er úrgansfeiti og GILLEHS HREINT | VC OG GOTT LY L Upplýsingar eru á hverri dó« Fæst i mat- vörubúðum. að þetta mál skyldi tekið fyrir á næsta sveitarráðsfundi. — Samþ. Meier og Woycrychyn lögðu til að biðja I. Ingaldson M.L.A., odd- vitann B. I. Sigvaldason og sveit- arráðsmann G. Sigmundson, að sjá stjórnarformanninn í Manito- ba því viðvikjandi að fá hjálp til að taka Stadnek-málið fyrir hæsta rétt Canada. G. 0. Gíslason bað um leyfi til eldiviðarhöggs á S.E. % 15-23-3E. Það mál var falið sveitarráðs- manni í 2. kjördeild. Eyolfson og Tomasson lögðu til að aukalög No. 283, 284, 285, 286 og 287 séu nú lesin í fyrsta, ann- að og þriðja sinn og þar með sam- þykt. — Samþ. 'Eyolfson og Woychychyn lögðu til að S. W. y4 22-21-3E sé selt Peter Kyaka fyrir þær skuldir, sem á því hvíla; $50 séu borgaðir strax, $50 1. apríl 1928 $100 1. nóv. 1928, $50 1. apríl 1929 og það sem þá er eftir 1. nóv. 1929. — Samþ. Eyolfson og Sigmundson lögðu til, að G. H. Robinson sé beðinn að gefa áætlun um lcostnað við að byggja brú yfir íslendingafljót norðan við Sec. 35-22-3E, og sé tekinn fram verðmunur á stein- steypu póstum og viðarpóstum.— Samþykt. Eyolfson og Woychychyn lögðu til, að veita Kristínu Gunnarsdótt- ur $30 fátækrastyrk fyrir desem- ber og janúar. — Sam,þ. Ingaldson og Meier lögðu til, að sveitarráðið borgi B. S. Sigvalda- son $100 sem þóknun fyrir vinnu hans í þarfir sveitarinnar á árinu. — Samþykt. ' Mr. Finnson vakti athygli sveit- arráðsins á brú austan við Sec. 17-23-lE. og sagði, að hana þyrfti að endurbyggja áður en langt liði. Vildi að sveitarráðið 1928 sé látið vita um þetta. Eftirfylgjandi útborganir sam- þyktar samkvæmt tillögu Eyolf- son og Meier: Telephone $29.00, Expense $22.15, Grader $15.85, Health, $152.70, Office Expense $27.20, Charíty $78i25, Travelling Expense $22.00, Postage $$6.00, Rent $80.00, Tax Collector’s Commission $1.10, Lord Selkirk Highay $106.35, Western Municipal News $35.73, Riverfon Village $13.90, Ward 1 $309.65, Ward 2 $461.67, Ward 4 $570.67, Ward 5, $207.12, Ward 6 $28.82, Ward 7 $308.28, Ward 8 $261.82. Næsti fundur ákveðinn í Arborg 3. janúar 1928. Fundi slitð. * * * Um leið og eg nú sendi Lðg- bergi 9. og síðasta fundargerning sveitarráðsins í Bifröst fyrir ár- ið 1927, vil eg geta þess, að sveit- arbúar hafa haft af því bæði gagn og gaman, að lesa um fram- kvæmdir ráðsmanna sinna, til- lögur og stuðning hinna ýmsu vandamála sveitarinnar, ekki hvað sizt á sviði fjármálanna; treysfi eg því jafnframt, að birting fund- argerninganna verði haldið á- fram. Við kosningar þær til sveitar- stjórnar, sem fram fóru í haust, sóttu þeir sömu um oddvitastöð- una og í fyrra, sem sé B. I. Sig- valdason í Árborg og Sveinn Thorwaldson í Riverton. Var kosningin sótt af kappi miklu. Fylgdu Thorwaldson að málum bankastjórar, læknar og allar verzlanir héraðsins, islenzkar, að tveimur undanskildum, sem og verzlanir og viðskiftafyrirtæki annara en lslendinga. Þó varb niðurstaðan sú, að Mr. Sigvalda- so náði kosningu, með því nær helmingi fleiri atkvæðum, en 1 fyrra. Þrír af hinum eldri fulltrúum, gengu úr sveitarráðinu, þrir nýir menn kosnir í þeirra stað. Eru meðal þeirra þeir Mr. Jón Sigurðs- son, fyrrum oddviti Bifröstsveit- ar og Mr. Þór Lífmann . Með innilegum óskum uift far- sælt og gleðiríkt nýár, Yðar með vinsemd, Sm. Sigurðsson, Árborg, Man.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.