Lögberg - 31.05.1928, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINK 31. MAÍ 1928.
Bla. &.
1 meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
liendar rétta meðalið við balc-
verk, gigt, þvagteppu og mörgum
fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll-
um ljrfsölum, fyrir 50c. askjan
eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beinl
frá The Dodds Medicine Co., Ltd.
Toronto, ef borgun fylgir.
Vesturlandsins nokkuð, svo og
hagl, en sjaldan þó nema á tiltölu-
lega litlum spildum.
Sauðfjárrækt i Sléttufylkjunum
miðar drjúgum áfram, þó enn
standi hún hlutfallslega langt að
baki akuryrkjunni og griparæktinni.
Sú framleiðslugrein hlýtur að eiga
mikla framtíð fyrir höndum, hér
sem annarstaðar. Skilyrðin eru
hin ákjósanlegustu, heyfengur næg-
ur og beitilönd mikil og góð.
í Vesturlandinu er nú orðið
talsvert um karakul fé og þrífst
það hér vel, enda er loftslagið að
ýmsu leyti svipað og í Bokhara,
þar sem það er upprunnið. Má þvi
fullyrða að á þessu svæði verði hér
um að ræða all-arðvænlega fram-
leiðslugrein. Talsvert er hér af
öðrum sauðfjártegundum, sem gefa
af sér góðan arð.
Á það hefir verið drepið í fyrri
greinum hve framúrskarandi vel
Vesturlandið er fallið til blandaðs
landbúnaðar—mixed farming. Þar
er líka í raun og sannleika um far-
sælustu búnaðar aðferðir að ræða.
Uppskera getur -brugðist með köfl-
um, en þá er bóndinn aldrei í hættu
staddur ef hann hefir trygga gripa-
rækt jöfnum höndum.—
Þess hefir verið getið, að inn-
flutningur frá Norðurlöndum hafi
verið margfalt meiri í ár, en á
nokkru öðru tiinabili siðan 1914, að
ófriðurinn mikli hófst, en þá tók
að mestu fyrir innflutninga. Nú
hafa þúsundir þaðan streymt inn i
landið frá Danmörku, Noregi og
Svíþjóð. Núna í fyrri viku komu
til Winnipegborgar tveir danskir
menn fulltrúar dönsku stjórnarinn-
ar, er annar þeirra þektur blaðamað-
ur. Þeir ætla að ferðast um Vest-
urlandið og kynna sér þar búnaðar
ástandið og skilyrðin fyrir því að
allmargir Danir flytji hingað og
taki sér bólfestu. Mjög vel segja
þeir að þeim lítist á landið, eða það,
sem þeir hafi séð af því.
Skreið.
Eftir Odd Oddson í Eimreiðinni.
/—Framh. ,
Það er alleinkennilegt, hve lengi
helzt við að nefna það að fara
suður eða suðurleið veginn aust-
an af öllu Suðurlandi, alt frá
Lónsheiði til héraðanna milli
Reykjaness og Kollafjarðar. Þetta
er þó býsna villandi fyrir þá, sem
ekki þekkja til stáðhátta, því að
vísu liggur leið þessi í vestur og
sumstaðar frá nær norðri en
;uðri. Þó kemst villa þessi á
hæsta stig í Selvoginum, því þar
er enn kaMað að fara suður til
Reyktóvíkur, sem þó er beint í
hánorour að fara. #
Þegar komið var út yfir Þjórsá,
skiftust leiðir suður. Var þá
annað hvort farið innra, yfir Hell-
isheiði til Innnesja, eða syðra,
vestur með sjó til Suðurnesja.
Þótti oft huntugra að fara suður
syðra, því sú leið var styttri en
austur innra, því flestir þurftu að
koma í verzlanir í Hafnarfirði eða
Reykjavík á austurleið. Þegar
farið var syðra, lá leiðin fyrst um
Partana. Einhversstaðar á þeim
bæjum mátti fá góða hresisngu,
eftir volkið við ferjuna yfir
Þjórsá, — auðvitað fyrir mikið
góð orð og enn betri ‘betaling’. —
Venjulega var svo legið á Klöpp-
inni hjá Loftstöðum, því ilt þótti
— ef annars var kostur — að láta
hesta synda sama daginnn yfir
báðar stórárnar Þjórsá og ölfusá,
en á milli ánna er að eins 6 stunda
lestagangur.
Næst dag var svo farið um hinn
nafnkunna verzlunarstað Ejrrar-
bakka. En af því eigi var þá
komin venjuleg kauptíð, sást þar
nú ekki hinn mikli manngrúi og
tjaldafjöldi, er þar var í kauptíð-
inni á hverju ári. Nú var ekki ann-
að að sjá én hið mikla verzlunar-
hús, nokkur kot og — ef þurkur
var — stórar sölvabreiður fyrir
ofan fjörumálið. Þaðan var hald-
ið að ferjustaðnum í Óseyri yfir
Ölfusá. ^ jÞar var nijög fjölfar-
inn ferjustaður, — ferjutollar svo
miklir, að sagt var að jafngilt
hefðu sýslutekjum Árnessýslu.
En vandi mikill þótti að stjórna
þar ferjum. Var það ekki heigl-
um hent, og haft var það eftir
bændunum í óseyrarnesi, sejn þá
voru mestu sjósóknarformenn í
Þorlákshöfn á vetrum, að miklu
væri það vandameira og erfiðara
verk, að vera formaður á ölfusá
Nýstárleg skemtnn.
Oft hefir fólk á þessum stöðv-
um átt kost á að njóta hljómlist-
ar á háu stigi. Og ekki verður
annað sagt, en að fólk noti þau
tækifæri vel. Er það gleðilegt,
því hljómlistin er dýrmætur þátt-
ur menningarinnar.
Einhver fágætast tegund hljóm-
listarinnar, er klukknahljómlist-
in. Er þá samhringt fjölda
klukkna úr skýrum málmum og á
þá leið leikin hin miklu lög snill-
inganna margrödduð. í þeirri list
skara Skandinavar fram úr öllum.
í Svíþjóð á heima sveit manna,
sem svo hefir æft þessa list, að
hún hefir orðið fræg af henni um
alla Evrópu. Nú er þessi fimm.
manna sveit að ferðast um Ame-
ríku, og er ekki ofsagt, að hún
hefir vakið aðdáun, hvar sem
hún hefir komið.
Sveit þessi, “The Scandinavian
Bell Ringers”, kemur til Winni-
peg, föstudaginn 8. júní. Stóðu
henni leikhús bæjarins til boða, en
hingað til hafa þeir félagar ekki
fengist til að sýna list sína í leik-
húsum, svo margt sem þar er sýnt
af því, sem léttvægt er og hégóm-
legt. Hafa þeir oftast látið til sín
heyra í kirkjum eða söngsölum.
Eftir viðtal við málsmetandi menn
norrænu þjóðflokkanna hér í
borginni, leituðu þeir til Fyrstu
lútersku kirkju og hefir samist
svo, að þessi fágæta skemtun fer
fram j þeirri kirkju, föstudags-
kvöldið 8. júní. Lítill vafi er á,
að kirkjan verður troðfull, svo
íslendingar, sem njóta vilja þess-
arar nýstárlegu og yndislegu
skemtunar, gera vel í því, að
trygKja sér aðgöngumiða sem
fyrst. Ekki er það víst, að menn
fái í annað sinn á æfinni tækifæri
til að njóta svo fágætrar listar og
ógleymanlegrar skemtunar, að
dómi þeirra, sem til þekkja.
E;ríks sáluga í Vogsósum eru
sjálfsagt að flétta reipin úr
sandinum enn þann dag í dag. En
fyrir vestan sandinn eru sléttar
klappir, merkilegar fyrir það, að
í þær hafa myndast götur hverjar
við aðra, líkt og á valllendis-
1 grundum og eru svo djúpar, að
sumstaðar nemur fullvöxnum
manni í kálfa. Þarna hefir eitil-
hörð klöppin slitnað svona undan
margra alda hrossaganginum ís-
lenzka, líkt og táin á Santki Pét-
urs kirkjunni undan margra alda
kossaganginum rómverska.
Vegurinn liggur fram hjá Her-
dísarvík til Krísuvíkur. Á þeirri
leið er ‘sýslusteinn’, sérstakur
stór klettur. Þar eru sýsluskil
Árness- 0g Gullbringusýslna. —
Skamt þaðan eru tvær vörður,
er heita Krís og Herdís. Eru það
þær einu beinakerlingar á suður-
leiðum. Voru skjallhvítar bein-
pípur hér og hvar á milli stein-
anna, og oftast í einhverri þeirra
vísa, kveðin undir nafni kerling-
arinnar um einhvern, er ætla
mátti að færi um síðar. Ekki
voru vísur þessar ' skrautritaðar,
en þó allvel skiljanlegar. Flest-
ar voru þær yfirgripsmeiri, nafn-
orð hispurslausari og lýsingar all-
ar miklu stórfeldari heldur en
ætla má- að nútíðar snoðkliptar
“frökenar” þyldu að heyra — jafn-
vel þó sætkendar væru. — En
gömlu mennirnir þoldu að heyra
vísur þessar, þótti gaman að fá
þæ>, og jafnvel því meira sem
þær voru mergjaðri. Aldrei varð
ilt út af þeim, enda aldrei stílað-
ar nema til kunningja. Hvernig
sem staðið hefir á því, að þessi ó-
fagri siður hófst, þá er það víst,
að hann var notaður einungis til
uppfyllingar og dægrastjrttingar
á ferðalögum.
í Krísuvík var síðasti áfanga-
staðurinn áður lagt væri,á Suður-
nes. Þar er fagurt og frjósamt,
en oft vætusamt. Þdr var siður
að liggja vel, að minsta kosti einn
sólarhring, hvernig sem viðraði,
því sæmilega bithaga var ekki
hægt að fá frá Krísuvík um alt
Suðurnes, alt til Hraunsholtsmýr-
ar fyrir ofan Hafnarfjörð, og ekk-
ert rennandi vatn er á allri þeirri
leið nema Hafnarfjarðarlækur.
Frá Krísuvík var svo haldið út
yfir Krísuvíkurhálsa. Var það
vondur vegur, apalhraun og bratt-
ir móbergshálsar á milli. Ein af
hraunkvíslum þessum heitir Ög-
mundarhraun, og er það kent við
í Óseyri, en í Þorlákshöfn. Áin einhvern Ögmund, sem á að hafa
er á ferjustaðnum beint yfir um
í meðalflæði 400 metrar, og svo
djúp, að hestar synda þar oftast
landa á milli, en ferja þar oft af-
artorveld og varhugaverð af stór-
kviku, straumi og vindi. Þó áttu
ferjumenn næstum erfiðast með
að sporna við ofhleðslu af völdum
frekra, þekkingarlausra en kapp-
samra ferðamanna, oft í blindös
við ferjuna. — (Brúin yfir ölfus-
á hefir nú gert ferjuna í óseyri
meir en tekjulausa, en stórbýlið
óseyrarnes er verra en í eyði af
völdum heimskra manna.) -
Frá óseyri lá leiðin eftir Hafn-
arskeiði og þaðan annað hvort um
Hraun- og Hlíðarbæi, — þar var
áfangastaðurinn Rifjabrekka —
yfir Selvogsheiði til Vogsósa, eða
þangað beint af Hafnarskeiði um
Landamót fytir norðan heiðina.
Fyrir vestan' Vogsósa er Víði-
sandur, þar sém púkarnir hans
rutt vegnefnuna gegnum hraunið,
en tók svo nærri sér verkið, að
hann lézt að því loknu, og er leiði
hans sýnt austast í hrauninu. Um
veginn í ögmundarhrauni, eins og
hann var þá og fyr, er til þessi
gamla vísa:
Eru í hrauni ögmundar
ótal margir þröskuldar;
gjótur bæði og grjótgarðar,
glamra þar við skeifurnar.
önnur hraunkvísl þar heitir
Leggjabrjótur, og er það rétt-
nefni. Þar sunnan við veginn
niður við sjóinn er hin forna fiski-
sæla verstöð Selatang^r. sem nú
er fyrir löngu aflögð. Vestan til
á hálsinum er allmerkilegur klett-
ur. Er það sérstakur hraunstand-
ur rétt við veginn. Utan í honum
eru þrjár hraunblöðrur, opnar of-
an til, oftast fúllar af regnvatni
og þannig settar, að hæð hinnar
efstu svarar til þess, að vaxinn
maður geti drukkið úr henni
standandi, en hestur úr þeirri í
miðið og hundur úr hinni neðstu.
Er víst um það, að þarna hefir
margur fengið þráðan svala-
drykk, enda heitir kletturinn
Drykkjarsteinn.
Skamt frá Drykkjarsteini skift-
ust vegirnir suður á Suðurnes,
Vogana og Vatnsleysuströndina.
í þau héruð var helzt sótt til
skreiðarkaupanna, því þar bjuggu
stórbændur og útgerðarmenn
miklir, er áttu mikið af skreið, er
þeir létu til sveitamanna í vöru-
sk’ftum. Meðal hinna helztu þess-
ara manna voru þeir: Einar Jóns-
son í Garðhúsum í Grindavík og
Sæmundur á Járngerðarstöðum,
bróðir hans; í Höfnum Sigurður
Benediktsson í Merkinesi og Ket-
ill Ketilsson í Kotvogi; á Miðnes-
inu Hákon Eyjólfsson í Stafnesi
og Sveinbjörn í Sandgerði; í
Garðinum Gerðabændur, Magnús
í Miðhúsum og Einar í Vörum; í
Njarðvíkum Björn í Þórukoti, Ár-
sæll Jónsson í Höskuldarkoti og
Pétur í Hákoti; á Ströndinni þeir
Guðmundarnir á Auðnum og í
Landakoti og Lárus læknir Páls-
son á Sjónarhóli.
Eg get ekki stilt mig um að geta
þess, að flestir voru þessir merk-
ismenn gerfilegir að vallarsýn,
allir 'sérlega frjálsmannlegir og
sumir af þeim beinlínis höfðingj-
ar bæði að sjón og reynd, en stór-
feldastir um allan höfðingsskap
munu þó hafa verið þeir Einar í
Garðhúsum, Ketill í Kotvogi Og
Lárus Pálsson á Sjónarhóli.
BÖRN FERMD
í Fyrstu lút. kirkju á hvítasunnu-
dag, af séra B. B. Jónssyni, D.D.
Stúlkur—
Anna Dorothy Melsted.
Augustine Jóhanna Hörgdal.
DO|Tothy Grace ÍFrederidkson.
Fjóla Margaret Johnson.
Lena Elizabeth Johnson.
Lillian Johnson.
Lillian Maude Thorgeirsoíf.
Margaret Hólmíríður Bjerring.
Margaret Olafia Fowler.
Maria Sigurbjörg Jónsson.
Olavia Guðrún Breckman.
Rose Christine Davidson.
Anna Jóhannesson.
Aurora Johnson.
Guðbjörg Thórunn íSigríður
Thompson.
Karolina Kjartansson.
Lillian Valentine Blöndal.
Margaret Guðbjörg Christie.
Ólína Sigrún Paulson.
Rebekka Ingibjörg Lily ólavía
Johnson.
Sólrún Ragnhildur Johnson.
Drengir—
Albyn Harvey Cooney.
Elmer David Axjford.
Frank Thorolfson.,
Frederick George Hunter.
Frederick Staniford Riggall
Gordon Leonard Stephenson.
Herbert Gmmlaugur Henrickson
Ingimar Björnsson.
Jdhn Laverne Peterson.
Richard Leon Vopni.
Wilhelm Kristinn Halldorson.
Magnús Thorsteinn Thorsteinson.
MAY MILLINERY
Sala á Föstudaginn og Laugardaginn
Stofnsett 1904.
/v/>/'/s/^ ^
Lítið á það, sem vér höfum
að sína í gluggunum:
RIBBON HATS
FALLEGIR STRÁHATTAR
SILKI- OG STRAHATTAR
MOHAIR HATTAR
CROCHET VISCA HATTAR
FLÓKA- og STRAHATTAR
Flestir ljósleitir og hvítir, sum-
ir dekkri. Allir nýir og eins og
kvenfólkið vill hafa þá. Afar-
mikið og gott úrval.
$1.95 til $5.00
98c
Einnig sérstakt boið þar sem bver hattur
er seldur fyrir...................AÐEINS
Hattar fyrir eldri konur og þær sem eru höfuðstórar.
Búðin opin á laugardagskveldum til kl. 10.
hver
^tatttoooö

LIMITED
392 Portage Avenue.— Boyd Building)
/s/s/S/S/S/S/S/s/S/s/S/S/S^s/S/s/S/s/S/s/S/V>/>/V^;
Eg ætla að minnast hér með
nokkrum orðum á mann, sem að
nú situr við stjórnina hjá W. E.
félaginu, forseta þess, A. W. Mc-
Limont. Þegar að hann fjTÍr rúm-
um 10 árum tók við ráðsmensku
þess félags, þá var nærri höggið,
að félagið væri gjaldþrota. Á
þessu tímabili hefir hann með sín-
um dæmafáa dugnaði, frábæru
vitsmunum og lífstíðarreynslu og
þekkingu, komið félaginu á fastan
fót. Eg get af eigin reynslu sagt
um þann mann, að eg hefi aldrei
þekt nokkurn mann hreinni í við-
skiftum, en hann er, og það væri
vel farið, ef við ættum fleiri hans
líka hér á meðal vor. Hver hugs-
andi maður ætti að sjá, að það
þarf meira en að byggja þessa
geysimiklu aflstöð, sem að kost-
ar, ef maður mætti svo að orði
kveða, ógrynni fjár. Það er nefni-
lega litli hluturinn sá, að það þarf
að fá kaupendur að þeirri geysi-
miklu rafmagns framleiðslu, þeg-
ar aflstöðin er farin að vinna, og
Mr. McLimont er allra manna fær-
astur til þess af þeim mönnum,
sem að vér höfum hér kost á.
Hann mun óefað álíta þann máls-
hátt réttan: “Geym eigi til morg-
uns það sem þú getur gjört í dag.”
Eg ætla ekki að fara lengra út
í þetta mál að þessu sinni, en er
viljugur að svara sanngjörnum
greinum þessu máli viðvíkjandi.
Nafnlausum greinum svara eg
ekki.
River Park, Winnipeg,
27. maí 1928.
N. Ottenson.
SILFURBRÚÐKAUP.
Að kveldi þess 2. maí kom
margt fólk saman að heimili Mr.
og Mrs. Sigurðar Ingimundsson-
ar, 467 Lipton str., Winnipeg.
Gestirnir voru bæði frá Winnipeg
og Selkirk. Tilefni þessarar
heimsóknar var það, að þau Mr.
og Mrs. Ingimundsson voru búin
að vera gift í 25 ár. Þau giftust
í Selkirk og áttu þar heima eftir
það, þar til fyrir þremur árum, að
þau fluttu til Winnipeg . Þau hjón
eiga fjölda af vinum, bæði í Win-
nipeg og Selkirk. Þau eru heiðurs
hjón, og eignast vini hvar sem
þau eru.
Séra Jónas A. Sigurðsson stýrði
sams'ætinu. Þar voru fluttar
margar ræður og mikið sungið, og
að öllu leyti var þetta mót hið á-
nægjulegasta. Þessir töluðu, sem
eg man eftir: Séra Rúnólfur Mar-
teinsson, séra B. B. Jónsson, Þór-
björn Þorláksson, Hálfdán Þor-
láksson. Einsöngva sungu: Miss
D. Benson, Mrs. J. Ólafsson og H.
Þorláksson. — Svo var þeim hjón-
um, Mr. og Mrs. Ingimundsson,
flutt ávarp frá vinum þeirra í
Selkirk og um leið var þeim af-
hent minningargjöf (tray of silv-
er) frá vinum þeirra, bæði í W.-
peg og Selkirk. Séra Jónas A.
Sigurðsson flutti kvæði. — Svo
tóku konurnar við stjórninni, og
þáð var ágætis stjórn; þær báru
fram miklar og góðar veitingar,
svo allir lifðu þarna í allsnægtum
bæði til sálar og líkama. Að end-
ingu voru sungnir enskir og ís
lenzkir þjóðsöngvar, og eftir það
kvöddust menn og héldu heim á-
nægðir yfir skemtilegri kvöld-
stund.
Sigurður og Jónína Ingimundsson.
Samkvæmis-erindi 2. maí "28.
Nú kyssir himinn haf og jörð
Og hljóðnar vetrar gnýr.
En lífið, vorsins laugað skúr,
Að ljósi’ og degi snýr. —
Og kærleikurinn eldist ei
Þótt árin líði hér,
Því stundaglasi heldur hátt
ÍJÍpSSSSZSESESESESESESESESESESESESESESESESESaSESESESESESESESESHSHSESESES
Góð
Þvottavél
fyrir
LÍTIÐ VERÐ
Þægileg í meðförum, þvær belur,
endist lengur.
Aluminum Washing Agitator. Vinnur mjög vel og þægi-
lega. Mjög hægt að stöðva vélina. Ágæt vél fyrir hvert heim-
ili.' Þvær óhrein föt svo þau verða tárhrein. Þeir sem ekki
hafa raforku, geta fengið gasoline motor með vélinni frá oss.
Skrifið eftir upplýsingum og verðlista til
WINNIPEG,
MANITOBA.
ÍH5HSHSHSHSHSH5HSHSHSHSHSH5HSHSHSHSHSH5HSHSHSH5H5HSHSESHSHSH5HSHSHSHSHS
SN '
Hálfsögð saga.
“Sjaldan er nema hálf-sögð sag-
an, þá einn segir frá,” segir gam-
alt máltæki.. Sannarlega á það
heima við greinar þær, er birtar
hafa verið í Heimskringlu nú und-
anfarið viðvíkjandi Sjö-systra-
fossunum. Ekki vildi eg drótta ó-
þokkaskap að ritstjóra þess blaðs,
en hins vegar finst mér, að úr því
að hann fór að ljá rúm og rita í
blaði sínu um þessi má^l, að hann
h fði átt að skýra málið upp á
annan hátt, en hann enn þá hefir
gert. Honum hefir láðst að skýra
frá þeim kjðrum, sem að Winnipeg
Electric félagið býður fylkinu og
Winnipeg borg, sem eru þetta:
Wp. E. C. býður að láta fylkið
og borgina hafa það sem að þeir
þurfa af raforku fyrir minna,
heldur en þeir sjálfir geta fram-
leitt það (nefnil. fylkið og borg-
in), svo að munar $2 á hvert hest-
afl. Félagið biður um 30 ára
starfrækslu tímalengd, en það býð-
ur líka bæði borginni Winnipeg og
Manitobafylki, að hvenær á þessu
tílnabili, sem að borgin eða fylk-
ið sjái sig fær um að kaupa afl-
stöðvarnar, þá sé félagið reið^-
búið til að selja.
TYNDALL
i STEINN
OG
: GREY LIME
I ^
■ Manitoba framleiðsla
Þýöir bœði feguið og enclingu
bygginganna
Í GILLIS QUARRIES Ltd.
■ Spruce og Ricbard St. Talsími28 895
Sú hönd, sem enginn sér.
Að telja saman auð og ár
Er engum sælu hnoss:
En lifa, fórna í ljósi og von,
Það lyftir, göfgar oss. —
Að stækka summu sannleikans
Og sumarauka’ í bygð,
Að kynda langeld kærleikans,
Er kristnum aðal dygð.
Á blíðum degi vona og vors
Þið vígðust helgri ást.
1 íjórðung aldar, farinn veg,
Su fylgdin aldrei brást. —
Jýtt fjölgi slys og félags mein,
Þið feðra rækið sið.
í kyrð og hógværð heimalífs,
Við helgan trúarfrið.
Að signa barnið, sætta menn,
Og sorgar berra tár;
Að kynda langeld kærleikans
Þið kusuð bessi ár. —
—Á meðan þjónslund þykir dygð,
Og þekkur vorsins blær:
Við minninganna mæra skin
Þið munuð okkur kær.
Jónas A. Sigurðsson.
Mr. og Mrs. Sigurður Ingimund-
arson. 2. maí 1928.
Hattvirtu silfurbrúðhjón!
Við, sem hér erum stödd og heima
eigum í Selkirk. höfum vfir mörgu
að gleðjast á þessu kvöldi.
Það gleður okkur, að mega hafa
þa ánægju að hafa tækifæri til að
óska ykkur til hamingju og bless-
unar á þessu tuttugasta og fimta
giftingarafmæli ýkkar. Það gleð-
ur okkur að vera_ nú einu sinni
en.n stödd á heimili ykkar, eins og
við höfum svo oft verið áður; og
ekki sízt gleður það okkur að vita
það, að við eigum vkkur fyrir
sömu tryp'gu vinina og áður.
Við minnumst svo margrar á-
nægjustundar. sem við ntum með
ykkur, þesrar þið áttuð heima á
meðal okkar; við minnumst þess,
hvað alt var glatt og biart í kring-
um ykkur. og ekki sízt minnumst
við dugnaðar vkkar og áhuga í fé-
lagsskap vorum. Hverju góðu
máli voruð hið reiðubúin að lió
fylgi ykkar, og fylgi vkkar vai;
svo eindregið og óskift, að hvert
það málefni, sem þið tókuð að
ykkur. átti hér um bil vísan sigur
fyrir fram.
Fyrir þetta og margt annað
hökkum við vkkur. um leið og við
óskum ykkur til hamingju og
heilla á þessu giftingarafmæli
vkkar, og biðium guð að breiða
blessun sína vfir ykkur alla ykkar,
ófarna æfileið.
Nokkrir vinir ykkar í Selkirk.
“White Seal”
lang bezti bjórinn
jIKíK ’KiiKi KK K K K: K’K’KiKuK ^
Þér þurfið á
RAFORKU
að halda í nýja heimilinu
áður en þér flytjið í nýja húsið. Talsímið
848 715
svo vér getum verið tilbúnir
Winnipeg Electric Company
“Your Guaranteeof Good Service.”
KIEWEL
Tals. 81 178 og 81 179