Lögberg - 11.10.1928, Side 2

Lögberg - 11.10.1928, Side 2
Bls. 2 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 11. OKTÓBER 1928. SOLSKIN Sérstök deild í blaðinu ISLAND. Við söng og leik og ljóðin fögur hér líður bernsku minnar vor. Hér geymast mínar gömlu sögur. Hér gekk eg fyrst mín æskuspor. Hér vil eg alt af eiga heima og alla krafta helga þér, Island, Island! og aldrei gleyma hve oft þú hefir brosað mér. —Smári. J • G. NÓTT. Vaki eg einn, þá inni sefur drótt, Andar mér vorið hlýtt í sumarblænum. Á kvöldroðans glæður kyrrlát starir nótt, Kveðjandi dagur ljómar yfir sænum. Kyrt er í sveit og söngfuglanna kliður Sofnaði vært í faðmi þínum, nótt. Hjúpar alt landið hátign, ró og friður, Huldumál þagnar fæ eg til þín sótt. Nú er eg fjarri mannsins glaum og gleði, Sem glepur með léttúð tilheyranda sinn. Eg horfi á dýrð, sem Drottinn okkur léði, Dulmáttug lotning grípur liuga minn. Mvrkhærða nótt!—já þú' ert móðir dagsins, Mjúkhent og gjöful — gefur þreyttum frið, Og þú ert drotning — drotning sólarlagsins, Draumannaveldi, það er lágnættið. Bjarni frá Gröf. “HEIL, NORÐURHEIMSINS FOLD!” -------Börnin heima voru orðin dauðþreytt á lestri og leikjum. Landafræði-lexían hafði verið löng og erfið. En samt var sú grein í mesta uppáhaldi hjá þeim. Hún minti á svo undur margt og gaf svo mörg tilefni til sam- tala. Þegar börnin höfðu lagt smábaúcurnar frá sér og teygt úr þreyttum limum, þá hófust kapprœðurnar. I kvöld var umtialsefnið: Sam- anburður á norður- og suðurlöndum og hvar á hnettinum myndi bezt að vera ? — Börnin voru engan veginn sammála og sóttu og vörðu mál sitt af mesta kappi. — Sum af þeim voru t. d. svo ákaflega hrifin af Silvo litlu og heita land- inu hennar, en önnur hins vegar af Axelmu í kalda landinu. En svo var minst á Lappana og land þeirra. Þá varð fljótlega lítið úr hunda- sleðanum hennar Axelmu, og Silvo glevmdist alveg, Hrifnust jVoru (bömin af ferðalagi Lappanna í hreindýrasleða. Hugsa sér! Hjarn og svell svo langt, sem augað eygði. Heiðríkt veður, en nístandi kalt. Hve loftið hlýtur að vera hreint og hressandi! Og hvílík stjömu- dýrð og norðurljósabirta! Að sitja í sleða, vaf- inn í skinnfeld, og stýra vel tömdu hreindýri, er gengi fyrir sleðanum — en sú ferð, maður minn! Jú, norðrið var bezt.----En þreytan ágerðist; og þá hvarflaði hugurinn að hreinu og mjúku sængunum, sem mamma og pahbi bjuggu bömunum sínum. Umræðunum lauk. Voru þá öll börain orðin sammála um, að norðrið væri bezt, og þegar alls væri gætt, þá væri ísland bezta landið, að minsta kosti meðan mamma og pabbi ættu þar heima. — Til þess að láta mömmu og pabba heyra álit sitt, þá sungu þau einu rómi, svo að undir tók í öllu húsinu: Þú gamla, þú svipmikla, fjallkrýnda fold, þú friðsæla norðurbygðin væna. Eg heilsa þér, göfuga, helga fósturmold, með himinfegurð, tún og engið græna. Þú sviptigna drotning, á sagnhelgri tíð í söng flaug þitt nafn með himinröndum. Hvað verið þú hefir, þú verður ár og síð, því vil eg lifa’ og deyja’ á norðurlöndum! Mamma og pabbi klöppuðu og þökkuðu fyr- ir sönginn. Þau voru sammála.----Smári. FYRIR HVAÐ ÆTLAR ÞÚ A D LlFAf Manfred Björkquist, sænskur skólastjóri, sagði einu sinni við nemendur sína: Allsstað- ar hitti eg fyrir menn, sem telja það allsendis ó- þarft að leggja þá spurningu fyrir sig, hvers- vegna þeir séu til. Spyrji eg þá hvern af öðr- um: Hver er vilji þinnf Fyrir hvað ert þú að lifa? Þá svara flestir þeirra engu. Þeir vilja að sönnu margt, óskirnar eru margar, þeir vilja beita krpftum sínum við eitthvað, þeir keppa að þessu í dag og öðru á morgun; en ekk- ert er til, sem þeim sé svo kært, að þeir vildu leggja lífið í sölurnar fyrir það, ef svo þyrfti að vera. Og svo er þetta kallað að lifa! Nei, vér mennnirnir erum snauðir aumingj- ar, svo lengi sern vér erum ekki gagnteknir af kærleika til einhvers, manns eða málefnis, og erum albúnir til að leggja lifið í sölumar fyrir það, ef þess er krafist. Vér verðum að vera hjartfangnir af ein- hverju, ef störf vor eiga að verða samfelt œfistarf. Öll mikilmenni á öllum öldum hafa verið gagntekin af einhverju, sem hefir verið hærra og æðra en þeir sjálfir, einhverri göfugri hugsun, einhverju marki, einhverjum manni, einhverju starfi. Sá einn, sem fórnar lífi sínu öðlast lífið. En vér verðum að vera algjörlega gripnir og mótstöðulaust af vorri hálfu. En þá má það ekki vera neitt fánýti, sem við gefum oss alla við. Gefi einhver sig við einhverju ómerkilegu, verður hann sjálfur ómerkilegur. Gefi hann sig við einhverju miklu, verður hann sjálfur mikill. Sá, sem gefur sig við hégóma, verður hégómlegur. Sá, sem verður gagntekinn af hinu eilífa, verður sjálfur eilífur. Hið eilífa tengir oss við eilífðina. Sá, sem ekki verður gagntekinn eða gripimi af neinu, er lifandi dauður; sá, sem ekki er höndlaður af hinu eilífa, fer á mis við eilíft líf.” — Heimilisbl. SYNGDU, LITLA LÓA! Syngdu, litla lóa, ljóð um vor og æsku, gróðrarhug og gæsku. — Syngdu, litla lóa. Syngdu, litla lóa, létt og 'blítt á hnjóti, huggun svo eg hljóti. — Syngdu, litla lóa. Syngdu, litla lóa, — ljómar sól í mónum, — töfra þú með tónum. — Syngdu, litla lóa. —Dýrav. Sig. Kr. Sigtryggsson. HALFUR OG HALFSREKKAR. (Endursögn.) Hjörleifur hét konungur, er .réði fyrir Hörða- landi í Noregi. Hans kona var Hildur hin mjóva. Tvo sonu áttu þau: Hjörólf og Hálf. Hjörleif- ur konungur féll í víkingu, en Hildar fékk þá konungur sá, er Ásmundur nefndist. Hann fóstraði þá Hjörleifssyni, Hjörólf og Hálf. — Þegar Hjörólfur var 13 vetra, bjóst hann í hernað. Safnaði hann að sér liði miklu, en var óvandur í vali manna og fyrirhyggjulaus um allan útbúnað. Þegar kom til orustu við vík- inga, þá reyndist lið hans ókænt og illa búið að vopnum. Féllu margir, en sumir flýðu. Sjálf- ur náði hann heim um haustið, en hafði full- komna vansæmd af förinni. — Vorið eftir var Hálfur 12 vetra gamall. Var hann þá orðinn afbragð amiara manna, öðrum meiri og sterk- ari, og fyrirhyggjumaður hinn mesti. Það vor bjóst hann í hernað. Hafði hann að eins eitt skip, en nýtt og vel útbúið. JarLsson einn af Hörðalandi, Steinn að nafni, var ráðgjafi Hálfs. Steinn var 18 ára gamall og hinn ágætasti drern?- ur. Sagan segir, að svo hafi þeir Hálfur verið vandir að liðsmönnum, að eftir fvrstu leit í 11 fylkingum, hafi þeir að eins 12 menn fundið, þá er þeir töldu fullgilda, en alls urðu þeir um 20, Hálfsrekkarnir, er ýtt var úr vör um vorið. Það var heldur ekki heiglum hent, að komast í flokk þeirra Hálfsrekkanna. Þeir einir voru hæfir til fararinnar, sem lyft gátu frá jörðu stærðar- steini, er lá þar í garðinum, og þó því að eins, að þeir heyrðust aldrei mæla æðruorð, né létu sér bregða við sár eða meiðsli. Enginn mátti heldur yngri vera en 18 ára. Talið er, að hver Hálfsrekkanna hafi haft 12 meðalmanna afl. — Þau lög setti Hálfur, að eigi mætti tjalda á skip- inu til skjóls né lægja segl fyrir ofviðri. Eng- inn þeirra skyldi lengra sverð hafa en álnar- langt (um 2 fet). Aldrei mátti um sár binda. fyr en þau voru sólarhrings gömul. Og—aldr- ei mátti hertaka konur né börn. — Þeir Hálfur herjuðu víða um lönd og höfðu jafnan sigur. En eitt sinn hreptu þeir storm mikinn í hafi. Fylti skipið og varð ekki ausið, En einhvern veginn vmrð að létta það. Kom það þá til mála að varpa mönnum fvrir borð eftir hlutkesti. En aldrei þurfti til hlutkestis- ins að taka, því jafnan buðust einhverjir til a.ð hlaupa fyrir borð, til þess að létta skipið, svo að foringinn og félagarnir mættu bjargast. Og er þeir stigu fyrir borð, mæltu þeir: “Strá- laust er fyrir stokkum.” Með þeim orðum lýstu þeir því yfir, að þeir álitu ekki druknun í þessu sambandi sama sem sóttdauða (“dauða á strá- um”), — Og fórnina inna þeir af hendi með gleði, enda telja þeir sér vísa Yalhallar vist á eftir. — Þegar Hálfur kom til Hörðalands, fór stjúp- faðir hans, Ásmundur konungur, á fund hans og bauð honum og bálfu liði hans til veizlu. Steini jarlssyni var þvert um geð, að Hálfur sækti 'boð þetta. Kvað hann Ásmund sitja á svikráðum við þá. Sagði hann Hálfi, að sig hefði dreymt, að hann sæi Hálfsrekka um- kringda eldi, og mátti hann ekki ,sjá hvernig þeim yrði útkomu auðið úr loganum. Öðru sinni þótti honum, sem eldur brynni á öxlum þeirra. Drauma þessa réði Hálfur þannig, að menn sínir myndu eignast gull og gersemar, góð vopn og herklæði. Hélt hann síðan til veizlunnar með helming liðsins. Var þar fyrir f jölmennni mikið og hófst þegar drykkja mikil. En svo var drykkurinn sterkur, að þeir Hálfs- rekkar sofnuðu fast. Neytti þá Ásmundur góðs færis og lagði eld í höllia. Vaknaði Hálfur ei^i fyr en alt stóð í björtu báli. Bað hann þá menn sína vopnast og ráðast til útgöngu. Er svo sagt, að allir gæmust þeir út úr eldinum, en úti fyrir beið Ásmundur með ofurefli liðs og hóf þegar atlögu. / orustunni féll Hálfur og mest- öll sveit hans.----- Þannig lauk æfi þessarar hraustu og drengi- legu sveitar. Eins og þið sjáið, féllu þeir, Hálfs- rekkamir í rauninni fyrir steku drykkjunum. En því miður em þeir ekki eina glœsilega æsku- mannasveitin, sem fállið hefir fyrir sterkum drykkjum. Sú staðreynd, að örugg er engin æskumannasveit, sem gengur þeim á vald, ætti að ver þér, ungi lesandi, áhrifarík áminning um að gæt a þ í n ! — Smári. AFENGIÐ. Eins og öllum mun ljóst vera, þá er það á- fengið (alcohol), sem, gjörir bæði ýmsar ölteg- undir og léttu og sterku vínin að mtmaðarvöru. 1 sumum sterkum víntegundum eru þannig 50— 55% áfengis, enda er það segin saga, að slílfti drykki telja flestir vínhneigðir menn, alténd hér á landi, reglulega guðadrykki. Má t. d. í þessu sambandi nefna ýmsa líköra, sem gjörðir eru úr áfengi (50—55%), vatni og kryddefnum. Eru þeir taldir óhollastir allra drykkja, en þrátt fyr- ir það ákaflega eftirsóttir. En hvernig stend- ur á því? Hér er hið mesta vandamál á ferð- inni. Margt bendir á, að mönnum hafi í önd- verðu verið lagin í brjóst þrá til munaðar. Á nú að kefja munaðarþrána eða fullnægja henni? Langsamlega mestur hluti manna hefir svo öld- um skiftir krafist þess, að sér leyfðist að full- nægja munaðarþrá sinni, og þá helzt í áfengum drykkjum, sem gjörðir vom af mannahöndum, eni eigi af guði skapaðir. Menn drukku og drukku. En hverjar eru afleiðingarnar? Hvað segir reynslan og hvað segja vísindin? Takið nú eftir. Svör þeirra eru eitthvað á þessa leið: öll gæði áfengisins eru sjónhverfingar ein- ar. Nýjustu rannsóknir sanna, að aldrei e.eti annað af víninu leitt, en andlega og líkamlega veiklun, jafnyel þótt í hófi sé dmkkið. Sérsták- lega fái þá vínnautnin á hina æðri andlegu hæfi- leika mannsins, eins og sjálfsþekkingu, still- ingu, skynsemi og hógværð. Dæmin séu deg- inum ljósari. Menn verði viti sínu fjær, drýgi glæpi, berjist og úthelli ókvæðisorðum. 1 stuttu máli: Vínnautnin spillir manninum. En reynsla og vísindi hafa meira að segja um sjónhverfingar áfengisins: Áfengið lamar, alténd í bili, ýmsar heilafrumur neytenda sinna, svo að þeim finst sér aukist þróttur og f jör við vínnautn. En reynslan sannar hið gagnstæða. — Áfengið svæfir sorg og sult, áhyggjur og samvizkubit, með því að lama og veikla líkams og sáúarþróttinn. Það kælir raunverulega lík- amann, nema ef væri rétt í bili, þó að mönnum finnist af framangreindum orsökum það hita sér. Af þessu leiðir, að áfengið freistar mamna meira en nokkur önnur munaðarvara og kliýr eins og ósjálfrátt til endurtekinnar og aukinn- ar nautnar, eða til ofdúykkju. Á hverju ári verða fleiri eða. færri ofdrykkjufýsninni að bráð. En samt ryður nú á tímum sú skoðun sér alt af meira og meira til rúms, að áfengið sé mannkyninu skaðlegast alls mwnaða-r. Þá skoð- un hyllir Góðtemplarareglan og vill sannfæra allan heiminn um réttleika hennar. Beglan g^r- ur vel játað því, að munaðarþrá manna beri að fullnægja innan vissra takmarka, en aldrei þó með víni. — “Nú horn og glas ei hreyfum vér, þótt hefðum fyr þann sið; — þeim heljardrykk—vort heróp er— þin hönd ei snerti við.’ —Smári. “Raam er raupi drýgri.” (Pétur og nautið.) ‘ ‘ O-nei, eg hræddur ekki er, og eg skal, Stína, hjálpa þér; og mjólkina skal manna fá — því má hún alveg byggja á”!------- Svo hallar Pétur hatti’ á snið með hreystisvip, að drengja sið. En Stína horfi rhugfangin á hugumdjarfan, lítinn vin. Hann Stínu segir sögu þá: að sig hafi boli ráðist á: “en bola eg ei hræddist hót og honum djarfur sneri mót.” Við gamanhjal og gaspur dátt þau girðinguna nálgast brátt; og reiðan bola bæði sjá, er börnin illur horfði á. Og hetjan Pétur hræddur varð — í hugrekkið var brotið skarð. Til Stínu horfði hann á snið: Eg held sé bezt að snúa við! —Smári. Apinn og brenniviðarhöggvarinn. Api nokkur horfði einhverju sinni góða stund á mann, sem var að höggva brennivið, hvernig hann klauf viðarbútana og hafði mikið fyrir að keyra inn í þá fleyga til þeSs að gera sér hægra fyrir, að kljúfa tréð í sundur. “Er ekki svo að sjá, sem manninum veiti að tarna erfitt?” hugsaði apinn með sér; “hvað um gild- ir, nú er eg búinn að sjá hvernig hann fer að því, og skal eg víst finna tök á, að gera mér þetta auðunnara.”— Nú fer maðurinn frá verki sínu drykklanga stund, og apinn sætir lagi, rýk- ur til og fer að tosa við fleyginn. Fleygurinn hrökkur úr viðarbútnum, rifan smellur saman, og apinn verður á milli með hreifann og er þarna blýfastur. 1 því kom maðurinn aftur og tók þar til fanga veslings apann, en hann skældi sig og bre.tti í framan, svo hörmung var að sjá hann við þær aðfarir.—Stgr. Th. þýddi. Professional Cards DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tímar: 2—3 Heimili 776 Victor St. Phone: 27 122 Winnipeg, Manitoba. DR O. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tímar: 2—3 Heimili: 764 Victor St., Phone: 27 586 Winnipeg, Manitoba. DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office Hours: 3—5 Heimili: 921 Sherburn St. Winnipeg, Manitoba. DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma.—Er að hitta kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h. Heimili: 373 River Ave. Tals.: 42 691 DR. A. BLONDAL Medlcal Artfl Bldg. Stundar sérstaklega kvenna og barna s.júkdóma. Er að hitta frá kl. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Office Phone: 22 296 Heimili: 806 Victor St. Sími: 28 180 Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask. DR. J. OLSON Tamilu'luilr S10-220 Medicai Arts Bldg. Cor. Graham o* Kennedy 8ta. Phone: 21 834 Helmllls Tais.: 38 826 DR. G. J. SNÆDAL Tannlæknlr 014 Somerset Blook Cor. Portage Ave. og Donald St. Talslmi: 28 888 Dr. S. J. Jóhannesson stundar almennar lœkningar 532 Sherburn St. Tals. 30 877 G. W. MAGNUSSON Nuddlæknir. 609 Maryland Street OÞriðja húa norðan viO Sarg.) PHONE: 88 072 Viðtalstími: kl. 10—11 f. h. og kl. 8—6 a. h. Dr. C. MUNSON, L. D. S. Dentist 66 Stobart Bldg. 290 Portage Ave. WinnipeR Phone 26 268 Fer til Gimli og Riverton. — Veitið því eftirtekt í bæjar- fréttunum. Dr. C. J. Houston, Dr. Sigga Christianson-Houiton Gibson Block Yorkton, - Sa*k. FOWLERQPTICAL jT°D; ^FcfwL^ERj^BETTERj 294 CARLTON ST. NEXT TO FREE PRESS DRS. H. R. & H. W. TWEED Tannlæknar. 406 Standard Bank Bldg. Cor. Portage Ave. og Smith St. Phone 26 646. Winnipeg THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN ial. lögfræSlngar. Skiifstofa: Room 811 McArthor Building, Portage Ave. P.O. Box 1656 Ph»ne«: 26 849 og 26 846 LINDAL, BUHR & STEFÁNSON Islenzkir lögfrœðingar. 356 Main St. Tals.: 24 862 Peir hafa etrmlg ekrlfabofur a8 Lundar, Riverton, Gimli og Plnajr og eru þar að hltta á eftlrfyigj- andl tlmujn: Lundar: Pyrsta miðvikudag, Riverton: Fyrata fimtudag, GimU: Fyrsta miðvikudag, Piney: priðja föstudag í hverjum mánuði J. Rapar Johnson, B.A., LL.B., LL.M. (Harv.) Islenzkur lögmaður. 704 Mining Exchange Bldg, 356 Main St. Winnipeg, Manitoba. Símar: Skrifst. 21 033. Heima 71753 JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson, Skrifstofa: 308 Great West Permanent Building Main St. south of Portage. PHONE: 22 768 G. S. THORVALDSON, B.A., LL.B. Lögfræðingur 709 Electric Chambers Talsími: 87 371 Residence Office Phone 24 206 Phone 24 107 E. G. BALDWINSON, LL.B. Barrister 905 Confederation Life Bldg. Winnipeg. A. C. JOHNSON 807 Confederatlon IJfe Bldg. WINNIPKO Annast um fasteignir manna. Tek- ur að sér að ávaxta sparifé fðlks. Selur eldsábyrgð og bifreiða ábyrgð- ir. Skriflegum fyrirspurnum svarað samstundis. Skrifstofusími: 24 263 Heimasimi: 33 328 J. J. SWANSON & CO. LLMITED R e n t a 1 s Insurance Real Estata Mortgages 600 PARIS BLDG.. WINNIPEG. Phonea: 26 349—20 840 £mil Johnson SKRVTOE ELECTRIC Rafmagns Contracting — Allskyns rafmagnsáhöld seld og viö þau gert — Eg sel Moffat og McClary elda- vélar og hefi pær til sýnis á verk- stœöi minu. 524 8ARGENT AVK. (gamla Johnaon's byggingin vtð Tounig Street, Wtnnlpeg) Verkst.: 31 507 Heima: 27 286 A. S. BARDAL 848 Sherbrooke St. Selur llkklstur og tnniKt um út- farir. Allur tltbúnaður sá beML Ennfremur selur hann allskonar minnisvarPa og legsteina. Skrifstofu tals. 86 607 Helmilis Tals.: 58 301 Dr. C. H. VROMAN Tannlæknir 505 Boyd Buildlng Phona 24 1T1 WINNIPEG. SIMPS0N TRANSFER Veizla með egg-á-dag hænsnafðður. Annast einnlg um allar tegundlr flutninga. 647 Sargent Ave. Slmi 27 240 CORONA HOTEL 189 Notre Dame East Verð herbergja frá $1.50 og hækkandi. Símar: 22 935 — 25 237 A. SŒDAL PAINTER and DECORATOR Contractor Painting, Paperhanging and Calsomining. 572 Toronto St. Phone 71 462

x

Lögberg

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.